[font size=4]Τὸ παιχνίδι τοῦ χρὸνου[/fonts]
Γυρνάει ὁ χρόνος μικρὸς καβαλάρης
σὲ ξύλινο ἄλογο χαρᾶς παιδικῆς
μιὰ μένει, μιὰ θέλει ἀγκαλιὰ νὰ τὸν πάρης
μαζὶ του νὰ γίνεις τοῦ χοροῦ θεατὴς.
Μιὰ βάρκα ὁ χρόνος καὶ ἐσὺ ὁ βαρκάρης
λιμάνι στολίδι τῆς θάλασσας πιάνεις
μιὰ μένεις στὸν ντόκο δεμένος γιὰ πάντα
καὶ μιὰ ναυαγὸς στὴν ἀπέραντη στράτα.
Σὰν ἅμμος κλεψύδρας, σὰν κῦμα π᾽ ἀφρίζει
φωτιὰ στὸν βοριὰ σὰν ἠφαίστειο ἀναβλύζει
τὸ παιχνίδι τοῦ χρόνου παιδικὸ παραμύθι
τοῦ θάνατου ἡ μνήμη, τῆς ζωῆς μας ἡ λήθη
τοῦ θάνατου ἡ μνήμη, τῆς ζωῆς μας ἡ λήθη!
Εύστοχο!! Μ\'άρεσε πολύ!