Μίκης Θεοδωράκης: Αιώνια ενδοεπικοινωνία!

[staboz]

Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου (23-24 Μαΐου 2009).
Τη διάβασα και συγκλονίστηκα από το παρακάτω:
«Θα ᾿θελα όταν το ποσοστό της ζωής που μου αναλογεί το ᾿χω ξοδέψει όλο κι έρθει το τέλος, να μην είμαι στην απέραντη μοναξιά.
Θα ᾿θελα να έχω ενδοεπικοινωνία με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Αιώνια ενδοεπικοινωνία. Θα ᾿ναι κάτι υπέροχο».

Έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι είναι άθεος!
Η ψυχή όμως αναζητάει επικοινωνία και αιωνιότητα!

Όπως και του μαχητικού άθεου Νίτσε, που έγραφε:
«Γιατί αιωνιότητα κάθε χαρά θέλει,
βαθιά, βαθιά αιωνιότητα θέλει»
Και αλλού:
«Ακόμα δεν βρήκα τη γυναίκα, που θά ᾿θελα να γεννήσει τα παιδιά μου,
παρά τούτη τη γυναίκα που αγαπώ!
Γιατί σ᾿ αγαπώ, ω αιωνιότητα! Γιατί σ᾿ αγαπώ, ω αιωνιότητα!»

[mistral]

Δεν αποτελεί πανανθρώπινο αίτημα η αιωνιότητα;
Εννοώ πως ακόμα και γι αυτούς που δεν πιστεύουν στον Θεό δεν είναι ζητούμενο;
Η νίκη επί του θανάτου νομίζω πως είναι το αιώνιο αίτημα κάθε ανθρώπινης ψυχής
που υπήρξε, υπάρχει ή πρόκειται να υπάρξει πάνω στην γή.
Ακόμα και οι άθεοι - γνώμη μου - οδηγούνται στην αθεϊα νικώμενοι απ τον θάνατο.
Βλέποντας αδιέξοδο σε αυτό το αίτημα η ψυχή τους λέει: «δεν υπάρχει τίποτε.»

Ποτέ δεν είδαν βέβαια τον Ιησού Χριστό αναστάντα εκ νεκρών και συντρίβοντα τον θάνατο.

[Iaspis]

Η ψυχή όμως αναζητάει επικοινωνία και αιωνιότητα!

«αυτή δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάνν. 17, 3)

Η γνώση τού Θεού  καί η κοινωνία τής ψυχής μας μέ τόν Κύριο καί Σωτήρα μας, είναι η αιωνιότητα. Η κατάργηση τής ροής τού χρόνου, τό αιώνιο παρόν, η 8η μέρα τού Θεού, η Δευτέρα Παρουσία, τί άλλο μπορεί νά αναδείξη εκτός από εκείνες τίς ψυχές πού ήρθαν σέ κοινωνία μέ τόν Κύριο, γνωρίζοντας τόν Θεό, ώστε νά γνωρισθούν από Εκείνον!

Επικοινωνία καί αιωνιότητα αδιάρρηκτα συνδεδεμένες, καί η λεγομένη αθεΐα, απαξιώνει τήν επικοινωνία, αφού πιστεύει μόνο στόν άνθρωπο χωρίς Θεό, στήν απέραντη μοναξιά τού ανθρώπου...σέ αυτό πού εύχεται μέ λίγα λόγια  νά αποφύγει!
Δέν είναι τρομερό;

[Ιωάννα]

Η γνώση τού Θεού  καί η κοινωνία τής ψυχής μας μέ τόν Κύριο καί Σωτήρα μας, είναι η αιωνιώτητα.

Ωραία, αν αντέχουμε την αιωνιότητα του τώρα θα αντέξουμε και την αιωνιότητα του πάντα...

Καλό σας βράδυ!
και Αληθώς Ανέστη! και είθε να ανέστη όχι άδικα και για μας!

[mistral]

Ωραία, αν αντέχουμε την αιωνιότητα του τώρα θα αντέξουμε και την αιωνιότητα του πάντα...

Πές τα Ιωάννα μου! πές τα!
Έτσι, απλά και γεμάτα αρχοντιά!
Γι αυτό σε χαίρομαι! :D

Καλό σας βράδυ!

