Συνευωχία Ιδεών

Θεολογίας Πέρι => Περί παντός Θεολογικού επιστητού => Topic started by: staboz on 28 June, 2008, 06:52:55 PM

Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 28 June, 2008, 06:52:55 PM
Μεταφέρω εδώ, στον φυσικό της χώρο, την απάντησή μου στην κριτική που άσκησε σε προηγούμενα κείμενά μου για τον Ρωμανίδη ο επισκέπτης μας με το όνομα pistos.

QuoteΟ pistos έγραψε:

Θα θίξω μόνο ένα: Την άδικη επίθεση του stampo στον Καθηγητή π.Ιωάννη Ρωμανίδη (βλ. ενότητα περι λειψάνων αλλά και ενότητα για την Δογματική του), ο οποίος μας έβγαλε από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας. Αλλά δυστυχώς ο κ.Stampo τόσα κατάλαβε τόσα λέει!... Του προτείνω να αφήσει τις παρωπίδες και να τον μελετήσει βαθύτερα και δίχως πάθος και φανατισμό και θα καταλάβει ότι είναι από τους μεγαλύτερους πανεπιστημιακούς θεολογους του αιώνα μας. Πατερικότατος!
1. Ο φίλος μας ο pistos έχει εν μέρει δίκαιο. Ο Ρωμανίδης δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Εμφανίστηκε στο θεολογικό στερέωμα με ιδέες πρωτότυπες, συναρπαστικές και (κατά το φαινόμενο) παραδοσιακότατες και πατερικότατες. Εγώ, οφείλω να το ομολογήσω, υπήρξα φανατικός μελετητής και θαυμαστής του Ρωμανίδη. Διαβάζοντας πολλές φορές το βιβλίο του ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ έκλαιγα από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό. Όντως αισθάνεται κανείς συγκλονισμένος μπροστά στο μεγαλειώδες όραμα της Ρωμιοσύνης που ξανοίγεται μπροστά του με τις σκέψεις του Ρωμανίδη. Επί πολλά χρόνια ήμουν σαγηνευμένος από το όραμα αυτό. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να μπορέσω να αποδεσμευτώ από την μακάρια νάρκη στην οποία είχα περιέλθει. Διότι ο Ρωμανίδης αυτό επιτυγχάνει: Σε ναρκώνει με το υπέρτατο όραμα της Ρωμιοσύνης και παραδίνεσαι, παύεις πλέον να σκέφτεσαι έστω και στοιχειωδώς λογικά και θεολογικά. Είναι ουσιαστικά ένας μάγος· σε αιχμαλωτίζει, σε υπνωτίζει!
Αρκετοί παράγοντες συνετέλεσαν στο να ανανήψω κάποτε και να αρχίσω να διαβάζω με κριτικό βλέμμα τα κείμενά του. Στην ερώτηση: \"Αυτό γιατί είναι έτσι;\", έπαυσα να δίνω την στερεότυπη απάντηση: \"Επειδή το λέει ο Ρωμανίδης!\". Άρχισα πλέον να αναρωτιέμαι: \"Μα πραγματικά, είναι έτσι; Ας το ερευνήσουμε\". Έτσι ξέφυγα από τον ασφυκτικό κλοιό τού Ρωμανιδικού εντυπωσιασμού και προσπάθησα να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό και όχι με το δικό του.
Και φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες που, όταν μου τις υπεδείκνυε κάποιος πριν, γινόμουν έξαλλος και τον απέριπτα με περιφρόνηση ως άγευστο νηπτικής, πατερικής, παραδοσιακής Ρωμαίικης θεολογίας.
Αυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.

Ο Ρωμανίδης υπήρξε πράγματι μέγας λαοπλάνος. Παρουσίασε σε σύγχρονη εκδοχή το θαύμα της Βυζαντινής (Ρωμαίικης) αυτοκρατορίας και συνήρπασε τις καρδιές των όντως Ρωμιών με την ιδέα που είναι αληθινή και που πάντα βρίσκει απήχηση στον τόπο μας, ότι δηλαδή εδώ και αιώνες εξυφαίνεται σχέδιο εξαφανισμού της Ρωμιοσύνης από τους δυτικούς. Όντως υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Ο Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Το κατόρθωμά του είναι μεγαλειώδες, αλλά βέβαια είναι μυθιστόρημα! Με πολλά αναμφιβόλως σωστά στοιχεία, αλλά και με πλήθος φανταστικά ή διαστρεβλωμένα. Τα σωστά στοιχεία και το προβαλλόμενο όραμα ξεγελούν τον αναγνώστη του και τον παρασύρουν σε έναν κόσμο φανταστικό, όπου η λογική παύει να λειτουργεί και όπου σκέφτεται κανείς μόνο με τη σκέψη του μεγάλου δάσκαλου, όπως οι Πυθαγόριοι με τον Πυθαγόρα: «Αυτός έφα»! (Το είπε αυτός, ο Πυθαγόρας δηλαδή. Άρα είναι σωστό!). Ο Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία. Και αυτό το πέρασε ως αντίληψη στους οπαδούς του, οι οποίοι σαν τον φίλο μας θεωρούν ότι «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας». Σε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!

2. Ότι ο Ρωμανίδης «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας» πάει πολύ να το υποστηρίζουμε σήμερα. Φυσικά οι ναρκωμένοι ακόμα από τη Ρωμανίδεια σκέψη το θεωρούν αυτό αδιαπραγμάτευτο. Οι Γιανναρικοί πάλι θεωρούν απελευθερωτή μας τον Δημήτρη Κουτρουμπή, οι Ζηζιουλικοί τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα και πάει λέγοντας. Όμως όλοι υπερβάλλουν και μεγαλοποιούν τα ινδάλματά τους και βέβαια κάνουν λάθος. Υπήρξαν πολλές και πολύ μεγάλες μορφές που συνετέλεσαν ώστε η θεολογία μας να αποδεσμευτεί από την πρόσδεσή της στη δυτική θεολογική οπτική, ανάμεσα στους οποίους κορυφαίος φαντάζει ο μέγας θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Η ιστορία ωστόσο δεν τελειώνει εδώ. Διότι η αποδέσμευση αυτή συνοδεύτηκε από νέα, χειρότερη, υποδούλωση. Την υποδούλωση κατά κράτος στο κοσμικό πνεύμα. Η νέα θεολογία είναι πέρα ως πέρα πατερική εξωτερικά, με πλήθος παραπομπές στα πατερικά συγγράμματα. Είναι όμως παντελώς ξένη προς το πνεύμα των Πατέρων.
Το θέμα αυτό το έχω διαπραγματευτεί εκτενέστερα στην εργασία «ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ», απ᾿ όπου παραθέτω εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που βασικά περιέχει τις αντίστοιχες διαπιστώσεις του Σμέμαν. Έγραφα εκεί τα εξής:

«Ὁ σπουδαῖος αὐτὸς θεολόγος, ἀφοῦ διαπιστώνει αὐτὴν τὴν «θεολογικὴ ἀναγέννηση, ποὺ τὴν ἐκφράζει πρωταρχικὰ ἡ ἐπιστροφὴ τῆς θεολογίας μας στὴν οὐσιαστική της πηγή: στὴν πατερικὴ παράδοση», σημειώνει: «Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πλευρά, ὅμως, ἔχω τὴν παράξενη ἐντύπωση, πὼς σπάνια στὸ παρελθὸν ἔχει ἡ θεολογία διαχωριστεῖ τὸσο πολὺ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ὅσο σήμερα.  Σπάνια εἶχε τόση λίγη ἐπιρροὴ στὴν ζωή της, σπάνια εἶχε γίνει μιὰ ἀποκλειστικὰ "θεολογία γιὰ τοὺς θεολόγους" ὅσο σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία.  Συχνὰ ἔχει λεχθεῖ πὼς "ἡ ἐκδυτικοποιημένη" θεολογία ποὺ διδασκόταν στὶς Ὀρθόδοξες σχολὲς τὸν δέκατο ἔνατο αἰῶνα – γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μάλιστα στὰ Λατινικά!! (Αὐτὸ συνέβαινε στὴν πλήρως δυτικοποιημένη Ρωσικὴ θεολογία) – ἦταν διαζευγμένη ἀπὸ τὴν ἐκκλησία.  Αὐτὸ βεβαίως εἶναι ἀλήθεια ἂν μ᾿ αὐτὸ ἐννοοῦμε τὴ βαθιά της ἀποξένωση ἀπὸ τὶς πηγὲς καὶ ἀπὸ ὁλόκληρο οὐσιαστικὰ τὸ "ἦθος" τῆς Ἀνατολικῆς Παράδοσης.  Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ ἀσκοῦσε.  Ἡ ἀποξένωσή της ὅμως δὲν ἐμπόδιζε αὐτὴ τὴ θεολογία ἀπὸ τοῦ νὰ ἔχει μιὰ βαθιὰ ἐπίδραση στὴν ἐκκλησία, στὴ ζωή της, στὴν εὐσέβεια, στὴν πνευματικότητα κ.λ.π.» (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ, «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ», ἔκδ. «ΑΚΡΙΤΑΣ», Ἀθήνα 1993², σελ. 23, 24).
Ἀντίθετα, κατὰ τὸν Σμέμαν, «ἡ σημερινή μας θεολογία μὲ ὅλες τὶς πατερικές της ἀναφορὲς καὶ τὴν ἔμπνευση, μὲ ὅλη της τὴν πιστότητα στὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, φαίνεται ὅτι ἔχει πολὺ μικρὴ ἐπιρροὴ καὶ ὅταν ἀκόμη γίνεται ἀποδεκτὴ καὶ τῆς χαρίζεται ὁ πρέπων σεβασμός.  Εἶναι σὰν ἡ "πραγματικὴ" ἐκκλησία νὰ μὴ γνωρίζει τί νὰ τὴν κάνει, πῶς νὰ τὴν ἐφαρμόσει στὴν "πραγματική" της ζωή» (σελ. 24).
Καὶ ὁ Σμέμαν συνεχίζει: «Τὸ ἀναπόφευκτο λοιπὸν συμπέρασμα εἶναι ὅτι κάτι πρέπει νὰ πηγαίνει στραβὰ στὴ θεολογία.  Τί εἶναι αὐτό;  Πιστεύω ὅτι βρίσκεται στὴν ἀποτυχία της νὰ ἀποκαλύψει τὸ ἀληθινὸ νόημα καὶ τὴ δύναμη, τὴ σωστικὴ καὶ μεταμορφωτικὴ δύναμη τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης παράδοσης στὰ ὅρια τῆς σημερινῆς κατάστασης» (σελ. 25).  Αὐτὴ ἡ σημερινὴ θεολογία «ὁδηγεῖ πάντοτε (γιατὶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται στὴ ρίζα της) σὲ μιὰ ἐκτίμηση τῆς "Ἐκκλησίας", τῆς πίστης καὶ τῆς ζωῆς της μὲ ὅρους τοῦ κόσμου, τῆς φιλοσοφίας του, τῶν τάσεων καὶ τῶν ἀναγκῶν του καὶ ποὺ τελικὰ ἔτσι ὁδηγεῖται σὲ μιὰ παράδοση στὸν κόσμο».  «Ἡ σύγχρονη θεολογία μερικὲς φορὲς ἐπιτυγχάνει στὸ νὰ ἐξαναγκάζει τὴν ἴδια τὴ βιβλικὴ καὶ πατερικὴ γλώσσα νὰ μεταφέρει ἰδέες ἀπελπιστικὰ ξένες, ἂν μὴ ἀντίθετες, πρὸς τὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ὅραμα ζωῆς» (σελ. 30).
Αὐτὴ ἡ τελευταία παρατήρησι τοῦ Σμέμαν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ καίρια.  Δείχνει δὲ καὶ τί εἴδους ἀνθοφορία προκύπτει ἀπὸ μιὰ θεολογικὴ «ἀναγέννησι» ποὺ δὲν στέκεται μὲ ἐκτίμησι καὶ σεβασμὸ στὸν εἰλικρινῆ μόχθο τῶν παλαιοτέρων γενεῶν.
Κλείνοντας αὐτὸ τὸ κεφάλαιο θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε καὶ κάτι ἀκόμη.  Στὸ ἐρώτημα τοῦ Σμέμαν γιὰ τὸ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πηγαίνει στραβά στὴ σημερινὴ «πατερικὴ» θεολογία, ἐμεῖς θὰ ἀπαντήσουμε, συμπληρώνοντας τὶς δικές του παρατηρήσεις, ὅτι τὸ βασικὸ πρόβλημα μὲ τὴν «νεοπατερικὴ» θεολογία εἶναι ἡ ἔλλειψι σεβασμοῦ πρὸς τὸ ἴδιο τὸ περιεχόμενό της, ἡ ἀπουσία συναισθήσεως τῆς ἱερότητός της καὶ ἡ ἀπουσία βιωματικῆς ἀκτινοβολίας της.
Αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς εἶναι καὶ τὸ διακριτικὸ στοιχεῖο τῆς «νέας θεολογίας» ἀπὸ τὴν θεολογία τῶν παλαιοτέρων γενεῶν.  Ἡ θεολογία τῶν παλαιῶν γενεῶν ἔπασχε ἴσως ὡς πρὸς τὴν ὁρολογία, ἀλλὰ μόνο ὡς πρὸς αὐτὴν.  Τὸ περιεχόμενό της ἦταν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο καὶ ἔντονα βιωματικό.  Ἦταν θεολογία, ὄχι ἐντυπωσιασμῶν καὶ κοσμικῆς προοπτικῆς, ἀλλὰ προσευχῆς.  Ἐφαρμογὴ τῆς γνωστῆς παρακελεύσεως τοῦ ὁσίου Νείλου τοῦ ἀσκητοῦ: «Εἰ θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς.  Καὶ εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, θεολόγος εἶ» (ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ, «ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ», ξα', «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ», τόμ. Α', ἔκδ. «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1957, σελ. 182).
Ἡ θεολογία αὐτή, μὲ τὴν ἔστω ἐλλιπῆ δογματικὴ ὀρολογία, ἦταν ἀρωματισμένη μὲ τὸ θυμίαμα τῆς προσευχῆς καὶ ὄχι μὲ τὰ «ἰνδικὰ θυμιάματα» ποὺ οἱ δραπέτες τῶν «καταφυγίων τῶν ἰδεῶν» χρησιμοποιοῦν στὶς νεορθόδοξες πτήσεις τους.  Γι᾿ αὐτὸ καί, κατὰ τὴν παρατήρησι τοῦ Σμέμαν, ἡ θεολογία αὐτὴ τῶν παλαιῶν γενεῶν εἶχε ἄμεση καὶ οὐσιαστικὴ ἀπήχησι στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, ἀφοῦ δὲν ἦταν ἄπρακτος καὶ ἄσαρκος λόγος περὶ θεολογίας, ἀλλὰ μετάγγισι ζωῆς καὶ μυστικῶν βιωμάτων.
Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι μία λεπτομέρεια, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ καὶ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς θεολογίας τῶν ὁποιωνδήποτε ἐντυπωσιακῶν δημιουργιῶν, θεωροῦμε ἀπαραίτητο νὰ ἀφήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσῃ αὐτὸ ξεκάθαρα ἕνας ἐκ τῶν μεγάλων καθηγητῶν τῆς θεολογίας τῆς ἐρήμου:

«Ἄλλος ἐστὶν ὁ λόγος τῆς πράξεως καὶ ἄλλος ὁ καλὸς λόγος.  Καὶ χωρὶς πείρας τῶν πραγμάτων οἶδεν ἡ σοφία κοσμῆσαι τοὺς λόγους αὐτῆς, καὶ τοῦ λαλῆσαι ἀλήθειαν μὴ γινώσκουσα αὐτήν, καὶ τοῦ φανερῶσαι περὶ τῆς ἀρετῆς, καὶ αὐτὸς μηδέπω λαβὼν πεῖραν τοῦ ἔργου αὐτῆς.  Ὁ λόγος ὁ ἐκ τῆς πράξεως, ταμεῖον τῆς ἐλπίδος•  καὶ ἡ ἄπρακτος σοφία, παραθήκη αἰσχύνης.
Ὥσπερ τεχνίτης ἐστι ζωγραφῶν τὸ ὕδωρ ἐν τοῖς τοίχεσι, καὶ οὐ δύναται τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο τὴν δῖψαν αὐτοῦ ἀναψύξαι, καὶ ὥσπερ ἄνθρωπος θεωρῶν ἐνύπνια καλά, οὕτω καὶ ὁ ἄπρακτος λόγος.  Ὁ ἐκ τῆς πείρας τοῦ ἔργου αὐτοῦ λαλῶν περὶ ἀρετῆς, μεταδίδωσι τῷ ἀκούοντι αὐτοῦ, ὥσπερ τις μεταδίδωσιν ἐκ τοῦ χρήματος τῆς πραγματείας αὐτοῦ»
(ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ, ΛΟΓΟΣ Α', «ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ», ἔκδ. Χ. ΣΠΑΝΟΣ, Ἀθῆναι, σελ. 7).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Ἄλλος εἶναι ὁ λόγος ποὺ προέρχεται ἀπὸ πρακτικὴ ἐμπειρία καὶ ἄλλος ὁ ὡραῖος λόγος.  Καὶ χωρὶς τὴν ἔμπρακτη πεῖρα γνωρίζει ἡ ἐξυπνάδα νὰ διακοσμήσῃ τὰ λόγια της καὶ νὰ ἐκφέρῃ ἀλήθεια τὴν ὁποία δὲν γνωρίζει καὶ νὰ ἑρμηνεύσῃ τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀρετή, καὶ ὅμως ὁ ἴδιος νὰ μὴν ἔχῃ ποτέ του πεῖρα ἀπὸ τὴν ἐφαρμογή της.  Ὁ λόγος ποὺ βγαίνει ὡς καρπὸς ἐμπράκτου ἐφαρμογῆς εἶναι ταμεῖο γεμάτο ἐλπίδα•  ἐνῷ ἡ ἄπρακτη σοφία εἶναι παρακαταθήκη ἐντροπῆς.
Ὁ ἄπρακτος λόγος εἶναι ὅπως ὁ τεχνίτης ἐκεῖνος ποὺ ζωγραφίζει νερὸ στοὺς τοίχους καὶ δὲν μπορεῖ τὸ νερὸ αὐτὸ νὰ δροσίσῃ τὴν δίψα του•  ἢ εἶναι ὅπως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ βλέπει ὄνειρα καλά.  Ἐκεῖνος ὅμως ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπὸ τὴν πεῖρα τῆς ἐφαρμογῆς της ποὺ ἔχει, αὐτὸς μεταδίδει σ᾿ αὐτὸν ποὺ τὸν ἀκούει, ὅπως κάποιος ποὺ δίνει χρήματα ἀπὸ τὴν περιουσία ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὴν ἐργασία του.
 

Τὸ κείμενο ποὺ παραθέσαμε προέρχεται ἀπὸ τὸν πρῶτο λόγο τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ, τοῦ καθηγητοῦ αὐτοῦ τῆς ἀληθινῆς θεολογίας.  Μποροῦμε ὅμως νὰ ἐπισφραγίσουμε αὐτὲς τὶς ἐπισημάνσεις μὲ ἕνα ἀκόμη κείμενο τοῦ ἰδίου καθηγητοῦ ἀπὸ τὸν τελευταῖο λόγο του, τὴν δ´ ἐπιστολή του τὴν ἀπευθυνόμενη «Πρὸς τὸν ὅσιον πατέρα Συμεώνην τὸν θαυματουργόν»:

«Ταῦτα εἶπον ἐνταῦθα οὐ ματαίως, ἀλλ᾿ ἵνα μάθωμεν τὸν ἐμπαιγμὸν τῶν δαιμόνων, τῶν διψώντων τὴν ἀπώλειαν τῶν ἁγίων, καὶ μὴ ἐπιθυμήσωμεν ἐν οὐ καιρῷ τὰ ὑψηλὰ τῶν πολιτειῶν τῆς διανοίας, ἵνα μὴ καταγελασθῶμεν ὑπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ ἀντιπάλου ἡμῶν.  Διότι ὁρῷ καὶ σήμερον, ὅτι νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως» (σελ. 395).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:

Τὰ εἶπα αὐτὰ ἐδῶ ὄχι χωρίς λόγο, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν δαιμόνων οἱ ὁποῖοι διψοῦν τὴν αἰώνια καταστροφὴ τῶν πιστῶν καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμήσουμε ἀκαίρως τὶς καταστάσεις ὑψηλῆς πνευματικότητος, ὥστε νὰ μὴν κατεξευτελισθοῦμε ἀπὸ τὸν πονηρὸ καὶ ἀντίπαλό μας.  Διότι παρατηρῶ καὶ σήμερα ὅτι νεώτεροι στὴν ἡλικία, ποὺ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ πάθη, φλυαροῦν καὶ ἀποφαίνονται γιὰ τὰ μυστήρια τῆς καταστάσεως τῆς ἀπαθείας χωρὶς φόβο.

Ὅλη ἡ ἀσθένεια τῆς θεωρούμενης «νεοπατερικῆς» θεολογίας βρίσκεται ἀκριβῶς σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ τόσο εὔστοχα περιέγραψε ὁ ἀσκητὴς τῆς ἐρήμου: «καὶ σήμερον νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως».
Αὐτὴ δὲ ἡ ἀσθένεια δὲν φαίνεται δυστυχῶς νὰ εἶναι κάτι πρόσκαιρο καὶ παροδικὸ γιὰ τὴ νέα αὐτὴ θεολογία, «γιατὶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται στὴ ρίζα της», (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ, «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ», ἔκδ. «ΑΚΡΙΤΑΣ», Ἀθήνα 1993², σελ. 30), τὴν ἀκολουθεῖ σὰν ἄλλο προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ τὴν φθείρει ἐσωτερικά, καθιστῶντας την μιὰ ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὰ μέτρα τοῦ κόσμου παρουσία, ἀλλὰ ξένη πρὸς τὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ «θεμέλιός ἐστι τῆς καθ᾿ ἡμᾶς φιλοσοφίας ἡ ταπεινοφροσύνη» (Χρυσόστομος, P.G. 51, 312).  Καὶ ἆραγε δὲν κινδυνεύει ἔτσι νὰ μεταβληθῇ σὲ θεολογία μιᾶς ἄλλης, ἀοράτου ἴσως, Ἐκκλησίας Προτεσταντικοῦ τύπου;»

Την εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα (γι᾿ αυτό και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν του επέτρεπε να λειτουργεί) και επιπλέον, όπως σημείωσα και αλλού, κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.


3. Τελικά όντως η επίθεσή μου, όπως ονομάζει την κριτική μου για τον Ρωμανίδη ο pistos, υπήρξε άδικη. Διότι δεν φανέρωσα όλο το μέγεθος των εκτροπών του, κορυφαία από τις οποίες υπήρξε η προδοτική υπογραφή του των ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Μονοφυσίτες, σε κατά μέτωπον αντίθεση με τις Οικουμενικές Συνόδους. Μια υπογραφή που έχει τρομερό βάρος, διότι αυτός παρέσυρε και τους άλλους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να υπογράψουν! Αυτός πρωτοστάτησε και αυτός παρεπλάνησε τους υπόλοιπους, βεβαιώνοντάς τους ότι έχουμε την ίδια πίστη με τους αιρετικούς και επωμιζόμενος έτσι την τρομερή ευθύνη της προδοσίας. Αλλά θα χρειαζόταν πολύ περισσότερος χώρος για να αναφερθώ εκτενέστερα στο μεγάλο αυτό θέμα.

                      Στ.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 06:42:10 PM
Καλό θα ήταν επειδή είναι κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας να προσφωνείται όπως πρέπει να προσφωνείται δηλ. με το επίθετο πατήρ. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι ούτε λαϊκός ούτε φίλος σας !

Ας μην αφήνουμε την εμπάθειά μας να τα ισοπεδώνει όλα. Ο σωστός τίτλος λοιπόν πρέπει να είναι: <<Ο π.Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή>>. Αυτή ως πρώτη παρατήρηση κ.staboz...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 07:06:21 PM
Quote from: stabozΟ Ρωμανίδης δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Εμφανίστηκε στο θεολογικό στερέωμα με ιδέες πρωτότυπες, συναρπαστικές και (κατά το φαινόμενο) παραδοσιακότατες και πατερικότατες. Εγώ, οφείλω να το ομολογήσω, υπήρξα φανατικός μελετητής και θαυμαστής του Ρωμανίδη. Διαβάζοντας πολλές φορές το βιβλίο του ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ έκλαιγα από τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό. Όντως αισθάνεται κανείς συγκλονισμένος μπροστά στο μεγαλειώδες όραμα της Ρωμιοσύνης που ξανοίγεται μπροστά του με τις σκέψεις του Ρωμανίδη. Επί πολλά χρόνια ήμουν σαγηνευμένος από το όραμα αυτό. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να μπορέσω να αποδεσμευτώ από την μακάρια νάρκη στην οποία είχα περιέλθει. Διότι ο Ρωμανίδης αυτό επιτυγχάνει: Σε ναρκώνει με το υπέρτατο όραμα της Ρωμιοσύνης και παραδίνεσαι, παύεις πλέον να σκέφτεσαι έστω και στοιχειωδώς λογικά και θεολογικά. Είναι ουσιαστικά ένας μάγος· σε αιχμαλωτίζει, σε υπνωτίζει!
Αρκετοί παράγοντες συνετέλεσαν στο να ανανήψω κάποτε και να αρχίσω να διαβάζω με κριτικό βλέμμα τα κείμενά του. Στην ερώτηση: \"Αυτό γιατί είναι έτσι;\", έπαυσα να δίνω την στερεότυπη απάντηση: \"Επειδή το λέει ο Ρωμανίδης!\". Άρχισα πλέον να αναρωτιέμαι: \"Μα πραγματικά, είναι έτσι; Ας το ερευνήσουμε\". Έτσι ξέφυγα από τον ασφυκτικό κλοιό τού Ρωμανιδικού εντυπωσιασμού και προσπάθησα να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό και όχι με το δικό του.
Και φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες που, όταν μου τις υπεδείκνυε κάποιος πριν, γινόμουν έξαλλος και τον απέριπτα με περιφρόνηση ως άγευστο νηπτικής, πατερικής, παραδοσιακής Ρωμαίικης θεολογίας.
Αυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.

Ο Ρωμανίδης υπήρξε πράγματι μέγας λαοπλάνος. Παρουσίασε σε σύγχρονη εκδοχή το θαύμα της Βυζαντινής (Ρωμαίικης) αυτοκρατορίας και συνήρπασε τις καρδιές των όντως Ρωμιών με την ιδέα που είναι αληθινή και που πάντα βρίσκει απήχηση στον τόπο μας, ότι δηλαδή εδώ και αιώνες εξυφαίνεται σχέδιο εξαφανισμού της Ρωμιοσύνης από τους δυτικούς. Όντως υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Ο Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Το κατόρθωμά του είναι μεγαλειώδες, αλλά βέβαια είναι μυθιστόρημα! Με πολλά αναμφιβόλως σωστά στοιχεία, αλλά και με πλήθος φανταστικά ή διαστρεβλωμένα. Τα σωστά στοιχεία και το προβαλλόμενο όραμα ξεγελούν τον αναγνώστη του και τον παρασύρουν σε έναν κόσμο φανταστικό, όπου η λογική παύει να λειτουργεί και όπου σκέφτεται κανείς μόνο με τη σκέψη του μεγάλου δάσκαλου, όπως οι Πυθαγόριοι με τον Πυθαγόρα: «Αυτός έφα»! (Το είπε αυτός, ο Πυθαγόρας δηλαδή. Άρα είναι σωστό!). Ο Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία. Και αυτό το πέρασε ως αντίληψη στους οπαδούς του, οι οποίοι σαν τον φίλο μας θεωρούν ότι «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας». Σε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!
Σ\' όλο αυτό το μακροσκελές κείμενο που αποτελεί την 1η από τις 3 παραγράφους του staboz, τί μας λέει στην ουσία.
Στην ουσία μας λέει ότι ο ίδιος, -ο staboz-, πρώτα θαύμαζε τον π.Ρωμανίδη και μάλιστα φερόμενος σαν χαζός έλεγε όπως ο ίδιος ομολογεί <<αυτός έφα>>. Και στην συνέχεια -κάποτε, κάπου και για κάποιους λόγους- τον παράτησε και άρχισε να τον θεωρεί ως λαοπλάνο. Είναι λοιπόν αυτό απόδειξη τί; Τίποτα απολύτως δεν λέει, κανένα στοιχείο δεν προσκομίζει, και απλά μας λέει τις εντυπώσεις και τις περιπετειώδεις εμπειρίες του! Και εμείς τί θέλεις να κάνουμε; Να σε ακολουθήσουμε στον κατήφορό σου; Να αρχίσουμε να λέμε τον μεγάλο έλληνα Θεολόγο π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ως λαοπλάνο; Δεν γίνεται! Τί να κάνουμε!
Άδικοι εμείς δεν γινόμαστε! Φέρε στοιχεία περισσότερα! Φέρε αποδείξεις! Μίλα συγκεκριμένα για να μας πείσεις.

Τελικά δεν ήταν ο π.Ρωμανίδης μάγος όπως τον χαρακτηρίζει συκοφαντικά. Απλά το κεφάλι του staboz -για κάποιους λόγους που μόνο ο Κύριος ξέρει- δεχόταν μαγικά τα λεγόμενα του π.Ρωμανίδη.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι τον υποστηρίζουν, τον υποστηρίζουν επειδή δέχονται άκριτα και μαγικά τα λεγόμενα του! Αν κάποιος δηλ. δέχεται μαγικά και χωρίς ερευνητική διάθεση τον ορθό λογισμό 1+1=2, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος το 1+1=2! Λίγη σοβαρότητα κ.staboz!
Αν εσείς ναρκωθήκατε, δεσμευθήκατε, μαγευθήκατε, συναρπαστήκατε, αιχμαλωτιστήκατε σαν χάνος, αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ο π.Ρωμανίδης;; Τόσοι και τόσοι με κριτικότατη σκέψη δέχονται και αποδέχονται την τεράστια συμβολή του π.Ιωάννου στην ανάνηψη της θεολογικής μας πορείας και στην στροφή της στην πατερικότητα της, και ποτέ δεν μετάνοιωσαν γι\' αυτή τους την άποψη. Λοιπόν; Επειδή εσάς σαν ξίνισε ίσως και επειδή δεν ταίριαζε με τις αγκυλώσεις σας τις πνευματικές, σημαίνει ότι φταίει ο π.Ιωάννης; Λίγη σύνεση!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 07:29:58 PM
Quote from: stabozΚαι φυσικά τότε είδα λάθη και πλάνες και αυθαιρεσίες
Να τις ακούσουμε. Συγκεκριμένα. Όχι αοριστίες.

Quote from: stabozΑυτή είναι η προϊστορία μου. Έτσι εξηγείστε και το γεγονός ότι τώρα μιλάω με τέτοιον τρόπο για τον Ρωμανίδη. Απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας λαοπλάνος στο χώρο της θεολογίας, και αυτό δεν μπορώ να το αντέξω και να το αντιμετωπίσω ήρεμα.
Αν δεν μπορείτα να αντιμετωπίζετε τα πράγματα με νηφαλιότητα και δεν μπορείτε να ηρεμήσετε, δεν σας φταίει ούτε ο π.Ιωάννης ούτε εμείς να άκούμε τις συκοφαντίες σας. Πηγαίνετε σε κανένα ερημικό μέρος κάντε προσευχή και βρείτε τα με τον εαυτό σας. Δεν είναι σωστό να πληρώνουμε εμείς τα δικά σας σπασμένα. Δηλ. τα συμπλέγματα σας. Ούτε τα ψυχολογικά σας τραύματα που ο ίδιος προκαλέσατε με τον εγωισμό σας, στον εαυτό σας.



 
Quote from: stabozΟ Ρωμανίδης όμως το σχηματοποίησε και το συστηματοποίησε παρεμβάλλοντας συνδετικούς κρίκους σε ασύνδετα γεγονότα, συμπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα αντίθετα στοιχεία και παρουσιάζοντας στο τέλος ένα σύνολο συναρπαστικότατο του τύπου «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Να μας πείτε συγκεκριμένα τί αντίθετα στοιχεία αποσιώπησε. Μεχρι τώρα δεν έχω ακούσει κανένα να καταφέρεται κατά του π.Ρωμανίδη ή να μιλάει για αποσιώπηση στοιχείων. Αντίθετα ο π.Ιωάννης ήταν μεγάλης ολκής πανεπιστημιακός διδάσκαλος που δύσκολα θα φθάσουν στο νυχάκι του, οι διάφοροι εμπαθείς θεολόγοι, που έχουν μεταβάλλει την θεολογία σε αφηρημένο φιλοσοφικό στοχασμό!


Quote from: stabozΟ Ρωμανίδης καλλιέργησε συστηματικά αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Παρουσιαζόταν ως ο μέγας μύστης της αληθινής θεολογίας που ήρθε να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ορθοδοξία.
Αποδείξτε μας αυτό που λέτε με στοιχεία. Διαφορετικά είναι δική σας αυθαίρετη άποψη. Πότε μίλησε για τον εαυτό του; Με ποιές ενέργειες καλλιέργησε όπως λέτε αυτή την εικόνα για τον εαυτό του; Εκτός αν εννοείται το γεγονός ότι με δυναμισμό υποστήριζε τις (πατερικές) απόψεις του και πολεμούσε τον σχολαστικισμό. Αν είναι έτσι τότε να καταδικάσουμε καθένα που υποστηρίζει τις απόψεις του και να δεχόμαστε άκριτα ότι λέει ο κ.staboz!!


Quote from: stabozΣε όσους αμφισβητούσαν το αλάθητό του ήταν αμείλικτος. Τους ύβριζε και τους διέσυρε με απίστευτη μανία. Κάποτε το έκανε αυτό για όλη τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης, επειδή ενέκρινε μια διατριβή που ερχόταν σε αντίθεση με δικές του θέσεις! Όποιος διαβάσει το μανιακό κείμενό του στο περιοδικό «Θεολογία», κυριολεκτικά θα φρίξει!
Πότε είπε ότι ήταν αλάθητος;
Ποιές βρισιές χρησιμοποίησε και εναντίον ποιών;
Και ποιά στοιχεία το αποδεικνύουν;
Τι εννοείται διασυρμό;
Φέρτε μας ένα θύμα του διασυρμού του π.Ιωάννη και αποδείξτε μας την μανία του.
Δώστε μας το μανιακό κείμενο να το διαβάσουμε και εμεις για να ...φρίξουμε


Μιλήστε συγκεκριμένα και με στοιχεία. Όχι με ανόητα γενικόλογα, που μόνο τους άσχετους μπορούν να κοροϊδέψουν.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 07:58:39 PM
Quote from: staboz2. Ότι ο Ρωμανίδης «μας έβγαλε από την βαβυλώνια αιχμαλωσία της σχολαστικής θεολογίας» πάει πολύ να το υποστηρίζουμε σήμερα. Φυσικά οι ναρκωμένοι ακόμα από τη Ρωμανίδεια σκέψη το θεωρούν αυτό αδιαπραγμάτευτο. Οι Γιανναρικοί πάλι θεωρούν απελευθερωτή μας τον Δημήτρη Κουτρουμπή, οι Ζηζιουλικοί τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα και πάει λέγοντας. Όμως όλοι υπερβάλλουν και μεγαλοποιούν τα ινδάλματά τους και βέβαια κάνουν λάθος. Υπήρξαν πολλές και πολύ μεγάλες μορφές που συνετέλεσαν ώστε η θεολογία μας να αποδεσμευτεί από την πρόσδεσή της στη δυτική θεολογική οπτική, ανάμεσα στους οποίους κορυφαίος φαντάζει ο μέγας θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Η ιστορία ωστόσο δεν τελειώνει εδώ. Διότι η αποδέσμευση αυτή συνοδεύτηκε από νέα, χειρότερη, υποδούλωση. Την υποδούλωση κατά κράτος στο κοσμικό πνεύμα. Η νέα θεολογία είναι πέρα ως πέρα πατερική εξωτερικά, με πλήθος παραπομπές στα πατερικά συγγράμματα. Είναι όμως παντελώς ξένη προς το πνεύμα των Πατέρων.
Το θέμα αυτό το έχω διαπραγματευτεί εκτενέστερα στην εργασία «ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ», απ᾿ όπου παραθέτω εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που βασικά περιέχει τις αντίστοιχες διαπιστώσεις του Σμέμαν. Έγραφα εκεί τα εξής:............
Οι ναρκωμένοι από τον σχολαστικισμό της Δύσεως και έχοντας την έπαρση που δίνει η σχολαστική θεολογία, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν για τον π.Ρωμανίδη. Στοιχεία όμως αρνούνται να μας δώσουν. Αρκούνται μόνο σε γενικόλογα του τύπου <<παντελώς ξένη από το πνεύμα των Πατέρων>>.

Όσο για τον π.Φλωρόφσκυ, συμφωνώ ότι και αυτός συντέλεσε, όπως και ο π.Ρωμανίδης στην λύτρωση μας από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία του σχολαστικισμού. Ας γνωστοποιήσουμε όμως στον πολύξερο κ.staboz, ότι οι δύο αυτοί επι πολύ καιρό έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα στην Αμερική, και ο καθένας ωφελήθηκε και ανδρώθηκε θεολογικά βοηθούμενος από τον άλλο. Και ας του γνωστοποιήσουμε επίσης την αδελφική σχέση του ενός προς τον άλλον, ώστε όταν διώξανε τον ένα (π.Φλωρόφσκυ) από την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού (στην Αμερική) παραιτήθηκε ο άλλος (π.Ρωμανίδης).

Το τί γράφετε στην εργασία σας δεν μας ενδιαφέρει. Πολλοί λαμβάνουν άσχετα αποσπασματα από μεγάλους θεολόγους για να εντυπωσιάσουν.

Quote from: stabozΤην εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα (γι᾿ αυτό και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν του επέτρεπε να λειτουργεί) και επιπλέον, όπως σημείωσα και αλλού, κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.
Αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που μας δίνει.
Το ότι αρκετές φορές δεν φορούσε ράσα. Αυτό είναι από τα μειονεκτήματα του. Το οποίο δεν είναι και τόσο ουσιώδες. Όμως ήθελε να τονίσει ότι οι εξωτερικοί τύποι (γένια, και ράσα) όταν δεν συνοδεύονται από ορθόδοξο αληθινά φρόνημα είναι χωρίς σημασία. Τι να το κάνουμε να έχει ο άλλος ράσα, γένια, και έχει προτεσταντικό ή παπικό πνεύμα; Δεν αρκούν ούτε τα γένια ούτε τα ράσα για να κάνουν κάποιον ορθόδοξο.

Για το ότι κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής ας ακούσουμε τις <<γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου>> από τον staboz, να δούμε τί εννοεί.

Πάντως και το ένα και το άλλο δεν αφορούν το ορθόδοξο πατερικό πνεύμα αλλά εξωτερικές εκδηλώσεις που κάτι ήθελαν να τονίσουν στην κάθε μια περίπτωση. Δεν είναι ουσιαστικά αυτά για να χαρακτηριστεί κανείς ως λαοπλάνος.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 08:28:55 PM
Quote from: staboz3. Τελικά όντως η επίθεσή μου, όπως ονομάζει την κριτική μου για τον Ρωμανίδη ο pistos, υπήρξε άδικη. Διότι δεν φανέρωσα όλο το μέγεθος των εκτροπών του, κορυφαία από τις οποίες υπήρξε η προδοτική υπογραφή του των ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Μονοφυσίτες, σε κατά μέτωπον αντίθεση με τις Οικουμενικές Συνόδους. Μια υπογραφή που έχει τρομερό βάρος, διότι αυτός παρέσυρε και τους άλλους Ορθοδόξους αντιπροσώπους να υπογράψουν! Αυτός πρωτοστάτησε και αυτός παρεπλάνησε τους υπόλοιπους, βεβαιώνοντάς τους ότι έχουμε την ίδια πίστη με τους αιρετικούς και επωμιζόμενος έτσι την τρομερή ευθύνη της προδοσίας. Αλλά θα χρειαζόταν πολύ περισσότερος χώρος για να αναφερθώ εκτενέστερα στο μεγάλο αυτό θέμα.
Αυτό θέλει ιδιαίτερη επεξεργασία και ανάλυση. Για το τώρα έχω να πώ τα εξης. Ακόμα και αν έγινε αυτό έτσι όπως το παρουσιάζει ο κ.staboz, o π.Ιωάννης δεν κινήθηκε από προδοτική διάθεση ούτε από οικουμενιστικό πνεύμα. Ο π. Ιωάννης πίστευε ότι παρεξηγήσεις και μόνο μας χωρίζουν με τους Μονοφυσίτες. Δηλαδή οι Μονοφυσίτες πιστεύουν Ορθόδοξα αλλά δεν εκφράζονται σωστά, και δεν εννοούν σωστά αυτά που λέμε εμείς. Με λίγα λόγια από σύγχυση των εννοιών των λέξεων βρισκόμαστε σ\' αυτή την διάσταση. Κατα το πνευμα λοιπόν οι μονοφυσίτες, πίστευε ο π.Ιωάννης μέσα στην αγαθότητα του, είναι ορθόδοξοι. Και μόνο έτσι υπέγραψε, αυτή την κοινή δηλωση.

Αρα δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε ούτε για αιρέση, ούτε για θεολογική πλάνη, ούτε για προδοσία. Μέσα στην καλή θέληση του ενδεχομένως να έσφαλλε.

Επειδή δεν είναι τόσο απλά όσο τα νομίζουν κάποιοι, οι οποίοι με περισσή αναίδεια σηκώνουν το μικρό αναστημα τους και καταφέρονται κατα του γίναντος της Ορθοδοξης Θεολογίας π. Ιωάννου Ρωμανίδη με τέτοιο τρόπο.

Ας διαβάσουν όσοι έχουν φυσικά κάποια θεολογική εξοικείωση την απάντηση του π.Ιωάννου, στην κατηγορία ότι αυτός φταίει που διακινδυνεύτηκε η ακεραιότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην Μικτή Επιτροπή Αντιχαλκηδόνιων και Ορθοδόξων, την σελίδα: http://www.romanity.org/htm/rom.e.22.oi_antixalkidonoi_den_isan_kai_den_einai_orthodoxoi.htm

Εκεί αναφέρει στο τέλος αφού έχει παραθεσεί την ισχυρή θεολογική επιχειρηματολογία του για τις θέσεις του, με βάση πατερικά κείμενα, ότι:
<<Μεγάλην εντύπωσιν προκαλεί το γεγονός ότι οι γράψαντες τα ανωτέρω ασχολούνται μόνον με το πρόσωπόν μου και με κανένα άλλο μέλος του εν λόγω εν Aarhus της Δανίας διαλόγου του 1964, όπως π.χ. των αειμνήστων Ιωάννου Καρμίρη, Γεωργίου Φλωρόφσκυ, Γερασίμου Κονιδάρη, John Meyendorff, κτλ.>>
Και τελειώνει με τρόπο πολύ ταπεινό που αναιρεί τις φαντασίες του staboz, ότι δήθεν καλλιεργούσε για τον εαυτό του υπερήφανες ιδέες  <<Εν πάση περιπτώσει εάν η Μικτή Επιτροπή Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών εις τινά σημεία εκινδύνευσεν την ακεραιότηταν της Ορθοδόξου ημών πίστεως και εάν ο μοναδικός υπεύθυνος είναι ο συγγράφων ταύτα ευπρόσδεκτη είναι κάθε αδελφική καλοπροαίρετος παραίνεσις>>.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: pistos on 29 June, 2008, 08:32:45 PM
Για όσους είναι απροκατάληπτοι και αφανάτιστοι, θα δώσω και τις παρακάτω ιστοσελίδες όπου στην μια είναι τα μεγαλειώδη έργα του. Στην άλλη μεγάλες προσωπικότητες της Θεολογίας και της Εκκλησίας μιλάνε για τον π.ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ, η μνήμη του οποίου ας είναι ΑΙΩΝΙΑ , εις πείσμα των συκοφαντών του και των θελόντων να σπιλώσουν την ιερή του μνήμη.

Επικήδειοι: http://www.romanity.oodegr.com/parartima.html

και τα έργα του:http://www.romanity.org/conte.htm
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 29 June, 2008, 11:44:38 PM
Παρακαλώ, σ᾿ αυτήν εδώ την ενότητα ας μην γράφει κανείς άλλος (επί του παρόντος τουλάχιστον), πλήν του pistos και εμού. Για τον λόγο αυτό θα διαγράψω τις ήδη γενόμενες τοποθετήσεις της Ξένιας και του Μάριου.
Λυπάμαι μόνον που ο φίλος μας ήδη έχει εκτραπεί σε ύβρεις.

Ας μείνει επομένως η παρουσίαση αυτή των θέσεών μας ασχολίαστη, για να γίνεται φανερό και το αντίστοιχο ήθος.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: ρωμηός on 01 July, 2008, 12:56:59 AM
Για να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένος ο διάλογος (και να με συγχωρείτε για την παρεμβολή μου... άλλωστε υπήρξα και γω μελετητής των έργων του Ρωμανίδη, τον οποίο και εθαύμαζα) θα ήθελα να παραθέσω στην αγάπη σας ένα παράδειγμα, απτό και κατανοητό. Θα σας καταθέσω δύο αποσπάματα, όπου για το ίδιο ζήτημα μιλάει στο μεν πρώτο ο παπαΓιάννης ο Ρωμανίδης στο δε δεύτερο ένας άλλος θεολόγος συγγραφέας (η επιλογή του δευτέρου δεν είναι τυχαία - ίσασιν οι μεμυημένοι...). Στο απόσπασμα αυτό γίνεται λόγος για το βάπτισμα και για το ποιοί είναι μέλη της Εκκλησίας και ποιοί όχι.

Το πρώτο απόσπασμα εμπεριέχεται στην Εισαγωγή της Δογματικής του παπαΓιάννη και αποτελεί αναδημοσίευση από τον τόμο \"Ορθοδοξίας, Ελληνισμός, πορεία στην 3η χιλιετηρίδα\" της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου (1996) με τίτλο: \"Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια, η δε Ορθοδοξία η θεραπείας της\"!

Εκεί ο αείμνηστος π.Ιωάννης λέγει:

\"Πιστός με το βάπτισμα του ύδατος μη εισελθών ακόμη εις την κατάστασιν του φωτισμού, δηλαδή εις το βάπτισμα του Πνεύματος, και ως εκ τούτου ουχί ακόμη μέλος του σώματος του Χριστού και του «βασιλείου ιερτεύματος.» Δια τούτο και λέγεται ιδιώτης, αφού ιδιωτεύει.\"
Για το αντίστοιχο ζήτημα πήρα \"τυχαία\" ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο ενός θεολόγου που λέγει τα εξής:

\"Όλοι οι πιστοί -οι συγκροτούντες την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού - συναποτελούν μία κοινωνία αδελφικής ζωής... Όλοι οι πιστοί λαμβάνοντες το Άγιο Βάπτισμα και το Χρίσμα γίνονται \"βασιλείς και ιερείς\" του Θεού\".

Βλέπεις αδελφέ εδώ από ένα από τα πιο τρανταχτά και σπουδαιότερα ζητήματα της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας μας. Βλέπεις πως ο παπαΓιάννης πια με την άνευ μέτρου ενασχόληση και τον μονισμό που επέδειξε με τον \"δοξασμό\", τη \"θέωση\" έφτασε στο σημείο να μηδενίζει τα μυστήρια της ΕΚκλησίας λέγοντας πως το Άγιο Βάπτισμα δεν γεννά πιστούς στη Βασιλεία του Θεού, δεν γεννά Ουρανοπολίτες αλλά απλά ιδιώτες. Αυτή η παραγνώρηση ενός εκ των βασικοτάτων μυστηρίων της Εκκλησίας μας σαφώς συνιστά εκτροπή και αλλοίωση της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας μας.

Σε ερωτώ λοιπόν αδελφέ ποιό από τα δύο στέκει θεολογικά?

ΥΓ. Υπάρχουν πολλά ακόμα... Κάποτε επιχείρησα να συλλέξω κάποια τέτοια μαργαριτάρια αλλά δυστυχώς ἑπιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος\".
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: auxsvr on 20 July, 2008, 07:53:09 PM
Χαίρετε,

Αντιγράφω από το το λόγο Ι\'  του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου (P.G 120) (του οποίου «διατυπώσεις τινες και εκφράσεις [] μαρτυρούσι επίδρασιν εκ των Μεσσαλιανών» (!) κατά τον Τρεμπέλα... (Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα, Χρήστου Γιανναρά, εκδ. Δόμος, 2006)):

Μηδέ εἴπῃ τις· «Ἐγώ ἀπό τοῦ ἁγίου βαπτίσματος τόν Χριστόν λαβών ἔχω», ἀλλά μανθανέτω ὅτι οὐχί πάντες οἱ βαπτιζόμενοι λαμβάνουσι διά τοῦ βαπτίσματος τόν Χριστόν, μόνοι δέ οἱ βεβαιόπιστοι καί ἐν γνώσει τελείᾳ ἤ καί προκαθάρσει ἑαυτούς εὐτρεπίσαντες καί οὕτως ἐλθόντες ἐπί τό βάπτισμα. Καί τοῦτο εἴσεται ὁ ἐρευνῶν τάς Γραφάς ἀπό τῶν ἀποστολικῶν λόγων καί πράξεων· γέγραπται γάρ· «Ἀκούσαντες δέ οἱ ἐν Ἱερουσαλύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρός αὐτούς τόν Πέτρον καί Ἰωάννην, οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον· οὔπω γάρ ἦν ἐπ᾿ οὐδενί αὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τότε ἐπετίθουν τάς χεῖρας ἐπ᾿ αύτούς καί ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον». Εἶδες πῶς οὐ πάντες οἱ βαπτιζόμενοι εὐθύς τό Ἅγιον Πνεῦμα λαμβάνουσιν; Ἔμαθες παρά τῶν ἀποστόλων ὅτι, καί πιστεύσαντές τινες καί βαπτισθέντες, τόν Χριστόν διά τοῦ βαπτίσματος οὐκ ἐνεδύσαντο; Εἰ γάρ τοῦτο ἐγένετο, οὐκ ἄν μετά ταῦτα εὐχῆς καί τῆς
τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐδεήθησαν ἐπιθέσεως· λαμβάνοντες γάρ Πνεῦμα Ἅγιον, τόν Κύριον Ἰησοῦν ἐλάμβανον. Οὐ γάρ ἄλλο ὁ Χριστός καί ἄλλο τό Πνεῦμα· καί τίς τοῦτο φησίν; Αὐτός ὁ Θεός Λόγος τῇ Σαμαρείτιδι (302) προσειπών· «Πνεῦμα ὁ Θεός». Εἰ οὖν ὁ Χριστός Θεός, πνεῦμα κατά τήν τῆς θεότητος φύσιν ἐστίν καί ὁ ἔχων αὐτόν, Πνεῦμα Ἅγιον ἔχει· ὁ δέ τό Πνεῦμα ἔχων, αὐτόν πάλιν ἔχει τόν Κύριον, καθώς καί ὁ Παῦλός φησι· «Τό δέ Πνεῦμα ὁ Κύριος ἐστι».

Γενικότερα, θέση του Συμεών είναι ότι αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι φέρεις το Πνεύμα, δεν το φέρεις. Είναι προφανές τίνος η άποψη συμφωνεί με το προηγούμενο απόσπασμα. Ο άγιος μιλά ξεκάθαρα, απορώ γιατί τίθεται καν τέτοιο ζήτημα.

Θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ στον κ. staboz, καθώς θεωρώ τον π. Ρωμανίδη ως πατέρα. Έτυχε πριν από καιρό να πέσει στα χέρια μου το βιβλίο του με τη μετάφραση του λόγου περί ιερώς ησυχαζόντων του Γρηγορίου Παλαμά και κυριολεκτικά μου άνοιξε τα μάτια. Ο λόγος του Ρωμανίδη μοιάζει πολύ με το λόγο των Πατέρων στο ότι ανάβει τέτοια φλόγα, που μπορεί να ανάψει μόνο το Πνεύμα, αυτός με βοήθησε να δω (να πάθω και να μάθω) το πώς νίκησε ο Χριστός το θάνατο. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, αυτό φαίνεται στην ολοκληρωτική αποτυχία της θεολογίας των Τρεμπέλα, Ανδρούτσου, κ. ά. να βοηθήσουν τον άνθρωπο να αναγεννηθεί, η θεολογία αυτού του τύπου είναι απλή φιλοσοφία, οδηγεί πολύ δύσκολα στη σωτηρία και πλάθει ανθρώπος κουρασμένους, που δεν έχουν πυξίδα στη ζωή το Χριστό αλλά ακολουθούν άκριτα ένα εγχειρίδιο, δηλαδή τον συγγραφέα του.

Σχετικά με τις ιστορικές του μελέτες δεν μπορώ να σχολιάσω, αν γίνετε πιο συγκεκριμένος θα το ψάξω το θέμα. Όπως και να \'χει, ο Ρωμανίδης ασχολούνταν με την ιστορία από τότε που έγραψε το «Προπατορικό αμάρτημα», προσπαθούσε να αντιληφθεί με ποιο τρόπο ο σατανάς πέτυχε το σχίσμα της Εκκλησίας, αυτό είναι ουσιαστική προϋπόθεση ώστε να γίνει η επανένωση των σχισματικών. Δεν βλέπω το λόγο που αναφέρετε ότι «κόλλησε» στη Ρωμηοσύνη, αν δεν γνωρίζει κανείς την ιστορία της εποχής του σχίσματος δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα αίτια ούτε να βρει κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τους Δυτικούς. Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;

«Από κεί και πέρα αποδιοργανώθηκε εντελώς η σκέψη του και οδηγήθηκε από την μία πτώση στην άλλη, με αποκορύφωμα την υπογραφή των δύο ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ με τους Αντιχαλκηδόνιους (Μονοφυσίτες), που ουσιαστικά αποτελούν προδοσία της πίστεως.» Σύμφωνα με το Ρωμανίδη, την ίδια ομολογία («προδοσία πίστεως») υπέγραψαν διακεκριμένοι καθηγητές θεολογίας της εποχής, συμπεριλαμβανομένων Τρεμπέλα και Φλωρόβσκι. Ο Ρωμανίδης πίστευε ότι η διαφορά μας είναι διαφορά στον τρόπο έκφρασης και όχι ουσίας (δόγμα), κάτι που εγώ δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω, και εσείς δεν σχολιάζετε. Παρεμπιπτόντως, ποιες είναι οι άλλες πτώσεις στις οποίες οδηγήθηκε;

«Αυτών τα σώματα διατηρούνται τοιουτοτρόπως αφού η νοερά ενέργεια τους συνεχίζει να στροφαλίζεται κυκλικώς εντός της καρδίας τους εν κοινωνία με την θεωτικήν ενέργειαν της Αγίας Τριάδος. Πιθανόν, θα ημπορούσαμεν να δούμεν τον στροφαλισμόν αυτόν με μαγνητικό αξονικό τομογράφο. Φαίνεται ότι έχουν δίκαιον εκείνοι πού πιστεύουν ότι αι μέλαναι οπαί ευρίσκονται όχι μόνον εις το κέντρον των Γαλαξιών δίνοντες εις αυτάς την κυκλικήν τους κίνησιν, αλλά και εις μικροσκοπικά μεγέθη παντού εις το σύμπαν και αναμεσά μας και μέσα μας.»
Ο Ρωμανίδης εδώ προσπαθεί να εξηγήσει τον τρόπο που δρα η θεία Χάρις στην ύλη, εν προκειμένω σε μικρή κλίμακα στο σώμα του ανθρώπου και σε μεγάλη κλίμακα στο σύμπαν. Δεν μπορώ να κρίνω αν έχει δίκιο αυτή τη στιγμή, το πείραμα εν πάσει περιπτώσει είναι απλό να γίνει, αν και δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς το αποτέλεσμα με ακρίβεια. Εδώ φαίνεται κατά τη γνώμη μου η τεράστια απόσταση στον τρόπο σκέψης των Πατέρων και της εμπειρικής γνώσης τους σε σχέση με το σχολαστικισμό και τη θεολογία των βιβλίων και των πανεπιστημίων, ή αλλιώς του γλυκού νερού. Ο Ρωμανίδης προτείνει τρόπο να αποδειχθεί πειραματικά η αιτία (όσο φαίνεται στην κτίση, δεν αναφέρομαι στη θεία ενέργεια εδώ) της αφθαρσίας των λειψάνων, προτείνει ερμηνεία για την ύπαρξη τάξης εκεί που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα υπήρχε αταξία σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Για να πει κάποιος «Βλακώδης είναι. Και δεν είναι απλά βλακώδης, είναι βλακώδης σε φρικιαστικό, σε εξοργιστικό βαθμό!» πρέπει να έχει ιδία πείρα του γεγονότος της θέωσης ή γνώση λόγων αγίων που συμφωνούν με αυτά τα λόγια, και γνώση των επιστημονικών δεδομένων σχετικά με την εμφάνιση τάξης στην κτίση. Τέτοια πείρα και γνώση δεν επιδεικνύετε με το λόγο σας μέχρι στιγμής.

«Την εκκοσμίκευση αυτή την φανέρωσε και αυτός ο Ρωμανίδης με την όλη πολιτεία του, αφού, όντας ιερεύς, κυκλοφορούσε χωρίς ράσα» Μία ερμηνεία είναι αυτή, άλλη ερμηνεία είναι ότι υπήρχε αιτία να κάνει το Ρωμανίδη να υφίσταται τις κατηγορίες ανθρώπων άδικα σχετικά με αυτό το θέμα. Η εκκοσμίκευση του κλήρου έχει ως περιεχόμενο την αλλοτρίωση της διδασκαλίας περί τη σωτηρία και την αναγωγή της σε ηθικιστική ιδεολογία, η οποία είναι εξ ορισμού υποκρισία. Όταν κάποιος σκανδαλίζεται βλέποντας επίσκοπο σε πολυτελή λιμουζίνα, δεν είναι το αυτοκίνητο καθ\' αυτό που συνιστά εκκοσμίκευση, είναι ο τρόπος ζωής που συνεπάγεται η μετακίνηση με αυτό. Δεδομένου ότι η γενίκευση από την παρατήρηση στον τρόπο ζωής στη μία περίπτωση είναι βάσιμη (δημοσιεύματα εφημερίδων) και στην άλλη έωλη (ζωή μοναχού κατά μαρτυρίες, τα γραπτά φανερώνουν πόθο Χριστού), η πρώτη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί εκκοσμίκευση και η δεύτερη όχι.

«κατέβηκε στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής ακροδεξιού κόμματος, πράγμα πρωτοφανές στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και το οποίο οι οπαδοί του, μη μπορώντας με τίποτε να το χωνέψουν, προσπαθούν να το μπαλώσουν με γελοίες υποθέσεις και δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.» Υπαινίσσεστε εδώ ότι ήταν ακροδεξιός, επομένως πρέπει να είστε σε θέση να δείξετε πώς συμβιβάζεται αυτό με τα γραπτά του γενικότερα, τον τρόπο ζωής, και το ότι δεν διορίστηκε στην έδρα που εξελέγη στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης για δύο χρόνια, κατηγορούμενος ότι ήταν κομμουνιστής. Δεν γνωρίζω καλά την ιστορία της περιόδου, κρίνοντας όμως από τα χρόνια που έπονται βρίσκω λόγους να στηρίξω την απόφαση αυτή του Ρωμανίδη, μπορεί αν βρισκόμουν στη θέση του να έκανα και εγώ το ίδιο.

« Και απ᾿ ότι φαίνεται σύντομα θα μου χρειαστούν, δεδομένου ότι η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα.» Κρίμα, εδώ χάνετε κάθε πρόσχημα κριτικής επί τη θεολογία και αποκαλύπτετε την εμπάθειά σας.
Από την ιστορία των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων στην Ελλάδα συμπεραίνω ότι ο μόνος λόγος να προσπαθεί κάποιος να μειώσει την ουσιώδη μεταβολή που συντελέστηκε με την εμφάνιση των έργων του Ρωμανίδη στην ελληνική θεολογία είναι ότι βρίσκεται σε κοινωνία με τις οργανώσεις αυτές. Ο φανατισμός με τον οποίο αντέδρασε ο Τρεμπέλας στη διδακτορική διατριβή του Ρωμανίδη δικαιολογείται από το ότι η ορθοδοξία είναι στην ουσία της αντίθετη με το σκοπό των οργανώσεων αυτών. Αυτό φαίνεται πολύ απλά στο ότι η ορθοδοξία βοηθά τον άνθρωπο να γίνει πραγματικά ελεύθερος ώστε να αναγεννηθεί εν Χριστώ, ενώ οι οργανώσεις αποσκοπούν στο να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, ακόμη και την αίρεση (στην ουσία, όχι στους τύπους), πόσο μάλλον τη χειραγώγηση των πιστών τους, Ο Ρωμανίδης το διαλαλούσε αυτό όπου βρισκόταν, αποκαλύφθηκε πλήρως ότι είχε δίκιο με την επιστολή της ιεράς κοινότητας του Αγίου Όρους σχετικά με το τελευταίο έργο του Τρεμπέλα «Μυστικισμός-Αποφατισμός. Καταφατική θεολογία», στην οποία ουσιαστικά επιβεβαιώνεται ότι ο Τρεμπέλας δεν είναι ορθόδοξος!

Είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι κάνω λάθος στα προηγούμενα, αν μου δείξετε πού είναι το λάθος αυτό. Προηγουμένως όμως θέλω να εξηγήσετε για ποιο λόγο έχετε τόση εμπάθεια προς τον π. Ρωμανίδη. Το ότι έκανε, αν έκανε, ιστορικά σφάλματα δεν είναι η αιτία.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 21 July, 2008, 08:13:57 PM
Μόλις τώρα είδα το κείμενο του αγαπητού auxsvr.
Πρώτα-πρώτα να σε καλωσορίσω και στη συνέχεια να ευχαριστήσω για την παρέμβασή σου.
Απαντώ με συντομία στις παρατηρήσεις σου:

1.   Το παράδειγμα που αναφέρει ο άγιος Συμεών ουσιαστικά βεβαιώνει ότι για να γίνουν μέτοχοι των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος οι πιστοί δεν αρκούσε το Βάπτισμα. Έπρεπε να δεχθούν την επίθεση των χειρών των Αποστόλων για να λάβουν αυτά τα χαρίσματα. Αντίστοιχα και οι σημερινοί πιστοί λαμβάνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος όχι διά του Βαπτίσματος αλλά με το Ιερό Μυστήριο του αγίου Χρίσματος, το οποίο τελείται αμέσως μετά το άγιο Βάπτισμα. Άλλο ότι για να ενεργοποιηθούν αυτά τα χαρίσματα απαιτείται και ο πνευματικός αγώνας του πιστού. Γενικώς οι θέσεις του αγίου Συμεών έχουν στο σημείο αυτό μία μονομέρεια, λόγω της πολεμικής που δεχόταν από τους ίδιους τους μοναχούς της Μονής του, οι οποίοι ζούσαν ράθυμη ζωή, και τους οποίους ο άγιος προσπαθούσε να αφυπνίσει, λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να επαναπαύονται στο ότι είναι βαπτισμένοι, αλλά να αγωνίζονται ώστε πράγματι και ενεργεία να έχουν τον Χριστό ένοικο των ψυχών τους.
2.   Για το ποιού η θεολογία βοηθεί τον πιστό να αναγεννηθεί (Τρεμπέλα ή Ρωμανίδη) έχεις αδικήσει τον Τρεμπέλα, όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Προφανώς εξ αγνοίας, δεν το αμφισβητώ αυτό. Δεν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις έστω λίγες σελίδες ας πούμε από το βιβλίο του Τρεμπέλα «ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΜΑΣ», για να δεις τι σημαίνει θεολογία που αναγεννά τον άνθρωπο... Κρίμα που τόσο λίγα γνωρίζεις για τον πραγματικά μεγάλο αυτό άνδρα!
3.   Για τις ιστορικές μονομέρειες του Ρωμανίδη θα χρειαζόταν ολόκληρη μελέτη. Έχουν πάντως γίνει αντικείμενο εκτενών συζητήσεων και εντόνων επικρίσεων από πολλούς και σημαντικούς ερευνητές. Όμως δεν χρειάζεται να κάνει κανείς τόσο μεγάλες έρευνες. Μια προσεκτική προσωπική μελέτη με ελάχιστα κριτικό βλέμμα των έργων του Ρωμανίδη αρκεί για να φανερώσει το μέγεθος των αυθαιρεσιών του.
4.   Τα περί των Αντιχαλκηδονίων τα αγνοείς πλήρως. Ο Τρεμπέλας και ο Φλωρόφσκυ είχαν πεθάνει 10ετίες πριν υπογραφούν οι προδοτικές ΚΟΙΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ! Αυτό που υποστηρίζει ο Ρωμανίδης είναι ότι και οι δύο αυτοί έλαβαν μέρος στον ΔΙΑΛΟΓΟ, όχι ότι υπέγραψαν τις ΔΗΛΩΣΕΙΣ! Πώς να τις υπογράψουν, αφού δεν ζούσαν! Και πώς να τις υπογράψουν, αφού διαφωνούσαν! Ο Τρεμπέλας με ειδική μελέτη του με τον τίτλο «ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝ AARHUS ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ», επικρίνει σφοδρότατα τα λάθη των Ορθοδόξων κατά την πρώτη ανεπίσημη συνεδρία με τους Αντιχαλκηδόνιους. Το ίδιο έκανε και με εισήγησή του στη δεύτερη Συνεδρία. Αν θέλεις, φίλτατε, αναζήτησε το βιβλίο μου «ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ» και μελέτησέ το. Υπάρχουν τα πάντα με αδιάσειστα στοιχεία.
5.   Ότι μέλη της Εκκλησίας είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι, αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει. Κάνεις λοιπόν βαρύτατο σφάλμα γράφοντας: «Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;»; Κάνεις πραγματικά πολύ μεγάλο λάθος! Τέτοια «εμμονή» είχαν διάφοροι αιρετικοί, ποτέ όμως οι Πατέρες. Είναι γνωστές αρκετές αιρέσεις με παρόμοιες αντιλήψεις. Οι Μοντανοί, οι Νοβατιανοί, οι Βογόμιλοι και οι νεώτερες αιρέσεις των «Καθαρών» στη Δύση. Οι τελευταίες χώριζαν τους πιστούς σε δύο τάξεις: Τους «αποστόλους» (perfecti, τελείους) και τους ιδιώτες (απλούς πιστούς). Ακριβώς σαν τον Ρωμανίδη. Τραγικότατο λάθος!
6.   Για την αντίληψη του Ρωμανίδη περί αξονικής τομογραφίας των ιερών λειψάνων για να φανεί η Θεία Χάρις... λυπάμαι δεν θα απαντήσω. Οφείλω να κρατήσω ένα επίπεδο στις θέσεις μου. Δεν θά ᾿θελα να επαναλάβω εδώ τους χαρακτηρισμούς που ήδη έχω κάνει. Και που δυστυχώς είναι πολύ επιεικείς μπροστά στο μέγεθος του ατοπήματος.
7.   Αν η αποβολή του ράσου από τον Ρωμανίδη δεν θεωρείται εκκοσμίκευση, φίλτατε auxsvr, λυπάμαι και γι᾿ αυτό. Απέχουμε πολύ στα κριτήριά μας. Το ίδιο και για την κάθοδο του Ρωμανίδη στην πολιτική με ακροδεξιό μάλιστα κόμμα. Αφού μπορείς και τα δικαιολογείς όλα αυτά, μπράβο σου! Πραγματικά, μπράβο σου! Φανερώνεις πόσο πραγματικά ελεύθερος, όπως διατείνεσαι, είσαι! Τόσο πολύ δεν βλέπεις λοιπόν; Κρίμα!
8.   Για την επιστολή της Κοινότητος του Αγίου Όρους θα ήταν καλό να διαβάσεις πόσο μετάνιωσε γι' αυτό ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, που ομολογεί σε συζήτησή του με φοιτητές που δημοσιεύτηκε στον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ότι παρασύρθηκε από τον τότε ηγούμενο της Μονής Σταυρονικήτα π. Βασίλειο Γοντικάκη και δέχτηκε να υπογράψει ως Πρωτεπιστάτης το κείμενο αυτό.
9.   Για τον ουσιώδη λόγο που κατά τη γνώμη σου εξηγεί την αντίθεσή μου προς τον Ρωμανίδη και που όπως λες είναι η κοινωνία με τις οργανώσεις, μάθε ότι εγώ δεν έχω απλώς κοινωνία. Είμαι μέλος της Αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ». Αυτό όμως δεν είναι ο λόγος της αντίθεσής μου, διότι, όπως ήδη έχω γράψει, επί πολύ διάστημα ήμουν φανατικός ακόλουθος του Ρωμανίδη όντας μέλος της Αδελφότητος! Αν κάπου μιλάω με εμπάθεια, όπως γράφεις, αυτό δεν οφείλεται στο ότι είμαι μέλος της Αδελφότητος, αλλά στο ότι υπάρχει μια πραγματική τύφλωση πολλών ως προς τα κραυγαλέα ατοπήματα του Ρωμανίδη. Κάπου δεν αντέχει κανείς και ξεσπάει! Σύμφωνοι, θα έπρεπε να είμαι πιο συγκρατημένος! Απλώς είμαι αγανακτισμένος και παρασύρομαι.
                                         Στ. Μποζοβίτης

ΥΓ. Σχετικές ενότητες στο Φόρουμ:
1.http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=4191#p4191
2.http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?id=820
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: parmenas on 09 December, 2008, 07:28:36 PM
Το θέμα Ρωμανίδη είναι τεράστιο!

Η ανάλυση του περί Φιλιοκβε είναι εξαιρετικα τεκμηριωμενη και μου εχει λυσει τα ερωτηματα μου για το θεμα.  

Επισης πολυ καλη ειναι και η επιτομη δογματικη του που εχει εκδοσει π. Γ. Δραγας.  Με την εννοια οτι αναφερεται σε βασικα πραματα με πολυ κατανοητο τροπο.

Σιγουρα υπαρχουν ακροτητες στα περι Ρωμιοσυνης, αγιων και λειψανων (απολυτοποιησης), μια ταση υποβαθμισης των μυστηριων.  Νομιζω οτι πραγματικά εχει πει χαζομαρες, αλλα και πολυ σπουδαια πραματα.  Νομιζω και ο π. Μεταλληνος ακροβατει σε καποια πραματα ακολουθωντας το Ρωμανιδη.  Εχει πει εξαιρετικα πραματα, αλλα λεει και καποια πραματα χωρις ειδικη γνωση (πχ. οτι στην παραδοση της Εκκλησιας δεν υπαρχει ο θεσμος του αγαμου κληρικου εν τω κοσμω, πραγμα τελείως ανιστόρητο)

Κατα τη γνωμη μου η συμβολη του Ρωμανιδη ειναι θετικη.

Για τα περι της περιβολης του, περι συμμετοχης σε πολιτικη παραταξη, νομιζω πρεπει να τα δουμε πιο φιλανθρωπα.  Ο ανθρωπος μεγαλωσε στη Ν. Υορκη, με οτι αυτο συνεπαγεται.

Θεωρω απιθανο, εχοντας διαβασει την αλληλογραφια του, ο ανθρωπος αυτος να μην ειχε φοβο Θεου.  Εχω ακουσει οτι πολεμουσε με δαιμονες, όπως οι ασκητες.

Νομιζω οτι επιβάλλεται να τον δουμε κριτικά, αλλα και ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΑ.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: ioannis40 on 12 December, 2008, 10:47:14 PM
Οι φωτιές στο Σύνταγμα δεν είναιτίποτε μπροστά σ΄αυτές εδώ.

«καὶ σήμερον νεώτεροι οἱ πλήρεις παθῶν βαττολογοῦσι καὶ δογματίζουσι περὶ τῶν μυστηρίων τῆς ἀπαθείας ἀφόβως». Μήπως δεν του δώσαμε την δέουσα προσοχή αγαπητοί;

Γράφει ο μακάριος Ιωάννης: \"Και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος πνεύμα εστιν. Μή θαυμάσης ότι είπόν σοι, Δεί υμάς γεγεννηθήναι άνωθεν. Το πνεύμα ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ πνεί και την φωνή αυτού ακούεις, αλ΄ουκ οίδας πόθεν έρχεται και πού υπάγει. ούτως εστίν πας ο γεγεννημένος εκ πνεύματος\".

Και αλλού: \"Ο πιστεύων εις εμέ καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. τούτο δε είπεν περί του πνεύματος ο έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύσαντες εις αυτόν\".

Και ο εξίσου μακάριος Παύλος: \"Ο δέ καρπός του πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραϋτης, εγκράτεια, κατα των τοιούτων ουκ έστι νόμος\".

Τα Μυστήρια είναι τα μέσα για να γίνουμε θεοφόροι, δεν σημαίνει ότι επειδή μετέχουμε σ΄αυτά ότι κάναμε και κάτι. Αν είμαστε θεούμενοι φαίνεται απο τους καρπούς μας, όπως είπε και ο Κύριος. Άλλωστε δεν υπάρχουν Μυστήρια αλλά, το Μυστήριο του Θεού, για το οποίο μιλάνε αυτοί που φθάσανε στην απάθεια. Εμείς έχουμε πλάνη αν τα σωστά μας κρύβουν κατάσταση πάθους. Άλλωστε το κορυφαίο Μυστήριο είναι αντί για θεραπεία μας, γίνεται ο θάνατός μας, κατάκριμα.

\"Λoιπόv, για vα ξεκιvήσoυμε με τα γvωρίσματα της σημεριvής επoχής. Πρώτo γvώρισμα. Τo σημεριvό παιδί και o έφηβoς σημαδεύεται από απoυσία σχετικώv παραστάσεωv γύρω από τov Θεό και τηv Εκκλησία. Και τίπoτε δεv είvαι αυτovόητo πια. Αυτό πoυ στηv παραδoσιακή κoιvωvία ήταv αυτovόητo και κατακτημέvo, ότι κάθε παιδί θα είχε πάρει μερικά πράγματα από τo σπίτι τoυ, λίγα ή πoλλά, αλλά και αυτά πoυ δεv θα είχε πάρει από τo σπίτι τoυ θα τα είχε ζήσει στηv ζωή της Κoιvότητας, στηv ζωή τoυ χωριoύ ή της πόλης, της εvoριακής πόλης, αλλά πάvτως μία ζωή η oπoία χαρακτηριζόταv από επικέvτρωση γύρω από τηv Εκκλησία, σήμερα δεv υπάρχει αυτό. Και επoμέvως τίπoτα δεv είvαι αυτovόητo. Οταv λέμε τίπoτε, εvvooύμε τίπoτε. Δηλαδή θα έχoυμε παιδιά μπρoστά μας τα oπoία μόvo τυπικά είvαι βαφτισμέvα και χρισμέvα. Στηv πραγματικότητα κάπoια από αυτά τα παιδιά βρίσκovται στo επίπεδo αvθρώπωv πoυ δεv άκoυσαv πoτέ για τo παραμικρό. Οχι μόvo αυτό, αλλά μπoρεί vα έχoυv ακoύσει και λάθoς αυτά τα λίγα πoυ άκoυσαv.\".
π. Βασίλειος Θέρμος:  <<Το παιδί που κατηχούμε σήμερα>>. Από την Αποστολική Διακονία στο θέμα: <<Θεολογία και Ζωή>>.
 Αυτό να μας απασχολεί και να στρέψουμε το βλέμμα μας.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: ioannis40 on 12 December, 2008, 11:04:16 PM
<<5.    Ότι μέλη της Εκκλησία είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει.>>
Μία ερώτηση και μία απάντηση: \"Οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι είναι ή όχι μέλη της Εκκλησίας Του;\".

Ευχαριστώ. ioannis40
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 31 March, 2010, 01:48:40 AM
Quote from: pistosΌσο για τον π.Φλωρόφσκυ, συμφωνώ ότι και αυτός συντέλεσε, όπως και ο π.Ρωμανίδης στην λύτρωση μας από την βαβυλώνεια αιχμαλωσία του σχολαστικισμού. Ας γνωστοποιήσουμε όμως στον πολύξερο κ.staboz, ότι οι δύο αυτοί επι πολύ καιρό έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα στην Αμερική, και ο καθένας ωφελήθηκε και ανδρώθηκε θεολογικά βοηθούμενος από τον άλλο. Και ας του γνωστοποιήσουμε επίσης την αδελφική σχέση του ενός προς τον άλλον, ώστε όταν διώξανε τον ένα (π.Φλωρόφσκυ) από την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού (στην Αμερική) παραιτήθηκε ο άλλος (π.Ρωμανίδης).
[font size=3]Πάει καιρὸς ἀπὸ τότε ποὺ ἔχουν γραφεῖ αὐτά...
Ἐπειδὴ ὄμως μπορεῖ κάποιος κάποτε νὰ τὰ διαβάσει, σκέφθηκα να γράψω δυὸ λόγια, εξ ἀφορμῆς τῆς μελέτης ἑνὸς βιβλίου ποὺ μόλις ὁλοκλήρωσα.
Πρόκειται γιὰ μιὰ ἐξαίρετη καὶ λεπτομερέστατη 400 σελίδων βιογραφία τοῦ Φλωρόφσκυ, ποὺ πρόσφατα ἐκδόθηκε στὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»:
«π. Γεώργιος Φλωρόφσκι, Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ» τοῦ Andrew Blane.

Λοιπόν ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία περὶ διαμονῆς τοῦ Ρωμανίδη στὸ ἴδιο διαμέρισμα μὲ τὸν Φλωρόφσκυ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ἀκόμη παραμύθι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ξεφουρνίζουν τὰ ρωμανιδόπουλα γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν. Ὁ Φλωρόφσκυ ἦταν ἔγγαμος καὶ ἔμενε μὲ τὴ σύζυγό του μέχρι τὸ θάνατό της το 1977.  Μπορεῖ νὰ ἔμεναν στὴν ἴδια πολυκατοικία, διότι ἡ Σχολὴ νοίκιαζε κάποια δωμάτια στὴν πολυκατοικία διαμονῆς των Φλωρόφσκυ γιὰ νὰ μένουν οἱ σπουδαστές της καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔμεινε καὶ ὁ Ρωμανίδης σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Αὐτὸ ὅμως οἱ ἄρρωστοι ρωμανιδικοὶ τὸ ἔκαναν συγκατοίκηση στὸ ἴδιο διαμέρισμα!
Καὶ βέβαια εἶναι γελοῖο νὰ θεωροῦν ὅτι ὁ Φλωρόφσκυ βοηθήθηκε νὰ ἀνδρωθεῖ θεολογικὰ ἀπὸ τὸν Ρωμανίδη! Ἔχουν 34 χρόνια διαφορὰ στὴν ἡλικία!
Ὁ Φλωρόφσκυ ἀνδρώθηκε θεολογικὰ βοηθούμενος ἀπὸ τὸ Ρωμανίδη; Οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι στὰ καλά τους...
Ὁ Φλωρόφσκυ ἦταν πρύτανης στὸ θεολογικὸ Σεμινάριο τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου, ὅταν πῆγε νὰ σπουδάσει ἐκεῖ ὁ Ρωμανίδης.

Γιὰ τὸ ἄλλο ζήτημα τὸ πρᾶγμα ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὁ Φλωρόφσκυ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ Πρύτανης τοῦ Σεμιναρίου τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ ὄχι ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης.
Ἐκδιώχθηκε τὸ 1955. Ἀπὸ τὸ 1956 μέχρι τὸ 1965 δίδαξε στὸ Χάρβαρντ καὶ περιστασιακὰ 2 μέρες κάθε δεύτερη ἑβδομάδα δίδασκε στὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴ Βοστώνη.
Δὲν ἀναφέρεται οὔτε λέξη γιὰ ἐκδίωξή του ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Τὸ 1965 συνταξιοδοτήθηκε ἀπὸ τὸ Χάρβαρντ καὶ πῆγε στὸ Πρίνστον. Προφανῶς γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ σταμάτησε νὰ πηγαίνει στὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, λόγῳ ἀποστάσεως ἀλλὰ καὶ τῆς ἡλικίας του (ἦταν τότε 73 ἐτῶν)
Θεωρῶ ἀδύνατο νὰ ἐκδιώχθηκε καὶ ἀπὸ τὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ νὰ μὴν ἀναφέρεται οὔτε λέξη γι᾿ αὐτὸ στὴ λεπτομερέστατη βιογραφία του.
Ἁπλῶς ὀ Ρωμανίδης παραμύθιαζε τοὺς ἐδῶ... καὶ αὐτοὶ τὰ πίστευαν, δὲν νομίζω νὰ τὰ ἔφτιαξαν μόνοι τους.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ιωάννα on 31 March, 2010, 01:58:58 AM
Δὲν εἶναι ἄδικο ἀπὸ τὴ μία νὰ μπορεῖ κάποιος μὲ ἐλάχιστὴ εὐκολία νὰ λέει τόσα ψέματα καὶ νὰ γίνεται καὶ πιστευτὸς, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ χρειάζεται ἐμπεριστατωμένη μελέτη, ὧρες ἐργασίας γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ αὐτὸ τὸ ψέμα;
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 03 June, 2010, 08:37:05 PM
Γειά σας! Εγγράφηκα σήμερα στο forum σας για να απαντήσω επιστημονικά και πατερικά προς αναίρεση των πεπλανημένων θέσεων του κ. Στάυρου Μποζοβίτη για το πρόσωπο και την θεολογία του αειμνήστου πατρός Ιωάννου Σάββα Ρωμανίδου, καθηγητού της δογματικής θεολογίας του Α.Π.Θ. Η απάντησις θα δοθεί τις προσεχείς μέρες... Με εκτίμηση και χαιρετισμούς προς όλα τα μέλη!     Ιωάννης Αλεξόπουλος, πρωτοέτης φοιτητής της θεολογικής σχόλης Αθηνών...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 03 June, 2010, 09:42:32 PM
Γιατί μας το κάνεις αυτό Ιωάννη? Πάνω που πήγαινα να σε καλωσορίσω!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 03 June, 2010, 09:50:33 PM
Γιατί αγαπητή μου Xenia ?  Τι έκανα?
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 03 June, 2010, 10:28:45 PM
Δεν μπορώ να σου περιγράψω αγαπητέ! Αλλά αν μπουν και απαντήσουν ένα δυό συγκεκριμένα άτομα, θα καταλάβεις!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 03 June, 2010, 11:17:37 PM
Αγαπητοί αδελφοί μου,θα ήθελα αρχικώς να τονίσω και να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και παρερμηνειών. Δέν εντάσσω τον εαύτο μου ουτε εις τα <<ρωμανιδόπουλα>>,ουτε εις την <<ρωμανιδικήν κομπανία>>,ουτε εις τίποτα το παρεμφερές που έχει αναφέρει ο αγαπητός κύριος Μποζοβίτης για τους μελετητές του έργου του π.Ρωμανίδη. Είμαι ακόμη 18 ετών,αλλά έχω πιστέυω το φιλότημο και το μεράκι να μελετώ και να ψάχνω την ΑΛΗΘΕΙΑ... Είχα ξεκινήσει να μελετώ τα έργα του παπα-Γιάννη από πέρυσι το καλοκαίρι. Πραγματικά ενθουσιάστηκα! Τόσα πράγματα που δεν ειχα μελετήσει τα προηγούμενα χρόνια και φώτιζαν τα πάντα,μου έδιναν απαντήσεις! Τι ειναι η εκκλησία, ποιος ο σκοπος της,κ.τ.λ έβρισκαν απάντηση και αγιοπατερική τεκμηρίωση! Τον αγάπησα τον παπα-Γιάννη και ήμουν ευγνόμων  για αυτα που μου έμαθε... Βέβαια πολλά δεν τα καταλάβαινα αρχικώς και είχα αμφιβολίες για την ορθότητα τους [οπως για την ύπαρξη της νοεράς ενεργείας και της στρομφαλικής κινήσεως της μεσα εις την καρδίαν] Ηταν παράξενα ακόμα αυτα για μενα, μεχρι που πήρα να διαβάσω ο ίδιος τους πατέρες και με συγκίνηση διαπίστωσα οτι στον Συμεών τον νεο θεολόγο, τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και σε ολοκληρη την Φιλοκαλία αναφέρονται ακριβώς τα ιδια που γραφει ο πατήρ Ιωάννης! Δεν ειμαι όμως σαν ορισμένους Κορινθίους που ελεγαν <<εγώ μεν ειμι Παύλου,εγω δε Απολλώ,εγω δε Κηφά,εγω δε Χριστού.>> [Α\'ΚΟΡ.Α-12] . ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Εγω εις τον ΧΡΙΣΤΟΝ ΕΛΠΙΖΩ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Απλά επειδή διαπίστωσα οτι παρερμηνεύοντας τον Ρωμανίδη σε ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΗΜΕΙΑ, ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ Η ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ! ΓΙΑΥΤΟ ΑΠΑΝΤΩ!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 03 June, 2010, 11:53:12 PM
Ο μακαριστός άγιος γέροντας πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης συνδεόταν με μια πολύ βαθια φιλία και αγάπη με τον παπα-Γιάννη.Ειχε μελετήσει όλα του τα έργα, και οντας πολυ μεγάλος γνωστης της αγιοπατερικής παράδοσης έγραψε για αυτόν τα εξής.<< Ο καλός μου φίλοςκαι ευλαβέστατος Πρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης δεν ειναι θεολόγος της σειράς.Την ορθοδοξίαν την έμαθε σε δυο-τρια πανεπιστήμια και με την βοήθειαν της ασκήσεως που φωτίζει την ψυχή.Κατοχος 4 γλωσσών με βαθυτάτην επιστημονικήν αρτίωσιν έδωκεν αληθινήν μάχην τελευταίως με καθηγητάς του πανεπιστημίου Αθηνών,επι του πεδίου της ορθοδόξου θεολογίας,δια να λάβη την διδακτορίαν του με το περισπούδαστον Θεολογικόν του σύγγραμμα υπο τον τιτλον ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΣ ΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΝ ΖΩΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΥΜΝΩΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΤΑΚΙΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ>>.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 04 June, 2010, 01:54:30 PM
Αρχικώς, θα πρέπει να τοποθετήσουμε τα πράγματα στη σωστή τους σειρά. Ο τίτλος της παρούσης σελίδος είναι <<Ο ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ>>. Αρα επικεντρώνεται ο κύριος Μποζοβίτης στην ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ  ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ! Ομως με λύπη παρατήρησα ότι συκοφαντείται και η προσωπική του ζωή! Οπως οι λόγοι για τους οποίους δεν φορούσε ράσο, ότι είχε κατέβει ως υποψήφιος βουλευτής της ακροδεξιάς [Ε.Π.Ε], ότι αν και κληρικός δεν λειτουργούσε και αλλα παρόμοια που αναφέρει ο κύριος Μποζοβίτης... ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΨΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ!!! Είμαι σίγουρος οτι αυτά εχουν παρθεί απτο έργο του καθηγητή κυρίου Χρήστου Γιανναρά <<ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ>> Ο κύριος Γιανναράς όμως δεν τα γράφει αυτά στον αέρα αλλά τα αντλεί παρακαλώ απτο έργο του καπουτσίνου κληρικού και επισκόπου των ρωμαιοκαθολικών της Κέρκυρας πατρός ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΠΙΤΕΡΗ <> Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ!!! ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΗΛΟ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ Π.Ι.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΓΙΑΥΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ!!! Διαβάζουμε λοιπόν στην σελίδα 283 <<Για τον Ρωμανίδη μιλούν σήμερα μόνο οι θερμότεροι οπαδοί και οι μαθηταί του. Μολονότι εν ζωή, έχει περάσει κατα κάποιο τρόπο στο περιθώριο, όχι λόγω των θεολογικών ιδεών του, αλλά λόγω των πολιτικών του δραστηριοτήτων. Αναμείχθηκε με τη φασιστική Δεξιά στην εποχή των συνταγματαρχών και μετα την πτώση τους παρουσιάσθηκε ως υποψήφιος της υπερεθνικιστικής άκρας Δεξιάς. Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει την εξαφάνιση του και απο την θεολογική σκηνή. Στην πραγματικότητα έχει εγκαταλείψει την διδασκαλία και εχει αποσυρθεί στην ιδιωτική ζωή. Πρέπει να σημειωθεί οτι μολονότι χειροτονημένος κληρικός, ποτέ δεν άσκησε την ιερωσύνη του>>. ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ??????            
   Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 1951, ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΩΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΟΥ Waterbury ΣΤΟ ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ , ΑΠΟ ΤΟ 1951 ΕΩΣ ΤΟ 1954. ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΣΤΟ Yale ΜΕΤΕΤΕΘΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΡΟΣ ΤΟΥ 1954 ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ. ΕΚΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ  ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΩΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΡΩΣΙΚΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΛΗΡΙΚΟ. ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΥΤΕ ΚΑΤΕΙΧΕ ΘΕΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ. ΟΤΑΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΝΤΟΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΠΟΥ Ο ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΣΕ ΕΝΟΡΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ, ΜΕΓΑΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΚΥΡΗΞ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΑΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ ΤΟΤΕ [ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΤΡΕΜΠΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΙ ΕΡΓΑ ΤΟΥ]
ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΧΘΗΚΕ ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Holly Cross Kai ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΤΟΥ Newport Hamshire To 1958 ΚΑΙ ΤΟ 1959-1965 ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ Arlington Conn. MetaΞΥ ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1965 ΚΑΙ 1968 ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ Haverail ThΣ ΜΑΣΣΑΧΟΥΣΕΤΤΗΣ.
  Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠ. ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1970-1984. ΕΠΕΙΔΗ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΣΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΥΟ ΘΕΣΕΙΣ [ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ] ΔΕΝ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑΟ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΣΤΑΜΠΟΖ ΟΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΑΣΑ [ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟ].
  Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟ 1984 ΑΠΟ ΤΟ Α.Π.Θ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ Balamand ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟ 1970.
 ΔΥΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣ. ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ. ΟΠΩΣ Ο ΚΑΘ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΕ ΓΙΑ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!!! ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ , Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗΚΕ ΩΣ ΝΟΜΙΜΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΛΕΓΕΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΙΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 1968 ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΙΟΥΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ [ΦΑΣΙΣΤΩΝ] ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑΝ ΓΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ. ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1970.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΤΟΝ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. ΟΝΤΑΣ ΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ Ο ]ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΛΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ [ΤΟ ΑΝΑΠΤΥΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ] ΑΡΝΗΘΗΚΕ!!! ΑΛΛΑ ΕΙΔΕ ΠΡΟΣ ΕΚΠΛΗΞΗΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΧΘΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ!!! ΖΗΤΗΣΕ ΜΕΣΩ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!!! ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΚΕΙ!!!
 Ο Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Π.Σ.Ε ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ <<ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΣΚΗΝΗ>>!!!! ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΘΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ.  Ο Π.ΣΠΙΤΕΡΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ!!!! ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΨΕΥΔΗ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!
     A} ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΑ ΤΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ANDREW J. SOPKO ME ΤΙΤΛΟ <     B} ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑ 20 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ <<ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΒΒΑΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ- Ο \'\'ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ\'\' ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ Η\' ΛΙΓΟ ΓΝΩΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ).
     Γ} ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΕΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
     Δ} ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ [ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΑΛΛΟΥ ] ΣΥΝΕΛΕΞΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
Υ.Γ 1)
ΤΑ ΠΕΡΙ ΡΑΣΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΝΜ ΜΟΥ.
Υ.Γ.2)
ΤΑ ΠΕΡΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΡΕΚΛΙΣΕΩΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΑΙ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 05 June, 2010, 11:59:10 PM
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ , Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ  ΡΑΣΟ ΗΤΑΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΣ!!! Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΡΑΣΟ ΠΛΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ , ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΔΕΔΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΣΚΟΥΡΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ... ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ??? ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΡΑΣΟ Η\' ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ??? ΑΛΛΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!!!
    ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΕΝΑ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Π. ΡΩΜΑΝΙΔΗ , Ο ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΠΑΤΗΡ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΠΟΥ ΓΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΕΖΗΣΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ( ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ  ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΑΛΛΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΟΠΩΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ,ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ,ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ) ΖΩΗΣ ΤΟΥ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΗΔΗ Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ( ΠΕΡΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ 227 ) ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ << ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΨΥΧΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ. ΚΑΙ ΕΣΤΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΕΞΑΛΛΟΥ ΛΟΓΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΙΔΕΙΝ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ, ΕΞΟΥΔΕΝΟΣ ΔΕ ΟΥΤΟΣ ΩΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ>>.
   ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΗ.
ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΩΣ ΦΙΛΟ , ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ , ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ , ΘΕΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ!  
    Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΟΤΑΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ,ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΛΕΙΚΡΙΝΗ ΣΕΒΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.ΙΩΑΝΝΗ. Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΚΔΗΛΩΤΙΚΟΣ Π.ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΟΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΕΔΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΗΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ!!!
   Η ΑΔΕΛΦΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΕΛΑΒΕ ΝΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ Π. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΕΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙ << ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΡΑΣΑ, Η  ΣΕΒ. ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ,ΜΕ ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΤΟΝ ΠΙΕΖΕ ΠΟΛΥ. ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Ο Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΦΗΝΕ ΛΙΓΑ ΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΑΣΑ. ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕ Ο ΥΙΟΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ. ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΩΡΙΣ ΡΑΣΑ! ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΣ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΤΑΝ ΕΥΚΟΛΑ!>>.
   ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο Π.ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ <<ΤΟ ΡΑΣΟ ΗΤΑΝ Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΟΥ Π.ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΕΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ ΤΙΣ ΣΥΧΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ  ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ . ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΩΝ \'\'ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ\'\', ΠΟΥ ΠΑΡΕΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ \'\'ΑΘΕΙΕΣ\'\', ΑΣΕΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΑΤΩ ΑΠΤΑ ΚΑΛΟΣΙΔΕΡΩΜΕΝΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΚΝΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΤΣΟΥΣ !!! ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ. ΑΠΑΓΕ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ !!! ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΣ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΣ -ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΓΙΑΥΤΟ- ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΗ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΗΤΕΥΣΕ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΙΝ ΕΛΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ ΝΙΚ. ΚΑΡΜΙΡΗΣ - ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΥ ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΤΕ - ΟΠΩΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ , ΠΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟ ΤΡΩΤΟ  ΤΟΥ  Π. ΙΩΑΝΝΗ ΣΗΜΕΙΟ ΩΣ  ΕΛΛΗΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ, ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕ ΠΙΕΣΤΙΚΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΣΚΟΥΡΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑ Η\' ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ  ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ Balamand ( ΛΙΒΑΝΟΣ ), ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΑΝΕΤΟΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΙΟ , ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑΜΕ ΡΙΖΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ Π .ΙΩΑΝΝΗ . ΟΦΕΙΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΟΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ , ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΘΕΡΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ>>.
   ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ( ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΜΑΤΙΑ ) ΓΡΑΜΜΑΤΑ (14-7-1958) Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΓΡΑΦΕΙ
<<ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΓΙΝΩΜΕΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΟΥΝΙΤΑΣ , ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ,ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ. ΕΤΣΙ ΕΧΟΜΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΕΙΣ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ!!!>>
  ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΟΡΘΟΤΑΤΑ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ <<Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΙΣΧΥΕΙ ΕΝ ΠΟΛΛΟΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΙΟΤΙ ΣΩΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΕΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ (ΡΑΣΑ). ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΧΩ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ ΟΤΙ Ο Π.ΙΩΑΝΝΗΣ  ΖΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ  ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΕΙ . <<ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΤΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΕΝΕΙΑ>> ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΙΕΡΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΩΣ...>>  Η ΦΡΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ <<ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ>> ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΠΑΤΕΡΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, Η ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΑΥΤΑ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ !!! ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΡΙΕ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΥΠΑΚΟΗ , ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ!!! ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΚΑΛΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ...
 ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΚΤΙΜΗΣΗ  ΣΕ ΣΑΣ
 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 06 June, 2010, 01:42:03 PM
[font size=3]Ἀγαπητέ, Ἰωάννη, πρωτίστως καλῶς ἦρθες!
Ἀπουσιάζω ἐπὶ ἑβδομάδες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ δύσκολα παρακολουθῶ τὴν διαδικτυακὴ κίνηση.
Σημειώνω ἑπομένως μόνο κάτι λίγα ἐπιγραμματικὰ πάνω στὶς παρεμβάσεις σου:
1. Γράφε, σὲ παρακαλοῦμε, μὲ πεζὰ γράμματα. Ἀφενὸς διότι στο Διαδίκτυο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γράφει κάποιος μὲ κεφαλαῖα (θεωρεῖται ὅτι «φωνάζει»), ἀφετέρου διότι εἶναι φοβερὰ κουραστικὸ καὶ ἐκνευριστικὸ νὰ τὰ διαβάζει κανείς. Δὲς καὶ ἐδῶ τοὺς κανονισμοὺς τοῦ Φόρουμ: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=16543#p16543
2. Ἐκτιμῶ τὸν ζῆλο σου γιὰ τὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ἐκτιμῶ καὶ τὸν ἤπιο τρόπο σου, δὲν μπορῶ ὅμως νὰ πῶ τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὶς σκέψεις ποὺ διατυπώνεις, τὶς ὁποῖες ἀναμφιβόλως σέβομαι καὶ τὶς ὁποῖες πάντως ἐλπίζω πώς, μὲ τὴ νηφαλιότητα καὶ τὸ φιλέρευνο ποὺ διαπιστώνω ὅτι σὲ διακρίνει, κάποτε θὰ ἀναθεωρήσεις. Προσπάθησε νὰ σκέφτεσαι, αὐτὸ μόνο σοῦ συνιστῶ. Μὴ δέχεσαι ἀνεξέταστα ὅσα μυθολογήματα διαδίδονται περὶ Ρωμανίδη. Ὁρισμένα ἀπὸ αὐτά (ὅπως τὰ περὶ παραπλανήσεώς του γιὰ τὴν κάθοδό του στὴν πολιτικὴ μὲ ἀκροδεξιὸ κόμμα καὶ τὰ ἄλλα περὶ πιέσεώς του ἀπὸ τὸν Νικόλαο Καρμίρη στὸ θέμα τοῦ ράσου), ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας καὶ τῆς χαζοχαρούμενης βλακείας.
3. Ἡ πλήρης θεολογικὴ ἀποδόμηση τοῦ φαινομένου Ρωμανίδη καὶ τῆς ἀρωστημένης θεολογίας του ἔγινε στὸ τελευταῖο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία». Μελέτησέ το, θὰ σοῦ φανερώσει πολλά.

Αὐτὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος...
Φιλικά, Στ.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 06 June, 2010, 05:43:28 PM
ΑΡΧΙΚΑ  θα ήθελα να ευχαριστήσω για το καλωσόρισμα και για τις παρατηρήσεις όσον αφορά το γραψιμό μου. Είμαι όμως τρομερά εκνευρισμένος διότι παρατήρησα μια απαράδεκτη και εντελώς αντιεπιστημονική και αθεολόγητη παρέμβαση στις δημοσιέυσεις μου.Και επιπλέον προσβλητικότατους χαρακτηρισμούς για τα γραφομενα μου! Κατά τον κύριο Μποζοβίτη λοιπόν, αυτά που αναφέρω [color=#FF0000 ]<< εγγίζουν τα όρια της γελιότητας και της χαζοχαρούμενης βλακείας>> [/color]. Σας ευχαριστώ λοιπόν που εμμέσως με αποκαλείται αρρωστημένο αφού ακολούθω την <<αρρωστημένη>> θεολογία του παπα-Γιάννη ( που δεν είναι του παπα-Γιάννη όπως θα αποδείξω αλλά είναι ΠΑΛΑΙΑ-ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ,ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ).
      Εγώ σε πλήρη αντιδιαστολή με εσάς κυριε Μποζοβίτη χρησιμοποιώ τεκμηριωμένα επιχειρήματα και πηγές για να απαντώ και όχι απαράδεκτες και προσβλητικές εκφράσεις. Τις οποίες μόνο άνθρωποι που δεν έχουν ουδεμία σχέση με το αντικείμενο θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν.Είμαι 18 ετών και ξέρω να σέβομαι τους μεγαλυτέρους μου, αλλα σε θέματα πίστεως είμαι αμείληκτος και αγωνιστικός!!! Δέν ανέχομαι προσβολές που ουδεμία μα ουδεμία βαση έχουν και καμία επιχειρηματολογία δεν τις στηρίζει. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΑΙΤΟΥΣΑ, ότι γράφετε απο δώ και πέρα να το στηρίζετε και να μην πετάτε ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΑ!!!
      Εγώ στις προηγούμενες δημοσιεύσεις μου χρησιμοποίησα βιβλιογραφία και συμπεριέλαβα μέσα σ\'αυτήν μια ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ! Που η διδακτορική διατριβή θεωρείται το πλέον επιστημονικό έργο ενός επιστήμονα αφού έχει χρέος να την συντασει από την αρχή μεχρι το τέλος με εκτενή επιστημονική΄βιβλιογραφία, ιστορικές και αλλου τέτοιου είδους πηγές... Το βιβλίο το οποίο παρέθεσα είναι η εμπεριστατωμένη μελέτη και αξιολόγηση της θεολογικής προσφοράς του πατρός Ρωμανίδου απο τον καθηγητή ANDREW J. SOPKO με τίτλο < Xρησιμοποίω επιστημόνικη βιβλιογράφια και όχι ασύστολα ψευδη και γενικότητές που μόνο αφελής και μη κατέχοντες επιστημονικώς το θέμα θα μπορούσαν να πιστέψουν !!!

ΠΑΜΕ ΑΛΛΟΥ ΤΩΡΑ.
   ENΩ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΕΠΑΡΚΩΣ στα περί συμμετοχής του π.Ρωμανίδη σε ακροδεξιο κόμμα εσείς συνεχίζετε να καταχωρείτε τα ίδια χαλκεύματα με τα ίδια ατεκμηρίοτα λόγια και να ακυρώνετε τα γραφόμενα μου με απλές βρισιές. Ωραία επιστημονική μέθοδος!!!!
     Δεν θα έπρεπε να επαναλάβω τα ίδια και λόγω σωμάτικης και πνευματικής κοπόσεως  , διότι ωφείλατε να μελετήσετε καλά τις απαντήσεις μου κάτι το οποιο μάλλον δεν κάνατε και αν κάνατε, λόγω τις εμπάθεια σας προς το πρόσωπο του παπα-Γιάννη πού είναι ηλίου φαεινότερη σε όλο το φόρουμ εσείς τα απορρίψατε λες και ήταν απτο μυαλό μου και χωρίς αναφορές και τεκμήρια!!! ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΑΤΕ ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ!!!
      Επαναλαμβάνω λοιπόν , τον καιρό μετά την πτώση της χούντας δημιουργήθηκε πολιτικός πανικός.Με αποτέλεσμα τα κόμματα τότε να προσπαθήσουν να ψαρέψουν από καίριες θέσεις ( οπως καθηγητάς πανεπιστημίων ) ανθρώπους για να κατέβουν ως βουλευτές. Υποψήφιο θύμα της Ε.Π.Ε ήταν ο π. Ρωμανίδης.Τον πλησίασαν λοιπόν αντιχουντικοί βασιλικοί και του ζήτησαν να κατέβει με το κόμμα τους!!! Ο παπα-Γιάννης όντας δήμοκράτης και εντελώς αντίθετος με την πολιτική τους ιδεολογία ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ. ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ \'\'ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ\'\' ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ \'\'ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ\'\'. Εγώ έχω επίσης στα χέρια μου 20 ηχογράφημένες διαλέξεις του οπου φαίνονται ξεκάθαρα οι αντιλήψεις του! Παρολα αυτά είδε το όνομα του στίς εφημερίδες μεταξύ των υποψηφίων και αμέσως με τηλεγράφημα ζήτησε την διαγραφή του κάτι το οποίο δεν έγινε αλλά ούτε και εκλέχθηκε ποτέ... ΟΥΤΕ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΑΝΕ, ΟΥΤΕ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ!!! ΕΛΕΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Αλλά και διαφορετικά να\' χαν τα πράγματα επηρεάζει σε κάτι την θεολογία??? ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝ.ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΡΟΛΟΓΟΣ ΜΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΧΟΥΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΕΤΑ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΑΠ\'ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ?????????????? ΣΑΦΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΕΜΠΑΘΕΙΣ....ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ... ΛΟΓΩ ΚΟΥΡΑΣΗΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 06 June, 2010, 10:21:04 PM
καλά βρε συ χαλάρωσε λίγο! Να πω ότι ήταν πνευματικός σου πατέρας πάει στο καλό!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 07 June, 2010, 12:21:57 AM
ναι  Ξενια μου αλλα δεν γινεται να αφηνει να συκοφαντηται ετσι  και ο πατηρ Ιωαννης καθως και απορριπτουν τις θεολογικες του θεσεις γιατι αυτα που διδαξε δεν ηταν δικες του φαντασιες αλλα ηταν λογια των πατερων της εκκλησιας κατι που θα αποδειξω σε επομενες δημοσιευσεις μου...κ συμφωνω απολυτα με τον Ιωαννη καθως η απαντηση του κυριου Μποζοβιτη ηταν επιεικως απαραδεκτη!!!!!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 07 June, 2010, 12:44:20 AM
[font size=3]Παιδιά, αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς τὰ ἀκοῦτε ἢ τὰ διαβάζετε, ἐμεῖς τὰ ζήσαμε (58 ἐτῶν!).
Ἠρεμεῖστε καὶ μὴ χάβετε τόσο εὔκολα αὐτὰ ποὺ σᾶς σερβίρουν.
Δεῖτε καὶ ἐδῶ:[/fonts] http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=4268#p4268
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 07 June, 2010, 01:57:31 AM
ισχυριζεστε οτι τα γεγονοτα σχετικα με την συμμετοχη του π.Ρωμανιδη σε ακροδεξιο κομμα εξεληχθηκαν πολυ διαφορετικα απο αυτα που αναφερει ο πατηρ Μεταλληνος στο βιβλιο του \"πρωτοπρεσβυτερος Ιωαννης Σαββας Ρωμανιδης -ο προφητης της ρωμιοσυνης\" .. και ακριβως επειδη δεν θελουμε να χαβουμε ευκολα οτι μας σερβιρουν τι στοιχεια εχετε να προσκομισεται για να υποστηριξεται αυτα που ισχυριζεστε????λετε οτι τα ζησατε γιατι ομως να σας πιστεψουμε την στιγμη που τα στοιχεια μας τα εχουμε αντλησει απο βιβλιο το οποιο το εχει γραψει ο πατηρ Μεταλληνος ο οποιος ηταν  πολυ στενος συνεργατης  κ φιλος  του π. Ρωμανιδη συνεπως ηταν καλος γνωστης των γεγονοτων και ο οποιος ειναι πολυ αξιολογος ανθρωπος και δεν θα εγραφε ψευδη?????αν εχετε στοιχεια προσκομιστε τα αλλιως μην διαδιδεται αβασιμες πληροφοριες κ θα σας παραδεχτω..... κ ετσι ομως να ειναι οπως τα λετε τι σχεση εχουν οι προσωπικες του επιλογες με την θεολογια του?αλλωστε ουδεις αναμαρτητος.επισης ο π. Ιωαννης ηταν εξυπνος νοημων ανθρωπος και ειναι δυσκολο εως αδυνατο ν πιερασει το χουντικο κομμα για σοσιαλοδημοκρατικο.Και στα βιβλια του οπου μιλαει για πολιτικη οι ιδεες του  ειναι δημοκρατικοτατες !
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 12:14:11 PM
ΔΥΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΠ\'ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗ!!! Δεύτερη <<απάντηση>> ατεκμηρίοτη, γενικότητες και ολίγον μπέρδεμα!!!:weirdo::weirdo::weirdo: Αφού στη σελίδα που παρέπεμψε αναφέρει πως δεν είναι σίγουρος με πιο κόμμα κατέβηκε ο παπα-Γιάννης!!! Συγνώμη αλλά διαπιστώνω ότι δεν μπαίνετε καν στον κόπο να διαβάσετε τις δημοσιεύσεις μου διαφορετικά δεν θα απαντούσατε έτσι!!!  Υ.Γ.ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΥΡΙΕ ΣΤΑΥΡΟ! :D
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 12:31:44 PM
Quote from: Xeniaκαλά βρε συ χαλάρωσε λίγο! Να πω ότι ήταν πνευματικός σου πατέρας πάει στο καλό!
Αγαπητή ξένια θα παρακαλούσα να υπάρχει ίση αντιμετώπιση σε όλα τα μέλη του φόρουμ! Δέν στέκει αυτό που λές διότι υποστηρίζεις τον κ.Μποζοβίτη που είναι παλιότερος κι έγω που γράφω τεκμηριωμένες απαντήσεις μου γράφεις ότι δεν είναι πνευματικός μου πατέρας!!! Πρέπει να\'ναι πνευματικός σου πατέρας καποιος για να απαντήσεις σε κατηγορίες εναντίον του??? Γιατί δεν ρωτάς κάτι παρόμοιo τον staboz που συνεχώς γραφει αντιεπιστημόνικα μόνο και μόνο για να κατηγορήσει??? Εγώ σε ενόχλησα??? Λίγη ιση μεταχείρηση δεν θα έβλαπτε!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 01:20:39 PM
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΧΟΥΝΤΑΣ, ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ Κ.Τ.Λ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ ΔΥΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ  ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ!!! ΠΡΩΤΟΝ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ <<ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΙΔΕΩΝ>> ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΕΝ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ DR. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ <<ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ \'\'OPUS DEI\'\' ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. \'\'ΖΩΗ\'\',\'\'ΣΩΤΗΡ\'\',\'\'ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ\'\'- Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΞΑ- ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ>>
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ.
Τα σκάνδαλα με τις δικτατορίες.
Πως βοήθησαν το παλάτι στις παρανομίες του...
Ποιοί έπαιξαν το παιχνίδι των χουντικών...
Το περιοδικό \'\'ΣΩΤΗΡ\'\' αρθογραφεί για την χούντα...
Μεταπολίτευση 1974-1981
Και άλλα πολλά γιατι άλλοι ήταν <<Δάσκαλε που δίδασκες...>>
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 07 June, 2010, 02:09:27 PM
Από αυτά που διαβάζω μου φαίνεται ότι έχεις κολλήσει. Τί να κάνουμε αυτό το συμπέρασμα βγάζω!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: ρωμηός on 07 June, 2010, 02:09:35 PM
Καλά, τὸ τελευταῖο, τοῦ Μουστάκη, καὶ μόνο ἀπὸ τὸ τσουβάλιασμα τοῦ τίτλου δὲν μοῦ φαίνεται καὶ πολὺ ἐπιστημονικό! Ἀλλά, συγγνώμη κιόλας, οἱ ὀργανώσεις ποὺ κολλᾶνε ἐδώ;
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 02:27:47 PM
Συγνώμη πάτερ αλλά δέν κρίνουμε κάτι ως επιστημονικό απο τον τίτλο του αλλά απ\'το περιεχομενό του και πως ο συγγραφέας το τεκμηριώνει!!! Αλλωστε ο τιτλος του είναι ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ...
 Δεν θέλω να φανεί οτι είμαι εχθρός των οργανώσεων, αλλωστε επισκέπτομαι πολυ συχνά τον πατέρα ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΟΓΙΩΝΗ , ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Η ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ, ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ!!! Απλώς επειδή ο αγαπητός κύριος Μποζοβίτης αναφερθηκε στις δήθεν πολιτικές επιλογές του π.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ήθελα να του υπενθυμίσω ότι και έτσι να είναι δεν ήτα ο μόνος που είχε λερωμένη τη φωλίά του αλλά αλλοι την είχαν χειρότερα λερωμένη!!!!!!!!:laugh:
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 02:29:27 PM
Quote from: XeniaΑπό αυτά που διαβάζω μου φαίνεται ότι έχεις κολλήσει. Τί να κάνουμε αυτό το συμπέρασμα βγάζω!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ !!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 07 June, 2010, 03:10:42 PM
καλά βαρέθηκα δε νομίζω ότι θα το ξαναδιαβάσω το θέμα. καλή συνέχεια!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 07 June, 2010, 07:35:41 PM
Quote from: staboz. 5.   Ότι μέλη της Εκκλησίας είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι, αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει. Κάνεις λοιπόν βαρύτατο σφάλμα γράφοντας: «Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;»; Κάνεις πραγματικά πολύ μεγάλο λάθος! Τέτοια «εμμονή» είχαν διάφοροι αιρετικοί, ποτέ όμως οι Πατέρες. Είναι γνωστές αρκετές αιρέσεις με παρόμοιες αντιλήψεις. Οι Μοντανοί, οι Νοβατιανοί, οι Βογόμιλοι και οι νεώτερες αιρέσεις των «Καθαρών» στη Δύση. Οι τελευταίες χώριζαν τους πιστούς σε δύο τάξεις: Τους «αποστόλους» (perfecti, τελείους) και τους ιδιώτες (απλούς πιστούς). Ακριβώς σαν τον Ρωμανίδη. Τραγικότατο λάθος!
Που είδατε εσείς ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν θεωρούσε ότι μόνον οι κεκαθαρμένοι είναι μέλοι του σώματος του Χριστού??? Εχετε διαβάσει πότε την Φιλοκαλία άραγε??? Συνεχώς γιαυτό μιλάνε οι Πατέρες!!! ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ!!!Ενδεικτικά μόνο- γιατί πρέπει στήν κυριολεξία να αντιγράψω ολόκληρη την Φιλοκαλία- θα σημειώσω ορισμένα Πατερικά χωρία ( και σε επόμενες επεξεργασίες θα σημειώσω κι άλλα ) ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ<< ΤΙΣ ΜΗΠΩ ΣΧΟΛΑΣΑΣ,ΜΗΔΕ ΜΑΘΩΝ ΛΑΛΕΙΝ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΝ, ΕΤΙ ΝΗΠΙΟΣ ΩΝ,ΕΤΙ ΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙ,ΕΤΙ ΤΩΝ ΟΥΚ ΑΡΙΘΜΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΣΡΑΗΛ,
 ΟΥΔΕ ΚΑΤΑΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΘΕΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΙΝ...
Διαβάστε ολοκληρο τον Ε\' ΛΟΓΟ του Οσίου Συμεών του Θεολόγου ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΣΑΣ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠ΄ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ!!! ΟΥΠΣ!!! ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ Ο ΣΥΜΕΩΝ O ENAΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ \'\'ΘΕΟΛΟΓΟΣ\'\' ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ!!!:yikes: ΑΚΟΥΣΟΝ,ΑΚΟΥΣΟΝ!!! ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ!!! ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΟΤΙ  <<ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ>> ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ!!! <> (ΜΤΘ.26-65) Χρειαζόμαστε άλλα χωρία περί της υψίστης αληθείας αυτού??? Λόγο νοοτροπίας χρειαζόμαστε! Αλλά λογω χρόνου θα παρατεθούν σε άλλη επεξεργασία!!!  Μήπως είναι μονομερής και ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ? ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ Α\' ΚΟΡ.12,27-28 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΛΕΕΙ ΕΠ\'ΑΥΤΟΥ <> (ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΣΤ\') Ποίος κάνει λοιπόν <<βαρύτατο σφάλμα>>???
    Σχετικά τώρα με την \'\'εμμονή\'\' ότι η εκκλησία είναι θεραπευτήριο ψυχών σημειώνουν οι επίσης ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ  
      <<ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΕΙΟ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΛΛΑ ΙΑΤΡΕΥΕΙ>>
     <>
      <>
                     ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡ. ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΧΩΡΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΑΡΚΕΤΑ!!!
     
      AΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Δεν ξέρω σε ποιά απ\'τις αιρέσεις τις οποιες αναφέρατε ήταν μέλλος ο ΑΓΙΟΣ ( ΚΑΘΑΡΟΣ, ΒΟΓΟΜΙΛΟΣ Κ.Τ.Λ)
       <<Η εκκλησία είναι ένα κοινόν ιατρείόν όπου ιατρέυει όλουςτους αμαρτωλούς...>>
 Διαβάστε επίσης τον πρόλογο στο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ ΤΟΥ τι εμμονή έχει με αυτό το θέμα σε σημείο που χρήσιμοποιει ΙΑΤΡΙΚΗΝ ΟΡΟΛΟΓΙΑ!!!
       ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ!!! ΒΛΕΠΕ ΤΟΝ ΡΒ\' ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΟΠΟΥ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ <<ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ>> ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΘΑΡΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ
        Το ίδιο και οι κανόνες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης! Oμιλούν συνεχώς για θεραπεία!
       ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΡΟΛΟΓΙΑΝ! ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΟΛΑ!!!
       Πάμε τώρα και σε πατέρας της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!
    O άγιος Ειρηναίος στο έργο του ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ αναφέρει...
 <<Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΛΘΕ ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ,ΑΥΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙ!>>
    ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΙΑΤΡΟΣ ΗΛΘΕ!!! ΒΛΕΠΕ(ΜΤΘ.9,12.13),(ΜΡΚ.2,17),(ΛΚ.7,31),(ΛΚ.4,23),(ΛΚ.4,18)
       ΠΡΙΝ τη σάρκωση ο Θεός ήδη θεωρείτο ώς <<Ο ΙΩΜΕΝΟΣ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΝΟΣΟΥΣ>> ΨΑΛΜΟΣ 102,3
   Ο άγιος ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ <<ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ>> ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ.ΠΡΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗ!!!
       <<ΕΠΗΚΟΥΣΕ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο ΠΑΤΗΡ ΟΥΧ ΥΠΕΡΕΙΔΕΝ ΗΜΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΝ. ΕΞΑΠΕΣΤΕΙΛΕΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΙΑΤΡΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ. Ο ΓΑΡ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΗΣΟΥΣ ΙΑΤΡΕΥΕΙΝ ΜΕΛΛΩΝ ΛΕΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΠΕΡΙΖΩΣΑΜΕΝΟΣ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΕΝ ΤΟ ΝΟΣΟΥΝ>>.
    Πάμε πάλι εις τους αρχαίους πατέρας τους λεγόμενους ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥΣ.
   O άγιος ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ εις την πρός Εφεσίους επιστολή γράφει.
   <<ΕΙΣ ΙΑΤΡΟΣ ΕΣΤΙΝ,ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ,ΓΕΝΝΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΓΕΝΗΤΟΣ,ΕΝ ΣΑΡΚΙ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ.>>
    Ο άγιος ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ στην Απολογία του γράφει.
    <>    
   Ο KΛΗΜΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ επισημαίνει. <<Τούτων των τραυμάτων μόνος ΙΑΤΡΟΣ ο Χριστός>>
         O AΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ αναφέρει.
      <<ΗΛΘΕΝ Ο ΣΩΤΗΡ, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΙΑΤΡΟΣ, Ο ΔΩΡΕΑΝ ΙΩΜΕΝΟΣ>>
  Το ίδιο το ΟΝΟΜΑ <<ΙΗΣΟΥΣ>> ( JESCHUA) ΣΗΜΑΙΝΕΙ <<Ο ΘΕΟΣ ΣΩΖΕΙ>>(ΥΑHWEH). To εβραίκο ρήμα yasha που αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα με το ρήμα σώζειν έχει τη σημασία <<ΘΕΡΑΠΕΥΩ>>. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ <<Ο ΘΕΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ>> AYTH THN ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. <<ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΙΝΥΝ ΕΣΤΙ ΚΑΤΑ ΜΕΝ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΣΩΤΗΡ, ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΛΩΣΣΑΝ Ο ΙΩΜΕΝΟΣ.>>!!! Και αλλού << ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΦΕΡΩΝΥΜΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΩΔΟΥΣ ΙΑΣΕΩΣ ΕΧΩΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΗΓΟΡΙΑΝ.>>!!!
       Στο κέντρο της Θείας Λειτουργίας ο Χριστός αποκαλείται ώς <<Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ>>
    Στίς ακολουθίες του ΤΡΙΩΔΙΟΥ υπάρχει ένας καταπληκτικός ύμνος που για πολλοστη φορά δικαιόνει τον κατασυκοφαντημένο (επειδή ακολουθεί κατα πόδας τους πατέρες) παπα-Ρωμανίδη που λέει τα εξής
 <<ΤΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΒΛΕΠΩΝ ΑΝΕΩΓΜΕΝΟΝ,
 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΤΩ ΑΔΑΜ ΠΗΓΑΖΟΥΣΑΝ ΥΓΕΙΑΝ,
 ΕΠΑΘΕΝ, ΕΠΛΗΓΗ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΩΝ ΩΔΥΡΕΤΩ,
  ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΥΤΟΥ ΦΙΛΟΙΣ ΑΝΕΒΟΗΣΕ, ΤΙ ΠΟΙΗΣΩ ΤΩ ΥΙΩ ΤΗΣ
  ΜΑΡΙΑΣ? ΚΤΕΙΝΕΙ ΜΕ Ο ΒΗΘΛΕΕΜΙΤΗΣ, Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ
  ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ.>>

              Πάμε και σε άλλα ενδεικτικά παραδείγματα από τις λειτουργικές ακολυθίες της εκκλησίας μας ( γιατί αν είναι να τα παραθέσουμε όλα δεν φτάνουν ούτε 100 φόρουμ!!! <<ΤΩ ΠΤΑΙΣΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΥ ΚΥΡΙΕ, ΔΕΙΝΩΣ ΕΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΗΜΕΝ, ΤΩ ΔΕ ΜΩΛΩΠΙ ΙΑΘΗΜΕΝ  ΤΩ ΣΩ, Ω ΥΠΕΡ ΥΜΩΝ ΕΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΗΣ ΧΡΙΣΤΕ>> ( κανόνας του Όρθρου ), <<ΤΟ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΝ ΔΗΓΜΑ, ΤΩ ΕΚΟΥΣΙΩ ΠΑΘΕΙ,ΙΑΣΩ>> ( κανόνας του όρθρου ),  << ΤΩ ΜΩΛΩΠΙ ΣΟΥ ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΙΑΘΗΜΕΝ>> (Στιχηρό Αναστάσιμο του Εσπερινού), <<ΝΟΣΟΥΣΑΝ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΑΣ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ ΔΕΣΠΟΤΑ>> ( Κανών του όρθρου), <<ΙΑΣΩ ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΑ, ΤΗΣ ΑΝΘΡΟΠΟΤΗΤΟΣ ΚΥΡΙΕ, ΤΩ ΘΕΙΩ ΣΟΥ ΑΙΜΑΤΙ, ΑΝΑΣΚΕΥΑΣΑΣ ΑΥΤΗΝ>> (Κανών του όρθρου), <<ΑΝΕΛΗΛΥΘΑΣ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΝ, ΕΠΙ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΩ ΠΑΘΕΙ ΤΗΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΣΑΡΚΟΣ ΣΟΥ, ΗΝ ΕΚΩΝ ΕΦΟΡΕΣΑΣ>>(Κανών του όρθρου) !!!                                                            
           Ελπίζω να βρώ το χρόνο καί το κουράγιο να σημειώσω κι άλλα γιατί είναι πραγματικός ΩΚΕΑΝΟΣ!!!
   <<Τέτοια λοιπον εμμονή είχαν διάφοροι αιρετικοί και ποτέ οι Πατέρες>> κύριε Σταύρο??? ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΔΗΣΗ???:wall:  ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!!! ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!! :laugh:
   Οσον αφορά τώρα τους αιρετικούς που αναφέρεται στο επίμαχο απόσπασμα δεν έχει παρά να κάνει έναν μικρό κόπο ο άναγνώστης να διαβάσει περί αυτών στήν βικιπαιδεία να δει πως καμμία σχέση δέν έχουν με τίς παραπάνω διδασκαλίες τών αγιων πατέρων. Και πως είναι καθαρά γελοίο για να μην πω αιρετικό να ταυτίζει τους ψυχασθενείς αυτούς αιρετικούς με τούς ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΜΕΝΟΥΣ ( ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΣΤΑΥΡΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΜΕΝΟΥΣ ) ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!! ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΠ\'ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΣΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠ\'ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ( όπως θα αποδείξω ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΚΕΡΑΙΟ ΕΥΩΔΙΑΖΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟ!!!:yikes: )
     Περιμένετε λίγο και έρχεται και η συγκλονιστική απάντηση του άγιου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ περί των γελοίων κατά εσάς<<ΣΤΡΟΜΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ,ΣΤΡΟΦΑΛΙΣΜΩΝ.>>:weirdo::weirdo::weirdo:!!!! και άλλα πολλά!!!

  Με εκτίμηση (παρόλα αυτά) προς εσάς
 ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞ.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 08 June, 2010, 12:37:25 AM
Ο κύριος Μποζοβίτης αναφερεί
5.Ότι μέλη της Εκκλησίας είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι, αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει. Κάνεις λοιπόν βαρύτατο σφάλμα γράφοντας: «Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;»; Κάνεις πραγματικά πολύ μεγάλο λάθος! Τέτοια «εμμονή» είχαν διάφοροι αιρετικοί, ποτέ όμως οι Πατέρες. Είναι γνωστές αρκετές αιρέσεις με παρόμοιες αντιλήψεις. Οι Μοντανοί, οι Νοβατιανοί, οι Βογόμιλοι και οι νεώτερες αιρέσεις των «Καθαρών» στη Δύση. Οι τελευταίες χώριζαν τους πιστούς σε δύο τάξεις: Τους «αποστόλους» (perfecti, τελείους) και τους ιδιώτες (απλούς πιστούς). Ακριβώς σαν τον Ρωμανίδη. Τραγικότατο λάθος!                  
   
     Περι του θέματος  ποιοιί είναι μέλη του σώματος της εκκλησίας θα το αναπτύξω σε επόμενη δημοσίευση μου! Τώρα περί των αιρέσεων που αναφέρεται δεν υπάρχει ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση μεταξύ των λεγόμενων του π.Ρωμανίδη (τα οποία δεν ήταν λόγια δικά του αλλά των πατέρων όπως θα αποδείξω παρακάτω) και των ιδεών που πρέσβευαν αυτές οι αιρέσεις!!!!! ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΟΜΩΣ!!!!!!!!!ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΛΩ ΤΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΑΝ ΑΝΑΤΡΕΞΕΙ ΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ. Οσον αφορά το ότι η εκκλησία είναι θεραπευτήριο ψυχών αυτό πράγματι ειναι \'\'εμμονή\'\' των πατέρων της εκκλησίας και γι αυτό υπάρχουν πάμπολες αναφορές των πατέρων όπου ονομάζουν τον Χριστό ως ιατρό ,μιλούν για νόσο ,ίαση ,θεραπεία... Θα αναφέρω ενδεικτικά καποια αποσπάσματα από ακολουθίες καθώς και λόγια πατέρων που αναφέρονται σε αυτό το θέμα....
        Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΩΣ Ο \"ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ  ΗΜΩΝ\'\'                                      
                                                        \"Χαιρε ΧΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ,χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία\"(χαιρετισμοί )            
\'                                                       \"...άγιε επίσκεψαι και ΙΑΣΕ ΤΑΣ ΑΣΘΕΝΙΑΣ ΗΜΩΝ\"(Παναγία Τριάς...)
                                                       \"ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΝ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ\"(κανων ικετήριος εις τν Κύριον Ιήσουν Χριστόν Θεοκτήστου μοναχου )          
                                                       \"Δέσποτα Χριστέ ο Θεός ,ο τοίς πάθεσι σου ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΤΡΑΥΜΑΣΙ ΣΟΥ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΜΟΥ ΙΑΤΡΕΥΣΑΣ\"(απο το ίδιο κείμενο του Θεοκτίστου)
                                                        \"ο ναός σου Θεοτοκε ανεδειχθη ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ άμισθον,και θλιβομένων ψυχών παραμυθία\"(μικρος αγιασμός)
                                                       \"Τις προστρέχων τω Ναώ σου ,Θεοτόκε ,ου λαμβάνει ταχέως ΤΗΝ ΙΑΣΙΝ,ΨΥΧΗΣ ΟΜΟΥ ΤΕ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΧΡΑΝΤΕ?\"(μικρος αγιασμος)
                                                        \"Νάμασι επομβρήσας,ΧΡΙΣΤΕ,ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΙΑΣΕΩΝ,εν τω πανσέπτω ναώ της Παρθένου σήμερον της σης ευλογίας ραντισμού,ΦΥΓΑΔΕΥΕΙΣ ΤΑΣ ΝΟΣΟΥΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΟΥΝΤΩΝ,ΙΑΤΡΕ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΗΜΩΝ\"(μικρός αγιασμός)
                                                        \"υπερ του γενεσθαι του ύδατος τούτου ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ\"(μικρός αγιασμός)
                                                        \"Ναι Δέσποτα δεόμεθα επίσκεψαι ημών Αγαθέ,ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑΝ ΚΑΙ ΙΑΣΕ ΗΜΩΝ ΤΑΣ ΝΟΣΟΥΣ ΨΥΧΗΣ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ..\"                                              
                                                        \"OTI ΣΥ ΕΙ Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΙΑΜΑΤΩΝ ,ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ...\"(μικρος αγιασμος)
                                                        \"...και γενέσθω ημιν Κύριε,ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΨΥΧΗΣ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ\"(μικρος αγιασμος )
                                                        \"Θεοτόκε Παρθένε,παρορώσα τα πλημμελήματα ημών και΄ΠΑΡΕΧΟΥΣΑ ΙΑΜΑΤΑ\"(μικρος αγισμός)
                                                        \"Ο ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΩΣ ΤΩΝ ΕΝ ΠΟΝΟΙΣ,Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡ ΤΩΝ ΕΝ ΝΟΣΟΙΣ,ΑΥΤΟΣ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΔΩΡΗΣΑΙ ΤΗΝ ΙΑΣΙΝ...\"(ιερο ευχελαιο)
                                                       \"ο προσκαλείσθαι κελεύων ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΟΥΝΤΑΣ,ιερουργους ενθέους σου...\"(ιερό ευχέλαιο)
                                                       \"ΨΥΧΑΣ ΗΜΩΝ ΧΡΙΣΤΕ, ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΝΩΘΕΝ ΣΦΡΑΓΙΔΟΣ ΣΟΥ ΘΕΙΩ ΤΥΠΩ  ΑΓΙΑΣΑΣ ΑΦΡΑΣΤΩΣ,ΧΕΙΡΙ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑΣ ΙΑΣΕ\"(ιερό ευχέλαιο)
                                                        \"...εκ παντοίας λύτρωσαι κακώσεως,και τας αυτών ΝΟΣΟΥΣ ΑΡΑΜΕΝΟΣ\"(ιερό ευχέλαιο)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!!!!!!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 09 June, 2010, 12:33:48 AM
[font size=3]Εκοιμήθη ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Ο διδάσκαλος της Ρωμηοσύνης
Τήν 1η Νοεμβρίου ε.έ. εκοιμήθη ο Πρωτοπρ. π. Ιωάννης Ρωμανίδης, Καθηγητής της Θεολογίας, ο «διδάσκαλος της Ρωμαίϊκης υποστάσεως του Γένους» (Ναυπάκτου Ιερόθεος, «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία»), «ένας από τούς μεγαλυτέρους ορθοδόξους θεολόγους του 20ού αιώνος» (π. Γεώργιος Μεταλληνός).

