Η αλήθεια είναι πικρή

[staboz]

΄                                   Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΗ

Ο Ξέρξης, καθώς οδηγούσε τη στρατιά του εναντίον της Ελλάδος, ρώτησε τον έκπτωτο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, που είχε καταφύγει στην Περσία και τον ακολουθούσε στην εκστρατεία, αν υπήρχε περίπτωση να τολμήσουν οι Έλληνες να αντισταθούν στο τεράστιο στράτευμά του. Ο Δημάρατος πριν απαντήσει τον ρώτησε: «Βασιλεύ, κότερα αληθείη χρήσομαι προς σε ή ηδονή;»· βασιλιά, ποιό από τα δύο να κάνω; Να σου πώ την αλήθεια ή αυτό που θα σε ευχαριστήσει;
Και όταν ο Ξέρξης τον παρότρυνε να πεί άφοβα την αλήθεια, ο Δημάρατος τον βεβαίωσε ότι οι Έλληνες θα πολεμήσουν με γενναιότητα τον στρατό του, διότι η Ελλάδα έχει μεν παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια αλλά έχει και αρετή που την δημιουργεί η σοφία και η ισχυρή νομοθεσία, με αυτή δε την αρετή και γενναιότητα καταπολεμεί πάντοτε και τη φτώχεια και την τυραννία.

[Ξένια]

Η αλήθεια πράγματι είναι  πικρή...πρέπει όμως να λέγεται...Όμως πρέπει να λέγεται πάντα ή μερικές φορές πρέπει να μη μιλούμε για να μη λυπήσουμε κάποιον που αγαπάμε...?

[staboz]

Ήθελα κυρίως να τονίσω την αντίθετη πλευρά. Δηλαδή το να είμαστε πρόθυμοι (τουλάχιστον όσο ο Ξέρξης) να ακούμε και να δεχόμαστε την αλήθεια (αυτό που ο άλλος μας υποδεικνύει θεωρώντας το αλήθεια), και να μην κολακευόμαστε από τα ανειλικρινή ως επί το πλείστον λόγια των ανθρώπων που είτε από δειλία είτε από υπολογισμό μας λένε μόνο αυτά που μας είναι ευχάριστα.

Το άλλο θέμα για το πώς και πότε θα πρέπει εμείς να λέμε την αλήθεια είναι επίσης πολύ σημαντικό.