Kαλησπέρες!

και Αληθώς Ανέστη! και είθε να ανέστη όχι άδικα και για μας!

Είθε εμείς να μην χάσουμε άδικα την Ανάστασή Του!
Εκείνος σίγουρα δεν ανέστη άδικα ούτε για μάς ούτε για κανέναν άλλον.

Χριστός Ανέστη!

[Iaspis]

Η γνώση τού Θεού  καί η κοινωνία τής ψυχής μας μέ τόν Κύριο καί Σωτήρα μας, είναι η αιωνιότητα.

Ωραία, αν αντέχουμε την αιωνιότητα του τώρα θα αντέξουμε και την αιωνιότητα του πάντα...

Η αντοχή μας δοκιμάζεται από τήν φθορά....τώρα! Κι η φθορά καταλήγει στόν θάνατο,...πάντα! Κι απ\' τόν θάνατο αναστήθηκε ο Χριστός,....χαρίζοντάς μας αφθαρσία! Η αφθαρσία,... είναι η κοινωνία  μέ τόν Σωτήρα μας. Καί η κοινωνία μέ τόν Σωτήρα μας, γίνεται  διά τής μετοχή μας στό Σώμα καί τό Αίμα Του,...πάντα! Καί η μετοχή μας  στό Σώμα καί τό Αίμα Του δοκιμάζει τήν αιωνιότητα,...τώρα!

Η αντοχή δοκιμάζεται από τήν  φθορά, καί η μετοχή δοκιμάζει τήν αιωνιότητα,...τώρα!

Η φθορά καταλήγει στόν θάνατο, ενώ η αιωνιότητα άρχεται μέ τήν θεία κοινωνία,...πάντα!

Θά άλλαζα είτε τό ρήμα είτε τό υποκείμενο καλή μου Ιωάννα...

Αν μετέχουμε της αιωνιότητος του τώρα θα μετέχουμε καί τής αιωνιότητος του πάντα... Τήν αιώνιο ζωή!

ή

Άν αντέξουμε την φθορά του τώρα θα αντέξουμε και την φθορά του πάντα...Τόν θάνατο!

Καί η αιωνιότητα, καί η φθορά καί τώρα καί πάντα...

Χριστός Ανέστη!

[Ιωάννα]

Η γνώση τού Θεού  καί η κοινωνία τής ψυχής μας μέ τόν Κύριο καί Σωτήρα μας, είναι η αιωνιότητα.

Ωραία, αν αντέχουμε την αιωνιότητα του τώρα θα αντέξουμε και την αιωνιότητα του πάντα...

Η αντοχή μας δοκιμάζεται από τήν φθορά....τώρα! Κι η φθορά καταλήγει στόν θάνατο,...πάντα! Κι απ\' τόν θάνατο αναστήθηκε ο Χριστός,....χαρίζοντάς μας αφθαρσία! Η αφθαρσία,... είναι η κοινωνία  μέ τόν Σωτήρα μας. Καί η κοινωνία μέ τόν Σωτήρα μας, γίνεται  διά τής μετοχή μας στό Σώμα καί τό Αίμα Του,...πάντα! Καί η μετοχή μας  στό Σώμα καί τό Αίμα Του δοκιμάζει τήν αιωνιότητα,...τώρα!

Η αντοχή δοκιμάζεται από τήν  φθορά, καί η μετοχή δοκιμάζει τήν αιωνιότητα,...τώρα!

Η φθορά καταλήγει στόν θάνατο, ενώ η αιωνιότητα άρχεται μέ τήν θεία κοινωνία,...πάντα!

Θά άλλαζα είτε τό ρήμα είτε τό υποκείμενο καλή μου Ιωάννα...

Αν μετέχουμε της αιωνιότητος του τώρα θα μετέχουμε καί τής αιωνιότητος του πάντα... Τήν αιώνιο ζωή!

ή

Άν αντέξουμε την φθορά του τώρα θα αντέξουμε και την φθορά του πάντα...Τόν θάνατο!

Καί η αιωνιότητα, καί η φθορά καί τώρα καί πάντα...

