76
Νέα:
Η Συνευωχία ξανά στο Διαδίκτυο
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
77
Ημερολόγιο καθημερινότητας / Κατακραυγή για εγκληματική αδιαφορία δεκάδων περαστικών σε παιδί θύμα τροχαίου
« στις: 20 Οκτωβρίου, 2011, 03:31:29 πμ »
Ἀπίστευτο! Τόσο χαμηλὰ μπορεῖ νὰ πέσει ὁλόκληρη ἡ κοινωνία, καὶ τὸ αὐτονόητο νὰ γίνει ἐξαίρεση. Πιστεύω πὼς αὐτοὶ οἰ ἄνθρωποι θὰ ψάχνουν σὲ ὅλη τους τὴν ὑπόλοιπη ζωὴ νὰ κατανοήσουν τὸ γιατὶ ἀδιαφόρησαν ἐκεῖ!
78
Τα παιδία παίζει / Εἶναι νὰ τρελένεσαι
« στις: 20 Οκτωβρίου, 2011, 03:21:57 πμ »
Παίζει τὸν κόσμο στὰ δάκτυλα!
79
Θολολογίας Πέρι / Ἄλλο.
« στις: 16 Οκτωβρίου, 2011, 02:04:17 πμ »Παράθεση από: staboz
[font size=3]Πολὺ ὡραῖο καὶ διδακτικότατο, Δημήτριε!Ἐσεῖς τὸ λέτε αὐτὸ κύριε Σταῦρο μου, ποὺ κατανοεῖτε καὶ τὰ ἀκατανόητα;
Μιὰ ἀπορία: Πῶς μπόρεσες, πῶς τὰ κατάφερες καὶ ἔγραψες μὲ ἁπλὸ καὶ κατανοητὸ τρόπο;[/fonts]
Τέλως πάντων, δὲν ξέρω!
80
Πολιτική Α-κομματική... / Ἡ ἰσχυρότερη χῶρα τοῦ κόσμου.
« στις: 16 Οκτωβρίου, 2011, 01:54:56 πμ »Παράθεση από: staboz
[font size=3]Αὐτὸ σκόπευα νὰ σχολιάσω καὶ ἐγὼ κ. Σταῦρο. Πιστεύω ὅτι ἡγέτης μπορεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ, καὶ ἴσως καὶ περισσότεροι ἀπὸ ἕναν. Μόνο ποὺ εἶναι ἀδύνατον αὐτὸ νὰ γίνει μέσα σὲ αὐτὸ τὸ κυριολεκτικὰ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ πολιτικὸ σκηνικὸ ποὺ ἔχουν στημένο οἱ «ἑταίροι» μας (μὲ τοὺς ἑταίρους τους μαζὶ), μὲ τὸ ὁποῖο κατάφεραν νὰ δηλητηριάσουν τὴν συνείδησὴ τῶν περισσοτέρων συνανθρώπων μας δολώνοντας τὸ δηλητήριο μὲ τὸν καταναλωτισμό.... Εὐτυχὼς ὄχι ὅλων ἀφενὸς, οὔτε καὶ ὅλη ἀφετέρου!
Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ χρειάζεται ΗΓΕΤΗΣ!
Καὶ σήμερα δυστυχῶς δὲν ἔχουμε σὲ καμιὰ περιοχὴ τοῦ πολιτικοῦ φάσματος!
[/fonts]
Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη νὰ ἀπαξιωθεῖ τὸ ταχύτερον δυνατὸν ὅλο αὐτὸ τὸ δωσίλογο πολιτικὸ σύστημα, καὶ νὰ πᾶμε ταχέως στὴν πιὸ πρώϊμη ἄμεση, μὴ ἀντιπροσωπευτικὴ δημοκρατία τῆς γειτονιᾶς ποὺ θὰ ἀναδείξη τοὺς κατάληλους ἀνθρώπους.
Ὁ Ἕλληνας δὲν πίστεψε ποτὲ μέσα του στὰ δῆθεν ἰδεώδη τοῦ ἀνθρωποκεντικοῦ πολιτισμοῦ, πάνω στὰ ὁποῖα στήθηκε ἡ εὐρωπαϊκὴ συναίνεση. Δὲν θὰ γινόταν οὔτως ἤ ἅλλως νὰ πιστέψει! Ἀπὸ τὴν ἄλλη σύρθηκε, ὑποχρεώθηκε, ἐξαναγκάστηκε νὰ ζήση σὰν Εὐρωπαῖος, κομμένος καὶ ραμένος σὲ μέτρα ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη συνείδησὴ του ὑπερβαίνει, ποὺ προτιμᾶ τὸν θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση, ἀπὸ τὸν διαφωτισμὸ καὶ τὴν ἀναγέννηση.
Αὐτὸς ὁ συνδιασμὸς γέννησε τὶς τραγικὲς ἀντιφάσεις μέσα στὴν κοινωνία, καὶ τώρα ἦρθε ἡ ὥρα τῆς κρίσης...
Ἔκανα ἕνα σύντομο ταξείδι στὴν πατρίδα τὴν περασμένη ἑβδομάδα γιὰ οἰκογενειακοὺς λόγους (νὰ μὲ συγχωροῦν οἱ φίλοι μου ποὺ δὲν τοὺς τηλεφώνησα), καὶ μοῦ ἔκανε τρομερὴ ἐντύπωση τὸ ἐξῆς: Ἔδειχνε ἡ τηλεόραση τὸν πρωθυπουργὸ νὰ κάνει δηλώσεις ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ κάποιος ποὺ δὲν ἔχει πατήσει τὸ πόδι του στὴν ἐκκλησία ἀπὸ τὸτε ποὺ βαπτίστηκε, πανδρεύθηκε καὶ βάπτισε τὰ παιδιὰ του εἶπε τὸ ἑξῆς καταπληκτικὸ: «Πάρτον τὸν ...... ἀπὸ μπροστὰ μου νὰ μὴν μουτζώσω τὴν Ἐκκλησία», κρατώντας τὰ χέρια γροθιὰ σφιγμένα γιὰ νὰ μὴν ἀνοίξουν... Σὲ αὐτὴν τὴν δηλητηριασμένη συνείδησή μας, ὑπάρχει τόπος πού δὲν τὸν πιάνει τὸ φαρμάκι. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ξεκινήσουμε!
81
Θολολογίας Πέρι / Ἄλλο.
« στις: 15 Οκτωβρίου, 2011, 11:21:09 πμ »
Εἶναι ἄλλο νὰ πιστεύουμε στὸν Θεὸ, καὶ ἄλλο νὰ ἐλέγχουμε τοὺς συνανθρώπους μας γιὰ τὴν πίστη τους. Εἶναι ἄλλο τὸ νὰ διδασκόμεθα ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ συνανθρώπου, καὶ ἄλλο νὰ νιώθουμε ἱκανοποίηση ἀπὸ τὴν δικὴ μας πίστη.
Εἶναι ἄλλο νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές, καὶ ἄλλο νὰ κοιτοῦμε ποιὸς καὶ κατὰ πόσο τὶς τηρεῖ. Εἶναι ἄλλο νὰ θαυμάζουμε καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τοῦ ἀδελφοῦ ποὺ προοδεύει, καὶ ἄλλο νὰ θαυμάζουμε τὸν ἐαυτὸ μας γιὰ τὴν πρόοδὸ του.
Εἶναι ἄλλο νὰ μελετοῦμε καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ βιώσουμε τὸν Λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ ἄλλο νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ἄν καὶ τὸ πῶς Τοὺς κατανοοῦν καὶ Τοὺς βιώνουν οἱ ἀδελφοὶ μας. Εἶναι ἄλλο νὰ βλέπουμε τὰ μέτρα μας μέσα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ προτείνουμε καὶ καυχώμεθα γιὰ τὰ δικὰ μας πνευματικὰ μέτρα.
Εἶναι ἄλλο νὰ μετέχουμε ζωντανὰ καὶ ὁλόψυχα στὴν Θεία Λειτουργία καὶ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἄλλο νὰ κοιτοῦμε τὸ πῶς καὶ ἄν συμμετέχουν οἱ συνάνθρωποι. Εἶναι ἄλλο νὰ παραδειγματιζόμαστε ἀπὸ πνευματικὼς ὑπάκουους ἀνθρώπους, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ὑπακοὴ τοῦ πνευματικὼς «ἀδύναμου».
Εἶναι ἄλλο νὰ βλέπουμε τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἄλλο νὰ τὰ βλέπουμε στοὺς συνανθρώπους μας. Εἶναι ἄλλο νὰ διδασκόμεθα ἀπὸ τὴν ταπείνωση, τὸν ἀγώνα καὶ τὴν πἰστη τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε νὰ διδάσκονται ἄλλοι ἀπὸ ἑμᾶς.
Εἶναι ἄλλο νὰ ὁμολογοῦμε τὴν Πίστη τῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, καὶ ἄλλο νὰ ὁμολογοῦμε τὴν δικὴ μας πίστη. Εἶναι ἄλλο νὰ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ πίστη δὲν εἶναι δικὴ μας, ἀλλὰ εἶναι χάρη τοῦ Σωτήρα, καὶ ἄλλο νὰ θεωροῦμε τὸν ἐαυτὸ μας ἱκάνο γιὰ αὐτὴν Χάρη.
Εἶναι ἄλλο ἡ γνώση τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀποστασίας μας, καὶ ἄλλο ἡ κρίση στὴν ἀπιστία καὶ τὴν ἀποστασία τῶν ἄλλων. Εἶναι ἄλλο ἡ κατανόηση, καὶ ἡ συμπάθεια στὴν πτώση καὶ τὴν ἀπιστία τοῦ συνανθρώπου, καὶ ἄλλο ἡ ἀναζήτηση δικαιολογίας καὶ συμπάθειας γιὰ τὶς δικὲς μας πτώσεις.
Εἶναι ἄλλο ἡ διαπίστωση τοῦ αἰρετικοῦ πνεύματος μέσα μας, καὶ ἄλλο ἡ ἴδια διαπίστωση ποὺ κάνουμε γιὰ τὸν ἀδελφὸ. Εἶναι ἄλλο τὸ νὰ μὴν ξεπουλᾶμε στὸν ἐχθρὸ τὸν ἀδελφὸ ποὺ φάνηκε ἀδόκιμος, καὶ ἄλλο τὸ νὰ ἐπιζητοῦμε δικαιολογία γιὰ τὴν δικὴ μας ἀδοκιμότητα.
Εἶναι ἄλλο ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν Θεὸ, καὶ ἄλλο οἱ ἀπόψεις μας γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ συνανθρώπου μας καὶ τὴν κατεύθυνσὴ της. Εἶναι ἄλλο τὸ νὰ συμπονοῦμε τὸν ἀδελφὸ ἀκόμα καὶ γιὰ ἀποτρόπαιη πράξη, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ἐπιβεβαίωση γιὰ τὴν δικὴ μας πράξη ἀγάπης.
Εἶναι ἄλλο ἡ Προσωπικὴ, ὅσο καὶ μοναδικὴ μας σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἄλλο τὸ πῶς «βλέπουμε» νὰ συσχετίζεται καὶ νὰ συμμετέχει ὁ ἀδελφὸς μας. Εἶναι ἄλλο ἡ ἔμπιστοσύνη στὴν πίστη καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ συνανθρώπου γιὰ τὸν δικὸ μας ἀγῶνα.
Εἶναι ἄλλο ἡ μετάνοια μας γιὰ τὶς ἀμαρτίες μας καὶ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸ, καὶ ἄλλο ἡ αἴσθηση τῆς ἀμετανοησίας καὶ τῆς ἀποστασίας τοῦ συνανθρώπου. Εἶναι ἄλλο ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμη ποὺ λαμβάνουμε ἀπὸ τὴν μετάνοια του ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ θαυμάζουμε τὸν ἐαυτὸ μας δυνατὸ καὶ ἐν μετανοία.
Εἶναι ἄλλο ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἀναζήτηση γιὰ τὴν Χάρη τοῦ Σωτήρα, καὶ ἄλλο ἡ διαπίστωση ἤ μὴ, τῆς χάριτος στὸ πρόσωπο τοῦ ἀδελφοῦ μας. Εἶναι ἄλλο ἡ παραδοχὴ τοῦ ἀγῶνα τοῦ ἀδελφοῦ καὶ ἡ διάκριση τῆς Χάριτος στὸν κάθε συνάνθρωπο, καὶ ἄλλο ἡ ἔπαρση γιὰ τὴν δικὴ μας δῆθεν χάρη.
