Τὸ παιχνίδι τοῦ χρὸνου.

Started by Iaspis, 14 September, 2009, 12:56:50 AM

Previous topic - Next topic

Iaspis

[font size=4]Τὸ παιχνίδι τοῦ χρὸνου[/fonts]

Γυρνάει ὁ χρόνος μικρὸς καβαλάρης
σὲ ξύλινο ἄλογο χαρᾶς παιδικῆς
μιὰ μένει, μιὰ θέλει ἀγκαλιὰ νὰ τὸν πάρης
μαζὶ του νὰ γίνεις τοῦ χοροῦ θεατὴς.


Μιὰ βάρκα ὁ χρόνος καὶ ἐσὺ ὁ βαρκάρης
λιμάνι στολίδι τῆς θάλασσας πιάνεις
μιὰ μένεις στὸν ντόκο δεμένος γιὰ πάντα
καὶ μιὰ ναυαγὸς στὴν ἀπέραντη στράτα.


Σὰν ἅμμος κλεψύδρας, σὰν κῦμα π᾽ ἀφρίζει
φωτιὰ στὸν βοριὰ σὰν ἠφαίστειο ἀναβλύζει
τὸ παιχνίδι τοῦ χρόνου παιδικὸ παραμύθι
τοῦ θάνατου ἡ μνήμη, τῆς ζωῆς μας ἡ λήθη

τοῦ θάνατου ἡ μνήμη, τῆς ζωῆς μας ἡ λήθη!
Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. (Πραξ. δ\', 32-33)

quality

[b]Τη ζωή μου μηδενίζω,πάει να πει πως ξαναρχίζω...[/b]