[font size=3]Το κορυφαίο των κορυφαίων...
Ξέχασε μόνο τον Καποδίστρια![/fonts]
[font size=3]Δεῖτε κι αὐτό: Ο ΧΑΖΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ! [/fonts]
Εξαιρετικό, καί ελπιδοφόρο! Βλέποντας τέτοιους «χαζούς πολίτες» διατηρείται η ελπίδα ότι δέν έχουν ισοπεδωθεί όλες οι συνειδήσεις στόν τόπο μας! Υπάρχουν άνθρωποι πού «βλέπουν», καί εκφράζουν καί εμάς τούς υπόλοιπους πού δυσκολευόμαστε καί σιωπούμε!
Γιά τόν υπουργό, τί νά πεί κανείς; Τυπικό δείγμα αντιμετώπισης τών .....κρίσεων! Τό μεγάλο πρόβλημα μέ τίς κρίσεις είναι ότι ενώ δέν αντιμετωπίζονται μέ τίποτα (παρά μόνο προλαμβάνονται), υπάρχουν «υπεύθυνοι» γιά τήν αντιμετωπισή τους! Οι υπουργοί, οι κυβερνώντες, ο κρατικός μηχανισμός.
Μού ήρθε στόν νού ένας λόγος τού Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, πού μιλά γιά τήν κρίση τού κόσμου. Λέει λοιπόν ο Αγιος:
Quote»Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ' αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων, είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό.»
»Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!
Μήπως γιά τίς «κρίσεις» ευθύνονται πρωτίστως αυτοί πού υποτίθεται ότι εργάζονται γιά τήν αντιμετώπισή τους; Εν γένει!