Είκοσι χρόνια -από παιδί-
τόσα μεγαλοβδόμαδα στην εκκλησία
μετρούσα ένα-ένα
τα πρόσωπα του θείου πάθους...
Είκοσι χρόνια δακτυλοδεικτούσα
Ιούδα,
αρνητή Πέτρο,
Γραμματείς και Φαρισαίους,
όχλο αχάριστο...
Και ήρθε επιτέλους
ένα μεγαλοβδόμαδο της καρδιάς...
Κι είδα, κι είδα χωρίς την προσωπίδα,
τον Ιούδα εμένα,
τον Πιλάτο εμένα,
τον όχλο της ψύχης,
είκοσι χρόνια χαμένα...!
Εκ της υποκρίσεώς μου εις τέλος Κύριε σώσον με...!
Μ\' αυτό το κείμενο συντασσεται η ψυχή μου, σαν να βλέπω κάποιον να με περιγράφει
ΤΡΟΜΕΡΟ!!!