Έχουμε έναν καθηγητή στο Πανεπιστήμιο,ιδιαίτερα θρησκευόμενος,ο οποίος στο τελευταίο μάθημα πριν το Πάσχα μάς προέτρεψε αυτές τις μέρες να πάμε στην Εκκλησία.Ακούστηκαν μέσα στην αίθουσα κάποιες...διαμαρτυρίες στις οποίες απάντησε λέγοντας ότι \"εύχομαι να μην είναι αργά όταν θα στραφείτε στο Θεό,εύχομαι να μην πάθετε κάποιο κακό και τότε καταλάβετε μερικά πράγματα\".Ε,λοιπόν,το εύχομαι κι εγώ αυτό για πολύυυυ κόσμο!

[font size=2]Είναι φοβερή είδηση,πραγματικά.
Η άλλη είδηση που έρχεται από το Ιράκ,συγκεκριμένα από την πόλη Φαλούτζα, μού προκαλεί επίσης λύπη.Στην εν λόγω πόλη, οι Αμερικανοί πριν έξι χρόνια(2004)είχαν πραγματοποιήσει επίθεση με χημικά όπλα.Έξι χρόνια,λοιπόν,μετά ο ριθμός των παιδιών που γεννιούνται με γενετικές ανωμαλίες ολοένα και αυξάνεται(οι μαρτυρίες γιατρών της περιοχής είναι,θα έλεγα,τρομακτικές αφού,για παράδειγμα,υπάρχουν παιδιά με τη μύτη τους να βρίσκεται στο μέτωπο!!!)όπως αυξάνονται και οι περιπτώσεις καρδιοπαθειών(πάντα στα παιδιά).Και μετά απ\'όλα αυτά,ο sir Μπράουν,πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας,υπουργός Οικονομικών το 2003, όταν έγινε ο πόλεμος στο Ιράκ,έρχεται και υποστηρίζει ότι \"Η απόφαση για τον πόλεμο ήταν σωστή και ελήφθη για τους σωστούς λόγους\"!!!![/fonts]

Άχου τι ωραίες φωτογραφίες!Ευχαριστούμε πολύ Ξένια!!!

Μηπως τελικα ειναι καλυτερα να περιμενω παντα κανα χρονακι πριν μιλησω;

:laugh::laugh::laugh:
Πόσες φορές το \'χω σκεφτεί αυτό για μένα...!!!

Εγώ θα ήθελα να μας πεις και δυό λόγια για αυτό το πολύ ωραίο κείμενο.. Αν το κάνεις αυτό θα μας βοηθήσεις να σχολιάσουμε αρκετά το θέμα.
Έχει δίκιο η Ευθυμία, για αρχή εξήγησέ μας αυτή την πρώτη φράση.

Για να το συνεχίσω λίγο, με απασχολεί η θέση που κατέχει ο έρωτας στη ζωή μας...
Είναι κατώτερος από την αγάπη ή μήπως βρίσκεται στο ίδιο ύψος με εκείνη, όταν χρησιμοποιούμε και βιώνουμε φράσεις όπως, \"θείος έρωτας\"...? Γιατί ας πούμε λέει \" «έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι\"? και δεν λέει \"έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τη θεία σου αγάπη\"? Μήπως ο έρωτας κρύβει όλη αυτή την τρέλλα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να πετύχει τον μεγάλο στόχο που είναι η ένωση?
Η ένωση με τον θεό αλλά και η ένωση με τον άνθρωπο. Η ένωση δηλαδή με την Αγάπη σε κάθε περίπτωση. Είναι όμως ο έρωτας μέσον, ή στόχος? Πολλά ερωτήματα έθεσα..
Να συμπληρωσω μόνο ότι όταν χρησιμοποιώ τις λέξεις έρωτας και αγάπη, τις εννοώ με την πιο αγνή τους σημασία και όχι το σημερινό κατάντημά τους.