Κανεὶς νὰ μὴν ἐλπίζει μέσα ἀπὸ τὰ δεύτερα.....τὰ πρώτα!
Κανεὶς νὰ μὴν νομίζει ὅτι οἱ Πατέρες μας κατάφεραν τὰ πρώτα μέσα ἀπὸ τὰ δεύτερα!
Δὲν ὑπάρχει τίποτε μέσα σὲ συνάνθρωπο ποὺ νὰ ἀντιτίθεται στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ τρόπος ποὺ ὑποδεχόμεθα τὰ πράγματα, χαρακτηρίζει ἑμᾶς καὶ ὄχι τὰ πράγματα!
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὁμιλοῦν μὲσα ἀπὸ τὸ μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Χάριτος, καὶ εἶναι ἄλλο νὰ ὑποδεχόμεθα τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ μὲσα σὲ Ἐκκλησία, καὶ ἄλλο νὰ τὸν ἀναζητοῦμε τριγύρω στὸν κόσμο!
Εἶναι ἄλλο νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές, καὶ ἄλλο νὰ κοιτοῦμε ποιὸς καὶ κατὰ πόσο τὶς τηρεῖ. Εἶναι ἄλλο νὰ θαυμάζουμε καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τοῦ ἀδελφοῦ ποὺ προοδεύει, καὶ ἄλλο νὰ θαυμάζουμε τὸν ἐαυτὸ μας γιὰ τὴν πρόοδὸ του.
Εἶναι ἄλλο νὰ μελετοῦμε καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ βιώσουμε τὸν Λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ ἄλλο νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ἄν καὶ τὸ πῶς Τοὺς κατανοοῦν καὶ Τοὺς βιώνουν οἱ ἀδελφοὶ μας. Εἶναι ἄλλο νὰ βλέπουμε τὰ μέτρα μας μέσα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ προτείνουμε καὶ καυχώμεθα γιὰ τὰ δικὰ μας πνευματικὰ μέτρα.
Εἶναι ἄλλο νὰ μετέχουμε ζωντανὰ καὶ ὁλόψυχα στὴν Θεία Λειτουργία καὶ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἄλλο νὰ κοιτοῦμε τὸ πῶς καὶ ἄν συμμετέχουν οἱ συνάνθρωποι. Εἶναι ἄλλο νὰ παραδειγματιζόμαστε ἀπὸ πνευματικὼς ὑπάκουους ἀνθρώπους, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ὑπακοὴ τοῦ πνευματικὼς «ἀδύναμου».
Εἶναι ἄλλο νὰ βλέπουμε τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἄλλο νὰ τὰ βλέπουμε στοὺς συνανθρώπους μας. Εἶναι ἄλλο νὰ διδασκόμεθα ἀπὸ τὴν ταπείνωση, τὸν ἀγώνα καὶ τὴν πἰστη τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε νὰ διδάσκονται ἄλλοι ἀπὸ ἑμᾶς.
Εἶναι ἄλλο νὰ ὁμολογοῦμε τὴν Πίστη τῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, καὶ ἄλλο νὰ ὁμολογοῦμε τὴν δικὴ μας πίστη. Εἶναι ἄλλο νὰ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ πίστη δὲν εἶναι δικὴ μας, ἀλλὰ εἶναι χάρη τοῦ Σωτήρα, καὶ ἄλλο νὰ θεωροῦμε τὸν ἐαυτὸ μας ἱκάνο γιὰ αὐτὴν Χάρη.
Εἶναι ἄλλο ἡ γνώση τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀποστασίας μας, καὶ ἄλλο ἡ κρίση στὴν ἀπιστία καὶ τὴν ἀποστασία τῶν ἄλλων. Εἶναι ἄλλο ἡ κατανόηση, καὶ ἡ συμπάθεια στὴν πτώση καὶ τὴν ἀπιστία τοῦ συνανθρώπου, καὶ ἄλλο ἡ ἀναζήτηση δικαιολογίας καὶ συμπάθειας γιὰ τὶς δικὲς μας πτώσεις.
Εἶναι ἄλλο ἡ διαπίστωση τοῦ αἰρετικοῦ πνεύματος μέσα μας, καὶ ἄλλο ἡ ἴδια διαπίστωση ποὺ κάνουμε γιὰ τὸν ἀδελφὸ. Εἶναι ἄλλο τὸ νὰ μὴν ξεπουλᾶμε στὸν ἐχθρὸ τὸν ἀδελφὸ ποὺ φάνηκε ἀδόκιμος, καὶ ἄλλο τὸ νὰ ἐπιζητοῦμε δικαιολογία γιὰ τὴν δικὴ μας ἀδοκιμότητα.
Εἶναι ἄλλο ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν Θεὸ, καὶ ἄλλο οἱ ἀπόψεις μας γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ συνανθρώπου μας καὶ τὴν κατεύθυνσὴ της. Εἶναι ἄλλο τὸ νὰ συμπονοῦμε τὸν ἀδελφὸ ἀκόμα καὶ γιὰ ἀποτρόπαιη πράξη, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ἐπιβεβαίωση γιὰ τὴν δικὴ μας πράξη ἀγάπης.
Εἶναι ἄλλο ἡ Προσωπικὴ, ὅσο καὶ μοναδικὴ μας σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἄλλο τὸ πῶς «βλέπουμε» νὰ συσχετίζεται καὶ νὰ συμμετέχει ὁ ἀδελφὸς μας. Εἶναι ἄλλο ἡ ἔμπιστοσύνη στὴν πίστη καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ ἐπιζητοῦμε τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ συνανθρώπου γιὰ τὸν δικὸ μας ἀγῶνα.
Εἶναι ἄλλο ἡ μετάνοια μας γιὰ τὶς ἀμαρτίες μας καὶ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸ, καὶ ἄλλο ἡ αἴσθηση τῆς ἀμετανοησίας καὶ τῆς ἀποστασίας τοῦ συνανθρώπου. Εἶναι ἄλλο ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμη ποὺ λαμβάνουμε ἀπὸ τὴν μετάνοια του ἀδελφοῦ, καὶ ἄλλο νὰ θαυμάζουμε τὸν ἐαυτὸ μας δυνατὸ καὶ ἐν μετανοία.
Εἶναι ἄλλο ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἀναζήτηση γιὰ τὴν Χάρη τοῦ Σωτήρα, καὶ ἄλλο ἡ διαπίστωση ἤ μὴ, τῆς χάριτος στὸ πρόσωπο τοῦ ἀδελφοῦ μας. Εἶναι ἄλλο ἡ παραδοχὴ τοῦ ἀγῶνα τοῦ ἀδελφοῦ καὶ ἡ διάκριση τῆς Χάριτος στὸν κάθε συνάνθρωπο, καὶ ἄλλο ἡ ἔπαρση γιὰ τὴν δικὴ μας δῆθεν χάρη.
Κανεὶς νὰ μὴν ἐλπίζει μέσα ἀπὸ τὰ δεύτερα.....τὰ πρώτα!
Κανεὶς νὰ μὴν νομίζει ὅτι οἱ Πατέρες μας κατάφεραν τὰ πρώτα μέσα ἀπὸ τὰ δεύτερα!
Δὲν ὑπάρχει τίποτε μέσα σὲ συνάνθρωπο ποὺ νὰ ἀντιτίθεται στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ τρόπος ποὺ ὑποδεχόμεθα τὰ πράγματα, χαρακτηρίζει ἑμᾶς καὶ ὄχι τὰ πράγματα!
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὁμιλοῦν μὲσα ἀπὸ τὸ μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Χάριτος, καὶ εἶναι ἄλλο νὰ ὑποδεχόμεθα τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ μὲσα σὲ Ἐκκλησία, καὶ ἄλλο νὰ τὸν ἀναζητοῦμε τριγύρω στὸν κόσμο!
82
Πολιτική Α-κομματική... / Ἡ ἰσχυρότερη χῶρα τοῦ κόσμου.
« στις: 15 Οκτωβρίου, 2011, 11:04:41 πμ »Παράθεση
[font size=4]Είμαστε η ισχυρότερη χώρα του κόσμου[/fonts]Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=425142&h1=true
Η Ελλάδα απειλεί το παγκόσμιο σύστημα: δεν θα διαφωνήσει κανείς, ότι, αν το έλεγε κανείς αυτό μέχρι πριν από δύο μόλις χρόνια, ίσως και λιγότερο, θα τον κλείνανε κατευθείαν μέσα, με συνοπτικές διαδικασίες. Αφού λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες, η απόλυτη τρέλα του χθες έγινε η κυρίαρχη λογική του σήμερα, ας την πάμε ένα βήμα παρακάτω: όταν μια μικρή χώρα είναι ικανή να απειλήσει όλο τον πλανήτη, τι είναι; Είναι, προφανώς, η ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Μπορεί να μη διαθέτει πυρηνικά ή βιολογικά όπλα, διαθέτει όμως, το απόλυτο υπερόπλο που όλα αυτά τα κάνει να μοιάζουν με σφεντόνες: διαθέτει 0,7% απόκλιση ελλείμματος του μικρού ΑΕΠ της!
Αυτό το φοβερό υπερόπλο είναι που τρέμει σήμερα σύσσωμος ο πλανήτης γη, ούτε καν το αδιανόητο χρέος της χώρας, που το γερμανικό πρόγραμμα «σωτηρίας» της Ελλάδας είναι εκείνο που κοντεύει τελικά να το διπλασιάσει μέσα σε δύο χρόνια και από το οποίο οι Γερμανοί έχουν βγάλει ήδη πολλά λεφτά ακόμα και ως ομοσπονδιακή κυβέρνηση – οι ίδιοι οι γερμανικοί Financial Times είχαν υπολογίσει ότι μέχρι το Μάιο τα ομοσπονδιακά ταμεία κέρδισαν πάνω από 10 δις ευρώ από το ελληνικό πρόγραμμα…
Πώς αλλιώς να το περιγράψει λοιπόν κανείς για να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για παραμύθια για μικρά παιδιά, που, είναι αμφίβολο αν κι εκείνα ακόμα θα μπορούσαν να τα πιστέψουν;
Τι άλλο χρειάζεται για να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι όλο αυτό το πανηγύρι θανάτου που έχει στηθεί πάνω στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα γιγάντιο ψέμα;
Ένα ψέμα που πίσω του επιχειρεί να κρύψει έναν ακήρυχτο διεθνή πόλεμο στον οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και στα Δεκεμβριανά στον ίδιο μικρό τόπο, το πραγματικό διακύβευμα είναι ασύλληπτα μεγαλύτερο και μόνον ξώφαλτσα έχει να κάνει με την Ελλάδα που απλώς είναι το φανερό του θέατρο;
Η αληθινή σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει να κάνει με αυτή τη χώρα. Τη χρησιμοποιεί ως άλλοθι. Η σύγκρουση έχει να κάνει με την πλήρη επικράτηση, ή όχι, της νέας ενωμένης Γερμανίας στην Ευρώπη.
Κι η Ελλάδα, σε αυτή τη σύγκρουση, αν και με πολύ μεγάλη δική της ευθύνη, είναι απλώς το άλλοθι, ο μοχλός, το εργαλείο της επιχειρούμενης κολοσσιαίας μεταβολής.
Οι Γερμανοί δεν κάνουν πίσω. Εχουν πάρει την απόφασή τους και, ως συνήθως, θα την πάνε μέχρι το τέλος.
Ευτυχώς, μέρα με την ημέρα, η ορμή τους γίνεται μεγαλύτερη. Κι αυτό σταδιακά επιτρέπει σε όλο και περισσότερους διεθνώς να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει. Μέρα με την ημέρα, πληθαίνουν οι διεθνείς φωνές που τους λένε ότι το παιγνίδι αυτό είναι θανατηφόρο.
Από τη σύνοδο του Eurogroup στην Πολωνία μέχρι σήμερα, υπήρξε μια καθοριστική μεταβολή: η Γερμανία αμφισβητεί πλέον ανοιχτά το δικαίωμα των Αμερικανών να έχουν λόγο στα… «εσωτερικά» τους.
Μέχρι τότε, οι Αμερικανικές παρεμβάσεις, που ήταν πολλές, συνεχείς και ποτέ δεν κρύφτηκαν, αλλά, αντιθέτως, έγιναν με τον πιο επίσημο τρόπο, εισακούγονταν – γι’ αυτό άλλωστε και έγινε ο μηχανισμός το 2010, γι’ αυτό και συνεχίστηκε η λειτουργία του αργότερα. Από την Πολωνία και μετά, οι Γερμανοί έχουν πάρει την απόφαση κι έχουν κάνει τους Αμερικανούς στην άκρη.
