Ένα όνειρο για να \"ξυπνήσουμε\"

[βίκυ]

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ)

                                        ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ «ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ»


    Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα - δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :
 «Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής»
     Κοίταξα γύρω - γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μού είπε:
«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ\' αυτούς που τις ζήτησαν»
  Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
 

  Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου.
   Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά», απάντησε «Χρειάζεται μόνο να πεις: Ευχαριστώ Θεέ μου!»

    «Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ\' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
»Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ\' ένα πιατάκι. είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
»Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.
»Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
»Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
»Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.
»Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς. δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
»Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, πρώτον γιατί σου το έστειλε κάποιος που σ\' αγαπάει και δεύτερον γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.

      «Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;»
«Να πεις καλημέρα» μου χαμογέλασε ο άγγελός μου,να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι.      Και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου\"

[staboz]

Πολύ ωραίο κείμενο, Βίκυ. Ο άνθρωπος είναι δυστυχώς αχάριστος.
Δηλαδή ποιός άνθρωπος; Εμείς. Εγώ, εσύ, όλοι μας λίγο ώς πολύ.
Παραθέτω και κάποιο παλαιότερο κείμενό μου γι᾿ αυτό το θέμα.


                                                                      Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΕΝΩΝ
 
«Κύριοι, ἂς ὑποθέσουμε πὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἠλίθιος... Ἀλλὰ ἂν δὲν εἶναι ἠλίθιος, τότε εἶναι φοβερὰ ἀγνώμων, χωρὶς ἐξαίρεσι. Εἶναι τρομακτικὰ ἀγνώμων. Νομίζω πὼς ὁ καλύτερος ὁρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι: ἕνα δίποδο πλάσμα χωρὶς καμμιὰ αἴσθησι εὐγνωμωσύνης».Ὁ παράδοξος αὐτὸς ὁρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔδωσε ὁ μεγάλος Ρῶσος συγγραφέας Φεοντὸρ Ντοστογιέφσκη στὸ «Ὑπόγειο», περιγράφει παραστατικώτατα τὸ φοβερὸ μυστήριο τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τέτοια ἡ συμπεριφορά του, ὥστε δύο μόνον ἐξηγήσεις γι' αὐτὴν ὑπάρχουν: ἢ εἶναι ἠλίθιος ἢ «τρομακτικὰ ἀγνώμων». Καὶ ἐπειδὴ ἠλίθιος δὲν φαίνεται νὰ εἶναι, δὲν ἀπομένει παρὰ ὅτι εἶναι «ἕνα δίποδο πλάσμα χωρὶς καμμιὰ αἴσθησι εὐγνωμοσύνης».
Καὶ ἔτσι εἶναι δυστυχῶς. Ἔκπληκτος μένει κανεὶς μπροστὰ στὸ ἀπύθμενο βάθος τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ ποὺ νομίζει ὅτι κάτι κατενόησε, ξαφνικὰ ἀντιμετωπίζει ἀπίστευτες ἐκδηλώσεις, σχεδὸν ἀληθινῆς τρέλλας.
