Εμφάνιση μηνυμάτων
1176
Πνευματικά θέματα & Κείμενα / Η αρρώστεια του σώματος βάσανος αρετής!
« στις: 25 Οκτωβρίου, 2008, 07:06:20 μμ »
Τό καθαρό σώμα είναι ό ναός τής Αγάπης, εκεί πού κατοικεί καί λειτουργεί τό Άγιο Πνεύμα τού Θεού.
Όπως κι άν μοιάζει (μικρό ασοβάντιστο ξωκλήσι, παλιά εκκλησιά ή μεγαλοπρεπής μητρόπολις) παραμένει ό ναός της Αγάπης.
Νά δούμε καί τόν ναό τού Σολομώντα, τό παζάρι τών Ιουδαίων; Αυτός δέν νοείται σάν ναός τής Αγάπης. Τό Πνεύμα τού Θεού δέν κατοικεί μέσα τού. Γιατί εκεί μέσα γίνεται τό παζάρι τής αμαρτίας.
Οι αρετές δέν ανήκουν στόν άνθρωπο, κτίζονται μέσα του καί λειτουργούν, όπως λειτουργεί τό Πνεύμα τού Θεού σέ κάθε ναό όπου οί πιστοί προσέρχονται χάριν Θείου Έρωτος.
Τά πάθη δέν προέρχονται από το σώμα, τόν ναό τού Σολομώντα, στό σώμα ενεργούν καί τό γκρεμίζουν στήν άβυσο τής ανυπαρξίας.
Ο ναός είναι τό σώμα τού ανθρώπου. Η Θεία Λειτουργία είναι η ψυχή του, πού όταν δέν τελείται, ό άνθρωπος χάνεται, καί η Αγάπη τό Πνεύμα τού Θεού μέ όλες τίς αρετές του, έρχεται εκεί όπου υπάρχει ελεύθερη κατάνυξη καί Θείος Έρωτας, καί φεύγει από εκεί πού γίνεται τό σκλαβοπάζαρο τών παθών καί τής αμαρτίας.
Τί γεννάει τήν αμαρτία, καί από πού μπαίνουν στό σώμα μας τά πάθη; Από τόν λογισμό, πού είναι η μοναδική εκούσια «πνευματική» λειτουργία τού ανθρώπου, η αρχή τού αυτεξούσιου, ο νομοθέτης τής συνείδησης, ο δέκτης τών δεδομένων τών αισθήσεων. Αυτός πού έρχεται σέ επαφή μέ όλα. Καί μέ τήν Ύπαρξη, καί μέ τήν πλάνη, καί μέ τήν ανυπαρξία !
Νά πώς παρουσιάζεται (σύμφωνα μέ τόν Άγιο Βαρσανούφιο) μέσα από τήν Αγία γραφή : Κόπου επιθυμία: «Δοκίμασόν με, Κύριε, καί πείρασόν με»(Ψαλμ. κε`, 2) καί «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις» (Ιακ. α`, 2)
Πόνου αποφυγή: «Μή εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν» (Ματθ. ς`, 13) καί «Γρηγορείτε καί προσεύχεσθε, ίνα μή εισέλθητε είς πειρασμόν» (Ματθ. κς`, 41)
Αυτή η τελευταία φράση δείχνει καί τόν τόν δρόμο πού πρέπει νά πάρει ό λογισμός τού ανθρώπου, πού μέσω τής αγαθής προαιρέσεως επιθυμεί νά θεραπεύσει τίς πληγές τής σάρκας, είτε νά αποκρούει τίς επιθέσεις τής πλάνης καί τής ανυπαρξίας. Προσευχή λοιπόν !
Τά αποσπάσματα είναι από : Ευεργετινός Τόμος Γ` Υπόθεσις ΛΓ´, καί Υπόθεσις ΛΔ`
Όπως κι άν μοιάζει (μικρό ασοβάντιστο ξωκλήσι, παλιά εκκλησιά ή μεγαλοπρεπής μητρόπολις) παραμένει ό ναός της Αγάπης.