Η σύγκρουση είναι πλέον ανοιχτή και σε πλήρη εξέλιξη. Ταυτόχρονα, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, επωάζεται εκ νέου η σύγκρουση με τη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι το Παρίσι παλινδρομεί κι αυτό δεν είναι παράλογο, καθώς οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι.
Μόλις προχθές, στη σύγκρουση πήρε, για πρώτη φορά θέση και η Ρωσία. Ταυτόχρονα, σειρά από άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, αρχίζουν, δειλά δειλά έστω, να δείχνουν με το δάχτυλο το Βερολίνο ως υπαίτιο της τραγωδίας που ετοιμάζεται.
Όμως, όλες αυτές οι χώρες, είναι μικρές και αδύναμες. Και, δυστυχώς, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν το κακό που καλπάζει. Δεν διαθέτουν τα όπλα. Η μόνη χώρα που, όπως διαρκώς δηλώνει, τρέμει η Γερμανία, είναι η Ελλάδα με το υπερόπλο του 0,7%.
Αυτή λοιπόν η χώρα, ήρθε η στιγμή να αντεπιτεθεί και να απειλήσει.
Να σταματήσει να κλαψουρίζει και να λυπάται τον εαυτό της, να σταματήσει να αποδέχεται τον αργό θάνατο, να σταματήσει να αποδέχεται την απίθανη συζήτηση για κατάργηση της κυριαρχίας της, να περιφρονήσει επιτέλους τη στραγγαλιστική πολιτική του Βερολίνου που οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο με μαθηματική ακρίβεια και σε ελάχιστο πλέον χρόνο και να περάσει στην επίθεση.
Η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, όπως την παρουσιάζουν αφού μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, ήρθε πλέον η στιγμή να δείξει η ίδια τη δύναμή της.
Να δηλώσει αδυναμία εκτέλεσης ενός προγράμματος που την οδηγεί με τυφλή βεβαιότητα σε κάτι μεταξύ πτώχευσης και εσωτερικής διάλυσης, αν όχι και εμφυλίου πολέμου, και να απειλήσει άμεσα η ίδια με άμεση στάση πληρωμών. Τώρα.
Οι συνέπειες; Για την Ελλάδα θα είναι σίγουρα βαρύτατες. Γιατί, οι συνέπειες της πολιτικής του Βερολίνου, τι είναι; Ή μήπως υπάρχει κανείς που τρέφει ακόμα αυταπάτες ότι οι συνέπειες δεν θα έρθουν; Ότι το αδιανόητο αυτό πρόγραμμα θα βγει πέρα, ή ότι η παντελώς ερήμην της Ελλάδας λύση που ετοιμάζει το Βερολίνο θα έχει συνέπειες ελαφρύτερες;
Στη ζωή των εθνών, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να λαμβάνονται πολύ μεγάλες αποφάσεις. Χωρίς αυτές τις στιγμές και αυτές τις αποφάσεις, δεν επιβιώνουν.
Η Ελλάδα πεθαίνει. Το τελευταίο της όπλο, πριν πεθάνει, είναι αυτό. Άλλο δεν έχει. Γι’ αυτό είναι και το μόνο που μπορεί ίσως να τη σώσει πλέον από το βέβαιο, προδιαγεγραμμένο θάνατο.
Ας προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορεί. Ας προστρέξει σε άλλες συμμαχίες αν μπορεί. Ας αξιοποιήσει άμεσα τον τεράστιο γεωπολιτικό της ρόλο σήμερα που τα πάντα τρίζουν στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική. Ας στραφεί τώρα στην έρευνα για ενεργειακά κοιτάσματα στις θάλασσές της, όπως η Κύπρος που θωρακίστηκε από αυτά. Ας φέρει αμέσως μέσα Αμερικανούς, Ισραηλινούς, Ρώσους, Γάλλους, να αρχίσουν να ψάχνουν μαζί της. Σήμερα. Όχι αύριο. Ας ζητήσει και την οικονομική βοήθειά τους.
Κι αν δεν καταφέρει τίποτα από όλα αυτά, πράγμα λίαν απίθανο αν αποφασίσει να απελευθερωθεί, ας αποφασίσει ακόμα και να πεινάσει.
Ετσι κι αλλιώς θα πεινάσει, δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Και ας ξαναρχίσει, εν εσχάτη, ανάγκη απ’ την αρχή.
Ας αποτινάξει τους φόβους και τα στερεότυπα, ας οπλιστεί με ενότητα και αλληλεγγύη για τους μαύρους καιρούς που έρχονται, ας θυμηθεί το Αρκάδι που μάθαινε στα σχολεία, ας επαναποκτήσει τη χαμένη της συνείδηση και τον τσαλακωμένο σήμερα εγωισμό της, ας θυμηθεί πόσες φορές πάλεψε ενάντια σε δυνάμεις τιτάνιες ακόμα και δυο γενιές πριν να γίνει μαλθακή όπως είναι σήμερα. Και, με αυτά τα όπλα, ας μην αφήσει κανέναν να την οδηγήσει ως πρόβατο επί σφαγή, όσο ακόμα είναι η ισχυρότερη χώρα του κόσμου.
Γιατί, αν συνεχίσει να αποδέχεται αυτό τον αργό θάνατο, πολύ σύντομα, έτσι κι αλλιώς, δεν θα υπάρχει πια…
83
Ζωγραφική - Αγιογραφία / Μπόστ, Ὁ ὅρκος τοῦ Ἀλεξάνδρου
« στις: 22 Σεπτεμβρίου, 2011, 02:20:38 πμ »
Πολὺ ὡραία συζήτηση. Ἡ ροὴ τοῦ χρόνου, ἡ λεγόμενη ὑπέρβασὴ του καὶ ἡ ἐνοποίησὴ του εἶναι κατ᾽ ἐξοχὴν θεολογικὸ θέμα.
Χωρὶς νὰ εἶμαι θεολόγος, κατανοῶ ὅτι ἡ ροὴ τοῦ χρόνου εἶναι γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸν θάνατο. Ἐπίσης, κατὰ τρόπο ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης ἐπιστήμης, αὐτὴ ἡ ροὴ συμβαίνει (ἤ βιώνεται ἀπὸ ἑμᾶς) μόνον πρὸς μίαν κατεύθυνση. Δηλαδή πρός τὸ μέλλον. Ἐπίσης αὐτὴ ἡ ἀδιάλειπτη ροὴ καθιστᾶ τὸ λεγόμενο παρόν, τρόπον τινὰ ἀνύπαρκτο, ἤ ἀσύλληπτο. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος, νομίζω γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔχει τὴν ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ κατεργάζεται τέχνες. Γιὰ νὰ συλλάβη δηλαδὴ τὸ παρὸν, καθιστώντας το αἰώνιο!
Φυσικὰ ἡ Ὕπαρξη καὶ ἡ Παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν μπαίνει σὲ χρόνο, ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτὸς ὁ λεγόμενος χρόνος καὶ ὁ τρόπος (ἡ ροὴ του) μὲ τὸν ὁποῖον βιώνεται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, εἶναι ἕνα ἀπολύτως πεπερασμένο μέγεθος. Ἔτσι ὅπως καταργεῖται ὁ θάνατος ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἔτσι ἀκριβὼς καταργεῖται καὶ ὁ χρόνος, ἀναδεικνύοντας τὴν μοναδικὴ ἀληθινὴ του «διάσταση», ποὺ εἶναι τὸ παρὸν, γιὰ τὸ ὁποῖο πασχίζει ὁλόψυχα ἡ ἀνθρώπινη φύση, σὲ κάθε ἐκδήλωσὴ της. Ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ὅτι δὲν τὰ καταφέρνει, δὲ δύναται καὶ νὰ σταματήσει νὰ κατεργάζεται τέχνες! Ὅμως ὁ Μεγάλος καὶ Ἀληθινὸς Καλλιτέχνης, ἔχει οἰκονομήσει (καὶ οἰκοδομήσει) τὸ παρὸν στὸν βίο τοῦ ἀνθρώπου, τὴν Ἐκκλησία, τὸν μοναδικὸν «τόπο» ποὺ ἐπαναφέρει τὸν χρόνο στὴν ἀληθινὴ του «διάσταση», θεραπεύοντας τὸν ἀνθρωπο ἀπὸ τὸν θάνατο.
Χωρὶς νὰ εἶμαι θεολόγος, κατανοῶ ὅτι ἡ ροὴ τοῦ χρόνου εἶναι γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸν θάνατο. Ἐπίσης, κατὰ τρόπο ποὺ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης ἐπιστήμης, αὐτὴ ἡ ροὴ συμβαίνει (ἤ βιώνεται ἀπὸ ἑμᾶς) μόνον πρὸς μίαν κατεύθυνση. Δηλαδή πρός τὸ μέλλον. Ἐπίσης αὐτὴ ἡ ἀδιάλειπτη ροὴ καθιστᾶ τὸ λεγόμενο παρόν, τρόπον τινὰ ἀνύπαρκτο, ἤ ἀσύλληπτο. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος, νομίζω γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔχει τὴν ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ κατεργάζεται τέχνες. Γιὰ νὰ συλλάβη δηλαδὴ τὸ παρὸν, καθιστώντας το αἰώνιο!
Φυσικὰ ἡ Ὕπαρξη καὶ ἡ Παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν μπαίνει σὲ χρόνο, ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτὸς ὁ λεγόμενος χρόνος καὶ ὁ τρόπος (ἡ ροὴ του) μὲ τὸν ὁποῖον βιώνεται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, εἶναι ἕνα ἀπολύτως πεπερασμένο μέγεθος. Ἔτσι ὅπως καταργεῖται ὁ θάνατος ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἔτσι ἀκριβὼς καταργεῖται καὶ ὁ χρόνος, ἀναδεικνύοντας τὴν μοναδικὴ ἀληθινὴ του «διάσταση», ποὺ εἶναι τὸ παρὸν, γιὰ τὸ ὁποῖο πασχίζει ὁλόψυχα ἡ ἀνθρώπινη φύση, σὲ κάθε ἐκδήλωσὴ της. Ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ὅτι δὲν τὰ καταφέρνει, δὲ δύναται καὶ νὰ σταματήσει νὰ κατεργάζεται τέχνες! Ὅμως ὁ Μεγάλος καὶ Ἀληθινὸς Καλλιτέχνης, ἔχει οἰκονομήσει (καὶ οἰκοδομήσει) τὸ παρὸν στὸν βίο τοῦ ἀνθρώπου, τὴν Ἐκκλησία, τὸν μοναδικὸν «τόπο» ποὺ ἐπαναφέρει τὸν χρόνο στὴν ἀληθινὴ του «διάσταση», θεραπεύοντας τὸν ἀνθρωπο ἀπὸ τὸν θάνατο.
84
Διαπροσωπικές Σχέσεις / ΠΑΡΑΠΟΝΟ ..
« στις: 14 Σεπτεμβρίου, 2011, 06:29:21 μμ »
Τὸ πραγματικὸ παράπονο νομίζω πὼς δὲν εἶναι δείγμα ἐγωισμοῦ, ἀντιθέτως σὰν πόνος μὲ παράκληση εἶναι δείγμα ταπεινοφροσύνης.
Γιὰ τὰ «παράπονα» τῶν ἀνθρώπων ὅμως τὰ πράγματα ἀλλάζουν. Πολλὲς φορὲς αὐτὰ εἶναι ἐκδηλώσεις ἐγωισμοῦ καὶ ὑψηλοφροσύνης.
Τὸ παράπονο κατέχει τίς εὐαίσθητες ψυχὲς, ποὺ συμμετέχουν στὸ ἀνθρώπινο δρᾶμα συναισθανόμενες τὴν ἀνημπόρια, ἔχοντας τὴν ἐλπίδα στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τὰ «παράπονα» ποὺ ἔχουν (κατέχουν) ὅμως οἱ ἄνθρωποι εἶναι κάτι ἄλλο μᾶλλον παρὰ παράπονο. Αὐτὰ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Κύριο, εἶναι μᾶλλον γιὰ τὸν .... δήμαρχο.
Σόφος ὁ λαός, καὶ Σοφία ἡ Πίστη του!
