Συνευωχία Ιδεών

Εγώ μιλώ με προσευχές,

για \'σένα μάγισσά μου

και συ κεντάς τις ενοχές,

κέντημα στην καρδιά μου.

 

(Ρεφρέν)

Αν βρεις αγάπη ν\' αγαπάς

σαν αίμα σου να την πονάς

μην την προδώσεις.

Γιατί στο φως μιας αστραπής

θα γίνει ο χρόνος δικαστής

και θα πληρώσεις.

 

Εγώ σιωπώ μες στις φωνές

και δένω την καρδιά μου

και συ μετράς τις αντοχές

μάγισσα, μάγισσά μου.

 

Με ένα άγγιγμα ψυχής

άκουσε, άκουσέ με.

 

(Ρεφρέν)

Αν βρεις αγάπη ν\' αγαπάς

σαν αίμα σου να την πονάς

μην την προδώσεις.

Γιατί στο φως μιας αστραπής

θα γίνει ο χρόνος δικαστής

και θα πληρώσεις.

 

Εγώ μιλώ με προσευχές,

για \'σένα μάγισσά μου

και συ κεντάς τις ενοχές,

κέντημα στην καρδιά μου.

Το τραγούδι από την ομώνυμη (φαντάζομαι) σειρά που έδειχνε παλιά ο Αντ1, έτσι δεν είναι;
Οι στίχοι είναι του Χατζηγιάννη ή απλώς δανείζει τη φωνή του;;;

Ναι, από τη σειρά του Ant1 είναι!

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Οκ Παυλάκη?

Tη συγκεκριμένη σειρά την (ξανα)δείχνει ο ΑΝΤ1 αργά το βράδυ...
Ωραίο τραγουδάκι,ανάλαφρος ο στίχος, αλλά όλα τα λεφτά είναι η Θεοφανία!:P

Quote from: Μαρκήσιος de Karampaόλα τα λεφτά είναι η Θεοφανία!:P

Πονηρούλη! :hump:

Quote from: Μαρκήσιος de Karampa,ανάλαφρος ο στίχος,:P

Καθόλου ανάλαφρος ο στίχος,αν θες τη γνώμη,και καθόλου ανάλαφρη η εν λόγω σειρά...

Πως ορίζετε το ανάλαφρο, για να μπούμε και εμείς στην κουβέντα;;;

Ελάχιστα έχω παρακολουθήσει την εν λόγω σειρά (άλλωστε ελάχιστα βλέπω και τηλεόραση) αλλά ξέρω το story σε γενικές γραμμές. Δεν θα έλεγα ότι με συγκινεί ιδιαίτερα να παρακολουθώ ένα εξωραϊσμένο \"πάθος\" ενός ιερομονάχου, που έχει αποφασίσει να δώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού (διότι αυτό σημαίνει να είναι κανείς μοναχός, με κάποια τολμηρή ίσως έκφραση έχει ήδη \"παντρευτεί\" το Χριστό) αλλά αντ΄αυτού ερωτεύεται μια γυναίκα, όπως δεν θα με συγκινούσε να βλέπω ταινίες με συζυγικές απάτες έστω κι εξωραϊσμένες. Βεβαίως, σαν υπόθεση, αγγίζει έστω και με κάποια επιείκια το θλιβερό φαινόμενο των αμονάχων μοναχών, που διαμένουν σε διαμερίσματα flat με flat τιβι και πλεϋστέσιον!!! Αλλό αυτό είναι μια άλλη κουβέντα και ελλοχεύει και ο κίνδυνος της καταλαλιάς, οπότε το αφήνω...

Ούτε και εμένα μου αρέσει η συγκεκριμένη σειρά!

Ας μην ξεφεύγουμε όμως διότι εδώ είναι το \"Στίχοι τραγουδιών\"

Ε, μην είσαι και συ τόσο \"γερμαναράς\"!!! Έλληνες ρωμηοί είμαστε και τα ψιλο-μπαχαλεύουμε και λίγο αλλά όλα δουλεύουν!!!

Ich bin griechisch und kein Deutscher! In Ordnung?

Θα συμφωνήσω με το ρωμηό...
Πάντως θυμάμαι, όταν είχε πρωτοβγει τις επίμονες παραινέσεις του Π.Α.Σ. (για τους μυημένους...) για μποικοτάζ της σειράς αυτής!

QuoteIch bin griechisch und kein Deutscher! In Ordnung?

Μάριε είσαι και συ γερμανομαθής;

Κάτι λίγα...

Θα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.Επίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.Όταν σε ένα επεισόδιο,σε ένα τυχαίο σημείο,ο πατέρας Μεγαπάνος βασανίζεται από τα πάθη του(με την ευρεία έννοια)που μοιάζουν με τα πουλιά τα ταξιδιάρικα,έρχονται για λίγο κι ύστερα ξαναφεύγουν,όπως χαρακτηριστικά λέει,για μένα το έργο έχει μπει σε άλλη διάσταση...

Quote from: qualityΕπίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.

Αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω εξωραϊσμένο. Πράγματι η σκέψη σου όπως την αναλύεις εδώ (και φαντάζομαι έτσι θα μεταφέρεται και στην οθόνη) είναι μια πολύ όμορφη και δυνατή εικόνα. Προβάλει τον έρωτα στην πραγματική του διάσταση, δηλαδή στην καθ\' ολοκληρίαν αγάπη και όχι στη διχοτομημένη μορφή του, που ταλανίζει σήμερα τους νέους ανθρώπους.  

Εκεί που διαφφωνούμε είναι αυτό το σημείο:

Quote from: qualityΘα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.

Ο παππάς δεν κατέχει κάποια απλή θέση. Δεν είναι υπάλληλος του Δημοσίου. Καταρχήν, δεν είναι απλός παππάς. Είναι μοναχός. Κι ένας μοναχός έχει δώσει άπαξ την ιερή υπόσχεση αγαμίας. Και δεν την έχει δώσει σε κάποιο ανθρώπινο δικαστήριο ούτε την έχει καταθέσει με αίτηση και παράβολα. Την έχει δώσει στον ίδιο το Θεό. Και δεν την έχει δώσει χωρίς να το θέλει. Δεν τον ανάγκασε κανένας. Οι απαγορεύσεις για τις οποίες μιλάς που ερείδονται; Σε κάποιον δεοντολογικό \"σύνταγμα\" βίου; Και ποιός είναι ο απαγορεύων; Ο Άρειος Πάγος;

Ο μοναχός αφιερώνει τη ζωή του στο θεό, διότι ακριβώς ερωτεύεται τον ίδιο το Θεό, προσκολλάται στο Θεό και μόνο σ\' αυτόν. Έχει κατανοήσει ότι εδώ στη ζωή είναι περαστικός και πολιτεύεται ωσάν ξένος και παρεπίδημος. Θεωρεί την επίγεια ζωή του μέσα από το βλέμμα της εσχατολογικής αποκαλύψεως της Βασιλείας του Θεού. Θεωρεί μόνον μόνος μόνω το Θεό και άρα τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, ούτε πλούτη ούτε δόξα ούτε τίποτα δεν είναι ικανό σε εκείνη την ψυχή να την κάνει να αφήσει τη θέα του Θεού για τη θέα των ανθρώπων, τόν έρωτα για το θεό για τον έρωτα των ανθρώπων. Και τους ανθρώπους επίσης αγαπά και τρόπον τινά ερωτεύαται, διό και προσεύχεται διηνεκώς για όλους. Όποιος έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, δηλαδή ποιό; Να ερωτευτεί το Θεό και γίνεται μοναχός, δεν μπορεί, δεν δύναται να ερωτευτεί τίποτα άλλο!!!

Άρα λοιπόν εδώ έχουμε πολλά πάθη έστω κι αν εξωραϊζονται από τον τρόπο του έρωτος που περιέγραψες.  Πρώτον, ότι ενώ είναι μοναχός εγκαταλείπει την αγάπη του Θεού για την αγάπης της Δεσπονιώς. Προφανώς ο εν λόγω μοναχός δεν ήταν και τόσο μοναχός, αφού αν είχε γνωρίσει τον Θεό και εξ αγάπης και έρωτος προς Αυτόν αφιερωνόταν (όπως και αφιερώθηκε) σε Αυτόν, δεν θα μπορούσει να ερωτευτεί το Δεσποινιώ. Τουτέστιν, πάθος πρώτο: αρνησικυρία εαυτού και εφετού! Ακυρώνει εν αυτώ την ιερά υπόσχεσή του, προδίδει τον πρώτο του έρωτα, αποκαθιστά μέσα του ως ερωτικό αντικείμενο τη Δεσποινιώ αντί του Θεού! Πάθος δεύτερο: Πλήρης σύγχυση και ψιλομπαχαλάκι, τουτέστιν δεν μπορεί να έγινε το παραπάνω, διότι είναι εξαιρετικά απίθανο. Εικάζω ότι ποτέ δεν είχε ερωτευτεί το Θεό - άρα διά κοσμικήν και \"ταξικήν\"  συνήθεια ή αιτία προσήλθε στις τάξεις των μοναχών. Τουτέστιν , ευθύς εξ αρχής πάθος πρωταίτιον: Κακώς και για λανθασμένους λόγους εκάρη μοναχός.