Καὶ εἶναι ἀκόμη πιὸ παράδοξο τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ τρέλλα ἀποτελεῖ πολὺ συχνὰ ἐκδήλωσι ἀχαριστίας πρὸς εὐεργέτες. Ὁ χῶρος τῆς εὐεργεσίας ἔχει γίνει κατ' ἐξοχὴν εὔφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ἀνάπτυξι αὐτῆς τῆς τόσο φρικτῆς καὶ μολυσματικῆς ἀσθενείας, τῆς ἀχαριστίας. Φαίνεται τελείως παράδοξο, εἶναι ὅμως πραγματικότητα ὅτι ἄνθρωποι ποὺ εὐεργετοῦνται γίνονται συνήθως ἐχθροὶ τῶν εὐεργετῶν τους. Ἔτσι φτάνει νὰ ἀκούγεται ὡς ἀπόλυτα φυσιολογικὸς ὁ λόγος μιᾶς μεγάλης φυσιογνωμίας τῆς ἐποχῆς μας, τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι κάποιος κατεφέρετο μὲ ἐμπάθεια ἐναντίον του, ἀπόρησε καί ἀναφώνησε: Ὁ τάδε ἐναντίον μου; Δὲν εἶναι δυνατόν! Δὲν θυμᾶμαι νὰ τὸν ἔχω ποτὲ εὐεργετήσει! Τόσο πικρὴ ἦταν ἡ ἐμπειρία του ἀπὸ τὴν ἀχαριστία τῶν εὐεργετημένων ἀπ' αὐτόν.
Ὅλα τὰ παραπάνω φανερώνουν ὅτι σχεδὸν εἶναι κανόνας ἡ ἀχαριστία τῶν εὐεργετημένων πρὸς τοὺς εὐεργέτες τους. Καὶ μάλιστα ἀχαριστία ποὺ φθάνῃ ἀκόμη καὶ σὲ ἔχθρα, ὥστε νὰ βεβαιώνεται ὡς ἀληθινὸς ὁ πραγματικὰ φοβερὸς ἐκεῖνος λόγος ποὺ ἀποδίδεται στὸν φιλόσοφο Ἡράκλειτο, ὅτι «οὐδεὶς ἀσφαλέστερος ἐχθρὸς τῶν εὐεργετηθέντων», οἱ πιὸ σίγουροι ἐχθροὶ γιὰ κάποιον εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους ἔχει εὐεργετήσει.
Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπόλυτο. Ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, πολλοὶ ἄνθρωποι ἀκόμη ποὺ ἔχουν πολὺ δυνατὸ τὸ αἴσθημα τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ τὸ ἐκδηλώνουν μὲ συγκινητικοὺς τρόπους. Ὅμως, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν, αὐτοὶ ἀποτελοῦν μειοψηφία. Ἕνας στοὺς δέκα! Οἱ περισσότεροι δυστυχῶς ἐκδηλώνουν ἀχαριστία.
᾿Αχαριστία! ᾿Αχαριστία πρωτίστως πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἰδιαιτέρως αὐτὴν τὴν ἀχαριστία τὴν δέχονται σήμερα πολλοὶ γονεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά τους. Μαρτύριο κυριολεκτικὰ ὑποφέρουν. Λόγια βαριά, προσβλητικά, ἀκόμη καὶ ἀπίστευτα αἰσχρόλογα καὶ ὕβρεις ἄθλιες ἐκστομίζονται ἐναντίον αὐτῶν ποὺ τὰ ἔφεραν στὴ ζωὴ καὶ ποὺ συχνὰ μὲ ἀπερίγραπτους κόπους καὶ ἀναρίθμητα βάσανα τὰ ἀνέθρεψαν.
Ἡ ἀχαριστία ὅμως δὲν ἐκδηλώνεται μόνο πρὸς ἀνθρώπους, ἀλλά καί ὅλων μας σχεδόν πρός τόν μεγάλο εὐεργέτη μας, τὸν Δημιουργό μας, τὸν Θεό. Τί φοβερό πρᾶγμα! ῞Ολοι γνωρίζουμε τὴν ἀχαριστία τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, ποὺ ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ὁδηγήσῃ σὲ θάνατο τὸν ἴδιο τὸν ἐπὶ αἰῶνες ἀναμενόμενο Μεσσία του. Ἀλλὰ καὶ οἱ Χριστιανικοὶ λαοί, μάλιστα οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης, παρόμοια ἀχαριστία δείχνουν ἰδιαιτέρως στὴν ἐποχή μας.
Δυστυχῶς καὶ ἐμεῖς, ὅλοι σχεδόν, εἴμαστε ἀνικανοποίητοι καί διαρκῶς οἱ περισσότεροι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν κατηγοροῦν ὡς αἴτιο τῶν κακῶν ποὺ τοὺς βρίσκουν στὴ ζωή.  Δὲν ἀκούει κανεὶς παρὰ συνεχῶς παράπονα. Συνεχῶς γκρίνιες καί πικρίες καί γογγυσμούς. Τὸ πολὺ χειρότερο ἀκόμη, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού, σὲ μιὰ κατάστασι παραφροσύνης, βλασφημοῦν μὲ τὸν πιὸ αἰσχρὸ καὶ βρώμικο τρόπο τὸ ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας. Καὶ δὲν εἶναι μόνον αὐτό. Εἶναι, πολὺ περισσότερο ἀκόμη, ἡ παράλογη ἀπομάκρυνσι τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν πίστι στὸν εὐεργέτη μας Θεὸ καὶ ἡ παράφρων στροφή τους πρὸς τὸν διάβολο καὶ τὰ καταστροφικὰ ἔργα του.