Ο π. Ιωάννης εκοιμήθη στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από καρδιακό επεισόδιο, κατά την διάρκεια του πρωϊνού περιπάτου σε Εκκλησίες και την αγορά των Αθηνών, λίγο πρίν εισέλθη στην Εκκλησία της αγίας Κυριακής της οδού Αθηνάς.

Η κηδεία του έγινε την Τρίτη 6 Νοεμβρίου, στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Συμμετείχαν οι Σεβ. Αρχιερείς: Τυρολόης Παντελεήμων, Ναυπάκτου Ιερόθεος, ο οποίος και εκπροσώπησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο, Ιεραπύτνης Ευγένιος και πρ. Ατλάντας κ. Ιωάννης, ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Πρωτοπρ. π. Θωμάς Συνοδινός, ο Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός και άλλοι Ιερείς, η οικογένειά του, η αδελφή και ο ανηψιός του εκλιπόντος, και άλλοι μαθητές και φίλοι του. Τήν εξόδιο ακολουθία έψαλε ο χορός του Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως.

Στήν μνήμη του αειμνήστου π. Ιωάννη, η Εφημερίδα μας κάνει ένα μικρό αφιέρωμα, αφήνοντας να μιλήσουν γι\' αυτόν οι μαθητές του –Επίσκοποι, Ιερείς, Καθηγηταί Πανεπιστημίου, κ.ά.– και να ανοίξουν έτσι τον μεταθανάτιο κύκλο –και χορό– των συζητήσεων για το πρόσωπο και το έργο του π. Ιωάννη. Γιατί ο π. Ιωάννης κοιμήθηκε, όμως δεν έπαψε να μιλά: «Μύσας ο ... Ιωάννης το στόμα, Αφήκεν ημίν άλλο τάς βίβλους στόμα» (στίχοι στον άγιο Ιω. Χρυσόστομο). Ο λόγος του, λόγος σύγχρονος και παραδοσιακός, διεισδυτικός και διακριτικός, οξύς και θεραπευτικός, πατερικός, θεολογικός, θα ακούγεται έντονα, όπου η μικρά ζύμη θα ζυμώνη όλο το φύραμα..[/b]

Π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης (1927-2001)

Μιλώντας για τον Διάβολο

Από τον Thomas Shaw[/b]
Πρόχειρη μετάφραση, Γιώργος Γεωργάτος. Επιμέλεια, μοναχός Θεολόγος Ιβήριτης, ως ελάχιστη προσφορά στήν μνήμη του δασκάλου π. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδη, τήν ημέρα της νεκρώσιμης ακολουθίας του, 6η Νοεμβρίου 2001.

Δύο δεκαετίες πριν, ενώ ήμουν ακόμα ένας νεαρός Ορθόδοξος Χριστιανός, είχα το προνόμιο να ακούσω τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν να μιλά. Δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ καθαρά για τι ακριβώς μιλούσε, αλλά μια πρόταση ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου: «Αυτό που εκπλήσσει όσους μετέχουν στο κίνημα του Οικουμενισμού είναι πως, ενώ αυτοί συζητούν για το μέγα θέμα της ενώσεως των εκκλησιών, οι Ορθόδοξοι ακόμα μιλούν για τον διάβολο».

Η Ορθοδοξία ακόμα μιλά για τον διάβολο, επειδή συνεχίζουμε να βλέπουμε την επίδρασή του στον πολιτισμό που μας περιβάλλει και να γευόμαστε τις συνέπειες του πολέμου του κατά της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη θεολογία ήταν πάντοτε δυναμική, επειδή οι Ορθόδοξοι πιστοί μαχόμαστε σε αυτόν τον αόρατο πόλεμο. Κάθε γενιά πρέπει να ανακαλύπτει τις αλήθειες της Ιεράς Παραδόσεως εκ νέου, και σε αυτήν τη διαδικασία της ανακαλύψεως θα υπάρχουν διαφορές στην κατανόηση του περιεχομένου της Παραδόσεως. Αυτός ο δυναμισμός πάντοτε γεννούσε αμφιλεγόμενους θεολόγους μέσα στην Εκκλησία. Είναι αυτοί που βγαίνουν έξω από τις ασφαλείς φόρμουλες και προσπαθούν να αναδιατυπώσουν την Παράδοση χρησιμοποιώντας ασυνήθεις οδοδείκτες.

Ενας τέτοιος θεολόγος είναι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Το έργο του, σε αντίθεση με αυτό των σημερινών υπερειδικευμένων επιστημόνων, παρουσιάζει μια δυνατή ενιαία θέση, την οποία αυτός εφαρμόζει σε ευρύτατα χρονικά και τοπικά πλαίσια. Κάποιοι απορρίπτουν την τόλμη του ως απλουστευτική και υπερβολικά δογματική.

Συνάντησα για πρώτη φορά τον π. Ιωάννη ως φοιτητής της θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Ήμουν παρών στην τελευταία παράδοσή του Ορθόδοξης Δογματικής πριν από τη συνταξιοδότησή του. Παρακολούθησα τα μαθήματά του για τρία χρόνια και διάβασα τα περισσότερα από τα έργα του, συμπεριλαμβανομένου και του «Φράγκοι, Ρωμιοσύνη, Φεουδαλισμός και δόγμα» (έχει εκδοθεί από τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού).

Ο π. Ρωμανίδης είναι ο τελείως αφηρημένος καθηγητής. Το παρατσούκλι του στον Τίμιο Σταυρό ήταν \"π. Μεσάνυχτα\", γιατί έδειχνε ότι δεν είχε επίγνωση του περιβάλλοντός του όταν μιλούσε. Αρχιζε πάντα τη διάλεξη με τον ίδιο τρόπο. Καθόταν κάτω και μιλούσε με απαλή φωνή, που μόλις ακουγόταν. Επειδή ξεκινούσε σχεδόν από τη μέση μιας σκέψης, φαινόταν πως η διάλεξη είχε ήδη ξεκινήσει πιο πριν μέσα του. Καθώς ζεσταινόταν με το θέμα του, η φωνή του υψωνόταν και τα μάτια του έλαμπαν. Μερικές φορές σταματούσε να μιλά και για μικρά χρονικά διαστήματα φαινόταν να τον παίρνει ο ύπνος. Το ακροατήριο των μαθημάτων του ήταν πάντα πολυπληθές, γιατί ήταν ο άνθρωπος που είχε κάτι να πει. Ήταν παράξενο, γιατί, ενώ η ειδικότητά του ήταν η δογματική, πάντα φαινόταν ότι δίδασκε ιστορία. Συνεχώς διηγόταν λεπτομέρειες για το τι συνέβη στη Γαλλία και στην Ιταλ?α του 9ου και του 10ου αιώνα ή στη Γαλλία και στη Ρωσία του 18ου αιώνα. Τον κριτικάρανε για αυτό. Στο κάτω-κάτω δεν ήταν ειδικευμένος ιστορικός! [Αυτό δεν είναι αλήθεια, φυσικά. Εχει σπουδάσει Ρωμαϊκή και Ισλαμική ιστορία στο Χαρβαρντ (σ.τ.μ.)] Αλλά, ως Πατρολόγος, δίδασκε ότι οι Πατέρες δεν είναι δυνατόν να γίνουν κατανοητοί χωρίς την κατανόηση της ιστορίας της εποχής τους.

Ο π. Ρωμανίδης έχει μια θέση που επιστέφει την όλη θεολογία του: Ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει τον άνθρωπο από την πνευματική ασθένεια που προέκυψε από την Πτώση (αυτή η πνευματική αρρώστια χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση της ευδαιμονίας) και να του δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεο. Μια δευτερεύουσα θέση του, που απορρέει από την πρώτη, είναι πως οι δογματικές διαμάχες στην ιστορία της Εκκλησίας προκαλούνται από αυτούς που δεν κατανοούν τη λειτουργία της ως πνευματικού νοσοκομείου. Ετσι, η πραγματική διαφορά με τη Δύση είναι η απώλεια αυτής της κατανόησης η οποία συνέβη γιατί στη Δύση κάποιες πολιτικές δυνάμεις μετέτρεψαν τους εκκλησιαστικούς θεσμούς σε απλούς πολιτικούς θεσμούς. Ως διαχειριστές πολιτικών θεσμών, οι ιθύνοντες της Εκκλησίας ενδιαφέρθηκαν για την ευδαιμονία του ανθρώπου, αντί για τον δοξασμό του για την απλή συγχώρηση των αμαρτιών του, αντί για την κάθαρση.

Αυτή είναι η θέση του που αμφισβητείται. Σε οικουμενιστικούς κύκλους είναι αποδεκτή μια πολιτισμική ερμηνεία του σχίσματος Ανατολής-Δυσης. Συμφωνα με αυτήν την αντίληψη, η Δυτική, λατινόφωνη Ρωμαϊκή Εκκλησία και η Ανατολική, ελληνόφωνη Βυζαντινή Εκκλησία ήρθαν σε διάσταση, οφειλόμενη σε πολιτικούς και πολιτιστικούς παράγοντες. Τα ουσιαστικά στοιχεία της «αδιαίρετης Εκκλησίας» παραμένουν τα ίδια και στην Ανατολή και στη Δύση. Η αποστολή της θεολογίας του Οικουμενισμού είναι να επανακτήσει αυτήν τη χαμένη αμοιβαία κατανόηση.

Η θέση του π. Ρωμανίδου ανασκευάζει αυτές τις θεωρίες. Δεν υπήρξε ποτέ κάποια «Βυζαντινή» Αυτοκρατορία. Είναι μια εφεύρεση των δυτικών ιστορικών του 18ου αιώνα. Οι ρωμαϊκοί πολιτικοί θεσμοί παρέμειναν ανέπαφοι από την ίδρυση της Νέας Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, τον 4ο αιώνα, μέχρι την πτώση της, τον 14ο [το σωστό: 15ο (σ.τ.μ.)] αιώνα. Ο π. Ρωμανίδης διηγείται λοιπόν μια διαφορετική ιστορία. Όχι την ιστορία της Ελληνικής Ανατολής και της Λατινικής Δύσης, αλλά την ιστορία των Ρωμαίων και των Φράγκων. Η ιστορία του δεν είναι για κάποιους ανθρώπους που χωρίζονται, αλλά για τους Ρωμαίους που αγωνίζονται να διατρανώσουν τις αλήθειες της Ορθοδοξίας, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητη αντίθεση. Η θεωρία του για τους κρίσιμους αιώνες που οδήγησαν στο σχίσμα και στις σταυροφορίες μιλά για μια συστηματική υποδούλωση του Ρωμαϊκού πληθυσμού της Δύσης στους Φράγκους φεουδάρχες, οι οποίοι τελικά κατόρθωσαν να υποτάξουν ακόμα και τη Ρωμαϊκή παποσύνη και να την εντάξουν στο φεουδαλιστικό σχήμα τους.

Η αλήθεια της θέσεώς του έχει απαθανατιστεί στην αγγλική γλώσσα, όπου franchise (το να έχεις τα δικαιώματα ενός Φράγκου) σημαίνει το να έχεις δικαίωμα ψήφου, και villain (οι Ρωμαίοι κάτοικοι των πόλεων) σημαίνει κακός άνθρωπος. Δεν ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής αυτή που αποξενώθηκε από τις ρίζες και τις παραδόσεις της, αλλά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Δύσης, που αντικαταστάθηκε από τον φεουδαλισμό. Ετσι, ενώ άλλοι θεολόγοι συζητούν για το μεγάλο έργο της ενώσεως των εκκλησιών, ο Ρωμανίδης συνεχίζει να μιλά για τον διάβολο.

Είναι η ιστορία ενός πολέμου ορατού και αοράτου. Είναι η ιστορία της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας της Εκκλησίας της Δύσης και η απειλή εναντίον μας, ως Ορθοδόξων, αν δεν καταλαβαίνουμε την ιστορία μας, την κληρονομιά μας και την Ιερά Παράδοσή μας σωστά. Αν επιτρέψουμε η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει απλώς ένας ακόμα πολιτιστικός θεσμός με τα ιδιόμορφα λατρευτικά τυπικά και πρακτικές της, αν επιτρέψουμε η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει μια θρησκεία, θα παίζουμε το παιχνίδι του διαβόλου και θα υποτάξουμε τους εαυτούς μας στους φεουδάρχες μας χωρίς ένα κιχ.


Λογω των αμφισβητήσεων που περιβάλλουν τη δευτερεύουσα θέση του π. Ρωμανίδου, πολλοί λησμονούν την πρώτη και πρωτεύουσα θέση του. Ας αφήσουμε τον π. Ιωάννη να το εκφράσει ο ίδιος: «Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε μια καθαρή εικόνα του γενικού πλαισίου μέσα στο οποίο η Εκκλησία και η Πολιτεία είδαν τη συνεισφορά των δοξασθέντων στη θεραπεία της ασθένειας της θρησκείας, η οποία διαστρέφει την ανθρώπινη προσωπικότητα μέσω της αναζητήσεως της ευδαιμονίας, τόσο σε αυτήν, όσο και στη μετά τον θάνατο του σώματος ζωη. Μεσα σε αυτό ακριβώς το γενικό πλαίσιο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ενσωμάτωσε νομικά την Ορθοδοξη Εκκλησία στη διοικητική διάρθρωσή της. Ούτε η Πολιτεία ούτε η Εκκλησία είδαν την αποστολή της Εκκλησίας ως μια απλή συγχώρηση των αμαρτιών των πιστών για την είσοδό τους στον Παράδεισο στην άλλη ζωη....

Τοσο η Εκκλησία όσο και η Πολιτεία ήξεραν καλά ότι η συγχώρηση των αμαρτιών είναι μόνο η αρχή της θεραπείας της αρρώστιας της ανθρωπότητας που συνίσταται στην αναζήτηση της ευδαιμονίας. Αυτή η θεραπεία ξεκινά με την κάθαρση της καρδιάς, φθάνει στην επαναφορά της καρδιάς στη φυσική της κατάσταση του φωτισμού, και ο όλος άνθρωπος αρχίζει να τελειοποιείται πέρα από τις φυσικές ικανότητές του δια του δοξασμού του σώματος και της ψυχής από την άκτιστη δόξα του Θεού. Το αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας και τελειώσεως είναι όχι μόνο η μόνη κατάλληλη προετοιμασία για τη ζωή μετά τον θάνατο του σώματος, αλλά και η μεταμόρφωση της κοινωνίας εδώ και τώρα από μια συνάθροιση ιδιοτελών και εγωκεντρικών ατόμων σε μια κοινωνία προσώπων με μη-φίλαυτη αγάπη, η οποία \'ου ζητεί τα εαυτής\'».

Επικήδειος λόγος για τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

 Στήν παρούσα εξόδιο ακολουθία εκπροσωπώ τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλο, ο οποίος, παρά την επιθυμία του, δεν κατέστη δυνατόν να παρευρίσκεται ανάμεσά μας, και μεταφέρω τις ευχές του για την ανάπαυση της ψυχής του αειμνήστου π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ο οποίος προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στην Εκκλησία της Ελλάδος με την συμμετοχή του σε διορθοδόξους και διαχριστιανικούς διαλόγους και συναντήσεις.

Συγχρόνως παρευρίσκομαι και ως Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, διότι τα τελευταία χρόνια ο αείμνηστος π. Ιωάννης είχε λάβει απολυτήριο από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, όπου υπηρετούσε, και συγκαταλεγόταν στο ιερατικό δυναμικό της Ιεράς Μητροπόλεώς μου.

Μέ τις δύο αυτές ιδιότητες αισθάνομαι πολύ έντονα το βαρύτατο έργο να αποχαιρετήσω κατά την εξόδιο ακολουθία τον αείμνηστο Καθηγητή των Θεολογικών Σχολών, δάσκαλο της πνευματικής ζωής, εκφραστή της ορθοδόξου ησυχαστικής παραδόσεως, αγαπητό μου Κληρικό, πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη. Όμως θα κάνω κουράγιο να ολοκληρώσω τον αποχαιρετισμό μου.

Ο αείμνηστος πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης δεν ήταν συνηθισμένη προσωπικότητα. Συνάδελφοί του θα σκιαγραφήσουν το συγγραφικό και διδασκαλικό του έργο. Όμως εκείνο που μπορώ να υπογραμμίσω είναι ότι ήταν σοβαρός ερευνητής και επιστήμων, γνώστης και διδάσκαλος της Ορθοδόξου Παραδόσεως, που συνετέλεσε πολύ στην αναγέννηση των θεολογικών γραμμάτων, αλλά κυρίως και προπαντός ήταν ευαίσθητος άνθρωπος. Είχε αφιερωθή ψυχή τε και σώματι στο βάθος της Ρωμηοσύνης, που γι\' αυτόν ήταν η ουσία της γνησίας πνευματικότητος που απαλλάσσει τον άνθρωπο από την φιλαυτία, την ευδαιμονία και τις εκδηλώσεις του πεπτωκότος ανθρώπου. Πραγματοποίησε ένα μεγάλο εκκλησιαστικό, θεολογικό και εθνικό έργο. Εκπροσώπησε την Ορθόδοξη Θεολογία στην Αμερική, στις Θεολογικές Σχολές στον Λίβανο, την Δαμασκό, την Ευρώπη, σε Συνέδρια, σε Διαλόγους, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε αίθουσες κλπ. Όλοι άκουγαν έναν πρωτότυπο και συγχρόνως παραδοσιακό θεολόγο. Ελπίζω το μεγάλο του έργο, το οποίο παραγνωριζόταν από μερικούς όσο ζούσε, να εκτιμηθή τώρα μετά την κοίμησή του.

Θά ήθελα αυτήν την στιγμή να υπογραμμίσω δύο σημεία τα οποία κατά την γνώμη μου είναι ενδιαφέροντα.

Τό πρώτο είναι μιά επιστολή που απέστειλε το έτος 1958, πρίν 43 χρόνια, νεαρός τότε θεολόγος, στον μοναχό π. Θεόκλητο Διονυσιάτη, στην οποία μεταξύ των άλλων του έγραφε:

«Λυπούμαι πολύ που δεν θα εορτάσωμεν εφέτος το Πάσχα μαζί. Ο νούς μου ευρίσκεται πάντοτε εις το Άγιον Όρος και με κάθε ευκαιρίαν προσπαθώ να διαφωτίσω τούς γνωστούς μου περί αυτού... Θά ήθελα πολύ να αλληλογραφώμεν. Νομίζω ότι θα λυπηθή ο διάβολος που δεν μάς αρέσει ο χριστιανισμός που προωθεί, αλλά τί να γίνη; Δέν ημπορεί κανείς να αρέση εις αυτόν όταν θέλη να αρέση εις τον Θεόν».

Καί ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, σχολιάζοντας την επιστολή του αυτή έγραψε: «Ο καλός μου φίλος και ευλαβέστατος Πρεσβύτερος Ι. Ρωμανίδης, δεν είναι θεολόγος της σειράς. Τήν Ορθοδοξίαν την έμαθε σε δύο-τρία Πανεπιστήμια και με την βοήθειαν της ασκήσεως που φωτίζει την ψυχήν. Κάτοχος 4 γλωσσών με βαθυτάτην επιστημονικήν αρτίωσιν... Είναι κυριολεκτικώς καλόγηρος, τρεφόμενος από τούς αγίους Πατέρας και με την αγίαν λειτουργικήν ζωήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υμνών τον Θεόν \"επτάκις της ημέρας\"» (Αθωνικά Άνθη).

Ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης, εκπονώντας την διδακτορική του διατριβή, ήλθε σε επαφή με μοναχούς που ζούσαν την νοερά προσευχή και μάθαινε τα μυστικά της, την σχέση του νοός με την καρδιά. Επισκεπτόταν το Άγιον Όρος, και απέκτησε την βεβαιότητα των θεμελίων της πνευματικής ζωής, γι\' αυτό και στα κείμενά του μιλούσε συνεχώς για τα κλειδιά της Ορθοδόξου Παραδόσεως που είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση. Τό βιβλίο της δογματικής του είναι πρότυπο ορθοδόξου θεολογίας, ώστε ένας αγιορείτης να πή ότι είναι το καλύτερο εγχειρίδιο ορθοδόξου δογματικής, επειδή συνέδεε την θεολογία με την ορθόδοξη ησυχία.

Τό δεύτερο σημείο που θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι τα όσα έχει γράψει στην διδακτορική του διατριβή περί του θανάτου. Ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας και η υπέρβαση του θανάτου γίνεται με την εν Χριστώ αναγέννηση του ανθρώπου. Γράφει χαρακτηριστικά:

«Επειδή οι Έλληνες Πατέρες ανέκαθεν εδίδασκον ότι ο Θεός δεν εποίησεν τον θάνατον, συνέδεον δέ στενώς τάς εννοίας θάνατος, σατανάς και αμαρτία, η ευσέβεια της Ορθοδοξίας είχε πάντοτε ηρωϊκόν και αγωνιστικόν χαρακτήρα, επομένη τοίς ίχνεσιν των Μαρτύρων και Ομολογητών, παρά τοίς οποίοις ο φόβος και η οπισθοχώρησις πρό του θανάτου εσήμαινεν πτώσιν εις χείρας του σατανά και αποκοπήν από της πίστεως. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αείποτε προσεπάθησαν να καταπατήσουν το κέντρον του θανάτου και να αποκτήσουν την αμέριμνον ελευθερίαν. Χαρακτηριστικόν της Ελληνικής Πατερικής Παραδόσεως είναι ο συνεχής αγών κατά της τυραννίδος του θανάτου, του διαβόλου και της αμαρτίας διά της εν Χριστώ ζωής της ανιδιοτελούς αγάπης» (Προπατορικόν αμάρτημα, σελ. 158).

Αυτά δίδασκε ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Καί έτσι έζησε, ιδιαιτέρως τον τελευταίο καιρό που τον πλησίασα περισσότερο. Τόν επισκέφθηκα πρίν λίγους μήνες στην εντατική του Νοσοκομείου, που έπασχε από σοβαρό καρδιακό πρόβλημα και ήταν ήρεμος, διακατεχόταν από την αφοβία του θανάτου. Τό μόνο που τον απασχολούσε ήταν η θεολογική και εκκλησιαστική ζωή στον τόπο μας. Τόν επισκέφθηκα στο μικρό και απέριττο σπιτάκι του. Είχε απομακρυνθή τελείως από την όλην εκκλησιαστική δραστηριότητα και ζούσε ήρεμα, ήσυχα, όπως ακριβώς άρχισε την θεολογική του ζωή. Τό μόνο που έκανε ήταν να γράφη διάφορα κείμενα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και να τα βάζη στην ιστοσελίδα του (Romanity.org). Τά βράδυα ξυπνούσε, άναβε τα κεράκια σε ένα μικρό μανουάλι και προσευχόταν με το κομποσχοίνι. Ένας μεγάλος θεολόγος από ακαδημαϊκής πλευράς που προσευχόταν ως μοναχός. Ο τρόπος αυτός της ζωής του μού θύμιζε λίγο τον κοσμοκαλόγερο Παπαδιαμάντη. Απέφευγε συστηματικά την δημοσιότητα και ζούσε απλά, ταπεινά, ησυχαστικά!


Προσεύχομαι στον Θεό να τον αναπαύση για τούς κόπους που κατέβαλε να μεταδώση την Ορθοδοξία και να ζήση τα μυστικά της. Δέν είναι δυνατόν ο Θεός να παρίδη πρόσωπα σάν τον αείμνηστο π. Ιωάννη, που φλεγόταν μέχρι τέλους της ζωής του από τον ζήλο και την αγάπη για την ορθόδοξη ησυχαστική θεολογία και παράδοση.

Εύχομαι ο Θεός να παρηγορή τούς συγγενείς του κατά σάρκα (την αδελφή του, τις θυγατέρες του, τον ανηψιό του κ.ά.) και τούς συγγενείς του από πλευράς θεολογίας. Γιατί ο αείμνηστος είχε πολλούς οικείους εν τή πίστει.

Σεβαστέ π. Ιωάννη,

Τόν τελευταίο καιρό εξέφραζες το παράπονο ότι ο κόπος σου πήγε χαμένος, επειδή έβλεπες τα πράγματα να εξελίσσονται έξω από τα κριτήρια της Ορθοδόξου Πατερικής Παραδόσεως που δίδασκες. Όμως τώρα θα γνωρίζης πολύ καλύτερα ότι η δύναμη της πίστεως και ο αυθεντικός θεολογικός λόγος είναι ισχυρότερος από τα πυρηνικά και χημικά όπλα και ότι ο σπόρος της αυθεντικής διδασκαλίας σου θα καρπίση. Τό υποσχόμαστε και εμείς οι μαθητές σου, Επίσκοποι και Κληρικοί, λαϊκοί και μοναχοί, όλος ο λαός του Θεού.

Σέ αποχαιρετούμε στην πορεία σου από τον κτιστό ναό στον άκτιστο ναό, από την χειροποίητη σκηνή, στην αχειροποίητη σκηνή, όπως σού άρεσε να λέγης, με την ελπίδα της αναστάσεως και της εκ νέου συναντήσεώς μας.


  Ερευνητής επιστήμονας και Καππαδόκης

του Πρωτ. π. Θωμά Βαμβίνη
   
     Θά περάση πολύς καιρός μέχρι να αφομοιωθή το έργο του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ρωμανίδη· έργο θεολογικό και ιστορικό ή, μάλλον πιό σωστά, όπως έχει επισημάνει ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιερόθεος, έργο που συνδέει την θεολογία με την ιστορία. Η θεολογία των αγίων Πατέρων δεν ήταν ένας άσαρκος φιλοσοφικός στοχασμός. Ήταν περιγραφή με κτιστές ανθρώπινες λέξεις της θεοπτικής εμπειρίας των «διαβεβηκότων εν θεωρία». Η εμπειρία αυτή, βέβαια, υπερβαίνει κάθε νόημα και κάθε φαντασία, γι\' αυτό δεν μπορεί να περικλεισθή με πληρότητα σε καμμιά λογική περιγραφή. Ως εμπειρία, όμως, είχε (και έχει) ψηλαφητά αποτελέσματα, τα οποία μπορούν να μελετηθούν από διαφόρους κλάδους της επιστήμης. Κι\' αυτό όχι μόνο στούς κατόχους της εμπειρίας, αλλά και στον λαό που διδασκόταν τις προϋποθέσεις και τον τρόπο προετοιμασίας γι\' αυτήν την εμπειρία, γιατί επηρέασε τούς θεσμούς της κοινωνίας του και την σχέση του με την υπόλοιπη δημιουργία. Προσανατόλισε τον πολιτισμό, την πολιτική, την τέχνη του και την καθημερινή του ζωή –ακόμη και στις πιό υλικές εκφάνσεις της– στην θεολογική προοπτική του ανθρώπου. Αυτός ο λαός ήταν οι πολίτες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους. Σέ αυτόν τον λαό, χάρη στις μεγάλες μορφές των ελληνοφώνων Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και στην πολιτική διορατικότητα των ηγετών του, η αποστολική παράδοση βρήκε τις κατάλληλες –«κανονικές»– συνθήκες για να επιδείξη τα σωτήρια αποτελέσματα του μεγάλου «πειράματος» της εν Χριστώ ζωής. Συχνά ο π. Ι. Ρωμανίδης χρησιμοποιούσε ορολογία των εμπειρικών επιστημών, όταν μιλούσε για τον πραγματικό χαρακτήρα της ορθόδοξης θεολογίας. Τό «πείραμα», λοιπόν, της εν Χριστώ ζωής πραγματοποιήθηκε (και με κρατική συμμετοχή και υποστήριξη) μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές διαστάσεις, στούς πολίτες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους. Τά πρόσωπα των Αγίων ήταν κεντρικά πρόσωπα μέσα στην ιστορία της Ρωμηοσύνης, το πνεύμα της οποίας ταυτιζόταν με το πνεύμα της «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Αυτή η ταύτιση ήταν μιά μελετημένη πολιτική επιλογή των αυτοκρατόρων της. Απόδειξη αυτού του γεγονότος αποτελούν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, οι οποίες, όπως έλεγε ο π. Ι. Ρωμανίδης, ήταν αυτοκρατορικές σύνοδοι που απέβλεπαν στο να κάνουν νόμο του Κράτους την ορθή δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, καθώς και τούς ιερούς κανόνες που ρύθμιζαν την ζωή της.

Στήν πραγματεία του που έχει τίτλο «Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι και πολιτισμός», γράφει: «...αι τοπικα σύνοδοι ήσαν μέρος της πρωτογενούς δομής της Εκκλησίας, ενώ η Οικουμενική Σύνοδος ήτο κατά τήν φύσιν της έκτακτος και αυτοκρατορική. Δύναταί τις να παραλληλίση τις Οικουμενικές Συνόδους με την Αποστολικήν Σύνοδον των Ιεροσολύμων (Πράξ. 15, 6:6-29). Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι, όμως, συνεκαλούντο υπό του βασιλέως των Ρωμαίων με σκοπόν να αναγάγη εις Ρωμαϊκόν νόμον την έναντι των αιρετικών κοινήν πίστιν καq πράξιν των Αυτοκεφάλων και Αυτονόμων Εκκλησιών».

Η αιτία της ιδιαίτερης μέριμνας του Κράτους για την διασφάλιση της ορθής πίστεως βρίσκεται στον χαρακτήρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της θεολογίας της. Η άποψη του π. Ι. Ρωμανίδη, που θα παραθέσω παρακάτω –η οποία είναι πόρισμα αυστηρής επιστημονικής έρευνας στα κείμενα της αποστολικής και πατερικής παραδόσεως– είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές του: «Τό κλειδί δια την κατανόησιν της μεταβολής της Ορθοδόξου Καθολικής Παραδόσεως από παρανόμου εις νόμιμον θρησκείαν και κατόπιν εις επίσημον Εκκλησίαν, έγκειται εις το γεγονός, ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διεπίστωσε, ότι δέν είχε απέναντί της απλώς μίαν επί πλέον μορφήν θρησκείας φιλοσοφίας, αλλά μίαν καλώς οργανωμένην Εταιρείαν Ψυχιατρικών Κλινικών, αι οποίαι εθεράπευον την αναζητούσαν την ευδαιμονίαν ασθένειαν της ανθρωπότητος καί παρήγον φυσιολογικος πολίτας με ανιδιοτελή αγάπην, αφιερωμένους εις τήν ριζικήν θεραπείαν των προσωπικών τους καq των κοινωνικών νοσημάτων. Η σχέσις που ανεπτύχθη μεταξύ Εκκλησίας καί Πολιτείας, ήτο ακριβώς αντίστοιχος προς την σχέσιν μεταξύ Κράτους καq συγχρόνου Ιατρικής». «Εάν είχε μείνη ο ησυχασμός εις την καρδίαν της εθνικής ζωής, θα συγκατελέγετο μεταξύ των θετικών επιστημών. Τούτο, διότι η νοερά ενέργεια της ψυχής, που προσεύχεται νοερώς και αδιαλείπτως εις την καρδίαν, είναι ένα φυσιολογικόν όργανον, που όλοι έχουν και το οποίον χρειάζεται θεραπεία»

Σέ μιά τέτοια θεολογική θεώρηση της Ρωμηοσύνης πώς μπορεί να περάση οποιαδήποτε ιδεολογοποίηση της θεολογίας, ή ο οποιοσδήποτε φυλετισμός; Όταν το ζητούμενο των «εφαρμογών της θεολογίας» είναι η ανακάλυψη και ενεργοποίηση της νοεράς ενέργειας του ανθρώπου και η μετάβασή του από την ιδιοτελή στην ανιδιοτελή αγάπη, πώς μπορεί να χαρακτηρισθή η ιστορική ανίχνευση αυτών των εφαρμογών «ιδεολόγημα της Ρωμηοσύνης» που «παραπέμπει στον φανατισμό διαμέσου του αντιδυτικισμού»(Μάριος Μπέγζος);

Ο π. Ιωάννης δέχθηκε από ορισμένους κύκλους σκληρή –έως υβριστική– κριτική. Αυτός, όμως, ήταν ελεύθερος από τα ιδεολογικά δεσμά που προσπάθησαν να προσαρμόσουν στο έργο του. Γι\' αυτό, με την συνέπεια του αδέσμευτου ερευνητή, μπορούσε στα μαθήματά του να επισημαίνη: «Ο πατριωτισμός ο νεοελληνικός μάς έχει γεμίσει συνθήματα». Καί έφερνε σάν παράδειγμα τις συνέπειες που είχε η κριτική που έκανε στον Αριστοτέλη. «Όταν λέμε ότι ο Αριστοτέλης ήταν μεγάλος άνθρωπος και είχε μεγάλη αξία..., για τον νεοέλληνα αυτό σημαίνει ότι ό,τι διδάσκει ο Αριστοτέλης είναι αλήθεια... Γιατί αν έκανε λάθος ο Αριστοτέλης, τότε δεν μπορεί να είναι καλός. Διότι στην Ελλάδα μονο εκείνοι που δεν κάνουν λάθη είναι καλοί. Όποιος κάνει λάθος είναι κακός, ... Δηλαδή, έχουν ταυτίσει την ηθική με την επιστήμη οι Έλληνες οι σημερινοί και έχω μεγάλο πρόβλημα στο Πανεπιστήμιο».

Ο θεολογικός του λόγος απαιτεί ελευθερία από τις προκαταλήψεις που έχουν εισβάλει στην ελλαδική θεολογία και την απομάκρυναν από την αυθεντικότητα του αποστολικού και πατερικού κηρύγματος. Ο λόγος του βγαίνει μέσα από την αυστηρή επιστημονική έρευνα και από την πνευματική παράδοση της Καππαδοκίας. Μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους δασκάλους, αλλά πήρε την πληρότητα της ζωής από τούς ευσεβείς γονείς του, που ζούσαν όπως και οι άλλοι πρόσφυγες από την Αραβησσό της Καππαδοκίας μέσα στην ατμόσφαιρα της θεολογίας των Καππαδοκών Πατέρων, χωρίς πιθανώς να το γνωρίζουν. Η ζωή των συμπατριωτών του αραβησσιωτών προσφύγων και στην νέα τους ελλαδική πατρίδα συνέχισε να είναι αυστηρά συντονισμένη με το τυπικό της Εκκλησίας. Ενδεικτικό της οικογενειακής του παραδόσεως είναι το ότι η μητέρα του εκοιμήθη ντυμένη το σχήμα της μοναχής στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που βρίσκεται στή Σουρωτή της Χαλκιδικής. Συχνά την μνημόνευε στις παραδόσεις του. Είχε θεμελιώσει την σκέψη του με την «πρακτική» της θεολογία. Γνώριζε, για παράδειγμα, εμπειρικά το απαραβίαστο και από τον Θεό της ανθρώπινης ελευθερίας, γι\' αυτό έλεγε: «Άγιος με το ζόρι δεν γίνεται».

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα. Είχε την ελευθερία του ώριμου ερευνητή επιστήμονα και του διακριτικού πνευματικού πατέρα. Δέν απέρριπτε και δεν δεχόταν τίποτε πρίν το ερευνήση με δοκιμασμένα επιστημονικά και πνευματικά κριτήρια. Η ύπαρξη τέτοιων μεγάλων ανθρώπων μοιάζει με τα πολύ ισχυρά φάρμακα, τα οποία μαζί με τα θεραπευτικά αποτελέσματα παρουσιάζουν σε ορισμένους ασθενείς οργανισμούς κάποιες παρενέργειες. Η σωματική απουσία του π. Ιωάννου πιστεύω ότι εξάλειψε οποιαδήποτε «τοξικότητα» της κριτικής παρουσίας του στα θεολογικά πράγματα και μάς άφησε μόνο τούς θεραπευτικούς χυμούς του έργου του. Μακάρι να μή περάση πολύς καιρός μέχρι να καταλάβουμε την πραγματική τους δύναμη.[/u]

 Λόγος Χρωματικός εις το εξόδιον του Πρεσβυτέρου Ιωάννου Ρωμανίδη

Εκφωνηθείς υπό Λάμπρου Σιάσου, Καθηγητού Πανεπιστημίου

(Ο κ. Σιάσος μίλησε εκ μέρους του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης)

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Εξ αμετρήτων των μαθητών / προσερχόμεθα και ημείς / εις το εξόδιον τούτο, / δεδοικότες και ταπεινοί συνοδοί.

Αναλαβόντες εκ προσώπου / της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης / το διακόνημα τούτο.

Συνεισάγοντες εις την εκκλησιαστικήν / και Ιεραρχικήν ταύτην ιεροπραξίαν / την βαθυτάτη θλίψιν των Καθηγητών / και των Φοιτητών της Σχολής μας.

Εισκομίζοντες τις δεήσεις μας / διά των Αγίων και της Υπεραγίας Θεοτόκου / προς τον Τρισάγιον, τον Παλαιόν των Ημερών:

να δεχθή την ψυχήν / του κεκοιμημένου συναδέλφου, / του πεφιλημένου διδασκάλου, / και να την τάξη στην χώρα των ζώντων

Καί τούτο τελούμεν / χρεωστικώς / και δικαίως, / και εκκλησιαστικώς.

Εξ αμετρήτων της υπό τον ήλιον Σχολών / ο καθηγητής ιερεύς Ιωάννης Ρωμανίδης / ετίμησε επί τώ τέλει / την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Αυτήν επέλεξεν αμεταθέτως / ως εδραίαν βάση του / για να μεταλαμπαδεύσει στούς εκείσε σπουδάζοντες / όσα ο ιδρώς του προσώπου του, / –νοτίδος πρ¥ην άμοιρα– / εκείνος ιεροπρεπώς ενότισεν.

Εις το τρίτον αυτής Αμφιθέατρον / απηχεί εισέτι η πραεία / έστιν ότε και οξεία / μολπή του.

Εκείσε εδιδάχθημεν περί του αυτού / Ασάρκου και Σεσαρκωμένου Λόγου του Θεού.

Καππαδόκης αυτός υπερόριος / και υπερήφανος, / εκείσε ανεγίνωσκε τα της Δογματικής / των καππαδοκών Πατέρων υπερυψηλά σπου..

:«Περί της Θεολογικής Μεθόδου γενικώς». / Διά τούς αδαείς. / (και τότε ευρισκόμεθα - μασταν πολλοί.)

:«Περί της Θεολογικής Μεθόδου ειδικότερον». / Διά τούς προχωρημένους. / (και τότε ανευρίσκοντο ολίγοι.)

Εκεί προσήρχοντο και εγέμιζον τον χώρον ασφυκτικώς / φοιτητές και άλλων του Πανεπιστημίου Σχολών. / Καί ο πατήρ Ιωάννης επλήρου τον χώρον / ού ήμεν καθήμενοι.

Γ ε ρ α ρ ό ς αυτός / κάτισχνοι ημείς. / Ανεγίνωσκε από στήθους, δηλαδή εκ της καρδίας του / φθέγματα ανδρών Εκκλησιαστικών.

Αρχόμενος από του Μεγαλοφωνοτάτου Ησα|ου / - ώ! πόσον καινόν άμα και παλαιόν! - / Διερχόμενος διά των θεοπνεύστων / της Καινής Γραφέων.

Διά του Μάρτυρος - αγαπητού εις αυτόν - / Αγίου Ιουστίνου, / Αθανασίου του Μεγάλου, / και πάλιν των Καππαδοκών.

Ποιών στάσιμον μέγα / εις τον Ιερόν Φώτιον. / Τόν οποίον υπεραγαπούσε / και υπερτιμούσε / και υπέρ ανεγίνωσκε.

Περαίνων πάντοτε τον λόγον του και / αναπαυόμενος εις τον οικείον μας της Θεσσαλονίκης / Άγιον Αρχιεπίσκοπον / Γρηγόριον τον Παλαμάν.

Εγκεντρίζων την διδασκαλίαν του εις την εκκλη-σιαστικήν, / την ιεροπρεπή συνάμα και αυστηρή διακόσμηση.

Επιστημονικός μαζί και ιερατικός, / Ιωάννης ο καθηγητής και πρεσβύτερος / άπλωνε τις παλάμες του και ηγκαλίζετο / –ως γενναίος αυτός άμα και στοργικός– / όλην την ιστορίαν, την ιερά και την θύραθεν.

Καί αγωνίζετο απαύστως να διακρίνη / της δυσδιακρίτου μεθορίου τα συμπεφυρμένα.

Δι\' αυτών και εξ αυτών / ο πατήρ Ιωάννης έχει αναρριπίσει / τολμηρώς και ζωηρώς τις θεολογικές σπουδές / στην Ελλάδα και εις την ξένην.

Επαρρησιάσθη αφόβως / ενώπιον ακροατηρίων ειδικών της αλλοδαπής.

Καί ομολόγησεν καυχώμενος όσα / οι προ αυτού ιερατικές διακοσμήσεις / εδογμάτισαν και ομολόγησαν.

Σεβασμιώτατε,

Ισχνόφωνος εγώ και μόλις λαλών, / αδυνατώ να περάνω εξ ιδίων τον λόγον μου.

Επιτρέψατέ μου να αρυσθώ δύναμη και λόγον / αλλαχόθεν, / εξ ανδρός τα μάλα Εκκλησιαστικού.

Ιωάννης ο Πρεσβύτερος, / ανήρ αγχίνους και διδασκαλικός, / «απήλθε / ζηλωτής και πυρίπνους, / τραχύς την ειλικρίνειαν / και τομός την γλώσσαν, / πλήττων αθώω τή γλώσση / ως ο Ηλίας έπληξεν / «αθώοις ταίς χερσίν» / τούς ιερείς των προσοχθισμάτων».

Επικήδειος στον π. Ιωάννη Ρωμανίδη

από τον Καθηγητή π. Παναγιώτη Χριστινάκη
Τό Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών εκπροσώπησε ο Καθηγητής κ. Παναγιώτης Χριστινάκης.

Ο κ. Χριστινάκης, εκφράζοντας τα συναισθήματα και των συναδέλφων του, υπεγράμμισε την μεγάλη προσωπικότητα του εκλιπόντος, καθόσον «δεν φθάνουν τα λόγια για να περιγράψη κανείς μιά προσωπικότητα σάν τον π. Ιωάννη».


Εν συνεχεία στάθηκε σε δύο σημεία-περιστατικά της ζωής του π. Ιωάννη, σε δύο μαρτυρίες, τις οποίες θεώρησε εκφραστικές της προσωπικότητάς του.

Τό πρώτο σημείο αφορούσε ένα περιστατικό, στο οποίο ήταν μάρτυρας ο ίδιος, κατά το οποίο ο π. Ιωάννης, απορροφημένος από την προσευχή που συνήθιζε να κάνη βηματίζοντας, δεν ανταπέδωσε τον χαιρετισμό σε έναν φοιτητή του, και αυτό έγινε αιτία να αποκαλυφθή, τελικά, η κρυφή αρετή του: «Δείγμα ότι πρώτα ήταν άνθρωπος του Θεού», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Χριστινάκης.

Τό δεύτερο σημείο αφορούσε το επιστημονικό του έργο και συγκεκριμένα την διδακτορική του διατριβή, «το προπατορικό αμάρτημα». Από τούς πολλούς διδάκτορες που έχει βγάλει η «επιστημονική φωλιά», η Θεολογική Σχολή Αθηνών, ο π. Ιωάννης ξεχώριζε: «Στήν περίπτωση του π. Ιωάννη, με την διδακτορική του διατριβή επιτρέψατέ μου να πώ ότι, για μένα, φάνηκε αμέσως ότι αυτό που βγήκε είναι αετόπουλο, ότι επρόκειτο να γίνη, όπως και έγινε, αετός, πέταξε πέρα, μακριά απ\' εδώ, πήγε στην Θεσσαλονίκη». Τήν μετέπειτα πορεία του παρακολουθούσαν οι συνάδελφοί του των Αθηνών με «καμάρι», διότι τον θεωρούσαν και δικό τους Καθηγητή, μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, την οποία χαρακτήριζε «ο σταυρός και η λαμπάδα του Χριστού».

Καί ο κ. Χριστινάκης προέπεμψε τον π. Ιωάννη με την ευχή:

«Άς είναι αιωνία η μνήμη του, διότι μάς φώτισε και μάς φωτίζει πολύ.>>

Επικήδειος στον π. Ιωάννη Σ. Ρωμανίδη

της Δ. Αθ. Λιάλιου
Συναχθήκαμε σήμερα εκ περάτων για να τελέσουμε το μυστήριο επί του ιερώς κεκοιμημένου, ηγαπημένου μας διδασκάλου, πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη, ο οποίος πορεύεται εν φωτί στην χώρα των ζώντων αγίων προφητών, Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας, την θεωτική εμπειρία των οποίων ερμήνευσε λόγω και έργω.

Ερχόμενος στην Θεσσαλονίκη στις αρχές της δεκαετίας του \'70 και προερχόμενος από τις νέες εκτεταμένες επικράτειες του αποδήμου Οικουμενικού Ελληνισμού, ο Ρωμηός π. Ιωάννης, άρχοντας και κοσμοπολίτης, πλημμύρισε τις αίθουσες της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. με τον γλυκασμό της νηπτικής μας παραδόσεως και την φωτοφάνεια των λόγων των Πατέρων της Εκκλησίας μας, χαράσσοντας ο ίδιος, χωρίς προσωποληψία και φατριασμό, την κοίτη των θεολογικών μας σπουδών στην Συμβασιλεύουσα. Ο π. Ιωάννης σφράγισε την σκέψη και τον τρόπο μας αλλά και την αγάπη μας για την Εκκλησία, ως του Σώματος του Χριστού, όπου τα μέλη της, ζώντες και τεθνεώτες, κατά το μέτρο της δεκτικότητός μας, μετέχουμε των δωρημάτων της φωτοδοσίας του Τριαδικού Θεού. Γι\' αυτό ο π. Ιωάννης μάς χάρισε το όραμα της Ζωής και της Αναστάσεως.

Στήν αρετολογία της επικρατούσας θεολογίας και στον πολύμορφο κοινωνικό προφητισμό ο π. Ιωάννης αντέταξε τον λόγο για την γνώση των ιστορικών ριζωμάτων της εκκλησιαστικής κοινότητας, όπου η σωτηρία είναι δωρεά της Χάρης του Τριαδικού Θεού και όχι καταξίωση της ανύπαρκτης αρετής μας, όπου η σωτηρία μας είναι κατά χάρη άκτιστη ως δωρεάν από τον Θεό θεραπεία στον άνθρωπο-εικόνα της αρρήτου δόξης του μόνου αθανάτου υπάρχοντος Θεού. Γι\' αυτό έχουμε βεβαία την ελπίδα ότι \"αναστήσονται γάρ οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις\". Χριστός ανέστη, αγαπημένε μας Δάσκαλε.


Ευχαριστούμε» και «καλή αντάμωση», π. Ιωάννη από Καλιφόρνια

Δοξασμένος ο Θεός εν τοίς αγίοις Αυτού. Δέν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, από το να θρηνήσουμε για το γεγονός ότι δεν πρόκειται να συναντήσουμε πλέον τον Δρ. Ρωμανίδη εδώ στην γή, αλλά θα αναμένουμε την μελλοντική μας συνάντηση στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Ο Δρ. Ρωμανίδης έφερε επανάσταση στην κατανόηση της ιστορίας: ως πρώην ρωμαιοκαθολική μοναχή δεν γνώριζα τίποτε-τίποτε σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτός μάς προσέφερε τον χαμένο κρίκο (missing link) της εξαφάνισης της Ορθόδοξης Ρωμανίας κάτω από την επαναγραφή της ιστορίας από τον Καρλομάγνο. Μεταδώσαμε στο εξωτερικό την τεκμηριωμένη παρουσίαση της ιστορίας της «Φράγκικης Εκκλησίας» και του Αυγουστίνου σε όσους έρχονταν και επιθυμούσαν να γνωρίσουν την αλήθεια για την Εκκλησία του Χριστού.

Οι προσευχές μας θα ενωθούν με τις δικές σας για την ανάπαυση της ευλογημένης του ψυχής κατά την κηδεία του την 6η Νοεμβρίου. Θά τον μνημονεύουμε σε κάθε θεία Λειτουργία στην μικρή μας Ενορία, εδώ στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας.

Εν Χριστώ Ιησού, του μόνου Θεού και Σωτήρος.

Πρεσβυτέρα α. και Πρεσβύτερος α., Ορθόδοξη Ενορία του Αγίου Πνεύματος, L.O.CA.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 09 June, 2010, 12:35:54 AM
π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ

 

Τό παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στην σελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος www.ecclesia.gr.

Απεβίωσε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου του 2001 ο Πρωτοπρεσβύτερος και Καθηγητής Ιωάννης Ρωμανίδης.

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ένας από τούς μεγαλυτέρους ορθοδόξους θεολόγους του 20ου αιώνα, κατήγετο από την Αραβησσό της Καππαδοκίας, από το χωριό του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου, στην μνήμη του οποίου εόρταζε. Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1927 στον Πειραιά από τον Σάββα και την Ευλαμπία Ρωμανίδη. Μεγάλωσε στην Νεά Υόρκη... Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στην Νέα Υόρκη. Στό Γυμνάσιο μυήθηκε στον Θωμά τον Ακινάτη από έναν Καθηγητή του Καθολικό που στην συνέχεια έγινε Ορθόδοξος. Έτσι γνώριζε από νωρίς την σχολαστική θεολογία. Εν συνεχεία είχε λαμπρές σπουδές: σπούδασε στο αίήήklin της Μασαχουσέτης, στην Ορθόδοξη Σχολή του Τιμίου Σταυρού στην Βοστόνη, προτεσταντική θεολογία στο Πανεπιστημίο του Yale, στην ρωσική Θεολογική Σχολή της Νέας Υόρκης και εν συνεχεία στον άγιο Σέργιο, την επίσης ρωσική Θεολογική Σχολή της διασποράς στο Παρίσι. Ήξερε πολλές γλώσσες, ανάμεσα στις άλλες: αγγλικά, ελληνικά, ρωσσικά. Τό 1957 ανεκηρύχθη διδάκτωρ στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κοντά στον Καθηγητή Ιωάννη Καρμίρη. Τό 1968 εξελέγη και το 1970 διορίσθηκε τακτικός Καθηγητής της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ήταν διδάκτωρ και του Πανεπιστημίου του άήίvήίd, όπου είχε Καθηγητή του τον π. Ιωάννη Φλωρόφσκι (τή γέφυρα που άνοιξε ο π. Ιωάννης Φλωρόφσκι με την πατερική μας παράδοση την ολοκλήρωσε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης) και προετοιμαζόταν να γίνη Καθηγητής της Ιστορίας ή στο Harvard ή στο Yale. Από το 1970 ήταν επισκέπτης Καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Μπαλαμάντ στον Λίβανο. Τό 1984 παραιτήθηκε από την θέση του Καθηγητού από το Πανεπιστήμιο Θεσαλονίκης.

Έργα του, εκτός από την πληθώρα των άρθρων και εισηγήσεών του, ήταν: Τό Προπατορικόν Αμάρτημα (1957), Δογματική, Ρωμηοσύνη-Ρωμανία-Ρούμελη, Ρωμαίοι ή Ρωμηοί Πατέρες της Εκκλησίας,... Εθεωρείτο ο μεγαλύτερος ορθόδοξος μελετητής του Αυγουστίνου. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης κατόρθωσε να δή το δόγμα, την πίστη μέσα στο ιστορικό και λειτουργικό της πλαίσιο, δηλαδή συνένωσε κάτι το πρωτόγνωρο: ιστορία, δογματική και λατρεία. Επανασυνένωσε την θεολογία μας με την πατερική παράδοση. Ανανέωσε κυριολεκτικά την ορθόδοξη θεολογία. Η θεολογία του π. Ιωάννου Ρωμανίδου είναι το θεμέλιο της θεολογίας μας στην συνέχειά μας, κατά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό. Ζούσε έναν βίο διά Χριστόν σαλού.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

«Έναν πουλίν, καλόν πουλίν...»

του Αρχιμ. Καλλινίκου Ευ. Γεωργάτου

 

Στήν πλάτη των χορευτών του συλλόγου της ακριτικής Γουμένισσας, που παρουσίαζαν στην πλατεία της πόλης μας χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας, υπήρχε κεντημένος ένας δικέφαλος αετός.

Ένας δικέφαλος αετός, σύμβολο της Ρωμανίας, της ιστορικής αυτής αγιοτόκου κοινωνίας που την ζωογονούσε το πνεύμα της Εκκλησίας. Ο αγιασμός των μελών της περιγράφεται στούς λόγους των Πατέρων, στην σοφιολογία των ασκητών, στούς ύμνους της Εκκλησίας· μετά δέ την Άλωση στο Νέο Μαρτυρολόγιο.

Τόν συμβολισμό του Δικεφάλου –πέρα από το οικουμενικό βλέμμα σε Ανατολή και Δύση και την συνύπαρξη των δύο ηγετών– μπορούμε να τον διακρίνουμε στην εισαγωγή του σημαντικοτάτου για την ιστορία και την αυτογνωσία μας βιβλίου: «Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη», το οποίο συνέγραψε ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης:

«Ο Ρωμηός είναι από την Ρωμηοσύνην του αετός. Οι Ρωμηοί είναι προς αλλήλους αετοί και προς τούς ξένους αετοί...

Ο Ρωμηός είναι σκληρός και ελεύθερος και ουδέποτε αφελής. Καί όταν το σώμα του ή τα συμφέροντά του σκλαβωθούν, κάμνει ελιγμούς και υποκρίνεται αναλόγως των περιστάσεων, διά να παραμείνη με την ευφυΐαν του όσον το δυνατόν πλέον ελευθέρα η Ρωμηοσύνη του. Μέ υπερηφάνειαν τον Καραγκιόζη κάμνει και πάντοτε αδούλωτος αετός της Ρωμηοσύνης παραμένει...

Ναί μέν ο Ρωμηός έχει απόλυτον πεποίθησιν εις την Ρωμηοσύνην του, αλλά ούτε φανατικός ούτε μισαλλόδοξος είναι και ούτε έχει καμμίαν ξενοφοβίαν. Αντιθέτως αγαπά τούς ξένους, ουχί όμως αφελώς.

Τούτο διότι γνωρίζει ότι ο Θεός αγαπά όλους τούς ανθρώπους και όλας τάς φυλάς και όλα τα έθνη χωρίς διάκρισιν και χωρίς προτίμησιν. Ο Ρωμηός γνωρίζει ότι η Ρωμηοσύνη του κατέχει την αλήθειαν και είναι η υψίστη μορφή των πολιτισμών. Αλλά κατανοεί άριστα το γεγονός ότι ο Θεός αγαπά τον Ρωμηόν, όχι όμως περισσότερον από τούς άλλους. Ο Θεός αγαπά τον κάτοχον της αληθείας, αλλ\' εξ ίσου αγαπά τον κήρυκα του ψεύδους. Αγαπά τον άγιον, αλλ\' αγαπά εξ ίσου ακόμη και τον διάβολον.

Διά τούτο η Ρωμηοσύνη είναι αυτοπεποίθησις, ταπεινοφροσύνη, και φιλότιμον και όχι κίβδηλος αυτοπεποίθησις, ιταμότης και εγωϊσμός. Ο ηρωϊσμός της Ρωμηοσύνης είναι αληθής και διαρκής κατάστασις του πνεύματος και όχι αγριότης, βαρβαρότης και αρπακτικότης.

Οι μεγαλύτεροι ήρωες της Ρωμηοσύνης συγκαταλέγονται μεταξύ των αγίων...

Ο χρυσούς αετός είναι η Ρωμηοσύνη των ρωμαίϊκων τραγουδιών και η καρδιά του αετού είναι ο χρυσούς σταυρός».

Ο Δικέφαλος αετός που έβλεπα στα γιλέκα των χορευτών, φαινόταν σάν να είχε πλασθή από τούς παραπάνω λόγους του π. Ιωάννη:

Πτερά μικρά· ικανά για ελεύθερο πέταγμα, ισχνά για να κυνηγούν.

Τό κορμί του, κορμί περιστεριού, φουσκωμένο, όχι από έπαρση, αλλά από αγνή συνείδηση.

Μέσα σχηματισμένη, κεντημένη η καρδιά του δικεφάλου· κεντημένη μεγάλη, να καλύπτη όλο σχεδόν το σώμα του, ως να μήν ήταν σώμα, αλλά δοχείο της καρδιάς. Μιά καρδιά ανοικτή, ευρύχωρη, γενναία· και στην μέση της καρδιάς ένας σταυρός, για να μήν ξεφτίζη η γενναιότητα σε θράσος.

Μάτια μεγάλα, γλυκά, εκφραστικά, μάτια πελαργού. Δέν διαπερνούν με ψυχρό βλέμμα, δεν προκαλούν ταραχή· μάτια μικρασιάτικα.

Κεφαλές περήφανες, όχι αλαζονικές· δεν παρατηρούν αρπαχτικά, δεν «καρφώνουν» βλοσυρά, αλλά μάλλον προς το στήθος ακουμπισμένες, σάν κεφαλή ησυχαστού, σάν κεφαλή πελεκάνου που είναι έτοιμος να σπαράξη, όχι άλλο θήραμα, αλλά τα πλευρά του για να ζωογονήση τούς νεοσσούς του· κοσμημένες, στεφανωμένες, σφραγισμένες με τον σταυρό.

Ένα πουλί, ένα σύμβολο. Γνωρίζουμε βέβαια ότι υπάρχει «αγκυλωτός» δικέφαλος, όπως υπάρχει αγκυλωτός σταυρός· δεν κάνουμε λόγο γι\' αυτόν.

Ο δικέφαλός μας αετός, μοιάζει με τον αετό που προσπαθεί να μιλήση στούς αδιάφορους για τούς αιθέρες πετεινούς –αρχηγούς κατά τα άλλα στούς ορνιθώνες τους– πόσο θαυμάσια εμπειρία είναι να πετάς στούς αιθέρες και να βλέπης άλλες χώρες (Όσιος Σιλουανός).

Είναι το στερνό «καλό πουλί» των τραγουδιών μας:

«Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν\' από την Πόλιν,...

εσείξεν τ\' έναν φτερό, σ\' σο αίμαν βουτεμένον,

εσείξεν τ\' άλλον το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον.

\"Αϊλί εμάς, και βάι εμάς, πάρθεν\' η Ρωμανία!\"».

Αυτός είναι ο δικέφαλος αετός μας, που «από τα σανδάλια των Παλαιολόγων» –έστω–, εμβήκε στις καρδιές μας, διότι είναι το στερνοπούλι της Ρωμανίας, και εμβήκε στις εκκλησιές μας κάτω από τον Σταυρό, διότι είναι το σύμβολο μιάς επίγειας πολιτείας που βίωσε, κατά το δυνατόν, το σταυρικό πολίτευμα.

Αυτός ήταν και ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης!

---------------------------------------------------------------

Αφιέρωμα στον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, τον Θεολόγο και Ρωμηό.

Όμιλος Ελληνικού Πολιτισμού

Δρ. Δημήτριος Κ. Γερούκαλης

Οκτώβριος 2003, ΚΩΣ

 


Την πρώτη Νοεμβρίου 2001 εκοιμήθη ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Ρωμανίδης, καθηγητής της Θεολογίας, ο «διδάσκαλος της Ρωμαϊκής υποστάσεως του Γένους, «ένας από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους θεολόγους του 20ου αιώνα».

Με τη συμπλήρωση δυο χρόνων από την εκδημία του το παρόν κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη του.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ .Ιερόθεος είπε στον επικήδειο λόγο του: «Σεβαστέ π. Ιωάννη, τον τελαυταίο καιρό εξέφραζες το παράπονο ότι ο κόπος σου πήγε χαμένος, επειδή έβλεπες τα πράγματα να εξελίσσονται έξω από τα κριτήρια της Ορθοδόξου Πατερικής Παραδόσεως. Όμως τώρα θα γνωρίζεις πολύ καλύτερα ότι η δύναμη της πίστεως και ο αυθεντικός θεολογικός λόγος είναι ισχυρότερος από τα πυρηνικά και χημικά όπλα και ότι ο σπόρος της αυθεντικής διδασκαλίας σου θα καρπίσει.

Το υποσχόμαστε και εμείς οι μαθητές σου, Επίσκοποι και Κληρικού, λαϊκοί και μοναχοί, όλος ο λαός του Θεού».

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε αφιερωθεί «ψυχή τε και σώματι» στο βάθος της Ρωμηοσύνης, που γι αυτόν ήταν η ουσία της γνήσιας πνευματικότητας που απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη φιλαυτία, την ευδαιμονία και τις εκδηλώσεις του πεπτωκότος ανθρώπου. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ορθοδόξους θεολόγους του 20ου αιώνα και ανακαινιστής της θεολογίας μας με την επιστροφή της στην γνησιότητα της αγιοπατορικής παραδόσεως. Υποστήριζε τη σχέση Θεολογίας και ΆγιοΠνευματικής εμπειρίας και τους σταθμούς της πνευματικής πορείας των Αγίων: κάθαρση, φωτισμός, θέωση ως προϋπόθεση των Οικουμενικών Συνόδων και της αυθεντικής αποδοχής των, κάτι που έχει χαθεί στη Δύση, αλλά και στη Δυτικίζουσα δική μας θεολογική σκέψη

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε μια θέση που επιστέφει την όλη θεολογία του: ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει τον άνθρωπο από την πνευματική ασθένεια που προέκυψε από την πτώση (αυτή η πνευματική αρρώστια χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση της ευδαιμονίας) και να του δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό (η θρησκεία είναι αρρώστια και η Εκκλησία η θεραπεία της).

Μια δευτερεύουσα θέση του, η οποία απορρέει από την πρώτη, είναι πως οι δογματικές διαμάχες στην ιστορία της Εκκλησίας προκαλούνται από αυτούς που δεν κατανοούν τη λειτουργία της ως πνευματικού νοσοκομείου.

Έτσι, η πραγματική διαφορά με τη Δύση είναι η απώλεια αυτής της κατανοήσεως, η οποία συνέβη γιατί στη Δύση κάποιες πολιτικές μετέτρεψαν τους εκκλησιαστικούς θεσμούς σε απλούς πολιτικούς θεσμούς. Ως διαχειριστές πολιτικών θεσμών, οι ιθύνοντες της Εκκλησίας ενδιαφέρθηκαν για την ευδαιμονία του ανθρώπου αντί για τον δοξασμό του, για την απλή συγχώρεση των αμαρτιών του, αντί για την κάθαρση.

Η Εκκλησία δεν είδε την αποστολή της ως μια απλή συγχώρεση των αμαρτιών των πιστών για την είσοδο τους στον Παράδεισο στην άλλη ζωή.

Η Εκκλησία ξέρει καλά ότι η συγχώρεση των αμαρτιών είναι μόνον η αρχή της θεραπείας της αρρώστιας της ανθρωπότητας που συνίσταται στην αναζήτηση της ευδαιμονίας.

Θεωρώντας το θεολογικό του έργο, διδακτικό συγγραφικό και αγωνιστικό αναγκαζόμαστε να κάνουμε λόγο για εποχή προ και μετά του Ρωμανίδη.

Διότι έφερε αληθινή τομή και ρήξη με το σχολαστικό παρελθόν μας, που λειτουργούσε ως «βαβυλώνιος αιχμαλωσία» της θεολογίας μας.

Ο π. Ι. Ρωμανίδης α) επανέφερε την προτεραιότητα της πατερικής εμπειρικής θεολογήσεως, παραμερίζοντας το διανοητικό, στοχαστικό, μεταφυσικό τρόπο διανοήσεως, β) συνέδεσε την ακαδημαϊκή θεολογία με τη λατρεία και τη φιλοκαλτική παράδοση, καταδεικνύοντας την αλληλοπεριχώρηση θεολογίας και πνευματικής ζωής και τον ποιμαντικό θεραπευτικό χαρακτήρα της δογματικής θεολογήσεως, γ) διείδε και υιοθέτησε στη θεολογική μέθοδο το στενό σύνδεσμο δόγματος και ιστορίας και γι\' αυτό μπόρεσε να κατανοήσει όσο λίγοι την αλλοτρίωση και πτώση της θεολογίας στη Δυτική Ευρώπη, η οποία επήλθε με τη φραγκική κατάκτηση και επιβολή.