Κοντολογίς: Ο μοναχός δεν είναι ο μπακάλης της γειτονιάς. Είναι τρόπον τινά σύζυγος Χριστού και τρόπον τινά νυμφευμένος! Τουτέστι: Αν εγώ ως έγγαμος, παρατήσω τη Γκόλφω μου και τρέξω πίσω από τα γλυκανάλατα μάτια της Δεσποινιώς, έστω και για λόγους \"εξωραϊσμένου\" έρωτος δεν υποπίπτω σε έστω \"εξωραϊσμένο πάθος;;;

to idiaitero se ayti ti seira einai akribws to gegonos oti den prokeitai gia enan \"pappa\" pou egine \"meta lypis\" h \"ex anagis\" pappas...einai vatheia syniditopoiimenos...gi ayto kai den endidei me ti mia sta aisthimata tou...giayto kai exei typseis...

QuoteΘα διαφωνήσω.Πρώτα απ\'όλα,δε συμφωνώ Πάυλο με τη λέξη \"πάθος\" και μάλιστα εξωραϊσμένο.Θέλω,αντί στη θέση του παππά,να βάλεις κάποια άλλο που λόγω της \"θέσης\" του είναι αππαγορευτικό να νιώσει ορισμένα πράγματα και να χτίσει κάτι πάνω τους.Ευθύς αμέσως,συνειδητοποιείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεται η σειρά δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.Επίσης,αν παρακολουθούσες πιο σσυστηματικά τη σειρά θα καταλάβαινες ότι ο παππάς αγάπησε τη νεαρή Δέσποινα,δεν πόθησε το σώμα της,αλλά αγάπησε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της,την ίδια τη Δέσποινα.Από τη ματιά της μέχρι ένα της τυχαίο άγγιγμα.Το ίδιο κι εκείνη.Όταν σε ένα επεισόδιο,σε ένα τυχαίο σημείο,ο πατέρας Μεγαπάνος βασανίζεται από τα πάθη του(με την ευρεία έννοια)που μοιάζουν με τα πουλιά τα ταξιδιάρικα,έρχονται για λίγο κι ύστερα ξαναφεύγουν,όπως χαρακτηριστικά λέει,για μένα το έργο έχει μπει σε άλλη διάσταση...

Δηλαδή με όλο το θάρρος αγαπητή quality πιστεύεις ότι ο Μανούσος Μανουσάκης αυτό είχε στον νου όταν έγραφε το σενάριο...;
Για μένα δε χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων...
Τα πράγματα είναι απλά...
Ήθελε να γράψει κάτι \"πιασάρικο\" ο Μανούσος...
Τι θα πούλαγε ως σειρά; Ένας παπάς που μετανιώνει για την επιλογή του για τα μάτια μιας Θεοφανίας(και τί Θεοφανίας ε; )...
Αυτό είναι που λέμε \"κολάζει και άγιο...\"
Επίσης η καλύτερη συνταγή επιτυχίας είναι να θίξεις κάτι ιερό (καλή ώρα το θρησκευτικό συναίσθημα).
Ή μήπως ξεχνάς αγαπητή quality την \"αγάπη που ήρθε από μακριά\";
Εννοώ ότι και πάλι τότε είχε ξεσπάσει ένας μικρο-σάλος με την ηρωίδα που αρνείται τα πλούτη για την καρδιά ενός καλογυμνασμένου Αλβανού (Κώστας Σόμμερ).

Quoteτα πράγματα είναι απλά...
Ήθελε να γράψει κάτι \"πιασάρικο\" ο Μανούσος...

Ναι κάτι πιασάρικο όπως το είπες...Τι νομίζεις λοιπόν ότι θα πούλαγε περισσότερο, να παρουσιάσει έναν παπά που έχει στο νου του μόνο το πως θα ικανοποιήσει τις ορέξεις του ή κάποιον ο οποίος δέχεται έναν δυνατό πειρασμό μέσα στη γαλήνια και θεάρεστη ζωή του? Νομίζω πως το δεύτερο πουλάει περισσότερο...και πούλησε καλώς ή κακώς... και σχετικά με την υπόθεση του έργου, θαρρώ πως δε μετανοιώνει για την επιλογή του να γίνει ιερέας. Αυτό θα έδινε μια εύκολη τροπή στις εξελίξειςθα πέταγε με τη μία τα ρασα και τέλος...αντίθετα βρίσκεται σε απόγνωση όπως παραδέχεται ο ίδιος σε κάποια φάση...δες το λίγο πιο βαθεία το θέμα...δεν λέω ότι είναι το σωστό, αλλά ότι δεν ήταν θεός ο παπάς, ήταν άνθρωπος...

Δεν το έχει γράψει ο Μανούσος το σενάριο.Επίσης,ο μοναχός δεν παύει να είναι άνθρωπος.Ακόμα,είναι τουλάχιστον παιδιάστικο να κρίνουμε κάτι λόγω κάποιων ονομάτων που έχουν συμμετάσχει στη σειρά.Η άποψη ότι ο Μανούσος κάνει ένα μόνο στυλ έργων είναι λάθος και επιπόλαιη.Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Έγκειται στον καθένα να βρει αυτό που πραγματικά αξίζει(σε όλους τους τομείς άρα και στην τηλεόραση)και να το ξεχωρίσει.Ας μη γενικεύουμε.Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...:P

H αλήθεια είναι ότι δεν πολυθυμάμαι το τέλος και πως αυτό εξελίχθηκε...
Αλήθεια είναι επίσης ότι δεν παρουσιάζει το αυτονόητο...
Δεν παρουσιάζει τον ιερομόναχο να ασκητεύει αλλά να γκομενίζει...
Δε λέω ότι αυτό δε γίνεται στη ζωή... απλά δε μπορεί να αποτελεί σενάριο τηλεοπτικής σειράς...
Γιατί δεν απευθύνεται μόνο σε κατασταλαγμένους ενήλικες αλλά και σε παιδιά - εφήβους.
Οι οποίοι όταν θα βλέπουν έναν παπά στην εκκλησία ή και στο δρόμο θα αποτελεί έναν εν δυνάμει Σταύρο Ζαλμά...
Θα μου πείτε, θα είχε τηλεθέαση μια σειρά με έναν ασκητή;
Δε νομίζω, αλλά δεν το εξετάζουμε από αυτήν την πλευρά...

epimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

Quote from: Xeniaepimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

Επιμένει και μάλιστα με έναν τρόπο που είναι λίγο εριστικός.Τέλος πάντων,σέβομαι και την άποψή του αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν την ασπάζομαι και δεν την υιοθετώ!

QuoteΔεν το έχει γράψει ο Μανούσος το σενάριο.

Όντως βιάστηκα να το γράψω. Το σενάριο είναι της Ειρήνης Ριτσώνη, η οποία απ\' ότι έψαξα και βρήκα έχει γράψει και άλλα έργα που έχουν γυριστεί για την τηλεόραση. Η ποιότητά τους για μένα μετριότατη. Δεν πιστεύω να προσβληθείς πάντως... Σκοπός μου δεν είναι αυτός.

QuoteΑς μη γενικεύουμε.Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...

Δεν γενικεύω.Είπα την άποψή μου για τον Μανουσάκη.Το περί φασισμού το επιστρέφω αφού αρχή του είναι και η μισαλλοδοξία από την οποία διακατέχεσαι απ΄ότι βλέπω.

Quoteepimeneis akoma file markisie na ta iswpedwneis ola...

Δηλαδή τί να κάνω, να μη πω την άποψή μου;Σώνει και καλά να συμφωνήσουμε φίλη Xenia;

QuoteΕπιμένει και μάλιστα με έναν τρόπο που είναι λίγο εριστικός.Τέλος πάντων,σέβομαι και την άποψή του αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν την ασπάζομαι και δεν την υιοθετώ!

Λες ότι ο τρόπος μου είναι εριστικός. Δεν γράφεις όμως σε ποιο σημείο είμαι προκλητικός ή προσβλητικός. Δε σε χαρακτήρισα όπως το έκανες ήδη 2 φορές...
Και εριστικός και φασίστας λοιπόν....

Και κάτι τελευταίο....
Δεν γράφω για να υιοθετήσει κάποιος τη σκέψη μου...
Φιλοξενούμαστε σε έναν χώρο ανταλλαγής και όχι υιοθεσίας απόψεων ...

Όταν οι αρχιτρίκλινοι μας ανασκαλοπίζονται αγαπητικώς πολύ το γουστάρω!!! Έτσι Έτσι!!! Διότι και το ψιλομπαχαλάκι είναι ίδιον της φύσεως μας (τρυγμόν έχουν αι φύσεις των βροτών)!!! Λοιπόν να ψιλοπλακωθώ τώρα και εγώ λίγο με όλους....

Quote from: Xeniaden prokeitai gia enan \"pappa\" pou egine \"meta lypis\" h \"ex anagis\" pappas...einai vatheia syniditopoiimenos...gi ayto kai den endidei me ti mia sta aisthimata tou...giayto kai exei typseis...

