Μπορούμε δηλαδή να δούμε,ύστερα από βάθια σκέψη,αυτόν που με σοφία έχει δημιουργήσει τα πάντα μέσα από τη σοφία που είναι ολοφάνερη στο σύμπαν.Όπως ακριβώς και στα ανθρώπινα δημιουργήματα είναι ορατός κατά κάποιο τρόπο με τη διάνοια ο δημιουργός του προκείμενου κατασκευάσματος,ο οποίος έβαλε την τέχνη μέσα στο έργο του.Φαίνεται δε όχι η φύση του κατασκευαστή(καλλιτέχνη),αλλά μόνο η γνώση της τεχνικής την οποία ο τεχνίτης έβαλε μέσα στο κατασκεύσμά του,δηλαδή στο έργο του.Έτσι,λοιπόν,βλέποντας την ωραιότητα της δημιουργίας,σχηματίζουμε την ιδέα όχι της ουσίας αλλά της σοφίας εκείνου που με την πανσοφία του δημιούργησε τα πάντα.
Γρηγόριος Νύσσης,6ος λόγος εις τους Μακαρισμούς,Ε.Π. 44,1268
(Από μετάφραση)
Δεν είναι πολύ ωραίο απόκομμα;
το θέμα λοιπον είναι να αναγνωρίζουμε τη σοφία που κρύβεται μέσα στο σύμπαν και να θελουμε να πιστέψουμε ότι αυτή αποδεικνύει τη σοφία του Θεού...