Για το σχίσμα της Δύσεως και την αίρεση του Καθολικισμού και μετέπειτα του Προτεσταντισμού ο π. Ρωμανίδης γράφει: «δεν υπήρξε ποτέ καμμιά Βυζαντική Αυτοκρατορία πουθενά, μέχρι τον 18ο αιώνα. Είναι μια εφεύρεση των δυτικών ιστορικών του 18ου αιώνα. Οι ρωμαϊκοί πολιτικοί θεσμοί παρέμειναν ανέπαφοι από την ίδρυση της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινουπόλεως, τον 4ο αιώνα, μέχρι την πτώση του 15ου αιώνα».

Ο π. Ρωμανίδης διηγείται λοιπόν μια διαφορετική ιστορία. Όχι την ιστορία της Ελληνικής Ανατολής και της Λατινικής Δύσεως, αλλά την ιστορία των Ρωμαίων και των Φράγκων. Η ιστορία του δεν είναι για κάποιους ανθρώπους που χωρίζονται, αλλά για τους Ρωμαίους που αγωνίζονται να διατρανώσουν τις αλήθειες της Ορθοδοξίας, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητη αντίθεση. Η θέση του για τους κρίσιμους αγώνες που οδήγησαν στο σχίσμα και στις σταυροφορίες, αναφέρεται στη συστηματική υποδούλωση του Ρωμαϊκού πληθυσμού της Δύσεως στους Φράγκους φεουδάρχες, οι οποίοι τελικά κατόρθωσαν να υποτάξουν ακόμα και τη Ρωμαϊκή παποσύνη και να την εντάξουν στο φεουδαλιστικό σχήμα τους.

Είναι η ιστορία ενός πολέμου ορατού και αοράτου. Είναι η ιστορία της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας της Εκκλησίας της Δύσεως και η απειλή εναντίον μας, ως Ορθοδόξων, αν δεν καταλαβαίνουμε την ιστορία μας, την κληρονομιά μας και την Ιερά Παράδοση μας σωστά.

Αν επιτρέψουμε η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει απλώς ένας ακόμη πολιτιστικός θεσμός με τα ιδιόμορφα λατρευτικά τυπικά και πρακτικές της, αν επιτρέψουμε την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει μια Θρησκεία, θα παίζουμε το παιχνίδι του διαβόλου και θα υποταχθούμε στους φεουδάρχες μας.

Δεν ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής αυτή που αποξενώθηκε από τις ρίζες της και τις παραδόσεις της αλλά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Δύσεως, που αντικαταστάθηκε από το φεουδαλισμό. Έτσι, ενώ άλλοι θεολόγοι συζητούν για το μεγάλο έργο της ενώσεως των εκκλησιών, ο Ρωμανίδης συνεχίζει να μιλά για τον διάβολο.

Έχει ενδιαφέρον να παραθέσουμε το τελευταίο κείμενο του π. Ιωάννη Ρωμανίδη: «Αυγουστίνος Ιππώνος,

Πηγή των αιρέσεων των παπικών προτεσταντών και του Βαρλαάμ του Καλαβρού.

Παρ\' ότι ο Αυγουστίνος συνεδέθη από παπικούς και προτεστάντες και πιθικίζοντες Ορθοδόξους με τους Αγίους Αμβρόσιον και Ιερώνυμον, η θεολογία του ουδεμίαν σχέσιν έχει με την θεολογία των τελευταίων. Οι δύο ακολουθούν την παράδοση των Ορθοδόξων Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων, ενώ ο Αυγουστίνος είναι η μοναδική πηγή της αιρέσεως του Βαρλαάμ του Καλαβρού, ο οποίος επολεμήθη από τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά, και κατεδικάσθη από τις Συνόδους της Κωνσταντινουπόλεως 1341, 1347 και 1351 δια την διδασκαλίαν του περί των υπό του Θεού αποκαλύψεων προς τους ανθρώπους μέσω κτιστών γινομένων και απογινομένων. Δηλαδή διδάσκει ότι ο Θεός φέρνει εις την ύπαρξην φαινόμενα ορατά και ακουστά, ίνα οραθούν και ακουστούν και τα οποία επιστρέφει εις το μη ον, άμα το πέρας της συγκεκριμένης αποκαλύψεως. Αυτά μένουν αφού δέκτες τινές τα έχουν καταγράψει.

Η αίρεσις αυτή είναι ο σπόνδυλος της διδασκαλίας του Αυγουστίνου, αλλά και των παπικών και των προτεσταντών μέχρι σήμερον. Την διδασκαλίαν του αυτήν αναπτύσσει ο Αυγουστίνος λεπτομερώς και την επαναλαμβάνει εις κάθε κεφάλαιον εις το ογκώδες βιβλίον του περί Αγίας Τριάδος.»

Η Ρωμηοσύνη δεν αποδεικνύεται, περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό που είναι Το δέχεται κανείς ή το απορρίπτει. Δια τούτο τα παιδιά των Ρωμηών ή παραμένουν πιστοί και σκληροί Ρωμηοί ή φραγκεύουν ή εκτουρκεύουν!

(Για όσους θέλουν να μάθουν για τον π. Ι. Ρωμανίδη ή και να αποκτήσουν τα έργα του, να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.romanity.org ).


Αντίβαρο, Νοέμβριος 2005
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 09 June, 2010, 01:04:30 AM
Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΥΛΑΜΠΙΑ ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ

του Πρεσβ. π. Λαμπρου Φωτοπούλου

 

(απόσπασμα - αναδημοσίευση από το Περιοδικό "Εφημέριος")

 

Η καταγωγή

Η Ευλαμπία Ρωμανίδου, μητέρα του πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη, κατήγετο από την Αραβισσό της Καππαδοκίας, μια περιοχή που ποτέ δεν έπαυσε να συζητάη θεολογικά, ακόμα και μετά τούς μεγάλους Καππαδόκες Πατέρες (Βασίλειο το Μεγα και Γρηγόριο Νυσσης).

Γεννημένη πριν από την καταστροφή (το 1895), μεγάλωσε σε ένα χώρο βαθειάς πίστης. Στο χώρο αυτό η Ορθοδοξία ήταν πρώτη αξία, η γλώσσα και η καταγωγή το δευτερεύον. Ανήκε σε εκείνον τον μεγαλειώδη λαο των Καραμανλήδων, που με την δική του ελληνική γραφή, τα σημαντικά μνημεία του, τα μοναδικά ήθη και έθιμά του μετέφρασε το ορθόδοξο βίωμα των ασκητών και των αγίων σε καθημερινή πράξη.

Το θεολογικό πρότυπο των Καππαδοκών είναι η μίμηση των αυστηρών ησυχαστών, όπως των στηλιτών αγίων Συμεών και Δανιήλ, του αγίου Αλεξίου του Ανθρώπου του Θεού, κ.α. Η προσωπικότητα του αγίου Αλεξίου, ειδικότερα, τόσο μεγάλη εντύπωση είχε κάνει στούς Καππαδόκες, λόγω της υπερβολικής νηστείας, της ξενιτείας και της σκληρής άσκησης, ώστε πολλά τραγούδια γράφτηκαν για αυτόν που τραγουδιώνται ακόμη. Καθε σαρακοστή στην Καππαδοκία επικρατούσε περισυλλογή, μνήμη θανάτου, προσευχή και άσκηση. Το κέντρο της κοινωνικής ζωής του Καππαδόκη ήταν ο Ναός και πνευματικό κατόρθωμα ήταν η άσκηση στη νοερά προσευχή. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η αναπνοή της Καππαδοκίας ήταν στο ρυθμό της Ευχής "Κυριε Ιησού Χριστέ (εισπνοή), ελέησόν με (εκπνοή)!"

Μεσα σε αυτό το πνευματικό περιβάλλον μεγάλωσε η Ευλαμπία Ρωμανίδου.

 

Τα παιδικά χρόνια

Τα παιδικά χρόνια της Γερόντισσας Ευλαμπίας ήσαν μέσα στον πόνο. Πονος βαθύς, αλλά σωτήριος. Δωδεκάχρονο κοριτσάκι γνώρισε την φοβερή σφαγή των γονέων της, ένα γεγονός που τα παιδικά μάτια το τύπωσαν βαθειά μέσα στην ψυχή της. Εν τούτοις η εμπειρία αυτή, αντί να αποβή καταστρεπτική για την Ευλαμπία, ήταν το ουράνιο μήνυμα να πάρη την καλή στροφή, να αγαπήση τον Χριστό και την Εκκλησία.

Κοινωνικά η Ευλαμπία έμεινε ορφανή, αλλά πνευματικά απέκτησε μια παντοδύναμη προστασία. Η Βασίλισσα των Ουρανών, η των ορφανών βοηθός, την πήρε κάτω από τη δική της σκέπη. Με θαυμαστή απλότητα για τόσο μεγαλειώδεις εμπειρίες μιλούσε αργότερα στις μοναχές η γερόντισσα και έλεγε πως της παρουσιαζόταν η Παναγία, πως την έπαιρνε από το χέρι και την έσωζε από διαφόρους ψυχικούς κινδύνους. Από γλέντια που γίνονταν γύρω της την εμπόδιζε, την απομάκρυνε. Μετά ερχόταν πολλή διάθεση για προσευχή. Ετσι από μικρό παιδί επικοινωνούσε δια της προσευχής με το Θεο!

Άραγε, τι είδους προσευχή να έκανε η μικρή ορφανή Ευλαμπία; Σε μια έγγραφη εξομολόγηση που άφησε, λέει τα εξής: "Δωδεκα χρονών που ήμουν, προσευχή που έκανα αυτή ήταν. Παράκληση, Εξάψαλμος, Απόδειπνο, Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Ετσι περνούσα το χρόνο μου. Αυτούς τούς λόγους δεν τούς άφηνα από το μυαλό μου νύχτα και μέρα. Κυριε Αγαθέ, τα αγαθά σου μη μου στερήσης, από κάθε τι, να ακούω τα λόγια σου. Από απρεπή πράγματα με την βοήθειά Σου, Κυριε μου, φύλαξέ με. Κυριε, κατά την εντολή Σου, όπως ξέρεις εσύ, Κυριε, ο λάρυγγάς μου, ο,τι λέει δικός Σου είναι. Η Βασίλισσα η Παναγία μας, με τις πρεσβείες Της και των αγίων... Και από όλους αυτούς ευλογητός είσαι εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν".

 

Στην προσφυγιά

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή έρχεται στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στον Πειραιά. Παντρεύεται τον συμπατριώτη της Σαββα Ρωμανίδη και αποκτά το πρώτο της παιδί, αγόρι. Το έχει ταμένο στον επίσης πρόσφυγα, άγιο Ιωάννη το Ρώσσο. Αξιώνεται, όταν το παιδί έγινε 2 ετών, να πραγματοποιήση το τάμα της και να το βαπτίση, τον μετέπειτα ιερέα Ιωάννη, στο Προκόπι Ευβοίας, όπου είχε εναποτεθή το ιερό Λείψανο.

Η ζωη στην Ελλάδα είναι δύσκολη και η οικογένεια Ρωμανίδη μεταναστεύει το 1927 στην Αμερική.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η Ευλαμπία Ρωμανίδου βοηθά τον σύζυγό της στη ραπτική, ένα επάγγελμα που τούς έδωσε τη δυνατότητα να μεγαλώσουν τα δύο παιδιά τους. Η πολυπολιτισμική κοινωνία, με την ποικιλόχρωμη θρησκευτικότητα και τις διαφορετικές αξίες, δεν την επηρέασαν, αντίθετα της έδωσαν την πρόκληση για ιεραποστολή. Πολεμάει με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει τον προτεσταντικό περίγυρο. Η θερμότητα της πίστης της κάνει εντύπωση. Οι αιρετικοί διαβλέπουν ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία γι αυτο προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους αυτήν την Καπαδόκισσα με την πολλή πίστη. Δεν παραγνωρίζουν και το αξιόμαχο της αντιπάλου. Οργανώνουν έτσι πραγματική "επιχείρηση" για τον προσηλυτισμό της, στην οποία συμμετέχουν 10-15 άτομα. Την επισκέπτονται και προσπαθούν μέσα από την αγία Γραφή, με τα γνωστά τους επιχειρήματα, να την κλονίσουν. Η Ευλαμπία έχει άλλα, μεγαλύτερα και ακαταμάχητα επιχειρήματα. Τούς αφήνει για λίγο μόνους και καταφεύγει στούς αγίους, που έχει στο "εικονοστάσι" του δωματίου της. Προσεύχεται με θέρμη να την φωτίση ο Θεός. Και, ω! του θαύματος! Μια δυνατή βοη βγαίνει από τις εικόνες. Την ακούν και οι Προτεστάντες και τρέπονται σε άτακτη φυγή. Εκτοτε δεν την ξαναενόχλησαν.

 

Ιεραπόστολος

Η γερόντισσα Ευλαμπία είχε βεβαιωθεί ότι η μόνη αλήθεια είναι η Ορθόδοξη Πιστη και δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας από το Ορθόδοξο Άγιο Βαπτισμα. Ετσι, όταν έμαθε ότι η κόρη της παντρεύτηκε στην Ν. Ζηλανδία έναν ετερόδοξο, τον Malcolm, ανώτερο κρατικό υπάλληλο, κατάλαβε ποιο είναι ακριβώς το καθήκον της. Πηγαίνει στην Ν. Ζηλανδία και μένει εκεί μέχρις ότου να κατηχήση σωστά τον γαμπρό της και να τον βαπτίση ορθόδοξο με το όνομα Μάρκος. Δεν εγκαταλείπει την Νεα Ζηλανδία πριν να εκπληρώση και τον άλλο ιερό σκοπό της: Να ιδρύση Ορθόδοξη Εκκλησία στο Christchurch, τη δεύτερη μεγάλη πόλη της χώρας αυτής.

Μια προσφυγοπούλα ράφτρα από την Αμερική, χωρίς συνδρομή ιεραποστολικών κλιμακίων και οικονομική υποστήριξη, μόνη με μόνο το Θεο στην καρδιά της, γίνεται ισαπόστολος και ιδρύει Ορθόδοξη Εκκλησία στις εσχατιές της Γης...

 

Η μοναχή

Μετά το θάνατο του συζύγου της προσφέρει τις υπηρεσίες ως ράπτρια στο αντρικό μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Βοστώνη και συγχρόνως αρχίζει μόνη της να ασκήται στην μοναχική ζωη. Παίρνει έτσι σταθερά την απόφαση να γίνη μοναχή. Η ευκαιρία δεν άργησε να δοθή. Ο γιός της, ο π. Ιωαννης Ρωμανίδης, επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα και η γερόντισσα τον ακολουθεί ενημερώνοντάς τον συγχρόνως για τις προθέσεις της.

Με την μεσολάβηση του π. Ιωάννη και την συνδρομή του (νυν) Επισκόπου Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμονος Ροδοπούλου ο π. Πολύκαρπος Μαντζάρογλου τη συνιστά στο Ιερό Ησυχαστήριο "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος" Σουρωτής Θεσσαλονίκης, όπου γίνεται δεκτή ως δόκιμη στις 17/1/1971. Στις 4/5/1973 γίνεται η κουρά της σε μεγαλόσχημη, χωρίς να αλλάξη το βαπτιστικό της όνομα, κατά παράκληση του π. Ιωάννη.

Ως μοναχή ουδέποτε παρέλειπε τον κανόνα της. Τα μεσάνυχτα προσευχόταν ανελλιπώς με τον τρόπο που είχε συνηθίσει από νέα. Εξηγούσε δε με τον ακόλουθο χαρακτηριστικό τρόπο την συνήθειά της αυτή: "τότε, παιδί μου, ανοίγει ο ουρανός", έλεγε.

Στο μοναστήρι έζησε μέχρι το 1980, οπότε κοιμήθηκε εν Κυρίω οσιακά, όπως το ζητούσε αδιάκοπα από το Θεο: "Το όνομά μου εν βίβλω ζωής να περάση. Ειρηνικά χριστιανικά τα τέλη της ζωής μου δος μου..."

Προγνώριζε το θάνατό της και το έλεγε (το 1980) στις αδελφές που την υπηρετούσαν, όταν της μιλούσαν για γεγονότα που θα γίνονταν αργότερα (κτίσιμο ναού αγίων Αρχαγγέλων). Άλλωστε, το γεγονός του θανάτου ήταν η μελέτη της καρδίας της από ηλικίας 12 χρονών· "τον θάνατο να μην βγάλω από το νου μου Κυριε δος μου", έλεγε. Ο Θεός της έδωσε τούς τελευταίους μήνες της ζωής της όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για να προετοιμαστή για το μεγάλο πέρασμα.

 

"Εις μνημόσυνον αιώνιον"

Ποσο διαφορετική είναι αυτή η γερόντισσα από όλα εκείνα τα τεχνητά μοντέλα που "λανσάρει" το θρησκευτικό "star system" της εποχής μας.

Εχοντας την χάρη του "ταπεινού και ησυχίου" Αγίου Πνεύματος υποτάχθηκε στο θέλημα του Τριαδικού Θεού. Υπ?μεινε την ορφάνια και την προσφυγιά με πίστη στο Θεο και αδιάλειπτη Προσευχή. Εζησε μέσα στον κόσμο αφοσιωμένη στα καθήκοντά της ως σύζυγος και μητέρα και, όταν αποφάσισε να μονάση, προέκρινε ταπεινά την υπακοή σε ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι.-
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 09 June, 2010, 04:09:06 AM
Ιερεύς τις του 20ου αιώνος

Η συγκλονιστική ιστορία

ενός σύγχρονου άγνωστου Αγίου

Η/Υ επιμέλεια, Δημήτρης Δημουλάς


(Από το «Ενθύμιο Χειροτονίας εις Πρεσβύτερο π. Ευαγγέλου εξ ιατρών 14/11/2009»)


Τον είδα αιφνίδια μέσα στον τεράστιο θάλαμο με τα 65-70 κρεβάτια μέσα στο πανδαιμόνιο που κάνουν 70 άνθρωποι όταν μαζευόταν και στριμώχνονταν σε ένα μικρό χώρο. Το φως πολύ. Έμπαινε από τα μεγάλα παράθυρα με τα σιδερένια κάγκελα. Ήταν πρωί περίπου 9 ή ώρα, όταν άνοιξε ή βαριά πόρτα, εξωτερική, και ανεβήκαμε ή νέα ομάδα των 1Ο φοιτητών, στο τμήμα αποτοξίνωσης στο Δαφνί.  

Πρόσωπα εκινούντο αέναα μέσα στο φαρδύ διάδρομο που άφηναν τα κρεβάτια τους.

 Άνθρωποι από όλα τα μέρη της πατρίδας και από πιο πέρα ακόμη. Με τις χαρακτηριστικές προφορές των Λαρισινών ή των Κρητικών και των νησιωτών. Κοντοί, ψηλοί, μελαχρινοί, άσπροι, αδύνατοι παχείς, πάσχοντες, όλος ό κόσμος αναγκασμένος να συμβιώνει. Και μέσα σε αυτήν την άμπωτη και πλημμυρίδα των ανθρώπων ένας ψηλός ξανθωπός με μαύρα ρούχα και περιλαίμιο λευκό με λίγο υποτυπώδες γένι ξανθό άρχοντας, ατάραχος, γαλήνιος μέσα σ\' αύτη την ταραχή. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για ιερέα.

Ευτυχώς είπα μέσα μου, ένας καθολικός ιερέας στο τμήμα αποτοξίνωσης.

Ευτυχώς που δεν είναι ορθόδοξος.

Να ξεφτιλιζόμαστε στους γιατρούς και στους συμφοιτητές μας!!! Ευτυχώς.

Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, βάλαμε τις ιατρικές μας μπλούζες και με τον υπεύθυνο γιατρό προχωρήσαμε στο κρεβάτι του πρώτου ασθενούς.

Τον φώναξε ό υπεύθυνος από την παρέα του, ήρθε ένας μικρός μαγκάκος από την Λάρισα ομιλητικός αλλά μαγκάκος.

Δεν θυμάμαι τίποτα από το πρώτο αυτό μάθημα ούτε γιατί ήταν μέσα ό ασθενής ούτε τι φάρμακα έπαιρνε απλώς στην ρύμη των λόγων του είπε.

Έχουμε και τον παπά να μας βοηθά και περνάμε καλά και ενώ έπρεπε να φύγουμε σε τρεις μήνες επισπεύσαμε το πρόγραμμα χάρις σ\' αυτόν και θα φύγω σε 1,5 μηνά.

Τότε με τάραξε ο λογισμός μου ένας καθολικός παπάς με το κουστουμάκι του βοήθησε αυτόν εδώ; Αδύνατον, ένας καθολικός παπάς!!!!

Στην πρώτη μας αύτη συνάντηση ουδέν έπραξα παρ\' όλο τον φυσικό μου κοινωνικό χαρακτήρα.

Έφυγα όταν τελείωσε ό υποχρεωτικός μου χρόνος της παρουσίας.

Στη δεύτερη επίσκεψη την επόμενη εβδομάδα πάλι τα ίδια, άλλος ασθενής και νέα αποκάλυψη: ευτυχώς που έχουμε τον παπά και μας βοηθά ειδικά τα βράδια που μένουμε με τους εαυτούς μας, μας παρηγορεί, μας εμψυχώνει. Είναι δικός μας παπάς, ορθόδοξος!

Ένα κρύο ρεύμα με διαπέρασε, γκρεμίστηκαν όλα, ό ευσεβισμός μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ένας παπάς ορθόδοξος ήταν μέθυσος, είχε ανάγκη αποτοξίνωσης και βρισκόταν πίσω από τα σίδερα με άλλους παρανόμους, μέθυσους και ναρκομανείς.

Ούτε καν σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο αποτοξίνωσης. Ή ιδέα που είχα για άσπιλη εκκλησία και οφειλόταν στη νεότητα μου ξεθώριασε απότομα.

Τον πλησίασα, στεκόταν όρθιος και συνομιλούσε με έναν άλλο ασθενή, που έτρεμαν τα χέρια του. Συνομιλούσε απλά για το τίποτα, ο άλλος τον άκουγε, του έλεγε για τα προβλήματα του, του μιλούσε γρήγορα, ό παπάς άκουγε με μία απέραντη στοργή κοιτάζοντας τον.

Είχε πρόσωπο καθαρό, μάτια γαλάζια-θάλασσα, ηλικία 55 χρονών περίπου, χέρια άσπρα δάκτυλα μακριά, τέλος πάντων, όλα πάνω του είχαν κάτι το αρχοντικό. Του απάντησε σιγά με μια προφορά με αγγλική ηχώ.

Ήταν ξένος. Παπάς ορθόδοξος ξένος. Μόλις τελείωσε με τον άρρωστο στράφηκε σε μένα και με ρώτησε: «χάου αρ γιου?». Έμαθα ότι ήταν \'Έλληνας που γεννήθηκε στο εξωτερικό, οι γονείς του είχαν φύγει για την πέρα από τον Ατλαντικό Αμερική. Τον έστελναν όμως οι γονείς του στους παππούδες του στην Κατερίνη, έτσι είχε μάθει καλά ελληνικά και είχε ένα σύνδεσμο με την παράδοση της χώρας μας.

Ένιωθα ήδη άνετα σαν να τον γνώριζα από χρόνια, είχαν φύγει όλοι οι ενδοιασμοί μου.

Τι θέλετε από μένα με ρώτησε.

Θέλω να μάθω γιατί βρίσκεστε σε αυτό το χώρο και θεραπεύεστε, τέλος πάντων να σας γνωρίσω.

Έλατε στο δωμάτιό μου.

Ναι, μέσα σε αυτό το χάλι υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι, στενό δωματιάκι με ένα κρεβάτι, παράθυρο βορινό, τοίχοι πανύψηλοί, 4 μέτρα ύψος, ένα γραφείο, εικόνες ρωσικές, καντήλι, κομποσκοίνι, θυμιατήρι, πετραχήλι, φάρμακα πάνω στο γραφείο και βιβλία.

Ήταν ένα μικρό καλογερικό κελί μέσα στη ταραχή 70 τροφίμων του ψυχιατρείου.

Εκεί άρχισε ή αποκάλυψη της χάρης του Θεού.

Το όνομα Νικόλαος, ορθόδοξος ιερέας της αρχιεπισκοπής της Αμερικής.

Καθηγητής του Χάρβαρντ στην έδρα των Παλαμικών σπουδών και ποιμαντικής ψυχολογίας. Καθηγητής στο Χάρβαρντ στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Αμερικής και τώρα τρόφιμος της ψυχιατρικής πτέρυγας του Δαφνίου στο τμήμα αποτοξινώσεως, η διαφορά είναι ιλιγγιώδης.

Πάτερ; Πώς φτάσατε εδώ;

Ήμασταν μία παρέα φίλοι που τελειώσαμε τη σχολή του τιμίου Σταυρού στην Βοστόνη. Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και γίναμε ιερείς.

Ο καλύτερος όλων μας πριν περίπου δέκα χρόνια πέθανε αιφνίδια. Τον κηδεύσαμε και γυρίσαμε στα σπίτια μας.

Τότε με κατέλαβε ένα πνεύμα λύπης και από τότε άρχισα να πίνω.

Τέλος πάντων σε λίγο καιρό ήμουν εξαρτημένος από το ποτό, εάν δεν έπινα έτρεμα.

Δεν μπορούσα να διευθετήσω τα θέματα μου.

Στην αρχή το έκρυβα από την γυναίκα μου και τα παιδιά μου, δε μεθούσα αλλά έπινα, ήμουν με ένα ποτήρι στο χέρι.

Πειράχτηκε και το ήπαρ μου.

 Όλο το θέμα ήταν μία πρόκληση για την ιατρική μου γνώση, τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβάδιζε με την νηφαλιότητα του ανδρός με την αρχοντιά του και την έλλειψη νευρικότητας.

Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Του ζήτησα να του φέρω κάτι για παρηγοριά του μέσα σε αυτούς τους τοίχους.

Ένα βιβλίο του Ρωμανίδη μου λέει, τον είχαμε δάσκαλο τον Ρωμανίδη.

Στη νέα συνάντησή μας την επόμενη εβδομάδα κρατούσα στο χέρι μου το δεμένο βιβλίο του Ρωμανίδη «ΡΩΜΑΙΟΙ Ή ΡΩΜΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ».

Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά να συναντήσω τον Νικόλαό μου τον άρρωστό μου, τον βρήκα στο δωμάτιό του καθισμένο σε μία μικρή πολυθρόνα και στο χέρι του ένα μικρό κομποσκοίνι. Του έδωσα το βιβλίο στα χέρια του. Είχε κόκκινο σκληρό εξώφυλλο, το γύρισε με αγάπη, διάβασε τα κεφάλαια. Χάρηκε σαν μικρό παιδί.

Είμαι εδώ πάνω από τρεις μήνες, βγαίνω σπάνια δεν έχω που να πάω, δεν μου έχουν φέρει ένα δώρο. Πόσο χαίρομαι για αυτό που μου έφερες.

Αυτός ο άνθρωπος έφερε αέρα ορθοδοξίας, γκρέμισε το σχολαστικισμό της γερμανικής ιδεολογίας, έδειξε τον πλούτο μας!

Ό,τι μας έλεγε ό γέρο Ιωσήφ αυτός το έβαλε στα πανεπιστήμια.

Ποιός γέρο Ιωσήφ;

Ο ησυχαστής, ο παππούς ο σπηλαιώτης. Τον γνώρισα το 1960 όταν πήγαινα στο Άγιο Όρος, στη Νέα Σκήτη, με δεχόταν στο κελάκι του.

Μου έμαθε να προσεύχομαι με το κομποσκοίνι ώρες και ώρες, φωτόμορφος, γλυκύς, αυστηρός.

Προσοχή έλεγε στο νου, πρώτα προσβολή μετά συζήτηση με τον λογισμό μετά συγκατάθεση!

Συγκατάθεση, θάνατος, αρχή αμαρτίας, η αμαρτία δόντι ιοβόλο του θανάτου.

Προσοχή όχι συζήτηση με τον λογισμό, νήψη.

Αυτά που ο γέροντας τα παρέδωσε εμπειρικά, ο Ρωμανίδης τα κατέγραψε τα στήριξε αγιοπατερικά και τα εξαπέστειλε στα πέρατα της γης, ώστε να έχουμε και εμείς χαρά εκεί στην Αμερική.


 Όταν έγινα ιερέας με τον πρώτο μου μισθό έστειλα ένα δώρο στον γέροντα Ιωσήφ, του έστειλα ράσα καλογερικά όχι κάτι το ακριβό, τα είχα τυλίξει και σε ένα γκρι χαρτί, έγραψα την διεύθυνση και τα έστειλα. Μετά από πέντε χρόνια τον έπισκέφθηκα στο κελί του, όπως καθόταν είδα πίσω του στο περβάζι το δώρο μου ανέγγιχτο αμέσως σκούρυνε το προσωπό μου.

Του λέω: «Γέροντα σου έστειλα ένα δώρο με τα πρώτα μου χρήματα και εσύ ούτε που το άγγιξες!»

Μου λέγει: «π. Νικόλαε, παιδί μου δεν μου λείπει τίποτα, έχω τον Χριστό.

Δεν μου λείπει τίποτα, το δώρο σου το είδα έσκισα μία άκρη και το είδα.

Το άφησα εδώ χρόνια να μου λέγει ο λογισμός άνοιξε το και να τον ξεχνώ αλλά να σε θυμάμαι.

Θα μπορούσα να το έχω δωρίσει σε τόσους που έρχονται εδώ αλλά το άφησα για τον παπά Νικόλα, έλα να βάλουμε τον πλάγιο του δεύτερου ήχου να παρηγορηθείς».

Μου έμαθε να προσεύχομαι με το κομποσκοίνι για τον κόσμο για τις αμαρτίες μου και πάλι έμπονα για τον κόσμο.

Όλες τις ακολουθίες τις έκανε με το κομποσκοίνι έκτος της Θείας Λειτουργίας.

Πάτερ απορώ πώς εσείς που γνωρίσατε ένα τόσο άγιο άνθρωπο πέσατε σ\' αυτό το πάθος της οινοποσίας.

Η προσευχή δεν σας προστάτεψε δεν σας βοήθησε να γλυτώσετε από τον πειρασμό αυτόν;

Ευάγγελε μην ξεχνάς το «αρκεί σοι η χάρις Μου» του ἀπ. Παύλου.  

Ξέρετε με σκανδάλισε στην αρχή τουλάχιστον το θέμα σας.

Σε σκανδάλισε ή σε φόβισε για το ευόλισθον της φύσεώς μας; Είσαι αυτάρκης στην νομιζόμενη σου καθαρότητα και φοβάσαι μήπως την χάσεις, μήπως κάνεις κάποιο λάθος και χάσεις την καλή γνώμη για τον εαυτό σου και για τους άλλους.

Σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος.

Αδελφέ μου και φίλε μου η νεότητά σου είναι κακός σύμβουλος όπως και σε μένα κάποτε.

 Η πείρα του βίου και η συναντίληψη της χάριτος με έπεισε ότι: όποιος και αν είμαι ότι και αν κάνω είμαι δεμένος με τον Χριστό και φωνάζω ελέησον με ο Θεός, ελέησον με Κύριε ως οίδας και ως θέλεις ελέησον με.

Και λέω μέσα μου όλοι σώζονται εγώ κολάζομαι. Ελπίζω στον Χριστό και στην Παναγία.

Ελπίζω στο έλεος του Θεού που χαρίζει τον παράδεισο σ\' αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι του παραδείσου. Και πάλι ο αδυσώπητος χρόνος τελείωνε.

Πάτερ θέλετε να σας φέρω κάτι την επόμενη συνάντησή μας;

Ναι θέλω κάτι επειδή έχω τέσσερα παιδάκια στην πατρίδα και τα έχω επιθυμήσει. Φέρε μου σε παρακαλώ ένα μικρό παιδάκι και φώναξέ με να βγω στο παράθυρο από τα κάγκελα να το δω να δω τα ματάκια του να παρηγορηθώ.

Βρήκα τον μικρό μου βαπτισμένο Σωτήριο τον πήρα αγκαλιά, πέρασα την πόρτα και σταθήκαμε κάτω από τα σίδερα.

Π.Νικόλαε, π.Νικόλαε, ήρθαμε.

Πρόβαλε η φιγούρα του πίσω από τα σίδερα άπλωσε τα χέρια του από ψηλά μας κοίταζε, μας χαμογελούσε, μιλάγαμε από εκεί.

Χάρηκε, θυμήθηκε τα δικά του, απλώθηκε η νοσταλγία.

 Δεν ήταν πίκρα, ήταν μία νοσταλγία για τον παράδεισο μας.

 Mας ευλόγησε και αποχωρήσαμε.

Ποιος είναι πλούσιος, Λωξάνδρα μου, Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος, τζόγια μου...

Πάτερ, η Αμερική φημίζεται για τα αποτοξινωτικά της κέντρα, πώς ήρθατε σ\' αυτές τις άθλιες συνθήκες.

Ευάγγελε πριν πολλούς μήνες προκηρύχτηκε μια θέση στο πανεπιστήμιο της Αθήνας παλαμικών σπουδών. Ήρθα λοιπόν κι εγώ αφού πήρα την άδεια από το πανεπιστήμιο μου στο Χάρβαρντ να βάλω τα χαρτιά μου γι\' αύτη την έδρα.

Οι μήνες περνούν δεν γινόταν τίποτα.

Καθηγητικές ίντριγκες, συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων, τίποτα.

Την έδρα μου στο Χάρβαρντ την είχε πριν από μένα ο Γεώργιος Φλορόφσκι.

Αυτός είναι ένας μεγάλος Θεολόγος και πραγματικός φιλέλληνας και είναι ο γέροντας μου.

Από έκπληξη σε έκπληξη.

Γέροντάς σας αυτός ο μέγας;

Ναι και είναι πραγματικά μεγάλος πνευματικός Θεολόγος και σημειοφόρος άνθρωπος θυσίας.

Σπουδαγμένος και στην ποιμαντική Ψυχιατρική και στην ψυχολογική αντιμετώπιση των εθισμένων χρηστών σε ουσίες και ποτό.

Αλλά όλα αυτά τα ασκούσε με απέραντη αγάπη και υπομονή.

Για να κατανοήσεις το μέγεθος του ανδρός θα σου πω μία ιστορία στην οποία ήμουν μάρτυρας της θαυμαστής θεραπείας ενός εφήβου.

Μια οικογένεια έφερε το παιδί της 18 ετών που έπασχε από ηβηφρενία.

Η κατάσταση ήταν δύσκολη αθεράπευτη σχεδόν τον παρακάλεσαν να τον δεχτεί να τον αναλάβει.

Πράγματι τον πήρε σε ένα σπίτι στην εξοχή που είχε πολλά στρέμματα, με σημύδες ένα μεγάλο αγρόκτημα.

Μπήκαν μέσα οι δυο τους, το αγρίμι και ο π. Γεώργιος και έκλεισαν την βαριά πόρτα.

 Μετά τρεις μέρες παρέδωσε το παιδί υγιές και σώφρον στους γονείς.

Το παιδί αυτό σπούδασε και είναι υγιής έκτοτε και μάλιστα τώρα είναι και επίσκοπος της Εκκλησίας μας.

\'Όταν τον ρώτησα π. Γεώργιε πώς έγινε αυτό μου είπε ότι πήρε το παιδί και του είπε:

«παιδί μου εγώ θα καθίσω σ\' αυτήν την σημύδα. Όλος ο χώρος είναι δικός σου, κάνε ό,τι θέλεις και όταν θέλεις έλα να μιλάμε».

 Τρεις μέρες και τρεις νύχτες έκανε ό,τι ήθελε. Κατέστρεψε το ψυγείο, την βιβλιοθήκη μου, τα λουλούδια και όποτε ήθελε με πλησίαζε και μιλάγαμε. Εγώ καθόμουν στης σημύδας τον κορμό και περίμενα χωρίς να ταράζομαι για ό,τι γινόταν, τρεις μέρες εκεί δεν σηκώθηκα, δεν έφαγα, δεν ήπια νερό.

Την τρίτη ήμερα ήρθε το παιδί γαλήνιο μου φίλησε το χέρι, με σήκωσε, με βοήθησε να περπατήσω γιατί ήμουν σαν πεθαμένος, ανοίξαμε την πόρτα και τον παρέδωσα στους γονείς του. Ιματισμένο και σωφρονούντα.

Πάτερ Γεώργιε, και τρεις ημέρες πώς κάνατε τις στοιχειώδεις ανάγκες σας;

Τα έκανα πάνω μου δεν μετακινήθηκα καθόλου, ήθελα να δώσω μία θυσία γι\' αυτόν στο Θεό, την υπομονή μου, την κατάργηση των συμβατικών καθημερινών πρακτικών. Δεν είναι τίποτα, ο Θεός μου χάρισε υγιή τον άνθρωπο και δι αυτού μου χάρισε και γεύση της Βασιλείας του.

Τέτοιος άνθρωπος ήταν αυτός, αληθής Θεολόγος, άνθρωπος της Λειτουργίας αλλά και πέρα απ\' αυτήν.

Πάντα έλεγε: δίδου ημίν εκτυπώτερον, σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου.


ΣYZHTHΣH ΣTO MΙKΡO ΔΩMATΙO ΠΕΡΙ THΣ ZΩHΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ


Από τις συζητήσεις που είχαμε καταθέτω εδώ μερικά. Πρόσεχε ιερεύ τον εαυτό σου μην ξεχάσεις να βλέπεις τον Θεό.

Ορκίστηκες να έχεις τον νου σου στην Σωτηρία τόσο την δική σου όσο και των άλλων.

 Κάθε καιρός είναι κατάλληλος για να δώσεις το Βάπτισμα και την Θεία Κοινωνία γιατί κάθε καιρός είναι κατάλληλος για τον θάνατο.

Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος μπορεί να πει όχι στον Θεό, ο Θεός δεν μπορεί να πει όχι στον άνθρωπο.

Αυτού του Θεού είμαστε ιερείς, που επιτρέπει στο πλάσμα του να πει όχι να μην γίνει το θέλημά σου δηλαδή να γεννήσει την κόλαση.

Στους ανθρώπους μπορείς να πεις ότι: ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη εκεί μας αναμένει όσο πιο βαθύς είναι ο Άδης σου τόσο βαθύτερα είναι ο Χριστός.

Η οδύνη είναι το ψωμί που ο Θεός μοιράζεται με τον άνθρωπο και που έχει υποχρέωση ο δούλος του ο παπάς να μοιραστεί κι αυτός με τον σύνολο του.

Στον Σταυρό ο Θεός ενάντια σε ότι είχαμε ποτέ φανταστεί για θεό, τάχθηκε με το μέρος του ανθρώπου.

Ο Θεός έγινε άνθρωπος, δηλώνει την αγάπη του ζητά την αγάπη μας και μας απαλλάσσει από κάθε οφειλή. Ο αγώνας μας είναι η προσοχή στην πνευματική πηγή του κακού, το οποίο δεν προέρχεται από την φύση αλλά συντελείται μέσα στο πνεύμα.

Αυτός που είδε την αμαρτία του είναι πιο μεγάλος από αυτούς που γνώρισαν αγγέλους.

Τότε από την άβυσσο των αμαρτιών μου επικαλούμαι την άβυσσο της Χάριτος σου.

Πρόοδος στον αγιασμό σου, παπά μου, φαίνεται όταν η καρδιά σου ήσυχη διαστέλλεται και ανθίζει σε κοσμική ευσπλαχνία, δεν μπορεί να κρίνει κανένα, σηκώνει το κακό όλου του κόσμου, περνά την Γεθσημανή και καλύπτει τα πάντα με τον μανδύα της αγάπης.

Η αγάπη είναι ο Θεός που ρίχνει το βέλος τον Μονογενή του Υιό αφού έβρεξε την ακίδα του βέλους με το ζωοποιό πνεύμα.

Η ακίδα είναι η πίστη που όχι μόνο εισάγει το βέλος αλλά και τον τοξότη μαζί της.

Ευάγγελε μου, αν ποτέ γίνεις ιερέας να θυμάσαι ότι αυτό που σκανδαλίζει τους άπιστους δεν είναι οι άγιοι αλλά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν είμαστε όλοι άγιοι.

Η κατάσταση του κόσμου μοιάζει με αυτήν την προ του Μ. Κωνσταντίνου, και χειρότερη γιατί τότε οι άνθρωποι ήσαν ειδωλολάτρες τώρα είναι άθεοι. Έτσι αντί η εκκλησία να κρίνει τον κόσμο η \'Εκκλησία κρίνεται από τον κόσμο γιατί ο κόσμος μπορεί να την κατηγορήσει ότι μέσα σε τόσους αιώνες έχασε την ικανότητα της μαγιάς και ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και μάλιστα πιστά.

Η εκκλησία από αρραβωνιαστικιά έγινε θΡΗΣΚΕΥΤIΚΗ κοινωνία. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ εξεγείρει, ανατρέπει όχι την δομή του κόσμου αλλά την δομή του ανθρώπινου πνεύματος. Ο Χριστός εντός.

Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και πλήθος ανθρώπων θα βρει την ειρήνη δίπλα σου.

Παπά μου, το να πλησιάσεις τον σύγχρονο άνθρωπο είναι τέχνη.

Το ουσιώδες είναι να μεταφερθείς στην θέση του, να σβήσεις τον εαυτό σου και να αφήσεις τον Χριστό να μιλήσει.

Όλη σου η Θεολογία που σε έμαθαν σωριάζονται σαν θρύψαλα μπροστά σε ένα εγκληματία, ένα νεκρό, μια μοναξιά.

 Όμως η ζωντανή ζεστασιά της παλάμης σου μπορεί να κάνει ανθρώπους σβησμένους, λερωμένους κι άσχημους να ακτινοβολούν ξαφνικά ακτίνες Φωτός και να ανασύρεις στην επιφάνεια αυτό που κοιμάται.

Την κοινωνία.

Ο Μυστικός Δείπνος, η Θεία Κοινωνία, που ετοιμάζεις είναι μυστήριο εν πορεία, γι\' αυτό στεκόμαστε όρθιοι. Και αν γίνουμε απόβλητοι από την κοινωνική ζωή πρέπει να ωριμάσουμε σαν μία γενιά ομολογητών.


..................


Πάτερ Νικόλαε είδα ότι είσαι άνθρωπος του Θεού. Σε παρακαλώ πες μου ποιά είναι Η μυστική σου εργασία, τι μου κρύβεις;

«Ευάγγελε μου ήλθε η ώρα νομίζω να μάθεις όλα τα κατ\' εμέ σαν μία παρακαταθήκη Διδασκάλου προς μαθητή.

Δεν είμαι άρρωστος τουλάχιστον δεν πάσχω από αλκοολισμό!

Μεταξύ των σπουδών μου είναι και η ψυχολογία του χρήστη.

Αφού ήρθα στην Αθήνα και κατέθεσα τα χαρτιά μου και ο καιρός περνούσε, με το σήμερα αύριο, μίλησα με τον διευθυντή της κλινικής που είναι φίλος μου από την Αμερική, του είπα για προγράμματα στην Αμερική όπου ο γιατρός ζει μαζί με τους αρρώστους για όλο τον χρόνο του προγράμματός τους με εξαιρετικά αποτελέσματα.  Έτσι παρακολουθώ το πρόγραμμα, χωρίς κανείς να το γνωρίζει από τους συναρρώστους μου.

Ζω έγκλειστος τρεις μήνες περίπου, επιταχύνθηκε το πρόγραμμα αλλά κυρίως αυτοί που έφυγαν αυτό το διάστημα δεν υποτροπίασαν».

Μα τι μου λέτε, πουλήσατε τον εαυτό σας σαν δούλο εδώ μέσα, δεν βλέπετε ούτε καν παιδιά, υποφέρετε την τρέλα του καθενός.

 Ναι αλλά έχω το δωματιάκι μου, την προσευχή μου την πίστη μου, έχω τον καθρέφτη μου όλους τους αδελφούς τους έγκλειστους.

Εκείνο που με ξεσχίζει τα σπλάχνα ήταν ότι δεν μπορούσα να λειτουργώ.

Τώρα τελευταία παίρνω κι εγώ όπως όλοι μία άδεια και πηγαίνω εδώ σε ένα μοναστηράκι να λειτουργώ και επανέρχομαι.

Μα δεν τρελαθήκατε εδώ μέσα φυλακισμένος αναίτια τόσους μήνες;

Πιέστηκα πιέστηκα ήταν εμπειρία τάφου αλλά όμως γνώρισα όλους αυτούς τους φίλους του Χριστού τους ελάχιστους.

Αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι του παραδείσου, τους συμπαραστάθηκα, τους άκουσα, τους έδωσα λίγο νερό, λίγη πίστη και κυρίως επλατύνθηκα κι εγώ και πάλι δούλος αχρείος είμαι. Αναλογίζομαι την ώρα της εξόδου μου και ελπίζω στο έλεος της εκκλησίας Του και στο ιδικό Του.

Πάτερ Νικόλαε, είστε τόσο νέος ούτε 53.

Ήταν Τετάρτη της πρώτης των νηστειών που κάναμε αύτη την κουβέντα της καρδιάς, που μου χάραξε την καρδιά.

Την Παρασκευή θα πάρω άδεια, θα πάω στο μοναστηράκι που σας είπα για τους χαιρετισμούς και για λειτουργία την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Ελάτε κι εσείς να σας δούμε. Πάρτε ένα τηλέφωνο το Σάββατο να σας πούμε την ώρα της Λειτουργίας την Κυριακή.

Πράγματι το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων τηλεφώνησα.

Ευλογείτε πάτερ ο Κύριος.

Σας παρακαλώ θέλω να μιλήσω στον πατέρα Νικόλαο. Δεν γίνεται, μου είπε.

Πότε να ξαναπάρω για τον π. Νικόλαο, πότε;

Μόλις προ ολίγου τελείωσε την Θεία λειτουργία κατέλυσε και πέθανε μπροστά στην Αγ. Τράπεζα την ώρα που την ασπαζόταν για να βγει από το Ιερό.

Επειδή αργούσε να βγει μπήκε ο εκκλησάρης και τον βρήκε γονατιστό αλλά χωρίς πνοή.

Έχει έρθει η αστυνομία, θα τον πάνε για νεκροτομή, θα τον στείλουν στην Αμερική.

Δεν ξέρω τι λέτε, πάτερ, εγώ προχτές του μίλησα, τέλος πάντων ήμασταν μαζί. Ήταν μια χαρά.

Δεν μπορεί, δεν είναι αυτός.

Όχι αυτός είναι.

Έτσι το ήθελε ο Θεός.

Έτσι ετελειώθη ο Νικόλαος ο άρχων, ο εργάτης των εντολών του Χριστού, ο κρυφός, ο φίλος μου, ο ολιγοήμερος, ο γνήσιος ποιμένας που άφησε τα 99 για το ένα, που πουλήθηκε δούλος σαν κι αυτόν τον επίσκοπο του γεροντικού, ο ιερέας του 20 αιώνος του απατεώνος που τα μάτια του δεν απατήθηκαν αλλά είδε καθαρά την εικόνα του κόσμου χωρίς φαντασία.

Aς έχουμε την ευχή του.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 09 June, 2010, 04:31:52 AM
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ ΑΔΕΛΦΟΙ,
  ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΠΡΟΞΕΝΗΣΟΥΝ... ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑΑΠΟ ΤΟ 7-6-2010(19,35,41 ΩΡΑ) ΕΩΣ ΕΔΩ  !!! ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΩΦΕΛΕΙΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ... ΤΙ ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟΚΟΜΙΖΩ ΕΓΩ... Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΙΜΗΘΕΙ... ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΛΕΩ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ. ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ... ΠΕΙΤΕ ΜΕ ΦΑΝΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ... ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ... ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΑΣΤΕΙΧΕΙΩΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΓΡΑΨΑ...ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 10 June, 2010, 04:54:10 PM
Μετά λοιπόν από τα παραπάνω αλλά και άλλα συγκλονιστικά στοιχεία που έρχονται αποδεικνύεται ότι καμία σχέση δεν έχουν να κάνουν μέ τον πραγματικό πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη και την καθάρα πατερική θεολογία του όσα φαντασιώδει αναφέρει περί αυτού ο κύριος Μποζοβίτης... Ο οποίος αναφέρει στην αρχή της ενότητος
     <<Εγώ, οφείλω να το ομολογήσω, υπήρξα φανατικός μελετητής και θαυμαστής του Ρωμανίδη.>>. Aπ\'ότι όμως φαίνεται δεν ισχύει αυτό στην πραγματικότητα διότι πως μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι είναι φανατικός μελετητής κάποιου έχοντας διαβάσει μόνο ένα του βιβλίο! Πού το στηρίζω αυτό??? Ο κύριος Στάυρος άθελα του ίσως άφησε να τού ξεφύγει στην ενότητα περι αγίων λειψάνων όπου ο πατήρ Πάυλος κάνει κάποιες αναφορές στην δογματική του παπα-Γιάννη (πολυ βασικο έργο του τελευταίου) και ο staboz λέει τα εξής διαφωτιστικά
    <<Αλλά σου είμαι και ευγνώμων, διότι δεν τα ήξερα αυτά τα πράγματα. Και απ᾿ ότι φαίνεται σύντομα θα μου χρειαστούν, δεδομένου ότι η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα. Είμαι ήδη έτοιμος αρκετά, αλλά κάτι τέτοια μου είναι επίσης πολύ χρήσιμα. Τουλάχιστον για να καταπραΰνης την αγανάκτησή μου, βρές μου μερικά ακόμη. Τα κριτήρια, μετά από τόσο βρίσιμο που έκανα, πιστεύω να τα κατανόησες...>>
     Ακόμη το <<φανατικός>> δηλώνει την αιτία των επιθεσεών του! Καθώς, ότι το βλέπουμε από την αρχή με φανάτισμο και (πρόσκαιρο) ενθουσιασμό στην συνέχεια έρχεται κάποια στιγμή που ο μάγικος αυτός κόσμος που δημίουργήσαμε αυτο-γκρεμίζεται και εμείς στρεφόμαστε εναντίον αυτού που πρίν αποθεόναμε!!! ( ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΣΑΝ ΕΦΗΒΟΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΑΥΡΟ!!!:blush:) ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΕΝΕΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΚΥΡΙΟ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗ (ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ). Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!
 
  Τώρα όσον αφορά το ότι <<η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα.>> περί αυτού απαντά ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στην ΕΙΣΑΓΩΓΗ του εν λογο βιβλίου που τελικά εκδόθηκε απ΄τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ και έχει τον τίτλο << ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ-ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΓΙΑ Π.Ι.ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ Κ\' ΚΑΘ.Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ->> (ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΦΕΛΗΣ ΝΑ ΔΙΑΠΥΣΤΩΣΕΙ ΤΙ \'\'ΤΕΡΑΣ\'\' ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΗΤΑΝ ΣΕ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ \'\'ΟΓΚΟΛΙΘΟ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΑ ΤΡΙΠΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ!!!)
      <<Παρ\'όλα αυτά επειδή ως γνωστών, τα πάντα στον τόπο μας και ιδιαίτερα στον εκκλησιαστικό χώρo, αντιμετωπίζονται συνήθως παραταξιακά, είναι βέβαιο, ότι δεν θα λείψουν και εκείνοι, που για λόγους συναισθηματικούς και οπωσδήποτε αντιεπιστημονικούς, θα αντιδράσουν στο εγχειρημα μας,<<πολύς γαρ  της συνηθείας ο παραλογισμός>>, κατά τον Χρυσόστομο, για να μη θιγεί κατ\'αυτούς το κύρος του κ.Τρεμπέλα.
               Στην έρευνα όμως δεν ισχύουν αυτά τα κριτήρια. Οι Μεγάλοι παραμένουν μεγάλοι παρ\'όλες τις τυχόν ελλείψεις σε καποια περίοδο της ζωής τους ή και τα λάθη τους... Στα πρόσωπα των δύο αντιμαχομένων πάλευαν δύο διαφορετικοί κόσμοι και δύο διαφορετικές και ασύμπτωτες μεταξύ τους θεολογικές παραδόσεις.>>
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 10 June, 2010, 11:39:12 PM
Πάμε τώρα στα όσον αφορα περί <<στρομφαλισμένων στρομφαλισμών>>όπως σας το είχα υποσχεθεί !!!
 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
  <<Τώρα, συγγνώμην, αλλά η γραφίδα του Ρωμανίδη, τουλάχιστον εδώ, δεν είναι δυσνόητη. Βλακώδης είναι. Και δεν είναι απλά βλακώδης, είναι βλακώδης σε φρικιαστικό, σε εξοργιστικό βαθμό!
Άει στο καλό πια με τους Ρωμανίδηδές σας και όλους τους φωστήρες σας της ψευτορωμαίϊκης, νεορθόδοξης, χαζοπαραδοσιακής θεολογίας σας! Νούν δεν έχεις, άνθρωπέ μου; Τί φωτισμούς και δοξασμούς και αξονικές τομογραφίες και συμπυκνωμένες σαχλαμάρες μου κουβαλάς εδώ πέρα; Τόσο πολύ δεν μπορείς να διακρίνεις αυτό το απλό πράγμα; Και όλος αυτός ο τσιγγάνικος αχταρμάς των στροφαλισμένων στροφαλισμών είναι Ορθόδοξη δογματική και συμβολική θεολογία! Έ, πάει... παλαβώσαμε εντελώς! Ά, ξέχασα τις μελανές οπές. Τί μελανές; \"αι μέλαναι οπαί\"!   Μνήσθητί μου, Κύριε! Και πάντως αυτές σίγουρα υπάρχουν στα ψευτορωμαίικα κρανία. Γι᾿ αυτό απορρόφησαν όλη τη φαιά ουσία και μπορούν να γράφουν οι άνθρωποι τέτοιες παγκόσμιας εμβέλειας ηλιθιότητες...>>

   Ας δούμε όμως πρώτα σε ποιο κείμενο του παπα-Γιάννη αναφέρεται...

Τα Ιερά Λείψανα

Ιωάννου Ρωμανίδη

Υπάρχουν δύο γενικά είδη άγιων λειψάνων, αυτά που ευωδιάζουν και αυτά που και σώζονται ολόκληρα ή σχεδόν ολόκληρα. Φαίνεται ότι τα πρώτα ανήκουν εις τους αγίους που ευρίσκοντο εις την κατάστσιν φωτισμού όταν εξεδήμησαν και τα δεύτερα εις αγίους που ευρίσκονται εις κατάστασιν δοξασμού.

Από μαρτυρίας πατέρων προκύπτει το γεγονός ότι η άκτιστος δημιουργική, συνεκτική, προνοητική, καθαρτική, φωτιστική και θεωτική ενέργεια του Θεού είναι απλή, διαιρείται αδιαιρέτως και πανταχού παρούσα ενεργεί τα πάντα εν πάσι. Έτσι ο θεούμενος εν Αγίω Πνεύματι ευρισκόμενος βλέπει ως μέλος του Σώματος του Χριστού τον Πατέρα εν τω ενσαρκωθέντι Λόγω έσωθεν. Αυτών τα σώματα διατηρούνται τοιουτοτρόπως αφού η νοερά ενέργεια τους συνεχίζει να στροφαλίζεται κυκλικώς εντός της καρδίας τους εν κοινωνία με την θεωτικήν ενέργειαν της Αγίας Τριάδος. Πιθανόν, θα ημπορούσαμεν να δούμεν τον στροφαλισμόν αυτόν με μαγνητικό αξονικό τομογράφο.

Φαίνεται ότι έχουν δίκαιον εκείνοι πού πιστεύουν ότι αι μέλαναι οπαί ευρίσκονται όχι μόνον εις το κέντρον των Γαλαξιών δίνοντες εις αυτάς την κυκλικήν τους κίνησιν, αλλά και εις μικροσκοπικά μεγέθη παντού εις το σύμπαν και αναμεσά μας και μέσα μας.

Πηγή: Ιωάννου Ρωμανίδου, Δογματική και Συμβολική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τ.Α΄, Τετάρτη έκδοσις, Εκδ. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 25.

  Συγνώμη όμως να κάνω πρώτα μία έυλογη ερώτηση στον κύριο Μποζοβίτη. Αρνείσθαι το τρίπτυχο της πνευματικής ζωής κάθαρσις-φωτισμός-θέωσις κάτι το οποίο συναντάται και τονίζεται σε όλην την πατερικήν και δη στην νηπτικήν παράδοσιν(βλέπε φιλοκαλία όπου σε κάθε σελίδα της αναφέρονται τα 3 αυτά στάδια- τώρα αν καποιος θέλει ας μου ζητήσει να παραθέσω χωρία) ??? Ποιά είναι λοιπόν  η πνευματική πορεία του ορθοδόξου κατ\'εσάς?
 Τέλος πάντων παμε τώρα εις τον <<τσιγγάνικον αχταρμά των στρομφαλισμένων στρομφαλισμών>>:weirdo::weirdo::weirdo: που κάνει ο \'\'τσιγγάνος\'\':laugh: Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εις το έργον του <<ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ>> Κατ΄αρχάς πρίν πάμε στο κείμενο πρέπει να δούμε κάτι πολυ σπουδαίο!!! Το θέμα της νόσου της ανθρωπίνης προσωπικότητος! Η οποία νόσος είναι εκείνη η οποία  δημιουργούσε τις θρησκείες (και τις δημιουργεί ακόμη)! Τώρα η εν λόγω νόσος είς τι συνίσταται?<<Συνίσταται είς το ότι υπάρχει βραχυκύκλωμα μεταξύ του πνέυματος εις την καρδίαν του ανθρώπου (δηλαδή της κατά τους Πατέρας νοεράς ενεργείας) και του εγγεφάλου.Εις την φυσιολογικήν της κατάστασιν η νοερά ενέργεια κινείται κυκλικώς ωσάν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδίας. Εις την νοσούσαν κατάστασιν της η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικώς. Αλλά ξεδιπλωμένη και ριζωμένη είς την καρδίαν κολάει στον εγκέφαλον με αποτέλεσμα τα νοήματα του εγκεφάλου  που είναι όλα από το περιβάλλον, να γίνονται νοήματα της νοεράς ενεργείας ριζωμένη πάντοτε είς την καρδίαν. Ετσι ο πάσχων γίνεται δουλος του περιβάλλοντος του. Ως εκ τούτου συγχέει ορισμένα προερχόμενα εκ του περιβαλλοντός του νοήματα με τον θεόν ή τους θεούς του.>> ΑΥΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ <<ΗΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΦΘΑΡΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΙ ΕΙΚΟΝΟΣ ΦΘΑΡΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΩΝ>>(ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1-23) ΤΑΥΤΙΣΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ!!!
              Αυτά τα έγραφε ο παπα-Γιάννης στην δογματική του αλλά και στο κορυφαίο <<ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ>> του <<το οποίο όχι μόνο θα μείνει ορόσημο της θεολογικής μεταστροφής της δεκαετίας του 60\', αλλά και μέτρο διαυγέστατης εκκλησιαστικής ορθοδοξίας>>(Χρ. Γιανναράς <<Ορθοδοξία και Δύση στην νεότερη Ελλάδα>>) για το οποίο οι καθηγητές θεολόγοι που το διαβάζανε σκίζανε στην κυριολεξία τα διπλώματα τους για αυτά που διδάσκανε μέχρι τότε!!!
        Α!!! ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΡΙΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙ ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΕΦΟΣΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΥΤΗ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΝΑΠΟΔΑ??? ΓΙΑ ΕΥΛΟΓΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ!!! ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ <<Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ>> ΑΛΛΑ <<ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ>>.

Οσον αφορά τώρα τα πέρι <<της ψευτορωμαίϊκης, νεορθόδοξης, χαζοπαραδοσιακής θεολογίας σας!>> απαντά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
   
 4. Η περίπτωση του π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Στους θεολόγους της δεκαετίας του \'60 πολλοί συγκαταλέγουν και τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Ιωάννη Ρωμανίδη, ο οποίος πράγματι εδημιούργησε μεγάλη έκπληξη την εποχή εκείνη και συνετέλεσε στην επαναφορά της θεολογίας στην Ελλάδα προς την πατερική παράδοση.

Θεωρώ ότι δεν είναι ορθό να συγκαταλέγεται ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης σε αυτό το ρεύμα της λεγομένης νεορθοδοξίας. Και αυτό για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι ο π. Ιωάννης εμφανίσθηκε στα θεολογικά γράμματα και την επιστήμη της θεολογίας την δεκαετία του \'50, πρώτα με μελέτες και ύστερα με την διατριβή του, με τίτλο «Το Προπατορικό αμάρτημα», που απετέλεσε πράγματι σταθμό στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, όπου δημιούργησε μεγάλη συζήτηση, αλλά και γενικότερα στον θεολογικό κόσμο στην Ελλάδα.

Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί ο π. Ιωάννης δεν επηρεάσθηκε από τους Ρώσους θεολόγους της Διασποράς ούτε από την διαλεκτική προτεσταντική θεολογία, αλλά από την προσωπική έρευνα που έκανε στους Αποστολικούς Πατέρας της Εκκλησίας. Μεγαλωμένος στο προτεσταντικό περιβάλλον της Αμερικής σπούδασε και σε Παπικό Ινστιτούτο, όπου διδάχθηκε και μελέτησε την θεολογία του Θωμά του Ακινάτη, και σε προτεσταντικές Θεολογικές Σχολές, όπως του Γιέϊλ και του Χάρβαρντ και γνώρισε πολύ καλά την νοοτροπία τους. Κυρίως επειδή οι Προτεστάντες δίδασκαν ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας αλλοίωσαν την αποστολική παράδοση, γι\' αυτό μελέτησε διεξοδικά τους Αποστολικούς Πατέρας (Ειρηναίο, Ιγνάτιο, Μεθόδιο, Ιουστίνο, Πολύκαρπο κλπ.) οι οποίοι είναι ο κρίκος εκείνος που συνέδεσε τους Αποστόλους και τους μετέπειτα Πατέρας. Καρπός αυτής της μελέτης ήταν η διατριβή του για το προπατορικό αμάρτημα, όπου, μεταξύ άλλων, διαπιστώνει την διαφορά μεταξύ σχολαστικής και ορθοδόξου θεολογίας. Είναι χαρακτηριστικός ο υπότιτλος της μελέτης του για το προπατορικό αμάρτημα, που προσδιορίζει το περιεχόμενο του βιβλίου: «Συμβολαί εις την έρευναν των προϋποθέσεων της διδασκαλίας του Προπατορικού Αμαρτήματος εν τη μέχρι του Αγ. Ειρηναίου Αρχαία Εκκλησία, εν αντιβολή προς την καθόλου κατεύθυνσιν της Ορθοδόξου και της Δυτικής μέχρι Θωμά του Ακινάτου Θεολογίας».

Ο τρίτος λόγος, κατ\' επέκταση, ήταν ότι όταν ήλθε στην Ελλάδα την δεκαετία του \'50 αισθάνθηκε μεγάλη έκπληξη από το κλίμα το οποίο συνάντησε. Μετά την εκπόνηση της διατριβής του μελέτησε ακόμη βαθύτερα το θέμα και έφθασε σε άλλα συμπεράσματα, όπως στην θεολογία του ησυχασμού και την ζωή της Ρωμηοσύνης, την οποία όμως Ρωμηοσύνη την έβλεπε περισσότερο μέσα από την νηπτική και ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας. Σημειώνω δε ότι όποιος ερμηνεύει την θεωρία του π. Ιωάννου Ρωμανίδη περί Ρωμηοσύνης μέσα από εθνικισμούς και όχι μέσα από την νηπτική παράδοση της Εκκλησίας, η οποία είναι υπέρβαση κάθε εθνικισμού, αυτός παρερμηνεύει τις απόψεις του.

Επομένως, οι μετέπειτα μελέτες του π. Ιωάννου Ρωμανίδη δεν είναι έκπτωσή του από τις πρώτες μελέτες του, όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά είναι θετική εξέλιξή τους, δηλαδή πορεία προς την ακραιφνή πατερική παράδοση. Ακόμη, όσοι ερμηνεύουν την διδασκαλία του μέσα από άλλα ρεύματα μονοφυσιτικά, νέο-νεστοριανικά και ωριγενιστικά και αυτοί τον αδικούν. Για παράδειγμα, επειδή μερικοί απέδωσαν ωριγενισμό σε μερικές απόψεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδου, μελέτησα τις δοξασίες του Ωριγένους που καταδικάσθηκαν από την Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδο, όπως φαίνονται στα διασωθέντα Πρακτικά της, και δεν διέκρινα κάποια επίδραση. Αν μερικές απόψεις του Ωριγένους είναι ορθόδοξες και πέρασαν δια των Πατέρων της Εκκλησίας (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, κλπ.) στην παράδοσή της, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον π. Ιωάννη. Άλλωστε ο π. Ιωάννης επανειλημμένως σε κείμενά του αναφερόταν σε εσφαλμένες απόψεις του Ωριγένους. Έχω υπ\' όψιν μου απομαγνητοφωνημένη ομιλία του, στην οποία κάνει οξεία κριτική στις απόψεις του Ωριγένους.

