«Κλεὶς οὐρανῶν βασιλείας ἡ εὐχή»
«Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν».
(Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἕτερα Κεφάλαια, ρ΄, Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία τ. 15Δ, σελ. 352)
«Ἡ πρὸς Θεὸν ἔντευξις εὐχαριστία ἐστί, δοξολογία, ἐξομολόγησις, αἴτησις. Πρώτη δὲ πασῶν ἡ δοξολογία...»
«Ἡ συνομιλία μὲ τὸν Θεὸ εἶναι εὐχαριστία, δοξολογία, ἐξομολόγηση, αἴτηση. Πρώτη ἀπ' ὅλες εἶναι ἡ δοξολογία...».
(Νικολάου Καβάσιλα, Εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ΙΒ΄, Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία τ. 22, σελ. 74)
«ἀνίκητον γὰρ χρῆμα ἡ δικαία προσευχή, καὶ οὐδεὶς ὁσίως λιτανεύων ἀποτυγχάνει τοῦ σκοποῦ· οὐδὲ γὰρ περιλείπεται τόπος ἀποτεύγματι, εἰ μὴ μόνον ἔνθα ἂν τὸ τῆς πίστεως ὀκλάζη»
«διότι ἡ δικαία προσευχὴ εἶναι ἀκατανίκητο πράγμα καὶ κανεὶς προσευχόμενος ὁσίως δὲν ἀποτυγχάνει τοῦ σκοποῦ του, καθ' ὅσον δὲν παραμένει τόπος ἀποτυχίας παρὰ μόνον ὅπου ἡ πίστις ἀσθενεῖ»
(Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς τῷ τῶν ἁγίων συλλόγῳ, Εὐσεβίου Καισαρείας Ἱστορικὰ Δ΄, Ε.Π.Ε. τ. 4, σελ. 624).
«Εἰς τὸ παμπεριεκτικὸν μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ ἕνα "Κύριε Ἐλέησον" εἶναι ἅγιον μυστήριον, ὅπως καὶ ἕν δάκρυον τῆς μετανοίας καὶ εἷς στεναγμὸς τῆς προσευχῆς...
...ὁ ἄνθρωπος ζῇ κυρίως καὶ πρωτίστως διὰ τῆς προσευχῆς. Ἡ προσευχὴ εἶναι ὁ χοράρχης ἐν τῇ χορῳδία τῶν ἀρετῶν»
(Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμός, ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχαγγέλων Τσέλιε, Βάλιεβο Σερβίας, [τυπογραφεῖον Μέλισσα] σελ. 103 & 122).
«Ὅ,τι ἀγαπάει κανείς, αὐτὸ χαίρεται νὰ τὸ σκέπτεται... Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπήσει ἀληθινὰ τὸ Θεό, τότε ἡ προσευχὴ εἶναι εὔκολη, εἶναι ἀπόλαυση καὶ χαρά»
(Ἀρχιμανδρίτου Ἀστερίου Χατζηνικολάου, Πῶς συγκεντρώνεται ὁ νοῦς στὴν προσευχή;, Ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἔκδοσις Β΄, Ἀθῆναι 2010, σελ. 27)
«ὡς τραυματίας ἀεὶ βόα πρὸς τὸν Κύριον καὶ αἴτει πιστῶς»
«...σὰν τραυματίας φώναζε δυνατὰ πρὸς τὸν Κύριο καὶ παρακάλεσέ Τον μὲ πίστη»
(Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλία Α΄, Περὶ τῆς ὀφειλομένης καὶ σπουδαζομένης Χριστιανοῖς τελειότητος, Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία τ. 7, σελ. 32).
Α.jpg