Νά δούμε καί τόν ναό τού Σολομώντα, τό παζάρι τών Ιουδαίων; Αυτός δέν νοείται σάν ναός τής Αγάπης. Τό Πνεύμα τού Θεού δέν κατοικεί μέσα τού. Γιατί εκεί μέσα γίνεται τό παζάρι τής αμαρτίας.
Οι αρετές δέν ανήκουν στόν άνθρωπο, κτίζονται μέσα του καί λειτουργούν, όπως λειτουργεί τό Πνεύμα τού Θεού σέ κάθε ναό όπου οί πιστοί προσέρχονται χάριν Θείου Έρωτος.
Τά πάθη δέν προέρχονται από το σώμα, τόν ναό τού Σολομώντα, στό σώμα ενεργούν καί τό γκρεμίζουν στήν άβυσο τής ανυπαρξίας.
Ο ναός είναι τό σώμα τού ανθρώπου. Η Θεία Λειτουργία είναι η ψυχή του, πού όταν δέν τελείται, ό άνθρωπος χάνεται, καί η Αγάπη τό Πνεύμα τού Θεού μέ όλες τίς αρετές του, έρχεται εκεί όπου υπάρχει ελεύθερη κατάνυξη καί Θείος Έρωτας, καί φεύγει από εκεί πού γίνεται τό σκλαβοπάζαρο τών παθών καί τής αμαρτίας.
Τί γεννάει τήν αμαρτία, καί από πού μπαίνουν στό σώμα μας τά πάθη; Από τόν λογισμό, πού είναι η μοναδική εκούσια «πνευματική» λειτουργία τού ανθρώπου, η αρχή τού αυτεξούσιου, ο νομοθέτης τής συνείδησης, ο δέκτης τών δεδομένων τών αισθήσεων. Αυτός πού έρχεται σέ επαφή μέ όλα. Καί μέ τήν Ύπαρξη, καί μέ τήν πλάνη, καί μέ τήν ανυπαρξία !
Παράθεση
Αββά Μάρκου :Αφού ο λογισμός είναι εκούσια νοητική λειτουργία δέν μπορεί παρά νά σχετίζεται άμεσα μέ τήν (καλή) προαίρεση, πού μπορεί νά τόν μετατρέψει σέ φύλακα-άγγελο τού ναού. Η καλή προαίρεση είναι συνειδητή επιλογή προσκόλησης τού λογισμού στά πνευματικά, δηλαδή στό λόγο τού Θεού, καί η όσο τό δυνατό μεγαλύτερη αποστασιοποίηση από τά ερίσματα τού αισθητού κόσμου, πρακτικά από τά δεδομένα τών αισθήσεων (καί σίγουρα καί τών παραισθήσεων).
Όλων τών ανθρωπίνων ενεργειών γενεσιουργός αιτία είναι ό λογισμός μας. Θά ημπορούσα ακόμη νά ειπώ, ότι καί αυτά πού λέγομεν καί αυτά πού πράττομεν, εφ όσον δέν προηγούνται τών σκέψεων, αλλά ακολουθούν αυτάς, κατ`ανάγκην πρέπει νά τά αποδώσωμεν είς λογισμούς. Πάσα δραστηριότης λοιπόν οφείλεται κατ`ανάγκην είς τούς λογισμούς. Εφ`όσον λοιπόν προηγείται ό λογισμός πάσης δραστηριότητός μας, επόμενον είναι αί υπ`αυτού, τού λογισμού, διαμορφούμεναι πράξεις νά προσδιορίζουν τόν χαρακτήρα τής μεταξύ τών ανθρώπων επικοινωνίας.