[font face=Times New Romanl][font size=2]Για μένα,υπάρχει διαφορά μεταξύ του έρωτα και της αγάπης Ξένια.Ίσως ακουστεί κλισέ,αλλά η αγάπη είναι το επόμενο στάδιο από τον έρωτα,είναι κάμποσα σκαλοπατάκια παραπάνω.Βέβαια,ο αληθινός έρωτας, ο βαθύς κι ουσιαστικός, δεν είναι απλό πράγμα και απαιτεί μεγάλη τέχνη και δόσιμο του εαυτού σου,αλλά ακόμα κι έτσι η αγάπη είναι μια κατάσταση μάλλον υψηλότερης σημασίας.
Εξηγούμαι!
Πρώτα απ\'όλα,αγάπη μπορείς να αισθανθείς για πιο πολλά πρόσωπα.Δηλαδή,μπορώ να αγαπάω τους γονείς,τα αδέρφια μου,αλλά δεν μπορώ να είμαι ερωτευμένη με αυτούς!Οπότε,κατευθείαν ο έρωτας περιορίζεται σε ένα μικρότερο σύνολο ατόμων.
Δεύτερον,ο έρωτας συνεπάγεται παραφορά,έκπληξη,λαχτάρα.Η αγάπη θα έλεγα ότι είναι κάτι πιο σταθερό και πιο βέβαιο.Όταν αισθάνεσαι αγάπη σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις, να συγχωρήσεις, να δώσεις, να ταπεινωθείς.Η αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους ας πούμε.Είναι μια αγάπη που διαρκεί τόσα χρόνια και πάντα έχει την ίδια ένταση.Απ\'όταν το παιδί είναι μικρό μέχρι τη μέρα που γίνεται κι εκείνο γονιός.Οι γονείς δεν παύουν να φροντίζουν τα παιδιά τους ακόμα κι όταν εκείνα στρέφονται εναντίον τους και τους στενοχωρούν.
Ο έρωτας από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συγχωρήσει και να ταπεινωθεί.Νιώθω ότι είναι πιο εγωιστικό συναίσθημα. Όσον αφορά την ερώτησή σου Ξένια,αν είναι μέσο ή στόχος,θα έλεγα ότι είναι μέσο ένωσης δύο ανθρώπων διαφορετικών φύλων και στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά.
Αυτές οι λίγες σκέψεις οι οποίες δέχονται και την αμφισβήτησή σας και την κριτική σας!

Υ.Γ.:Συγχωρέστε με,αλλά θα μεγαλώσω λίγο τα γράμματα γιατί σαν μύωπας που είμαι δυσκολεύομαι να διαβάσω με μικρή γραμματοσειρά![/fonts][/fontf]

Μάριε,εγώ στα είπα...:cowboy:

Ἡ Εὐρώπη καὶ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος τῶν ὀνομαζόμενων προηγμένων χωρῶν ἀποδεικνύονται ἀγριότεροι ἀπὸ τοὺς ἐπιδρομεῖς τοῦ Ἀττίλα, τοῦ Τζενγκὶς Χὰν καὶ τοῦ Ταμερλάνου. Ἀφοῦ ἐπὶ αἰῶνες ἐκμεταλλεύτηκαν τὸν πλοῦτο τῶν ἀφρικανικῶν χωρῶν καὶ διέφθειραν τὶς κοινωνίες τους, τὶς ἐγκαταλείπουν τώρα στὴν ἀπόλυτη ἐξουδένωση, στὴν πεῖνα καὶ τὴν φτώχεια, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐπιδίδονται μανιωδῶς στὶς ἀπολαύσεις τους καὶ νὰ κολυμποῦν στὴν εὐμάρεια καὶ τὴν ἄνεση τοῦ πολιτισμοῦ τους.

Ὦ θηρία τῆς χειρότερης ζούγκλας! Εἶναι δίκαιος ὁ Θεός! Θὰ σᾶς ἐγκαταλείψει μέσα στὴν ἀβυσσώδη κακία σας καὶ θὰ ἔρθει ὥρα ποὺ θὰ πεθαίνετε καὶ ἐσεῖς σὰν τὰ δυστυχισμένα αὐτὰ πλάσματα, τὰ «τοξικὰ ἀπόβλητα» τοῦ πρόστυχου δαιμονικοῦ πολιτισμοῦ σας. Ἂν δὲν μετανοήσετε!

Ακριβώς έτσι.

Δεν είναι φοβερά συγκλονιστικό όμως;Το μυαλό μου δεν μπορεί να το χωρέσει,δεν μπορει να βρει λογική;Αφού ο παραλογισμός είναι αυτός που θριαμβεύει.Ο παραλογισμός και η κτηνωδία.Ντροπή και κρίμα.

Θεέ μου,γιατί δεν μπορώ να σε καταλάβω;
Ίσως όμως αν σε καταλάβαινα να μην μπορούσα ν\'αντέξω το βάρος σου.

Θεέ μου, μ\'αυτή την ευτελή πραγματικότητα γύρω μας κινδυνεύεις.
Πώς να σε σώσω...

Και ενδιαφέρον και μικρό σε έκταση!Ό,τι πρέπει!

