Μακρυά μου νά πηγαίνει
Ξύπνησα σ\' όνειρο, καί κάτι μέ βαραίνει
νύχτα σιγή, οί Αγγέλοι έχουν χαθεί.
Πρίν όλα έρχονταν, τώρα κάτι πηγαίνει
τό φώς νά βρεί, ώς τήν ανατολή.
Βοερή ερημιά, παράθυρο η σελήνη
ο ήλιος κρυφά τήν πλάτη του γυρίζει
κρύο, παγωνιά , φόβος, θανάτου μνήμη
τί είναι αυτό πού τήν παραίσθησή μου ορίζει;
Μά, νά τό αστέρι τής ελπίδας πού φωτίζει
μές τήν καρδιά τό φώς του αποτυπώνει
μακρύς ο δρόμος, κι η ζωή πού ζημερώνει
από αθανασίας μνήμα αρχίζει
Καί τ\' όνειρο πού αναίτια
τίς νύχτες μου βαραίνει
στόν ύπνο τ\' άφησα ορφανό
μακρυά μου νά πηγαίνει...
στόν ύπνο τ\' άφησα ορφανό
μακρυά μου νά πηγαίνει!
Χρησιμοποιείς πολύ ρίμα.Σε όλα σου τα γραπτά;