Παράθεση
Ισαάκ τού Σύρου :Η ενδοτικότητα στόν πειρασμό είναι τό αρχικό αίτιο τών σωματικών πόνων. Μετά από αυτή άρχισε η δραματική κοσμική πορεία τού ανθρώπου, γεμάτη σωματικό πόνο, σάν αποτέλεσμα τής πτώσης, είτε γεμάτη σωματικό κόπο σάν αποτέλεσμα τού αγώνα γιά τήν επιστροφή στούς κόλπους τού Θεού.
Νά ενθυμήσαι λοιπόν τόν Θεόν πάντοτε, καί δέν θά φοβηθής ποτέ τούς πειρασμούς. Η φύσις σου, άνθρωπε μετά τήν πτώσιν τών πρωτοπλάστων έγινε επιρρεπής είς τά διάφορα φυσικά καί ηθικά πάθη. Οί πειρασμοί τού παρόντος κόσμου είναι πολλοί καί δέν ευρίσκονται μακρυά από σέ τά διάφορα κακά, αλλά πηγάζουν από μέσα σου, από κάτω από τούς πόδας σου. Σύ, όμως, πρόσεξε, μή μετακινηθής από τόν τόπον είς τόν οποίον έχεις σταθή καί όταν ό Θεός θά ρίψη επί σέ μέτ`ευμενείας τό βλέμμα του καί θά σέ επισκεφθή, θά σέ ελευθερώση από τάς δυσκολίας καί θά ελαφρώση τό φορτίον τών πειρασμών σου.
Παράθεση
Αγίου Μαξίμου :Είναι φανερό (ακόμα καί πρίν τήν πτώση) ότι η οικονομία τού Θεού επιτρέπει «κατά παραχώρησιν» κάποιους πειρασμούς. Μάλλον αυτούς πού δοκιμάζουν τήν πίστη μας καί επιφέρουν τούς άνθρώπινους κόπους, πού χαρακτηρίζουν τούς αγώνες τής πίστεως.
Εκείνοι οι οποίοι, κατά παραχώρησιν Θεού, μάς πειράζουν, ή θερμαίνουν είς τήν Ψυχήν μας ευτελείς επιθυμίας, ή διεγείρουν τόν θυμόν καί τήν οργήν μας, ή παρεμποδίζουν τήν λειτουργίαν τού λογικού μας, ωσαύτως οί κατά παραχώρησιν Θεού πειράζοντες ημάς προκαλούν είς ημάς σωματικούς πόνους, ή μας κλέπτουν τά απαραίτητα διά την συντήρησιν καί περίθαλψιν τού σώματος. Επίσης καί οί δαίμονες δι` ημών τών ίδίων, ή δι` άλλων, μάς πειράζουν, ή καί κατ`ευθείαν οί ίδιοι οί δαίμονες. Αλλά καί εκείνους, πού δέν φοβούνται τόν Θεόν, κινούν εναντίον ημών οί δαίμονες. Οί ίδιοι οί δαίμονες μάς πολεμούν, όταν απομακρυνθώμεν από τούς ανθρώπους, διά νά ασκητεύσωμε μόνοι είς τήν έρημον, όπως ακριβώς επείραξαν καί τόν Κύριον είς τήν έρημον. Διά μέσου τών ανθρώπων μάς πειράζουν οί δαίμονες, όταν συναναστρεφώμεθα μέ τούς ανθρώπους, όπως πάλιν επείραζαν τόν Κύριον διά τών Φαρισαίων.
Παράθεση
Αγίου Βαρσανουφίου :Φαίνεται καθαρά η διαφορά τού σωματικού κόπου (πού πρέπει νά επιθυμούμε) , μέ τόν σωματικό πόνο (πού πρέπει νά αποφεύγουμε).