Αυτό Ξένια μου δεν στέκει από εκκλησιαστικής πλευράς.  Πρώτον, ήδη κατέδειξα προηγουμένως ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν ιερέα αλλά για μοναχό. Μοναχός που ενδιατρίβει εν τω κόσμω δεν είναι μοναχός! Τουλάχιστον συνειδητοποιημένος. Αλλά και ως μη μοναχός, ως απλός κληρικός εν τω κόσμω να ήταν και πάλι δεν είναι συνειδητοποιημένος, σύμφωνα πάντα όχι με τα κριτήρια τα προσωπικά μου αλλά με τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Κι αυτά τα κριτήρια δεν διαμορφώνονται από το σημερινό μπάχαλο των εκκλησιαστικών πραγμάτων και καταστάσεων. Αλλά από την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας. Κάνε ένα κόπο, για παράδειγμα, και διάβασε τους 6 περί ιερωσύνης λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου (θα τους βρείς στον 28 τόμο των εκδόσεων της Ε.Π.Ε.)! Εκεί προσδιορίζονται με πολλή σαφήνεια οι προϋποθέσεις και τα ελατήρια, η αληθής εν Χριστώ «συνειδητοποίηση» προς το μέγα λειτούργημα της ιερωσύνης: «Η γάρ ιερωσύνη τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε επουρανίων έχει ταγμάτων... αυτός ο Παράκλητος ταύτην διετάξατο την ακολουθίαν και έτι μένοντας εν σαρκί την των αγγέλων έπεισε φαντάζεσθαι διακονίαν. Διο χρη τον ιερωμένον, ώσπερ εν αυτοίς εστώτα τοις ουρανοίς  μεταξύ των δυνάμεων εκείνων, ούτως είναι καθαρόν» (σελ 120).

Ας μην παρασυρόμαστε και αποδίδουμε την εν τω νυν παθογένεια της σημερινής κατάστασης στο υψηλό υπούργημα της ιερωσύνης. Το τι γίνεται σήμερα, το πώς γίνονται σήμερα οι ιερείς δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές εκκλησιαστικό κριτήριο «συνειδητοποίησης»! Άκου τον Χρυσόστομο που λέει παρακάτω: «Επεί πόθεν, ειπέ μοι, νομίζεις τας τας τοσαύτας εν ταις Εκκλησίαις τίκτεσθαι ταραχάς; Εγώ μεν γάρ ουδέ άλλοθεν πόθεν, οίμαι, ή εκ του τας των προεστώτων αιρέσεις και εκλογάς απλώς και ως έτυχε γίνεσθαι» (σελ.138)

Το ότι δεν ενδίδει με τη μια στα αισθήματά του, το ότι έχει τύψεις δεν τα αντιπαρέρχομαι. Αλλά δεν είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν έναν ιερέα συνειδητοποιημένο. Μπορεί να τον κάνουν συνειδητοποιημένο χριστιανό, ναι! Αλλά όχι συνειδητοποιημένο ιερέα.

Quote from: Xeniaθαρρώ πως δε μετανοιώνει για την επιλογή του να γίνει ιερέας

Το να γίνεις ιερέας δεν είναι μια επιλογή κατ' αντιστοιχία του θα γίνω υδραυλικός, πυροσβέστης ή δικηγόρος! «Προ γε των άλλων εκείνο...» Ποιο πρέπει να χει περισσότερο από όλα μέσα του; «πανταχόθεν της του πράγματος (της ιερωσύνης δηλαδή) επιθυμίας καθαρεύειν δει την ψυχήν».

Όσο δεν για το ότι δεν μετανιώνει, εδώ η κορυφή της «α-συνειδητοποίησής» του: «Εχρήν δε, οίμαι, τοσαύτην του πράγματος έχειν ευλάβειαν, ως και της αρχής εκφύγειν τον όγκον και μετά το γενέσθαι εν αυτή, μη περιμένειν τας παρ' ετέρων κρίσεις, ει ποτε συμβαίη αμάρτημα καθαίρεσιν ικανόν εργάσασθαι, αλλά προλαβόντα εκβάλλειν εαυτόν της αρχής...το δε αντέχεσθαι παρά το πρέπον της αξίας πάσης ευατόν αποστερείν συγγνώμης εστί και μάλλον εκκαίειν του Θεού την οργήν»

Αυτά από εκκλησιαστική έποψη και όχι από «σιριαλική»!!!

Quote from: qualityΕπίσης, ο μοναχός δεν παύει να είναι άνθρωπος.

Ναι σαφώς. Δεν διαφώνησε κανείς με αυτό. Ούτε είπα ποτέ ότι ο παππάς είναι Θεός και όχι άνθρωπος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα και ότι αυτός ο Ζαλμάς αντιπροσωπεύει τον «συνειδητοποιημένο» ιερομόναχο. Αυτά πόρρω απέχουν από το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Αυτό ήθελα να καταδείξω αφενός. Κι αφετέρου, η προβολή τέτοιων χαρακτήρων ως αντιπροσωπευτικών (η τηλεόραση τα κάνει αντιπροσωπευτικά) των κληρικών δημιουργεί κι ανάλογη εικόνα στην κοινωνία. Το είπε και ο Μαρκήσιος και δεν θα διαφωνούσα μαζί του.

Ας κάνω όμως έναν παραλληλισμό, προεκτείνοντας την αρχική μου σκέψη, που την πέρασες χωρίς να την σχολιάσεις. Αν μια τηλεοπτική σειρά έδειχνε μια οικογένεια, ένα ανδρόγυνο και τον σύζυγο να αγαπάει πραγματικα... Αλλά ας το πάρουμε αλλιώς για να γίνει κατανοητό. Υποτιθέσθω ότι ο Ζαλμάς (δεν θυμάμαι το όνομα του ιερωμένου που υποδύεται) δεν είναι μοναχός και είναι παντρεμένος με κάποια που λέγεται «Εκκλησία». Κάνοντας αυτό το νταραβέρι με τη Θεοφανεία έστω και τόσο «εξωραϊσμένα» δεν είναι κάτι που δεν αντιπροσωπεύει τον γνήσια αγαπώντα σύζυγο; Αν ο σύζυγος σου έκανε τα ίδια ακριβώς με το Ζαλμά, θα έλεγες ποτέ μετά ότι και ο «παντρεμένος δεν παύει να είναι άνθρωπος», για να παραφράσω λίγο τα λόγια σου;;;

Quote from: qualityΈγκειται στον καθένα να βρει αυτό που πραγματικά αξίζει (σε όλους τους τομείς άρα και στην τηλεόραση) και να το ξεχωρίσει.

Σε αυτό συμφωνώ και το υπογραμμίζω.

Quote from: qualityΑς μη γενικεύουμε. Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού λένε...:P

Μη ξεχνάς όμως ότι και η φράση «Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού» είναι εξίσου μια γενίκευση!!! Και μιας και περί γενικεύσεων ο λόγος, ο Παπαδιαμάντης λέει: «Όπου γενικότης εκεί και επιπολαιότης»!

Quote from: Μαρκήσιος de KarampaΤο περί φασισμού το επιστρέφω αφού αρχή του είναι και η μισαλλοδοξία από την οποία διακατέχεσαι απ΄ότι βλέπω.

Προφανώς κανείς δεν κατηγορεί κανέναν για μισσαλοδοξίες και φασισμούς. Νομίζω είναι αυτονόητο. Όπως και την ατάκα που έβαλα ανωτέρω του παπαδιαμάντη δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως μομφή επιπολαιότητας. Αλλοίμονο. Μου αρέσουν οι έντονοι διάλογοι. Δεν νομίζω πως κανείς έγινε εριστικός, ούτε ακόμα κι όταν με πάθος, έστω, υποστηρίζει την άποψή του. Άλλωστε ρωμηοί είμαστε και θα συμφωνούμε διαφωνώντας και τανάπαλιν, πάντοτε στο περίπου, ποτέ δε στο ακριβές!

Άντε μη σας αρχίσω τώρα στα :guns: :guns: :guns:

ΠΡΩΤΟΝ, θεωρώ τουλάχιστον αδόκιμο να εκφέρεις γνώμη για έναν ρόλο που δεν έχεις παρακοληθήσει φίλε Ρωμηέ όπως ο ίδιος παραδέχτηκες...δεν την ξέρεις τη σειρά άρα δεν ξέρεις εσύ αν ο μοναχός ήταν συνειδητοποιημένος ή όχι...Εγώ το είδα και μπορώ να σε διαψεύσω σε αυτό το σημείο τουλαχιστον...Έπεσε σε ένα αμάρτημα...τι θα πει αυτό?οτι δεν ήταν συνειδητοποιημένος?με αυτή τη λογική κανείς δεν είναι...
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, Φίλε ΜΑΡΚΉΣΙΕ, άλλο το να λες τη γνώμη σου και άλλο να τα ισοπεδώνεις όλα...δε σε κατηγόρησε κανείς για το πρώτο...

