Γιὰ αὐτὸ τὸ ζήτημα ἔχω ἀρκετὲς ἀπορίες, ὅμως διστάζω νὰ τὶς ἐκφράσω, διότι βλέπω ἀρκετὴ ἐμπάθεια. Καὶ δὲν ἐννοῶ βέβαια ἐδῶ σὲ ἑμᾶς, στὸ φόρουμ, ἀλλὰ γενικώτερα στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας, καὶ κυρίως στὸ διαδίκτυο, ὅπου κάποιοι ἐκφράζονται ἀκραῖα καὶ μὲ ἀνεπίτρεπτους χαρακτηρισμοὺς κυρίως ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλὰ καὶ ἐναντὶον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας. Καὶ δὲν ἐννοῶ μόνον περιπτώσεις σὰν κι αὐτὴν τοῦ «ὄντως χατζάρα», πού βάφτισε συμπροσευχὴ αὐτὴν τὴν ἐκδήλωση, καὶ ἀναρωτιέται δήθεν, μὲ ποιά ἰδιότητα ἐπισκέπτεται ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τὴν συναγωγὴ ἀποκαλώντας τον μάλιστα ἀξιωματοῦχο τῆς Τουρκίας....., ἀλλὰ καὶ περιπτώσεις ἰστοσελίδων ποὺ ὑβρίζουν καὶ προσβάλλουν εὐθέως τοὺς ἐπίσημους θρησκευτικούς ἠγέτες τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατ᾽ ἐμὲ μόνον σκάνδαλο δημιουργοῦν! Ἀκόμη καὶ ἐάν ὑπάρχει κάποιο θέμα γιὰ συζήτηση ,ποὺ νὰ συσχετίζεται μὲ τοὺς διαθρησκευτικοὺς διαλόγους, αὐτὴ ἡ ἀντιαδελφικὴ ἀντιμετώπιση ἀπαξιώνει τὰ πάντα, καὶ πρωτὶστως τὴν ἴδια της τὴν γνώμη!
Ἐν πάσει περιπτώσει, χωρίς νὰ εἶμαι καθόλου εἰδικὸς γιὰ νὰ ὁμιλήσω γι αὐτὸ τὸ ζήτημα, θέλω νὰ πῶ ὅτι ζώντας ἐκτὸς Ἑλλάδος σὲ μία χῶρα ὅπου τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα ἀποτελεῖ μικρὴ μειονότητα, καὶ ἡ συναναστροφὴ μὲ ἀλλόδοξους εἶναι, ἐκ τῶν πραγμάτων καθημερινὴ πραγματικότητα, διαπιστώνω ἀπλὰ ὅτι ἡ διάθεση καὶ ἡ ἀποδοχὴ διαλόγου, ὄχι μόνον δὲν εἶναι ἐπικίνδυνη, ἀλλὰ εἶναι ἀναγκαῖα γιὰ νὰ μὴν φέρουμε τὴν ἀρνητικὴ φήμη τοῦ ἀδιάλλακτου καὶ περιχαρακωμένου δόγματος ποὺ δὲν συνδιαλέγεται. Νομίζω δὲ καὶ ἱστορικὰ ὅτι ἐξ αἰτίας τοῦ διαλόγου πολλοί αἱρετικοὶ, καὶ ἀλλόθρησκοι βαπτίστηκαν Ὀρθόδοξοι βρίσκοντας τὴν ὀδό ποὺ ὀδηγεῖ στὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Θὰ μποροῦσα νὰ ἐπεκταθῶ ἀκόμη καὶ μὲ καθημερινὰ παραδείγματα ὅπου πολλοὶ ἀλλόδοξοι καὶ αἰρετικοὶ πλησιάζοντας τὴν Ὀρθοδοξία, ἀγκαλιάζονται ἀπὸ αὐτὴν, διότι νομίζω ὅτι ὁ διάλογος γίνεται πάντα μεταξύ αὐτοῦ ποὺ ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλαδὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ ὅλων τῶν ὑπολείπων (τῶν ὑπολοίπων ἤθελα νὰ πῶ)!
Ἀς μὴν πῶ ἄλλα διότι λίγα κατέχω. Θέλω μόνον νὰ ρωτήσω κάτι γιὰ τὸ ὀποῖο καιρὸ τώρα ἀναρωτιέμαι. Ἐπιτρέπεται νὰ παρακολουθήση τὴν Θεία Λειτουργία ὅποιος θέλει; Εἴτε καθολικός, εἴτε προτεστάντης, εἴτε αἰρετικὸς, εἴτε ἀλλόθρησκος, εἴτε εἰδωλολάτρης; Πῶς πρέπει νά ὑποδεχόμαστε ὅλους τοὺς ἀλλόδοξους μέσα στὴν ἐκκλησία ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι;
Αὐτὴ νομίζω πῶς εἶναι ἡ ἀπαρχή καὶ ἡ οὐσία τοῦ ὅποιου θρησκευτικοῦ δια-Λόγου! Κι ἄν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα, ὁ διάλογος δὲν εἶναι κάτι στὸ ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συμμετέχει. Ὁ διά-Λογος εἶναι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ σὲ αὐτὸν συμμετέχει ὅποιος προαιρεῖται! Συνεπὼς διάλογος χωρὶς τοὺς Ὀρθοδόξους, μᾶλλον δὲν νοεῖται!