Χριστός Ανέστη!

Ωραία η παράφραση και συμφωνώ...

Εννοούσα -ίσως έγινε κατανοητό, αλλά δεν το αντιλήφθηκα-

ότι η κοινωνία του Χριστού δεν επιτυγχάνεται χωρίς σταύρωση, σταύρωση εκούσια. Και είναι οδυνηρό να κόψεις αυτά που επιθυμείς.
Αν αντέξεις εδώ, η αιωνιότητα γίνεται απόλαυση. Γι\' αυτόν όμως, που δεν αντέχει εδώ να σηκώνει το σταυρό του, δηλ ζει μη αντέχοντας αυτή την Κοινωνία, χωρισμένος από τον Θεό, θα ήταν επώδυνο να βρίσκεται κοντά στο Θεό μια αιωνιότητα. :blush:

[mistral]

ότι η κοινωνία του Χριστού δεν επιτυγχάνεται χωρίς σταύρωση, σταύρωση εκούσια.

Δεν επιτυγχάνεται σαφώς. Ούτε και η ανάστασις.

Και είναι οδυνηρό να κόψεις αυτά που επιθυμείς.

Μόνο στην αρχή.
Μετά η προκύπτουσα εν τη καρδία θεία ηδονή είναι μεγαλυτέρα πάσης άλλης ηδονής.
Και όλες οι «θυσίες» που έγιναν φαίνονται - και είναι - κυριολεκτικώς ένα τίποτε.

[Iaspis]

Και είναι οδυνηρό να κόψεις αυτά που επιθυμείς.

Μόνο στην αρχή.
Μετά η προκύπτουσα εν τη καρδία θεία ηδονή είναι μεγαλυτέρα πάσης άλλης ηδονής.
Και όλες οι «θυσίες» που έγιναν φαίνονται - και είναι - κυριολεκτικώς ένα τίποτε.

Καί είναι οδυνηρό να κόψουμε αυτά που νομίζουμε πώς επιθυμούμε!

Ευχαριστώ Ανδρέα! Ευχαριστώ!

[Iaspis]

Εννοούσα -ίσως έγινε κατανοητό, αλλά δεν το αντιλήφθηκα-

ότι η κοινωνία του Χριστού δεν επιτυγχάνεται χωρίς σταύρωση, σταύρωση εκούσια. Και είναι οδυνηρό να κόψεις αυτά που επιθυμείς.
Αν αντέξεις εδώ, η αιωνιότητα γίνεται απόλαυση. Γι\' αυτόν όμως, που δεν αντέχει εδώ να σηκώνει το σταυρό του, δηλ ζει μη αντέχοντας αυτή την Κοινωνία, χωρισμένος από τον Θεό, θα ήταν επώδυνο να βρίσκεται κοντά στο Θεό μια αιωνιότητα.

Ωραία Ιωάννα τό λέγεις «ότι η κοινωνία του Χριστού δεν επιτυγχάνεται χωρίς σταύρωση, σταύρωση εκούσια». Αυτό νομίζω έχει έναν χαρακτήρα μοναδικό γιά τόν κάθε άνθρωπο. Κάτι πού έχει νά κάνει μέ τήν επόμενη πρότασή σου :

«Και είναι οδυνηρό να κόψεις αυτά που επιθυμείς.»

Επειδή λοιπόν, δέν «επιθυμούμε» όλοι τά ίδια, ή αλλιώς (άν κατάλαβα καλά) δέν ταλαιπωρούμαστε όλοι από τά ίδια πάθη καί δέν έχουμε τούς ίδιους πειρασμούς, ούτε καί η ένταση παθών καί πειρασμών είναι πάντα η ίδια στίς διάφορες φάσεις καί περιόδους τής ζωής μας, γι αυτό καί η εκούσια σταύρωση έχει γιά τόν κάθε άνθρωπο συγκεκριμένα βήματα.

