Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Απόλυτος κυρίαρχος και ρυθμιστής της πολιτικής πορείας της Τουρκίας (φωτ. Reuter)
Με τη μόνη διαφορά ότι ο Ερντογάν αλλά και η ίδια η ζωή θα αναγκάσουν την αντιπολίτευση να αναλωθεί σε μια στείρα στάση αμφισβήτησης της «κεμαλικής νομιμότητας» του κυβερνώντος κόμματος. Κι όταν λέμε αντιπολίτευση, εννοούμε βασικά το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Ντενίζ Μπαϊκάλ. Κι αυτό επειδή η στάση των ακροδεξιών και των Κούρδων, προοπτικά, διαγράφεται σε ένα περιθώριο που ξεκινά από την ανοχή και καταλήγει στη στήριξη.
ΕΧΕΙ τον «άνθρωπό» του στην προεδρία της Δημοκρατίας, ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία, αδύναμη αντιπολίτευση και «αδύναμο» πολιτικά στρατό
Παίζει μόνος του ο Ερντογάν...
ΑΓΚΥΡΑ
Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
Αλλο ένα σημείο καμπής είναι παρελθόν για το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και σιγά σιγά διαμορφώνεται το κλίμα της πολιτικής σκηνής. Σαφώς πιο προωθημένη θέση έχει πλέον ο Ερντογάν, πράγμα που θα προκαλέσει συζητήσεις και αντιδράσεις.
Το σίγουρο είναι ότι ο Ερντογάν μετά την εκλογική νίκη έχει πλέον δικό του άνθρωπο και στο Προεδρικό Μέγαρο. Σχηματίστηκε και η κυβέρνηση και από εδώ και πέρα ξεκινά το παιχνίδι. Προς το παρόν το ελέγχει ο Ερντογάν.
Οι ένοπλες δυνάμεις
Ως προς τις ένοπλες δυνάμεις, είναι πολύ νωρίς ακόμη, ιδιαίτερα μετά από μια σαρωτική εκλογική νίκη του κυβερνώντος κόμματος, να περιμένει κανείς έντονες αντιδράσεις. Δηλαδή η λαϊκή βούληση επέλεξε Ερντογάν. Και όλα δείχνουν ότι εξακολουθεί να το λέει, και μάλιστα με τρόπο πιο έντονο.
Δημοσκόπηση της εταιρείας «Κόντα» δείχνει ότι αυτή τη στιγμή το κυβερνών κόμμα βρίσκεται στο επίπεδο του 54,1%, με τον Μπαϊκάλ να ακολουθεί με 18,9 και τους ακροδεξιούς με 14,5. Αυξημένη η δύναμη δηλαδή του κυβερνώντος κόμματος σε σχέση με το 46,5 των εκλογών και φυσικά μειωμένη η δύναμη του Μπαϊκάλ.
Το ευτύχημα για τον Ερντογάν είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις μπορεί μεν να μην τολμούν προς το παρόν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, αλλά αυτό το κάνει ο Μπαϊκάλ με το κόμμα του, στηριζόμενος στις ένοπλες δυνάμεις και τις αξίες τους. Με τον τρόπο αυτό, ο ίδιος ο Μπαϊκάλ εκθέτει πολιτικά τις ένοπλες δυνάμεις.
Εσωτερικά - εξωτερικά «αγκάθια»
Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Ο Ερντογάν έχει να αντιμετωπίσει σημαντικά εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα. Εάν βάλουμε κατά μέρος τα τουρκοευρωπαϊκά, τα οποία έτσι κι αλλιώς έχουν μπει κατά μέρος, στην Τουρκία ο Ερντογάν έχει ν\' ασχοληθεί με σημαντικά προβλήματα, όπως το Βορειοϊρακινό. Πρόκειται για ένα αδιέξοδο που έχει και τουρκοαμερικανικές διαστάσεις. Δεν αποκλείεται, όμως, να υπάρχει άλλο ένα «θεαματικό» βήμα της Αγκυρας στο Κυπριακό, με δεδομένη μάλιστα και τη συνάντηση Παπαδόπουλου - Ταλάτ που πλησιάζει.
Ως προς την οικονομία, αυτό που είπε ο Ερντογάν, ανακοινώνοντας τη σύνθεση της κυβέρνησής του ότι «στόχος είναι να διατηρηθεί το κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας», έχει σχεδόν αμιγώς οικονομική σημασία και αφορά τους ξένους και τις επενδύσεις τους. Κι αυτό σε μια περίοδο που ξένοι επενδυτές στο Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης και γενικά το ξένο επενδυτικό κεφάλαιο είναι δύο πολύ σημαντικές κινητήριες μηχανές της τουρκικής οικονομίας. Οι σχέσεις με τους Αμερικανούς, υπό αυτή την έννοια, έχουν μεγάλη σημασία.
Εσωκομματικοί αντίπαλοι
Ο Ερντογάν όμως καλείται να τηρήσει και τις εσωκομματικές ισορροπίες. Πάντα υπήρχαν δύο σημαντικά ονόματα που συνιστούσαν, λόγω της ισχύος τους, «απειλή» για τον Ερντογάν. Ο Τζεμίλ Τσιστέκ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, και ο Αμπντουλκαντίρ Ακσού, πρώην υπουργός Εσωτερικών. Ο πρώτος τώρα ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο δεύτερος έμεινε εκτός, αλλά δεν φαίνεται να συνεχιστεί αυτό για πολύ. Πρόκειται για δύο άντρες που ελέγχουν σημαντικά τμήματα της κοινοβουλευτικής δύναμης του κυβερνώντος κόμματος.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/08/2007