Πίστιν δε λέγομεν όχι εκείνην, δι ής πιστεύει τις εις τας τρείς διαφόρους προσκυνητάς υποστάσεις, και εις την μίαν φύσιν και ουσίαν της θεότητος, και εις την θαυμαστήν ένσαρκον οικονομίαν, αν και αύτη η πίστις είναι μεγάλη και υψηλή· αλλά λέγομεν εκείνην την πίστην, ήτις ανατέλει εκ της θείας χάριτος εις την ψυχήν, και δια της μαρτυρίας της συνειδήσεως στηρίζει την καρδίαν εις την πληφορορίαν της ελπίδος. Η τοιαύτη πίστις δεν διδάσκεται δια λόγου, ούτε μανθάνεται δια της ακοής, αλλά φαίνεται και δεικνύει δια των πνευματικών οφθαλμών τα κεκρυμμένα θεία μυστήρια εις την ψυχήν, και τον πνευματικόν θείον πλούτον, όστις δεν καθοράται υπό των οφθαλμών των σαρκικών ανθρώπων, αλλά φανερούται εις μόνους τους διατηρούντας τας εντολάς του Χριστού, καθώς ο ίδιος είπεν, εάν φυλάττηται τας εντολάς μου, θέλω αποστείλει εις υμάς τον παράκλητον, το πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, και εκείνος θέλει διδάξει υμάς πάσαν την αλήθειαν. Ούτος ο παράκλητος δεικνύει εις τον άνθρωπον την νοητήν εκείνην δύναμιν, ήτις ενοικεί πάντοτε εις αυτόν, και αποδιώκει εξ αυτού πάσαν βλάβην, την οποίαν δύναμιν αισθάνεται ο φωτεινός νούς αοράτως δια των οφθαλμών της πιστεως, οι δε άγιοι γνωρίζουσιν αυτήν δια της πείρας
Αββάς Ισαάκ ο Σύρος