Γιὰ τὰ «παράπονα» τῶν ἀνθρώπων ὅμως τὰ πράγματα ἀλλάζουν. Πολλὲς φορὲς αὐτὰ εἶναι ἐκδηλώσεις ἐγωισμοῦ καὶ ὑψηλοφροσύνης.
Τὸ παράπονο κατέχει τίς εὐαίσθητες ψυχὲς, ποὺ συμμετέχουν στὸ ἀνθρώπινο δρᾶμα συναισθανόμενες τὴν ἀνημπόρια, ἔχοντας τὴν ἐλπίδα στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τὰ «παράπονα» ποὺ ἔχουν (κατέχουν) ὅμως οἱ ἄνθρωποι εἶναι κάτι ἄλλο μᾶλλον παρὰ παράπονο. Αὐτὰ δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Κύριο, εἶναι μᾶλλον γιὰ τὸν .... δήμαρχο.
Σόφος ὁ λαός, καὶ Σοφία ἡ Πίστη του!
85
Κινηματογράφος - Τηλεόραση / \"Iερή λογοκρισία\"
« στις: 10 Σεπτεμβρίου, 2011, 04:53:36 μμ »
Δὲν πρόκειται Ξένια νὰ πάρης ἀπάντηση, καὶ ἄν πάρης θὰ εἶναι γιὰ νὰ διαστρεβλώσουν τὴν τοποθέτησὴ σου. Ἄλλωστε ἡ «δουλειὰ» τους δὲν εἶναι νὰ ἀπαντοῦν στὶς τοποθετήσεις μας καὶ τὶς εὐαισθησίες μας. Ἡ «δουλειὰ» τους εἶναι νὰ στηρίζουν καὶ νὰ προάγουν τὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα τοῦ συστήματος ποὺ ὀνομάζουν θρασύτατα πολιτισμό. Γι αὐτὸ συμπεριφέρονται φασιστικὰ διαστρεβλώνοντας μονίμως τὸν λόγο καὶ τὴν διάθεσὴ μας! Κάνουν πὼς δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος παράγει πολιτισμὸ, μόνον ἐφόσον ἐξέρχεται ἀπὸ τὸν ἐαυτὸ του καὶ εἰσάγεται στὸν συνάνθρωπο. Εἶναι συνειδητοὶ στυλοβάτες ἑνὸς συστήματος ποὺ μᾶς «ἀντιπροσωπεύει», καὶ ἐξαγάγει ἀπὸ τὶς ὀθόνες τους ὅ,τι μᾶς ἀποξενώνει ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο καὶ ἀπὸ τὸν Θεό.
Παράθεση από: Xenia
Τώρα δεν βλέπω κάν ALTER.Καλὴ ἀρχὴ! Εὔχομαι νὰ τὴν ἐπεκτείνης καὶ στὰ ὑπόλοιπα κανάλια.... Μακάρι νὰ ἀποδράσουμε ἀπὸ ὅλες ἐν γένει τὶς ὀθόνες, ποὺ ἀπειλοῦν νὰ μᾶς καταπιοῦν ὀλοκληρωτικά.
86
Ζωγραφική - Αγιογραφία / Μπόστ, Ὁ ὅρκος τοῦ Ἀλεξάνδρου
« στις: 10 Σεπτεμβρίου, 2011, 04:21:51 μμ »
Ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνικὴ, ἡ ἑλλάδα δὲν ξέρουμε ἄν εἶναι ἑλληνική....
87
Διαπροσωπικές Σχέσεις / Το γυμνόφιλον και ανέραστον
« στις: 05 Σεπτεμβρίου, 2011, 12:44:23 πμ »
Δὲν μποροῦμε νομίζω νὰ παραβλέψουμε τὴν σχέση τῆς γυμνότητας μὲ τὸ φύλο συκῆς, ποὺ εἶναι τὸ πρῶτο ἀνθρώπινο ἔνδυμα, τὸ ὁποῖο... ἔγδυσε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἔρωτας στὸν ἄνθρωπο εἶναι μᾶλλον ὄψιμο «γεγονὸς», κατάληξη ποὺ εὐωδιάζει ψυχὲς καὶ σώματα ποὺ ἐνδύονται τὸν Κύριο, μέσα ἀπό τὸν ἀγῶνα μιᾶς ἀπογυμνομένης ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ δοκιμασίας, ἐπιρεποὺς στὴν ἀπόγνωση τῆς ἠδονῆς μὲ ὀδύνη. Τὸν βίο τοῦ αἰῶνα!
Ὡραῖο τὸ ἄρθρο τοῦ κ. καθηγητὴ, ὅμως θὰ προτιμοῦσα ἀντὶ γιὰ αὐτὸ τὸ κάπως ἀβαθές κατὰ τὴν γνώμη μου..
«...Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ\' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ\' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .»
Εἶναι πολὺ πιὸ ἐρωτικὸς γιατὶ συμπεριλαμβάνει καὶ τὰ ἑλαττώματὰ μας!
Ὁ ἔρωτας στὸν ἄνθρωπο εἶναι μᾶλλον ὄψιμο «γεγονὸς», κατάληξη ποὺ εὐωδιάζει ψυχὲς καὶ σώματα ποὺ ἐνδύονται τὸν Κύριο, μέσα ἀπό τὸν ἀγῶνα μιᾶς ἀπογυμνομένης ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ δοκιμασίας, ἐπιρεποὺς στὴν ἀπόγνωση τῆς ἠδονῆς μὲ ὀδύνη. Τὸν βίο τοῦ αἰῶνα!
Ὡραῖο τὸ ἄρθρο τοῦ κ. καθηγητὴ, ὅμως θὰ προτιμοῦσα ἀντὶ γιὰ αὐτὸ τὸ κάπως ἀβαθές κατὰ τὴν γνώμη μου..
Παράθεση
«Καλή μου, έχεις ένα μοναδικό βλέμμα, ένα αποκλειστικά δικό σου πανέμορφο χαμόγελο, ένα ανεπανάληπτα φωτεινό πρόσωπο. Αν κάποιος σε ερωτευτεί, θα είναι γι’ αυτή τη μοναδικότητά σου που δεν μαραίνεται, δεν φθίνει. ..»τὸν στίχο ἀπὸ τὸ ποίημα «ΟΥΛΑΛΟΥΜ» τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα:
«...Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ\' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ\' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .»
Εἶναι πολὺ πιὸ ἐρωτικὸς γιατὶ συμπεριλαμβάνει καὶ τὰ ἑλαττώματὰ μας!
88
Ημερολόγιο καθημερινότητας / ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥ...
« στις: 05 Σεπτεμβρίου, 2011, 12:13:14 πμ »
Ἐξαιρετικὸ, συγκλονιστικὸ καὶ πολὺ διδακτικό! Εὐχαριστοῦμε κ. Σταῦρο.
Ἡ Χάρη πάει παντοῦ καὶ ὁπωσδήποτε γρηγορώτερα καὶ ἀμεσότερα στὶς εὐαίσθητες ψυχὲς ποὺ βιώνουν τὴν στέρηση στὸν αἰῶνα.
Ἡ Χάρη πάει παντοῦ καὶ ὁπωσδήποτε γρηγορώτερα καὶ ἀμεσότερα στὶς εὐαίσθητες ψυχὲς ποὺ βιώνουν τὴν στέρηση στὸν αἰῶνα.
89
Πνευματικά θέματα & Κείμενα / Μικρά μεγάλα Άγια
« στις: 29 Αυγούστου, 2011, 01:28:20 πμ »
Εἶναι μεγάλη πλάνη νὰ νομίζεις ὅτι μὲ τὴν προσπάθειὰ σου μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις ἕναν ἄνθρωπο. Ποτέ. Μὲ τῆν ζωὴ σου, μπορεῖ. Μὲ τὴν προσπάθεια, τὴν ὁμιλία, τὴν ἀντίθεση καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ, ποτὲ, ἣ πάρα πολὺ σπάνια. Ἡ ἀλλαγὴ, θὰ γίνει ὅταν ἔρθει ἡ Ὥρα τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν ἐσὺ ἀλλάξεις τὸν ἐαυτὸ σου καὶ γίνεις τὸ ζωντανὸ παράδειγμα αὐτοῦ ποὺ θέλεις ν῾ἀλλάξεις, τὸ ἰδεῶδες του, καὶ σὲ δεῖ εὐτυχισμένη, τότε θ῾ ἀλλάξει.Ὅταν προσεύχεται κανεὶς γιὰ ἕναν ἄνθρωπο, αὐτὸ εἶναι ἐντάξει. Ἀλλὰ ὅταν προσπαθεῖ νὰ τὸν ἀλλάξει, ὄχι. Αὐτὸ εἶναι μόνο στὸ Χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ἔχει τὸ Πρόγραμμὰ Του γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ καθενὸς μας. Γιὰ ὅλους. Ἐμεῖς εἴμεθα ἐλεύθεροι. Δὲν ξέρουμε ὅμως ὅτι Ἐκεῖνος ξέρει τὶ θὰ κάνουμε. Ἐκεῖνος τὰ ξέρει ὅλα. Ξέρει τὴν πορεία μας μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς, δὲν τὴν ξέρουμε. Κι ἂν προσπαθήσουμε τὸν ἐαυτὸ μας νὰ ἑνώνουμε μὲ τὸν Θεὸ, τότε δὲν θὰ ἔχουμε ἀνάγκη νὰ κάνουμε τίποτε. Γιατὶ αὐτομάτως θὰ γινόμαστε παράδειγμα σ῾ αὐτούς ποὺ θὰ θέλαμε νὰ δοῦμε στὸ Δρόμο Του.
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἄλλους, σκοπὸς τῆς ζωῆς μας πρέπει νὰ εἶναι νὰ πλησιάζουμε ὅσο μποροῦμε στὸ Πρότυπο, δηλαδὴ στὸν Κύριο.
Γερόντισα Γαβριηλία
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἄλλους, σκοπὸς τῆς ζωῆς μας πρέπει νὰ εἶναι νὰ πλησιάζουμε ὅσο μποροῦμε στὸ Πρότυπο, δηλαδὴ στὸν Κύριο.
Γερόντισα Γαβριηλία
90
Ημερολόγιο καθημερινότητας / Καθημερινά Χαριτωμένα
« στις: 29 Αυγούστου, 2011, 01:25:11 πμ »
Ὁ Παναγιώτης, οἰκογενειάρχης πατέρας καὶ παππούς, δούλεψε μετανάστης στὴν εὐρώπη καὶ λίγο πρὶν τὴν σύνταξη ἔπαθε μηνίσκο στὸ δεξί γόνατο καὶ ὑποβλήθηκε σὲ δύο ἐγχειρήσεις. Μετὰ τὴν περιπέτειὰ του ἔκανε παράπονα συνέχεια ὅτι πονάει. «Τὶ κάνεις Παναγιώτη;» τοῦ ἔλεγαν, καὶ αὐτὸς ...«πονάω, κουτσαίνω, δὲν λέει νὰ μὲ ἀφήσει». Πέρναγε ὁ καιρὸς καὶ ὅλοι τοῦ λέγανε νὰ κάνει ὑπομονὴ καὶ θὰ περάση. Αὐτὸς ὅμως ἔλεγε: «Τὶ θὰ περάση; Ἄστα, εἶναι νὰ μὴν πάθει ὁ ἄνθρωπος...».
Τὴν Κυριακὴ, μετὰ τὴ λειτουργία τὸν ρωτᾶ κάποιος: «Τὶ γίνεται Παναγιώτη, καλύτερα;»
-«Μπά, ὄχι», λέει ἐκεῖνος, «πονάω».
-«Καὶ γιατὶ δὲν τὸ λές στὸν γιατρὸ νὰ κάνει κάτι;»
-«Τοὺς τὸ λέω...»
-«Καὶ τὶ λένε;»
-«Μοῦ ἔκλεισε ραντεβοῦ μὲ τὸν ψυχολόγο, γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ πρόβλημα μου».
-«Τὶ λές βρὲ Παναγιώτη! Πές του νὰ ἔρθη ἀπό τὸ συνεργεῖο μου, νὰ τοῦ ἀλλάξω λάδια μπὰς καὶ συνέλθη!» Τοῦ εἶπε ἕνας φίλος του μηχανικὸς.
-«Ὄχι, μὴ τὸ λὲς...σωστὰ σκέφτονται, ψυχολογικὸ εἶναι, ἄσχετα ποὺ..... δὲν θὰ μἐ βοηθήσει ὁ ψυχολόγος....»