Θα υπογράμμιζα τρία βασικά στοιχεία:
1. Απαιτείται τόλμη και θάρρος.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να ομολογήσει και να υποδείξει κάποιος την αλήθεια. Συχνά αυτό δημιουργεί αντιδράσεις, προκαλεί ειρωνείες και εκθέτει σε πειρασμούς και κινδύνους. Κορυφαίο παράδειγμα εδώ είναι αυτό τού Τιμίου Προδρόμου πού ήλεγξε τον Ηρώδη και το πλήρωσε αυτό με τον αποκεφαλισμό του. Άλλο παράδειγμα είναι αυτό με τον αρχαίο ποιητή Φιλόξενο. Όταν ο φοβερός τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος του έδωσε ένα ποίημά του για να το κρίνει, ο Φιλόξενος, αντίθετα από όλους τους άλλους κόλακες, δεν δίστασε να του πεί ότι δεν αξίζει τίποτε. Οργισμένος ο τύραννος διέταξε να τον φυλακίσουν στη χειρότερη φυλακή, «τας λατομίας». Μετά από καιρό τον ξανακάλεσε. Του έκανε τραπέζι και του διάβασε ένα καινούργιο ποίημά του για να του πεί τη γνώμη του. Ο Φιλόξενος δεν είπε λέξη, μόνο σηκώθηκε και άρχισε να βαδίζει προς την έξοδο. –̶Πού πας; ρώτησε ο τύραννος. –«Εις τας λατομίας», ήταν η απάντηση του ατρόμητου Φιλόξενου. Χρειάζεται επομένως τόλμη και θάρρος για να φανερώσει κανείς στους άλλους την αλήθεια.
2. Χρειάζεται αγάπη.
Εξίσου σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο είναι η αγάπη. Η αλήθεια, όταν φανερώνεται χωρίς αγάπη, ενεργεί περισσότερο σαν δηλητήριο παρά σαν φάρμακο που θα θεραπεύσει. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι συχνά ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν δέχονται την αλήθεια, δεν είναι η ίδια η αλήθεια αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή τους προσφέρεται. Έχει ειπωθεί σωστά ότι μια αλήθεια που λέγεται με κακία κάνει πιο πολύ κακό και από το χειρότερο ψέμα.
3. Είναι απαραίτητη η διάκριση.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαλέγει κανείς τις κατάλληλες περιστάσεις προκειμένου να υποδείξει σε κάποιον την αλήθεια. Σε έναν θυμωμένο άνθρωπο, επί παραδείγματι, είναι λάθος να του υποδείξει κανείς την αλήθεια την ώρα του θυμού του. Θα του μιλήσει αργότερα, όταν θα έχει κατασιγάσει ο θυμός. Γι᾿ αυτό και λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ότι «το καλόν ου καλόν, εάν μη καλώς γένηται»· το καλό δεν είναι καλό, αν δεν γίνει με καλό τρόπο. Ένας μύθος του Αισώπου λέγει ότι ένα παιδί μπήκε σε κάποιο ποτάμι για να λουστεί, αλλά επειδη δεν ήξερε κολύμπι, άρχισε να πνίγεται και ζήτησε βοήθεια από κάποιον περαστικό. Εκείνος βούτηξε αμέσως, αλλά την ώρα που το έβγαζε το μάλωνε: –Τί ήθελες και μπήκες  στο νερό, αφού δεν ήξερες κολύμπι; Και τότε το παιδί του απάντησε: –Σώσε με πρώτα κι ύστερα με μαλώνεις όσο θέλεις! Ο μύθος θέλει να πει πως οι υποδείξεις που γίνονται σε λάθος στιγμή, καταντουν να είναι προσβολές.

[ρωμηός]

Νομίζω συμφωνούμε σε όλα αλλά μόνο μια διευκρίνηση για την \"αλήθεια\"!  Η Αλήθεια είναι πάντοτε μία? Είναι πάντοτε αντικειμενική και μετρήσιμη? Με πιο κριτήριο θα συμπεράνουμε ότι εμείς έχουμε την \"αλήθεια\"?? Η απλά εννοείται ότι πρέπει να λέμε τη γνώμη μας? Αυτό που θεωρούμε εμείς πως είναι η αλήθεια?

[staboz]

Νομίζω συμφωνούμε σε όλα αλλά μόνο μια διευκρίνηση για την \"αλήθεια\"!  Η Αλήθεια είναι πάντοτε μία? Είναι πάντοτε αντικειμενική και μετρήσιμη? Με πιο κριτήριο θα συμπεράνουμε ότι εμείς έχουμε την \"αλήθεια\"?? Η απλά εννοείται ότι πρέπει να λέμε τη γνώμη μας? Αυτό που θεωρούμε εμείς πως είναι η αλήθεια?

Ναι! Σωστά, πολύ σωστά. Εννοώ αυτό που εμείς θεωρούμε ότι είναι η αλήθεια. Η όντως αλήθεια είναι άλλη - δύσκολη! - υπόθεση.
\"Δυσθήρατός εστιν ο της αληθείας λόγος\"· δύσκολο θήραμα είναι το να βρεθεί η αλήθεια! (Μ.Βασίλειος, Εις το πρόσεχε σεαυτώ).
Την όντως αλήθεια μπορεί να τη βεβαιώσει μόνο ο Θεός.
Αλλά βέβαια ο Θεός δεν επεμβαίνει κάθε στιγμή στα ανθρώπινα για να τη φανερώνει.
Επομένως εμείς καταθέτουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αλήθεια, με πλήρη συνείδηση ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος.
                            Στ.

[βίκυ]

ΔΥΝΑΜΗ Κ ΤΟΛΜΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Κ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Κ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΥΕΙ...
 ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ, ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ Κ ΣΤΟΝ ΙΑΤΡΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ΑΝ ΘΑ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ Η΄ΑΝ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ( ΤΟ 2ο ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΟΤΙ ΨΕΥΔΕΣΑΙ???  )