Φίλε Ρωμηέ, στην είπε! :mua:

Quote from: XeniaΠΡΩΤΟΝ, θεωρώ τουλάχιστον αδόκιμο να εκφέρεις γνώμη για έναν ρόλο που δεν έχεις παρακοληθήσει φίλε Ρωμηέ όπως ο ίδιος παραδέχτηκες...δεν την ξέρεις τη σειρά άρα δεν ξέρεις εσύ αν ο μοναχός ήταν συνειδητοποιημένος ή όχι...Εγώ το είδα και μπορώ να σε διαψεύσω σε αυτό το σημείο τουλαχιστον...Έπεσε σε ένα αμάρτημα...τι θα πει αυτό?οτι δεν ήταν συνειδητοποιημένος?με αυτή τη λογική κανείς δεν είναι...
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, Φίλε ΜΑΡΚΉΣΙΕ, άλλο το να λες τη γνώμη σου και άλλο να τα ισοπεδώνεις όλα...δε σε κατηγόρησε κανείς για το πρώτο...

Δεν ξέρω αν είναι αδόκιμο να εκφέρω γνώμη... Μπορεί και να χεις και δίκαιο. Το είπα εξ αρχής. Δεν την έχω παρακολουθήσει τη σειρά εκτός από ελάχιστα επεισόδια κι αυτά όχι ολοκληρωμένα. Συζήτηση κάνουμε και νομίζω ότι μπορούμε να τη διεξάγουμε ακόμα και μέσα από τα στοιχεία του \"στόρυ\" της εν λόγω σειράς, που είναι σε όλους γνωστό. Σου εξέθεσα την άποψη μου από εκκλησιαστικής πλευράς, τα οποία μάλλον δεν τα πρόσεξες επισταμένως. Ξαναρίξε μια ματιά και ιδίως εδώ: «Εχρήν δε, οίμαι, τοσαύτην του πράγματος έχειν ευλάβειαν, ως και της αρχής εκφύγειν τον όγκον και μετά το γενέσθαι εν αυτή, μη περιμένειν τας παρ' ετέρων κρίσεις, ει ποτε συμβαίη αμάρτημα καθαίρεσιν ικανόν εργάσασθαι, αλλά προλαβόντα εκβάλλειν εαυτόν της αρχής...το δε αντέχεσθαι παρά το πρέπον της αξίας πάσης ευατόν αποστερείν συγγνώμης εστί και μάλλον εκκαίειν του Θεού την οργήν»! Ώστε σύμφωνα με αυτό να κρίνεις το δικό σου: \"Έπεσε σε ένα αμάρτημα...τι θα πει αυτό?\"

Αλλοίμονο, αν δεχτούμε τον τύπο του ιερωμένου \"Ζαλμά\" ως το κατεξοχήν (ή ακόμα και κατ\' ελάχιστον) πρότυπο του ιερωμένου και δη του μοναχού...

Επίσης, κοίταξε λίγο και σε όσα απαντάω προς την λίαν αγαπητή μου quality: \"Αν ο σύζυγος σου έκανε τα ίδια ακριβώς με το Ζαλμά, θα έλεγες ποτέ μετά ότι και ο «παντρεμένος δεν παύει να είναι άνθρωπος», για να παραφράσω λίγο τα λόγια σου?\" Γιατί η εξεικόνιση αυτή του ιερέως (πόσω μάλλον δε του ιερομονάχου) είναι η μια πτυχή, η μια πλευρά. Διότι η άλλη είναι πολύ πιο αποκρουστική, αν διαβλέψεις μέσα από τη σημασία του όρου και της προσφωνήσεως των ιερέων, δηλαδή \"πατήρ\"! Αν κάνεις τις λογικές ακολουθίες θα καταλάβεις τι εννοώ...

Όσο για την ισοπέδωση, θα συμφωνήσω με το μαρκήσιο. Με ποιό κριτήριο χαρακτηρίζω μια άποψη, μια θέση, μια κρίση ισοπεδωτική; Και γιατί να το κάνουμε αυτό; Αρκεί για όλους μας η διαφωνία. Δεν εξυπηρετούν σε τίποτα οι υψηλοί τόνοι, όσο κι  αν διαφωνούμε μεταξύ μας. Νομίζω...

Υγ. Μάριε, εκτός από πλακάτ, \"σήκωσε\" και καμιά σου γνώμη!!! Άλλωστε γι\' αυτό είμαστε εδώ, για να \"την λέμε\" και να μας \"τη λένε\" αγαπητικώς!!!

Μαρκήσιε de Karampa,ευχαριστώ πολύ για τη μισαλλοδοξία που ανέφερες.Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσες να βρεις για να με αποτελειώσεις σ\'αυτή τη φάση που βρίσκομαι.Να \'σαι καλά.
Συμφωνώ σε όλα με την Xenia.
Επίσης,romie,κατά την άποψή μου ένας σύζυγος μέσα στο γάμο παλεύει με άλλα πάθη,ξεχωριστά από αυτά με τα οποία παλεύει ένας ιερέας.Άλλης έντασης και φύσης.Βέβαια,πρέπει να αναγνωρίσω,ότι ο παραλληλισμός σου ήταν πολύ πολύ έξυπνος.

Άστον να λέει το φίλο μας...εδώ πως δε με έβαλαν να ζητήσω συγνώμη...Ελπίζω μόνο μετά το δικό του χαρακτηρισμό, να μην έχει παράπονο ότι εσύ είσαι εκείνη που του αποδίδεις χαρακτηρισμούς...

Quote from: XeniaΆστον να λέει το φίλο μας...εδώ πως δε με έβαλαν να ζητήσω συγνώμη...Ελπίζω μόνο μετά το δικό του χαρακτηρισμό, να μην έχει παράπονο ότι εσύ είσαι εκείνη που του αποδίδεις χαρακτηρισμούς...

Ξένια μου,έχω διαβάσει και χειρότερα καλή μου.Έχω πάθει ανοσία!Σε καμία περίπτωση,δε θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του.

QuoteΜαρκήσιε de Karampa,ευχαριστώ πολύ για τη μισαλλοδοξία που ανέφερες.Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσες να βρεις για να με αποτελειώσεις σ\'αυτή τη φάση που βρίσκομαι.Να \'σαι καλά.

Quality, αν ξαναδιαβάζεις τις δημοσιεύσεις που έχουν προηγηθεί θα δεις ότι δεν ήμουν σε καμία περίπτωση ούτε προκλητικός ούτε προσβλητικός προς το προσωπό σου!Αντίθετα απάντησα με σχετικά σκληρή γλώσσα όταν είδα εσένα (και λιγότερο την Xenia) να με χαρακτηρίζεις με δύο άκρως προσβλητικά επίθετα και μάλιστα με έναν τρόπο αλαζονικό,(έτσι το εξέλαβα,διόρθωσέ με αν σε παρεξήγησα).
Αν σας προσέβαλα quality και Xenia σας ζητώ συγγνώμη και τείνω χείρα συμφιλιώσεως...
Επίσης θα ήθελα να μείνω για λίγο στο θέμα μας...
Τα πράγματα είναι απλά...
Βλέποντας έναν ιερομόναχο να μην ασχολείται με τα του καθήκοντός του, τα δικά μου αντανακλαστικά αντιδρούνε.
Χωρίς να είμαι πολύ σχετικός με τα της Θεολογίας θα ήθελα να προσθέσω ότι, όταν έρθει η ώρα της Θείας Κρίσης ο Θεός θα κρίνει αλλιώς τους κληρικούς και αλλιώς τους λαικούς.(οι θεολόγοι ας με διορθώσουν αν λαθεύω).
Όπως προείπα η τηλεόραση διδάσκει συμπεριφορές και χειραγωγεί χαρακτήρες...
Εγώ αυτήν την σειρά την εντάσσω στο οργανωμένο σχέδιο υποτιμήσεως του ρόλου της Εκκλησίας και των λειτουργών αυτής (όχι πάντα χωρίς αφορμές).
Είναι μέρος της απορθοδοξοποιήσεως που επιχειρείται συστηματικώς στη χώρα μας και κλιμακούμενη ένταση τα τελευταία χρόνια.
Δε χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα, είναι πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό.
Μια τελευταία ερώτηση προς τις υπερμάχους των Ζαλμάδων,Μανουσάκηδων...   :D  (κάνω χιούμορ)
Επειδή το περί συζύγου το προσπεράσατε τεχνηέντως,θα θέλατε ο πνευματικός σας ή ο ιερέας της ενορίας σας να είναι ο π.Μεγαπάνος;

Αυτο είναι φίλε Μαρκήσιε που τείνεις και χείρα συμφιλιώσεως?Αυτό εγώ το λέω \"πετάς το γάντι για καβγά\"...όταν όμως μία συζήτηση παύει να διέπεται από λογική πρέπει να διακόπτεται..Αλλά για να μη θεωρούν οι φίλοι μας ότι δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε ας κάνουμε μια τελευταία απόπειρα να τους εξηγήσουμε μερικά πραγματάκια...