Ο τέταρτος λόγος είναι ότι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης ήξερε πολύ καλά την ρωσική θεολογία της Διασποράς, όπως και τα αίτια και τους σκοπούς αυτών που την διέδιδαν, καθώς επίσης ήξερε πολύ καλά την γερμανική ιδεαλιστική, διαλεκτική και υπαρξιακή θεολογία της Δύσεως και έκρινε ανάλογα αυτούς που την ανέπτυξαν ή την μετέφεραν στην Ελλάδα.

Μάλιστα υποστήριζε την άποψη ότι όταν κάποιος προσβάλλεται στον σωματικό οργανισμό του από ένα μικρόβιο ή ιό, πρέπει να βρεθή η αιτία της προσβολής, από που προέρχεται αυτός ο ιός. Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν κάποιος μεταφέρει έναν «θεολογικό ιό η μικρόβιο» στην Ελλάδα, πρέπει να εξετασθή για να βρεθή το πρόσωπο από το οποίο το «κόλλησε». Υποστήριζε δε ότι μια τέτοια έρευνα στα θεολογικά γράμματα μπορεί να καταδείξη ότι κάποιος Έλληνας θεολόγος που σπούδασε στην Δύση μετέφερε στην Ελλάδα το ανάλογο «θεολογικό μικρόβιο» η «θεολογικό ιό»!

Το συμπέρασμα των ανωτέρω σκέψεών μου είναι ότι η μελέτη της θεολογίας της δεκαετίας του \'60 πρέπει να γίνεται με προσοχή και μέσα από την προοπτική των προϋποθέσεων που εντοπίσθηκαν πιο πάνω, αλλ\' όμως πρέπει να υπογραμμισθή με έμφαση ότι η ορθόδοξη θεολογία δεν μπορεί να ερμηνεύεται μέσα από δεκαετίες, αλλά μέσα από την διαχρονική παράδοση και διδασκαλία των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων. Δηλαδή, στην ορθόδοξη θεολογία δεν υπάρχει θεολογία της δεκαετίας του \'60, αλλά η θεολογία των θεοπτών Αγίων, που είναι αντίθετη με τον στοχασμό των φιλοσόφων.–

    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΛΟΓΩ ΚΟΠΟΣΕΩΣ (ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ)!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Iaspis on 11 June, 2010, 03:08:47 AM
Ὁ καθαρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ θανάσιμο προπατορικὸ  ἁμἀρτημα εἶναι τὸ Ἂγιο Βάπτισμα εἲς τὸ ὂνομα τῆς Ἀγίας Τριάδος. Ἐκεῖ ὁ ἂνθρωπος καθαρίζεται, συγχωρεῖται, καὶ καλεῖται νὰ ζήση στὸν παρόντα αἰῶνα σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς, καὶ τὴν ἒνσαρκο παρουσία τοῦ ἀναμάρτητου  Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάτι πού ἀποτελεῖ τὴν ὀδὸ τῆς ἀλήθειας, πρόοδος χωρὶς τέλος, καὶ ὂρια, ἀφοῦ οὐδεὶς ἂνθρωπος, πέραν τοῦ Θεανθρώπου, δύναται νὰ ζήση ἀναμάρτητος στὸν παρόντα αἰῶνα!
Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, γιὰ νὰ θεραπεύει τὸν ἂνθρωπο ἀπὸ τὴν πτώση, συγχωρώντας του τὴν ἀμαρτία καί περιχωρώντας τον  στὴν  ἐν Χριστῶ ἀγάπη, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου χωρίς τὴν ὁποῖαν δὲν δυνάμεθα οὐδὲν!
Ὁ ἂνθρωπος ἀσθενεῖ ἀπὸ τὴν πτὠση στὸν παρόντα αἰῶνα,  ὃμως ὣς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, δὲν εἶναι  ἀπὸ τὴν φύση του «ψυχασθενής», διότι ἡ ψυχὴ, ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν θεïκὴ πραγματικότητα, εἶναι αἰώνια στὴν φύση της, καὶ ὣς ἐκ τούτου ἂφθαρτη καὶ  μὴ υποκείμενη σὲ ἀσθἐνεια! Αὐτὸ ποὐ ἀσθενεῖ, φθείρεται καὶ πεθαίνει  εἶναι ἡ πτωτικὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ τὴν κολάζει ἡ ἀμαρτία. Γι αὐτὸ ἡ Χἀρις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν σωτηρία μας, διότι μέ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ανακαίνιζεται καὶ ἀποκαθίσταται  ἡ ἀθάνατη ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴν πρὸ πτώσεως δόξα της. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι  ἡ εἲσοδος σὲ θεραπευτήριο «ψυχασθενῶν», ἀλλὰ ἡ ἒξοδος τοῦ ἀνθρώπου  ἀπὸ τὸν ψυχαναγκασμὸ τῆς πτωτικῆς του φύσεως, στὴν πρὸ πτώσεως δόξα του, στὴν ὀδὸ τῆς ἴασις  ὃλων  τῶν  παθῶν καὶ τῶν ἀσθένιων τῆς πτωτικῆς μας φύσεως, στὴν  συγχώρηση καὶ τὴν ἐπαναφορὰ  ἀπὸ τὴν ἀμαρτία πού μᾶς κολάζει.

Ποιός εἶναι ὁ ἂνθρωπος;

Quote«Πρόσεχε, λοιπόν, σεαυτῷ». Δηλαδή, οὔτε τὰ δικά σου, οὔτε τὰ γύρω ἀπὸ ἐσέ. Ἀλλὰ πρόσεξε μόνον τὸν ἑαυτόν σου. Διότι ἄλλο πρᾶγμα εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἴδιοι καὶ ἄλλο πρᾶγμα τὰ δικά μας καὶ ἄλλο τὰ γύρω ἀπό μας. Ἡμεῖς εἴμεθα ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς, διότι ἐχομεν ἰπλασθῆ σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ κτιστοῦ μας. Ἰδικόν μας εἶναι τὸ σῶμα καὶ αἱ αἰσθήσεις του. Γύρω δὲ ἀπό μᾶς ὑπάρχουν χρήματα, τέχναι καὶ ὅλη ἡ ὑπόλοιπος πραμάτεια τοῦ βίου. (Μ.Βασιλείου εἲς τὸ «Πρόσεχε σεαυτῷ)
Ἐμεῖς εἲμεθα ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς καὶ δικὸ μας εἶναι τὸ σῶμα καὶ οἱ αἰσθήσεις του, καὶ γύρω ἀπὸ ἐμᾶς ὑπάρχει ἡ πραμάτεια τοῦ βίου μας, λέει Μ. Βασίλειος. Ἐμεῖς δηλαδὴ εἲμεθα ἀθάνατοι, «καταδικασμένοι» νὰ υπάρχουμε στὸ αἰώνιο παρόν τοῦ Κυρίου μας, ὅμως κληρονομίσαμε μία πτωτικὴ φύση, ἐξαιτίας τῆς πλάνης τοῦ ἀκατανόμαστου, ποὺ ἀπώλεσε τὴν ψυχὴ του μεταπίπτοντας εἲς τὴν ἀφάνεια, ἐκεῖ ὅπου προσπαθεῖ νὰ παρασύρει καὶ ἐμᾶς! Κατὰ μἰαν ἒννοιαν καὶ καθ´ ὑπερβολὶν νομίζω ὅτι αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς «ψυχασθενὴς»!  Ὁ ἂνθρωπος δὲν εἶναι «ψυχασθενὴς», μὰ περνᾶ ἀπὸ τὴν δοκιμασία αυτοῦ τοῦ αἰῶνα, μὲ ἀβίαστη  ἀπὸ τῆν φύση του, καὶ φυσιολογικὴ τὴν ἀγαθότητὰ του σὰν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅμως εξαπατήθηκε καὶ ἔπεσε. Ἡ ἀμαρτία εἶναι στὴν πραγματικότητα ἒξω ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, βιασμὸς τῆς φύσεως μας, ποὺ ἀλλοίμονο συμβαίνει, καὶ εἶναι τρομερὴ ἡ δοκιμασία ποὺ περνᾶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ πνεύμα τοῦ ἀνθρώπου, καθώς καὶ ὅλα ὅσα τοὺς ἀνἠκουν, στὸν παρόντα αἰῶνα τῆς ἀπάτης! Αυτὸ δὲν εἶναι «ψυχασθένεια», εἶναι ψυχαναγκασμὸς,  ποὺ θεραπεύεται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ γιὰ αυτοὺς ποὺ προαιροῦνται τὸν Κύριο! Ὁ ἐχθρὸς τῆς ψυχῆς μας πειράζει τὸν ἄνθρωπο παρουσιάζοντὰς του τὴν ψυχὴ νὰ ἀσθενεῖ...Καὶ τὸ κάνει γιατὶ αὐτὸς εἶναι υἱὸς τῆς ἀπώλειας, ποὺ ἀπώλεσε τὴν δικὴ του ψυχὴ.  Αὐτὸς λοιπὸν εἶναι  ποὺ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ μὲ τὸν ἄτοπο ὅρο ... «ψυχασθενὴς», ὥς ὀ ἂτοπος ποὺ ἀπώλεσε αυτὸ ποὺ εἶναι ἀδύνατον  νὰ ἀσθενήση, νὰ φθαρεῖ καὶ νὰ πεθάνει, καὶ γι᾽αὐτὸ τὸν λόγο χάνεται μὴ μετέχοντας σὲ Αὐτὸ ποὺ ὁρίζει τὴν Ὑπαρξη! Ὁ ὑἱὸς τῆς φθορᾶς, τῆς ἀσθένειας καὶ τοῦ θανάτου ποὺ μᾶς παρασέρνει ἀπὸ φθόνο, γιὰ νὰ άπωλέσουμε καὶ ἐμεῖς τὴν δικὴ μας ψυχὴ. Ὄχι ἡ ψυχὴ δὲν ἀσθενεῖ, ἀσθενεῖ ὅποιος ὑποδουλώνει μὲ ἀσέβεια τὴν ψυχὴ του στὴν ἀμαρτία, καὶ πεθαίνει ὅταν διαχωρίζεται ἀπὸ αὐτὴν!  Ὅμως ὁ Θεὸς ἔγινε υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἀνακαίνισε τὴν φύση μας, περνώντας ἔνδοξα μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο!

Ὑπ´ αὐτὴν τὴν ἔννοια νομίζω,  προσευχόμεθα, δοξολογοῦμε καὶ προαιρούμεθα τὸν Κύριο, γιὰ  νὰ μᾶς θεραπεύσει καί νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὴν ἀμαρτία, καὶ δὲν νομίζουμε (οὐ μὴ γένοιτο) ὃτι μποροῦμε νὰ θεραπευθοῦμε καὶ νὰ καθαρισθοῦμε ἀφ´ ἐαυτοῦ, ὅπως δὲν πιστεύουμε ὃτι μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀσθένεια καὶ ἀκαθαρσία σὲ αυτὸ ποὺ πράγματι εἲμαστε· δηλαδὴ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ!

Ἡ πρόοδος στὴν ἀδελφικὴ ἐν Χριστῶ ἀγάπη, ἡ προσήλωση στὴν Ἐκκλησία, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, ἡ συνείδηση τῆς ἀμαρτωλότητας μας, τὰ εἰλικρινὴ δάκρυα τῆς μετανοίας μας, ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, εἶναι ἡ θεραπεία γιὰ τὴν ταλαίπωρη φύση μας. Ὃποιος ἀξιώνεται  τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ ξεχωρίσει τὸν ἐαυτὸ του, καθ´ οἰονδήποτε τρόπο, ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο ἀδελφὸ του, τουναντίον συνειδητοποιεῖ ὁ χαριτωμένος τὴν ἀναξιότητα του ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καί στέκει προσευχόμενος ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, ευχαριστώντας καὶ δοξολογώντας τὸν Κύριο ποὺ μὲ τὸν Σταυρικὸ Του θάνατο καὶ τὴν Ἀνάστασὴ Του καθάρισε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν ἀμαρτία.

Ἂλλη κάθαρση δὲν υπάρχει ἀδελφοὶ, καὶ θαρρῶ πὼς ὃλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι λίγο ἢ περισσότερο ἀκάθαρτα. Ὁ ἂνθρωπος ἒχει τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ βαδίσει τὴν πρόσκαιρη δοκιμασία του σέ αὐτὴν τὴν ζωὴ σὰν μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνιζόμενος νὰ σταθεῖ μὲ τὴν ἀνακαινισμένη φύση του, ποὺ τὴν ἒλαβε ἀπὸ τὴν Σταυρικὴ θυσία τοῦ Θεανθρώπου ὥς Χάρη, μὲ τὸ Ἂγιο Βάπτισμα, τὸ Χρίσμα καὶ τὰ ὑπόλοιπα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἡ Πνευματικὴ πρόοδος μας ἐν Κυρίω τελεῖται νομίζω μυστικὰ καὶ ἀπολύτως ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ γιὰ τὸν κάθε ἂνθρωπο! Διότι εἶναι ἂγνωστος σὲ ἐμᾶς ὁ τρόπος καὶ τόπος ποὺ κινεῖται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἂγιο!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δὲν ἀποκλείεται διόλου νὰ εἶμαι (ἂλλη μία φορὰ εὐτυχὼς), ἐκτὸς τοῦ θέματος τῆς παρούσης ἐνότητος, ἡ ὁποῖα ἐξ ἀρχῆς της ἒχει ἒντονο τὸν χαρακτήρα τῆς ἑπάρατου (κατὰ τὴν γνώμη μου) ἀντιπαράθεσης, ἀσθένεια ποὺ ξεκινὰ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ... Ὃμως γι αὐτὸ δὲν εὐθύνεται κάποιος προσωπικώς... Θὰ εὐχόμουν ἐπιτέλους νὰ κάνει κάποιος ἓνα ἀφιέρωμα στὸν π. Ρωμανίδη, χωρὶς διάθεση ἀντιπαράθεσης, καὶ χωρὶς ἀναζήτηση εὐθυνῶν, χωρὶς περριτὴ (ἢ καὶ ἀπἐρριτη) εὐθιξία! Ἀγνὰ γιὰ νὰ μάθουμε καὶ κάτι, καὶ γιὰ νὰ συζητήσουμε σὰν ἀδελφοὶ. Ὠφεῖλω νὰ διαπιστώσω, ὃτι ὃλοι οἱ ἐπισκέπτες (ἐκτὸς ἲσως τοῦ  νεοεισελθέντος ΙΩΑΝΝΗ), ποὺ τοποθετήθηκαν  στὸ φόρουμ γιὰ τὸν π. Ρωμανίδη ἧτο δυστυχώς κακόπιστοι, ὃσο καὶ ἀναξιὀπιστοι! Λυποῦμαι ποὺ τὸ λἐω, ὃμως πιστεὐω ὃτι εἶναι φανερὸ! Ὃλοι ἧρθαν γιὰ νὰ ἀντιπαρατεθοῦν, καὶ ἀλοίμονο τίποτα δὲν μάθαμε ἐδῶ στὸ φόρουμ ἀκόμη γιὰ τὸν λόγο τοῦ συγκεκριμένου πάτερ, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἃδικα ἐπικρίνεται! Φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ εὐθύνεται γιὰ κάτι τέτοιο ὁ π. Ρωμανίδης.... \'Ας μιλήσει κάποιος γιὰ τὸν ἴδιο ἐπιτέλους, καὶ ὄχι γιὰ ὅσους  ἀσχολοῦνται μὲ τὸν ὁποιοδήποτε τρόπο μαζί του! Φυσικὰ δὲν εἶναι καὶ ὑποχρεωτικό. Μόνον ἐὰν θέλει κάποιος!
Ἐγὼ δὲν τοποθετοῦμαι γιὰ τὴν θεολογία του (οὒτε καὶ κανενὸς ἂλλου πάτερ) , γιατὶ δὲν γνωρίζω πολλὰ καὶ δὲν μπορῶ (οὒτε καὶ θέλω) νὰ κρίνω. Θέλω ὃμως νὰ μάθω, καὶ γνωρίζω πώς γνώση καὶ ἐν Χριστὼ ἀγάπη εἶναι ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένες καὶ τώρα καὶ πάντοτε.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 11 June, 2010, 03:27:01 AM
Αγαπητέ μου αδελφέ ίασπης σε ευχαριστω εκ βαθους καρδίας που έκανες τον κόπο να μελετήσεις τις δημοσιέυσεις μου! Μου έδωσες πραγματικά κουράγιο να συνεχίσω γιατί είχα απογοητευθεί αφου έβλεπα πως καμμία ανταπόκριση δεν υπήρχε! Μόνο αδιαφορία!!! Σωστά διέγνωσες τις αγνές προθέσεις μου για την τοποθετηση μου σε αυτό το θέμα! Εγώ σε αυτό το φορουμ μπήκα οχι για να αντιπαρατεθώ αλλα για να μοιραστώ τον πνευματικό πλούτο των πατέρων που είχε άξιο εκφραστή του τον παπα-Γιάννη τον Ρωμανίδη που κατασυκοφαντήθηκε με οικτρό τρόπο! Για να μοιραστω όμως αυτόν τον πλούτο ημουν αναγκασμένος να καθαρίσω όλη αυτή την λασπολογία!!! Προφητικα ίσως ανέφερες την δημιουργία μιας ενότητας για το πραγματικό έργο του Ρωμανίδη! ΛΕΩ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!!! ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΓΝΗ ΠΡΟΘΕΣΗ! ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΝΤΩΣ ΠΩΣ ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠ\'ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!
 Υ.Γ. ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΘΟΥΜΕ ΑΦ\'ΕΑΥΤΟΥ!!!:yikes: ΑΠΑΓΕ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 11 June, 2010, 03:37:47 PM
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣΠάμε τώρα στα όσον αφορα περί <<στρομφαλισμένων στρομφαλισμών>>όπως σας το είχα υποσχεθεί !!!
 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
  <<Τώρα, συγγνώμην, αλλά η γραφίδα του Ρωμανίδη, τουλάχιστον εδώ, δεν είναι δυσνόητη. Βλακώδης είναι. Και δεν είναι απλά βλακώδης, είναι βλακώδης σε φρικιαστικό, σε εξοργιστικό βαθμό!
Άει στο καλό πια με τους Ρωμανίδηδές σας και όλους τους φωστήρες σας της ψευτορωμαίϊκης, νεορθόδοξης, χαζοπαραδοσιακής θεολογίας σας! Νούν δεν έχεις, άνθρωπέ μου; Τί φωτισμούς και δοξασμούς και αξονικές τομογραφίες και συμπυκνωμένες σαχλαμάρες μου κουβαλάς εδώ πέρα; Τόσο πολύ δεν μπορείς να διακρίνεις αυτό το απλό πράγμα; Και όλος αυτός ο τσιγγάνικος αχταρμάς των στροφαλισμένων στροφαλισμών είναι Ορθόδοξη δογματική και συμβολική θεολογία! Έ, πάει... παλαβώσαμε εντελώς! Ά, ξέχασα τις μελανές οπές. Τί μελανές; \"αι μέλαναι οπαί\"!   Μνήσθητί μου, Κύριε! Και πάντως αυτές σίγουρα υπάρχουν στα ψευτορωμαίικα κρανία. Γι᾿ αυτό απορρόφησαν όλη τη φαιά ουσία και μπορούν να γράφουν οι άνθρωποι τέτοιες παγκόσμιας εμβέλειας ηλιθιότητες...>>

   Ας δούμε όμως πρώτα σε ποιο κείμενο του παπα-Γιάννη αναφέρεται...

Τα Ιερά Λείψανα

Ιωάννου Ρωμανίδη

Υπάρχουν δύο γενικά είδη άγιων λειψάνων, αυτά που ευωδιάζουν και αυτά που και σώζονται ολόκληρα ή σχεδόν ολόκληρα. Φαίνεται ότι τα πρώτα ανήκουν εις τους αγίους που ευρίσκοντο εις την κατάστσιν φωτισμού όταν εξεδήμησαν και τα δεύτερα εις αγίους που ευρίσκονται εις κατάστασιν δοξασμού.

Από μαρτυρίας πατέρων προκύπτει το γεγονός ότι η άκτιστος δημιουργική, συνεκτική, προνοητική, καθαρτική, φωτιστική και θεωτική ενέργεια του Θεού είναι απλή, διαιρείται αδιαιρέτως και πανταχού παρούσα ενεργεί τα πάντα εν πάσι. Έτσι ο θεούμενος εν Αγίω Πνεύματι ευρισκόμενος βλέπει ως μέλος του Σώματος του Χριστού τον Πατέρα εν τω ενσαρκωθέντι Λόγω έσωθεν. Αυτών τα σώματα διατηρούνται τοιουτοτρόπως αφού η νοερά ενέργεια τους συνεχίζει να στροφαλίζεται κυκλικώς εντός της καρδίας τους εν κοινωνία με την θεωτικήν ενέργειαν της Αγίας Τριάδος. Πιθανόν, θα ημπορούσαμεν να δούμεν τον στροφαλισμόν αυτόν με μαγνητικό αξονικό τομογράφο.

Φαίνεται ότι έχουν δίκαιον εκείνοι πού πιστεύουν ότι αι μέλαναι οπαί ευρίσκονται όχι μόνον εις το κέντρον των Γαλαξιών δίνοντες εις αυτάς την κυκλικήν τους κίνησιν, αλλά και εις μικροσκοπικά μεγέθη παντού εις το σύμπαν και αναμεσά μας και μέσα μας.

Πηγή: Ιωάννου Ρωμανίδου, Δογματική και Συμβολική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τ.Α΄, Τετάρτη έκδοσις, Εκδ. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 25.

  Συγνώμη όμως να κάνω πρώτα μία έυλογη ερώτηση στον κύριο Μποζοβίτη. Αρνείσθαι το τρίπτυχο της πνευματικής ζωής κάθαρσις-φωτισμός-θέωσις κάτι το οποίο συναντάται και τονίζεται σε όλην την πατερικήν και δη στην νηπτικήν παράδοσιν(βλέπε φιλοκαλία όπου σε κάθε σελίδα της αναφέρονται τα 3 αυτά στάδια- τώρα αν καποιος θέλει ας μου ζητήσει να παραθέσω χωρία) ??? Ποιά είναι λοιπόν  η πνευματική πορεία του ορθοδόξου κατ\'εσάς?
 Τέλος πάντων παμε τώρα εις τον <<τσιγγάνικον αχταρμά των στρομφαλισμένων στρομφαλισμών>>:weirdo::weirdo::weirdo: που κάνει ο \'\'τσιγγάνος\'\':laugh: Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εις το έργον του <<ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ>> Κατ΄αρχάς πρίν πάμε στο κείμενο πρέπει να δούμε κάτι πολυ σπουδαίο!!! Το θέμα της νόσου της ανθρωπίνης προσωπικότητος! Η οποία νόσος είναι εκείνη η οποία  δημιουργούσε τις θρησκείες (και τις δημιουργεί ακόμη)! Τώρα η εν λόγω νόσος είς τι συνίσταται?<<Συνίσταται είς το ότι υπάρχει βραχυκύκλωμα μεταξύ του πνέυματος εις την καρδίαν του ανθρώπου (δηλαδή της κατά τους Πατέρας νοεράς ενεργείας) και του εγγεφάλου.Εις την φυσιολογικήν της κατάστασιν η νοερά ενέργεια κινείται κυκλικώς ωσάν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδίας. Εις την νοσούσαν κατάστασιν της η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικώς. Αλλά ξεδιπλωμένη και ριζωμένη είς την καρδίαν κολάει στον εγκέφαλον με αποτέλεσμα τα νοήματα του εγκεφάλου  που είναι όλα από το περιβάλλον, να γίνονται νοήματα της νοεράς ενεργείας ριζωμένη πάντοτε είς την καρδίαν. Ετσι ο πάσχων γίνεται δουλος του περιβάλλοντος του. Ως εκ τούτου συγχέει ορισμένα προερχόμενα εκ του περιβαλλοντός του νοήματα με τον θεόν ή τους θεούς του.>> ΑΥΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ <<ΗΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΦΘΑΡΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΙ ΕΙΚΟΝΟΣ ΦΘΑΡΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΕΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΩΝ>>(ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1-23) ΤΑΥΤΙΣΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ!!!
              Αυτά τα έγραφε ο παπα-Γιάννης στην δογματική του αλλά και στο κορυφαίο <<ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ>> του <<το οποίο όχι μόνο θα μείνει ορόσημο της θεολογικής μεταστροφής της δεκαετίας του 60\', αλλά και μέτρο διαυγέστατης εκκλησιαστικής ορθοδοξίας>>(Χρ. Γιανναράς <<Ορθοδοξία και Δύση στην νεότερη Ελλάδα>>) για το οποίο οι καθηγητές θεολόγοι που το διαβάζανε σκίζανε στην κυριολεξία τα διπλώματα τους για αυτά που διδάσκανε μέχρι τότε!!!
        Α!!! ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΡΙΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙ ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΕΦΟΣΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΥΤΗ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΝΑΠΟΔΑ??? ΓΙΑ ΕΥΛΟΓΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ!!! ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ <<Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ>> ΑΛΛΑ <<ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ>>.

Οσον αφορά τώρα τα πέρι <<της ψευτορωμαίϊκης, νεορθόδοξης, χαζοπαραδοσιακής θεολογίας σας!>> απαντά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος. ΔΕΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Η ψυχή έχει τον νουν, ο οποίος δεν είναι κάτι διαφορετικόν από τον εαυτόν της, αλλά ωσάν το καθαρώτερον στοιχείον της1. Όπως είναι ο οφθαλμός εις το σώμα, έτσι είναι και ο νους εις την ψυχήν. Είναι η ψυχή ελευθέρα, έχει θέλησιν και ενέργειαν, είναι μεταβλητή, δηλαδή μεταβάλλεται κατά την θέλησίν της, διότι είναι κτιστή. Όλα αυτά τα έχει λάβει κατά φυσικήν τάξιν από την Χάριν του δημιουργού της, από την οποίαν έχει λάβη και την ύπαρξιν και την φυσικήν κατάστασιν2.
     Ας κατέλθωμεν ψυχή μου εις τα βάθη σου, εις τον οίκον σου, δια να θεωρήσωμεν το κατάλυμά σου. να ίδωμεν πως έχει η κατάστασις αυτού. να επιβλέψωμεν εις την επιμέλειαν και την φροντίδα που επέδειξες δια να αρέσης εις τον Νυμφίον και Κύριόν σου.
     Ας κατέλθωμεν και ας εισέλθωμεν δια του καθαρού νοός εις τα βάθη σου ψυχή μου, κατευθυνόμενοι και στηριζόμενοι δια της ευχής και ας γίνωμεν θεωροί των τραυμάτων και του σκότους που υπάρχει εκεί και ας θρηνήσωμεν δια την κατάστασίν σου.
     Ο Νυμφίος Σου κρούει την θύραν και θέλει να εισέλθη εντός σου, δια να μείνη μόνος εκεί, δια να ανακλιθή εκεί. δια να δειπνήση μαζί σου. δια να ενωθή πλήρως μαζί σου και να σου χαρίση δια της ενώσεως αυτής την αιώνιαν μακαριότητα και αγάπην. «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω...» (Αποκ. γ\' 20).
     Αλλά πώς θέλει να εισέλθει; Θέλει να είναι εκεί αυτός μόνος. Να μη μολύνη άλλος τον τόπον σου. Εάν δεν εύρη έτσι την ψυχήν σου, ο Άγιος Κύριος ο δορυφορούμενος και ανυμνούμενος υπό των Χερουβείμ, δεν εισέρχεται.
     Μπορείς να ειπής μαζί με τον προφήτην Δαβίδ: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και, πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού» (Ψαλ. 102, 1). Ανταποκρίνεσαι εις την αγάπην του Κυρίου, όπως ο ίδιος παραγγέλει: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου» (Ματθ. κβ\' 37). Αγαπάς και αναζητείς τον Νυμφίον σου Χριστόν όπως η ασματίζουσα Νύμφη, η οποία διακαώς επιποθεί αυτόν και λέγει: «εύρον ον ηγάπησεν η ψυχή μου. εκράτησα αυτόν και ουκ αφήκα αυτόν, έως ου εισήγαγον αυτόν εις τον οίκον μητρός μου και εις ταμείον συλλαβούσης με» ('Ασμα γ\' 4) 3.
     Ψάλλε τον αναβαθμόν και σκίρτα από χαρά: «Η καρδία μου προς σε Λόγε υψωθήτω. και ουδέν θέλξει με των του κόσμου τερπνών, προς χαμαιζηλίαν» (αντίφωνον γ\' του δ\' ήχου). Ω ενυπόστατε Λόγε και Υιέ του Θεού, εις εσένα ας υψωθή η καρδία μου. Τούτο θα γίνη όταν μελετάς το άπειρον ύψος της μεγαλειότητος του Θεού, το ακατάληπτον της σοφίας του, το μέγεθος της δυνάμεώς του, το απεριόριστον της αγαθότητός του, την υπέρ νουν ωραιότητά του και το γλυκύτατον και υπερούσιον φως του. Εάν τούτο πράξης δεν θα γλυκαίνεται η επιθυμία σου εις τα τερπνά του κόσμου τούτου, ούτε θα αγαπάς την ματαιότητα, αλλά θα ανάψης από τον πόθον και την αγάπην του θεού. Ποίος το βεβαιοί αυτό; Ο Μέγας Βασίλειος. «Μακάριοι οι του αληθινού κάλλους φιλοθεάμονες» (Ερμηνεία εις τον μδ\' Ψαλμόν).
     Όσον περισσότερον αγαπάς τον Άγιον Θεόν, τόσον περισσότερον γνωρίζεις αυτόν, και τότε ψυχή μου, ελκομένη εκ της θεϊκής αυτής ηδονής, θα αποστρέφεσαι ευκόλως και θα καταφρονής κάθε ηδονήν του κόσμου τούτου. Δια τούτο και ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης είπε: «Ο γευσάμενος των άνω, ευχερώς των κάτω καταφρονεί, ο δε εκείνων άγευστος, επί προσκαίροις αγάλλεται» (Λόγος ιστ\' 15). Δια τούτο φρόντιζε να εξαλείψης από την φαντασίαν σου τις εικόνες και τα είδωλα του κόσμου τούτου. να εκριζώσης από τα βάθη σου τις προλήψεις και τις αμαρτωλές επιθυμίες και δια της επιστροφής του νοός σου εις τον οίκον σου και της λειτουργίας της νοεράς και αδιαλείπτου προσευχής να αρχίζης να τρέφεσαι από τα κάλλη του ουρανού.
     Καθώς τώρα παρατηρώ τα βάθη σου ψυχή μου, βλέπω ότι πολύ απέχεις από την πρώτη εικόνα σου που σου εδώρησε ο Τριαδικός Θεός και εμόλυνες την καλλονήν σου. Σπεύσον τώρα να ευπρεπίσης και να καλλωπίσης αυτήν. Ετοιμάσου λοιπόν και λέγε μαζί με την Νύμφην: «Έχω βγάλει τον χιτώνα της αμαρτίας, πώς να τον φορέσω πάλιν; Έπλυνα τους πόδας μου, πώς να τους λερώσω πάλιν;»  (Άσμα ε\' 3).
     Γνωρίζεις, ψυχή μου, ποίος είναι ο καλύτερος στολισμός σου; Μη νομίσης πως είναι άλλος από την ελευθερία του νοός σου. Όταν αυτός είναι ελεύθερος, τότε αποφασίζει μόνος του και ελέγχει τον οίκον σου και δεν αφήνει να εισέλθη κανείς εις αυτόν.

 

Τί σημαίνει ελευθερία του νοός;

      Σημαίνει την απομάκρυνσιν εξ αυτού παντός νοήματος. Τότε μόνον ο νούς είναι ελεύθερος, όταν δεν έχει κανένα λογισμό και κατευθύνεται ορμητικά προς τον θεό και προσκυνεί και δοξολογεί το Άγιον Όνομα Αυτού. Αποτέλεσμα της ελευθερίας του νοός είναι η κάλυψις της ψυχής υπό της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Αυτός είναι ο πραγματικός στολισμός της ψυχής.
     Όταν όμως υπάρχουν άλλοι ένοικοι μέσα σου ψυχή μου, τότε αυτοί αποκτούν δικαιώματα και σε αποσπούν από την ενότητά σου και σε κατευθύνουν όπου θέλουν. Αυτό ακριβώς επισημαίνει και ο Νικήτας ο Στηθάτος λέγων: «Έως ότου η ψυχή στασιάζει κατά του εαυτού της και κινούνται άτακτα οι δυνάμεις της και δεν έγινε ακόμη δεκτική των θεϊκών ακτίνων, ούτε αξιώθηκε να ελευθερωθή από την δουλεία του σαρκικού φρονήματος, ούτε απόλαυσε την ειρήνη» (Φιλ. Τόμος Γ\', Β\' εκατοντάδα των φυσικών κεφαλαίων, 65).

 

Τί πρέπει να επιδιώκουμε κατά την ώραν της προσευχής;

      Τούτο άριστα μας το υποδεικνύει ο Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος λέγων: «Αν θέλωμε πραγματικά να ευαρεστήσωμεν εις τον Θεόν και να συνάψωμεν μαζί του την τρισμακάριστη φιλία, ας παρουσιάσουμε τον νουν μας γυμνόν εις αυτόν, χωρίς να σέρνουμε μαζί μας κανένα πράγμα του αιώνος τούτου, ούτε τέχνη, ούτε νόημα, ούτε δικαιολογία, ακόμη και αν γνωρίζουμε όλην την σοφίαν του κόσμου» (Φιλοκ. Τόμ. Α\', σελ. 286, μθ\').
     Κατά τον Άγιο Νείλο, είναι μακάριος ο νους ο οποίος κατά την ώραν της προσευχής έχει αποδιώξει τις μορφές και τα σχήματα. «Μακάριος είναι ο νους ο οποίος κατά την ώραν της προσευχής απέκτησε τελείαν αμορφίαν» (Φιλοκ. Τόμος Α\', σελ. 187).
     Αυτή η γυμνότης του νοός ή η αμορφία είναι η πραγματική ελευθερία του νοός και δια εσένα ψυχή μου είναι ο ωραιότερος στολισμός και αγιασμός. Όταν το επιτύχη αυτό ο νους τότε κατατρυφά απερισπάστως και ακορέστως το θείον κάλλος. «Μακάριος ο νους, ο πάντα τα όντα περάσας και της αιωνίου μακαριότητος κατατρυφών» (Φιλ. Τόμος Β\', σελ. 5. Μαξίμου του Ομολογητού, περί αγάπης κεφάλαια, Εκατοντάς Πρώτη, ιθ\').

 

Ποίον είναι το άριστον φάρμακον δια να επιτύχη
κανείς αυτήν την κατάστασιν;

      Είναι ο εγκλεισμός του νοός εις το βάθος της ψυχής. Ποίοι μας το εδίδαξαν και το εφήρμοσαν αυτό;
     Πρώτον μας το εδίδαξεν ο Κύριος: «συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμείον σου» (Ματθ. στ\' 6). Ταμείον βέβαια εδώ εννοεί ο Κύριος το δωμάτιον, αλλά πολύ περισσότερον και το ενδότερον της καρδίας.
     Την επιστροφήν αυτήν του νοός την διδάσκουν όλοι οι Νηπτικοί Πατέρες και λέγουν ότι πρέπει να γίνεται με την κλίσιν της κεφαλής και την κάμψιν του σώματος προς τα εμπρός. Ονομάζεται δε η επιστροφή αυτή υπό του Διονυσίου του Αεροπαγίτου κυκλική και απλανής κίνησις του νοός4.
     Όπως η περιφέρεια του κύκλου έχει μια αρχή, αλλά επιστρέφει πάλι εις τον εαυτό της και ενώνεται, έτσι και ο νους, λέγοντας την ευχήν νοερώς, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, δια της κυκλικής αυτής κινήσεως ο νους επιστρέφει εις την καρδίαν και ενώνεται μετ\' αυτής5. Δια τούτο και ο εξοχώτατος Διονύσιος είπε: «Ψυχής δε κίνησις εστι κυκλική, η εις εαυτήν είσοδος από των έξω και των νοερών αυτής δυνάμεων η ενοειδής συνέλιξις ώσπερ εν τινι κύκλω το απλανές αυτή δωρουμένη» (Κεφ. δ\' περί θείων ονομάτων).
     Και ο Μέγας Βασίλειος δια την επιστροφήν αυτήν του νοός και τον εγκλεισμόν εις τα βάθη της ψυχής λέγει τα εξής αξιοπρόσεκτα λόγια: «Νους ο οποίος δεν διασκορπίζεται προς τα έξω και δεν διαχέεται από τας αισθήσεις εις τον κόσμο, επιστρέφει προς τον εαυτόν του και δια του εαυτού του αναβαίνει εις την έννοιαν του Θεού. και με εκείνο το κάλλος περιλαμπόμενος και ελλαμπόμενος, λησμονεί ακόμη και την ίδια του την φύσι, δίχως να σύρεται η ψυχή του ούτε εις φροντίδα τροφής μήτε εις μέριμνα ενδυμάτων, αλλά, αφού παύση να ασχολήται με τις γήινες φροντίδες, όλην του την σπουδήν την μεταθέτει εις την απόκτησι των αιωνίων αγαθών» (Μ. Βασιλείου Έργα, ΕΠΕ, Τόμος 1, σελ. 67 - Επιστολή προς τον φίλον του Γρηγόριον).
     Ο Αββάς Ισαάκ διδακτικώτατα προτρέπει: «Καταδίωξον τον εαυτόν σου και θέλει καταδιωχθή ο εχθρός σου από πλησίον σου. Ειρήνευσον μετά σου και έσεταί σοι ειρηνικός ο ουρανός και η γη. Σπούδασον να εισέλθης εντός του ταμείου της καρδίας σου και θέλεις ιδή το ταμείον το ουράνιον. διότι ένα είναι και τα δύο και δια μιας εισόδου συγχρόνως βλέπονται. επειδή η κλίμαξ εκείνης της Βασιλείας είναι εντός σου κεκρυμμένη» (Ασκητικοί Λόγοι, Αββά Ισαάκ, Λόγος Α\', σελ. 110).
     Εις αυτήν την επιστροφήν του νοός εις την καρδίαν χρειάζεται πολλή επιμονή και προσοχή, διότι ο νους καθώς είναι αγύμναστος, αποφεύγει αυτόν τον εγκλεισμόν και συνεχώς αποπηδά, επειδή είναι λεπτώτατος και ευκίνητος: «Ο νους εκείνων που μόλις πριν από λίγο μπήκαν εις αυτόν τον αγώνα και όταν συγκεντρώνεται, δραπετεύει συνεχώς και πρέπει αυτοί να προσπαθούν συνεχώς να τον επαναφέρουν. Τους διαφεύγει όμως καθώς είναι αγύμναστοι, διότι είναι πάρα πολύ δυσκολοπαρατήρητος και πιο ευκίνητος από οτιδήποτε άλλο» (Γρηγ. Παλαμά, Τόμος Δ\', σελ. 127, Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων). Και συνεχίζει ο Άγιος Γρηγόριος:
     «Ο εσωτερικός άνθρωπος, μετά την παράβασι του Αδάμ, συνηθίζει να εξωμοιώνεται με τα εξωτερικά σχήματα, δια τούτο πως δεν θα βοηθήση πολύ εκείνον που καταγίνεται με προθυμία να στρέψη τον νουν του εις τον εαυτόν του, έτσι που να μην ακολουθή την «κατ\' ευθείαν», αλλά την κυκλική κίνησι που είναι απλανής, το να μην περιφέρει τα μάτια του εδώ και εκεί, αλλά και να στηρίζει όπως σε κάποιο στήριγμα εις το στήθος του. Συστρέφοντας δηλαδή όσο μπορεί εξωτερικά τον εαυτόν του σαν κύκλο, παρόμοια με την κυκλική κίνησι του νοός του που επιδιώκει μέσα του, με το σχήμα αυτό του σώματος θα στείλη μέσα εις την καρδιά και την δύναμι του νου που διαχέεται έξω με την όρασι».
     Η επιστροφή αυτή προς τον εαυτόν του είναι πάρα πολύ δύσκολο και κοπιαστικό έργο. Αν όμως υπομείνη με πολύ ταπείνωσι εις την επιστροφή αυτή του νοός του εις την καρδίαν και τον εγκλεισμόν επί πολύν χρόνον εντός της καρδίας και επιτύχει την ανύψωσίν του προς τον Θεόν, εμποδίζοντας με ισχυρή βία την τάσι της διανοίας να ασχολήται με πολλά θέματα, τότε πλησιάζει προς τον Άγιο Θεό νοερά και γεύεται από τώρα την αιώνιο ζωή και τα αγαθά που χαρίζει ο Κύριος, όπως λέγει ο ιερός ψαλμωδός «γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος» (Ψαλ. 33, 9).
     Την δυσκολίαν του έργου αυτού, αλλά και τα αγαθά που αναμένουν όσους υπομείνουν αυτόν τον κόπον υπογραμμίζει σαφέστατα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο καθηγητής της νοεράς προσευχής, λέγων: «Οποιοσδήποτε κόπος άλλης αρετής είναι μικρός και ευκολότατος, αν συγκριθή με αυτόν. Δια τούτο και πολλοί που αφήνουν την προσπάθεια εξ αιτίας της στενοχώριας της προσευχητικής αρετής, δεν αξιώνονται να φθάσουν τον πλούτο των θείων χαρισμάτων. Εκείνοι όμως που υπομένουν, τους περιμένουν μεγαλύτερες εκδηλώσεις της θείας βοηθείας, σύμφωνα με τον λόγο του προφήτου: «Όσοι υπομένουν, θα βγάλουν φτερά. θα ανανεωθή η ισχύς τους» (Ησαΐας 40, 31)» (Γρηγορίου Παλαμά, Τόμος Δ\' Περί προσευχής και καθαρότητος καρδίας, σελ. 133).
     Μεγαλύτερος εργάτης του εγκλεισμού του νοός εις την καρδίαν και εκφραστής όλων των καταστάσεων της νοεράς προσευχής κατά τους νεωτέρους χρόνους, νομίζω, πως δεν είναι άλλος, παρά ο παππούς Ιωσήφ. Περιγράφει πολύ παραστατικά τον κόπον, αλλά και τον πόλεμον που εδέχετο από τα φοβερά δαιμόνια, επειδή ασκούσε αυτό το ιερό έργον: «Έκτοτε λοιπόν ήρχισαν οι άγριοι πόλεμοι, όπου δεν με άφηναν ησυχίαν ημέραν και νύκτα. Άγριοι πόλεμοι! Μήτε ώρα να ησυχάσω. Επίσης και εγώ μανίαν εις αυτούς. Εξ ώρας καθήμενος εις προσευχήν τον νουν δεν εσυγχώρουν να βγη από την καρδίαν. Από το σώμα μου ο ιδρώτας έτρεχεν ωσάν βρύσι. Ξύλον αλύπητα. Πόνος και δάκρυα. Νηστεία και ολονύκτιος αργυπνία. Και επί τέλους κατέπεσα.
     Όλα οκτώ έτη κάθε νύκτα μαρτύριον. Έφευγαν οι δαίμονες και εφώναξαν. Μας έκαψε! Μας έκαψε! Όπου έτυχε μίαν νύκτα και τους ήκουσε και ο πλησίον μου αδελφός ξενιζόμενος, ποίοι ήσαν αυτοί όπου εφώναζαν» (Γέροντος Ιωσήφ, Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας, έκδοσις Ι. Μονής Φιλοθέου, σελ. 210).
     Δια να έχη καρπόν αυτή η κατάστασις της νοεράς προσευχής χρειάζεται πολύ προσοχή και νήψι, δια τούτο και επισημαίνει: «Θα κουρασθής πολύ, έως ότου καταλάβης ότι προσευχή χωρίς προσοχή και νήψι είναι απώλεια χρόνου. κόπος χωρίς πληρωμήν. Πρέπει εις όλας τας αισθήσεις μέσα και έξω να στήσης φύλακα την προσοχήν. Διότι χωρίς αυτής ο νους και αι δυνάμεις της ψυχής διαχέονται εις τα μάταια και συνήθη, ωσάν, το άχρηστο νερό που τρέχει στους δρόμους» (Ενθ\' ανωτέρω, σελ. 42).
     Και ο Γέροντας Εφραίμ μας συμβουλεύει: «Τον νουν μας να τον τοποθετήσωμεν ωσάν φρουρόν, ωσάν επιστάτην, να παρακολουθή τον ενδιάθετον λόγον που λέγει την ευχή. επίσης να προσέχη την φαντασία, να μη δεχθή καμμία εικόνα» (Γέροντος Εφραίμ: Πατρικαί Νουθεσίαι, έκδοσις Ι. Μονής Φιλοθέου, σελ. 115).
     Ο Γέροντας Εφραίμ επεξέτεινε και ανέλυσε περισσότερον την περιεκτικήν διδασκαλίαν του Γέροντός του Ιωσήφ και θεωρείται και πράγματι είναι σήμερα ο κυριώτερος διδάσκαλος της νοεράς προσευχής. Κατόρθωσε να μεταφέρη το έργον της Νηπτικής παραδόσεως του Αγίου Όρους εις πολλά του πνευματικά παιδιά εις τον κόσμον και κυρίως εις τα νέα φυτώρια των μοναστηριών που εφύτευσε εις Καναδά και Αμερικήν. Η Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου εις την Αριζόνα, την οποίαν έχει καταστήση κέντρον του πνευματικού του έργου, μέλλει να αναδειχθή εις μια μεγάλη Λαύρα, της οποίας η προσφορά εις τον σύγχρονον κόσμον θα είναι ανυπολόγιστη.
     Πατρικά, ο Γέροντας Εφραίμ μας νουθετεί: «Βιάζεσθε, παιδιά μου, εις την ευχήν του Ιησού μας. Αυτή θα γίνη τα πάντα. και τροφή και πόμα, και ένδυμα και φως και παρηγοριά και ζωή πνευματική. Τα πάντα γίνεται εις τον κατέχοντα ταύτην. Χωρίς αυτήν το κενόν της ψυχής δεν ικανοποιείται. Τον Χριστόν θέλετε να αγαπήσετε; Την ευχήν νοσταλγήσατε και την ταπείνωσιν εγκολπώσασθε και τότε θα γνωρίσητε ότι η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν» (Γέροντος Εφραίμ, Ενθ\' ανωτέρω, σελ. 108).

       Ο νους εκ νεότητος είχε συνηθίσει να διασκορπίζεται εις τα πράγματα του κόσμου και οι φαντασίες και οι πονηροί λογισμοί ευρήκαν έτσι τη ευκαιρίαν να εισέλθουν εις την καρδίαν, με την αδράνειαν αυτήν του νοός. Δια τούτο ο άνθρωπος γίνεται όχι ναός της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, αλλά εργαστήριον της ανομίας και καταγώγιον των πονηρών πνευμάτων.
     Ο νους τώρα δια της νοεράς προσευχής εισέρχεται εις την καρδίαν. Δια της επιστασίας του κλείεται η θύρα του ενδιαθέτου λόγου6 και δεν αφήνει τα πονηρά πνεύματα να λέγουν δι\' αυτού τους πονηρούς λογισμούς τους οποίους θέλουν. Δια τούτο είπε ο Ιωάννης της Κλίμακος: «Να κλείνης την θύρα του κελλιού σου για να μην εξέρχεται το σώμα σου, την θύρα της γλώσσης σου για να μην εξέρχωνται λόγια, και την εσωτερική πύλη της ψυχής σου για να μην εισέρχωνται τα πονηρά πνεύματα» (Ιωάννου του Σιναΐτου: Κλίμαξ, Λόγος ΚΖ\', Περί ησυχίας, 17).
     Η επιστροφή αυτή του νοός εις την καρδίαν και η επιμονή εις αυτήν την εργασίαν και η φυλακή και η τήρησις της νοεράς προσευχής καθιστούν τον νουν ικανόν να βλέπη τας κακάς κλίσεις της καρδίας του, τας πονηράς κινήσεις των λογισμών του, τας επιβουλάς και τας κλοπάς των πονηρών πνευμάτων.
     Βλέπει εκεί εις το βάθος της καρδίας, όλα τα σφάλματά του καθαρά και επικαλείται τον Ιησούν εις βοήθειαν και πενθεί και μετανοεί και λυπείται και αποκτά ταπείνωσιν αληθινήν. Δια τούτο πάλι ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είπε: «Την πνευματικήν σου κατάστασι θα σου την φανερώση η προσευχή σου. Οι θεολόγοι άλλωστε εχαρακτήρισαν την προσευχή  καθρέπτη του μοναχού» (Ιωάννου του Σιναΐτου, Κλίμαξ, Λόγος ΚΗ\', 38).
     Την σπουδαιότητα της νοεράς προσευχής τονίζει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης με τα εξής γλαφυρά λόγια: «Παρακαλώ λοιπόν θερμώς, να καταγίνησαι και εις την καρδιακήν ταύτην και νοεράν προσευχήν. Και ταύτην έχε έργον αδιάλειπτον και παντοτινόν, λαλών εν τη καρδία σου, δια του ενδιαθέτου λόγου το γλυκύ και κοσμοπόθητον και παντοπόθητον όνομα του Ιησού. τον Ιησούν νοών δια του νοός σου. τον Ιησούν ποθών και ακολουθών (κυνηγών) δια της θελήσεώς σου. προς τον Ιησούν επιστρέφων όλας τας δυνάμεις της ψυχής σου. και το παρά του Ιησού εκζητών έλεος μετά συντριβής και ταπεινώσεως» (Νικοδήμου του Αγιορείτου: Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον, σελ. 121).
     Ο διάλογος αυτός της μετανοίας, ο οποίος έχει Γραφικήν και Πατερικήν κατοχύρωσιν, εγράφη δια την αμαρτωλήν μου ψυχήν, όπως έλθη εις αίσθησιν και ίδη την ιδίαν αυτής γύμνωσιν και τα τραύματα αυτής και τακτοποιήση τα του οίκου αυτής, δια να μη αισχυνθή εν ώρα της εξόδου και της μελλούσης κρίσεως.
 

Πώς θεραπεύεται ο μετεωρισμός;

 

     Δια του εγκλεισμού του νοός εις τα βάθη της ψυχής. Όταν εισέλθη εκεί ο νους απεργάζεται το πνευματικό μέλι. Όπως η μέλισσα μέσα στην κυψέλη εγκλείεται και παρασκευάζει το μέλι, έτσι και ο νους.
     Εγκλειόμενος εκεί ο νους, δίδει χαράν και δύναμιν εις την ψυχήν, διότι γίνεται μία σύναξις των δυνάμεων της ψυχής.
     Ο νους πολλές φορές βλέπει εκεί το σκότος της ψυχής και την ασθένειαν αυτής. Η όρασις αυτή του νοός φέρει πένθος εις την ψυχήν εκ του οποίου προκαλούνται δάκρυα δια των οποίων καθαρίζεται η ψυχή. Έτσι ολίγον κατ\' ολίγον αρχίζει να καθαρίζεται και να αποκτά αυτογνωσίαν και αληθινήν ταπείνωσιν.

 

Διατί αμαρτάνομεν;

     Διότι αγνοούμεν την αξίαν και το κάλλος της ψυχής. Όταν η ψυχή διατηρή την τάξιν αυτής και δεν εκπίπτει εκ της αξίας όπου την έθεσε ο ποιητής, απολαμβάνει όλες τις δωρεές του Ουρανίου Πατρός και δεν έχει ουδεμίαν άλλην ανάγκην. Έχει εσωτερικήν παρηγορίαν και παράκλησιν.
     Όταν όμως αποκόπτεται από την επικοινωνίαν μετά του Ουρανίου Πατρός, αρχίζει να στρέφεται προς τα κτίσματα και δια των αισθήσεων να απολαμβάνη αυτά. Η στροφή και η επιθυμία προς τα κτίσματα εμπεριέχει πολλάκις την αμαρτία και τον εξ αυτής θάνατον.
     Η ψυχή ελησμόνησε το θείον κάλλος και την θείαν αυτής ευγένειαν και στρέφεται προς τα κτίσματα να παρηγορηθή. Από το σημείον αυτό αρχίζει η εκτροπή της ψυχής εκ της αληθείας και γίνεται η αρχή της αμαρτίας.

 

* * * 1. «Πρόσεχε, λοιπόν, σεαυτώ». Δηλαδή, ούτε τα δικά σου, ούτε τα γύρω από εσέ, αλλά πρόσεχε μόνον τον εαυτόν σου. Διότι άλλο πράγμα είμεθα ημείς οι ίδιοι και άλλο πράγμα τα δικά μας και άλλο τα γύρω από εμάς. Ημείς είμεθα η ψυχή και ο νους, διότι έχομεν πλασθή σύμφωνα με την εικόνα του κτίστου μας. Μ. Βασιλείου Έργα, Τόμος 6ος, σελ. 223. «Ο λύχνος του σώματος εστιν ο οφθαλμός. Εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς η, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται...» (Ματθ. στ\' 22).

2. Ι. Δαμασκηνού έργα, Ε.Π.Ε. Τόμος 1, σελ. 213.

3. Οίκος και ταμείον είναι η καρδία του ανθρώπου. Μήτηρ και συλλαβούσα είναι η Σοφία του Θεού, η οποία τα πάντα εποίησε, καθώς και την καρδίαν.

4. Μόνον η κυκλική αυτή κίνησις του νοός είναι απλανής, επειδή εις αυτήν δεν μπορεί να εισέλθη η πλάνη του διαβόλου. Εις τας δύο άλλας κινήσεις του νοός, την ευθείαν και ελικοειδή προχωρεί η πλάνη και η απάτη του διαβόλου. Κατά τον Διονύσιον Αεροπαγίτην.

Ευθεία κίνησις του νοός είναι: όταν ο νους από τις εικόνες των αισθητών πραγμάτων αναβιβάζεται εις την νοητήν αυτών θεωρίαν.

Ελικοειδής δε κίνησις του νοός είναι: όταν ο νους φωτίζεται τας θείας γνώσεις όχι νοερώς, αλλά συλλογιστικώς και μεταβατικώς. Αποτελεί δηλ. μικτήν κίνησιν κυκλικής και ευθείας.

Δια τούτο ασφαλεστέρα είναι η κυκλική κίνησις του νοός, η οποία επιτυγχάνεται δια της επιστροφής του νοός εις την καρδίαν και της νοεράς προσευχής που λέγεται ταυτοχρόνως.


5. Δια της προσευχής αυτής το σώμα λαμβάνει τρόπον τινά σχήμα κυκλικόν. Και ο προφήτης Ηλίας, όταν έλυσε εκείνην την πολυχρόνιον ξηρασίαν (Βλέπε Γ\' Βασιλειών, ιη\', 42) ανέβη εις το Καρμήλιον όρος, έσκυψε επί την γην και έθεσε το πρόσωπον αυτού ανάμεσα εις τα γόνατα αυτού. Δια ποίον λόγον; Δια να συγκεντρώση δια του τρόπου αυτού περισσότερον τον νουν του και φιλοπονώτερον να προσευχηθή προς τον Θεόν. (Φιλοκαλία τόμος Δ\' Γρηγορίου του Παλαμά, Λόγος υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων σελ.127).

6. Ενδιάθετος λόγος είναι: Ο νους χρησιμοποιεί το λογιστικόν, δηλαδή τον ενδιάθετον λόγον της καρδίας, δια του οποίου σκεπτόμεθα, κρίνομεν και αποφασίζωμεν, χωρίς να λαλή το στόμα. Αυτόν τον ενδιάθετον λόγον χρησιμοποιεί τώρα ο νους και λέγει την ευχήν: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.

 ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΕΡΙ ΕΝΟΣ ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΟΥ ΑΧΤΑΡΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ!!!!:laugh:
 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Iaspis on 12 June, 2010, 11:57:46 AM
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣγιατί είχα απογοητευθεί αφου έβλεπα πως καμμία ανταπόκριση δεν υπήρχε!
Ἀγαπητὲ Ἰωάννη νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι καθόλου καὶ νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ ἀδελφικὸς λόγος δὲν εἶναι ποτὲ καὶ ἀπὸ κανέναν ἀδιάφορος! Ἀντιθέτως γεννιέται μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ μεγενθύνει, καὶ προσελκύει σὰν μαγνήτης τὴν συμπάθεια, τήν φιλία, τὴν βοήθεια, τὴν ἀγὰπη τὴν χάρη μὲ λίγα λόγια τοῦ Θεοῦ. Βέβαια ὁ ἀδελφικὸς λόγος δὲν εἶναι πάντα εὔκολος. Πολλὲς φορὲς χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ γεννηθεῖ! Κρίνε ἀπὸ τὸ πόσο εὔκολα ἀγαπᾶμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἀγαποῦν, ἤ ἀγαποῦν ὅσα ἀγαπᾶμε. Πόσο ἀδελφικὰ καὶ φιλικὰ ὀμιλοῦμε μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς παραδέχονται καὶ μᾶς πιστεύουν, ἤ παραδέχονται καὶ πιστεύουν ὅσα καὶ ἐμεῖς πιστεύουμε!
Κοίτα ἀπ᾽ τὴν ἄλλη, πώς στεκόμαστε ἀπέναντι σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι φαίνεται πώς ἀδιαφοροῦν γιὰ ἐμᾶς, σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν δείχνουν συμπάθεια καί φιλία γιὰ ἐμᾶς ἤ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀγαπᾶμε, σὲ αὐτοὺς  ποὺ  ἲσως μᾶς κατηγόρησαν , ἤ κατηγόρησαν ὅσους καὶ ὅσα  πιστεύουμε!
Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοικτὸς ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅμως ἀδελφὲ τὰ σκυλιὰ δὲν εἶναι δεμένα (τουλάχιστον ἀκόμη...). Εἶναι λυμμένα καὶ πολλὲς φορὲς κυκλοφοροῦν σὰν  πεινασμένα καὶ λυσσασμένα κοπάδια μέσα  στὴν νύχτα.  Αὐτὰ εἶναι ποὺ μᾶς φθονοῦν καὶ θέλουν τὸ κακὸ μας, ποτὲ ὁ  συνάνθρωπος, οὔτε κι αὐτὸς ποὺ ἴσως  μᾶς ἐλέγχει, ἤ ἐλέγχει αὐτὰ ποὺ ἐκτιμοῦμε!
Ὑπάρχει ὁ καλὸς λόγος μέσα στὴν καρδιὰ μας, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀλήθεια,    δηλαδὴ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐν Κυρίω ἀδελφικὴ ἐπικοινωνία (ποιὰ μεγαλύτερη ἄραγε ἀλήθεια  μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος;), ὅμως πολλὲς φορὲς τὸν καλὸ λόγο δὲν τὸν ἀντέχει ὁ ἐγωισμὸς μας ποὺ ὑποδύεται ὑποκριτικὰ τὸν ἐαυτὸ μας. Γι αὐτὸ εἶναι γεμᾶτος ὁ κόσμος ἀπὸ ἀντιπαράθεση καῖ ἀντιλογία.
Ἀγαπητὲ Ἰωάννη ἐγὼ περιμένω πράγματι τὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸν π. Ρωμανίδη, καὶ νομίζω πὼς καὶ ἄλλοι τὸ περιμένουν! Δὲν ὑπάρχει ἀδιαφορία ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο, μόνον ἀνέκφραστο ἐνδιαφέρον ἴσως ὑπάρχει μερικὲς φορὲς.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 12 June, 2010, 05:31:29 PM
Quote from: Iaspis
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣγιατί είχα απογοητευθεί αφου έβλεπα πως καμμία ανταπόκριση δεν υπήρχε!
Ἀγαπητὲ Ἰωάννη νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι καθόλου καὶ νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ ἀδελφικὸς λόγος δὲν εἶναι ποτὲ καὶ ἀπὸ κανέναν ἀδιάφορος! Ἀντιθέτως γεννιέται μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ μεγενθύνει, καὶ προσελκύει σὰν μαγνήτης τὴν συμπάθεια, τήν φιλία, τὴν βοήθεια, τὴν ἀγὰπη τὴν χάρη μὲ λίγα λόγια τοῦ Θεοῦ. Βέβαια ὁ ἀδελφικὸς λόγος δὲν εἶναι πάντα εὔκολος. Πολλὲς φορὲς χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ γεννηθεῖ! Κρίνε ἀπὸ τὸ πόσο εὔκολα ἀγαπᾶμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἀγαποῦν, ἤ ἀγαποῦν ὅσα ἀγαπᾶμε. Πόσο ἀδελφικὰ καὶ φιλικὰ ὀμιλοῦμε μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς παραδέχονται καὶ μᾶς πιστεύουν, ἤ παραδέχονται καὶ πιστεύουν ὅσα καὶ ἐμεῖς πιστεύουμε!
Κοίτα ἀπ᾽ τὴν ἄλλη, πώς στεκόμαστε ἀπέναντι σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι φαίνεται πώς ἀδιαφοροῦν γιὰ ἐμᾶς, σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν δείχνουν συμπάθεια καί φιλία γιὰ ἐμᾶς ἤ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀγαπᾶμε, σὲ αὐτοὺς  ποὺ  ἲσως μᾶς κατηγόρησαν , ἤ κατηγόρησαν ὅσους καὶ ὅσα  πιστεύουμε!
Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοικτὸς ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅμως ἀδελφὲ τὰ σκυλιὰ δὲν εἶναι δεμένα (τουλάχιστον ἀκόμη...). Εἶναι λυμμένα καὶ πολλὲς φορὲς κυκλοφοροῦν σὰν  πεινασμένα καὶ λυσσασμένα κοπάδια μέσα  στὴν νύχτα.  Αὐτὰ εἶναι ποὺ μᾶς φθονοῦν καὶ θέλουν τὸ κακὸ μας, ποτὲ ὁ  συνάνθρωπος, οὔτε κι αὐτὸς ποὺ ἴσως  μᾶς ἐλέγχει, ἤ ἐλέγχει αὐτὰ ποὺ ἐκτιμοῦμε!
Ὑπάρχει ὁ καλὸς λόγος μέσα στὴν καρδιὰ μας, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀλήθεια,    δηλαδὴ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐν Κυρίω ἀδελφικὴ ἐπικοινωνία (ποιὰ μεγαλύτερη ἄραγε ἀλήθεια  μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος;), ὅμως πολλὲς φορὲς τὸν καλὸ λόγο δὲν τὸν ἀντέχει ὁ ἐγωισμὸς μας ποὺ ὑποδύεται ὑποκριτικὰ τὸν ἐαυτὸ μας. Γι αὐτὸ εἶναι γεμᾶτος ὁ κόσμος ἀπὸ ἀντιπαράθεση καῖ ἀντιλογία.
Ἀγαπητὲ Ἰωάννη ἐγὼ περιμένω πράγματι τὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸν π. Ρωμανίδη, καὶ νομίζω πὼς καὶ ἄλλοι τὸ περιμένουν! Δὲν ὑπάρχει ἀδιαφορία ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο, μόνον ἀνέκφραστο ἐνδιαφέρον ἴσως ὑπάρχει μερικὲς φορὲς.
Για ακόμα μία φορά αδελφέ μου Ιάσπη (αν μου δίνεις βέβαια την άδεια να έχω τόση οικειότητα στίς προσφωνήσεις μου προς τα εσένα, γιατί είμαι και 18 ακόμη,πολύ μικρότερος σου δηλαδή και στην ηλικία και στην πνευματικότητα-που την έχεις σε αφθονία απ\'ότι βλέπω σε αντίθεση με μένα που δέν έχω στάλα) ήσουν καταπληκτικός! Σε ευχαριστώ και πάλι για την στήριξη και την συμπάθεια που δείχνεις στο προσωπό μου και στα γραφόμενά μου! Η χάρις Του Συντρίψαντος την κεφαλήν του όφι, Του Τής Μεγάλης Βουλής Ακτίστου Αγγέλου και Λόγου του Θεού να σε διαφυλλατει πάντοτε!
 Υ.Γ. Περιμένω με αγωνία το επόμενο μηνυμά σου! Ευχαριστώ και πάλι!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 12 June, 2010, 06:11:47 PM
Quotestaboz έγραψε:
ΥΓ 2ο. Αλλά σου είμαι και ευγνώμων, διότι δεν τα ήξερα αυτά τα πράγματα. Και απ᾿ ότι φαίνεται σύντομα θα μου χρειαστούν, δεδομένου ότι η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα. Είμαι ήδη έτοιμος αρκετά, αλλά κάτι τέτοια μου είναι επίσης πολύ χρήσιμα. Τουλάχιστον για να καταπραΰνης την αγανάκτησή μου, βρές μου μερικά ακόμη. Τα κριτήρια, μετά από τόσο βρίσιμο που έκανα, πιστεύω να τα κατανόησες...

