Είχα τοποθετήσει αυτό το σύνθημα στις καλημέρες - καλησπέρες (http://www.punbb-hosting.com/forums/romios/viewtopic.php?pid=5815#p5815) και η Βίκυ πρότεινε να τοποθετηθεί και εδώ για σχολιασμό. Το βάζω λοιπόν και σημειώνω λίγα πράγματα πρώτος.
(http://i192.photobucket.com/albums/z267/cleardris/4-1.jpg)
Ο φίλος εννοεί προφανώς ύπνο την αδιαφορία των πολλών για αγώνες κατά της εξουσίας και του κατεστημένου, πράγμα που το ονομάζει θάνατο.
Μεταφερόμενο στη δική μας πραγματικότητα το κατανοώ ως εξής:
Υπάρχει γύρω μας πολλή αδιαφορία για τα βασικά και ουσιώδη της ζωής. Για τη λύτρωση από την αμαρτία, για τη σωτηρία της ψυχής, τον θάνατο, την έχατη κρίση, την αιωνιότητα. Αυτή η αδιαφορία είναι ύπνος πνευματικός που ισοδυναμεί με θάνατο. Από αυτόν τον ύπνο-θάνατο κινδυνεύουμε να καταληφθούμε και εμείς, επηρεαζόμενοι ανεπαίσθητα από το περιβάλλον μας.
Λοιπόν δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε επιτέλους, αγαπητοί φίλοι;
Στον Μέγα Κανόνα προς το τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα ακούσουμε το τόσο συγκλονιστικό τροπάριο: Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τί καθεύδεις; Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβούσθαι...\".
Ας ξυπνήσουμε λοιπόν επιτέλους! Όλοι! Και πρώτος ο γράφων...
Στ.