Όσον αφορά το θέμα του γάμου που ανέφερες,είναι βέβαια έξυπνος ο παραλληλισμός πλην όμως ατυχής...διότι έχετε την τάση να τα βάζετε όλα σε ένα τσουβάλι, να βάζετε ταμπέλες, κοινώς να τα ισοπεδώνετε όλα...Δεν είναι φίλοι μου ίδιες όλες οι περιπτώσεις...άρα δε χρήζουν όλες της ίδιας αντιμετώπισης...άλλο ο γάμος και άλλο η ιερωσύνη..εδώ κάνετε τη διάκριση ανάμεσα στο μοναχό και τον \"παπά\", πως το σκεφτήκατε να παραλληλίσετε το γάμο και την αφιέρωση...?μήπως επειδή παραλληρήσατε και οι δύο Ρωμηέ και Markisie?:happy2: καλά δε λέω βρε quality?

και για να τελειώνουμε, στο θέμα του πνευματικού που ρώτησες και απευθυνόσουν και σε μένα αν δεν απατώμαι,έχω να σου απαντήσω κι εγώ με ένα ερώτημα.
Πιστεύεις εσύ ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η προβολή τέτοιων καταστάσεων από την τηλεόραση ή το φαινόμενο της πτώσεως κληρικών σε τέτοιου είδους αμαρτήματα..?
Ας μη γελιόμαστε αλλού είναι το πρόβλημα...Η εκκλησία σήμερα πολεμάται από \"μέσα\" χειρότερα απ΄ότι από \"έξω\"..και στην πραγματικότητα, εκείνοι οι κληρικοί που πέφτουν δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο τη συναίσθηση του Ζαλμά...αν την είχαν θα παραιτούνταν τουλάχιστον όπως έκανε ο Ζαλμάς στη σειρά..Εν τέλει, δες το λίγο βαθύτερα το θέμα και μη μας λες συνέχεια \"τα πράγματα είναι απλά\" γιατί δεν είναι.

QuoteΑυτο είναι φίλε Μαρκήσιε που τείνεις και χείρα συμφιλιώσεως?Αυτό εγώ το λέω \"πετάς το γάντι για καβγά\"

Δηλαδή για σένα χείρα συμφιλιώσεως είναι να αποδεχτώ τις απόψεις σου;
Νομίζω δε θα το ήθελες ούτε και συ αυτό.

Quoteόταν όμως μία συζήτηση παύει να διέπεται από λογική πρέπει να διακόπτεται..Αλλά για να μη θεωρούν οι φίλοι μας ότι δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε ας κάνουμε μια τελευταία απόπειρα να τους εξηγήσουμε μερικά πραγματάκια...

Το ότι ξεστρατήσαμε δεν ευθύνομαι εγώ...
Απλά φαντάστηκα ότι θα ήθελες να \"κουβεντιάσουμε\" σε κόσμιο επίπεδο και όχι επί προσωπικού...
Βλέπω ότι απάντησες ομολογομένως με επιχειρήματα που σημαίνει ότι και συ θέλεις να συνεχιστεί η \"λογομαχία\"...

Για τα κατορθώματα του Ζαλμά εν πολλοίς κατάλαβα το σκεπτικό σου...
Για το άλλο που είναι εξίσου σημαντικό θα συμφωνήσω μαζί σου εν μέρει όμως...
Είναι πολύ συχνό \"τα κάστρα να πέφτουν από μέσα...\" ΟΜΩΣ δε σημαίνει ότι οι \"απέξω\" δε βάζουν το χεράκι τους ε;
Είναι πιο πολύ θέμα οπτικής γωνίας παρά απόψεως...


Υ.Γ έτεινα χείρα συμφιλιώσεως και σε σένα και στην quality... αναμένοντας ανταπόκριση...

και οι απέξω το βάζουν αδιαμφισβήτητα...ούτε εγώ θεωρώ την ταινία ιδανική αλλοίμονο...απλά σε κάποια φάση έπεσε το επίπεδο...γιατί μερικά πράγματα δεν είναι σωστό να τα λέμε έτσι ωμά...να τα λέμε ναι, αλλά όχι με τρόπο ωμό...εγώ εκεί αντέδρασα...
όσο για τη χείρα, εγώ ποτέ δεν έπαψα να σε αποκαλώ \"φίλε Μαρκίσιε\"...άρα δεν σου κρατώ κακία:P
 και ουτε θελω να απδεχτείς τις απόψεις μου...αρκεί να τις κατανοήσεις...και γενικά ο ένας τον άλλον..
χειρα συμφιλιώσεως θαρρώ πως σημαίνει να μην προκαλούμε με τόνο ειρωνικό του τύπου:

Quote from: Μαρκήσιος de Karampa quoteΕπειδή το περί συζύγου το προσπεράσατε τεχνηέντως,θα θέλατε ο πνευματικός σας ή ο ιερέας της ενορίας σας να είναι ο π.Μεγαπάνος;

και οι απέξω το βάζουν αδιαμφισβήτητα...ούτε εγώ θεωρώ την ταινία ιδανική αλλοίμονο...απλά σε κάποια φάση έπεσε το επίπεδο...γιατί μερικά πράγματα δεν είναι σωστό να τα λέμε έτσι ωμά...να τα λέμε ναι, αλλά όχι με τρόπο ωμό...εγώ εκεί αντέδρασα...
όσο για τη χείρα, εγώ ποτέ δεν έπαψα να σε αποκαλώ \"φίλε Μαρκίσιε\"...άρα δεν σου κρατώ κακία:P
 και ουτε θελω να απδεχτείς τις απόψεις μου...αρκεί να τις κατανοήσεις...και γενικά ο ένας τον άλλον..
χειρα συμφιλιώσεως θαρρώ πως σημαίνει να μην προκαλούμε με τόνο ειρωνικό του τύπου:

Quote from: Μαρκήσιος de KarampaΕπειδή το περί συζύγου το προσπεράσατε τεχνηέντως,θα θέλατε ο πνευματικός σας ή ο ιερέας της ενορίας σας να είναι ο π.Μεγαπάνος;

Μου φαίνεται ότι έπεσα θύμα της μη αμεσότητος του λόγου!
Δεν το έγραψα ειρωνικά,απλά είπα ότι ουσιαστικά δεν απαντήσατε στα ερωτήματα του ρωμηού.
Καλό θα είναι να συνεχίσουμε όλοι χωρίς καχυποψία όπως είμασταν πριν φουντώσει η κουβέντα!

QuoteΥ.Γ έτεινα χείρα συμφιλιώσεως και σε σένα και στην quality... αναμένοντας ανταπόκριση...

Για τη χείρα σου απάντησα αλλά δεν το πρόσεξες φαίνεται...
ε...να που απαντήθηκαν και τα ερωτήματα..μην έχεις τόση έννοια εσύ...όχι ότι έγινα κατανοητή αλλά έτσι για να σου κάνω και το χατήρι...
δεν είμαστε καχύποπτοι...κουβέντα κάνουμε

Συγγνώμη,δηλαδή θεωρείς Μαρκήσιε πως είναι προσβολή για το χώρο της εκκλησίας η στάση του παπά;
Ξένια,το ξέρεις ότι συμφωνώ μαζί σου καλή μου(Άσε που μου αρέσει πολύ το όνομά σου).
Δε θα κάνω άλλες προσπάθειες να πείσω τον αγαπητό Μαρκήσιο.Μια ερώτηση μόνο:σε ποιο ακριβώς σημείο έδειξα αλαζονεία και μισαλλοδοξία;Μάλλον παρεξήγησες κατά πολύ τα λόγια μου.Τέλος πάντων,θα σφίξω το χέρι που μου έτεινες γιατί ούτε οι καυγάδες μου αρέσουν ούτε το βαρύ κλίμα είναι του γούστου μου.

QuoteΣυγγνώμη,δηλαδή θεωρείς Μαρκήσιε πως είναι προσβολή για το χώρο της εκκλησίας η στάση του παπά;

Ξεκάθαρα ναι! Όταν κάτι παρεκλίνει από το ορθόν είναι αυτόματα και κατακριτέο για μένα...

QuoteΞένια,το ξέρεις ότι συμφωνώ μαζί σου καλή μου(Άσε που μου αρέσει πολύ το όνομά σου).

Και γω συμφωνώ (για το όνομα).Αλήθεια εορτάζεις αύριο;

QuoteΜια ερώτηση μόνο:σε ποιο ακριβώς σημείο έδειξα αλαζονεία και μισαλλοδοξία;

Εκεί που έδειξα εγώ ισοπέδωση και εριστικότητα!

Με άλλα λόγια...

QuoteΜάλλον παρεξήγησες κατά πολύ τα λόγια μου.

Δηλαδή αλληλοπαρεξηγηθήκαμε; Mάλλον...

QuoteΤέλος πάντων,θα σφίξω το χέρι που μου έτεινες

Εδώ θα ξαναδιαφωνήσουμε! Το έτεινα για χειραψία όχι για σφίξιμο! Είσαι και συ της σχολής staboz;  :D  

Quoteγιατί ούτε οι καυγάδες μου αρέσουν ούτε το βαρύ κλίμα είναι του γούστου μου.

Ούτε του εμού γούστου φυσικά...