Τελικά, Ρωμηέ, ἤγγικεν ἡ ὥρα!
Ἡ ἔκδοση ἔγινε.
Ἔγινε μάλιστα καὶ παρουσίασή της τὴν περασμένη Τρίτη στὸ πατάρι τοῦ «ΑΡΜΟΥ».
Πῆγα ἐκεῖ καὶ στὸ τέλος ἔκανα σχετικὴ παρέμβαση.
Πιστεύω καταλυτική.
Ἴσως κάποια στιγμὴ νὰ γράψω λεπτομέρειες... ἂν ὑπάρχει μάλιστα ἐνδιαφέρον...
Διότι, ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται ἡ Συνευωχία, ὅπου νά ᾿ναι, παραδίνει τὸ πνεῦμα!!!
Ἐνδεχομένως ὅμως νὰ ἑτοιμάσω καὶ σχετικὸ κείμενο πρὸς ἔντυπη κυκλοφορία...

  Πρώτον όσον αφορά το ότι η Συνευωχία παραδίδει το πνεύμα δεν το νομίζω κύριε Σταύρο τουλάχιστον όσον αφόρα το θέμα που θίξατε περι του πατρός Ρωμανίδη! Η συμβολή μου πάνω στο θέμα υπήρξε κι εμένα καταλυτική με πάμπολες αποδειξεις περι των συκοφαντιών σας κι έρχονται κι άλλες πολλές!!! Υπάρχει δηλαδή το ενδιαφέρον για το οποίο μιλήσατε παραπάνω!!!
  Τώρα όσον αφορά τήν έντυπη κυκλοφορία των συκοφαντιών σας και τών ανακριβών παρατηρησεών σας, σας προκαλώ να το κάνετε!Να ξέρετε μόνο ότι θα με βρείτε μπροστά σας! Οχι φυσικά για προσωπική διαμάχη! Απαγε της βλασφημίας! Άλλωστε σας συμπαθώ ιδιαίτερα! Αλλά για επιστημονική αντιπαράθεση!
 Με εκτίμηση προς εσάς
Γιάννης Αλεξόπουλος
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 12 June, 2010, 09:05:24 PM
[font size=3]Ἀπουσιάζοντας ἀκόμη γιὰ ἐργασία ἐκτὸς Ἀθηνῶν, παρακολουθῶ πολὺ ἀραιὰ καὶ βιαστικὰ τὸ Φόρουμ.

Ἰωάννη, μπορεῖς νὰ συνεχίσεις ἀνενόχλητος τὶς ἀτέλειωτες παραθέσεις σου.
Κανεἰς, οὔτε καὶ ἐγώ, δὲν πρόκειται νὰ ἀντιπαρατεθεῖ μαζί σου.
Πρῶτον, διότι οἱ παραθέσεις σου δὲν ἔχουν οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος...
Καὶ δεύτερον, διότι, ἐγὼ τουλάχιστον, δὲν ἀντιπαρατίθεμαι σὲ κανέναν.
Οὔτε πρὸς τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνό, τὸν ὁποῖο θαυμάζω καὶ ὑπερεκτιμῶ γιὰ τὴ μεγάλη θεολογική του συνεισφορά, ἀνεξαρτήτως τῶν διαφωνιῶν μου στὶς περὶ Ρωμανίδη θέσεις του...
Οὔτε πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, μὲ τὸν ὁποῖο συνδέομαι ἐδῶ καὶ 40 περίπου χρόνια καὶ τὸν ὁποῖο θεωρῶ κορυφαῖο καὶ λαμπρὸ Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνεξαρτήτως καὶ πάλι τῶν ὁποιωνδήποτε διαφωνιῶν μου...
Οὔτε πολὺ περισσότερο πρὸς ἐσένα, ἕναν πρωτοετῆ φοιτητὴ τῆς θεολογίας, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ φοιτητὲς καὶ μάλιστα οἱ πρωτοετεῖς, ἔχει δικαίωμα νὰ γράφει μὲ πάθος, νὰ ὑπερβάλλει, ἀκόμη καὶ νὰ φέρεται ἀγενῶς καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι τὰ γνωρίζει ὅλα.
Τὰ παραπάνω, παρακαλῶ, μὴν ἐκληφθοῦν ὡς εἰρωνία ἢ τρόπος πλάγιας προσβολῆς... Εἶναι εἰλικρινεῖς πεποιθήσεις μου.

Ἐν κατακλεῖδι, γράφε... Γράφε ὅπως θεωρεῖς καλύτερο καὶ ἐκφραστικότερο...
Μὴν περιμένεις ὅμως ἀπάντηση ἢ ἄλλο σχολιασμὸ τουλάχιστον ἀπὸ μένα...
Καταλαβαίνω ὅτι αὐτὸ σὲ στενοχωρεῖ, διότι ἡ ἀπουσία ἐνδιαφέροντος γιὰ τὰ κείμενά μας ὅλους μᾶς στενοχωρεῖ καὶ μᾶς πικραίνει...
Ὅμως, τουλάχιστον ἀπὸ τὴν πλευρά μου, σ᾿ αὐτὸ τὸ ὗφος καὶ τὸν τρόπο γραφῆς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀνταπόκριση...
Καὶ πραγματικὰ θλίβομαι γι᾿ αὐτό... Καὶ τὸ γράφω αὐτὸ μὲ κάθε εἰλικρίνεια...
Στ.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 12 June, 2010, 11:20:00 PM
Κύριε Σταύρο, για ακόμη μία φορά κάνατε πολύ σοβαρό λάθος! Με υποτιμάτε μόνο και μόνο επειδή είμαι 18 ετών! Δεύτερον, ενώ δεν με γνωρίζετε προσωπικά λέτε ότι αυτά τα γράφω επειδή και καλά είμαι πρωτοετής της θεολογικής και με διακρίνει γι\'αυτό το λόγω ένα πάθος και μία έπαρσις ότι και καλά τα γνωρίζω όλα! Σας ερωτώ ευθέως: ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ? Εγώ με θεολογικά ζητήματα και έργα ασχολούμαι απο το γυμνάσιο και με τα έργα του παπα-Γιάννη ένα χρόνο πρίν να μπω στο πανεπιστήμιο οπότε δέν στεκουν αυτά που λέτε κι απλώς τα αναφέρεται για να με μειώσετε!
  Από τι στιγμή που δημοσιεύτε κατι σε ένα φόρουμ το κάνετε για να δημιουργηθεί διάλογος και όχι για να κάνετε μονόλογο κύριε Μποζοβίτη αλλά απ\'ότι φαίνεται τα παρεξηγήσατε τα πράγματα! Νομίζετε πώς έχετε το αλάθητο του πάπα και κάνετε μονόλογο ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ και περιμένετε να περάσει έτσι αυτό?
  Αλλά βέβαια εμείς είμαστε οι παρακατιανοί φοιτητές και εσείς είστε ο φτασμένος θεολόγος:bow: και απαξιείται να μας απαντήσετε!!!
  Aλλά απο τη στιγμή που γίνεται κατι δημόσια είναι συνετό να μελετάτε τις δημοσιεύσεις κάποιου και να κάνετε διάλογο! Και όχι να καταφεύγετε σε απαράδεκτες δηλώσεις τύπου: <<Γράφε εσύ σαν το κορόιδο,κουράσου εσύ σαν τον ηλίθιο να δημοσιεύεις αλλά μην περιμένεις να σου απαντήσω απαξιώ και ξέρω ότι θα στεναχωρηθείς γιαυτό>>! Να σας πώ κάτι κύριε Μποζοβίτη? ΕΙΣΤΕ ΑΠΛΑ Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟΣ!!! Δεν είναι συμπεριφορά αυτή!!!
  Ποτέ στις δημοσιευσεις μου δεν υπήρξα αγενής! ΕΙΡΩΝ ΝΑΙ! ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΓΕΝΗΣ!
   Δεν θέλετε να σας θυμίσω εκφράσεις σας τύπου : <<Άει στο καλό πια με τους Ρωμανίδηδές σας και όλους τους φωστήρες σας της ψευτορωμαίϊκης, νεορθόδοξης, χαζοπαραδοσιακής θεολογίας σας!>>, περί ρωμανιδικών κομπανιών, ρωμανιδόπουλων, χαζοχαρούμενων βλακειών και τα λοιπά! Φαίνεται ποίος είναι ο αγενής και ο εμπαθής και το κατάλαβε και ο αδελφός ΙΑΣΠΗΣ!!!
   Σας προκαλώ! Γιατί δέν απαντάτε ! Αλλά ξέχασα πως η ελίτ του <<ΣΩΤΗΡΑ>> δέν ασχολείται με παιδιά που δεν είναι του κατηχητικού και πιθανώς (επειδή δεν είναι) κοιλιούνται στήν σαρκική αμαρτία(sic)!!!
  Aντί να χαρείται που υπάρχουν ακόμη νέοι στήν εποχη μας που ασχολούνται με τόσο σοβαρά ζητήματα και απαντούν το κατα δύναμιν τόσο επιστημονικά εσείς αντί να κάνετε διάλογο και να ενθαρρύνετε τον πόθο μας για έρευνα και για μάθηση δηλώνετε ότι δέν πρόκειται να μας απαντήσετε γιατί απαξιείτε!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
  Να ξέρετε όμως πως δεν στεναχωριέμαι! Αντίθετα δικαιώνομαι! Γιατί εμμέσως πλήν σαφώς δηλώνετε αδυναμία στο να απαντήσετε!
        Τώρα όσον αφορά στα περί του πατρος Μεταλληνού και του Σεβασμιωτάτου Ιεροθέου εσείς δεν κάνατε αναφορά σε αυτούς αποκαλλώντας τους <<ρωμανιδική κομπανία>>???
  Θέλετε να θυμηθούμε το απόσπασμα?<<Αλλά σου είμαι και ευγνώμων, διότι δεν τα ήξερα αυτά τα πράγματα. Και απ᾿ ότι φαίνεται σύντομα θα μου χρειαστούν, δεδομένου ότι η ρωμανιδική κομπανία ετοιμάζεται να εκδόσει την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα για να χτυπήσουν τον Τρεμπέλα. Είμαι ήδη έτοιμος αρκετά, αλλά κάτι τέτοια μου είναι επίσης πολύ χρήσιμα. Τουλάχιστον για να καταπραΰνης την αγανάκτησή μου, βρές μου μερικά ακόμη. Τα κριτήρια, μετά από τόσο βρίσιμο που έκανα, πιστεύω να τα κατανόησες...>>
  Σας ερωτώ ποιά είναι η ρωμανιδική κομπανία που εξέδωσε την αλληλογραφία? Μα φυσικα όπως πολύ καλα γνωρίζετε είναι οι δύο προαναφερθέντες πατέρες.(ΒΛΕΠΕ- ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ: ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ Π.ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ Κ\' Κ.ΤΡΕΜΠΕΛΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΕΩΣ,ΕΙΔΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ-ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ Κ\' ΑΓ.ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ!!!) Οπότε μήν προσπαθείτε να μας ρίξετε στάχτη στα ματια με παραθέσης του τύπου
<<Οὔτε πρὸς τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνό, τὸν ὁποῖο θαυμάζω καὶ ὑπερεκτιμῶ γιὰ τὴ μεγάλη θεολογική του συνεισφορά, ἀνεξαρτήτως τῶν διαφωνιῶν μου στὶς περὶ Ρωμανίδη θέσεις του...
Οὔτε πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, μὲ τὸν ὁποῖο συνδέομαι ἐδῶ καὶ 40 περίπου χρόνια καὶ τὸν ὁποῖο θεωρῶ κορυφαῖο καὶ λαμπρὸ Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνεξαρτήτως καὶ πάλι τῶν ὁποιωνδήποτε διαφωνιῶν μου...>> Άλλωστε και οι δύο σε όλα τους τα έργα εκφράζουν την θεολογία του παπα-Γιάννη όπως συνεχώς δηλώνουν ΄μέσα σ\'αυτά! Ο π.Γεώργιος χαρακτηριστικά αναφέρει πως χαίρετε πολυ όταν τον κατηγορούν πως όλη η θεολογία που εκφράζει είναι του παπα-Ρωμανίδη!!! Σας προκαλώ να μου πείτε άν ο παπα-Ρωμανίδης έρχεται σε αντίθεση έστω και με έναν Πατέρα! Aλλά ξέχασα! ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΟΥ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙΣ ΚΑΝ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙΣ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 12:13:35 AM
Και κάτι ακόμη λέτε ότι δεν θα έρθετε  σε αντιπαράθεση μαζί μου... Να ρωτήσω κάτι! Γιατί με τον αγαπητό pisto στην αρχή της ενότητος ήρθατε σε αντιπαράθεση και με εμένα όχι??? Μάλιστα τότε, όπως λέτε διαγράψατε όλων των υπολοίπων τις δημοσιεύσεις για να μπορείτε να επικεντρωθείτε στην αντιπαράθεση σας μαζί του! Τώρα γιατί δέν κανετε κάτι τέτοιο? Να σας πω γιατί! Διότι ο pistos παρ\'όλη την καλή του διάθεση να υποστηρίξει τον Ρωμανίδη δεν είχε επιχειρήματα και έτσι μπορούσατε άνετα με τα δικά σας γενικόλογα να επισκιάσετε τα δικά του! Κάτι το οποίο είναι φανερό δεν μπορείτε να κάνετε τώρα!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 12:46:03 AM
Quote from: staboz[font size=3]

Ἰωάννη, μπορεῖς νὰ συνεχίσεις ἀνενόχλητος τὶς ἀτέλειωτες παραθέσεις σου.
Κανεἰς, οὔτε καὶ ἐγώ, δὲν πρόκειται νὰ ἀντιπαρατεθεῖ μαζί σου.
Πρῶτον, διότι οἱ παραθέσεις σου δὲν ἔχουν οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος...
Καὶ δεύτερον, διότι, ἐγὼ τουλάχιστον, δὲν ἀντιπαρατίθεμαι σὲ κανέναν.
Οὔτε πολὺ περισσότερο πρὸς ἐσένα, ἕναν πρωτοετῆ φοιτητὴ τῆς θεολογίας, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ φοιτητὲς καὶ μάλιστα οἱ πρωτοετεῖς, ἔχει δικαίωμα νὰ γράφει μὲ πάθος, νὰ ὑπερβάλλει, ἀκόμη καὶ νὰ φέρεται ἀγενῶς καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι τὰ γνωρίζει ὅλα.

Ἐν κατακλεῖδι, γράφε... Γράφε ὅπως θεωρεῖς καλύτερο καὶ ἐκφραστικότερο...
Μὴν περιμένεις ὅμως ἀπάντηση ἢ ἄλλο σχολιασμὸ τουλάχιστον ἀπὸ μένα...
Καταλαβαίνω ὅτι αὐτὸ σὲ στενοχωρεῖ, διότι ἡ ἀπουσία ἐνδιαφέροντος γιὰ τὰ κείμενά μας ὅλους μᾶς στενοχωρεῖ καὶ μᾶς πικραίνει...
Ὅμως, τουλάχιστον ἀπὸ τὴν πλευρά μου, σ᾿ αὐτὸ τὸ ὗφος καὶ τὸν τρόπο γραφῆς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀνταπόκριση...
Καὶ πραγματικὰ θλίβομαι γι᾿ αὐτό... Καὶ τὸ γράφω αὐτὸ μὲ κάθε εἰλικρίνεια...
Στ.[/fonts]
BEBAIA!!! EKEI ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΘΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΑΡΓΑΡΕΣ!!! ΤΙ ΝΑ ΠΩ! ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ\'ΟΛΑ ΑΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Iaspis on 13 June, 2010, 03:14:54 AM
Ἀγαπητὲ ἀδελφὲ Ἰωάννη εἶναι ἀναγκαῖο ὁ ἄνθρωπος, ὄχι μόνο νὰ ἐκφράζεται ἀδελφικὰ, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑποδέχεται ἀδελφικὰ τὸν λόγο τοῦ συνανθρώπου! Ἴσως νὰ ἀκούγεται εὔκολο, ὅμως δὲν εἶναι καὶ χρειάζεται διαρκὴ ἀγῶνα. Προσπάθησα καὶ στὴν προηγούμενη παράθεσὴ μου νὰ σοῦ πῶ, ὅτι εἶναι εὔκολο νὰ  φερόμαστε ἀδελφικὰ σὲ ὅσους συμφωνοῦν καὶ δείχνουν ἐνδιαφέρον γιὰ ἑμᾶς. Ἀντιθέτως εἶναι δύσκολο καὶ χρειάζεται ἀγῶνα ζωῆς, τὸ νὰ φερόμαστε ἀδελφικὰ σὲ ὅσους δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ ἑμᾶς καὶ δὲν ἐμπιστεύονται  αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς πιστεύουμε.
Δὲν ἀμαρτάνουμε μόνον ὅταν βρίσουμε ἤ προσβάλλουμε τὸν ἀδελφὸ. Ἀμαρτάνουμε καὶ ὅταν ὑποδεχθοῦμε τὸν λόγο τοῦ ἀδελφοῦ σὰν ὕβρι καὶ προσβολλὴ. Τὸ «ἄπαγε τῆς βλασφημίας» νομίζω ἀφορὰ καὶ τὴν ἔκφραση μὰ καὶ τὴν ὕποδοχὴ τῆς ἔκφρασης τοῦ ἄλλου ἐξ ἴσου! Ἐπίσης καὶ  σὰν μάρτυρες μίας ἀντιπαράθεσης μεταξὺ ἀδελφῶν, αὐτὸ ποὺ πρέπει πρωτίστως νὰ πολεμοῦμε εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀντιπαράθεση (ποὺ εἶναι πειρασμὸς τοῦ ἀκατανόμαστου, συνδεδεμένος μὲ τὴν αὐτοδικαίωσὴ μας, ποὺ μᾶς ὀδηγεῖ σὲ ὑπερηφάνεια..). Πρέπει λοιπὸν νὰ σβήνουμε πρώτα τὴν πυρκαïὰ τοῦ ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς μας, ἐὰν θέλουμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε ἐν Κυρίω. Μετὰ, ὅταν καθαρίσει ὁ τόπος ἀπὸ τὰ περιττὰ καὶ βλαβερὰ ζιζάνια, μποροῦμε νὰ ἔχουμε μία φωτισμένη ἐπικοινωνία, πρὸς δόξαν Κυρίου! Βλέπεις ἀδελφὲ, ὁ Λόγος τῶν Πατέρων ἠμῶν, δὲν μᾶς ἀφορᾶ μόνον ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ, ἀλλὰ ἀφορὰ καὶ τὴν ἐπικοινωνία μεταξύ μας, ὡσὰν νὰ μὴν πρόκειται γιὰ ἀδέσποτο πλῆθος ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ σῶμα ἀδελφῶν ἐν Κυρίω. Ἐκκλησία μὲ ἕναν Λόγο!
Σὲ αυτὸν τὸν προσωπικὸ ἀγῶνα ἀδελφὲ, πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ κυτᾶ μὲσα του, καὶ ὄχι γύρω του. Γιατὶ μέσα του εἶναι ὁ τόπος ὅπου ἐπεξεργάζεται τὸσο αὐτὸ ποὺ θὰ ἐκφράσει, ὅσο καὶ αὐτὸ ποὺ θὰ ὑποδεχθεῖ, ἀκούοντας τὸν συνάνθρωπο.
Στὸν ἀγῶνα ἀδελφὲ ἔχουμε τὸν Χριστὸ βοηθὸ καὶ σύμμαχο. Πρέπει ὅμως νὰ προαιρούμεθα πάντοτε (γνωρίζοντας, καθὼς καὶ ἐσὺ μοὺ εἶπες, πὼς εἴμαστε τυφλοὶ!) κάθε στιγμὴ,... πράγμα  ποὺ εἶναι δύσκολο καὶ χρειάζεται ἐξάσκηση:
Quote«Ὅταν λοιπὸν ἡ σκέψις ἐκφρασθῆ διὰ φωνῆς, αὐτὴ μεταβαίνει ἀπό τὸν ὁμιλητὴν πρὸς αὐτὸν ποὺ τὸν ἀκούει, ἀφοῦ διασχίση τὸν ἀέρα, φερομένη διὰ τοῦ λόγου, ὡσὰν διὰ πορθμείου. Καὶ ἐὰν μὲν εὕρη ἄκραν γαλήνην καὶ ἡσυχίαν, ὡσὰν εἰς γαλήνια καὶ ἀχείμαστα λιμάνια, ὁ λόγος ἀγκυροβολεῖ εἰς τάς ἀκοάς τῶν ἀκροατῶν. Ἐάν ὅμως, ὡσὰν κάποια σφοδρὰ θύελλα, ὁ θόρυβος τῶν ἀκουόντων πνεύση ἀντίθετα, τότε ὁ λόγος ναυαγεῖ, διαλυόμενος εἰς τὸν ἀέρα. Διά τῆς σιωπῆς λοιπὸν κάμετε ἡσυχίαν χάριν τοῦ λόγου.» (Μεγάλου Βασιλείου «Πρόσεχε στόν εαυτό σου») 
Νομίζω ἀδελφὲ ὅτι σιωπὴ εἶναι ἡ γαλήνη καὶ ἡ ἠσυχία τῶν Πατέρων ἠμῶν, ποὺ ἀγωνίσθηκαν κατὰ τῶν πειρασμῶν ποὺ ὁ Κύριος ἐπέτρεψε, καὶ ἀξιώθηκαν  Λόγο ποὺ συνθλίβει τὸν πειρασμὸ καὶ ἀκοὴ ποὺ ὑποδέχεται μόνον τὸν Κύριο!
Ἔτσι πρέπει νὰ προσπαθοῦμε καὶ ἐμεῖς ἀδελφὲ γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε τὴν χάρη τοῦ Κυρίου!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ἐπέτρεψε μου Ἰωάννη μία συμβουλὴ. Μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζω θεολογία (εὐτυχὼς δὲν εἶμαι ἐπιστήμονας), ἔχω ὅμως πάνω ἀπὸ δυόμισυ φορές τὰ χρόνια σου.
Μὴν στρέφεις τὴν μαχητικότητὰ σου σὲ λάθος κατεύθυνση (κατὰ τοῦ συνανθρώπου).  Κι ἀκόμα κι ὅταν τὴν στρέφεις πρὸς τὴν σωστὴ (κατὰ τοῦ πειρασμοῦ) μὴν τὴν ὑποδηλώνης. Πολεμούμεθα κι ἀπὸ τὶς δύο μεριὲς, καὶ εἶναι τόσο ἀναξιοπρεπὴς καὶ τρισάθλιος ὁ πειρασμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς τουμπάρει παίζοντας ἀναίσχυντα τὸν ρόλο τοῦ ἠττημένου ποὺ δήθεν κατατροπώθηκε ἀπὸ τὴν πίστη μας! Κοίτα.., ἐσύ ἕνας φιλόμαθος νέος μὲ ἐνθουσιώδη πίστη (κατὰ τὸ πώς πιστεύω), νὰ φθάσεις νὰ λὲς πώς εἰρωνεύεσαι, καὶ προκαλεῖς σὲ ἀντιπαράθεση, κάποιον ἐν Χριστώ ἀδελφὸ ποὺ ἔχει τὰ τριπλὰ σου χρόνια...Δὲν θέλω ἀγαπητὲ ἀδελφὲ νὰ λεπτολογήσω ἐπάνω στὶς παραθέσεις σου σὲ αὐτὴ τὴν ἑνότητα  στὸ φόρουμ (καὶ ἰδιαίτερα στὶς τελευταῖες). Δὲν χρησιμεύει σὲ κάτι... Ἀναρωτιέμαι (καὶ πάλι)  γιατὶ δὲν κάνεις ἕνα ἀφιέρωμα μὲ λόγους τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀγαπᾶς καὶ θαυμάζεις (τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη), χωρὶς νὰ ἀναζητᾶς εὐθύνες καὶ ἀντιπαράθεση ἀπὸ ἄλλους ποὺ ἴσως ἔχουν διαφωνίες μαζὶ του; Ἔφθασε χωρὶς λόγο τὸ θέμα σου νὰ εἶναι ὁ κύριος Σταῦρος γιὰ τὸν ὁποῖον βιάστηκες νὰ ἐκφραστὴς κάπως ἀδόκιμα κατὰ τὴν γνώμη μου. Θέλει θαρρεῖς ὁ ἄνθρωπος σου (ὁ π. Ἰωάννης) νὰ ἀντιπαρατίθεσαι γιὰ χάρη του; Δὲν τὸ πιστεύω Ἰωάννη, μὴν καταναλώνεσαι ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει ὠφέλεια! Παρασύρθηκες διότι ἔπεσες ἐπάνω σὲ μία ἐνότητα ὅπου κυριάρχησε ἡ ἀντιπαράθεση. Δὲν φταίει ὅμως ὁ κ. Σταῦρος (ἤ τουλάχιστον δὲν φταίει μόνον αὐτὸς). Ὑπῆρξαν (νομίζω τὸ ξαναείπα, καὶ λυποῦμαι) κακόπιστοι καὶ ἀναξιόπιστοι ἐπισκέπτες στὀ φόρουμ ποὺ ἐπιχείρησαν ἀδόκιμα (μὲ ἀντιπαράθεση καὶ προσβολλὲς), νὰ ὑποστηρίξουν δήθεν τὸν π. Ρωμανίδη... Εἶναι δυνατὸν νὰ χρειάζεται τέτοιου εἴδους «ὑποστήριξη» κάποιος; Δὲν νομίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι ὀμολογία καὶ στήριξη, διότι εἶναι θορυβώδες. Ἡ «σιωπὴ γιὰ χάρη τοῦ Λόγου» εἶναι ἡ ὀμολογία, ποὺ θέλει ἀγῶνα...Μίλα γιὰ τὸν ἄνθρωπὸ σου ἀγνὰ καὶ ταπεινὰ, νὰ συζητήσουμε, νὰ μάθουμε καθένας ἀπὸ τοὺς ἄλλους, νὰ ἀδελφωθοῦμε πάνω ἀπ᾽ ὅλα...! Κι ἄν ἀκόμη, δὲν βλέπεις ἄμεση ἀνταπόκριση, μὴν καταβάλεσαι...Ἡ ροὴ τοῦ χρόνου πρὸς τὸ μέλλον δὲν εἶναι παρὰ ἑλάττωμα τῆς πτωτικῆς μας φύσεως. Κάποτε θὰ γίνουν ὅλα.....παρόν!
Τέλος πάντων νὰ μὲ συγχωρὴς δὲν δύναμαι νὰ διδάξω κανέναν! Πῆρα λίγο θάρρος  παραπάνω, διότι κι ἐσὺ ἐκφράστηκες συμπαθώς ἀπεναντὶ μου. Χαῖρε ἐν Κυρίω καὶ «πρόσεχε στὸν ἐαυτὸ σου» !
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 11:07:20 AM
Kαταρχάς καλημέρα και καλή Κυριακή αδελφέ Ιασπη!
  Σε ευχαριστώ πολυ για τις πατρικές σου συμβουλές και νουθεσίες που ήταν σοφότατες! Εχεις δίκιο μπορεί να παραφέρθηκα στις δημοσιεύσεις μου μετά την τελευταία του κυρίου Σταύρου, αλλά κατάλαβε με κι εμένα προσβλήθηκα πολύ με αυτά τα υποτιμητικά που μου έγραψε! Θα μου πείς τώρα πως έπρεπε να κάνω σιωπή και υπομονή! Να σου θυμίσω πως δεν είμαι άγιος και ότι λόγω της ηλικίας μου τρέφω ακόμη πάθη κι αδυναμίες που όταν πυροδοτηθούν κατα τέτοιο τρόπο ξεσπούν! Σε όλες μου τις δημοσιεύσεις δεν είχα σκοπό την αντιπαράθεση αλλά την απάντηση στις συκοφαντίες! Ποτέ δεν στράφηκα ενάντια στο πρόσωπο του κυρίου Σταυρου! Αντιθέτως όπως μπορεί ο καθένας να δεί δήλωνα συνεχώς την συμπάθεια μου και την εκτιμησή μου στο προσωπό του! Και τι εισεπραξα εγώ??? Αντί του γόνιμου διαλόγου αδιαφορία και αντι της αμοιβαίας εκτίμησης απαξίωση κι αδιαφορία!!!
 Εχετε περάσει απο την ηλικία μου και γνωρίζετε πολυ καλά ότι όταν ενας νέος ξεκινά κάτι με πολύ διάθεση και μεράκι και άντι να βρεί ανταπόκριση αντιμετωπίζεται με μία έπαρσι και απαξίωση απο τους άλλους αντιδρά! Και τις περισσότερες φορές πολυ άσχημα! Εγώ θέλω να δηλώσω δημόσια την συγνώμη μου στον κύριο Σταύρο γιατί είπα πράγματα που ίσως δεν έπρεπε να τα πω αλλά ελπίζω να καταλάβει και να καταλάβετε πως δεν έγιναν σκόπιμα αλλά λόγω της άσχημης συμπεριφοράς του εναντίον μου! Είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και πιστεύω να δείξετε κατανόηση!
Με εκτίμηση
Γιάννης...
 
Υ.Γ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΛΕΟΝ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗ... ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΑΠ΄ΤΗΝ ΟΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΖΗΤΗΣΩ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ... ΙΣΩΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΕΜΕΝΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 13 June, 2010, 12:46:32 PM
Συγνώμη για την παρεμβασή μου αλλά κατά την γνώμη μου ο λόγος του κυρίου Μποζοβίτη είναι αντιαδέλφικος καθώς με όμορφα λόγια και αξιοπρεπείς εκφρασείς καλύπτει την μη απόδοχη διάλογου και επιστημονικής συζήτησης και ψυχωφελή ανταλλαγή απόψεων πάνω σε θεολόγικά θέματα(καθώς το ζητούμενο του Ιωάννη δεν ηταν τοσο η αποκατάσταση του Ρωμανίδη ως προσώπου αλλα η αποκατάσταση  των θεολογικών θέσεων των Πατέρων καθως ο κ.Μποζοβίτης είχε εκτραπεί σε ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ διδασκαλίες αρνούμενος βασικές διδασκαλίες των πατέρων της εκκλησίας!).Και όταν καποιος προσπάθησε με όλη την καλή του διάθεση να του υποδείξει το λαθος του ποια ηταν η απάντηση που πήρε και μαλιστα απο καποιον που ειναι \"κοσμοκαλόγερος \" και εχει αφιερώσει την ζωή του στο να κάνει ιεραποστολη στον κοσμο και να κάνει διαλογο με τους λαικούς κ να τους αναλύει κ διασαφηνίζει θεολογικά θέματα?η απάνηση ήταν η εξής διατύπωμένη βεβαια με πιο ευπρεπείς εκφράσεις \"δεν σου απαντάω και δεν εχω το χρόνο να  καθίσω να διαβάσω τις δημοσιευσείς σου και δεν με νοιαζουν οι ερευνές σου εγώ έχω κάποιες αποψεις και δεν προκείται να τις αλλάξω ακόμη και αν μου το αποδείξεις οτι εχω άδικο σύμφωνα με τους πατέρες γιατι απλα δεν θελω να τις αλλαξω και γι αυτο δεν θα μπω καν στον κοπο να διαβασω τις δημοσιεύσεις σου[για ποιο λόγο μπα
ίνεται σε forum σύζητησης που προυποθετει καποια συζήτηση (και οχι μονόλογο) κ ανταλλαγή απόψεων?].............και ολα αυτα τα είπατε στολισμένα με όμορφα λόγια ..........δεν ειναι αυτο αντιαδελφικο πνευμα αδελφοι μου? σημασια εχει ο τροπος εκφρασης - παραδεχομαι οτι δεν ηταν ο καλυτερος του ιωαννη  αλλα καθενας θα αγανακτουσε με αυτη τη συμπεριφορα του κ.Μποζοβιτη- ή το περιεχομενο των λογων αυτων ???
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 13 June, 2010, 04:30:02 PM
Παιδιά, σκεφθεῖτε λίγο πιὸ ἤρεμα...
Ἐξ ἀρχῆς ὑποδέχθηκα τὸν Ἰωάννη μὲ πολὺ φιλικὴ διάθεση, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸν πρῶτο σχολιασμό μου στὰ γραφόμενά του:
QuoteἈγαπητέ, Ἰωάννη, πρωτίστως καλῶς ἦρθες!
Ἀπουσιάζω ἐπὶ ἑβδομάδες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ δύσκολα παρακολουθῶ τὴν διαδικτυακὴ κίνηση.
Σημειώνω ἑπομένως μόνο κάτι λίγα ἐπιγραμματικὰ πάνω στὶς παρεμβάσεις σου:
1. Γράφε, σὲ παρακαλοῦμε, μὲ πεζὰ γράμματα. Ἀφενὸς διότι στο Διαδίκτυο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γράφει κάποιος μὲ κεφαλαῖα (θεωρεῖται ὅτι «φωνάζει»), ἀφετέρου διότι εἶναι φοβερὰ κουραστικὸ καὶ ἐκνευριστικὸ νὰ τὰ διαβάζει κανείς. Δὲς καὶ ἐδῶ τοὺς κανονισμοὺς τοῦ Φόρουμ: http://sinevohia.gr/forum/viewtopic.php ... 543#p16543
2. Ἐκτιμῶ τὸν ζῆλο σου γιὰ τὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ἐκτιμῶ καὶ τὸν ἤπιο τρόπο σου, δὲν μπορῶ ὅμως νὰ πῶ τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὶς σκέψεις ποὺ διατυπώνεις, τὶς ὁποῖες ἀναμφιβόλως σέβομαι καὶ τὶς ὁποῖες πάντως ἐλπίζω πώς, μὲ τὴ νηφαλιότητα καὶ τὸ φιλέρευνο ποὺ διαπιστώνω ὅτι σὲ διακρίνει, κάποτε θὰ ἀναθεωρήσεις. Προσπάθησε νὰ σκέφτεσαι, αὐτὸ μόνο σοῦ συνιστῶ. Μὴ δέχεσαι ἀνεξέταστα ὅσα μυθολογήματα διαδίδονται περὶ Ρωμανίδη. Ὁρισμένα ἀπὸ αὐτά (ὅπως τὰ περὶ παραπλανήσεώς του γιὰ τὴν κάθοδό του στὴν πολιτικὴ μὲ ἀκροδεξιὸ κόμμα καὶ τὰ ἄλλα περὶ πιέσεώς του ἀπὸ τὸν Νικόλαο Καρμίρη στὸ θέμα τοῦ ράσου), ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας καὶ τῆς χαζοχαρούμενης βλακείας.
3. Ἡ πλήρης θεολογικὴ ἀποδόμηση τοῦ φαινομένου Ρωμανίδη καὶ τῆς ἀρωστημένης θεολογίας του ἔγινε στὸ τελευταῖο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία». Μελέτησέ το, θὰ σοῦ φανερώσει πολλά.

Αὐτὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος...
Φιλικά, Στ.
[font size=3]Κακῶς ἐρμηνεύσατε ὡς προσβλητικὴ τὴ φράση μου: «Προσπάθησε νὰ σκέφτεσαι, αὐτὸ μόνο σοῦ συνιστῶ. Μὴ δέχεσαι ἀνεξέταστα ὅσα μυθολογήματα διαδίδονται περὶ Ρωμανίδη. Ὁρισμένα ἀπὸ αὐτά (ὅπως τὰ περὶ παραπλανήσεώς του γιὰ τὴν κάθοδό του στὴν πολιτικὴ μὲ ἀκροδεξιὸ κόμμα καὶ τὰ ἄλλα περὶ πιέσεώς του ἀπὸ τὸν Νικόλαο Καρμίρη στὸ θέμα τοῦ ράσου), ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας καὶ τῆς χαζοχαρούμενης βλακείας». Δὲν γράφω ὅτι ὁ Ἰωάννης λέει τέτοια ποὺ «ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς γελοιότητας καὶ τῆς χαζοχαρούμενης βλακείας», ἀλλὰ ὅτι καλῇ τη πίστει δέχεται ἀνεξέταστα αὐτὰ ποὺ διαδίδονται.
Ποῦ εἴδατε τὴν προσβολὴ καὶ μοῦ σύρατε τόσα καὶ τόσα στὴ συνέχεια;
Ὁ δεύτερος σχολιασμός μου ὑπῆρξε ὁ ἑξῆς:[/fonts]
QuoteΠαιδιά, αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς τὰ ἀκοῦτε ἢ τὰ διαβάζετε, ἐμεῖς τὰ ζήσαμε (58 ἐτῶν!).
Ἠρεμεῖστε καὶ μὴ χάβετε τόσο εὔκολα αὐτὰ ποὺ σᾶς σερβίρουν.
Δεῖτε καὶ ἐδῶ: http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic ... 4268#p4268
[font size=3]Ἀκολούθησε μιὰ μανιώδης ἐπίθεση στὸ πρόσωπό μου ἀκόμα καὶ στὴν Ἀδελφότητά μου. Ἀτέλειωτες παραθέσεις, ἄσχετες στὸ μεγαλύτερο μέρος τους μὲ τὰ συζητούμενα θέματα καὶ μιὰ συνεχὴς καταφορὰ ἐναντίον μου ὡς συκοφάντη!
Ὅταν κατηγοροῦμε κάποιον ὡς συκοφάντη, ἔχετε συνειδητοποιήσει ὅτι τοῦ ἀποδίδουμε τὸν φρικτότερο χαρακτηρισμό;
Σὲ ὅλα αὐτὰ σιώπησα, γιὰ νὰ μὴν σᾶς στενοχωρήσω.
Ὡς ἀπάντηση στὸ τέλος δέχομαι ἀπειλὲς ὅτι θὰ σᾶς βρῶ μπροστά μου, ἂν δημοσιεύσω κάτι γιὰ τὸν Ρωμανίδη.
Καὶ πάλι γιὰ νὰ μὴν σᾶς θίξω ἀπαντῶ μὲ τὸ τελευταῖο κείμενό μου, λέγοντας ὅτι δὲν πρόκειται νὰ μετάσχω στὴ συζήτηση μὲ τέτοιες προϋποθέσεις.
Ἀκόμη καὶ σ᾿ αὐτὸ ἀπαντᾶτε μὲ πρωτοφανῆ ἐπιθετικότητα: Ὁτι εἶμαι ἀγενὴς καὶ ἐμπαθής, ὅτι ἡ συμπεριφορά μου εἶναι ἀπαράδεκτη, ὁτι εἶναι αἰσχρὴ καὶ ἀντιεπιστημονική, ὅτι ἔχω ἐκτραπεῖ σὲ αἱρετικὲς διδασκαλίες... ἀφήνω τὴν ἀναφορὰ στὴν Ἀδελφότητά μου καὶ στὴν προσωπική μου ζωή...

Τελικὰ καταλαβαίνετε τί γράφετε;
Ἤρθατε ξαφνικὰ στὸ Φόρουμ... σᾶς καλοδεχθήκαμε μὲ εἰλικρινῆ αἰσθήματα, μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη... καὶ σεῖς συνεχῶς μὲ ὑβρίζετε, μὲ ἀπειλεῖτε, μοῦ ἀποδίδετε σκέψεις, διαθέσεις καὶ αἰσθήματα ποὺ δὲν ἔχουν περάσει ἀπὸ τὸ νοῦ μου...

Καὶ ἐρωτῶ: Γιατί;
Γιατί ἀπαντᾶτε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο στὴν καλοσύνη, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀνεκτικότητα, τὴν ἀγάπη;
Δὲν σᾶς ἀπασχολεῖ καθόλου αὐτό;[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 04:59:11 PM
Kύριε Σταύρο γιατί συνεχίζετε να παρεξηγείτε τα πράγματα? Εγώ ζήτησα ειλικρινά συγνώμη αν σας προσέβαλα! Συνεχώς στις δημοσιεύσεις μου έστελνα τους χαιρετισμούς μου και την εκτιμησή μου προς εσάς! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΕΣΑΣ! Μπορεί να σας αποκάλεσα εμπαθή μόνο και μόνο επειδή επειδή συνεχώς κάνατε επίθεση σον Ρωμανίδη χωρίς να χρησιμοποιείτε επιχειρήματα και παρ\'όλο που σας έδειχνα ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα επιμένατε! Δέν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τον όρο αυτόν το παραδέχομαι! Γιατί λοιπόν τώρα διαιωνίζετε την κατάσταση? Ειλικρινά λυπούμαι αν σας προσέβαλα και σας ζητώ και παλί ταπεινά συγνώμη! Παρακαλώ δεχτείτε την! Ποτέ δεν έθειξα την προσωπική σας ζωή άλλωστε δεν την γνωρίζω! Πότε δέν έθιξα την Αδελφότητα σας αυτή καθέ αυτήν αλλα ορισμένα κακώς κείμενα! Αλλωστε θα το ξαναπώ συνδέομαι πολύ στενά με τον <<Σωτήρα>>,σχεδόν εβδομαδιαίως επισκέπτομαι τον πατέρα Χριστόδουλο Κογιώνη στον Μέγα Βασίλειο για πνευματική συζήτηση και για να εξομολογηθεί η αρραβωνιαστικιά μου που τον έχει τρία χρόνια πνευματικό της πατέρα! Πως γίνεται να κατηγορώ κατι στο οποίο συμμετέχω κι εγώ! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑΤΕ ΑΥΤΟ??? ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ??? ΣΑΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΑΜΕΣΩΣ ΠΩΣ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ!!! ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 05:33:29 PM
Κατόπιν συμφωνίας τῶν συζητητῶν, διαγράφονται μερικὰ σχόλια ποὺ προκάλεσαν ἔνταση...
Στ. Μποζοβίτης
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 13 June, 2010, 06:57:40 PM
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣ
Quote from: staboz. 5.   Ότι μέλη της Εκκλησίας είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι, αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει. Κάνεις λοιπόν βαρύτατο σφάλμα γράφοντας: «Σχετικά με την εμμονή για «η Εκκλησία ως θεραπευτήριο ψυχασθενών και η μετοχή σ᾿ αυτήν μόνο των κεκαθαρμένων.», αυτή είναι «εμμονή» των Πατέρων αδιακρίτως, απ\' όσο γνωρίζω. Κάνω λάθος;»; Κάνεις πραγματικά πολύ μεγάλο λάθος! Τέτοια «εμμονή» είχαν διάφοροι αιρετικοί, ποτέ όμως οι Πατέρες. Είναι γνωστές αρκετές αιρέσεις με παρόμοιες αντιλήψεις. Οι Μοντανοί, οι Νοβατιανοί, οι Βογόμιλοι και οι νεώτερες αιρέσεις των «Καθαρών» στη Δύση. Οι τελευταίες χώριζαν τους πιστούς σε δύο τάξεις: Τους «αποστόλους» (perfecti, τελείους) και τους ιδιώτες (απλούς πιστούς). Ακριβώς σαν τον Ρωμανίδη. Τραγικότατο λάθος!
Που είδατε εσείς ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν θεωρούσε ότι μόνον οι κεκαθαρμένοι είναι μέλοι του σώματος του Χριστού??? Εχετε διαβάσει πότε την Φιλοκαλία άραγε??? Συνεχώς γιαυτό μιλάνε οι Πατέρες!!! ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ!!!Ενδεικτικά μόνο- γιατί πρέπει στήν κυριολεξία να αντιγράψω ολόκληρη την Φιλοκαλία- θα σημειώσω ορισμένα Πατερικά χωρία ( και σε επόμενες επεξεργασίες θα σημειώσω κι άλλα ) ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ<< ΤΙΣ ΜΗΠΩ ΣΧΟΛΑΣΑΣ,ΜΗΔΕ ΜΑΘΩΝ ΛΑΛΕΙΝ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΝ, ΕΤΙ ΝΗΠΙΟΣ ΩΝ,ΕΤΙ ΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙ,ΕΤΙ ΤΩΝ ΟΥΚ ΑΡΙΘΜΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΣΡΑΗΛ,
 ΟΥΔΕ ΚΑΤΑΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΘΕΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΙΝ...
Διαβάστε ολοκληρο τον Ε\' ΛΟΓΟ του Οσίου Συμεών του Θεολόγου ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΣΑΣ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠ΄ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ!!! ΟΥΠΣ!!! ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ Ο ΣΥΜΕΩΝ O ENAΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ \'\'ΘΕΟΛΟΓΟΣ\'\' ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ!!!:yikes: ΑΚΟΥΣΟΝ,ΑΚΟΥΣΟΝ!!! ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ!!! ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΟΤΙ  <<ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ>> ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ!!! <> (ΜΤΘ.26-65) Χρειαζόμαστε άλλα χωρία περί της υψίστης αληθείας αυτού??? Λόγο νοοτροπίας χρειαζόμαστε! Αλλά λογω χρόνου θα παρατεθούν σε άλλη επεξεργασία!!!  Μήπως είναι μονομερής και ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ? ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ Α\' ΚΟΡ.12,27-28 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΛΕΕΙ ΕΠ\'ΑΥΤΟΥ <> (ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΣΤ\') Ποίος κάνει λοιπόν <<βαρύτατο σφάλμα>>???
    Σχετικά τώρα με την \'\'εμμονή\'\' ότι η εκκλησία είναι θεραπευτήριο ψυχών σημειώνουν οι επίσης ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ  
      <<ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΕΙΟ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΛΛΑ ΙΑΤΡΕΥΕΙ>>
     <>
      <>
                     ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡ. ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΧΩΡΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΑΡΚΕΤΑ!!!
     
      AΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Δεν ξέρω σε ποιά απ\'τις αιρέσεις τις οποιες αναφέρατε ήταν μέλλος ο ΑΓΙΟΣ ( ΚΑΘΑΡΟΣ, ΒΟΓΟΜΙΛΟΣ Κ.Τ.Λ)
       <<Η εκκλησία είναι ένα κοινόν ιατρείόν όπου ιατρέυει όλουςτους αμαρτωλούς...>>
 Διαβάστε επίσης τον πρόλογο στο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ ΤΟΥ τι εμμονή έχει με αυτό το θέμα σε σημείο που χρήσιμοποιει ΙΑΤΡΙΚΗΝ ΟΡΟΛΟΓΙΑ!!!
       ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ!!! ΒΛΕΠΕ ΤΟΝ ΡΒ\' ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΟΠΟΥ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ <<ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ>> ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΘΑΡΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ
        Το ίδιο και οι κανόνες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης! Oμιλούν συνεχώς για θεραπεία!
       ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΡΟΛΟΓΙΑΝ! ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΟΛΑ!!!
       Πάμε τώρα και σε πατέρας της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!
    O άγιος Ειρηναίος στο έργο του ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ αναφέρει...
 <<Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΛΘΕ ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ,ΑΥΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙ!>>
    ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΙΑΤΡΟΣ ΗΛΘΕ!!! ΒΛΕΠΕ(ΜΤΘ.9,12.13),(ΜΡΚ.2,17),(ΛΚ.7,31),(ΛΚ.4,23),(ΛΚ.4,18)
       ΠΡΙΝ τη σάρκωση ο Θεός ήδη θεωρείτο ώς <<Ο ΙΩΜΕΝΟΣ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΝΟΣΟΥΣ>> ΨΑΛΜΟΣ 102,3
   Ο άγιος ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ <<ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ>> ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ.ΠΡΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗ!!!
       <<ΕΠΗΚΟΥΣΕ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο ΠΑΤΗΡ ΟΥΧ ΥΠΕΡΕΙΔΕΝ ΗΜΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΝ. ΕΞΑΠΕΣΤΕΙΛΕΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΙΑΤΡΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ. Ο ΓΑΡ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΗΣΟΥΣ ΙΑΤΡΕΥΕΙΝ ΜΕΛΛΩΝ ΛΕΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΠΕΡΙΖΩΣΑΜΕΝΟΣ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΕΝ ΤΟ ΝΟΣΟΥΝ>>.
    Πάμε πάλι εις τους αρχαίους πατέρας τους λεγόμενους ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥΣ.
   O άγιος ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ εις την πρός Εφεσίους επιστολή γράφει.
   <<ΕΙΣ ΙΑΤΡΟΣ ΕΣΤΙΝ,ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ,ΓΕΝΝΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΓΕΝΗΤΟΣ,ΕΝ ΣΑΡΚΙ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ.>>
    Ο άγιος ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ στην Απολογία του γράφει.
    <>    
   Ο KΛΗΜΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ επισημαίνει. <<Τούτων των τραυμάτων μόνος ΙΑΤΡΟΣ ο Χριστός>>
         O AΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ αναφέρει.
      <<ΗΛΘΕΝ Ο ΣΩΤΗΡ, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΙΑΤΡΟΣ, Ο ΔΩΡΕΑΝ ΙΩΜΕΝΟΣ>>
  Το ίδιο το ΟΝΟΜΑ <<ΙΗΣΟΥΣ>> ( JESCHUA) ΣΗΜΑΙΝΕΙ <<Ο ΘΕΟΣ ΣΩΖΕΙ>>(ΥΑHWEH). To εβραίκο ρήμα yasha που αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα με το ρήμα σώζειν έχει τη σημασία <<ΘΕΡΑΠΕΥΩ>>. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ <<Ο ΘΕΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ>> AYTH THN ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. <<ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΙΝΥΝ ΕΣΤΙ ΚΑΤΑ ΜΕΝ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΣΩΤΗΡ, ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΛΩΣΣΑΝ Ο ΙΩΜΕΝΟΣ.>>!!! Και αλλού << ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΦΕΡΩΝΥΜΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΩΔΟΥΣ ΙΑΣΕΩΣ ΕΧΩΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΗΓΟΡΙΑΝ.>>!!!
       Στο κέντρο της Θείας Λειτουργίας ο Χριστός αποκαλείται ώς <<Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ>>
    Στίς ακολουθίες του ΤΡΙΩΔΙΟΥ υπάρχει ένας καταπληκτικός ύμνος που για πολλοστη φορά δικαιόνει τον κατασυκοφαντημένο (επειδή ακολουθεί κατα πόδας τους πατέρες) παπα-Ρωμανίδη που λέει τα εξής
 <<ΤΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΒΛΕΠΩΝ ΑΝΕΩΓΜΕΝΟΝ,
 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΤΩ ΑΔΑΜ ΠΗΓΑΖΟΥΣΑΝ ΥΓΕΙΑΝ,
 ΕΠΑΘΕΝ, ΕΠΛΗΓΗ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΩΝ ΩΔΥΡΕΤΩ,
  ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΥΤΟΥ ΦΙΛΟΙΣ ΑΝΕΒΟΗΣΕ, ΤΙ ΠΟΙΗΣΩ ΤΩ ΥΙΩ ΤΗΣ
  ΜΑΡΙΑΣ? ΚΤΕΙΝΕΙ ΜΕ Ο ΒΗΘΛΕΕΜΙΤΗΣ, Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ
  ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ.>>

              Πάμε και σε άλλα ενδεικτικά παραδείγματα από τις λειτουργικές ακολυθίες της εκκλησίας μας ( γιατί αν είναι να τα παραθέσουμε όλα δεν φτάνουν ούτε 100 φόρουμ!!! <<ΤΩ ΠΤΑΙΣΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΥ ΚΥΡΙΕ, ΔΕΙΝΩΣ ΕΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΗΜΕΝ, ΤΩ ΔΕ ΜΩΛΩΠΙ ΙΑΘΗΜΕΝ  ΤΩ ΣΩ, Ω ΥΠΕΡ ΥΜΩΝ ΕΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΗΣ ΧΡΙΣΤΕ>> ( κανόνας του Όρθρου ), <<ΤΟ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΝ ΔΗΓΜΑ, ΤΩ ΕΚΟΥΣΙΩ ΠΑΘΕΙ,ΙΑΣΩ>> ( κανόνας του όρθρου ),  << ΤΩ ΜΩΛΩΠΙ ΣΟΥ ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΙΑΘΗΜΕΝ>> (Στιχηρό Αναστάσιμο του Εσπερινού), <<ΝΟΣΟΥΣΑΝ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΑΣ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ ΔΕΣΠΟΤΑ>> ( Κανών του όρθρου), <<ΙΑΣΩ ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΑ, ΤΗΣ ΑΝΘΡΟΠΟΤΗΤΟΣ ΚΥΡΙΕ, ΤΩ ΘΕΙΩ ΣΟΥ ΑΙΜΑΤΙ, ΑΝΑΣΚΕΥΑΣΑΣ ΑΥΤΗΝ>> (Κανών του όρθρου), <<ΑΝΕΛΗΛΥΘΑΣ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΝ, ΕΠΙ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΩ ΠΑΘΕΙ ΤΗΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΣΑΡΚΟΣ ΣΟΥ, ΗΝ ΕΚΩΝ ΕΦΟΡΕΣΑΣ>>(Κανών του όρθρου) !!!                                                            
           Ελπίζω να βρώ το χρόνο καί το κουράγιο να σημειώσω κι άλλα γιατί είναι πραγματικός ΩΚΕΑΝΟΣ!!!
   <<Τέτοια λοιπον εμμονή είχαν διάφοροι αιρετικοί και ποτέ οι Πατέρες>> κύριε Σταύρο??? ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑ ΕΙΔΗΣΗ???:wall:  ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!!! ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!! :laugh:
   Οσον αφορά τώρα τους αιρετικούς που αναφέρεται στο επίμαχο απόσπασμα δεν έχει παρά να κάνει έναν μικρό κόπο ο άναγνώστης να διαβάσει περί αυτών στήν βικιπαιδεία να δει πως καμμία σχέση δέν έχουν με τίς παραπάνω διδασκαλίες τών αγιων πατέρων. Και πως είναι καθαρά γελοίο για να μην πω αιρετικό να ταυτίζει τους ψυχασθενείς αυτούς αιρετικούς με τούς ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΜΕΝΟΥΣ ( ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΣΤΑΥΡΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΜΕΝΟΥΣ ) ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!! ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΠ\'ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΣΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠ\'ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ( όπως θα αποδείξω ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΚΕΡΑΙΟ ΕΥΩΔΙΑΖΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟ!!!:yikes: ) .
Καλό θα ήταν για όποιον θέλει να συζητήσουμε σοβαρα να ξεκινήσουμε απ\'εδώ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 13 June, 2010, 07:04:46 PM
κύριε Μποζοβιτη μια εποικοδομιτική συζήτηση θέλουμε να κάνουμε με επιστημονικά επιχειρήματα .Δέχόμαστε οτι δεν συμφωνήτε με ορισμένα λεγόμενα του Ρωμανίδη αλλα γιατι κ πως το υποστηρίζεται τα λεγόμενα σας?Εδω δεν είμαστε για να κρίνουμε ο ένας τον αλλον προσώπικα καθώς όλοι είμαστε εν Χριστώ αδελφοι και ασφάλώς δεν πρέπει να κάτακρινουμε ο ένας τον άλλον.....Απο εκεί και πέρα οταν λέμε κάτι σε θέματα πίστεως κ δόγματος μπορούμε να κρινούμε κατα πόσο αυτό είναι σύμφωνο με τα λόγια των πάτερων και αν είναι ορθόδοξο ή αιρετικό εφόσον μπορούμε να αποδείξουμε τον ισχύρισμο μας !!!!Τώρα οσα ανέφερε ο Ιωαννης ητν για τα λεγόμενα σας καθως δεν τα στηριξατε πουθενά φυσικό δεν είναι να δημιουργηθοούν υπόνιες για το οτι ίσως όλα αυτά είναι συκοφαντίες για το πρόσωπο του π.Ρωμανίδη οχι οι εσείς είστε ο συκοφάντης αλλα οτι απλά άκουσατε καποια συκοφαντικά σχόλια κ τα μέταφέρατε χωρίς ενα σημαίνει αυτο οτι εσείς τα δημιούργήσατε κ οτι εσείς είστε ο συκοφάντης....κ απο ασθένη μνήμη των ιστορικών γεγονοτων εκείνης της εποχης (στο περι Ρωμανίδη θέμα) το συνδέσατε κ το ενστερνιστήκατε κ γι αυτο αναφέρατε το\" εμείς τα ζήσαμε\".....κ ο γιάννης είπε εφόσον δεν είδε επιχείρήματα πάνω σε αυτό το θέμα ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗΣ ΦΗΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ!!!!!!!!!!Και ολα αυτα που είπε δεν ανάφερόταν σε εσάς ως άτομο αλλά στα λεγομενά σας  και οχι σας διακρινει γενικοτερα καποια αγενεια -αυτο αλλωστε θα ηταν μεγαλη βλακεια να ισχυριστει καποιος κατι τετοιο καθως φαινεσθε απο τον τροπο που συμπεριφερεστε σε αυτο το forum οτι ειστε πολυ ευγενης και ανθρωπος με ηθος και αρχες-απλα οτι ορισμενες απαντησεις σας (πχ αυτη που μιλησατε με απρεπη κοσμητικα επιθετα για τον π.Ρωμανιδη )ηταν καπως αγενης το ιδιο ισως  να μπορειται να ισχυριστητε και εσεις ενδεχωμενος  για απαντησεις του Γιαννη .Μην τα παιρνεται αυτα σε προσωπικο επιπεδο και μην τα γενικευετε οτι ο Γιαννης θεωρει οτι ειστε αγενεις ή εμπθης κλπ......εμεις σας εκτιμουμε σαν ανθρωπο και πραγματικα αν σφαλουμε σε θεολογικα θεματα θα θελαμε να υποδειξεται το λαθος μας αδελφικα και με αγαπη... και αν καπου αθελα μας σας προσβαλλαμε ή κατι που ειπαμε παρεξηγηθηκε και σας σκανδαλισαμε η σας λυπησαμε ζητω συγνωμη...........θα θελατε μηπως να τα αφησουμε ολα τα προσωπικα στην ακρη και να κανουμε μια γονιμη συζητηση περι  των θεολογικων θεσεων του π.Ρωμανιδη καθαρα και να ξεχασουμε οσα πραματα παρερμηνευτηκαν ειτε απο εμας ειτε απο εσας?Με εκτιμηση Παναγιωτα
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 14 June, 2010, 06:01:30 PM
[font size=3]Ἀγαπητοί μου, Παναγιώτα καὶ Ἰωάννη,
ἀπὸ μέρους μου ἡ συγνώμη ἔχει δοθεῖ πρὶν κἂν ζητηθεῖ...
Ἑπομένως ἤδη ἔχω γυρίσει σελίδα...[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 14 June, 2010, 06:11:04 PM
Quote from: staboz[font size=3]Ἀγαπητοί μου, Παναγιώτα καὶ Ἰωάννη,
ἀπὸ μέρους μου ἡ συγνώμη ἔχει δοθεῖ πρὶν κἂν ζητηθεῖ...
Ἑπομένως ἤδη ἔχω γυρίσει σελίδα...[/fonts]
Ευχαριστούμε πολύ! Θα θέλατε λοιπόν να συζητήσουμε επί του θέματος όπως αρμόζει?
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 14 June, 2010, 06:19:50 PM
[font size=3]Ὡς πρὸς τὰ θέματα ποὺ τίθενται, εἰσαγωγικὰ ἔχω νὰ κάνω τὶς ἑξῆς παρατηρήσεις:
1. Ἰωάννη, θὰ σὲ παρακαλέσω γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ νὰ προσπαθήσεις νὰ τηρήσεις τοὺς κανόνες τοῦ Φόρουμ καταργώντας τὴ χρήση κεφαλαίων, ποὺ κάνουν πάρα πολὺ κουραστικὴ τὴ μελέτη τῶν μακρῶν κειμένων σου. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ χρήση χρωμάτων στὰ γράμματα (κόκκινα, μπλέ, μαῦρα). Βέβαια σπανίως μιὰ λέξη ἢ μικρὴ φράση μπορεῖ νὰ τονιστεῖ· αὐτὴ ὅμως ἡ συνεχὴς ἐναλλαγὴ εἶναι ὑπερβολικὰ κουραστικὴ καί, ὅπως ἔχω σημειώσει, δείχνει ὅτι κάποιος φωνάζει θυμωμένος.
2. Ἀνάλογο εἶναι καὶ τὸ ζήτημα τοῦ μεγέθους τῶν κειμένων σου. Ἡ Ξένια σοῦ τὸ ὑπέδειξε ἀπὸ τὴν ἀρχή: Τὰ μακρὰ κείμενα δύσκολα διαβάζονται ἢ δὲν διαβάζονται καθόλου...
3. Ἐγὼ αὐτὸ τὸ διάστημα δὲν ἔχω δυνατότητα γιὰ πολύωρη ἐνασχόληση μὲ τὸ Φόρουμ. Ἑπομένως ἂν σὲ ἐνδιαφέρει κάπου ἡ τοποθέτησή μου, λάβε ὑπ᾿ ὄψιν αὐτὸν τὸν παράγοντα, ὥστε νὰ μὴν θέτεις πολλὰ θέματα ταυτόχρονα.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 14 June, 2010, 06:20:31 PM
Ελπίζω ακόμη να καταλάβατε πως τίποτε δεν ειπώθηκε με σκοπό να πληγώσει ο ένας τον άλλον, παρ\'όλο που το ύφος μου μπορεί πολλές φορές να ήτο καυστικό... Δεν είμαι καθόλου τέτοιου τύπου άνθρωπος. Απλώς ήθελα μία απλή συζήτηση επι του θέματος και η αδιαφορία που δεικνύατε (που τελικά απ\'ότι κατάλαβα δεν ήτο αδιαφορία, αλλά εξαιρετικά μειωμένος χρόνος λόγω ιεραποστολικών δραστηριοτήτων) μου έδινε ορισμένες λαθεμένες εντυπώσεις!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 14 June, 2010, 06:23:53 PM
Quote from: staboz[font size=3]Ὡς πρὸς τὰ θέματα ποὺ τίθενται, εἰσαγωγικὰ ἔχω νὰ κάνω τὶς ἑξῆς παρατηρήσεις:
1. Ἰωάννη, θὰ σὲ παρακαλέσω γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ νὰ προσπαθήσεις νὰ τηρήσεις τοὺς κανόνες τοῦ Φόρουμ καταργώντας τὴ χρήση κεφαλαίων, ποὺ κάνουν πάρα πολὺ κουραστικὴ τὴ μελέτη τῶν μακρῶν κειμένων σου. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ χρήση χρωμάτων στὰ γράμματα (κόκκινα, μπλέ, μαῦρα). Βέβαια σπανίως μιὰ λέξη ἢ μικρὴ φράση μπορεῖ νὰ τονιστεῖ· αὐτὴ ὅμως ἡ συνεχὴς ἐναλλαγὴ εἶναι ὑπερβολικὰ κουραστικὴ καί, ὅπως ἔχω σημειώσει, δείχνει ὅτι κάποιος φωνάζει θυμωμένος.
2. Ἀνάλογο εἶναι καὶ τὸ ζήτημα τοῦ μεγέθους τῶν κειμένων σου. Ἡ Ξένια σοῦ τὸ ὑπέδειξε ἀπὸ τὴν ἀρχή: Τὰ μακρὰ κείμενα δύσκολα διαβάζονται ἢ δὲν διαβάζονται καθόλου...
3. Ἐγὼ αὐτὸ τὸ διάστημα δὲν ἔχω δυνατότητα γιὰ πολύωρη ἐνασχόληση μὲ τὸ Φόρουμ. Ἑπομένως ἂν σὲ ἐνδιαφέρει κάπου ἡ τοποθέτησή μου, λάβε ὑπ᾿ ὄψιν αὐτὸν τὸν παράγοντα, ὥστε νὰ μὴν θέτεις πολλὰ θέματα ταυτόχρονα.[/fonts]
Ναί κύριε Σταύρο έχω είδη φροντίσει να εξαλείψω τήν κακή συνήθεια των κεφαλαίων... Όσον αφορά τα θέματα ας ξεκινήσουμε απ\'αυτό που παρέθεσα λίγο παραπάνω.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 14 June, 2010, 06:50:51 PM
[font size=3]Συνεχίζω μὲ κάποιες γενικὲς παρατηρήσεις πάνω σὲ θέματα ποὺ ἔχουν τεθεῖ:
1. Οἱ ἀπαντήσεις μου πρὸς τὸν Ρωμηὸ ἔχουν πάντα ἕναν βαθμὸ ὑπερβολῆς, λόγῳ τῆς μακρᾶς καὶ στενῆς φιλίας μας. Ἑπομένως δὲν πρέπει νὰ κρίνονται μὲ τὰ ἴδια κριτήρια. Ὅταν σχολιάζω κάτι δικό του, ἔχω τὴν πλήρη ἄνεση νὰ τὸν ἐπιπλήττω κιόλας, μερικὲς μάλιστα φορὲς μὲ βαριὲς ἐκφράσεις.
2. Ὅταν ἔγραφα ὅτι ἡ Ρωμανιδικὴ κομπανία ἑτοιμάζεται νὰ ἐκδώσει τὴν ἀλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλα, δὲν γνώριζα ὅτι αὐτὸ θὰ γινόταν ἀπὸ τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνό. Εἶχα διαβάσει τὴν εἴδηση σὲ ἕνα ἀγγλικὸ κείμενο ἑνὸς ἀμερικανοῦ θεολόγου -δὲν θυμᾶμαι τώρα τὸ ὄνομά του.  Καί, γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινής, λυπήθηκα βαθύτατα, ὅταν διεπίστωσα ὅτι ἡ ἔκδοση ἔγινε ἀπὸ τὸν π. Γεώργιο. Πάνω ὅμως στὸ ζήτημα αὐτὸ θὰ ἀναφερθῶ λεπτομερέστερα σὲ μελλοντική μου τοποθέτηση, περιγράφοντας τὴν παρέμβασή μου στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου στὸ πατάρι τοῦ Ἁρμοῦ.
3. Στὸ ἐρώτημα γιὰ ποιὸ λόγο ἀπάντησα στὸν pistos, ἐνῶ δήλωνα ἀδυναμία νὰ κάνω τὸ ἴδιο στὶς παραθέσεις σου, Ἰωάννη, ἔχει δοθεῖ ἤδη ἀπάντηση. Τὰ μακρὰ κείμενα καὶ τὰ πολλὰ θέματα ἀπαιτοῦν πολὺ χρόνο, ποὺ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει. Γιὰ τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ ἀπαιτεῖται ἐνασχόληση ἀποκλειστική, ποὺ ὅμως δὲν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ ἀφιερώσω.
4. Τὸ παραπάνω ἐκ μεταφορᾶς κείμενό σου θὰ τὸ σχολιάσω μόλις εὐκαιρήσω...[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 14 June, 2010, 11:06:14 PM
[font size=3]Α. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία θεραπευτήριο ψυχασθενῶν;
Ἀσφαλῶς εἶναι, μὲ μιὰ διαφορετικὴ ἔννοια ποὺ δίνουμε στὴ λέξη ψυχασθενής. (Ὄχι ὁ σχιζοφρενής, ἀλλὰ ὁ κυριαρχούμενος ἀπὸ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη).
Τότε τί ἐπικρίνουμε στὴ θέση τοῦ Ρωμανίδη;
1. Ἐπικρίνουμε τὸ ἀπόλυτο καὶ ἀποκλειστικὸ τῆς θέσεώς του: ὅτι δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνο αὐτό (θεραπευτήριο ψυχασθενῶν). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καὶ αὐτό, ἀλλὰ ὄχι μόνο αὐτό.
2. Ἐπικρίνουμε καὶ τὴ θέση του ὅτι ἡ ἀσθένεια ἀπὸ τὴν ὁποία θεραπεύει ἡ Ἐκκλησία τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ θρησκεία. Ὑπάρχει ἀλήθεια σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀντίληψη, ἀλλὰ καὶ ἐδῶ ἔχουμε τὸ ἴδιο πρόβλημα τῆς μονομέρειας καὶ ἀποκλειστικότητας.
Τί εἶναι τότε ἡ Ἐκκλησία;
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μυστήριο. Στὴ μικρὴ μελέτη μου «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ» τὸ ἀναπτύσσω αὐτὸ ἐκτενέστερα, γι᾿ αὐτὸ δὲν θὰ γράψω περισσότερα ἐδῶ.