-«Κι ἐγὼ σωστᾶ σκέφτομαι Παναγιώτη μου! Γιὰ ὅλους λιγοστεύει τὸ λαδάκι στὸ καντήλι.... Μπορεῖ ὅμως νὰ μᾶς βοηθήση ὁ μηχανικὸς; ....Δὲν μπορεῖ !»
Τὴν Κυριακὴ, μετὰ τὴ λειτουργία τὸν ρωτᾶ κάποιος: «Τὶ γίνεται Παναγιώτη, καλύτερα;»
-«Μπά, ὄχι», λέει ἐκεῖνος, «πονάω».
-«Καὶ γιατὶ δὲν τὸ λές στὸν γιατρὸ νὰ κάνει κάτι;»
-«Τοὺς τὸ λέω...»
-«Καὶ τὶ λένε;»
-«Μοῦ ἔκλεισε ραντεβοῦ μὲ τὸν ψυχολόγο, γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ πρόβλημα μου».
-«Τὶ λές βρὲ Παναγιώτη! Πές του νὰ ἔρθη ἀπό τὸ συνεργεῖο μου, νὰ τοῦ ἀλλάξω λάδια μπὰς καὶ συνέλθη!» Τοῦ εἶπε ἕνας φίλος του μηχανικὸς.
-«Ὄχι, μὴ τὸ λὲς...σωστὰ σκέφτονται, ψυχολογικὸ εἶναι, ἄσχετα ποὺ..... δὲν θὰ μἐ βοηθήσει ὁ ψυχολόγος....»
-«Κι ἐγὼ σωστᾶ σκέφτομαι Παναγιώτη μου! Γιὰ ὅλους λιγοστεύει τὸ λαδάκι στὸ καντήλι.... Μπορεῖ ὅμως νὰ μᾶς βοηθήση ὁ μηχανικὸς; ....Δὲν μπορεῖ !»
92
Εθνικά Θέματα / Ἀξιόλογο βίντεο γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Ἑλλάδας μας
« στις: 17 Αυγούστου, 2011, 02:33:38 πμ »
Σωστᾶ μιλάει καὶ σκέφτεται ὁ κύριος Φρέντυ ἀπὸ τὴν Ἐλβετία, παρόλο ποὺ δείχνει νὰ ἀγνοεῖ ὅτι ἡ λεγόμενη «ἀνεξαρτησία» καὶ τὰ συνακόλουθα της ὅπως ἐθνικὴ «κυριαρχία» κοινωνικὴ «δικαιοσύνη», ἄμεση «δημοκρατία» καὶ «εὐημερία», δὲν εἶναι ὑπόθεση ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν οἰκονομία καὶ τὸν ἐλεγχό της ἀπὸ ἕνα «κυρίαρχο» κράτος, πολὺ ἁπλὰ διότι τὲτοιος ἔλεγχος (ὅσο καὶ τέτοιο κράτος) δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνον κατ᾽ εὐφημισμὸ. Ἐὰν πρόκειται γιὰ μητροπολιτικὸ κάστρο τοῦ καπιταλισμοῦ (ὅπως ἡ Ἐλβετία ποὺ παίζει τὸν ρόλο τοῦ πλυμένου κουμπαρὰ τοῦ κεφαλαίου), ὅλα λειτουργοῦν ἄριστα ὀργανωμένα γιὰ νὰ διευκολύνεται ἡ «δουλειὰ» τοῦ ἀδηφάγου κέρδους! καὶ ἐὰν πρόκειται γιὰ μπανανία (ὅπως ἡ Ἑλλάδα καὶ ἄλλες χῶρες) ὅλα λειτουργοῦν σύμφωνα πρὸς τὸ συμφέρον καὶ πάλι τοῦ ἀδηφάγου κέρδους ποὺ ἐπιφυλάσσει σὲ κάθε περιοχή τοῦ πλανήτη τὸν ρόλο ποὺ τὸ συμφέρει ἀνάλογα, σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ συγκυρία! Αὐτὸ γινόταν πάντοτε πότε κεκαλυμένα λόγω κομουνιστικῆς «ἀπειλῆς», καὶ πότε ἀπροκάλυπτα καὶ ξετσίπωτα, ὅπως στὶς μέρες μας! Οἱ Εὐρωπαῖοι πολίτες ὅσο ἀγαθὴ διάθεση καὶ νὰ ἔχουν δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν κόσμο νὰ ἀποφύγει τὰ δεινὰ ποὺ δημιουργοῦνται καὶ γιγαντώνονται ἐξ αἰτίας τῆς ἀνθρωποκεντρικῆς συναίνεσης πάνω στὴν ὁποία γεννήθηκε καὶ ἀναπτύχθηκε ὁ σύγχρονος δυτικὸς «πολιτισμὸς». Διότι ἀκόμα καὶ αὐτὰ τὰ ἴδια τὰ ἰδεώδη αὐτῆς τῆς συναίνεσης (δημοκρατία, δικαιοσύνη, ἐλευθερία, σεβασμὸς, ἰσότητα, ἀλληλεγγύη, ἀγάπη) γεννήθηκαν ἱστορικὰ σὲ συνθήκες μὴ ἀνθρωποκεντρικὲς, συνθῆκες ποὺ σοκάρουν τὸ δυτικὸ «πνεῦμα», τὸ ὁποῖο τὶς ἀντιπαρέρχεται! Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μόνιμο, διαχρονικὸ δρᾶμα τῆς εὐρωπαϊκῆς διανόησης ποὺ κατέληξε νὰ «φιλοσοφεῖ» καὶ νὰ «θεολογεῖ» ἀπὸ ἀπόγνωση!
Γιὰ τὴν ἱστορία τὸ κράτος τοῦ συμπαθοῦς κυρίου Φρέντυ ἔχει ἀνακηρύξει ἐθνικὸ του ἤρωα τὸν Ιωάννη Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος «ἐπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια.».
Μάλιστα ἀποκαλύφθηκε καὶ ἡ προτομὴ του στὴ Λωζάννη. Γιὰ λεπτομέρειες δεῖτε ἐδώ: http://www.ithacanet.gr/article/%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
Γιὰ τὴν ἱστορία τὸ κράτος τοῦ συμπαθοῦς κυρίου Φρέντυ ἔχει ἀνακηρύξει ἐθνικὸ του ἤρωα τὸν Ιωάννη Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος «ἐπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά προσχέδια.».
Μάλιστα ἀποκαλύφθηκε καὶ ἡ προτομὴ του στὴ Λωζάννη. Γιὰ λεπτομέρειες δεῖτε ἐδώ: http://www.ithacanet.gr/article/%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
93
Θολολογίας Πέρι / Κυριακή Δ΄ από το Πάσχα του Παράλυτου
« στις: 16 Αυγούστου, 2011, 02:18:45 πμ »
Πολὺ ἐνδιαφέρον θέμα.
Ἕνας Ἰερέας ρωτοῦσε τὸν κάθε ἐνήλικα ποὺ πήγαινε νὰ κοινωνήση : «Εἶστε ἕτοιμος;».
Ἀναρωτιώμουν τὶ νὰ ἑννοεῖ ἄραγε; Σκέφθηκα πὼς μᾶλλον δὲν εἶμαι ἕτοιμος, καὶ ἀκόμα,.. ἕτοιμος γιὰ ποιὸ πράγμα;. Τοῦ ἀπάντησα μηχανικὰ «Ναὶ» γιατὶ ὅλοι ἔτσι ἀπαντοῦσαν.
Μετὰ σκέφθηκα πιὸ ἁπλὰ. Ἴσως νὰ ἑννοοῦσε ἐὰν ἔχω ἐξομολογηθεῖ ἤ νηστέψει... Πάλι δὲν βρῆκα ἀπόκριση ποὺ νὰ μὲ ἀναπαῦει...
Σκέφθηκα τὴν ἱστορία μὲ τὸν Ἀπόστολο (τὴν εἶπα στὸν κ. Σταῦρο):
Ἄνοιξε ἡ πόρτα στὴν Ἑκκλησία καὶ κάποιος στεκόταν ἀπ᾽ ἔξω ἀνήμπορος νὰ κάνει τὸ βῆμα γιὰ νὰ μπεῖ μέσα. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μὲ πατερίτσες, μὲ σπασμένα πρευρὰ καὶ κλείδα, ποὺ μόλις εἶχε βγεῖ ἀπό τὸ νοσοκομεῖο. Ζήτησε ἀπὸ κάποιον νὰ τὸν φέρει στὴν Θεία Λειτουργία. Πῆγε κάποιος νὰ τὸν βοηθήση νὰ μπεῖ μέσα, μὰ αὐτὸς ἔκραξε «μήν μ᾽ ἀγγίζεις! Πονάω!». Τελικὰ ἔκανε τὸ βῆμα καὶ μπῆκε μέσα... Ἀμέσως τοῦ ἔφεραν μία καρέκλα, καὶ ἔκατσε μπροστὰ στὴν πόρτα ἔχοντας μπροστὰ του τὸν διάδρομο τοῦ ναοῦ ποῦ ὀδηγεῖ στὸ Ἅγιο Βήμα, καὶ ἀριστερὰ του τὰ κεριὰ.
Μόλις ἔκατσε, κάθιδρος ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν προσπάθεια, ἔβαλε τὸ κεφάλι του μέσα στὰ χέρια του καὶ φώναξε μὲ ὅλη του τὴν δύναμη «Παναγιὰ μου βοηθησὲ με πονάω, Χριστὲ μου σῶσε με!» Οἱ γριοῦλες τὸν κοίταγαν τρομαγμένες, καὶ κάποιοι τοῦ ἔφεραν νερὸ καὶ τὸν παρηγοροῦσαν. Μερικοὶ τοῦ ἔλεγαν γιατὶ σηκώθηκε σὲ αὐτὰ τὰ χάλια καὶ ἦρθε στὴν Ἑκκλησία; Ὁ Ἰερέας ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βήμα κοιτοῦσε καὶ αὐτὸς μὲ ἔκπληξη! Κάποιοι τὸν γνώριζαν καὶ ἔλεγαν γιὰ τὸ (τὰ) ἀτύχημὰ (τὰ) του....
Μόλις ἠρέμησε κάπως, κοίταξε γύρω του μὲ περίεργο βλέμα καὶ λέει σὲ αὐτὸν ποὺ στεκόταν κοντὰ στὰ κεριὰ: «Φίλε σβήσε τὰ κεριὰ. Τὶ τὰ θέλετε;» Ἐκεῖνος τὸν κοίταξε μὲ ἔκπληξη καὶ προσπαθοῦσε νὰ καταλάβει τὶ θέλει..«Φίλε, σβῆσε τὰ κεριὰ γιατὶ πονάω. Τί τὰ θέλετε τὰ κεριὰ μέσα στὴν ἑκκλησία;» ξανά εἶπε.
«Βρὲ ἀδελφὲ τὶ σὲ πειράζουν τώρα τὰ κεριὰ, λίγα προβλήματα ἔχεις καὶ βάζεις καὶ ἄλλα στὸ κεφάλι σου;» τοῦ εἶπαν!
Αὐτὸς ὅμως εἶχε «ἀλλάξει» στάση.....Φώναζε, ἐνοχλοῦσε τὸν κόσμο ποὺ ἄναβε κερὶ, σὲ λίγο τὰ ἔβαλε καὶ μὲ τὶς εἰκόνες, καὶ τέλος ἔβριζε τὸν Ἰερέα κατὰ τὴν διάρκεια τῶν περιφορῶν καὶ τῶν ἐξόδων, γιατὶ τοῦ ἔφταιγαν τὰ χρυσοκέντητα ἄμφια...