Τὸ θέμα ὅμως εἶναι πελώριο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἑρευνηθῇ περισσότερο στὰ πλαίσια αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου.
Τώρα τοῦτο μόνο νὰ σημειώσουμε∙ ὅτι  εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη, μέσα σ'αὐτὸ τὸ φρικτὸ πολικὸ ψῦχος τῆς ἀχαριστίας, ποὺ ἔχει καλύψει ὅλο τὸν πλανήτη, νὰ ἀνθίσουν ὅσο γίνεται περισσότερα ἄνθη  εὐγνωμοσύνης.
Ἂς γίνουμε λοιπὸν οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ἄνθρωποι εὐγνωμοσύνης. Εὐγνωμοσύνης βεβαίως πρωτίστως πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας, πρὸς ἐκείνους ποὺ μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο μᾶς εὐεργετοῦν. Ἰδιαιτέρως αὐτὴ τὴν εὐγνωμοσύνη εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν δείχνουν τὰ παιδιὰ πρὸς τοὺς γονεῖς τους. Καὶ νὰ τὴν δείχνουν ἐμπράκτως, φροντίζοντάς τους κυρίως στὴ δύσκολη γεροντική ἡλικία, γιὰ νὰ ἔχουν ἔτσι πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
 Ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν Θεό, τὸν Δημιουργὸ καὶ Λυτρωτή μας καὶ μέγιστο εὐεργέτη μας ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες. Μὴν παρασυρώμαστε ἀπὸ τὴν νοοτροπία τῶν πολλῶν καὶ συνεχῶς γογγύζουμε καὶ παραπονούμαστε γιὰ τὰ ζητήματα τῆς ζωῆς μας. Μὴν γινώμαστε ἀχάριστοι σὰν τοὺς Ἑβραίους ἢ καὶ περισσότερο ἀκόμη. Ἂς χαροῦμε τὴ ζωή μας. Ἂς χαιρώμαστε τὶς τόσες, τὶς  ἀναρίθμητες εὐργεσίες τοῦ Θεοῦ μέσα στὶς ὁποῖες εἴμαστε ὅλοι κυριολεκτικὰ πνιγμένοι. Καὶ ἂς ξεχειλίζῃ ἡ καρδιά μας ἀπὸ τὰ χείλη μας μὲ τὸ δόξα σοι, ὁ Θεός. Εἶναι αὐτὸ ἐλάχιστο χρέος μας, γιὰ νὰ ξεπλένουμε ἔτσι τὴν συνεχῆ βρωμερὴ λυματολάσπη τῶν ὕβρεων καὶ τῶν βλασφημιῶν ποὺ ἐκτοξεύεται καθημερινὰ μὲ ἀπίστευτη θρασύτητα ἐναντίον τοῦ μεγάλου εὐργέτου μας, τοῦ Δημιουργοῦ μας, τοῦ ἀληθινοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ μας.

[βίκυ]

ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ:
 -ΣΥΧΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ , ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΟΠΩΣ ΟΙ 1Ο ΛΕΠΡΟΙ  (\"ΗΡΑΝ ΦΩΝΗ\" )ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
-ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΠΧ ΕΝΑ ΨΑΡΑΚΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΑΤΑ, Η΄1 ΚΟΚΚΑΛΟ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΑΚΙ , ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΧΙΛΙΕΣ ΔΥΟ ΧΑΡΕΣ, ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ....
-ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ : ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ Ο  ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ (ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΕΛΩΝΟΥ+ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ) ΕΛΕΓΕ \"Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....\"