Κατ´αρχήν μιλάμε γιά μία ταινία (σήριαλ), καί όχι γιά ένα πραγματικό συμβάν. Μία ταινία, ένα βιβλίο, ένας πίνακας, ένας στοίχος, μιά μουσική μπορεί (ίσως καί νά πρέπει) , νά δημιουργήσει τόν κόσμο από τήν αρχή, καί μέσα σέ μία πεπερασμένη χρονική διάρκεια, νά δημιουγρήσει τήν αίσθηση τής αιώνιότητας καί τής αισθητικής πληρότητας σέ όποιον έρχεται σέ επαφή μαζί της. Άν κάποιος δέν τό είδε τό έργο (καί τά 31 επεισόδια), ειλικρινά δέν μπορώ νά κατανοήσω γιά πιό πράγμα μιλάει...
Γιά αυτούς πού τό είδαν μένει νά περιγράψουν τί είδαν, γιά νά μπορούμε νά πούμε πώς μιλάμε γιά τό ίδιο θέμα. Κατά την γνώμη μου (τό είδα προσφάτως όλο)  αυτό τό σήριαλ ούτε αριστούργημα σκηνοθεσίας  καί σεναρίου είναι, ούτε η πεμπτουσία τού Θείου έρωτος είναι, ούτε περιγράφει ρεαλιστικά τίς ανθρώπινες σχέσεις. Παρ`όλα αυτά καταπιάνεται (έστω καί επιφανιακά, σάν σήριαλ πού είναι)  μέ τήν σχέση ανάμεσα στόν Θείο αιώνιο, ακίνητο, άπειρο,ομοιογενή, άφθαρτο καί αθάνατο έρωτα τού πνεύματος (τού Αγίου), καί τόν ανθρώπινο στιγμιαίο, υπέρκινητικό, γεμάτο αντιθέσεις, φθαρτό καί θνητό έρωτα τού σώματος (τού ανθρώπου). Έτσι σάν σήριαλ πού είναι (μέ τήν έννοια πώς θά μπορούσαν νά τό δούν όλοι), ενέπλεξε τόν κύριο θιασώτη τού Θείου έρωτος έναν ιερομόναχο, μέ τόν κύριο θιάσωτη τού ανθρωπίνου αποτυπώματος τού έρωτος, φυσικά μία γυναίκα. Γιά νά μήν μακρυγορώ, θά πώ μόνο πώς η σχέση αυτή αρχίζει μέ τον έρωτα αυτής τής γυναίκας  ιδανικά, μέ τό ζωγράφισμα τής μορφής τού Ιησού σέ αγιογραφίες τών Παθών, καθιστώντας μέσα της τόν έρωτά της (ιερομόναχο) Θεάνθρωπο, καί τελειώνει μέ τήν αποταγή τού έτέρου ήμισι, καί τήν αφωσίωσή του στόν  Θείο έρωτα, ταυτόχρονα μέ τήν συγραφή τού βιβλίου "Αγγιγμα Ψυχής" αφιερωμένο "στήν Δέσποινα",  καθιστώντας μέσα του τόν ερωτά του (γυναίκα) Παναγία. Τί πιό ιδανικό γιά τηλεοπτικό σήριαλ πού θέλει νά πραγματευθεί τόν έρωτα ; Βέβαια όλο τό ενδιάμεσο έπρεπε νά υπάρχει αλιώς τί σήριαλ θά \'ηταν ;
Φυσικά θά ήταν αστείο ένα σήριαλ νά μπορεί νά πλήξει τήν αληθινή ιεροσύνη πού είναι φυσικά έξω από όλα τά δρούμενα στήν μικρή, μεγάλη καί όποια άλλη οθόνη...

Άνθρωπέ μου γιατί θέλεις να ρίξεις λάδι στη φωτιά?? Μια χαρά δεν ήμασταν τόσο καιρό?? Ξέρεις τί ομηρικοί καυγάδες έχουν γίνει για αυτό εδώ το σεμνό και ταπεινό τόπικ? Δεν έχεις παρά να το διαβάσεις όλο από την αρχή και θα καταλάβεις! Εδώ πετάξαμε γάντια...άλλος για χειραψία...άλλος για ταυρομαχία... και πάνω που πήγαμε να ηρεμήσουμε λίγο...τσουπ! Να σου ο κύριος...:)
Μπορεί να μην έχεις καταλάβει τίποτα από όσα έγραψα. Εξάλλου αστειεύομαι...
Απλώς αν θέλεις να μου εξηγήσεις κάποια σημεία... (Από την αρχή ας πούμε...δεν κατάλαβα την αρχή. Από τη μέση.... Δεν κατάλαβα τη μέση. αστειάκι πάλι!:slap: )
Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι, για ποιο λόγο είδες την σειρά... Σου άρεσε? Και πού θέλεις να καταλήξεις με τα όσα έγραψες...

Quote from: XeniaΆνθρωπέ μου γιατί θέλεις να ρίξεις λάδι στη φωτιά?? Μια χαρά δεν ήμασταν τόσο καιρό?? Ξέρεις τί ομηρικοί καυγάδες έχουν γίνει για αυτό εδώ το σεμνό και ταπεινό τόπικ? Δεν έχεις παρά να το διαβάσεις όλο από την αρχή και θα καταλάβεις! Εδώ πετάξαμε γάντια...άλλος για χειραψία...άλλος για ταυρομαχία... και πάνω που πήγαμε να ηρεμήσουμε λίγο...τσουπ! Να σου ο κύριος...:)
Μπορεί να μην έχεις καταλάβει τίποτα από όσα έγραψα. Εξάλλου αστειεύομαι...
Απλώς αν θέλεις να μου εξηγήσεις κάποια σημεία... (Από την αρχή ας πούμε...δεν κατάλαβα την αρχή. Από τη μέση.... Δεν κατάλαβα τη μέση. αστειάκι πάλι!:slap: )
Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι, για ποιο λόγο είδες την σειρά... Σου άρεσε? Και πού θέλεις να καταλήξεις με τα όσα έγραψες...

Τό πιό απλό καί φυσιολογικό πράγμα στήν ανθρώπινη φύση Xenia είναι η συμφωνία. Γι αυτό γεννήθηκε ο λόγος γιά νά συμφωνούμε. Η συμφωνία είναι παράθεση, κατανόηση καί ευπείθεια καί υπακοή, καί διάθεση τού ανακαλύπτειν τήν ομορφιά πού έτσι ή αλιώς υπάρχει σέ οτιδήποτε υπαρκτό. Η συμφωνία κοινωνικοποιεί τόν άνθρωπο καί σημαίνει έτσι απλά τό \"εμείς\". Η διαφωνία μέ όλα τά επακόλουθα, δηλαδή αντιπαράθεση, παρεξήγηση, απείθεια, ανυπακοή καί τελικά εριστικότητα, καταλαλία καί καυγά, συνέβη γιά πρώτη φορά μέτα τήν πτώση τών πρωτοπλάστων, κατακερματίζει καί απομονώνει τόν άνθρωπο καί σημαίνει έτσι απλά τό \"εγώ\". Φυσικά τό \"εγώ\" είναι όχι μόνο αφύσικο, μά καί ανύπαρκτο, μία θνητή ψευδαίσθηση,τό τέλος τού λόγου...

Τήν σειρά τήν είδα σέ τρείς/τέσσερις ημέρες (τρία/τέσσερα  βράδια γιά τήν ακρίβεια). Τήν είδα μέσω Veoh στό Internet καί έτσι μπόρεσα νά βλέπω περί τά 10 επεισόδια τήν φορά. Δέν τήν έψαχνα γιατί δέν τήν ήξερα, ούτε ξέρω ποιός τήν έγραψε καί πότε παίχθηκε στήν ελληνική τηλεόραση. Τήν άρχισα γιατί τό θέμα μού προξένησε κάποιο ενδιαφέρον, τήν συνέχισα γιατί δέν αφήνω ποτέ πράγματα στή μέση, καί όταν τέλειωσε μού δημιούργησε τίς εντυπώσεις πού προανέφερα στό πρώτο μου μύνημα. Μέ ρώτησες Xenia άν μού άρεσε. Φυσικά καί μού άρεσε όπως ακριβώς περιέγραψα. Καί γιά νά καταλάβεις από τήν αρχή, ήξερα πώς θά δώ ένα σήριαλ πού τό γράφει κάποιος γιά τίς ανάγκες τής τηλεθέασης, όχι ένα θεατρικό έργο, ούτε ένα κινηματογραφικό αριστούργημα, καί φυσικά ούτε καί κάτι πού περιγράφει τήν πραγματικότητα. Ένα απλό σήριαλ, πού άρχιζε μέ τήν (ανθρωπινη έτσι κι αλιώς) πάλη-ενότητα ανάμεσα στό σώμα καί τό πνεύμα. Καί έτσι πείσθηκα νά τό δώ χωρίς νά πάει ο νούς μού στο(ν) πονηρό. Καί γι αυτό αμείφθηκα καί μού άρεσε τό σήριαλ.
Θέλω νά καταλήξω Xenia σέ αυτό από τό οποίο άρχισα. Είναι πολύ ευκολό καί ευνοïκό γιά κάθε άνθρωπο νά βρεί τήν ομορφιά, καί τήν συγκίνηση στό οτιδήποτε, αρκεί νά μήν αντιδράση τό \"εγώ\" του καί τόν απομονώσει. Όσο γιά τήν ομορφιά σίγουρα καί εσύ θά ξέρεις πώς ως πρός τήν ποιότητα είναι μία, μά ως πρός τήν διάρκεια καί τό μέγεθος διαφέρει...
Κλείνοντας θέλω νά σού πώ Xenia πώς τό τόπικ τό διάβασα όλο προτού νά γράψω οτιδήποτε (αλιώς δέν θά έγραφα), καί δέν διαπίστωσα διαφωνία ουσιαστική. Ο καθένας έχει τό δικό του δίκιο, γιατί ο καθένας βλέπει τά πράγματα από άλλη σκοπιά. Όσο γιά τά γάντια καί τίς ταυρομαχίες, εξαλείφθησαν από συγνώμες καί χειραψίες, καί αυτό λέγεται μετάνοια καί είναι ή ανάσταση τού λόγου...