Πολλοὶ σκανδαλίσθηκαν, κάποιοι τὸν ἔβριζαν, ἡ Λειτουργία ἔγινε μπάχαλο ἐξ αἰτίας του, κάποιοι σκέφθηκαν νὰ καλέσουν τὴν ἀστυνομία. Εὐτυχὼς κάποιοι ἄλλοι ἐμπόδισαν νὰ γίνει αὐτὸ. Τελικὰ κάλεσαν ἀσθενοφόρο γιὰ νὰ τὸν πάρει καὶ νὰ τὸν πάει στὸ σπίτι του. Αὐτὸς ὅμως φέρθηκε στοὺς τραυματιοφορεῖς πολὺ νηφάλεια καὶ πολιτισμένα, λέγοντὰς τους ὅτι δὲν τοὺς ἔχει πρὸς τὸ παρὸν ἀνάγκη καὶ ἐάν τοὺς χρειαστεῖ θὰ τοὺς καλέση. Μάλιστα τοὺς ἔδειξε ἀσφάλεια ποὺ τὸν κάλυπτε γιὰ μεταφορὲς μὲ ἀσθενοφόρο καὶ τοὺς εἶπε νὰ τὸν ἀφήσουν ἤσυχο γιατὶ δὲν τοὺς χρειάζεται ἐπὶ τοῦ παρόντος! Αὐτοὶ ἔφυγαν, καὶ ἐκεῖνος συνέχισε νὰ τσακώνεται κυρίως μὲ ὅσους τὸν ζόριζαν καλώντας τους νᾶ «βγάλουν τὸν διάολο ἀπὸ μέσα τους»... Ἕναν δὲ τὸν ἀποκαλλοῦσε δυνατὰ «σατανὰ» καὶ τὸν ἔδειχνε, ἐνῶ συνέχιζε νὰ τὸν ἐνοχλοῦν τὰ κεριὰ, οἱ εἰκόνες, ὁ Ἰερέας καὶ φυσικὰ οἱ ἀφόρητοι πόνοι ἀπὸ τὰ σπασμένα του κόκκαλα! Τραγωδία!
Λίγο πρὶν τὴ Θεία Μετάληψη ἠσύχασε, σχεδὸν βουβάθηκε καὶ κοίταζε πρὸς τὸ Ἰερὸ. Ὁ Ἰερέας βγῆκε γιὰ κήρυγμα καὶ μίλησε ἀπλὰ καὶ ὄμορφα γιὰ τὴν ἀσθένια τῆς ὑποκρισίας. Αὐτὸς τὸν ἄκουγε ἤσυχος καὶ φαινόταν νὰ συμφωνεῖ μὲ τὰ λεγόμενα. Ὅταν τέλειωσε τὸ κήρυγμα ἄρχισε αὐθόρμητα νὰ χειροκροτεῖ δυνατὰ! Κάποιος (αὐτὸς ποὺ τὸν ἐλεγε «σατανὰ») νομίζοντας ὅτι εἰρωνεύεται τοῦ ἔπιασε τὰ χέρια, καὶ τὸτε αὐτὸς ἔγινε πῦρ καὶ μανία φωνάζοντας «μήν μὲ ἀγγίζεις σατανὰ θὰ..θὰ...» ἀκατανόμαστα πράγματα... Κάποιοι φέρθηκαν πιὸ ψύχραιμα καὶ ἀπομάκρυναν τὸν ἄλλον γιὰ νὰ μὴν τὸν βλέπει..
Μόλις ὁ Ἰερέας εἶπε τὸ «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», ἐκεῖνος βουβάθηκε καὶ κοιτοῦσε τὸν κόσμο ποὺ πήγαινε νὰ κοινωνήση! Κάποια στιγμὴ λέει σὲ κάποιον: «Φίλε, μπορεῖς νὰ πᾶς νὰ πεῖς στὸν παπὰ ὅτι θέλω καὶ ἐγὼ νὰ κοινωνήσω;» Τοῦ λέει ὁ ἄλλος: «Θὰ πάω νὰ τοῦ πῶ, ὅμως κοίτα τώρα νὰ ἠσυχάσεις καὶ νὰ μὴν μαλώνεις μὲ κανέναν γιατὶ θὰ κοινωνήσεις!» «Ἐντάξει!» λέει..Ὁ Ἰερέας μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ (ὅπως φάνηκε ἀργότερα) εἶπε: «Καλὰ, πές του ὅτι θὰ ἔρθω νὰ τὸν κοινωνήσω στὸ τέλος».
Μετὰ τὴν Λειτουργία ὁ παπὰς κατεβαίνει μὲ τὸ δισκοπότηρο ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βήμα, καὶ μὲ γρήγορο βηματισμὸ φθάνει μπροστὰ του καὶ τοῦ λέει μὲ δυνατὴ φωνὴ: «Μὴν σηκώνεσαι, δὲν πειράζει! Πῶς σὲ λένε;». «Ἀπόστολο» λέει ὁ ἄνθρωπος μὲ κάποια ἐνοχὴ στὸν τὸνο τῆς φωνῆς του.
Μόλις μετάλαβε τὸν ἔπιασε μία φοβερὴ συγκίνηση, καὶ ἄρχισε νὰ κλαῖει μὲ λυγμοὺς! Ξεπέρασαν τοὺς πόνους οἱ λυγμοὶ του... Ἄρχισε νὰ ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ ὅλους «Συγνώμη ρὲ παιδιὰ, συγνώμη δὲ τὸ ἤθελα», «Πῶ, πῶ τὶ ἔκανα πάλι..», «Συγνώμη ρὲ φίλε, χίλια συγνώμη» (ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔλεγε «σατανὰ»).
Τοῦ λέει ὁ παπάς γιὰ νὰ τὸν παρηγορήση: «Μὴν στεναχωριέσαι Ἀπόστολε, δὲν ἔγινε καὶ τίποτα. Πέρνα κάτω νὰ πιεῖς καφὲ!». Καθώς ὅμως προσπαθήσαμε νὰ τὸν πᾶμε κάτω τὸν ἔπιασαν πάλι οἱ πόνοι καὶ ἄρχισε νὰ σφαδάζει. Τὸν πήραμε λοιπὸν νὰ τὸν πᾶμε σπίτι του, ἐνῶ ὁ Ἰερέας εἶπε νὰ δοῦμε μὲ ποιὸν μένει καὶ νὰ ζητήσουμε τὰ τηλέφωνὰ τους...
Μόλις τὸν βάζουμε στὸ αὐτοκίνητο τοῦ λέμε: «Ἀπόστολε ποὺ μένεις;» καὶ ἐκεῖνος ἀποκρίνεται: «Προχώρα θὰ μᾶς πάει ὁ χριστὸς!». «Βρὲ καλὲ μου ποιὸς χριστὸς θὰ μᾶς πάει. Πές μας ποὺ μένεις νὰ σὲ πᾶμε, κι ἄς εἶναι ὁ Χριστὸς μαζἰ μας». Τὶποτα... Ἄρχισε πάλι νὰ λέει ἄλλα ἀντὶ ἄλλων. Πὼς «δὲν τὴν πατάει πάλι ὁ χριστὸς νὰ κάτσει νὰ σταυρωθεῖ σὰν κορόιδο, καὶ πὼς θὰ τὸν κάνει, καὶ θὰ τὸν δείξει....τὸν διάβολο, καὶ πὼς ἡ ὀρθοδοξία θὰ τοὺς κάνει καὶ θὰ τοὺς ράνει...ὅλους», καὶ ἄλλα τέτοια ἀκατανόητα καὶ ἀκατανόμαστα!
«Πὲς μας βρὲ ἀδελφὲ μου ποὺ μένεις νὰ σὲ πᾶμε, γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖσαι ἄδικα; Δὲν μᾶς πάει ὁ χριστὸς γιατὶ εἴμαστε ἀμαρτωλοὶ. Πὲς μας ἐσὺ γιὰ νὰ πᾶμε». Τελικὰ μὲ τὰ πολλὰ τὸ εἶπε καὶ φθάσαμε σπίτι του! Ἐκεῖ βρήκαμε μία κόρη ποὺ τὸν ἔψαχνε....., καὶ εἶπε ὅτι ἔχει βγεῖ 4 μέρες ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Μᾶς ἔδωσε τὰ νούμερα τῶν τηλεφώνων καὶ ἀποχαιρετίσαμε τὸν Ἀπόστολο ὁ ὁποῖος μᾶς φίλησε ζητώντας «χίλιες φορὲς συγνώμη»! Τοῦ εἴπαμε νὰ μὴν στεναχωριέται καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ περνᾶμε νὰ τὸν παίρνουμε γιὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὶς Κυριακές.
Τὰ τηλέφωνα τὰ δώσαμε στὸν παπὰ, ὅπως εἶχε ζητήσει.
Τὴν ἄλλη μέρα ὁ παπὰς τηλεφώνησε γιὰ νὰ μιλήση μὲ τὴν κόρη του, καὶ μὲ τὸν ἴδιο. Ἡ κόρη του σήκωσε τὸ τηλέφωνο καὶ εἶπε πὼς ὁ Ἀπόστολος πέθανε τὸ ἴδιο βράδυ ἀπὸ ἀνακοπὴ καρδίας στὸν ὕπνο του! Τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα τοῦ κάναμε τὴν κηδεία διαβάζοντὰς τον στὸ ἴδιο Ναὸ ποὺ εἶχε κοινωνήσει!
Ἀναρωτιέμαι, «ἦταν ἕτοιμος;».... Ἔτσι φαίνεται!
Ἕνας Ἰερέας ρωτοῦσε τὸν κάθε ἐνήλικα ποὺ πήγαινε νὰ κοινωνήση : «Εἶστε ἕτοιμος;».
Ἀναρωτιώμουν τὶ νὰ ἑννοεῖ ἄραγε; Σκέφθηκα πὼς μᾶλλον δὲν εἶμαι ἕτοιμος, καὶ ἀκόμα,.. ἕτοιμος γιὰ ποιὸ πράγμα;. Τοῦ ἀπάντησα μηχανικὰ «Ναὶ» γιατὶ ὅλοι ἔτσι ἀπαντοῦσαν.
Μετὰ σκέφθηκα πιὸ ἁπλὰ. Ἴσως νὰ ἑννοοῦσε ἐὰν ἔχω ἐξομολογηθεῖ ἤ νηστέψει... Πάλι δὲν βρῆκα ἀπόκριση ποὺ νὰ μὲ ἀναπαῦει...
Σκέφθηκα τὴν ἱστορία μὲ τὸν Ἀπόστολο (τὴν εἶπα στὸν κ. Σταῦρο):
Ἄνοιξε ἡ πόρτα στὴν Ἑκκλησία καὶ κάποιος στεκόταν ἀπ᾽ ἔξω ἀνήμπορος νὰ κάνει τὸ βῆμα γιὰ νὰ μπεῖ μέσα. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μὲ πατερίτσες, μὲ σπασμένα πρευρὰ καὶ κλείδα, ποὺ μόλις εἶχε βγεῖ ἀπό τὸ νοσοκομεῖο. Ζήτησε ἀπὸ κάποιον νὰ τὸν φέρει στὴν Θεία Λειτουργία. Πῆγε κάποιος νὰ τὸν βοηθήση νὰ μπεῖ μέσα, μὰ αὐτὸς ἔκραξε «μήν μ᾽ ἀγγίζεις! Πονάω!». Τελικὰ ἔκανε τὸ βῆμα καὶ μπῆκε μέσα... Ἀμέσως τοῦ ἔφεραν μία καρέκλα, καὶ ἔκατσε μπροστὰ στὴν πόρτα ἔχοντας μπροστὰ του τὸν διάδρομο τοῦ ναοῦ ποῦ ὀδηγεῖ στὸ Ἅγιο Βήμα, καὶ ἀριστερὰ του τὰ κεριὰ.
Μόλις ἔκατσε, κάθιδρος ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν προσπάθεια, ἔβαλε τὸ κεφάλι του μέσα στὰ χέρια του καὶ φώναξε μὲ ὅλη του τὴν δύναμη «Παναγιὰ μου βοηθησὲ με πονάω, Χριστὲ μου σῶσε με!» Οἱ γριοῦλες τὸν κοίταγαν τρομαγμένες, καὶ κάποιοι τοῦ ἔφεραν νερὸ καὶ τὸν παρηγοροῦσαν. Μερικοὶ τοῦ ἔλεγαν γιατὶ σηκώθηκε σὲ αὐτὰ τὰ χάλια καὶ ἦρθε στὴν Ἑκκλησία; Ὁ Ἰερέας ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βήμα κοιτοῦσε καὶ αὐτὸς μὲ ἔκπληξη! Κάποιοι τὸν γνώριζαν καὶ ἔλεγαν γιὰ τὸ (τὰ) ἀτύχημὰ (τὰ) του....
Μόλις ἠρέμησε κάπως, κοίταξε γύρω του μὲ περίεργο βλέμα καὶ λέει σὲ αὐτὸν ποὺ στεκόταν κοντὰ στὰ κεριὰ: «Φίλε σβήσε τὰ κεριὰ. Τὶ τὰ θέλετε;» Ἐκεῖνος τὸν κοίταξε μὲ ἔκπληξη καὶ προσπαθοῦσε νὰ καταλάβει τὶ θέλει..«Φίλε, σβῆσε τὰ κεριὰ γιατὶ πονάω. Τί τὰ θέλετε τὰ κεριὰ μέσα στὴν ἑκκλησία;» ξανά εἶπε.