Αδελφέ μου, υπάρχουν πειρασμοί διά τούς οποίους ευθυνόμεθα ημείς, καί άλλοι πειρασμοί, οί οποίοι μάς συμβαίνουν κατά παραχώρησιν Θεού. Οί πειρασμοί, διά τούς οποίους ευθυνόμεθα, βλάπτουν τήν ψυχήν μας. Αυτό υπονοεί ό Απόστολος Ιάκωβος όταν λέγη : «Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω, ότι από Θεού πειράζομαι, ό γάρ Θεός απείραστος εστί κακών» (Ιακ. α`, 13). Καί έν συνεχεία λέγει ό Απόστολος Ιάκωβος : «Έκαστος δέ πειράζεται υπό τής ίδίας επιθυμίας εξελκόμενος καί δελεαζόμενος. Είτα η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν, η δέ αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον»(Ιακ. α`, 14-15). Οί πειρασμοί, πού μάς συμβαίνουν κατά παραχώρησιν Θεού, έχουν σκοπόν τήν ωφέλειαν τής ψυχής μας, διότι γίνονται διά νά δοκιμασθή η πίστης τού ανθρώπου.Η δοκιμασία αυτή γεννά είς τήν ψυχήν τού ανθρώπου τήν κατά Θεόν ελπίδα. Η δέ κατά Θεόν ελπίς δέν αφήνει τόν άνθρωπο νά καταντροπιασθή από τούς πειρασμούς, όπως αναφέρει καί είς τήν Καινήν Διαθήκην ό θείος Απόστολος Παύλος. Εκείνος δέ πού, διά τής κατά Θεόν ελπίδος, δέν κατησχύνθη από τούς πειρασμούς, έχει σωθή μέ τήν δύναμιν τού Κυρίου.
Νά πώς παρουσιάζεται (σύμφωνα μέ τόν Άγιο Βαρσανούφιο) μέσα από τήν Αγία γραφή : Κόπου επιθυμία: «Δοκίμασόν με, Κύριε, καί πείρασόν με»(Ψαλμ. κε`, 2) καί «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις» (Ιακ. α`, 2)
Πόνου αποφυγή: «Μή εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν» (Ματθ. ς`, 13) καί «Γρηγορείτε καί προσεύχεσθε, ίνα μή εισέλθητε είς πειρασμόν» (Ματθ. κς`, 41)
Αυτή η τελευταία φράση δείχνει καί τόν τόν δρόμο πού πρέπει νά πάρει ό λογισμός τού ανθρώπου, πού μέσω τής αγαθής προαιρέσεως επιθυμεί νά θεραπεύσει τίς πληγές τής σάρκας, είτε νά αποκρούει τίς επιθέσεις τής πλάνης καί τής ανυπαρξίας. Προσευχή λοιπόν !
Παράθεση
Αββά Μάρκου :Ο λογισμός χαρακτηρίζει τήν ποιότητα τών ανθρώπων, αναλόγως μέ τό πού αύτός συχνάζει. Στό πνεύμα, ή στήν ύλη (καί τήν φαντασία). Αναλόγως καί τό σώμα μας γίνεται ναός τής Αγάπης ή ναός τού Σολομώντα.
Εκείνος πού θέλει νά νικήσει τούς πειρασμούς χωρίς προσευχήν καί υπομονήν, τίποτε δέν κατορθώνει. Αντί νά τούς απομακρύνει, περισσότερον περιπλέκεται είς αυτούς.
...
Αυτός, πού επιθυμεί νά αποτρέψη επίθεσιν παντός κακού, έχει υποχρέωσιν νά προσεύχεται εντατικώς πρός τόν Θεόν, διότι μόνον τοιουτοτρόπως θά δυνηθεί μέ τήν δύναμιν τού Θεού, νά μεταβάλη τήν λυπηράν φύσιν τών πραγμάτων. Μαζί μέ τήν προσευχήν νά διατηρή νοερώς ζωηράν τήν πρός τόν Θεόν ελπίδα καί, κατά τό δυνατόν, νά αδιαφορή διά τήν φροντίδα τών υλικών υποθέσεων.
Τά αποσπάσματα είναι από : Ευεργετινός Τόμος Γ` Υπόθεσις ΛΓ´, καί Υπόθεσις ΛΔ`