Αυτό λοπόν πού δοκιμάζει τήν αντοχή μας είναι η φθορά πού προέρχεται από τά πάθη  (αδιάβλητα καί διαβλητά). Αντέχω τήν φθορά σημαίνει καταπολεμώ τά διαβλητά μου πάθη καί διατηρώ τά αδιάβλητα... στό αδιάβλητο παρηγορούμενος. Πώς; Διά τής μετοχής στό Σώμα τού Κυρίου. Άρα η Κοινωνία εν Κυρίω δέν δοκιμάζει τήν αντοχή μας, αλλά δοκιμάζεται από τήν μετοχή μας. Προαίρεση! Νά ένας βαθμός εκουσιότητας.

Όποιος δέν προαιρείται εν Κυρίω, δέν τό κάνει επειδή δέν αντέχει, τό κάνει επειδή δέν μετέχει. Πού; Στό Σώμα τού Σωτήρα μας!  Αυτό καταλαβαίνω πώς είναι εκούσια σταύρωση...Αλλά όχι μόνο αυτό. Αυτό είναι η αρχή πού θέλει νά ομοιάζει μέ τήν ζωή τού Κυρίου μας πάνω στήν γή. Δηλαδή περιφρόνηση τών πειρασμών καί εγκράτεια τής πτωτικής ευμετάβλητης φύσεως! Αντοχή στήν φθορά η οποία προέρχεται από τήν ενδοτικότητα στούς πειρασμούς πού δημιουργεί τά διαβλητά πάθη, καί μετατρέπει επίσης τά αδιάβλητα πάθη σέ διαβλητά. Καταστροφή καί πρόωρος θάνατος. Έλλειψη αντοχής!
Δηλαδή νομίζω πώς τήν εκούσια σταύρωση ο προαιρούμενος εν Κυρίω δέν προσπαθεί νά τήν αντέξει...αλλά προαιρείται νά μετέχη αυτής!

Όταν ο άνθρωπος προαιρείται εμπράκτως, τότε αρχίζει νά  συναντά τήν Χάρι τού Θεού Πατέρα. Πού στήν ουσία της είναι αγάπη. Δηλαδή αγαπά όλο καί περισσότερο, ή αλλιώς βλέπει τά πράγματα γύρω του όλο καί μέ περισσότερη αγάπη. Τί θά πεί περισσότερο, καί περισσότερη αγάπη; Ένταση; Όχι! Η αγάπη δέν έχει εντάσεις, είναι πάντα τελείας εντάσεως. Θά πεί νομίζω διάρκεια! Δηλαδή αγαπά καί τά αξιαγάπητα καί αυτά πού πρίν δέν ήταν «αξιαγάπητα» καί τόν πλανούσαν, ώς καί αυτά πού ήταν «μισητά» καί τόν παραπλανούσαν...Καί έτσι δημιουργείται διάκριση τής αγάπης. Πού σημαίνει πώς αρχίζει νά μήν συγκινείται πλέον η ψυχή από πλάνες «επιθυμίες». Δέν είναι οδυνηρό λοιπόν νά αποφύγουμε τήν επιθυμία, αλλά είναι επιθυμητό νά αποφύγουμε τήν οδύνη! Καί αυτό γίνεται άν αφεθούμε στά χέρια Αυτού πού πράγματι μάς επιθυμεί!!! Τού Κυρίου μας καί Θεού μας. Νά ένας βαθμός ακόμη εκουσιότητας, πού είναι επίσης νομίζω εκούσια σταύρωση! Νά αφεθούμε στά χέρια τού Κυρίου μας, πού μάς λυτρώνει από αυτά πού μάς φθείρουν καί δοκιμάζουν τήν ταπαίπωρη αντοχή μας!

Καί δέν τελειώνει πουθενά, αλλά υπάρχει μία αέναος συνέχεια εκουσίας σταύρωσης, πού φθάνει μέχρι τήν ασύληπτο  θυσία τού Σωτήρα μας, θυσία καί σταυρικός θάνατος τού Θεού τού ίδιου, πού έγινε εκουσίως μέτοχος τής θνητής μας φύσεως γιά νά γίνουμε εκουσίως κι εμείς μέτοχοι τής θείας.
Αυτό νομίζω είναι η εκούσια σταύρωση, καί δέν βλέπω νά συσχετίζεται μέ κανένα τρόπο μέ τήν αντοχή τού ανθρώπου, ο οποίος θά αντέξει στήν φθορά καί τόν θάνατο, μόνον διά τής εκούσιας μετοχής του στόν Σταυρό τού μαρτυρίου, τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος μαρτύρησε καί θυσιάσθηκε γιά νά σωθούμε (όχι γιά νά μαρτυρήσουμε) εμείς, καί νά γιά ζήσουμε (όχι γιά νά θυσιαστούμε), μία αιώνιο ζωή χωρίς οδύνες, κοντά Του! Ανάσταση!