«Βρὲ ἀδελφὲ τὶ σὲ πειράζουν τώρα τὰ κεριὰ, λίγα προβλήματα ἔχεις καὶ βάζεις καὶ ἄλλα στὸ κεφάλι σου;» τοῦ εἶπαν!
Αὐτὸς ὅμως εἶχε «ἀλλάξει» στάση.....Φώναζε, ἐνοχλοῦσε τὸν κόσμο ποὺ ἄναβε κερὶ, σὲ λίγο τὰ ἔβαλε καὶ μὲ τὶς εἰκόνες, καὶ τέλος ἔβριζε τὸν Ἰερέα κατὰ τὴν διάρκεια τῶν περιφορῶν καὶ τῶν ἐξόδων, γιατὶ τοῦ ἔφταιγαν τὰ χρυσοκέντητα ἄμφια...
Πολλοὶ σκανδαλίσθηκαν, κάποιοι τὸν ἔβριζαν, ἡ Λειτουργία ἔγινε μπάχαλο ἐξ αἰτίας του, κάποιοι σκέφθηκαν νὰ καλέσουν τὴν ἀστυνομία. Εὐτυχὼς κάποιοι ἄλλοι ἐμπόδισαν νὰ γίνει αὐτὸ. Τελικὰ κάλεσαν ἀσθενοφόρο γιὰ νὰ τὸν πάρει καὶ νὰ τὸν πάει στὸ σπίτι του. Αὐτὸς ὅμως φέρθηκε στοὺς τραυματιοφορεῖς πολὺ νηφάλεια καὶ πολιτισμένα, λέγοντὰς τους ὅτι δὲν τοὺς ἔχει πρὸς τὸ παρὸν ἀνάγκη καὶ ἐάν τοὺς χρειαστεῖ θὰ τοὺς καλέση. Μάλιστα τοὺς ἔδειξε ἀσφάλεια ποὺ τὸν κάλυπτε γιὰ μεταφορὲς μὲ ἀσθενοφόρο καὶ τοὺς εἶπε νὰ τὸν ἀφήσουν ἤσυχο γιατὶ δὲν τοὺς χρειάζεται ἐπὶ τοῦ παρόντος! Αὐτοὶ ἔφυγαν, καὶ ἐκεῖνος συνέχισε νὰ τσακώνεται κυρίως μὲ ὅσους τὸν ζόριζαν καλώντας τους νᾶ «βγάλουν τὸν διάολο ἀπὸ μέσα τους»... Ἕναν δὲ τὸν ἀποκαλλοῦσε δυνατὰ «σατανὰ» καὶ τὸν ἔδειχνε, ἐνῶ συνέχιζε νὰ τὸν ἐνοχλοῦν τὰ κεριὰ, οἱ εἰκόνες, ὁ Ἰερέας καὶ φυσικὰ οἱ ἀφόρητοι πόνοι ἀπὸ τὰ σπασμένα του κόκκαλα! Τραγωδία!
Λίγο πρὶν τὴ Θεία Μετάληψη ἠσύχασε, σχεδὸν βουβάθηκε καὶ κοίταζε πρὸς τὸ Ἰερὸ. Ὁ Ἰερέας βγῆκε γιὰ κήρυγμα καὶ μίλησε ἀπλὰ καὶ ὄμορφα γιὰ τὴν ἀσθένια τῆς ὑποκρισίας. Αὐτὸς τὸν ἄκουγε ἤσυχος καὶ φαινόταν νὰ συμφωνεῖ μὲ τὰ λεγόμενα. Ὅταν τέλειωσε τὸ κήρυγμα ἄρχισε αὐθόρμητα νὰ χειροκροτεῖ δυνατὰ! Κάποιος (αὐτὸς ποὺ τὸν ἐλεγε «σατανὰ») νομίζοντας ὅτι εἰρωνεύεται τοῦ ἔπιασε τὰ χέρια, καὶ τὸτε αὐτὸς ἔγινε πῦρ καὶ μανία φωνάζοντας «μήν μὲ ἀγγίζεις σατανὰ θὰ..θὰ...» ἀκατανόμαστα πράγματα... Κάποιοι φέρθηκαν πιὸ ψύχραιμα καὶ ἀπομάκρυναν τὸν ἄλλον γιὰ νὰ μὴν τὸν βλέπει..
Μόλις ὁ Ἰερέας εἶπε τὸ «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», ἐκεῖνος βουβάθηκε καὶ κοιτοῦσε τὸν κόσμο ποὺ πήγαινε νὰ κοινωνήση! Κάποια στιγμὴ λέει σὲ κάποιον: «Φίλε, μπορεῖς νὰ πᾶς νὰ πεῖς στὸν παπὰ ὅτι θέλω καὶ ἐγὼ νὰ κοινωνήσω;» Τοῦ λέει ὁ ἄλλος: «Θὰ πάω νὰ τοῦ πῶ, ὅμως κοίτα τώρα νὰ ἠσυχάσεις καὶ νὰ μὴν μαλώνεις μὲ κανέναν γιατὶ θὰ κοινωνήσεις!» «Ἐντάξει!» λέει..Ὁ Ἰερέας μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ (ὅπως φάνηκε ἀργότερα) εἶπε: «Καλὰ, πές του ὅτι θὰ ἔρθω νὰ τὸν κοινωνήσω στὸ τέλος».
Μετὰ τὴν Λειτουργία ὁ παπὰς κατεβαίνει μὲ τὸ δισκοπότηρο ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βήμα, καὶ μὲ γρήγορο βηματισμὸ φθάνει μπροστὰ του καὶ τοῦ λέει μὲ δυνατὴ φωνὴ: «Μὴν σηκώνεσαι, δὲν πειράζει! Πῶς σὲ λένε;». «Ἀπόστολο» λέει ὁ ἄνθρωπος μὲ κάποια ἐνοχὴ στὸν τὸνο τῆς φωνῆς του.
Μόλις μετάλαβε τὸν ἔπιασε μία φοβερὴ συγκίνηση, καὶ ἄρχισε νὰ κλαῖει μὲ λυγμοὺς! Ξεπέρασαν τοὺς πόνους οἱ λυγμοὶ του... Ἄρχισε νὰ ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ ὅλους «Συγνώμη ρὲ παιδιὰ, συγνώμη δὲ τὸ ἤθελα», «Πῶ, πῶ τὶ ἔκανα πάλι..», «Συγνώμη ρὲ φίλε, χίλια συγνώμη» (ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔλεγε «σατανὰ»).
Τοῦ λέει ὁ παπάς γιὰ νὰ τὸν παρηγορήση: «Μὴν στεναχωριέσαι Ἀπόστολε, δὲν ἔγινε καὶ τίποτα. Πέρνα κάτω νὰ πιεῖς καφὲ!». Καθώς ὅμως προσπαθήσαμε νὰ τὸν πᾶμε κάτω τὸν ἔπιασαν πάλι οἱ πόνοι καὶ ἄρχισε νὰ σφαδάζει. Τὸν πήραμε λοιπὸν νὰ τὸν πᾶμε σπίτι του, ἐνῶ ὁ Ἰερέας εἶπε νὰ δοῦμε μὲ ποιὸν μένει καὶ νὰ ζητήσουμε τὰ τηλέφωνὰ τους...
Μόλις τὸν βάζουμε στὸ αὐτοκίνητο τοῦ λέμε: «Ἀπόστολε ποὺ μένεις;» καὶ ἐκεῖνος ἀποκρίνεται: «Προχώρα θὰ μᾶς πάει ὁ χριστὸς!». «Βρὲ καλὲ μου ποιὸς χριστὸς θὰ μᾶς πάει. Πές μας ποὺ μένεις νὰ σὲ πᾶμε, κι ἄς εἶναι ὁ Χριστὸς μαζἰ μας». Τὶποτα... Ἄρχισε πάλι νὰ λέει ἄλλα ἀντὶ ἄλλων. Πὼς «δὲν τὴν πατάει πάλι ὁ χριστὸς νὰ κάτσει νὰ σταυρωθεῖ σὰν κορόιδο, καὶ πὼς θὰ τὸν κάνει, καὶ θὰ τὸν δείξει....τὸν διάβολο, καὶ πὼς ἡ ὀρθοδοξία θὰ τοὺς κάνει καὶ θὰ τοὺς ράνει...ὅλους», καὶ ἄλλα τέτοια ἀκατανόητα καὶ ἀκατανόμαστα!
«Πὲς μας βρὲ ἀδελφὲ μου ποὺ μένεις νὰ σὲ πᾶμε, γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖσαι ἄδικα; Δὲν μᾶς πάει ὁ χριστὸς γιατὶ εἴμαστε ἀμαρτωλοὶ. Πὲς μας ἐσὺ γιὰ νὰ πᾶμε». Τελικὰ μὲ τὰ πολλὰ τὸ εἶπε καὶ φθάσαμε σπίτι του! Ἐκεῖ βρήκαμε μία κόρη ποὺ τὸν ἔψαχνε....., καὶ εἶπε ὅτι ἔχει βγεῖ 4 μέρες ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Μᾶς ἔδωσε τὰ νούμερα τῶν τηλεφώνων καὶ ἀποχαιρετίσαμε τὸν Ἀπόστολο ὁ ὁποῖος μᾶς φίλησε ζητώντας «χίλιες φορὲς συγνώμη»! Τοῦ εἴπαμε νὰ μὴν στεναχωριέται καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ περνᾶμε νὰ τὸν παίρνουμε γιὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὶς Κυριακές.
Τὰ τηλέφωνα τὰ δώσαμε στὸν παπὰ, ὅπως εἶχε ζητήσει.
Τὴν ἄλλη μέρα ὁ παπὰς τηλεφώνησε γιὰ νὰ μιλήση μὲ τὴν κόρη του, καὶ μὲ τὸν ἴδιο. Ἡ κόρη του σήκωσε τὸ τηλέφωνο καὶ εἶπε πὼς ὁ Ἀπόστολος πέθανε τὸ ἴδιο βράδυ ἀπὸ ἀνακοπὴ καρδίας στὸν ὕπνο του! Τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα τοῦ κάναμε τὴν κηδεία διαβάζοντὰς τον στὸ ἴδιο Ναὸ ποὺ εἶχε κοινωνήσει!
Ἀναρωτιέμαι, «ἦταν ἕτοιμος;».... Ἔτσι φαίνεται!
94
Εθνικά Θέματα / 1821!
« στις: 15 Αυγούστου, 2011, 12:56:39 πμ »Παράθεση από: staboz
http://www.antibaro.gr/node/3168
Παράθεση
Τότε μείναμε 400 χρόνια υπόδουλοι, χωρίς κράτος, αλλά με πατρίδα ( δηλ. παράδοση όπως λέει ο Σεφέρης ) και γι’ αυτό επιζήσαμε. Σήμερα έχουμε ( ; ) Κράτος, αλλά χάνουμε την κοινωνική μας συνοχή, δηλ. την έννοια πατρίδα και γι’ αυτό πρώτη φορά στην ιστορία κινδυνεύουμε πραγματικά.Πολὺ εὔστοχο συμπέρασμα ποὺ διαχωρίζει τὸ δικὸ μας (τὴν Πατρίδα μας!), ἀπὸ τὸ ξένο (τὸ κράτος «μας»)! Στὸ δικὸ μας λοιπὸν, χρωστᾶ πολλὰ ὅλος ὁ κόσμος. Τὸ ξένο εἶναι ὑπερχρεωμένο γιατὶ τὄφτιαξαν καὶ τὸ κυβερνοῦν προδότες!
95
Διαπροσωπικές Σχέσεις / Ρατσισμός
« στις: 30 Ιουνίου, 2011, 01:20:41 πμ »Παράθεση από: ρωμηός
Το ζήτημα του ρατσισμού είναι και βαθύτατα θεολογικό εκτός από κοινωνικό.Συμφωνῶ. Τὸ ζήτημα τοῦ ρατσισμοῦ εἶναι κατ᾽ ἐξοχὴν θεολογικὸ, καὶ ἐκτείνεται στὴν ἱστορία μέσα ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου στὸ νὰ γίνεται Ἑκκλησία! Διότι μόνον στὴν Ἑκκλησία ἐνεργεῖτε ἡ χαριτωμένη συναδέλφωση ποὺ παῦει τὸν ρατσισμὸ, ὁ ὁποῖος ἐμπεριέχει τὴν ὑπερήφάνεια.