:clap2:

Δημήτρη πιστεύεις στα αλήθεια ότι ο λόγος είναι για να συμφωνούμε? Και με τί να συμφωνούμε δηλαδή?
 Γιατί για να συμφωνούμε πάει να πει ότι έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις.
 Όπως ξέρεις όμως τις περισσότερες φορές οι απόψεις μας με τους γύρω μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.
Πως γίνεται να συμφωνείς με μια άποψη που έρχεται να διαψεύσει τη δική σου?
Επίσης ήθελα να σε ρωτήσω Δημήτρη αν πιστεύεις ότι η συμφωνία είναι ο τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων.
 Γιατί αν θέλεις τη γνώμη μου από τη διαφωνία σχεδόν πάντα βγαίνουν οι μεγαλύτερες αλήθειες.
 Αν επι παραδείγματι ένας επιστήμονας υποστηρίζει το άλφα ενώ ένας άλλος  το βήτα, με βάση τις αποδείξεις και την επιχειρηματολογία του καθενός προκύπτει μια αλήθεια, προκύπτει η γνώση..  
Άρα δεν θεωρώ και τόσο αφύσικο το να διαφωνούν οι άνθρωποι.
 Για να μη σου πω ότι το θεωρώ πιο υγειές από τη συμφωνία κάτω από τις προυποθέσεις της αναζήτησης της αλήθειας.
 Τέλος, να προσθέσω και το εξής. Είπες ότι η συμφωνία είναι ευπείθεια, υπακοή...
Εγώ θα σου πω ότι υπακοή δεν είναι σε καμία περίπτωση.
 Άλλο πράγμα η συμφωνία και άλλο η υπακοή.
Υπακοή (αν κάνω λάθος διορθώστε με) σημαίνει ότι κάνω κάτι ακόμη και χωρίς να συμφωνώ,
χωρίς να θέλω δηλαδή, άσχετα αν η υπακοή γίνεται με τη θέλησή μου. Όσο για την ευπείθεια ..... απλώς δεν ξέρω αν είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα...

Γενικά πιστεύω ότι σε έναν διάλογο δεν μπορεί να είναι a priori αυτοσκοπός ούτε η διαφωνία αλλά ούτε και η συμφωνία εφόσον διεξάγεται καλοπροαίρετα...
Ο κανόνας για μένα είναι η παράθεση απόψεων και ό,τι συμπέρασμα βγει (αν βγει) καλό είναι...


υ.γ Σωστός ο Ίασπης...
Μας ξύπνησε μνήμες!!
Παλιές καλές εποχές...

Χαχαχα.. πλάκα έχεις Μάρκι...!!!:)

Quote from: XeniaΔημήτρη πιστεύεις στα αλήθεια ότι ο λόγος είναι για να συμφωνούμε? Και με τί να συμφωνούμε δηλαδή?
 Γιατί για να συμφωνούμε πάει να πει ότι έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις.
 Όπως ξέρεις όμως τις περισσότερες φορές οι απόψεις μας με τους γύρω μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.
Πως γίνεται να συμφωνείς με μια άποψη που έρχεται να διαψεύσει τη δική σου?
Επίσης ήθελα να σε ρωτήσω Δημήτρη αν πιστεύεις ότι η συμφωνία είναι ο τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων.
 Γιατί αν θέλεις τη γνώμη μου από τη διαφωνία σχεδόν πάντα βγαίνουν οι μεγαλύτερες αλήθειες.
 Αν επι παραδείγματι ένας επιστήμονας υποστηρίζει το άλφα ενώ ένας άλλος  το βήτα, με βάση τις αποδείξεις και την επιχειρηματολογία του καθενός προκύπτει μια αλήθεια, προκύπτει η γνώση..  
Άρα δεν θεωρώ και τόσο αφύσικο το να διαφωνούν οι άνθρωποι.
 Για να μη σου πω ότι το θεωρώ πιο υγειές από τη συμφωνία κάτω από τις προυποθέσεις της αναζήτησης της αλήθειας.
 Τέλος, να προσθέσω και το εξής. Είπες ότι η συμφωνία είναι ευπείθεια, υπακοή...
Εγώ θα σου πω ότι υπακοή δεν είναι σε καμία περίπτωση.
 Άλλο πράγμα η συμφωνία και άλλο η υπακοή.
Υπακοή (αν κάνω λάθος διορθώστε με) σημαίνει ότι κάνω κάτι ακόμη και χωρίς να συμφωνώ,
χωρίς να θέλω δηλαδή, άσχετα αν η υπακοή γίνεται με τη θέλησή μου. Όσο για την ευπείθεια ..... απλώς δεν ξέρω αν είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα...

Πολύ ωραία θέματα μού έθεσες Xenia.
Θά προσπαθήσω νά απαντήσω στίς ευθείς ερωτήσεις σου, αν καί δέν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μπορώ νά τά καταφέρω. Πάντως σέ παρακαλώ νά λάβεις υπ όψιν σου πώς δέν θέλω νά σέ πείσω γιά τίποτα, ούτε εσένα, ούτε καί κάποιον άλλον.

Στήν αρχή (στήν κάθε αρχή) υπήρχε ο Λόγος,  πού είναι η νομοτέλεια τής δημιουργίας όλων τών πραγμάτων καί ταυτόσημος μέ τόν Θεό. Συνεπώς ό Λόγος είναι μονοσήμαντος, χωρίς αντιθέσεις, καί όλα έγιναν από αυτόν, καί χωρίς αυτόν τίποτε δέν έγινε από όσα έχουν γίνει. Μία τέλεια συμφωνία, μία παντελής έλειψη διαφωνίας, τό κύρος τής αιωνιότητας. Μέσα στόν Λόγο υπήρχε ζωή, τό φώς τών ανθρώπων. Καί τό φώς φωτίζει στό σκοτάδι, όμως τό σκοτάδι δέν τό κατενίκησε. (Κατά Ιωάννην)
Ή πρώτη καί κύρια (παραμένει κύρια) φύση τού ανθρώπου είναι φυσικά η Θεïκή, η αιώνια,άπειρη καί άφθαρτη μορφή τού Λόγου τού Θεού. Ή άλλη του φύση ή θνητή προέκυψε (καί προκύπτει) μετά από κάτι πού λέγεται πτώση. Πού; Στόν βίο (καί την βία εν γένει). Αυτή είναι η μεταβολή...Ή μεταβολή φέρνει τήν κίνηση, αυτή τήν αντίθεση, αυτή τήν φθορά, αυτή τόν θάνατο καί έτσι τελειώνει ή αιωνιότητα γιά τόν άνθρωπο. Νά πώς τό εννοώ σχηματικά σάν παράδειγμα:

Θεός/Λόγος                                      άνθρωπος/συνείδηση
Αθάνατος                                           θνητός
Ενότητα                                              αντίθεση
Ομοιογένεια/ακινησία/                 κατακερματισμός/κίνηση/
συμφωνία/αμετάβλητο                 ασυμφωνία/μεταβολή
Γνώση                                                 Γνώμη

Ή λίστα μπορεί νά γίνει ατελείωτη, καί δείχνει τήν σχέση τού Όλου μέ τό μέρος.

Μετά τήν δημιουργία καί τή πτώση ό επόμενος σταθμός στή ζωή τού ανθρώπου είναι (καί παραμένει) η μετανοία, πού οδηγεί στήν ανάσταση, δηλαδή ξανά στήν αιωνιότητα καί στόν χαρακτήρα τού Οντος καί τού Λόγου. Έτσι ο άνθρωπος πλησιάζει τόν Θεό, η συνείδηση τόν Λόγο (Προσευχή), ο θνητός άνθρωπος ζεί αθάνατες στιγμές κοινωνίας μέ τό «πρόσωπο» του Θεού διά τής οικοδόμησης συνόλων πού θέλουν να ομοιάσουν μέ τό  Όν καί εκεί ανατέλει η ανώτερη μορφή ανθρώπινης επικοινωνίας μέ τά χαρακτηριστικά τού Λόγου: Ενότητα (κοινωνία κάθε είς..), Ομοιογένεια (Εκκλησία, Οικογένεια, Μονή, Συντροφικότητα εν γένει), συμφωνία (εσωτερική πρωτίστως), καί κάθε τί πού οικοδομεί καί οδηγεί στήν Γαλήνη (τού Θεού) στήν Γνώση (Του), στήν Αγιοσύνη καί μετά θάνατον  στόν «επαναπατρισμό» δηλαδή πίσω στόν Παράδεισο καί τήν αιώνιο ζωή...

