Αξίωσόν με Κύριε, να σε γνωρίσω και να σε αγαπήσω, όχι με γνώρισιν, ήτις γίνεται εκ της γυμνάσεως δια του μετεωρισμού του νοός μου. Αλλ\' αξίωσόν με εκείνης της γνώσεως, δια της οποίας βλέπων σε ο νούς, δοξάζει την άκτιστον και θείαν σου φύσιν δια της θεωρίας, ήτις αφαιρεί την αίσθησιν του κόσμου από την διάνοιαν. Αξίωσόν με να υψωθώ από την θεωρίαν του παναγίου σου θελήματος, ήτις γεννά θεωρίας, και να σε ίδω εν τη βία του δεσμού του σταυρού εις το δεύτερον μέρος της σταυρώσεως του νού, όστις παύει εκουοσίως από τας ενεργείας των νοημάτων αυτού δια της διηνεκούς και υπερφυσικής σου θεωρίας. Θές εις την καρδίαν μου αύξησιν της αγάπης σου, ίνα έλθω εκ τούτου του κόσμου οπίσω του έρωτος της αγάπης σου. Κίνησον εις εμέ την ακατανόητόν σου ταπείνωσιν, μετά της οποίας συνανεστράφης εις τούτον τον κόσμον εν τω καλύμματι της σαρκός, όπερ εφόρεσας εκ των ημετέρων μελών δια της αγίας Παρθένου, ίνα δια ταύτης της αδιαλείπτου ενθυμήσεως δεχθώ μετά ηδονής την ταπείνωσιν της φύσεώς μου.
Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, Τα σωζόμενα ασκητικά, Περί των τρόπων των αρετών, σελ. 72
εκδόσεις Άγιος Νικόδημος