[font size=3]Εκείνος που αγκαλιάζει μια γυναίκα είν\' ο Αδάμ. Η γυναίκα η Εύα.
Όλα γίνονται για πρώτη φορά.
Είδα κάτι λευκό στον ουρανό. Μου \'παν πως είναι το φεγγάρι, μα τι μπορώ να κάνω εγώ με μια λεξούλα και με μια μυθολογία.
Τα δέντρα με φοβίζουνε λιγάκι.Με τόση ομορφιά.
Τα ήρεμα ζώα πλησιάζουν για να τους δώσω τα ονόματά τους.
Τα βιβλία της βιβλιοθήκης δεν περιέχουν γράμματα. Μόλις τ\' ανοίξω εμφανίζονται.
Ξεφυλλίζοντας τον άτλαντα σχεδιάζω το σχήμα της Σουμάτρας.
Όποιος ανάβει ένα σπίρτο στα σκοτεινά, ανακαλύπτει τη φωτιά.
Στον καθρέφτη είναι ένας άλλος που παραμονεύει.
Όποιος κοιτάει τη θάλασσα,βλέπει την Αγγλία.
Όποιος ψιθυρίσει ένα στίχο του Λίλιενκρον,μπήκε κιόλας στη μάχη.
Ονειρεύτηκα την Καρχηδόνα και τις λεγεώνες που ερήμωσαν την Καρχηδόνα.
Ονειρεύτηκα το ξίφος και τη ζυγαριά.
Ευλογημένος ο έρωτας που δεν ξέρει ούτε κτήτορα ούτε κτήμα,αλλά και οι δυο τους δίνονται.
Ευλογημένος ο εφιάλτης,που μας αποκαλύπτει ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε την κόλαση.
Όποιος μπαίνει σ\'ένα ποτάμι, μπαίνει στον Γάγγη.
Όποιος κοιτάει μια κλεψύδρα,βλέπει την κατάλυση μιας αυτοκρατορίας.
Όποιος παίζει μ\' ένα στιλέτο,προοιωνίζεται το θάνατο του Καίσαρα.
Όποιος κοιμάται,είναι ολόκληρος ο κόσμος.
Στην έρημο είδα τη Σφίγγα,νέα-μόλις είχαν αρχίσει να τη χτίζουν.
Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον.
Όλα για πρώτη φορά γίνονται,μα μ\'έναν αιώνιο τρόπο.[/fonts]


[font size=2]*Ο Λίλιενκρον(1844-1909) είναι γερμανός ποιητής.[/fonts]

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα για πρώτη φορά το Γέροντα Παΐσιο και μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ.Ξεχειλίζει η σοφία σε όλα τα γραπτά του.
Να ένα ωραίο κομμάτι:Όπως έχω καταλάβει,άλλοι άνθρωποι μοιάζουν με τη μέλισσα και άλλοι με τη μύγα. Αυτοί που μοιάζουν με τη μύγα ψάχνουν σε κάθε περίπτωση να βρουν τι κακό υπάρχει και ασχολούνται μ αυτό.Δε βλέπουν πουθενά κανένα καλό. Αυτοί που μοιάζουν με τη μέλισσα βρίσκουν παντού ό,τι καλό υπάρχει.Ο βλαμμένος άνθρωπος βλαμμένα σκέφτεται,όλα τα παίρνει αριστερά,όλα τα βλέπει ανάποδα.Ενώ,όποιος έχει καλούς λογισμούς,ό,τι και να δει, ό,τι και να του πεις,θα βάλει καλό λογισμό.

Δεν καταλαβαίνω αυτό:θεοείδεια η παρακατιανή.
Επίσης με συναρπάζουν αυτά τα λόγια:Η δημιουργία του κόσμου ήταν μια αναγκαιότητα της Θεϊκής ερωτικής παραφοράς. Έτσι μόνο εξηγείται το απροϋπόθετο όχι μόνο της δημιουργίας του κόσμου αλλά και αυτής της σαρκώσεως του Λόγου. Η ερωτική παραφορά του Θεού για το πλάσμα του αναγκάζει το Θεό, χωρίς αυτό να δηλώνει σχετικοποίηση της Θεϊκής απολύτου ελευθερίας, να σαρκωθεί, να λάβει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση μας, να κενωθεί όλος προς όλον τον άνθρωπο, να γίνει ο όλος Θεός, όλος άνθρωπος!
Φοβερό κείμενο Παύλο,το αποθηκεύω γρήγορα να το ξαναδιαβάσω.

Καθόλου δε με πειράζει!Πολύ καλό,ευχαριστούμε!