Β. Μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μόνο οἱ κεκαθαρμένοι;
Αὐτὸ εἶναι ἀναμφιβόλως ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον σοβαρὰ θεολογικὰ ἀτοπήματα τοῦ Ρωμανίδη.
Κανένας ἀπὸ τοὺς Πατέρες δὲν διδάσκει κάτι τέτοιο. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείμενο, ποὺ νὰ εὐνοεῖ παρόμοια ἀντίληψη. Τὰ κείμενα ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ Ρωμανίδης παρερμηνεύονται πλήρως. Καὶ δυσκολεύομαι νὰ δεχθῶ ὅτι αὐτὸ δὲν γίνεται σκοπίμως.
Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ποὺ παραθέτεις, Ἰωάννη, ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σπεύδουν στὴν Ἱεροσύνη ἐπιπόλαια. Μιλάει γιὰ τὴν Ἱεροσύνη, καμία σχέση μὲ τὸ ποιὸς μετέχει στὴν Ἐκκλησία.
Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, δηλαδὴ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τελείως διαφορετικὸ ζήτημα!
Ὀρθοδόξως εἶναι ἀδιανόητο νὰ ὑποστηρίζουμε ὅτι μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μόνο οἱ κεκαθαρμένοι. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς πλέον ἀντορθόδοξες θέσεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ποτέ!

Γ. Τὸ πνευματικὸ παιδὶ ποὺ ἄφησε ἀκέραιο εὐωδιάζον λείψανο.
Αὐτὸ εἶναι ἄλλο ἕνα παραμύθι τῶν Ρωμανιδικῶν. Παραμύθι ὡς πρὸς τὸ ὅτι ἦταν πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Ρωμανίδη! Κάτι ἀντίστοιχο μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχω σημειώσει γιὰ δῆθεν σχέση τοῦ Ρωμανίδη μὲ τὸν Φλωρόφσκυ.
Τὸ παιδὶ γιὰ τὸ ὁποῖο γίνεται λόγος εἶναι ἡ ὁσία Μητέρα Εἰρήνη, κόρη τῆς οἰκογένειας Πατέρα, ἱδρυτῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ στὶς Οἰνοῦσες τῆς Χίου. Ὅμως ἡ ὄντως ὁσία Εἰρήνη οὐδέποτε ὑπῆρξε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Ρωμανίδη. Ὁ Ρωμανίδης συνδεόταν μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ εἶχε κάποια ἐπικοινωνία μὲ αὐτήν, διότι εἶχαν χρηματοδοτήσει τὴν ἔκδοση τῆς διατριβῆς του. Πνευματικοὶ τῆς ὁσίας Εἰρήνης ὑπῆρξαν ὁ π. Ἱερώνυμος ὁ Σιμωνοπετρίτης, ὁ Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας, ὁ π. Φιλόθεος Ζερβᾶκος καὶ ὁ π. Παντελεήμων, ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Μεταμορφώσεως τῆς Βοστώνης.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 15 June, 2010, 12:57:01 AM
Kατ\'αρχάς σας ευχαριστώ κύριε Σταύρο που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε παρά τον πολύ πιστεύω μειωμένο χρόνο σας.
 Αρχικά σωστή η παρατήρηση σας πως η εκκλησία είναι θεραπευτήριο όχι ψυχασθενών με την κλασσική ψυχιατρική έννοια(σχιζοφρενών δηλαδη) αλλά ανθρώπων που πάσχουν από τα πάθη που τα προξενεί η αμαρτία.
   Αυτό το ξεκαθαρίζει και ο παπα-Γιάννης : <<Ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής κατα την πατερική έννοια. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος σχιζοφρενής για να είναι ψυχοπαθής. Ο ορισμός της ψυχοπάθειας απο πατερικής απόψεως είναι ότι η ψυχοπάθεια υπάρχει στον άνθρωπο εκείνο που δεν λειτουργεί  σωστά η νοερά ενέργεια μέσα του (λόγω της κατακυριεύσεως της απο τα πάθη και την αμαρτία)>>. (ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 22-23)
   Η Εκκλησία, έχετε δίκαιο, δέν είναι μόνον ιατρείον, αλλά είναι πρωτίστως ιατρείον σε αυτό επιμένουν όλοι οι πατέρες, η γραφή,τα ιερά μυστήρια της εκκλησίας μας,και οι ακολουθίες:
«Ιατρείον εστίν πνευματικόν η εκκλησία, καί δεί τούς ενταύθα παραγενομένους, κατάλληλα τά φάρμακα λαμβάνοντας καί τοίς οικείοις τραύμασιν επιτιθέντας, ούτως επανιέναι». Μέ άλλα λόγια η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο καί θεραπεύει όσους τραυματισμένους προσέρχονται σέ αυτήν τοποθετώντας στίς πληγές τους τά κατάλληλα φάρμακα. Τό ίδιο εκφράζει σέ άλλη ομιλία του, όταν λέγη ότι η Εκκλησία δέν είναι δικαστήριο πού δικάζει τούς ανθρώπους, αλλά ιατρείο πού θεραπεύει τίς πληγές τους. «Ιατρείον εστίν ενταύθα, ου δικαστήριον, ουκ ευθύνας αμαρτημάτων απαιτούν, αλλά συγχώρησιν αμαρτημάτων παρέχον». Όσοι αισθάνονται τήν Εκκλησία ως δικαστήριο, σφάλλουν καί διαστρεβλώνουν τό έργο της καί τήν αποστολή της. Αυτό τό βλέπουμε καί σέ άλλη ομιλία του όταν γράφη: «Ιατρείον θαυμαστόν τής Εκκλησίας τό διδασκαλείον εστίν. Ιατρείον ψυχών καί αμαρτήματα διανοίας διορθούται». Αυτό σημαίνει ότι καί όταν οι Ιερείς διδάσκουν τούς ανθρώπους, τούς θεραπεύουν μέ τόν λόγο, απαλύνουν τίς πληγές καί δέν τίς οξύνουν μέ επιθετικότητες καί άστοχες ενέργειες. (ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ)
     
      AΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
       <<Η εκκλησία είναι ένα κοινόν ιατρείόν όπου ιατρέυει όλουςτους αμαρτωλούς...>>
Διαβάστε επίσης τον πρόλογο στο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ ΤΟΥ τι εμμονή έχει με αυτό το θέμα σε σημείο που χρήσιμοποιει ιατρικήν ορολογία.
     
      Το ότι η εκκλησία είναι πρωτίστως ιατρείον πνευματικόν το έχουν επικυρώσει οι Οικουμενικές Σύνοδοι.
 Ο ρβ\' κανών της εν Τρούλω Οικουμενικής Συνόδου ονομάζει ξεκάθαρα το έργο της Εκκλησίας ως <<Ιατρικήν εν Πνεύματι Επιστήμη>> και χρησιμοποιεί ξεκάθαρη ιατρικήν ορολογίαν!
  Κανὼν ΡΒ\'
 Δεῖ δὲ τοὺς ἐξουσίαν λύειν καὶ δεσμεῖν παρὰ Θεοῦ λαβόντας, σκοπεῖν τὴν τῆς ἁμαρτίας ποιότητα, καὶ τὴν τοῦ ἡμαρτηκότος πρὸς ἐπιστροφὴν ἑτοιμότητα, καὶ οὕτω κατάλληλον τὴν θεραπείαν προσάγειν τῷ ἀρρωστήματι, ἵνα μή, τῇ ἀμετρίᾳ καθ\' ἑκάτερον χρώμενος, ἀποσφαλείη πρὸς τὴν σωτηρίαν τοῦ κάμνοντας. Οὐ γὰρ ἁπλῆ τῆς ἁμαρτίας ἡ νόσος, ἀλλὰ ποικίλη καὶ πολυειδής, καὶ πολλὰς τῆς βλάβης τὰς παραφυάδας βλαστάνουσα, ἐξ ὧν τὸ κακὸν ἐπὶ πολὺ διαχεῖται, καὶ πρόσω βαίνει, μέχρις ἂν σταίη τῇ δυνάμει τοῦ θεραπεύοντος. Ὥστε τὸν τὴν ἰατρικὴν ἐν Πνεύματι ἐπιστήμην ἐπιδεικνύμενον, πρότερον χρὴ τὴν τοῦ ἡμαρτηκότος διάθεσιν ἐπισκέπτεσθαι, καὶ εἴτε πρὸς τὴν ὑγείαν νεύει, ἢ τοὐναντίον, διὰ τῶν οἰκείων τρόπων προσκαλεῖται καθ' ἑαυτοῦ τὸ ἀρρῶστημα, ἐφορᾷν, ὅπως τε τῆς ἐν τῷ μεταξὺ προνοεῖται ἀναστροφῆς, καὶ εἰ μὴ τῷ τεχνίτῃ ἀντιπαλαίει, καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ἕλκος διὰ τῆς τῶν ἐπιτιθεμένων φαρμάκων αὐξάνει προσαγωγῆς, καὶ οὕτω τὸν ἔλεον κατ\' ἀξίαν ἐπιμετρεῖν. Πᾶς γὰρ λόγος Θεῷ καὶ τῷ τὴν ποιμαντικὴν ἐγχειρισθέντι ἡγεμονίαν, τὸ πλανώμενον πρόβατον ἐπαναγαγεῖν, καὶ τρωθὲν ὑπὸ τοῦ ὄφεως ἐξιάσασθαι, καὶ μήτε κατὰ κρημνῶν ὠθῆσαι τῆς ἀπογνώσεως, μήτε τὸν χαλινὸν ὑπενδοῦναι πρὸς τὴν τοῦ βίου ἔκλυσίν τε καὶ καταφρόνησιν· ἀλλ' ἑνί γε τρόπῳ πάντως, εἴτε διὰ τῶν αὐστηροτέρων τε καὶ στυφόντων, εἴτε διὰ τῶν ἀπαλωτέρων τε καὶ πρᾳοτέρων φαρμάκων, κατὰ τοῦ πάθους στῆναι, καὶ πρὸς συνούλωσιν τοῦ ἕλκους ἀνταγωνίσασθαι, τοὺς τῆς μετανοίας καρποὺς δοκιμάζοντι, καὶ οἰκονομοῦντι σοφῶς τὸν πρὸς τὴν ἄνω λαμπροφορίαν καλούμενον ἄνθρωπον. Ἀμφότερα τοίνυν εἰδέναι ἡμᾶς χρή, καὶ τὰ τῆς ἀκριβείας, καὶ τὰ τῆς συνηθείας· ἕπεσθαι δέ, ἐπὶ τῶν μὴ καταδεξαμένων τὴν ἀκρότητα, τῷ παραδοθέντι τύπῳ, καθὼς ὁ ἱερὸς ἡμᾶς ἐκδιδάσκει Βασίλειος

  Το ίδιο και οι κανόνες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης! Oμιλούν συνεχώς για θεραπεία!
 Παρακαλώ να ανατρέξετε πάλι είς προαναφερθείσα δημοσιευσή μου για να ξαναδείτε ότι οι πατέρες γενικότερα επιμένουν ότι η εκκλησία είναι πρωτίστως ιατρείον. Για ποιό λόγο διότι ο Ιδρυτής της είναι πρωτίστως Ιατρός όπως επιμένουν στα αποσπάσματα που αναφέρω.
  ΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ, η Εκκλησία είναι μυστήριον διότι την ιατρικήν της επιστήμη την εφαρμόζουν οι ιερείς της (και στο σχήμα και στο πνευμα) διά του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ! Όταν και όπου ενεργεί το Πνευμά υπάρχει μυστήριον! Αυτά τονίζει κι ο παπα-Γιάννης! Συμφωνούμε απολύτως!
  Όσον αφορά το θέμα της θεραπείας απο την θρησκείαν ο π.Ρωμανίδης είναι ολοσωστος! Διότι η θρησκεία είναι κατασκεύασμα της νοσούσης προσωπικότητος του ανθρώπου! Κλασσικό παράδειγμα είναι οι \'\'θεοί\'\' της Αρχαίας αλλά δυστυχώς και της νέας Ελλάδος καθώς οι αρχαιόπληκτοι αυξάνονται, οι οποίοι έφεραν όλα τα πάθη και τις αδυναμίες των ανθρώπων αφου οι τελευταίοι τους δημιούργησαν συμφωνα με τις δικές τους προδιαγραφές! Είναι πολύ σωστό αυτό που έχει λεχθεί οτι στην θρησκεία δεν πλάθει ο Θεός τον άνθρωπο αλλά ο ανθρωπος τον Θεό ή τους θεούς του!
   Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία αλλά Αποκάλυψις του Χριστού στόν ασθενή μας κόσμο διότι <<ΕΠΗΚΟΥΣΕ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο ΠΑΤΗΡ ΟΥΧ ΥΠΕΡΕΙΔΕΝ ΗΜΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΝ. ΕΞΑΠΕΣΤΕΙΛΕΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΙΑΤΡΟΝ. ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ. Ο ΓΑΡ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΗΣΟΥΣ ΙΑΤΡΕΥΕΙΝ ΜΕΛΛΩΝ ΛΕΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΠΕΡΙΖΩΣΑΜΕΝΟΣ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΕΝ ΤΟ ΝΟΣΟΥΝ>>. (Αγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Δεν νομίζω αγαπητέ μου κύριε Σταύρο να διαφωνούμε σε κάτι από τα παραπάνω!  
    Με τα υπόλοιπα θα συνεχίσω αύριο. Ευχαριστώ και πάλι.
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 15 June, 2010, 01:37:13 PM
ΛΟΓΟΣ Ε\'
Περί των οιομένων αγνώστως έχειν εν εαυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, μη επαισθανομένων δε καθόλου της ενεργείας αυτού· και περι των λεγόντων μη δύνασθαι τινά των ανθρώπων κατα την παρούσαν ζωήν οράν την δόξαν αυτού, και απόδειξις δια χρήσεων περί τούτου. Και ότι φθόνος ουδείς εν τοις αγίοις, όταν δια πάσης σπουδής εναρέτου τούτοις συνεξισώμεθα. Και ποίω τρόπω ορά τις τον Θεόν και ότι ο εις τοιαύτα μέτρα πεφθακώς, ώστε οράν κατά το εφικτόν τον Θεόν, ένθεν ήδη μυείται και την μέλλουσαν δοθήναι εν τω μέλλοντι τοις αγίοις απόλαυσιν. Και ότι όσα αν ο τοιούτος λέγη ή ποιή ή γραφη, ουκ αυτός, αλλα το Πνεύμα το Αγιον το λαλούν εν αυτώ ταύτα λέγει και γράφει· και ο τους λόγους αυτού αθετών ή παραλογιζόμενος, εις το Πνεύμα του Θεού, το ενεργούν και λαλούν εν αυτώ, αμαρτάνει και βλασφημεί.


Ότι δε δυνατόν ημίν εστί το κατιδείν τον Θεόν, ως ανθρώπω ιδείν εφικτόν, άκουσον αυτού Χριστού του Υιού του Θεού πάλιν λέγοντος· "Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται". Τι ούν ερείς προς ταύτα; Αλλ᾿ οίδα, ο τα εν χερσίν απίστων αγαθά και λαβείν ταύτα μη προθυμούμενος επι τα μέλλοντα μεταβήσεται και αποκριθείς ερεί· "Ναι, όντως οι καθαροί τη καρδία τον Θεόν όψονται, αλλ᾿ εν τω μέλλοντι τούτο και ουκ εν τω νύν αιώνι γενήσεται". Δια τι ή πως τούτο εσταί, αγαπητέ; Ει γαρ δια της καθαράς καρδίας τον Θεόν είπεν όψεσθαι, πάντως ότε η καθαρότης προσγένηται, και η  θεωρία συνέπεται αυτή. Και ει ταύτην ποτέ εκαθάρισας, έγνως αν ως αληθή τα λεγόμενα· επει δε ουκ έθου τούτο εν τη καρδία σου ουδέ είναι αληθές επίστευσας, δια τούτο και της καθάρσεως κατεφρόνησας και της θεωρίας διήμαρτες. Ει γαρ ενταύθα η κάθαρσις, και ενταύθα έσται η όρασις· ει δε μετά θάνατον ειπής την όρασιν είναι, θήσεις πάντως και την κάθαρσιν μετα θάνατον, και ούτω σοι γενήσεται το μηδέποτε ιδείν τον Θεόν εν τω μη είναι σοι εργασίαν μετα την έξοδον δι᾿ ης ευρήσεις την κάθαρσιν. Αλλά και ο Κύριος τι φησίν; "Ο αγαπών με τας εντολάς μου τηρήσει και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν". Πότε ουν η εμφάνεια τούτου γενήσεται; Ενταύθα ή εν τω μέλλοντι; Εύδηλον ότι ενταύθα. Οπου γαρ η ακριβής των εντολων φυλακή, εκεί εσταί και η του Σωτήρος εμφάνεια, μετά δε την εμφάνειαν η τελεία εν ημίν αγάπη προσγίνεται. Ει γαρ μη τούτο γένηται, ούτε πιστεύειν, ούτε αγαπάν αυτόν ως χρή δυνάμεθα· γέγραπται γαρ· "Ο μη αγαπών (212) τον αδελφόν αυτού ον ορά, τον Θεόν ον ου βλέπει πως δύναται αγαπάν;" Ουδαμώς.
 Kάνατε πολύ μεγάλο λάθος κύριε Σταύρο. Όχι μόνον δεν λέει ο Όσιότατός Συμεών ότι αυτά αναφέρονται για την μέλλουσαν ζωήν κατά την Δευτέρα Παρουσία αλλά πώς αν δεν δείς τον Χριστόν εν τη παρούση ζωή δεν θα τόν δείς ούτε στην μέλλουσαν! Αν δηλάδη ο άνθρωπος δεν περάσει από το στάδιον της καθάρσεως από τα πάθη και την αμαρτία στον φωτισμόν της καρδίας διά της νοεράς προσευχής ενεργουμένης υπό του Πνεύματος είς τον δοξασμόν, δηλαδή εις την <<πρόσωπον προς πρόσωπον>> θέα της Ακτίστου Δόξης του Χριστού, τότε εις την μέλλουσαν ζωήν πρόκειταί να ιδεί το Ακτιστον Φως (που είναι αυτή η Θεία Αγάπη) ουχί ως φώς αλλά ως πύρ καταναλίσκον! Θα \'\'καίγονται\'\' δηλαδή οι κολαζόμενοι εκ της ανιδιοτελούς αγάπης του Χριστού! Αυτό το μαρτυρούν πάρα πολλοί Πατέρες, ενδεικτικά μόνον θα αναφέρω ορισμένους.
 <<Το αυτό γαρ Πνεύμα και πύρ καταναλίσκον και φωτίζον φως ονομάζεται>> ΚΛΙΜΑΞ ΚΗ\'-52
 <<Εγώ δε λέγω ότι οι εν τη γεένη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται. Και τί πικρόν και σφοδρόν το της αγάπης κολαστήριον;>>. ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ ΑΣΚΗΤΙΚΑ
 <<Ενεργεί δε η αγάπη εν τη δυνάμει αυτής κατά διπλούν τρόπον. Τους μέν αμαρτωλούς κολάζουσα, τους δε τετηρηκότας τα δέοντα, ευφραίνουσα εν αυτή>>. ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ ΑΣΚΗΤΙΚΑ
  Από την άλλη το μυστήριον του Αγίου Βαπτίσματος όπως λέει στον Δ\' τόμο της Φιλοκαλίας ο Συμεών ο θεολόγος <<το παίρνομε είς άφεση των αμαρτιών μας και ελευθερωνόμαστε από την παλαιά κατάρα και αγιαζόμαστε με την παρουσία του Αγίου Πνευματος.Την τέλεια όμως χάρη σύμφωνα με το ρητό:\'\'Θα κατοικήσω μέσα τους και θα βαδίσω ανάμεσά τους\'\' , δεν την παίρνομε τότε. Αυτή ανήκει σε όσους έχουν βέβαιη πίστη και την εκδηλώνουν με τα έργα τους.(Και εξηγεί ο όσιος πως την πίστη αυτή έχουν όσοι έφτασαν είς τον φωτισμόν της καρδίας δια του Αγίου Πνευματος). Γιατί όταν εκτραπούμε  μετά το βάπτισμα σε πονήρες και αισχρές πράξεις, χάνομε τελείως τον αγιασμόν που πήραμε εις αυτό.Επειτα με ανάλογη μετάνοια και εξομολόγηση  και δάκρυα ( τα οποία αποτελούν το δεύτερο βάπτισμα εις αφεσιν αμαρτιών ) παίρνομε  πρώτα την άφεσιν των αμαρτιών μας, και στη συνέχεια συνέχεια τον αγιασμό   μαζί με την ουράνια χάρη.>>
 
Ιδού και πάλιν εγώ προς τους λέγοντας έχειν αγνώστως Πνεύμα Θεού και οιομένους από του θείου βαπτίσματος τούτο κέκτησθαι εν εαυτοίς και τον μεν θησαυρόν έχειν νομίζοντας, κούφους δε τούτου εαυτούς όλως επιγινώσκοντας, προς τους ομολογούντας μεν μηδέν όλως επαισθανθήναι εν τω βαπτίσματι, αγνώστως δε και ανεπαισθήτως υπολαμβάνοντας την του Θεού δωρεάν εν εαυτοίς από τότε εγκατοίκησασαν και μέχρι του νυν ένδοθεν (208) της εαυτών ψυχής ενυπάρχουσαν· ου μόνον δε, αλλά γαρ και προς αυτούς τους μηδεμίαν λέγοντας πότε αίσθησιν εν θεωρία και αποκαλύψει ταύτης λαβείν, πίστει δε μόνη και λογισμω, αλλ᾿ ου πείρα τούτο παραδεξάμενους και κρατούντας εν εαυτοίς ως εκ της των θείων λογίων ακροάσεως.
Εις το σώμα του Χριστού κατά τον Απόστολον Παυλον μόνον οι κεκαθαρμένοι, οι φωτισμένοι και οι θεούμενοι είναι μέλη του:
<<Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείτονα. καὶ ἔτι καθ\' ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.>>
Οί υπόλοιποι οι οποίοι καίτοι έλαβαν το βάπτισμα δεν τό αξιοποίησαν ώστε να εισέλθουν κι αυτοί εις την χωρίαν των αγίων μελών του Χριστού ονομάζονται απο τον Παύλον <<ιδιώται>> (α\' κορ.14-23)
 Μόνον εκείνοι που έφτασαν εις τον φωτισμόν και εις την θέωσιν εις αυτήν την ζωήν είναι μέλη του σώματος του Χριστού γιατί <<εν τω \'Αδη ουκ εστί μετάνοια>>.
  Το ότι μόνον οι άγιοι είναι μέλη το αναφέρει πάλι ο Συμεών:<< Επειδήπερ μέλη Χριστού του επι πάντων Θεού όντως οι άγιοι χρηματίζουσι πάντες και, ως είρηται, εν αυτώ είναι κεκολλημένοι και συνημμένοι οφείλουσι τω σώματι αυτού, ίνα εκείνος μεν η εν αυτοίς κεφαλή>>.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 15 June, 2010, 02:32:06 PM
Να σβηστούν και αυτά όπως το ζήτησα κι εγώ!

Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣBEBAIA!!! EKEI ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΘΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΑΡΓΑΡΕΣ!!! ΤΙ ΝΑ ΠΩ! ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ\'ΟΛΑ ΑΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ!
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣΗ συμβολή μου πάνω στο θέμα υπήρξε κι εμένα καταλυτική με πάμπολες αποδειξεις περι των συκοφαντιών σας κι έρχονται κι άλλες πολλές!!!
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣΕγώ σε αυτό το φορουμ μπήκα οχι για να αντιπαρατεθώ αλλα για να μοιραστώ τον πνευματικό πλούτο των πατέρων που είχε άξιο εκφραστή του τον παπα-Γιάννη τον Ρωμανίδη που κατασυκοφαντήθηκε με οικτρό τρόπο! Για να μοιραστω όμως αυτόν τον πλούτο ημουν αναγκασμένος να καθαρίσω όλη αυτή την λασπολογία!!!
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣΑΛΛΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ .................ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 15 June, 2010, 08:26:33 PM
Kύριε Σταύρο καλησπέρα! Πρίν από λίγο προμηθεύτηκα από το βιβλίο του Σωτήρα στη Σόλωνος το βιβλίο σας <<ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ>>!  Διάβασα να πάρω μία ιδέα τα πρώτα δύο κεφάλαια και το μόνο που έχω να πώ είναι συγχαρητήρια! Το συστήνω ανεπιφύλακτα ως μία μικρή εισαγώγη στην Ορθόδοξον Εκκλησιολογίαν...!!! Πολύ σπουδαίο βιβλιαράκι!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 15 June, 2010, 11:39:36 PM
[font size=3]Ξένια, ἂς μείνει καὶ κάτι ἀπὸ τὰ φάουλ τῶν συζητήσεων... Ζωντανεύουν τὸ φόρουμ!
Διαφορετικὰ θὰ εἶναι πληκτικὴ καὶ μονότονη ἡ παρακολούθησή του![/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 15 June, 2010, 11:55:10 PM
[font size=3]Ἰωάννη, τὸ πρόβλημα μὲ σένα εἶναι ὅτι ἐσὺ ἔχεις ἄπειρο χρόνο, ἐνῶ ἐγὼ  ἄπειρες ὑποχρεώσεις...
Συνεπῶς δὲν διαφαίνεται λύση στὰ ζητήματα ποὺ συζητοῦμε...
Κατ᾿ ἀνάγκην, ἀφοῦ σημειώσω κάποιες σκέψεις μου πρόχειρα καὶ βιαστικά, θὰ σταματήσω...
Καὶ νομίζω ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι αὐτὸ δὲν σημαίνει κάποιου εἴδους περιφρόνηση.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 15 June, 2010, 11:56:28 PM
Quote from: staboz[font size=3]Ἰωάννη, τὸ πρόβλημα μὲ σένα εἶναι ὅτι ἐσὺ ἔχεις ἄπειρο χρόνο, ἐνῶ ἐγὼ  ἄπειρες ὑποχρεώσεις...
Συνεπῶς δὲν διαφαίνεται λύση στὰ ζητήματα ποὺ συζητοῦμε...
Κατ᾿ ἀνάγκην, ἀφοῦ σημειώσω κάποιες σκέψεις μου πρόχειρα καὶ βιαστικά, θὰ σταματήσω...
Καὶ νομίζω ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι αὐτὸ δὲν σημαίνει κάποιου εἴδους περιφρόνηση.[/fonts]
ΦΥΣΙΚΑ...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 15 June, 2010, 11:57:50 PM
[font size=3]Προτιμότερο θὰ ἦταν κάποτε νὰ συναντηθοῦμε καὶ νὰ συζητήσουμε ἀπὸ κοντά.[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ξένια on 16 June, 2010, 12:01:39 AM
Quote from: staboz[font size=3]Ξένια, ἂς μείνει καὶ κάτι ἀπὸ τὰ φάουλ τῶν συζητήσεων... Ζωντανεύουν τὸ φόρουμ!
Διαφορετικὰ θὰ εἶναι πληκτικὴ καὶ μονότονη ἡ παρακολούθησή του![/fonts]
Δεκτό!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 16 June, 2010, 12:05:07 AM
Quote from: staboz[font size=3]Προτιμότερο θὰ ἦταν κάποτε νὰ συναντηθοῦμε καὶ νὰ συζητήσουμε ἀπὸ κοντά.[/fonts]
Αυτό σκεφτόμουν  μόλις κύριε Σταύρο! Θα σας στείλω σε μηνυμα  το τηλεφωνό μου έτσι ώστε όποτε βρίσκεστε στην Αθήνα και έχετε χρόνο να βρεθούμε! Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 16 June, 2010, 05:02:00 PM
Quote from: ΙΩΑΝΝΗΣΛΟΓΟΣ Ε\'
Περί των οιομένων αγνώστως έχειν εν εαυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, μη επαισθανομένων δε καθόλου της ενεργείας αυτού· και περι των λεγόντων μη δύνασθαι τινά των ανθρώπων κατα την παρούσαν ζωήν οράν την δόξαν αυτού, και απόδειξις δια χρήσεων περί τούτου. Και ότι φθόνος ουδείς εν τοις αγίοις, όταν δια πάσης σπουδής εναρέτου τούτοις συνεξισώμεθα. Και ποίω τρόπω ορά τις τον Θεόν και ότι ο εις τοιαύτα μέτρα πεφθακώς, ώστε οράν κατά το εφικτόν τον Θεόν, ένθεν ήδη μυείται και την μέλλουσαν δοθήναι εν τω μέλλοντι τοις αγίοις απόλαυσιν. Και ότι όσα αν ο τοιούτος λέγη ή ποιή ή γραφη, ουκ αυτός, αλλα το Πνεύμα το Αγιον το λαλούν εν αυτώ ταύτα λέγει και γράφει· και ο τους λόγους αυτού αθετών ή παραλογιζόμενος, εις το Πνεύμα του Θεού, το ενεργούν και λαλούν εν αυτώ, αμαρτάνει και βλασφημεί.


Ότι δε δυνατόν ημίν εστί το κατιδείν τον Θεόν, ως ανθρώπω ιδείν εφικτόν, άκουσον αυτού Χριστού του Υιού του Θεού πάλιν λέγοντος· "Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται". Τι ούν ερείς προς ταύτα; Αλλ᾿ οίδα, ο τα εν χερσίν απίστων αγαθά και λαβείν ταύτα μη προθυμούμενος επι τα μέλλοντα μεταβήσεται και αποκριθείς ερεί· "Ναι, όντως οι καθαροί τη καρδία τον Θεόν όψονται, αλλ᾿ εν τω μέλλοντι τούτο και ουκ εν τω νύν αιώνι γενήσεται". Δια τι ή πως τούτο εσταί, αγαπητέ; Ει γαρ δια της καθαράς καρδίας τον Θεόν είπεν όψεσθαι, πάντως ότε η καθαρότης προσγένηται, και η  θεωρία συνέπεται αυτή. Και ει ταύτην ποτέ εκαθάρισας, έγνως αν ως αληθή τα λεγόμενα· επει δε ουκ έθου τούτο εν τη καρδία σου ουδέ είναι αληθές επίστευσας, δια τούτο και της καθάρσεως κατεφρόνησας και της θεωρίας διήμαρτες. Ει γαρ ενταύθα η κάθαρσις, και ενταύθα έσται η όρασις· ει δε μετά θάνατον ειπής την όρασιν είναι, θήσεις πάντως και την κάθαρσιν μετα θάνατον, και ούτω σοι γενήσεται το μηδέποτε ιδείν τον Θεόν εν τω μη είναι σοι εργασίαν μετα την έξοδον δι᾿ ης ευρήσεις την κάθαρσιν. Αλλά και ο Κύριος τι φησίν; "Ο αγαπών με τας εντολάς μου τηρήσει και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν". Πότε ουν η εμφάνεια τούτου γενήσεται; Ενταύθα ή εν τω μέλλοντι; Εύδηλον ότι ενταύθα. Οπου γαρ η ακριβής των εντολων φυλακή, εκεί εσταί και η του Σωτήρος εμφάνεια, μετά δε την εμφάνειαν η τελεία εν ημίν αγάπη προσγίνεται. Ει γαρ μη τούτο γένηται, ούτε πιστεύειν, ούτε αγαπάν αυτόν ως χρή δυνάμεθα· γέγραπται γαρ· "Ο μη αγαπών (212) τον αδελφόν αυτού ον ορά, τον Θεόν ον ου βλέπει πως δύναται αγαπάν;" Ουδαμώς.
Πρός επεξήγησιν τών όσων λόγω κάποιας ιδιαιτέρας δυσκολίας με τα αρχαία δέν κατενόηθησαν παραθέτω και την μετάφρασιν των θείων λόγων του Οσίου Πατρός ημών Συμεών του Νέου Θεολόγου.
 
  <<Γιαυτούς που νομίζουν ότι έχουν αγνώστως μέσα τους το Άγιον Πνεύμα, χωρίς καθόλου να αισθάνονται την ενέργεια αυτού. Και γι\'αυτούς που λέγουν ότι δεν ημπορεί κανείς να δεί την Δόξαν Του στην παρούσαν ζωήν, και απόδειξη γι\'αυτό με παραθέματα. Και ότι δεν υπάρχει κανένας φθόνος ανάμεσα στους αγίους,όταν με κάθε ενάρετη προσπάθεια εξισωθούμε μαζί τους. Επίσης με ποιόν τρόπο βλέπει κανείς τον θεόν και ότι εκείνος που έφθασε σε τετοια μέτρα ώστε να βλέπει κατά το δυνατόν τον Θεόν, μυείται ήδη απ\'εδώ  την μελλοντικήν απόλαυσιν που πρόκειται να δοθεί στους αγίους.Και ότι όσα κι αν λέγει ή κάνει ή γράφει αυτός δεν τα κάνει αυτός αλλά το Πνεύμα που ομιλεί μέσα του. Και αυτός που αθετεί τους λόγους αυτού ή παραλογίζεται, αμαρτάνει και βλασφημεί στο Πνεύμα που ενεργεί μέσα του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 17 June, 2010, 05:41:35 PM
[font size=3]1. Τὰ ὅσα σημείωσες ὡς ἀπάντηση, Ἰωάννη, εἶναι σωστὰ μόνο ὡς πρὸς τὸ ὅτι ἀποδεικνύουν πὼς ἡ Ἐκκλησία εἶναι πνευματικὸ ἰατρεῖο, κάτι τὸ ὁποῖο δεχόμαστε οἱ πάντες ἀνεπιφύλακτα.
Κανένα ἀπὸ τὰ κείμενα δὲν λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνο ἢ πρωτίστως καὶ κυρίως τέτοιο ἰατρεῖο. Οὔτε καὶ θὰ βρεῖς κάτι σχετικὸ στοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι μόνο ἀντίληψη τοῦ Ρωμανίδη. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἐπικρίνουμε σ᾿ αὐτόν. Διότι στενεύει καὶ περιορίζει ἀσφυκτικὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀόριστο συγκλονιστικὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.
Συνεπῶς μὴν ταλαιπωρούμαστε χωρὶς λόγο μὲ ἄσχετα πρὸς τὸ καθαυτὸ πρόβλημά μας κείμενα.
2. Ὡς πρὸς τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν ἔκανες κάτι ποὺ συνήθιζε δυστυχῶς ὁ Ρωμανίδης: Νὰ κάνει λανθασμένες καὶ ἀνακριβεῖς παραπομπές, τὴ φρικιαστικότερη ἀπὸ τὶς ὁποῖες θὰ παρουσιάσω σὲ ἑπόμενη τοποθέτησή μου.
Τὸ κείμενο ποὺ εἶχες παραθέσει καὶ σχολίασα προερχόταν ἀπὸ ἄλλη ὁμιλία τοῦ ἁγίου Συμεών, ὄχι ἀπὸ τὸν Ε΄λόγο ποὺ παραθέτεις τώρα καὶ ποὺ μιλάει γιὰ ἄλλο θέμα.
Δὲν θὰ πῶ τίποτε περισσότερο. Μόνο πρόσεχε![/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 17 June, 2010, 08:56:33 PM
[font size=3]Δυὸ λόγια γιὰ τὸν ρωμανιδικὸ στροφαλισμὸ τῆς νοερᾶς ἐνεργείας καὶ τῆς θείας ἐνεργείας στὰ ἱερὰ λείψανα.
Κανένα -μὰ ἀπολύτως κανένα- πατερικὸ κείμενο δὲν μιλάει γιὰ κάτι τέτοιο. Τὰ παρατιθέμενα κείμενα ὁμιλοῦν γιὰ τὴν κυκλικὴ κίνηση τοῦ νοῦ κατὰ τὴν προσευχὴ τῶν ζώντων ὄχι τῶν κεκοιμημένων! Πρόκειται περὶ κορυφαίου θεολογικοῦ ἀτοπήματος![/fonts]
(Θὰ συμπληρώσω κάτι ἀργότερα)
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 17 June, 2010, 10:16:38 PM
Quote from: staboz[font size=3]1. Τὰ ὅσα σημείωσες ὡς ἀπάντηση, Ἰωάννη, εἶναι σωστὰ μόνο ὡς πρὸς τὸ ὅτι ἀποδεικνύουν πὼς ἡ Ἐκκλησία εἶναι πνευματικὸ ἰατρεῖο, κάτι τὸ ὁποῖο δεχόμαστε οἱ πάντες ἀνεπιφύλακτα.
Κανένα ἀπὸ τὰ κείμενα δὲν λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνο ἢ πρωτίστως καὶ κυρίως τέτοιο ἰατρεῖο. Οὔτε καὶ θὰ βρεῖς κάτι σχετικὸ στοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι μόνο ἀντίληψη τοῦ Ρωμανίδη. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἐπικρίνουμε σ᾿ αὐτόν. Διότι στενεύει καὶ περιορίζει ἀσφυκτικὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀόριστο συγκλονιστικὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.
Συνεπῶς μὴν ταλαιπωρούμαστε χωρὶς λόγο μὲ ἄσχετα πρὸς τὸ καθαυτὸ πρόβλημά μας κείμενα.
2. Ὡς πρὸς τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν ἔκανες κάτι ποὺ συνήθιζε δυστυχῶς ὁ Ρωμανίδης: Νὰ κάνει λανθασμένες καὶ ἀνακριβεῖς παραπομπές, τὴ φρικιαστικότερη ἀπὸ τὶς ὁποῖες θὰ παρουσιάσω σὲ ἑπόμενη τοποθέτησή μου.
Τὸ κείμενο ποὺ εἶχες παραθέσει καὶ σχολίασα προερχόταν ἀπὸ ἄλλη ὁμιλία τοῦ ἁγίου Συμεών, ὄχι ἀπὸ τὸν Ε΄λόγο ποὺ παραθέτεις τώρα καὶ ποὺ μιλάει γιὰ ἄλλο θέμα.
Δὲν θὰ πῶ τίποτε περισσότερο. Μόνο πρόσεχε![/fonts]
Kαταρχάς καλησπέρα σε όλους!

  Οσον αφορά το ότι  <<Κανένα ἀπὸ τὰ κείμενα δὲν λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνο ἢ πρωτίστως καὶ κυρίως τέτοιο ἰατρεῖο. Οὔτε καὶ θὰ βρεῖς κάτι σχετικὸ στοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ εἶναι μόνο ἀντίληψη τοῦ Ρωμανίδη. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ ἐπικρίνουμε σ᾿ αὐτόν. Διότι στενεύει καὶ περιορίζει ἀσφυκτικὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀόριστο συγκλονιστικὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.>> επειδή είναι πράγματι κουραστικό να παραθέτω συνεχώς Πατερικά χωρία τα οποία δίνουν σαφώς την απάντηση πως το πρώτιστο και κύριο έργο της Εκκλησίας είναι η θεραπεία-ίαση από τα πάθη, το επικύρωσε και Οικουμενική σύνοδος ονομάζοντας το έργο της Εκκλησίας <<ΙΑΤΡΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ>> και τους πνευματικούς <<ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ>>και  παρ\'όλα αυτά να συνεχίζετε να το αμφισβειτείτε σας παραπέμπω στο δίτομο έργο 1200 σελίδων του Γάλλου Ορθοδόξου Θεολόγου JEAN CLAUDE LARCHET με τίτλο <<Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ>> εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας όπου με πλήθος (σε σημείο που κουράζεται ο αναγνώστης) Πατέρικων χωρίων αποδεικνύει του λόγου το αληθές!
  \'Οσον αφορά το ότι κάνω <<λανθασμένες καὶ ἀνακριβεῖς παραπομπές,>> δεν το νομίζω! Είχα παραθέσει τότε το εξής <<Διαβάστε ολοκληρο τον Ε\' ΛΟΓΟ του Οσίου Συμεών του Θεολόγου>> και ότι
<<ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ Α\' ΚΟΡ.12,27-28 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΛΕΕΙ ΕΠ\'ΑΥΤΟΥ <> (ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΣΤ\')>> Εσείς μου ΄γράψατε:
<<Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, δηλαδὴ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τελείως διαφορετικὸ ζήτημα!>> Δεν ξεκαθαρίσατε σε ποιό κείμενο απ\'τα δύο μιλάγατε! Απ\'ότι φαίνετε αναφερόσασταν στον Ηθικό στ\' λόγο.
Αλλά και ο στ\' μιλά για το σώμα του Χριστου στην Δευτέρα Παρουσία??? Λέει ο Συμεών : <<Το ότι όλοι οι άγιοι , όντας μέλη Χριστού (οι άγιοι μόνο είναι μέλη Χριστού ξαναλέει) καταλήγουν σε ένα σώμα αυτού, αλλά και πρόκειται ακόμη τώρα να γίνουν, θα προσπαθήσω να το αποδείξω μέσα από την γραφή.>> Και το αποδεικνύει!
  Για το ίδιο ακριβώς θέμα μιλά και ο ε\' λόγος του <<Γιαυτούς που νομίζουν ότι έχουν αγνώστως μέσα τους το Άγιον Πνεύμα, χωρίς καθόλου να αισθάνονται την ενέργεια αυτού. Και γι\'αυτούς που λέγουν ότι δεν ημπορεί κανείς να δεί την Δόξαν Του στην παρούσαν ζωήν, και απόδειξη γι\'αυτό με παραθέματα. Και ότι δεν υπάρχει κανένας φθόνος ανάμεσα στους αγίους,όταν με κάθε ενάρετη προσπάθεια εξισωθούμε μαζί τους. Επίσης με ποιόν τρόπο βλέπει κανείς τον θεόν και ότι εκείνος που έφθασε σε τετοια μέτρα ώστε να βλέπει κατά το δυνατόν τον Θεόν, μυείται ήδη απ\'εδώ  την μελλοντικήν απόλαυσιν που πρόκειται να δοθεί στους αγίους.Και ότι όσα κι αν λέγει ή κάνει ή γράφει αυτός δεν τα κάνει αυτός αλλά το Πνεύμα που ομιλεί μέσα του. Και αυτός που αθετεί τους λόγους αυτού ή παραλογίζεται, αμαρτάνει και βλασφημεί στο Πνεύμα που ενεργεί μέσα του.>>
 Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο δογματικό του έργο Εκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως αναφέρει για τα λείψανα
  Πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἁγίους ὡς φίλους τοῦ Χριστοῦ, ὡς παιδιά καὶ κληρονόμους τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ θεολόγος καὶ εὐαγγελιστής Ἰωάννης˙ «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοίς τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» «Ὥστε οὔκ εἰσιν ἔτι δοῦλοι, ἀλλ' υἱοί˙ οἱ δὲ υἱοί καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ».

(Οἱ ἅγιοι) ἔχουν γίνει θησαυροφυλάκια τοῦ Θεοῦ καὶ καθαρά καταλύματα. «Ἐνοικήσω γὰρ ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω», λέει ὁ Θεός, «καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός».

Λέει βέβαια ἡ θεία Γραφή ὅτι «ψυχαί δικαίον ἐν χειρί Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν ὁ θάνατος»˙ γιατί ὁ θάνατος˙ «Ἐκοπίασαν γὰρ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζήσονται εἰς τέλος». Καὶ˙ «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ». Λοιπόν τὶ πολυτιμότερον «ὑπάρχει ἀπό τὸ νὰ εἶναι κανείς στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ; Διότι ὁ Θεός εἶναι ζωή καὶ φῶς, καὶ αὐτοί ποὺ εἶναι μέσα στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, εἶναι μέσα στὴ ζωή καὶ μέσα στὸ φῶς.

Ὅτι πάλι κατοίκησε καὶ μέσα στὰ σώματά των ὁ Θεός διά μέσου τοῦ νοῦ, τὸ λέει ὁ ἀπόστολος˙ «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σῶματα ὑμῶν ναός τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστίν; Ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμα ἐστι». Καὶ «Εἰ τις τὸν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός». Πῶς λοιπόν δὲν πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἔμψυχους ναούς τοῦ Θεοῦ; Αὐτοί ζωντανοί στέκονται μὲ παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Δεσπότης Χριστός μᾶς χάρισε ὡς σωστικές πηγές τὰ λείψανα τῶν ἁγίων, ποὺ πηγάζουν μὲ πολλούς τρόπους τὶς εὐεργεσίες, ποὺ ἀναβρύουν μύρο εὐωδίας˙ καὶ κανείς νὰ μὴν ἀπιστεῖ. Γιατί, ἄν ἀπό σκληρό καὶ ἀπόκρημνο βράχο πήγασε νερό στὴν ἔρημο, ἐπειδή θέλησε ὁ Θεός, καὶ ἀπό τὴν σιαγόνα ὄνου, ὅταν δίψασε ὁ Σαμψών, εἶναι ἀπίστευτο νὰ αναβλύζει εὐωδιαστό μύρο ἀπό λείψανα μαρτύρων; Καθόλου γι' αὐτούς ποὺ γνωρίζουν τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν τιμή ποὺ ἔχουν οἱ ἅγιοι ἀγιοι ἀπ' Αὐτόν.

Γιά τόν νόμο ἦταν ἀκάθαρτος καθένας ποὺ ἄγγιζε νεκρό, ἀλλά αὐτοί δὲν ἦταν νεκροί νεκροί. Γιατί ἀπό τὴ στιγμή ποὺ ἡ αὐτοζωή, ὁ αἴτιος τῆς ζωῆς, συγκαταριθμήθηκε μὲ τοὺς νεκρούς, δὲν ὀνομάζουμε νεκρούς αὐτούς ποὺ κοιμήθηκαν μὲ τὴν πίστη σ' Αὐτόν. Γιατί πῶς εἶναι δυνατό νὰ θαυματουργεῖ νεκρό σῶμα;

Πῶς λοιπόν ἐκδιώκονται μὲ αὐτά οἱ δαίμονες, ἀπομακρύνονται οἱ ἀρρώστιες, θεραπεύονται οἱ ἀσθενεῖς, ἀποκτοῦν τὸ φῶς των οἱ τυφλοί, καθαρίζονται λεπροί, παύουν οἱ πειρασμοί καὶ οἱ θλίψεις, κάθε καλή δόση κατέρχεται διά μέσου αὐτῶν ἀπό τὸν Πατέρα τῶν φώτων σ' αὐτούς ποὺ τὴ ζητούν μὲ ἀδίστακτη πίστη; Πόσο θὰ κοπίαζες γιά νὰ βρεῖς προστάτη νὲ σὲ παρουσιάσει σὲ θνητό βασιλιά καὶ νὰ μιλήσει σ' αὐτόν γιά χάρη σου; Λοιπόν δὲν πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς προστάτες ὅλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ποὺ παρακαλοῦν τὸ Θεό γιά χάρη μας;


Eίδατε σε ποιούς ο μέγας Δαμασκηνός αποδίδει τα χωρία περί ναού του Άγίου Πνεύματος, υιών του θεού και συνεπώς μελών του σώματος του Χριστού? Στους ΑΓΙΟΥΣ οι οποίοι μάλιστα άφησαν μετά θάνατον άφθαρτα λείψανα! Άρα για τους μοντέρνους θεολόγους αφού όλοι ανεξεραίτως γινόμαστε αυτομάτως ναοί του Πνεύματος, υιοί Θεού, μέλη του Χριστού κτλ. όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ μετά θάνατον θα αφήσουμε ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ!!! Η πλήρης διαστροφή της ορθοδόξου θεολογίας! Δηλαδή εγώ που ζω μέσα στην αμαρτία συγκρίνομαι με τήν Οσία Ειρήνη την Μυρτιδιώτισσα που άφησε ακέραιο ευωδιάζων λείψανο  Kαταντήσαμεν λοιπόν την ορθοδοξον θεολογίαν μία ηθικολογία όπου όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες στα μυστήρια παίρνουμε Αγιο Πνεύμα, θεωνόμαστε και παίρνουμε το εισητήριο για τον παράδεισο!
Διαβάστε όμως την ακολουθία της Θείας Μεταλλήψεως τι λέει συνεχώς!
Ἄρτος ζωῆς αἰωνιζούσης γενέσθω μοι τὸ Σῶμά σου τὸ ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καὶ τὸ Τίμιον Αἷμα, καὶ νόσων πολυτρόπων ἀλεξητήριον.

Θεράπευσον τῆς ψυχῆς μου τὰ τραύματα, Κύριε, καὶ ὅλον ἁγίασον καὶ καταξίωσον, Δέσποτα, ὅπως κοινωνήσω σου τοῦ μυστικοῦ Θείου Δείπνου ὁ ταλαίπωρος
Λόγε Θεοῦ καὶ Θεέ, ὁ ἄνθραξ γένοιτο τοῦ σοῦ Σώματος εἰς φωτισμὸν τῷ ἐσκοτισμένῳ ἐμοί, καὶ καθαρισμὸν τῆς βεβηλωθείσης ψυχῆς μου τὸ Αἷμὰ σου.

Τὸν Ἄρτον, Χριστέ, λαβεῖν μὴ ὑπερίδῃς με, τὸ Σῶμα τὸ σὸν καὶ τὸ θεῖον νῦν Αἷμά σου· τῶν ἀχράντων, Δέσποτα, καὶ φρικτῶν Μυστηρίων σου μετασχεῖν τῷ ἀθλίῳ, μὴ εἰς κρῖμά μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ ἀθάνατον.

Πηγὴ ἀγαθῶν ἡ μετάληψις, Χριστέ, τῶν ἀθανάτων σου νῦν Μυστηρίων· γενηθήτω μοι φῶς καὶ ζωὴ καὶ ἀπάθεια, καὶ πρὸς ἀρετῆς θειοτέρας προκοπὴν καὶ ἐπίδοσιν πρόξενος, μόνε Ἀγαθέ, ὅπως δοξάζω σε.

Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος. Ὤ φρικτοῦ Μυστηρίου! Ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου Σώματος καὶ Αἵματος ὁ πηλὸς μετέχω καὶ ἀφθαρτοποιοῦμαι;

Ψυχὴν σὺν τῷ σώματι ἁγιασθείην, Δέσποτα, φωτισθείην, σωθείην, γενοίμην οἶκός σου τῇ τῶν Μυστηρίων μεθέξει τῶν ἱερῶν, ἔνοικόν σε ἔχων σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι, εὐεργέτα Πολυέλεε.

Λίγα από τα πολλά της υπέροχης αυτής Ακολουθίας! Αφού όλοι είμαστε ναοί του Πνευματος κατα τους μοντέρνους θεολόγους γιατί δεν φωτιζόμαστε και δεν θεονόμαστε με την μετάλληψη της Σαρκός και του Αίματος του Χριστου?
 ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΙ!!!

Οσον αφορά ότι η χάρις του Πνεύματος δια της νοερας ενεργείας (Ὅτι πάλι κατοίκησε καὶ μέσα στὰ σώματά των ὁ Θεός διά μέσου τοῦ νοῦ, ) δεν υπάρχει μετά τον θάνατο στους αγίους λέει ο Χρυσόστομος:
\"Καθάπερ γὰρ τὰ νάματα τῶν πηγῶν βρύοντα, οὐκ εἴσω τῶν οἰκείων κόλπων κατέχεται ἀλλ\' ὑπερβλύζει καὶ ἐπερχεῖται, οὕτω δη καὶ ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις, ἡ τοῖς οστέοις παρακαθημένη καὶ τοῖς ἁγίοις συνοικοῦσα, καὶ εἰς ἑτέρους πρόεισι τοὺς μετὰ πίστεως ἐφεπομένους αὐτῇ, καὶ ἀπὸ ψυχῆς εἰς σώματα, καὶ ἀπὸ σωμάτων εἰς ἰμάτια, καὶ ἀπὸ ἰματίων εἰς ὑποδήματα καὶ ἀπὸ ὑποδημάτων εἰς σκιὰς ἐκτρέχει. Διὰ τοι τοῦτο οὐ τὰ σώματα ἐνήργει μόνοντῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ τὰ σουδάρια καὶ τὰ σιμικίνθια, καὶ οὐ τὰ σουδάρια μόνον καὶ τὰ σιμικίνθια ἀλλὰ καὶ αἱ σκιαὶ τοῦ Πέτρου τῶν ζώντων δυνατώτερα εἰργάζοντο\". (Ιω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ τ. 33ος, σελ. 52)

Και πείτε πως δεν είναι έτσι! Τότε ποιός και με ποιό τρόπο διατηρεί το σώμα άφθαρτο? Πρόκειται περὶ κορυφαίου θεολογικοῦ ἀτοπήματος???
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 17 June, 2010, 10:46:48 PM
Πιστεύω πως δεν θεωρείται και την θεολογία του αειμνήστου Τρεμπέλα <<αρρωστημένη>> παρ\'όλο που στο Μυστικισμός-Αποφατισμός βλασφημεί τους νηπτικούς Αγίους Συμεών τον Θεολόγο, Γρηγόριο τον Παλαμά,Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, Μακάριο τον Αιγύπτιο κ.τ.λ. Παρ\'όλο που δεχόταν την ρωμαιοκαθολική διδασκαλία περι ικανοποιήσεως της Θείας δικαιοσύνης, δεχόταν το προσιτό της θείας ουσίας, το actus purus και ένα σορό άλλα πλήρως αντικρουόμενα με τα  ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙ της πίστεως μας!!! Αυτό που θέλω να πω είναι πως εκπλήσομαι με την πολεμική που κάνετε στον ρωμανίδη που αν έκανε λάθη δεν τα έκανε σε τόσο σοβαρά ζητήματα και ακολουθούσε τους πατέρες όσο μπορούσε και δεν κάνετε έστω μια μικρη κριτική στα εξωφρενικά αυτά λάθη του Τρεμπέλα!!! Και είναι ακόμη πολλά και σοβαρά! Τέλος πάντων...
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 17 June, 2010, 10:51:14 PM
Kαι ακόμη κάτι: Γιατί επιτέλους δεν κάνετε έστω μία αναφορά στο κορυφαίο των κορυφαίων έργο του Ρωμανίδη <<ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ>>?
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 18 June, 2010, 12:03:59 AM
1.ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΙΑΤΡΕΙΟ.Ο π. Ρωμανίδης πούθενά δεν είπε οτι η εκκλησια ειναι ΜΟΝΟ ιατρείο ..Απλά οι Πατέρες χρησιμοποιούν αυτό τον όρο πιο συχνά μάλλον γιατί εκφράζει καλύτερα και σε μεγαλύτερο βάθος απο τους άλλους όρους τον ρόλο της εκκλησίας.Αλλωστε αυτον τον όρο εχει επικυρώσει  η ζ οικουμενική σύνοδος και όχι τους υπόλοιπους(χωρις να σημαίνει οτι  οι αλλοι οροι ειναι λανθασμένοι .Απλα  αυτη η επικυρωσίς  αυτού έναντι άλλων καθως και η πιο συχνή χρήση του στα πατερικά κείμενα δείχνει οτι είναι γενικα παραδεκτο απο τους πατέρες οτι αυτος ο όρος εκφραζει σχετικα καλύτερα κ πληρέστερα τον ρόλο της εκκλησιας απο αλλους)

Kατ\'αρχάς σας ευχαριστώ κύριε Σταύρο που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε παρά τον πολύ πιστεύω μειωμένο χρόνο σας.
Αρχικά σωστή η παρατήρηση σας πως η εκκλησία είναι θεραπευτήριο όχι ψυχασθενών με την κλασσική ψυχιατρική έννοια(σχιζοφρενών δηλαδη) αλλά ανθρώπων που πάσχουν από τα πάθη που τα προξενεί η αμαρτία.
   Αυτό το ξεκαθαρίζει και ο παπα-Γιάννης : <<Ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής κατα την πατερική έννοια. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος σχιζοφρενής για να είναι ψυχοπαθής. Ο ορισμός της ψυχοπάθειας απο πατερικής απόψεως είναι ότι η ψυχοπάθεια υπάρχει στον άνθρωπο εκείνο που δεν λειτουργεί  σωστά η νοερά ενέργεια μέσα του (λόγω της κατακυριεύσεως της απο τα πάθη και την αμαρτία)>>. (ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 22-23)
   Η Εκκλησία, έχετε δίκαιο, δέν είναι μόνον ιατρείον, αλλά είναι πρωτίστως ιατρείον σε αυτό επιμένουν όλοι οι πατέρες, η γραφή,τα ιερά μυστήρια της εκκλησίας μας,και οι ακολουθίες:
«Ιατρείον εστίν πνευματικόν η εκκλησία, καί δεί τούς ενταύθα παραγενομένους, κατάλληλα τά φάρμακα λαμβάνοντας καί τοίς οικείοις τραύμασιν επιτιθέντας, ούτως επανιέναι». Μέ άλλα λόγια η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο καί θεραπεύει όσους τραυματισμένους προσέρχονται σέ αυτήν τοποθετώντας στίς πληγές τους τά κατάλληλα φάρμακα. Τό ίδιο εκφράζει σέ άλλη ομιλία του, όταν λέγη ότι η Εκκλησία δέν είναι δικαστήριο πού δικάζει τούς ανθρώπους, αλλά ιατρείο πού θεραπεύει τίς πληγές τους. «Ιατρείον εστίν ενταύθα, ου δικαστήριον, ουκ ευθύνας αμαρτημάτων απαιτούν, αλλά συγχώρησιν αμαρτημάτων παρέχον». Όσοι αισθάνονται τήν Εκκλησία ως δικαστήριο, σφάλλουν καί διαστρεβλώνουν τό έργο της καί τήν αποστολή της. Αυτό τό βλέπουμε καί σέ άλλη ομιλία του όταν γράφη: «Ιατρείον θαυμαστόν τής Εκκλησίας τό διδασκαλείον εστίν. Ιατρείον ψυχών καί αμαρτήματα διανοίας διορθούται». Αυτό σημαίνει ότι καί όταν οι Ιερείς διδάσκουν τούς ανθρώπους, τούς θεραπεύουν μέ τόν λόγο, απαλύνουν τίς πληγές καί δέν τίς οξύνουν μέ επιθετικότητες καί άστοχες ενέργειες. (ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ)
     
      AΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
       <<Η εκκλησία είναι ένα κοινόν ιατρείόν όπου ιατρέυει όλουςτους αμαρτωλούς...>>
Διαβάστε επίσης τον πρόλογο στο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙΟΝ ΤΟΥ τι εμμονή έχει με αυτό το θέμα σε σημείο που χρήσιμοποιει ιατρικήν ορολογία.
     
      Το ότι η εκκλησία είναι πρωτίστως ιατρείον πνευματικόν το έχουν επικυρώσει οι Οικουμενικές Σύνοδοι.
Ο ρβ\' κανών της εν Τρούλω Οικουμενικής Συνόδου ονομάζει ξεκάθαρα το έργο της Εκκλησίας ως <<Ιατρικήν εν Πνεύματι Επιστήμη>> και χρησιμοποιεί ξεκάθαρη ιατρικήν ορολογίαν!
  Κανὼν ΡΒ\'
Δεῖ δὲ τοὺς ἐξουσίαν λύειν καὶ δεσμεῖν παρὰ Θεοῦ λαβόντας, σκοπεῖν τὴν τῆς ἁμαρτίας ποιότητα, καὶ τὴν τοῦ ἡμαρτηκότος πρὸς ἐπιστροφὴν ἑτοιμότητα, καὶ οὕτω κατάλληλον τὴν θεραπείαν προσάγειν τῷ ἀρρωστήματι, ἵνα μή, τῇ ἀμετρίᾳ καθ\' ἑκάτερον χρώμενος, ἀποσφαλείη πρὸς τὴν σωτηρίαν τοῦ κάμνοντας. Οὐ γὰρ ἁπλῆ τῆς ἁμαρτίας ἡ νόσος, ἀλλὰ ποικίλη καὶ πολυειδής, καὶ πολλὰς τῆς βλάβης τὰς παραφυάδας βλαστάνουσα, ἐξ ὧν τὸ κακὸν ἐπὶ πολὺ διαχεῖται, καὶ πρόσω βαίνει, μέχρις ἂν σταίη τῇ δυνάμει τοῦ θεραπεύοντος. Ὥστε τὸν τὴν ἰατρικὴν ἐν Πνεύματι ἐπιστήμην ἐπιδεικνύμενον, πρότερον χρὴ τὴν τοῦ ἡμαρτηκότος διάθεσιν ἐπισκέπτεσθαι, καὶ εἴτε πρὸς τὴν ὑγείαν νεύει, ἢ τοὐναντίον, διὰ τῶν οἰκείων τρόπων προσκαλεῖται καθ' ἑαυτοῦ τὸ ἀρρῶστημα, ἐφορᾷν, ὅπως τε τῆς ἐν τῷ μεταξὺ προνοεῖται ἀναστροφῆς, καὶ εἰ μὴ τῷ τεχνίτῃ ἀντιπαλαίει, καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ἕλκος διὰ τῆς τῶν ἐπιτιθεμένων φαρμάκων αὐξάνει προσαγωγῆς, καὶ οὕτω τὸν ἔλεον κατ\' ἀξίαν ἐπιμετρεῖν. Πᾶς γὰρ λόγος Θεῷ καὶ τῷ τὴν ποιμαντικὴν ἐγχειρισθέντι ἡγεμονίαν, τὸ πλανώμενον πρόβατον ἐπαναγαγεῖν, καὶ τρωθὲν ὑπὸ τοῦ ὄφεως ἐξιάσασθαι, καὶ μήτε κατὰ κρημνῶν ὠθῆσαι τῆς ἀπογνώσεως, μήτε τὸν χαλινὸν ὑπενδοῦναι πρὸς τὴν τοῦ βίου ἔκλυσίν τε καὶ καταφρόνησιν· ἀλλ' ἑνί γε τρόπῳ πάντως, εἴτε διὰ τῶν αὐστηροτέρων τε καὶ στυφόντων, εἴτε διὰ τῶν ἀπαλωτέρων τε καὶ πρᾳοτέρων φαρμάκων, κατὰ τοῦ πάθους στῆναι, καὶ πρὸς συνούλωσιν τοῦ ἕλκους ἀνταγωνίσασθαι, τοὺς τῆς μετανοίας καρποὺς δοκιμάζοντι, καὶ οἰκονομοῦντι σοφῶς τὸν πρὸς τὴν ἄνω λαμπροφορίαν καλούμενον ἄνθρωπον. Ἀμφότερα τοίνυν εἰδέναι ἡμᾶς χρή, καὶ τὰ τῆς ἀκριβείας, καὶ τὰ τῆς συνηθείας· ἕπεσθαι δέ, ἐπὶ τῶν μὴ καταδεξαμένων τὴν ἀκρότητα, τῷ παραδοθέντι τύπῳ, καθὼς ὁ ἱερὸς ἡμᾶς ἐκδιδάσκει Βασίλειος

  Το ίδιο και οι κανόνες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης! Oμιλούν συνεχώς για θεραπεία!
Παρακαλώ να ανατρέξετε πάλι είς προαναφερθείσα δημοσιευσή μου για να ξαναδείτε ότι οι πατέρες γενικότερα επιμένουν ότι η εκκλησία είναι πρωτίστως ιατρείον. Για ποιό λόγο διότι ο Ιδρυτής της είναι πρωτίστως Ιατρός όπως επιμένουν στα αποσπάσματα που αναφέρω.
  ΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ, η Εκκλησία είναι μυστήριον διότι την ιατρικήν της επιστήμη την εφαρμόζουν οι ιερείς της (και στο σχήμα και στο πνευμα) διά του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ! Όταν και όπου ενεργεί το Πνευμά υπάρχει μυστήριον! Αυτά τονίζει κι ο παπα-Γιάννης! Συμφωνούμε απολύτως!
  Όσον αφορά το θέμα της θεραπείας απο την θρησκείαν ο π.Ρωμανίδης είναι ολοσωστος! Διότι η θρησκεία είναι κατασκεύασμα της νοσούσης προσωπικότητος του ανθρώπου! Κλασσικό παράδειγμα είναι οι \'\'θεοί\'\' της Αρχαίας αλλά δυστυχώς και της νέας Ελλάδος καθώς οι αρχαιόπληκτοι αυξάνονται, οι οποίοι έφεραν όλα τα πάθη και τις αδυναμίες των ανθρώπων αφου οι τελευταίοι τους δημιούργησαν συμφωνα με τις δικές τους προδιαγραφές! Είναι πολύ σωστό αυτό που έχει λεχθεί οτι στην θρησκεία δεν πλάθει ο Θεός τον άνθρωπο αλλά ο ανθρωπος τον Θεό ή τους θεούς του!
   Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία αλλά Αποκάλυψις του Χριστού στόν ασθενή μας κόσμο διότι <<ΕΠΗΚΟΥΣΕ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο ΠΑΤΗΡ ΟΥΧ ΥΠΕΡΕΙΔΕΝ ΗΜΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΝ. ΕΞΑΠΕΣΤΕΙΛΕΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΙΑΤΡΟΝ. ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ. Ο ΓΑΡ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΗΣΟΥΣ ΙΑΤΡΕΥΕΙΝ ΜΕΛΛΩΝ ΛΕΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΠΕΡΙΖΩΣΑΜΕΝΟΣ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΕΝ ΤΟ ΝΟΣΟΥΝ>>. (Αγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

2.ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.Αναφέρατε

΄
Αὐτὸ εἶναι ἀναμφιβόλως ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον σοβαρὰ θεολογικὰ ἀτοπήματα τοῦ Ρωμανίδη.
Κανένας ἀπὸ τοὺς Πατέρες δὲν διδάσκει κάτι τέτοιο. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείμενο, ποὺ νὰ εὐνοεῖ παρόμοια ἀντίληψη. Τὰ κείμενα ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ Ρωμανίδης παρερμηνεύονται πλήρως. Καὶ δυσκολεύομαι νὰ δεχθῶ ὅτι αὐτὸ δὲν γίνεται σκοπίμως.
Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ποὺ παραθέτεις, Ἰωάννη, ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σπεύδουν στὴν Ἱεροσύνη ἐπιπόλαια. Μιλάει γιὰ τὴν Ἱεροσύνη, καμία σχέση μὲ τὸ ποιὸς μετέχει στὴν Ἐκκλησία.
Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, δηλαδὴ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τελείως διαφορετικὸ ζήτημα!
Ὀρθοδόξως εἶναι ἀδιανόητο νὰ ὑποστηρίζουμε ὅτι μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μόνο οἱ κεκαθαρμένοι. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς πλέον ἀντορθόδοξες θέσεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ποτέ!