Πολὺ σημαντικὸ στὶς μέρες μας, ποὺ ἔχουμε ἔξαρση κοινωνικοῦ ρατσισμοῦ σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἐνάντια στοὺς οἰκονομικοὺς μετανάστες, νὰ θυμηθοῦμε πὼς ὑπήρξαν (καὶ ὑπάρχουν καὶ σήμερα) χαριτωμένοι καὶ ἀγιασμένοι Πατέρες καὶ Ἀδελφοὶ, στυλοβᾶτες τῆς πίστεως μας, ποὺ πάσχισαν καὶ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴν πτωχεία, καὶ προσευχόμενοι γιὰ τὸν σύμπαντα κόσμο, ἐφόνευσαν τὸν δράκο τοῦ ἀπεχθοὺς ρατσισμοῦ ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν ἀνθρώπινη φύση!
96
Πνευματικά θέματα & Κείμενα / Το ευαγγέλιο της Κυριακής
« στις: 30 Ιουνίου, 2011, 12:03:06 πμ »
[font size=4]ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Κυριακὴ 3 Ἰουλίου 2011,
Ματθ. στ´ 22-33[/fonts]
Κείμενο
22 ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Νεοελληνική ἀπόδοση
22 «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός. Αν λοιπόν είναι ο οφθαλμός σου είναι γενναιόδωρος, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό. 23 Αν όμως ο οφθαλμός σου είναι φιλάργυρος, όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αν λοιπόν το φως που βρίσκεται μέσα σου είναι σκοτάδι, πόσο μεγάλο θα είναι το σκοτάδι!». 24 «Κανείς δε δύναται σε δύο κυρίους να υπηρετεί ως δούλος. Γιατί ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δε δύναστε να υπηρετείτε ως δούλοι στο Θεό και στο Μαμμωνά». 25 «Γι’ αυτό σας λέω: μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, μήτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι πιο πολύ από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; 26 Παρατηρήστε τα πετεινά του ουρανού, γιατί δε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάγουν σε αποθήκες, και όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δε διαφέρετε περισσότερο από αυτά; 27 Και ποιος από εσάς μεριμνώντας δύναται να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχη; 28 Και για ένδυμα τι μεριμνάτε; Μάθετε ακριβώς πώς αυξάνουν τα κρίνα του αγρού: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν. 29 Σας λέω όμως ότι ούτε ο Σολομώντας με όλη τη δόξα του δεν ντύθηκε όπως ένα από αυτά. 30 Αν λοιπόν το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίχνεται στο φούρνο, ο Θεός έτσι το ντύνει, δε θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς ολιγόπιστοι; 31 Μη λοιπόν μεριμνήσετε λέγοντας: “Τι θα φάμε”; ή “Τι θα πιούμε”; ή “Τι θα ντυθούμε”; 32 Γιατί όλα αυτά τα επιζητούν οι εθνικοί. Ξέρει βέβαια ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι χρειάζεστε όλα αυτά. 33 Αλλά ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν.
Ματθ. στ´ 22-33[/fonts]
Κείμενο
22 ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Νεοελληνική ἀπόδοση
22 «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός. Αν λοιπόν είναι ο οφθαλμός σου είναι γενναιόδωρος, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό. 23 Αν όμως ο οφθαλμός σου είναι φιλάργυρος, όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αν λοιπόν το φως που βρίσκεται μέσα σου είναι σκοτάδι, πόσο μεγάλο θα είναι το σκοτάδι!». 24 «Κανείς δε δύναται σε δύο κυρίους να υπηρετεί ως δούλος. Γιατί ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δε δύναστε να υπηρετείτε ως δούλοι στο Θεό και στο Μαμμωνά». 25 «Γι’ αυτό σας λέω: μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, μήτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι πιο πολύ από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; 26 Παρατηρήστε τα πετεινά του ουρανού, γιατί δε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάγουν σε αποθήκες, και όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δε διαφέρετε περισσότερο από αυτά; 27 Και ποιος από εσάς μεριμνώντας δύναται να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχη; 28 Και για ένδυμα τι μεριμνάτε; Μάθετε ακριβώς πώς αυξάνουν τα κρίνα του αγρού: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν. 29 Σας λέω όμως ότι ούτε ο Σολομώντας με όλη τη δόξα του δεν ντύθηκε όπως ένα από αυτά. 30 Αν λοιπόν το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίχνεται στο φούρνο, ο Θεός έτσι το ντύνει, δε θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς ολιγόπιστοι; 31 Μη λοιπόν μεριμνήσετε λέγοντας: “Τι θα φάμε”; ή “Τι θα πιούμε”; ή “Τι θα ντυθούμε”; 32 Γιατί όλα αυτά τα επιζητούν οι εθνικοί. Ξέρει βέβαια ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι χρειάζεστε όλα αυτά. 33 Αλλά ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν.
97
Πνευματικά θέματα & Κείμενα / Μικρά μεγάλα Άγια
« στις: 29 Ιουνίου, 2011, 11:49:34 μμ »Παράθεση από: staboz
Οἱ ἄνθρωποι τὶς περισσότερες φορὲς στεκόμαστε στὸ γράμμα τοῦ λόγου, ἀπαξιώνοντας τὸν ἴδιο τὸν λόγο. Μᾶλλον ἀπαξιώνοντας τὸν ἐαυτὸ μας ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Λόγου! Εἶναι ἡ αὐτοπεποίθηση, μία πανάρχαια ἀσθένια!Παράθεση από: Iaspis«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)[font size=4]Ποιὸς τὸ πιστεύει αὐτὸ σήμερα;[/fonts]
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
98
Ποίηση / Απίστευτος Σουρής!
« στις: 28 Ιουνίου, 2011, 08:31:59 πμ »
Ὅλα ἐπίκαιρα σὰν νὰ εἰπώθηκαν χθές, σὰν νὰ εἶναι ἡ ροὴ τοῦ χρόνου ἐπίφαση γεγονότων ποὺ δὲν γίνεται νὰ ἀλλάξουν!
99
Πνευματικά θέματα & Κείμενα / Μικρά μεγάλα Άγια
« στις: 28 Ιουνίου, 2011, 08:24:32 πμ »
«Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἄν ὁ Θεὸς εἶναι ὅπως μᾶς Τὸν φανέρωσε ὁ Χριστὸς, τότε ἁρμόζει σὲ Αὐτὸν κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὅμως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς, ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἦταν ὁ Χριστὸς, τότε ὁ Πατέρας τὸν δέχεται ὡς ἰσότιμο· τοῦ δίνει τὸν θρόνο «ἐν δεξιᾷ Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. α´ 21)
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ
100
Εσχατολογικά / Τελειώσαμε, φίλτατοι!
« στις: 28 Ιουνίου, 2011, 08:20:27 πμ »
Δὲν τελειώσαμε τώρα, τελειώνουμε ἀπὸ χρὸνια τώρα. Ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες πρὶν ἔχει ἀρχίσει τὸ (στενὸ) μαρκάρισμα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ σημάδι στὸ ἀνθρώπινο σῶμα θὰ εἶναι ἕνα ἀκόμα ἀποτρόπαιο βῆμα πρός τὴν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν πλήρη ὑποδούλωσὴ του στὸν ἐχθρὸ τῆς ψυχῆς του ποὺ τὸν τραβᾶ πρὸς στὴν ἀπώλεια. Ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ καὶ ὁ ἴδιος βρίσκεται!
Ἡ πλάση καὶ ὁ κόσμος δὲν εἶναι παρὰ προέκταση τοῦ Σώματὸς μας, καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἀναγνωρισιμότητα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν συνδέεται μὲ τὴν ὄντως ἀληθινὴ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ ἀποτρόπαιο μαρκάρισμα, καὶ δράμα τῆς φυσεῶς μας. Κάθε σημάδι στὴν φύση εἶναι σημάδι στὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Πρέπει νὰ ἐνεργοποιηθοῦμε, πρωτίστως καὶ κυρίως πρὸς τὰ ἑσώτερα. Γιὰ νὰ ὑπάρξει ἡ Χάρη πρὸς ὀμολογία. Πρέπει νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ μᾶς σημαδεύει! Δὲν εἶναι οἱ «ἄλλοι» σημαδεμένοι, εἴμαστε ὅλοι σημαδεμένοι καὶ ὀδεύουμε πρὸς τὸ σημάδι τῆς ἀπώλειας ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε πλεύση. Νὰ εἴμαστε Ἑκκλησία κάθε στιγμὴ. Αὐτὸ λυτρώνει τὶς πληγὲς ἀπ῾ τὰ σημάδια!
Ὅσο γιὰ τὸν νεαρὸ ποὺ σίγουρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ τσιπάκι, θὰ εἶναι μαρκαρισμένος μὲ διὰφορα ἀλλότρια (ἀπὸ ἀριθμοὺς μητρώου, ταυτὸτητας, διαβατηρίου, ΑΦΜ, τραπέζης, πιστωτικὲς κάρτες, κάρτες ἀπεριορίστων καὶ ἀλλοτρίων διαδρομῶν, μέχρι ποιὸς ξέρει τὶ;) τὸ κάνει λέει ὁ κουτὸς γιὰ νὰ γίνεται ἀναγνωρίσιμος ἀπὸ τὸν μπάρμαν καὶ τὸν clubατζὴ ποὺ τοῦ δίνει τὸ ποτό! Τὶ νὰ πεῖ κανείς...;
Ἐγὼ λέω καλύτερα βλάκας, παρὰ ἀρνητὴς.
Ὁ Θέος νᾶ μᾶς ἐλεεῖ, καὶ ποτὲ, ποτὲ! νὰ μὴν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία Του, ὅσο μαρκαρισμένοι κι ἄν νιώθουμε, γιατὶ Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ ὅλα τὰ σημάδια καὶ τὰ «νούμερα», ποὺ ἀποδέχεται ἡ ταλαίπωρη φύση μας!
Ἡ πλάση καὶ ὁ κόσμος δὲν εἶναι παρὰ προέκταση τοῦ Σώματὸς μας, καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἀναγνωρισιμότητα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν συνδέεται μὲ τὴν ὄντως ἀληθινὴ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ ἀποτρόπαιο μαρκάρισμα, καὶ δράμα τῆς φυσεῶς μας. Κάθε σημάδι στὴν φύση εἶναι σημάδι στὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Πρέπει νὰ ἐνεργοποιηθοῦμε, πρωτίστως καὶ κυρίως πρὸς τὰ ἑσώτερα. Γιὰ νὰ ὑπάρξει ἡ Χάρη πρὸς ὀμολογία. Πρέπει νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ μᾶς σημαδεύει! Δὲν εἶναι οἱ «ἄλλοι» σημαδεμένοι, εἴμαστε ὅλοι σημαδεμένοι καὶ ὀδεύουμε πρὸς τὸ σημάδι τῆς ἀπώλειας ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε πλεύση. Νὰ εἴμαστε Ἑκκλησία κάθε στιγμὴ. Αὐτὸ λυτρώνει τὶς πληγὲς ἀπ῾ τὰ σημάδια!
Ὅσο γιὰ τὸν νεαρὸ ποὺ σίγουρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ τσιπάκι, θὰ εἶναι μαρκαρισμένος μὲ διὰφορα ἀλλότρια (ἀπὸ ἀριθμοὺς μητρώου, ταυτὸτητας, διαβατηρίου, ΑΦΜ, τραπέζης, πιστωτικὲς κάρτες, κάρτες ἀπεριορίστων καὶ ἀλλοτρίων διαδρομῶν, μέχρι ποιὸς ξέρει τὶ;) τὸ κάνει λέει ὁ κουτὸς γιὰ νὰ γίνεται ἀναγνωρίσιμος ἀπὸ τὸν μπάρμαν καὶ τὸν clubατζὴ ποὺ τοῦ δίνει τὸ ποτό! Τὶ νὰ πεῖ κανείς...;
Ἐγὼ λέω καλύτερα βλάκας, παρὰ ἀρνητὴς.
Ὁ Θέος νᾶ μᾶς ἐλεεῖ, καὶ ποτὲ, ποτὲ! νὰ μὴν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία Του, ὅσο μαρκαρισμένοι κι ἄν νιώθουμε, γιατὶ Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ ὅλα τὰ σημάδια καὶ τὰ «νούμερα», ποὺ ἀποδέχεται ἡ ταλαίπωρη φύση μας!