[mistral]

Αντοχή στήν φθορά η οποία προέρχεται από τήν ενδοτικότητα στούς πειρασμούς πού δημιουργεί τά διαβλητά πάθη, καί μετατρέπει επίσης τά αδιάβλητα πάθη σέ διαβλητά. Καταστροφή καί πρόωρος θάνατος. Έλλειψη αντοχής!

«και μετατρέπει επίσης τα αδιάβλητα πάθη σε διαβλητά» ;;;  .. έν τινι τρόπω;

Αδιάβλητα πάθη είναι τα εντελώς απαραίτητα για την ύπαρξη του ανθρώπου στην ζωή
Τουτέστιν..
η ελαχιστότατη στερεά τροφή
το ελαχιστότατον απαιτούμενον ύδωρ (υγρόν)
η ελαχιστότατη απαιτουμένη ανάπαυσις (ύπνος; )
ο απαιτούμενος αέρας για την αναπνοή.

Όποιος δοκιμάσει να διαβάλλει εντελώς αυτά τα πάθη .. έχετε γειά βρυσούλες!

Ειλικρινώς δεν αντιλαμβάνομαι την φράση σου.

Όταν αναφερόμαστε σε αδιάβλητα πάθη εννοούμαι εντελώς αδιάβλητα.

Δεν υπάρχει αδιάβλητο πάθος που να νικάται εξ ού και αδιάβλητον αποκαλείται.

Όποιο πάθος μπορεί να νικηθεί δεν είναι αδιάβλητον αλλά διαβλητόν.

[Iaspis]

«και μετατρέπει επίσης τα αδιάβλητα πάθη σε διαβλητά» ;;;  .. έν τινι τρόπω;

Δέν ξέρω Ανδρέα άν εκφράσθηκα ελλειπώς, πάντως εννοώ τήν μετατροπή τής απαραίτητης τροφής σέ γαστριμαργία, τού απαραίτητου ύπνου σέ ακηδία, καί τού απαραίτητου αέρα σέ .....ασφυξία!

Δέν μπορούμε νά πούμε πώς είναι μετατροπή τών αδιαβλήτων σέ διαβλητά; Δέν ξέρω, έγώ έτσι τό αντιλαμβάνομαι, καί κυρίως έτσι τό βιώνω ένεκα ασφυξίας!

Ο Θεός νά ελεεί!

[staboz]

Δέν ξέρω Ανδρέα άν εκφράσθηκα ελλειπώς, πάντως εννοώ τήν μετατροπή τής απαραίτητης τροφής σέ γαστριμαργία, τού απαραίτητου ύπνου σέ ακηδία, καί τού απαραίτητου αέρα σέ .....ασφυξία!
Δέν μπορούμε νά πούμε πώς είναι μετατροπή τών αδιαβλήτων σέ διαβλητά; Δέν ξέρω, έγώ έτσι τό αντιλαμβάνομαι, καί κυρίως έτσι τό βιώνω ένεκα ασφυξίας!
Ο Θεός νά ελεεί!

Τελικά, φιλόσοφε, όταν θέλεις μπορείς και εκφράζεσαι με περισσή σαφήνεια (πρβλ. πιάτο με γεμιστά...)
Ο Θεός να σε ελεεί πραγματικά...
Αλλά να ελεεί και εμάς, που αισθανόμαστε την ανάγκη να σου στρίψουμε το λαρύγγι, κάθε φορά που ματαίως πασχίζουμε να καταλάβουμε τί βαθιές σοφίες κρύβεις κάτω από τα ακατανόητα κείμενά σου. Όρα παραπάνω το κείμενό σου Νο 10.