και σας απαντησαμε
QuoteΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ<< ΤΙΣ ΜΗΠΩ ΣΧΟΛΑΣΑΣ,ΜΗΔΕ ΜΑΘΩΝ ΛΑΛΕΙΝ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΝ, ΕΤΙ ΝΗΠΙΟΣ ΩΝ,ΕΤΙ ΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙ,ΕΤΙ ΤΩΝ ΟΥΚ ΑΡΙΘΜΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΣΡΑΗΛ,
ΟΥΔΕ ΚΑΤΑΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΘΕΟΥ ΠΑΡΑΤΑΞΙΝ... Διαβάστε ολοκληρο τον Ε\' ΛΟΓΟ του Οσίου Συμεών του Θεολόγου ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΣΑΣ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠ΄ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ!!! ΟΥΠΣ!!! ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ Ο ΣΥΜΕΩΝ O ENAΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ \'\'ΘΕΟΛΟΓΟΣ\'\' ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ!!! ΑΚΟΥΣΟΝ,ΑΚΟΥΣΟΝ!!! ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΥΜΕΩΝ!!! ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑ-ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΟΤΙ  <<ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ>> ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ!!! <> (ΜΤΘ.26-65) Χρειαζόμαστε άλλα χωρία περί της υψίστης αληθείας αυτού??? Λόγο νοοτροπίας χρειαζόμαστε! Αλλά λογω χρόνου θα παρατεθούν σε άλλη επεξεργασία!!!  Μήπως είναι μονομερής και ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ? ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ Α\' ΚΟΡ.12,27-28 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΛΕΕΙ ΕΠ\'ΑΥΤΟΥ <> (ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΣΤ\') Ποίος κάνει λοιπόν <<βαρύτατο σφάλμα>>???
QuoteΙδού και πάλιν εγώ προς τους λέγοντας έχειν αγνώστως Πνεύμα Θεού και οιομένους από του θείου βαπτίσματος τούτο κέκτησθαι εν εαυτοίς και τον μεν θησαυρόν έχειν νομίζοντας, κούφους δε τούτου εαυτούς όλως επιγινώσκοντας, προς τους ομολογούντας μεν μηδέν όλως επαισθανθήναι εν τω βαπτίσματι, αγνώστως δε και ανεπαισθήτως υπολαμβάνοντας την του Θεού δωρεάν εν εαυτοίς από τότε εγκατοίκησασαν και μέχρι του νυν ένδοθεν (208) της εαυτών ψυχής ενυπάρχουσαν· ου μόνον δε, αλλά γαρ και προς αυτούς τους μηδεμίαν λέγοντας πότε αίσθησιν εν θεωρία και αποκαλύψει ταύτης λαβείν, πίστει δε μόνη και λογισμω, αλλ᾿ ου πείρα τούτο παραδεξάμενους και κρατούντας εν εαυτοίς ως εκ της των θείων λογίων ακροάσεως.
Εις το σώμα του Χριστού κατά τον Απόστολον Παυλον μόνον οι κεκαθαρμένοι, οι φωτισμένοι και οι θεούμενοι είναι μέλη του:
<<Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείτονα. καὶ ἔτι καθ\' ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.>>
Οί υπόλοιποι οι οποίοι καίτοι έλαβαν το βάπτισμα δεν τό αξιοποίησαν ώστε να εισέλθουν κι αυτοί εις την χωρίαν των αγίων μελών του Χριστού ονομάζονται απο τον Παύλον <<ιδιώται>> (α\' κορ.14-23)
Μόνον εκείνοι που έφτασαν εις τον φωτισμόν και εις την θέωσιν εις αυτήν την ζωήν είναι μέλη του σώματος του Χριστού γιατί <<εν τω \'Αδη ουκ εστί μετάνοια>>.
  Το ότι μόνον οι άγιοι είναι μέλη το αναφέρει πάλι ο Συμεών:<< Επειδήπερ μέλη Χριστού του επι πάντων Θεού όντως οι άγιοι χρηματίζουσι πάντες και, ως είρηται, εν αυτώ είναι κεκολλημένοι και συνημμένοι οφείλουσι τω σώματι αυτού, ίνα εκείνος μεν η εν αυτοίς κεφαλή>>.
Quote\'Οσον αφορά το ότι κάνω <<λανθασμένες καὶ ἀνακριβεῖς παραπομπές,>> δεν το νομίζω! Είχα παραθέσει τότε το εξής <<Διαβάστε ολοκληρο τον Ε\' ΛΟΓΟ του Οσίου Συμεών του Θεολόγου>> και ότι
<<ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΦΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ Α\' ΚΟΡ.12,27-28 ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΛΕΕΙ ΕΠ\'ΑΥΤΟΥ <> (ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΣΤ\')>> Εσείς μου ΄γράψατε:
<<Τὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ἀναφέρεται σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θὰ μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, δηλαδὴ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τελείως διαφορετικὸ ζήτημα!>> Δεν ξεκαθαρίσατε σε ποιό κείμενο απ\'τα δύο μιλάγατε! Απ\'ότι φαίνετε αναφερόσασταν στον Ηθικό στ\' λόγο.
Αλλά και ο στ\' μιλά για το σώμα του Χριστου στην Δευτέρα Παρουσία??? Λέει ο Συμεών : <<Το ότι όλοι οι άγιοι , όντας μέλη Χριστού (οι άγιοι μόνο είναι μέλη Χριστού ξαναλέει) καταλήγουν σε ένα σώμα αυτού, αλλά και πρόκειται ακόμη τώρα να γίνουν, θα προσπαθήσω να το αποδείξω μέσα από την γραφή.>> Και το αποδεικνύει!
  Για το ίδιο ακριβώς θέμα μιλά και ο ε\' λόγος του <<Γιαυτούς που νομίζουν ότι έχουν αγνώστως μέσα τους το Άγιον Πνεύμα, χωρίς καθόλου να αισθάνονται την ενέργεια αυτού. Και γι\'αυτούς που λέγουν ότι δεν ημπορεί κανείς να δεί την Δόξαν Του στην παρούσαν ζωήν, και απόδειξη γι\'αυτό με παραθέματα. Και ότι δεν υπάρχει κανένας φθόνος ανάμεσα στους αγίους,όταν με κάθε ενάρετη προσπάθεια εξισωθούμε μαζί τους. Επίσης με ποιόν τρόπο βλέπει κανείς τον θεόν και ότι εκείνος που έφθασε σε τετοια μέτρα ώστε να βλέπει κατά το δυνατόν τον Θεόν, μυείται ήδη απ\'εδώ  την μελλοντικήν απόλαυσιν που πρόκειται να δοθεί στους αγίους.Και ότι όσα κι αν λέγει ή κάνει ή γράφει αυτός δεν τα κάνει αυτός αλλά το Πνεύμα που ομιλεί μέσα του. Και αυτός που αθετεί τους λόγους αυτού ή παραλογίζεται, αμαρτάνει και βλασφημεί στο Πνεύμα που ενεργεί μέσα του.>>
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο δογματικό του έργο Εκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως αναφέρει για τα λείψανα
  Πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἁγίους ὡς φίλους τοῦ Χριστοῦ, ὡς παιδιά καὶ κληρονόμους τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ θεολόγος καὶ εὐαγγελιστής Ἰωάννης˙ «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοίς τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» «Ὥστε οὔκ εἰσιν ἔτι δοῦλοι, ἀλλ' υἱοί˙ οἱ δὲ υἱοί καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ».

(Οἱ ἅγιοι) ἔχουν γίνει θησαυροφυλάκια τοῦ Θεοῦ καὶ καθαρά καταλύματα. «Ἐνοικήσω γὰρ ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω», λέει ὁ Θεός, «καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός».

Λέει βέβαια ἡ θεία Γραφή ὅτι «ψυχαί δικαίον ἐν χειρί Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν ὁ θάνατος»˙ γιατί ὁ θάνατος˙ «Ἐκοπίασαν γὰρ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζήσονται εἰς τέλος». Καὶ˙ «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ». Λοιπόν τὶ πολυτιμότερον «ὑπάρχει ἀπό τὸ νὰ εἶναι κανείς στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ; Διότι ὁ Θεός εἶναι ζωή καὶ φῶς, καὶ αὐτοί ποὺ εἶναι μέσα στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, εἶναι μέσα στὴ ζωή καὶ μέσα στὸ φῶς.

Ὅτι πάλι κατοίκησε καὶ μέσα στὰ σώματά των ὁ Θεός διά μέσου τοῦ νοῦ, τὸ λέει ὁ ἀπόστολος˙ «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σῶματα ὑμῶν ναός τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστίν; Ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμα ἐστι». Καὶ «Εἰ τις τὸν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός». Πῶς λοιπόν δὲν πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἔμψυχους ναούς τοῦ Θεοῦ; Αὐτοί ζωντανοί στέκονται μὲ παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Δεσπότης Χριστός μᾶς χάρισε ὡς σωστικές πηγές τὰ λείψανα τῶν ἁγίων, ποὺ πηγάζουν μὲ πολλούς τρόπους τὶς εὐεργεσίες, ποὺ ἀναβρύουν μύρο εὐωδίας˙ καὶ κανείς νὰ μὴν ἀπιστεῖ. Γιατί, ἄν ἀπό σκληρό καὶ ἀπόκρημνο βράχο πήγασε νερό στὴν ἔρημο, ἐπειδή θέλησε ὁ Θεός, καὶ ἀπό τὴν σιαγόνα ὄνου, ὅταν δίψασε ὁ Σαμψών, εἶναι ἀπίστευτο νὰ αναβλύζει εὐωδιαστό μύρο ἀπό λείψανα μαρτύρων; Καθόλου γι' αὐτούς ποὺ γνωρίζουν τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν τιμή ποὺ ἔχουν οἱ ἅγιοι ἀγιοι ἀπ' Αὐτόν.

Γιά τόν νόμο ἦταν ἀκάθαρτος καθένας ποὺ ἄγγιζε νεκρό, ἀλλά αὐτοί δὲν ἦταν νεκροί νεκροί. Γιατί ἀπό τὴ στιγμή ποὺ ἡ αὐτοζωή, ὁ αἴτιος τῆς ζωῆς, συγκαταριθμήθηκε μὲ τοὺς νεκρούς, δὲν ὀνομάζουμε νεκρούς αὐτούς ποὺ κοιμήθηκαν μὲ τὴν πίστη σ' Αὐτόν. Γιατί πῶς εἶναι δυνατό νὰ θαυματουργεῖ νεκρό σῶμα;

Πῶς λοιπόν ἐκδιώκονται μὲ αὐτά οἱ δαίμονες, ἀπομακρύνονται οἱ ἀρρώστιες, θεραπεύονται οἱ ἀσθενεῖς, ἀποκτοῦν τὸ φῶς των οἱ τυφλοί, καθαρίζονται λεπροί, παύουν οἱ πειρασμοί καὶ οἱ θλίψεις, κάθε καλή δόση κατέρχεται διά μέσου αὐτῶν ἀπό τὸν Πατέρα τῶν φώτων σ' αὐτούς ποὺ τὴ ζητούν μὲ ἀδίστακτη πίστη; Πόσο θὰ κοπίαζες γιά νὰ βρεῖς προστάτη νὲ σὲ παρουσιάσει σὲ θνητό βασιλιά καὶ νὰ μιλήσει σ' αὐτόν γιά χάρη σου; Λοιπόν δὲν πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς προστάτες ὅλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ποὺ παρακαλοῦν τὸ Θεό γιά χάρη μας;


Eίδατε σε ποιούς ο μέγας Δαμασκηνός αποδίδει τα χωρία περί ναού του Άγίου Πνεύματος, υιών του θεού και συνεπώς μελών του σώματος του Χριστού? Στους ΑΓΙΟΥΣ οι οποίοι μάλιστα άφησαν μετά θάνατον άφθαρτα λείψανα! Άρα για τους μοντέρνους θεολόγους αφού όλοι ανεξεραίτως γινόμαστε αυτομάτως ναοί του Πνεύματος, υιοί Θεού, μέλη του Χριστού κτλ. όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ μετά θάνατον θα αφήσουμε ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ!!! Η πλήρης διαστροφή της ορθοδόξου θεολογίας! Δηλαδή εγώ που ζω μέσα στην αμαρτία συγκρίνομαι με τήν Οσία Ειρήνη την Μυρτιδιώτισσα που άφησε ακέραιο ευωδιάζων λείψανο  Kαταντήσαμεν λοιπόν την ορθοδοξον θεολογίαν μία ηθικολογία όπου όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες στα μυστήρια παίρνουμε Αγιο Πνεύμα, θεωνόμαστε και παίρνουμε το εισητήριο για τον παράδεισο!
Διαβάστε όμως την ακολουθία της Θείας Μεταλλήψεως τι λέει συνεχώς!
Ἄρτος ζωῆς αἰωνιζούσης γενέσθω μοι τὸ Σῶμά σου τὸ ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καὶ τὸ Τίμιον Αἷμα, καὶ νόσων πολυτρόπων ἀλεξητήριον.

Θεράπευσον τῆς ψυχῆς μου τὰ τραύματα, Κύριε, καὶ ὅλον ἁγίασον καὶ καταξίωσον, Δέσποτα, ὅπως κοινωνήσω σου τοῦ μυστικοῦ Θείου Δείπνου ὁ ταλαίπωρος
Λόγε Θεοῦ καὶ Θεέ, ὁ ἄνθραξ γένοιτο τοῦ σοῦ Σώματος εἰς φωτισμὸν τῷ ἐσκοτισμένῳ ἐμοί, καὶ καθαρισμὸν τῆς βεβηλωθείσης ψυχῆς μου τὸ Αἷμὰ σου.

Τὸν Ἄρτον, Χριστέ, λαβεῖν μὴ ὑπερίδῃς με, τὸ Σῶμα τὸ σὸν καὶ τὸ θεῖον νῦν Αἷμά σου· τῶν ἀχράντων, Δέσποτα, καὶ φρικτῶν Μυστηρίων σου μετασχεῖν τῷ ἀθλίῳ, μὴ εἰς κρῖμά μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ ἀθάνατον.

Πηγὴ ἀγαθῶν ἡ μετάληψις, Χριστέ, τῶν ἀθανάτων σου νῦν Μυστηρίων· γενηθήτω μοι φῶς καὶ ζωὴ καὶ ἀπάθεια, καὶ πρὸς ἀρετῆς θειοτέρας προκοπὴν καὶ ἐπίδοσιν πρόξενος, μόνε Ἀγαθέ, ὅπως δοξάζω σε.

Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος. Ὤ φρικτοῦ Μυστηρίου! Ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου Σώματος καὶ Αἵματος ὁ πηλὸς μετέχω καὶ ἀφθαρτοποιοῦμαι;

Ψυχὴν σὺν τῷ σώματι ἁγιασθείην, Δέσποτα, φωτισθείην, σωθείην, γενοίμην οἶκός σου τῇ τῶν Μυστηρίων μεθέξει τῶν ἱερῶν, ἔνοικόν σε ἔχων σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι, εὐεργέτα Πολυέλεε.

Λίγα από τα πολλά της υπέροχης αυτής Ακολουθίας! Αφού όλοι είμαστε ναοί του Πνευματος κατα τους μοντέρνους θεολόγους γιατί δεν φωτιζόμαστε και δεν θεονόμαστε με την μετάλληψη της Σαρκός και του Αίματος του Χριστου?
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΙ!!!

Οσον αφορά ότι η χάρις του Πνεύματος δια της νοερας ενεργείας (Ὅτι πάλι κατοίκησε καὶ μέσα στὰ σώματά των ὁ Θεός διά μέσου τοῦ νοῦ, ) δεν υπάρχει μετά τον θάνατο στους αγίους λέει ο Χρυσόστομος:
\"Καθάπερ γὰρ τὰ νάματα τῶν πηγῶν βρύοντα, οὐκ εἴσω τῶν οἰκείων κόλπων κατέχεται ἀλλ\' ὑπερβλύζει καὶ ἐπερχεῖται, οὕτω δη καὶ ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις, ἡ τοῖς οστέοις παρακαθημένη καὶ τοῖς ἁγίοις συνοικοῦσα, καὶ εἰς ἑτέρους πρόεισι τοὺς μετὰ πίστεως ἐφεπομένους αὐτῇ, καὶ ἀπὸ ψυχῆς εἰς σώματα, καὶ ἀπὸ σωμάτων εἰς ἰμάτια, καὶ ἀπὸ ἰματίων εἰς ὑποδήματα καὶ ἀπὸ ὑποδημάτων εἰς σκιὰς ἐκτρέχει. Διὰ τοι τοῦτο οὐ τὰ σώματα ἐνήργει μόνοντῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ τὰ σουδάρια καὶ τὰ σιμικίνθια, καὶ οὐ τὰ σουδάρια μόνον καὶ τὰ σιμικίνθια ἀλλὰ καὶ αἱ σκιαὶ τοῦ Πέτρου τῶν ζώντων δυνατώτερα εἰργάζοντο\". (Ιω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ τ. 33ος, σελ. 52)
νομίζω οτι αυτα τα χωρία  είναι ξεκαθαρα πανω σε αύτο το θέμα .Μιλαμε για τον ε και τον α λογο (στ παραγραφο)εγινε ενα μπερδεμα καπου εκει. Γενικα παντως τα παραπανω κειμενα ειναι ξεκαθαρα πανω σε αυτο το θεμα.

3. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ.

Οσον αφορά ότι η χάρις του Πνεύματος δια της νοερας ενεργείας (Ὅτι πάλι κατοίκησε καὶ μέσα στὰ σώματά των ὁ Θεός διά μέσου τοῦ νοῦ, ) δεν υπάρχει μετά τον θάνατο στους αγίους λέει ο Χρυσόστομος:
\"Καθάπερ γὰρ τὰ νάματα τῶν πηγῶν βρύοντα, οὐκ εἴσω τῶν οἰκείων κόλπων κατέχεται ἀλλ\' ὑπερβλύζει καὶ ἐπερχεῖται, οὕτω δη καὶ ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις, ἡ τοῖς οστέοις παρακαθημένη καὶ τοῖς ἁγίοις συνοικοῦσα, καὶ εἰς ἑτέρους πρόεισι τοὺς μετὰ πίστεως ἐφεπομένους αὐτῇ, καὶ ἀπὸ ψυχῆς εἰς σώματα, καὶ ἀπὸ σωμάτων εἰς ἰμάτια, καὶ ἀπὸ ἰματίων εἰς ὑποδήματα καὶ ἀπὸ ὑποδημάτων εἰς σκιὰς ἐκτρέχει. Διὰ τοι τοῦτο οὐ τὰ σώματα ἐνήργει μόνοντῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ τὰ σουδάρια καὶ τὰ σιμικίνθια, καὶ οὐ τὰ σουδάρια μόνον καὶ τὰ σιμικίνθια ἀλλὰ καὶ αἱ σκιαὶ τοῦ Πέτρου τῶν ζώντων δυνατώτερα εἰργάζοντο\". (Ιω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ τ. 33ος, σελ. 52)

Και πείτε πως δεν είναι έτσι! Τότε ποιός και με ποιό τρόπο διατηρεί το σώμα άφθαρτο? Πρόκειται περὶ κορυφαίου θεολογικοῦ ἀτοπήματος???

Ελπιζω να λυθηκαν ορισμένα ζήτηματα!!Προσπαθησα να βαλω σε μια ταξη  τα επιχειρηματα σας και τις απαντησεις μας για να βγαλουμε μια ακρη ......ελπιζω να βοηθησα καπως! και οσον αφορα το αν ο π.Ρωμανιδης κανει λανθασμενες παραπομπες περιμενουμε να μας δειξεται ποιες είναι αυτες και ΓΙΑΤΙ ειναι λανθασμενες- αν και απο την μελετη μου στα κειμενα του π.Ρωμανιδη δεν εχω παρατηρησει κατι τετοιο πουθενα .ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Π.ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΑΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΙΟ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ...ευχαριστω εκ των προτερων....
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 18 June, 2010, 12:09:46 AM
[font size=3]Ἀγαπητέ μου, Ἰωάννη,
Μέχρι τώρα ἀντιμετώπισα τὶς καταθέσεις σου ὅσο περισσότερο γινόταν ἤπια καὶ ὑποχωρητικά, ἀναλογιζόμενος τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας σου καὶ τέλος λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν τὴ διάθεση συγγνώμης ποὺ ἐκδήλωσες. Εἶχα τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ ἥπιος καὶ συγχωρητικός μου τρόπος θὰ σὲ βοηθοῦσε νὰ ἐκφραστεῖς καὶ ἐσὺ ἀνάλογα. Φαίνεται ὅμως ὅτι ἔχω πέσει ἔξω. Οἱ τελευταῖες σου παραθέσεις εἶναι ἐνδεικτικὲς αὐτοῦ τοῦ πνεύματος. Ἀντηπαρῆλθα τὸ ὑβριστικὸ καὶ θρασύτατο ὗφος σου τῶν προηγούμενων ἡμερῶν, ἀντηπαρῆλθα καὶ τὶς ἀηδιαστικὲς καυχησιολογίες σου ὅτι μᾶς συνέτριψες μὲ τὰ δῆθεν ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματά σου. Ἔγραψα ἐπιμόνως μὲ εὐγενικὸ τρόπο, ὅπως ἄλλωστε προσπαθῶ πάντοτε. Στὶς ἀπαντήσεις μου ἀπέφυγα ἐπιμόνως νὰ ὑπογραμμίσω τὰ παιδαριώδη λάθη σου, προκειμένω νὰ μὴν σὲ διασύρω καὶ ἐξευτελιστεῖς.
Θλίβομαι πολὺ ποὺ ἀντὶ νὰ ἐκτιμήσεις αὐτὴ τὴν ἀντιμετώπιση, παρουσιάζεσαι πάλι μὲ τὸν ἴδιο θρασὺ τρόπο: Καυχησιολόγος, ξερόλας, μεγαλομανής.
Μιλᾶς γιᾶ τὰ ἱερότερα τῆς θεολογίας μὲ βέβηλο τρόπο. Δὲν σὲ συγκλονίζει αὐτό; Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἀρρωστημένη ρωμανιδικὴ νοοτροπία ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἐκφράζεσαι; Ὀρθόδοξη Θεολογία, ἀγαπητέ μου, συνδυασμένη μὲ ὑπερηφάνεια καὶ καυχησιολογία δὲν ὑπάρχει! Δὲν τὸ γνωρίζεις αὐτό; Ποιὸς νομίζεις ὅτι εἶσαι τέλος πάντων;
Θλίβομαι γιὰ τὸ κατάντημά σου... Θλίβομαι πολύ!

Θέλεις νὰ διαπιστώσεις μόνος σου τὴν ἀγραμματοσύνη καὶ ἐπιστημονική σου ἀσχετοσύνη; Ἰδού:
Τὸ χωρίο ποὺ παρέθεσες δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν στ΄ ἠθικὸ λόγο τοῦ ἁγίου Συμεών, ὅπως νόμισες χωρὶς νὰ λάβεις τὸν κόπο νὰ τὸ ἐλέγξεις, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ στ΄ παράγραφο τοῦ α΄ λόγου. (Στὴν ἔκδοση τῆς«Ὀρθοδόξου Κυψέλης», τόμος 2ος, σελ. 77). Καμία σχέση μὲ τὸν στ΄ λόγο ποὺ διαπραγματεύεται ἄλλο ζήτημα.
Ἐσὺ ἄλλα γράφεις, ἀλλοῦ παραπέμπεις, ἄλλα καταλαβαίνεις. Ἐπιστήμη δὲν εἶναι νὰ ἀντιγράφεις τυφλὰ ὁλόκληρα σεντόνια ἀπὸ τὸν Ρωμανίδη. Ἐπιστήμη εἶναι νὰ ἑρευνᾶς, νὰ ἐλέγχεις, νὰ κατανοεῖς πρὶν γράψεις.
Ἂν δὲν συνέλθεις καὶ δὲν ζητήσεις συγγνώμην καὶ δὲν ἀλλάξεις τρόπο, θὰ ἀναγκαστῶ νὰ φανερώσω καὶ ὄλες τὶς ἄλλες θεολογικὲς ἀνοησίες ποὺ ἔχεις γράψει καὶ θὰ σταματήσω κάθε ἐνασχόληση μαζί σου.
Ἀρκετὰ καὶ μέχρι ἐδῶ! Ἡ Ξένια σὲ κατάλαβε καλύτερα καὶ κακῶς φαίνεται δέχθηκα τὴν παράκλησή σου καὶ ἔσβησα τὰ ὅσα δικαίως σοῦ ἔσυρε...
Θέλω νὰ ἐλπίζω τὸ καλύτερο![/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 18 June, 2010, 12:26:25 AM
Quote from: staboz[font size=3]Ἀγαπητέ μου, Ἰωάννη,
Μέχρι τώρα ἀντιμετώπισα τὶς καταθέσεις σου ὅσο περισσότερο γινόταν ἤπια καὶ ὑποχωρητικά, ἀναλογιζόμενος τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας σου καὶ τέλος λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν τὴ διάθεση συγγνώμης ποὺ ἐκδήλωσες. Εἶχα τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ ἥπιος καὶ συγχωρητικός μου τρόπος θὰ σὲ βοηθοῦσε νὰ ἐκφραστεῖς καὶ ἐσὺ ἀνάλογα. Φαίνεται ὅμως ὅτι ἔχω πέσει ἔξω. Οἱ τελευταῖες σου παραθέσεις εἶναι ἐνδεικτικὲς αὐτοῦ τοῦ πνεύματος. Ἀντηπαρῆλθα τὸ ὑβριστικὸ καὶ θρασύτατο ὗφος σου τῶν προηγούμενων ἡμερῶν, ἀντηπαρῆλθα καὶ τὶς ἀηδιαστικὲς καυχησιολογίες σου ὅτι μᾶς συνέτριψες μὲ τὰ δῆθεν ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματά σου. Ἔγραψα ἐπιμόνως μὲ εὐγενικὸ τρόπο, ὅπως ἄλλωστε προσπαθῶ πάντοτε. Στὶς ἀπαντήσεις μου ἀπέφυγα ἐπιμόνως νὰ ὑπογραμμίσω τὰ παιδαριώδη λάθη σου, προκειμένω νὰ μὴν σὲ διασύρω καὶ ἐξευτελιστεῖς.
Θλίβομαι πολὺ ποὺ ἀντὶ νὰ ἐκτιμήσεις αὐτὴ τὴν ἀντιμετώπιση, παρουσιάζεσαι πάλι μὲ τὸν ἴδιο θρασὺ τρόπο: Καυχησιολόγος, ξερόλας, μεγαλομανής.
Μιλᾶς γιᾶ τὰ ἱερότερα τῆς θεολογίας μὲ βέβηλο τρόπο. Δὲν σὲ συγκλονίζει αὐτό; Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἀρρωστημένη ρωμανιδικὴ νοοτροπία ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἐκφράζεσαι; Ὀρθόδοξη Θεολογία, ἀγαπητέ μου, συνδυασμένη μὲ ὑπερηφάνεια καὶ καυχησιολογία δὲν ὑπάρχει! Δὲν τὸ γνωρίζεις αὐτό; Ποιὸς νομίζεις ὅτι εἶσαι τέλος πάντων;
Θλίβομαι γιὰ τὸ κατάντημά σου... Θλίβομαι πολύ!

Θέλεις νὰ διαπιστώσεις μόνος σου τὴν ἀγραμματοσύνη καὶ ἐπιστημονική σου ἀσχετοσύνη; Ἰδού:
Τὸ χωρίο ποὺ παρέθεσες δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν στ΄ ἠθικὸ λόγο τοῦ ἁγίου Συμεών, ὅπως νόμισες χωρὶς νὰ λάβεις τὸν κόπο νὰ τὸ ἐλέγξεις, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ στ΄ παράγραφο τοῦ α΄ λόγου. (Στὴν ἔκδοση τῆς«Ὀρθοδόξου Κυψέλης», τόμος 2ος, σελ. 77). Καμία σχέση μὲ τὸν στ΄ λόγο ποὺ διαπραγματεύεται ἄλλο ζήτημα.
Ἐσὺ ἄλλα γράφεις, ἀλλοῦ παραπέμπεις, ἄλλα καταλαβαίνεις. Ἐπιστήμη δὲν εἶναι νὰ ἀντιγράφεις τυφλὰ ὁλόκληρα σεντόνια ἀπὸ τὸν Ρωμανίδη. Ἐπιστήμη εἶναι νὰ ἑρευνᾶς, νὰ ἐλέγχεις, νὰ κατανοεῖς πρὶν γράψεις.
Ἂν δὲν συνέλθεις καὶ δὲν ζητήσεις συγγνώμην καὶ δὲν ἀλλάξεις τρόπο, θὰ ἀναγκαστῶ νὰ φανερώσω καὶ ὄλες τὶς ἄλλες θεολογικὲς ἀνοησίες ποὺ ἔχεις γράψει καὶ θὰ σταματήσω κάθε ἐνασχόληση μαζί σου.
Ἀρκετὰ καὶ μέχρι ἐδῶ! Ἡ Ξένια σὲ κατάλαβε καλύτερα καὶ κακῶς φαίνεται δέχθηκα τὴν παράκλησή σου καὶ ἔσβησα τὰ ὅσα δικαίως σοῦ ἔσυρε...
Θέλω νὰ ἐλπίζω τὸ καλύτερο![/fonts]
TO OTI EKANA ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤ\' ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΕΙΠΑ ΣΤ\' ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΖΕΤΕ! ΣΥΓΝΩΜΗ ΗΜΟΥΝ ΑΝΑΙΔΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ? ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ? ΥΠΟΔΕΙΞΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΑΝΑΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΒΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΝΩΜΗ!!! ΚΑΛΑ ΨΑΧΝΑΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΙΑ ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΕ???
 ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΑΝΑΙΔΗ ΕΚΦΡΑΣΗ! ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ! ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΤΕ! ΚΙ ΑΦΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΥΧΗΣΙΟΛΟΓΟΙ ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΑΣ ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΑΣ!!!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 18 June, 2010, 12:39:23 AM
[font size=3]Ἀπορῶ πῶς μπορεῖς ἀκόμη νὰ μιλᾶς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.
Λοιπόν, μὴν λὲς ὅτι  ἔκανες λάθος καὶ ἀντὶ νὰ πεῖς στ΄ παράγραφος εἶπες στ΄ λόγος.
Δὲν ἔκανες λάθος! Ἀντέγραψες χωρὶς νὰ ξέρεις κἂν ποῦ παραπέμπεις.
Καὶ δὲν καταλαβαίνεις ποῦ ἤσουν ἀναιδής;
Ὅταν γράφεις ὅτι ὁ Τρεμπέλας βλασφημεῖ καὶ κάνει ἐξωφρενικὰ λάθη, δὲν καταλαβαίνεις τί κάνεις;
Εἶσαι πολὺ μικρὸς νάνος, ἀγαπητέ μου, γιὰ νὰ κρίνεις ἕναν τόσο μεγάλο γίγαντα.
Δὲν τὸ καταλαβαίνεις; Τόσο πολὺ ξεμωραμένος εἶσαι;[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 18 June, 2010, 01:06:33 AM
[font size=3]Κατά δεύτερον τα έργα του Αγίου Συμεών δεν τα έχω από την Ορθόδοξη Κυψέλη αλλά από τις Πατερικές Εκδόσεις του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.Το έχω λοιπόν το βιβλίο και δεν αντέγραψα απ\'τον Ρωμανίδη ! Αν θέλετε και την σελίδα είναι 155 ! Έχω δηλώσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό μου στον ογκόλιθο της ακαδημαικής θεολογίας Τρεμπέλα! Αυτό που ήθελα να πω είναι πως ο άνθρωπος όσο μεγάλος κι αν είναι δεν παύει να είναι άνθρωπος και να πέφτει σε λάθη. Γιατί αυτά τα λάθη όντως δεν τα είχε κάνει ο αείμνηστος? Αφου υπάρχουν τα κειμενά του! Είχα σκοπό να πω και για άλλους θεολόγους όπως ο Ζηζιούλας που ξεκίνησε με μία τόσο ωραία διατριβή και τώρα έχει καταλήξει δεξι χέρι του πάπα και εκτρέπεται σε αιρέσεις Τριαδολογικές! Κι ο Γιανναράς κατεβάζει όλες αυτές τις ερωτολογικές βλακείες και ο Ρωμανίδης για τον αξονικό τομογράφο αλλά με πρόλαβαν οι βρισιές σας! Μου είχατε υποδείξει τις προηγούμενες ημέρες ότι ήμουν αναιδής απεναντί σας επειδή με σθένος υπερασπιζόμουν τον Ρωμανίδη και γιαυτό μπορεί να χρησιμοποίησα φράσεις ακατάλληλες! Τώρα όμως εσείς πέσατε στο ίδιο λάθος για το οποίο με μαλώνατε προηγουμένως με την διαφορά ότι εσείς υποστηρίζετε έναν άλλο θεολόγο και ότι χρησιμοποιήσατε πολύ βαριές εκφράσεις που δεν επιτρέπετε να χρησιμοποιεί ένας άνθρωπος αφιερωμένος,στην ουσία μοναχός! Είχατε πει πως δείξατε σε μένα την αγάπη σας και την υπομονή σας! Η αγάπη όμως όπως ξέρετε καλύτερα από μένα <<μακροθυμεί, χρηστεύεται,... η αγάπη ουκ ασχημονεί,ου παροξύνεται,ου λογίζεται το κακόν>> και κυρίως δεν εκπίπτει! Απ\'ότι φαίνεται ξεχάσατε την \'\'αγάπη\'\' σας γιατί είπα κάτι για τον Τρεμπέλα (που δεν είναι και ψέμα) και θεωρήσατε σωστό να με \'\'στολίσετε\'\' κατάλληλα λες και προσέβαλα τον Χριστό και είπα κάτι εναντίον του Χριστού!

Υ.Γ. Βέβαια δεν περιμένω κάποιον απο το φόρουμ να πει κάτι υπέρ μου τώρα που εγώ έχω δίκιο άλλωστε μου δώσατε να καταλάβω απ\'την αρχή πως ήμουν το μαύρο πρόβατο εδώ μέσα επειδή ήθελα να κάνω μία συζήτηση που θα ερχόταν σε αντίθεση με τις απόψεις του κυρίου Σταύρου που όλοι ,δικαίως πιστεύω, τον αγαπάτε! Ποτέ όμως δεν αποκάλεσα αυτόν τον ίδιο ως συκοφάντη αλλά έλεγα πως λασπολογεί χρησιμοποιώντας συκοφαντίες άλλων! Αλλά και διαφορετικά να είναι τα πράγματα εγώ του ζήτησα ταπεινά συγνώμη αν τον στεναχώρησα και τώρα με βρίζει μόνο και μόνο επειδή είπα κάτι για τον καθηγητή Τρεμπέλα!
[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: panagiota k giannis on 18 June, 2010, 02:30:05 AM
Υποκρισια...αυτο εχω μονο να πω..και πιστεψτε με λυπαμε πολυ κ. Σταυρο που το διαπιστωνω γιατι σας συμπαθω...λυπαμαι πολυ..υποτιθετε οτι  θα συζητουσαμε χριστιανικα κ με πνευμα αγαπης θα υποδεικνυαμε στν αλλον τα λαθη του αυτα εσεις τα ειπατε εμμεσως σε προηγουμενες δημοσιευσεις σας .....κ μετα τι?κρεμαμε τον αλλον για μια λαθος διατυπωσηστη παραπομπη τη στιγμη που ειχε παραθεσει το αποσπασμα για το οποιο μιλουσε?κ για πραγματα που ισχυριστηκε για τον Τρεμπελα που οντως ισχυουν?ναι κ.Μποζοβιτη ειναι μεγαλος θεολογος και εμεις ειμαστε νανοι μπροστα του,ναι πραγματι ετσι ειναι αλλα δεν ειναι  αλανθαστος  οπως κ οι αλλοι μεγαλοι θεολογοι που ανεφερε ο Γιαννης...δεν νομιζω να συνεχισω να γραφω σε αυτο το θεμα καθως εχω απογοητευθει πολυ απο την υπαρχουσα καταταση...Λυπαμαι πολυ..........
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Iaspis on 18 June, 2010, 03:23:54 AM
Ἰωάννη ἀδελφέ! Περισσεύει στὰ ἀνθρώπινα λόγια ἡ ἁγιωσύνη, ἡ θεολογία, ἠ κάθαρση, ὀ φωτισμὸς, ἠ θέωση, ἠ ὀμολογία, ἡ πίστη, ὁ σταυρὸς καὶ ἡ ἀνάσταση! Μὰ...σπανίζει στὰ ἒργα! Καὶ ὃπου ἐμφανίζεται κάτι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, μέσα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα ζωῆς (ὁλόκληρης) καὶ χάριτι Κυρίου, ἓρχονται μαζὶ του καὶ τὰ δάκρυα ποὺ ἀναλογίζονται τὴν ἀναξιότητα τοῦ ἀνθρώπου ἑμπρὸς στὸν Παντελεήμονα Κύριο καὶ  Θεὸ του, ποὺ χαρίζει πλούσια τὰ ἐλέη του, μόνον σὲ ἐκείνους ποὺ φθάνουν εἰλικρινὰ καὶ ἐκ βάθους καρδίας νὰ πιστέψουν στὴν ἀναξιότητα τους ἐνώπιω τοῦ Θεοῦ!
Ἐσὺ ποὺ μελετᾶς παιδὶ μου, βρῆκες ποτὲ κανέναν Ἅγιο ποὺ νὰ μῆν κλαίει θεωρόντας τὸν ἐαυτὸ του ἀμαρτωλὸ δοῦλο τοῦ Θεοῦ; Βρῆκες ποτὲ κανέναν Ἃγιο νὰ κρίνει ἐκεῖνος γιὰ «χάρη» τοῦ Θεοῦ ποιὰ εἶναι ἡ πίστη ἡ ἀληθινή, καὶ νὰ τὴν διδάσκει σὰν θεὸς, ἢ ἒστω σὰν φίλος τοῦ Θεοῦ;
Γιατὶ ἀδελφὲ ζητοῦμε τὸ ἒλεος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὂχι κάτι ἂλλο ἀπὸ τὰ ἂπειρα ἀγαθὰ ποὺ ἒχει γιὰ ἑμᾶς; Θέλησαν οἱ Ἃγιοι τοῦ Θεοῦ δόξα καὶ τιμὲς ἀπὸ τὸν Κύριο, ἥ μήπως Ἐκεῖνος φανέρωσε τὴν Δόξα Του μέσα ἀπὸ αὐτοὺς;

Σοὺ ξαναείπα Ἰωάννη πολεμούμεθα κι ἀπὸ τὶς δυὸ μεριὲς....καὶ δὲν κοστίζει στὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτο νὰ μᾶς «θεώσει» γιὰ νὰ μᾶς κάνει νὰ βλασφημήσουμε! Ὁ ταπεινὸς λόγος ποὺ δὲν προσβάλλει οὐτε στὸ ἀπειροελάχιστο (ἂν γίνεται) κανέναν, ποὺ δὲν καυχᾶται  γιὰ τὴν γνῶμη του, μὰ τὴν ἀπαξιώνει γιὰ νὰ μὴν ἒρθει σὲ ὑψηλοφροσύνη, ποὺ δὲν ἐπιζητᾶ τὸ δίκιο του πιστεύοντας ὃτι ἒτσι ὑπηρετεῖ τὸν Θεὸ, εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ  μέτρα ποὺ μᾶς δείχνουν πὼς νὰ ἐπικοινωνοῦμε ἐν Κυρίω!

Ἀδελφὲ Θεολόγος εἶναι μόνον ὁ Κύριος! Καὶ ὃσοι ἀναδείχθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του σὰν θεολόγοι, τὸ ἒκαναν μὲ καυτᾶ καὶ ταπεινὰ δάκρυα στὰ μάτια πρὸς Δόξαν Θεοῦ, χωρὶς ποτὲ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸν ἐαυτὸ Τους!

Κοίταξε σὲ παρακαλῶ μία φορὰ ὃλες τὶς παραθέσεις σου (μόνον τὶς δικὲς σου), ἐάν θέλεις νὰ διαφωνίσεις μὲ κάποιον γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου....!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 18 June, 2010, 03:51:33 AM
Quote from: IaspisἸωάννη ἀδελφέ! Περισσεύει στὰ ἀνθρώπινα λόγια ἡ ἁγιωσύνη, ἡ θεολογία, ἠ κάθαρση, ὀ φωτισμὸς, ἠ θέωση, ἠ ὀμολογία, ἡ πίστη, ὁ σταυρὸς καὶ ἡ ἀνάσταση! Μὰ...σπανίζει στὰ ἒργα! Καὶ ὃπου ἐμφανίζεται κάτι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, μέσα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα ζωῆς (ὁλόκληρης) καὶ χάριτι Κυρίου, ἓρχονται μαζὶ του καὶ τὰ δάκρυα ποὺ ἀναλογίζονται τὴν ἀναξιότητα τοῦ ἀνθρώπου ἑμπρὸς στὸν Παντελεήμονα Κύριο καὶ  Θεὸ του, ποὺ χαρίζει πλούσια τὰ ἐλέη του, μόνον σὲ ἐκείνους ποὺ φθάνουν εἰλικρινὰ καὶ ἐκ βάθους καρδίας νὰ πιστέψουν στὴν ἀναξιότητα τους ἐνώπιω τοῦ Θεοῦ!
Ἐσὺ ποὺ μελετᾶς παιδὶ μου, βρῆκες ποτὲ κανέναν Ἅγιο ποὺ νὰ μῆν κλαίει θεωρόντας τὸν ἐαυτὸ του ἀμαρτωλὸ δοῦλο τοῦ Θεοῦ; Βρῆκες ποτὲ κανέναν Ἃγιο νὰ κρίνει ἐκεῖνος γιὰ «χάρη» τοῦ Θεοῦ ποιὰ εἶναι ἡ πίστη ἡ ἀληθινή, καὶ νὰ τὴν διδάσκει σὰν θεὸς, ἢ ἒστω σὰν φίλος τοῦ Θεοῦ;
Γιατὶ ἀδελφὲ ζητοῦμε τὸ ἒλεος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὂχι κάτι ἂλλο ἀπὸ τὰ ἂπειρα ἀγαθὰ ποὺ ἒχει γιὰ ἑμᾶς; Θέλησαν οἱ Ἃγιοι τοῦ Θεοῦ δόξα καὶ τιμὲς ἀπὸ τὸν Κύριο, ἥ μήπως Ἐκεῖνος φανέρωσε τὴν Δόξα Του μέσα ἀπὸ αὐτοὺς;

Σοὺ ξαναείπα Ἰωάννη πολεμούμεθα κι ἀπὸ τὶς δυὸ μεριὲς....καὶ δὲν κοστίζει στὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτο νὰ μᾶς «θεώσει» γιὰ νὰ μᾶς κάνει νὰ βλασφημήσουμε! Ὁ ταπεινὸς λόγος ποὺ δὲν προσβάλλει οὐτε στὸ ἀπειροελάχιστο (ἂν γίνεται) κανέναν, ποὺ δὲν καυχᾶται  γιὰ τὴν γνῶμη του, μὰ τὴν ἀπαξιώνει γιὰ νὰ μὴν ἒρθει σὲ ὑψηλοφροσύνη, ποὺ δὲν ἐπιζητᾶ τὸ δίκιο του πιστεύοντας ὃτι ἒτσι ὑπηρετεῖ τὸν Θεὸ, εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ  μέτρα ποὺ μᾶς δείχνουν πὼς νὰ ἐπικοινωνοῦμε ἐν Κυρίω!

Ἀδελφὲ Θεολόγος εἶναι μόνον ὁ Κύριος! Καὶ ὃσοι ἀναδείχθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του σὰν θεολόγοι, τὸ ἒκαναν μὲ καυτᾶ καὶ ταπεινὰ δάκρυα στὰ μάτια πρὸς Δόξαν Θεοῦ, χωρὶς ποτὲ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸν ἐαυτὸ Τους!

Κοίταξε σὲ παρακαλῶ μία φορὰ ὃλες τὶς παραθέσεις σου (μόνον τὶς δικὲς σου), ἐάν θέλεις νὰ διαφωνίσεις μὲ κάποιον γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου....!
[font size=3]Αδελφέ μου iaspi σε ευχαριστώ για τον κόπο σου να γράψεις κάτι προς πνευματικήν μου ωφέλεια! Δυστυχώς το ακάθαρτο πνεύμα κυριαρχεί παντού στον κόσμο εξαιτίας της παραχωρήσεως που του έχουμε κάνει! Επειδή δυστυχώς η παραχώρησις αυτή έχει γίνει και σε αυτήν την ενότητα τουλάχιστον από εμένα, δεν είναι στην δικαιοδοσία μου να πω για κανέναν άλλο,δεν πρόκειται να ασχοληθώ ξανά με το θέμα! Αρκετό καιρό σπατάλησα αδίκως, αρκετή κούραση σωματική και πνευματική απέκτησα και κυρίως αρκετή πίκρα και στεναχώρια! Δεν βαριέσαι όλα μέσα στην ζωή είναι! Το μόνο θετικό είναι ότι απέκτησα μια μικρή έτσι ας το πούμε εμπειρία! Αυτή τη στιγμή θελώ να εκφράσω τη μεγάλη μου πίκρα για τις βρισιές που δέχτηκα αλλά επειδή ξέρω πως θα μου έλεγες να μην το κάνω, δεν το κάνω! Το μόνο που θα πω είναι αν ο κύριος Σταύρος ένιωσε καλά που μείωσε τόσο πολύ και τσάκισε την ψυχολογία ένός δεκαοχτάχρονου εμένα μου φτάνει και μου περισεύει! Τέλος πάντων! Τουλάχιστον μαθαίνω και κάτι απο τα λάθη μου![/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Iaspis on 18 June, 2010, 10:56:15 AM
Μὴν πικραίνεσαι ἀδελφέ! Τὴν πίκρα μᾶς τὴν βάζει ὁ πονηρὸς γιὰ νὰ μᾶς καταβάλλη, καὶ νὰ καταβάλλη καὶ τὶς σχέσεις μεταξύ μας...Ἐγὼ νομίζω ὅτι ο κ. Σταῦρος σὲ συμπαθεῖ, γιατὶ βλέπει σὲ ἐσένα ἕναν μαχητικὸ καὶ φιλομαθὴ νέο, μὲ ὂμορφα ὂνειρα γιὰ τὴν ζωὴ, καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Κύριο! Τό εἶπε ἐξάλου στὴν πρώτη του ἐπαφὴ μαζί σου!
Νομίζω ὃτι τὸ θέμα σου τὸ πραγματεύθηκες σὲ ἀδόκιμη βάση. Εἶναι ἂλλο νὰ κάνη κάποιος ἕνα ἀφιέρωμα σὲ ἕναν πατέρα τὴς Ἐκκλησίας μας, κι ἂλλο νὰ κάνη ἓνα ἀφιέρωμα στὴν ὁποιαδήποτε διαφωνία ἒχει ἐκφρασθεῖ γιὰ τὸν λόγο καὶ τὴν σκἐψη τοῦ ἐν λόγω πατέρα.
Στὴν πρώτη περίπτωση παραθέτεις τοὺς λόγους καὶ μαθαίνουμε ἀπὸ αὐτὸ...Κι ἐάν κάποιος ἐκφράσει μία διαφωνία, μπορεῖ νὰ γίνει καλοπροαίρετη συζήτηση ἐπὶ θεμάτων ποὺ οὒτως ἢ ἂλλως ὑπερβαίνουν τὴν ἀνθρώπινη σκέψη (καὶ κυρίως τὴν γνώμη..) κατὰ τὴν ..... γνώμη μου. Πάντως μαθαίνει ὁ ἓνας ἀπὸ τὸν ἂλλον καὶ ἀναδεικνύεται ἡ ἐπικοινωνία!
Γιὰ τὴν δεύτερη περίπτωση ἀδελφὲ, τὶ νὰ πεῖ κανείς; Ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν διαφωνία καὶ καταλήγει στὴν ἀντιλογία καὶ ἀκόμα παραπέρα...Ἡ ἐν λόγω ἐνότητα προῆλθε ἀπὸ ἀντιλογία ἀνθρώπων ποὺ γράφτηκαν στὸ φόρουμ μόνον γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο. Καὶ λυποῦμε ποὺ τὸ ξαναλέω. Ἀντὶ νὰ ξεκινοῦμε ἀπὸ τὴν ἀδελφικὴ ἀγάπη (ἀφοῦ ὃλοι θέλουμε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστὸ), ξεκινοῦμε ἀπὸ τὴν ἀντιπαράθεση, γιὰ νὰ «σώσουμε» τὸν Σωτήρα ἀπὸ «αὐτοὺς» ποὺ «κινδυνεύει» (;!). Δὲν κινδυνεύει ὁ Θεὸς ἀδελφὲ, ἐμεῖς κινδυνεύουμε... Ἐμεὶς χρειαζόμαστε τὴν βοἠθεια καὶ τὸ ἓλεὸς Του, ὂχι Ἐκεῖνος τὴν δικὴ μας! Καὶ τὴν ἒχουμε ὃσο ἐπικοινωνοῦμε ἀδελφικὰ ἐν Κυρίω!  Κάθε ἐπαφὴ χωρὶς τὸν Χριστὸ... ἀσθενεῖ !

Μὴν πικραίνεσαι οὒτε ἐσὺ Ἰωάννη  οὒτε ἡ Παναγιῶτα!
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 20 June, 2010, 03:16:42 PM
[font size=3]Ξένια, Δημήτρη...
Λάθος τόπος γι᾿ αὐτὴ τὴ συζήτηση...
Δὲν ἔχει καμία θέση στὸ θέμα Ρωμανίδη!
Θὰ πρέπει ἢ νὰ  μεταφερθεῖ στὸ Διαπροσωπικὲς σχέσεις ἢ νὰ διαγραφεῖ.
Πέστε μου τί προτιμᾶτε...[/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: staboz on 20 June, 2010, 11:34:42 PM
Quote from: Xenia...
Να μεταφερθεί σε ξεχωριστή ενότητα..
Μεταφέρθηκε ἐδῶ:
http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?pid=18028#p18028
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Ἰωάννης on 20 July, 2010, 01:53:12 PM
[font size=3]                                                  
                                                                          Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ π. ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΜΑΝΙΔΗ                                      
                                                                                    ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ "ΜΙΚΡΟΒΙΟ"                                                                    
                                                                               Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου  Ιερόθεου                                                              
                                                                                                  =====================
 
                                                                                 

                                                       
(http://www.parembasis.gr/2001/im/01_11_13_Ierotheos_Rwmanides.jpg)                                                              (http://www.nafpaktia.com/images/1477.jpg)                                                          
                                                   
                                                                                                                  =====================
Κατά καιρούς σε κείμενα διαφόρων θεολόγων και θεολογούντων βλέπω να ασκήται μια, λανθασμένη κατά την γνώμη μου, κριτική στην θεολογική σκέψη του π. Ιωάννη Ρωμανίδη, πράγμα το οποίο παρατηρώ και στο κείμενο του π. Βασιλείου Θερμού. Θεωρώ ότι πρόκειται για άδικη κριτική, γιατί ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης υπήρξε μεγάλη, θεολογική προσωπικότητα και επαναδιατύπωσε την πατερική παράδοση στην εποχή μας με έναν τρόπο ρωμαλέο και ορθόδοξο. Άλλωστε, το ότι τις βασικές θεολογικές δομές της σκέψεώς του τις έχουν αποδεχθή «οι πείρα μεμυημένοι» αγιορείτες Πατέρες, οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην εν Χάριτι πνευματική ζωή, δεν αφήνει κενά για άλλες ερμηνείες.[/color]

Όσοι κρίνουν αρνητικώς τον Ρωμανίδη, νομίζω, το κάνουν εντελώς αποσπασματικά, χωρίς να γνωρίζουν την ολότητα του έργου του και της σκέψεώς του, γι\' αυτό και τον αδικούν. Ήδη έχω ετοιμάσει –και βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο– ένα πολυσέλιδο κείμενο, περίπου οκτακοσίων σελίδων, στο οποίο παρουσιάζω την θεολογική σκέψη του π. Ιωάννου Ρωμανίδη σχετικά με την σύνδεση μεταξύ δόγματος και εμπειρίας. Συγχρόνως παραθέτω μερικά βιογραφικά και αυτοβιογραφικά του στοιχεία, τα οποία δείχνουν πώς κατέληξε στην διατύπωση όλου αυτού του θεολογικού οικοδομήματος που θυμίζει αφ\' ενός μεν τους Καππαδόκες Πατέρες του 4ου αιώνος, αφ\' ετέρου δε την νηπτική και ησυχαστική παράδοση που αναπτύχθηκε και βιώθηκε σε όλη την διαχρονική πορεία της Εκκλησίας. Εκεί θα φανή η προσωπικότητα και το έργο το οποίο επιτέλεσε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης και θα φανή ότι όσοι αντιδρούν με επιπολαιότητα στην θεολογική του σκέψη, θα μπορούσαν κάλλιστα να αντιδράσουν και στην διδασκαλία των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, του Μεγάλου Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου κ.α., τους οποίους θα τολμούσαν να χαρακτηρίσουν «προτεστάντας» η ωριγενιστές!

Εδώ πρέπει απλώς να τονισθή ότι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης μεγάλωσε στην Αμερική, γνώρισε από πολύ κοντά την σχολαστική θεολογία, αφού τελείωσε την στοιχειώδη εκπαίδευση σε παπικό γυμνάσιο, όπου διδάχθηκε τις θεωρίες του Θωμά του Ακινάτη, τις οποίες απέρριψε, καθώς επίσης γνώρισε και την προτεσταντική θεολογία στις διάφορες Θεολογικές Σχολές του Yale και του Harvard, την οποία αποδοκίμασε. Αυτό τον έκανε να στραφή στους Αποστολικούς Πατέρες για να διαπιστώση ότι αυτοί αποτελούν τον σύνδεσμο που υπάρχει μεταξύ της αποστολικής και πατερικής εποχής και ότι δι\' αυτών μεταφέρθηκε η παράδοση από τους Αποστόλους στους Πατέρες της Εκκλησίας.

Ύστερα από όλη αυτήν την αναζήτηση, όταν ήλθε στην Αθήνα για να ετοιμάση την διδακτορική του διατριβή, αισθάνθηκε βαθυτάτη έκπληξη από την θεολογία που συνάντησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αυτό φάνηκε και από τον διάλογο που διεξήχθη και έχει δημοσιευθή από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό για την υποστήριξη της διατριβής του.

Στις προφορικές του παραδόσεις, όπως τις έχω απομαγνητοφωνήσει, αναφέρεται πολλές φορές σε αυτήν την έκπληξη την οποία βρήκε στην Ελλάδα. Θα αναφέρω μερικά αποσπάσματα από ομιλίες του.

Σε μια προφορική του ομιλία είπε:

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ίσως η αλλαγή πορείας, η εθνική, που συνοδεύθηκε με μια αλλαγή και στα εκκλησιαστικά πράγματα.

Όταν ήλθα στην Ελλάδα δεν μπορούσα να καταλάβω πως προήλθε η νεοελληνική θεολογία από την θεολογία της Τουρκοκρατίας, επειδή μεταξύ των δύο αυτών θεολογιών δεν βλέπει κανείς πολλές γέφυρες. Άλλο είναι η θεολογία της Τουρκοκρατίας και άλλο είναι η θεολογία της Χάλκης».

Σε άλλη ομιλία του είπε:

«Όταν πρωτοήλθα στήν Ελλάδα, αντιμετώπισα ορισμένες καταστάσεις που δεν μπορούσα να καταλάβω, οπότε αναγκάστηκα να ασχοληθώ και με ιστορικά θέματα, εκτός από τα ιστορικο-δογματικά θέματα. Έπρεπε κανείς να ασχοληθή και με άλλα θέματα, γύρω από την ιστορία, όχι μόνο της Ορθοδοξίας, αλλά της δυτικής παραδόσεως, διότι με την εμφάνιση του νεοελληνικού Κράτους έχουμε ορισμένα δεδομένα με επίσημη απόφαση του Ελληνικού κράτους».

Άλλοτε είπε:

«Εγώ τάχασα όταν ήρθα στην Ελλάδα και έβλεπα Καθηγητάς που έχουν γράψει και βιβλία περί μεταφυσικής να νομίζουν ότι έτσι υποστηρίζουν την Ορθοδοξία, ενώ η Ορθοδοξία δεν έχει καμμιά σχέση με την μεταφυσική».

Και άλλοτε είπε χαρακτηριστικά:

«Όταν πάρουμε τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον διαβάσουμε και μετά διαβάσουμε και τον Ζήκο Ρώση θα δούμε τι απόσταση υπάρχει. Καλά, αυτός ο Ζήκος Ρώσης, που τα βρήκε όλα αυτά τα πράγματα; Πρέπει να βρούμε τις πηγές· πού θα τις βρούμε; Βέβαια για τον Ζήκο Ρώση θα τις βρούμε στην Γερμανία. Εκεί που σπούδασε κανείς.

Υπάρχουν θεολόγοι σήμερα στην Ελλάδα, εάν κανείς κάνη μια τέτοια μελέτη επάνω στα συγγράμματά τους, θα δη ότι περνάει στην ορθόδοξη θεολογία η θεολογία του Karl Barth. Δεν είναι ορθόδοξη θεολογία. Αυτές είναι απόψεις του Karl Barth.

Όποιος έχει διαβάσει Karl Barth αμέσως κάνει διάγνωση και βλέπει από που είναι η ασθένεια, δηλαδή από πού κόλλησε την ασθένεια αυτή, από πού πήρε αυτό το μικρόβιο. Αυτό το μικρόβιο δεν υπήρχε στην Ελλάδα και ποιός ήξερε τον Karl Barth; Είναι κάποιος που σπούδασε στον Karl Barth μερικά χρόνια και τώρα είναι καθηγητής στην Ελλάδα και δεν ξέρει και τίποτε άλλο...

Και μετά είναι το θέμα της αξιολογήσεως: κακώς επηρεάσθη, καλώς επηρεάσθηκε, διότι ίσως καλώς επηρεάσθηκε. Μήπως σ' ορισμένα πράγματα για τον Ορθόδοξο δεν είναι εντάξει και πρέπει να τα διορθώσουμε και καλό είναι σ' ορισμένα πράγματα να μιμηθούμε τους άλλους. Γιατί, όμως, δεν είναι εντάξει, γιατί να μιμηθούμε τους άλλους;».

Τα αίτια της έκπληξης που αισθάνθηκε ο π. Ιωάννης την δεκαετία του \'50 δυστυχώς και το θεολογικό «μικρόβιο» που συνάντησε τότε εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν, αφού μεταφέρονται αβασάνιστα απόψεις ξένων θεολόγων που είναι αντίθετες με την πατερική παράδοση, και διδάσκονται αυτές οι απόψεις από μερικούς Καθηγητές στις Θεολογικές Σχολές και έτσι διαμορφώνεται μια γενιά θεολόγων που θα αναλάβη εκκλησιαστικές θέσεις τα επόμενα χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι δημιουργείται ένας χριστιανικός συγκρητισμός και μια άμβλυνση του ορθοδόξου εκκλησιαστικού φρονήματος.

Επειδή δε η θεολογία του π. Ιωάννου Ρωμανίδη, που είναι θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κρίνει όλες αυτές τις συγκρητιστικές θεολογικές απόψεις, γι\' αυτό και μερικοί καταφέρονται, ευκαίρως-ακαίρως, εναντίον του π. Ιωάννου Ρωμανίδη, κυρίως τώρα που δεν υπάρχει στην ζωή για να απαντήση.

Έτσι, είναι πολύ άδικο να υποστηρίζεται από τον π. Βασίλειο Θερμό ότι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης «διετύπωσε κάποιες προτεσταντίζουσες θέσεις σε εκκλησιολογικά θέματα» και ότι θεωρούσε τα Μυστήρια απλώς επιβεβαιώσεις της νοεράς προσευχής, εισήγαγε δηλαδή «έναν λειτουργισμό των μυστηρίων και της Εκκλησίας» και ότι εγώ «παρασύρθηκα» σε «έναν ολισθηρό δρόμο που εγκαινίασε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης». Απορώ πως γράφονται τέτοιες απόψεις!

Απλώς θέλω να τονίσω ότι δεν είχα Καθηγητή τον π. Ιωάννη τον Ρωμανίδη, αλλά γνώρισα τον ίδιο και την θεολογία του ύστερα από τις πολυχρόνιες μελέτες μου σε Πατέρες του 4ου αιώνος, στις διδασκαλίες του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, των Φιλοκαλικών Πατέρων και του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και διαπίστωσα ότι η διδασκαλία του π. Ιωάννου Ρωμανίδη συγγενεύει με την πατερική παράδοση, όπως την εξέφρασαν οι πιο πάνω Πατέρες. Και διαπίστωσα, όχι μόνον από την μελέτη των έργων του, αλλά και από την προσωπική επικοινωνία που είχα μαζί του – άλλωστε προς το τέλος της ζωής του ανήκε στην Ιερά Μητρόπολή μου ως Κληρικός – σεβόταν απόλυτα τα Μυστήρια της Εκκλησίας και έτρεφε μεγάλο σεβασμό στο Μυστήριο της Ιερωσύνης.
 [/fonts]
Title: Ο Ρωμανίδης και η θεολογική του συμβολή
Post by: Αρτέμης on 20 July, 2010, 07:50:17 PM
Αλαλούμ! Με τον Χάρρυ Κλυνν!