«Εἰ δὲ οὐκ ἀνέχῃ εὐλογεῖν τὸν καταρώμενον, σίγησον, καὶ τοῦτο τέως κατόρθωσον∙ καὶ ὁδῷ προβαίνων καὶ σπουδάζων ὡς χρή, καὶ ἐπ' ἐκεῖνο ἥξεις...»
Ἑρμηνεία: Ἐὰν δὲν ἀντέχεις νὰ εὐλογεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ καταρᾶται, τοῦτο νὰ κατορθώσεις γιὰ ἀρχή, νὰ σιωπήσεις∙ ἔπειτα καθὼς θα βαδίζεις τὴν πνευματικὴ αὐτὴ ὁδὸ καὶ θα ἐπιδεικνύεις τὴν πρέπουσα προσοχή, θὰ κατορθώσεις καὶ ἐκεῖνο, δηλαδὴ νὰ εὐλογεῖς καὶ νὰ συγχωρεῖς βαθιὰ ὅσους σὲ καταρῶνται καὶ σὲ ἀδικοῦν.
(Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, Ὁμιλία ΟΗ΄, Ε.Π.Ε. τ. 12, σελ. 96)