Φυσικά Xenia αυτό είναι ένα πρότυπο πού μάς δώθηκε δωρεά μέσα από Άγιους αγώνες. Γιά εμάς τούς κοινούς θνητούς δέν μπορεί παρά νά αποτελέσει μία συνεχή προσπάθεια, πού πολλές φορές δέν ευοδώνεται, καί έτσι αντί γιά γνώση έχουμε γνώμες καί απόψεις (ποιές όψεις;), καί αντί νά οικοδομούμε ο ένας τόν άλλο, διαφωνούμε μεταξύ μας. Από τήν διαφωνία καί τήν αντιπαράθεση δέν βγαίνει ποτέ κανένα αγαθό. Αυτό πού περιγράφεις δέν νομίζω πώς λέγεται διαφωνία. Ο κάθε άνθρωπος (καί δεί επιστήμονας) έχει έναν τρόπο νά προσεγγίζει τά πράγματα. Αυτή η διαφορετικότητα αλληλοοικοδομείται, δέν διαφωνεί. Καί άν κάποιος αποδείξει τό τυχόν σφάλμα τού άλλου, τότε εκείνος πού έσφαλε ευεργετείται από τήν γνώση, τήν ενστερνίζεται, καί ενώνουν τά δεδομένα τους συμφωνώντας.

Γιά τήν υπακοή Xenia εγώ ίσως νά είμαι ο λιγότερο ειδικός σέ αυτήν τήν παρέα, καθώς είδα πώς υπάρχουν ακαδημαïκοί θεολόγοι στό forum (όπως π.χ. o οικοδεσπότης). Όμως επειδή τό ανέφερες άκου δύο λόγια περί υπακοής από  τόν Άγιο Ιωάννη τόν Σιναïτη: «Υπακοή σημαίνει ενταφιασμός τής ιδικής μας θελήσεως καί ανάστασις τής ταπεινώσεως. Δέν αντιλέγει ο νεκρός ούτε ξεχωρίζει τά καλά από εκείνα πού τού φαίνονται ώς πονηρά.» καί πιό κάτω «Η αρχή τής νεκρώσεως καί κάποιου μέλους τού σώματος καί κάποιου θελήματος τής ψυχής φέρνει πόνο.Στό μέσον τής νεκρώσεως, άλλοτε αισθανόμεθα πόνο καί άλλοτε όχι. Καί στό τέλος επέρχεται παύσις καί αναισθησία τού πόνου. Τότε μόνο φαίνεται νά πονή καί νά υποφέρει ό ζωντανός αυτός νεκρός καί μακαρίτης, όταν βλέπει πώς κάνει τό θέλημά του».
Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος νά διαφωνεί ή νά μήν θέλει;

Όσο γιά τήν ευπείθεια ίσως νά είναι θέμα τής καλής μας διάθεσης.

Μήπως τά τελευταία μυνήματα πρέπει νά πάνε σέ ένα νέο topic περί λόγου, καί επικοινωνίας; Ίσως εκεί διαβάσουμε κι άλλες απόψεις.

Αγαπητέ, ή έχεις ή πρέπει να διαβάσεις Ζουράρι!!! Θα σου πάει πολύ!!!

Για τη σειρά, έχει περάσει πολύς καιρός και έχω ξεχάσει για ποιό πράγμα διαφωνούσαμε συμφωνώντας!  Γράφεις πάντως πολύ ωραία και ευχάριστα! Ίσως η Ξένια θα έπρεπε να ξεκινήσει ένα νέο topic για το τελευταίο θέμα που ανέκυψε.

Να ξέρατε μόνο τι θέμα πήγατε και σκαλίσατε κ.Δημήτρη μας.
Δε διαφωνώ με τις απόψεις σας κατά κύριο λόγο(και να διαφωνούσα μου συμβαίνει το άλλο:όταν ο συνομιλιτής μου εκφράζει την άποψή του με ευγενικό τρόπο και εμπεριστατωμένα,μοιράζομαι την αλήθεια του και δανείζομαι ένα μέρος της για να το συμπεριλάβω στη δικιά μου)αλλά δε συμφωνώ κιόλας σε ένα συγκεκριμένο σημείο:σε εκείνο το σημείο που είπατε ότι αυτός ο έρωτας(όσο είναι δυνατόν να φανεί μέσα από ένα σαραντάλεπτο σίριαλ)δεν είναι η πεμπτουσία του Θεού Έρωτος.Το θέμα είναι μεγάλο και φυσικά ο καθένας διαμορφώνει άποψη ανάλογα με το πώς βιώνει τον έρωτα και τι βάρος έχει για εκείνον στη ζωή του.Κατ\'εμέ,από τη μεριά του παπά πιστεύω ότι ήταν ένα ερωτικό συναίσθημα πολύ υψηλό και πολύ έντονο(ιδιαίτερα για τον κ.Ζαλμά είμαι κατηγορηματική ότι υποκριτικά ήταν άψογος στον εν λόγω ρόλο).Συνήθως ο έρωτας εμπεριέχει και πάθος ένα στοιχείο που πολλές φορές τον κάνει ζωώδη κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δε συνέβη.Όπως και να \'χει το θέμα,για τα ελληνικά δεδομένα το σενάριο ήταν προκλητικό αλλά και κάπως απόμακρο όσον αφορά τη σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών κι αυτό γιατί επί πολλά επεισόδια παρακολουθούσαμε την εσωτερική τους πάλη κι όχι τις ερωτικές τους περιπτύξεις πράγμα αυνήθιστο για τα ελληνικά σήριαλ.

Quotequality:
Δε διαφωνώ με τις απόψεις σας κατά κύριο λόγο(και να διαφωνούσα μου συμβαίνει το άλλο:όταν ο συνομιλιτής μου εκφράζει την άποψή του με ευγενικό τρόπο και εμπεριστατωμένα,μοιράζομαι την αλήθεια του και δανείζομαι ένα μέρος της για να το συμπεριλάβω στη δικιά μου)

Βρίσκω quality πώς έχεις ανεπτυγμένη τήν αίσθηση της κοινωνικότητας. Δηλαδή τήν συνειδητή επιλογή προσπάθειας οικοδόμησης κοινού νοός.

Θά ξέρεις σίγουρα πώς ό άνθρωπος διά τού Αγίου Βαπτίσματος αναγεννήθηκε καί τοποθετήθηκε στόν νοητό παράδεισο τής εκκλησίας, καί πώς η Θεία Κοινωνία είναι τό μυστήριο  τής αγάπης καί τής ενότητας τών πιστών έν Χριστώ. Από αυτά τά μυστήρια γεννιέται η ανώτερη δυνατή κοινωνικότητα μεταξύ τού ανθρώπου πού θεμελιώνεται επάνω στήν αγάπη γιά τόν συνάνθρωπό του, καί τόν Θεό. Αυτό είναι τό πρότυπο τής αγάπης, καί οτιδήποτε στόν φυσικό μας κόσμο αγαπάει ή αγαπιέται, είναι επειδή μέ τόν έναν ή τόν άλλο τρόπο μετέχει σέ αυτό τό πρότυπο. Καί λέω μετέχει γιατί άλιώς δέν γίνεται. Στόν φυσικό μας κόσμο η θεïκή ουσία, δηλαδή η αγάπη, έρχεται σέ επαφή μέ τό σώμα μας, καί στους μέν πνευματικούς ανθρώπους λειτουργεί σάν ακτίνα πού φωτίζει τόν συνάνθρωπο, στούς δέ εμπαθείς λειτουργεί σάν πρόνοια καί προφύλαξη από τήν αναισθησία, καί τόν πνευματικό θάνατο.

Στή βάση λοιπόν αυτής τής πνευματικότητας, ό άνθρωπος δημιούργημα τού Θεού προσπαθώντας νά μιμηθεί τόν Δημιουργό του, δημιούργει τέχνη. Όταν συντρέχουν λόγοι πού δημιουργούν υψηλή κοινωνική συνοχή, αυτή η τέχνη φθάνει νά είναι ώς καί αριστουργηματική. Όταν η κοινωνική συνοχή είναι χαλαρότερη (καλή ώρα σήμερα) αυτή η τέχνη βασίζεται στήν τεχνική πού τής προσδίδουν η εμπειρία καί τά μέσα. Όπως καί νά έχει πάντως η αμιγής ομορφιά υπάρχει μόνο εκεί πού υπάρχει καί πνεύμα,ό δέ Θείος έρωτας είναι καί «ασώματος», ή άν τό πούμε αντίθετα όσο πιό πνευματικός είναι ό έρωτας τόσο καί καθαρότερος είναι.

Γιά τόν ηθοποιό συμφωνώ μαζί σου.Φαίνεται πώς είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός.

Πολύ ωραία απάντηση και μάλιστα με άγγιξε ιδιαίτερα το τελευταία περί καθαρότητος του έρωτα ...