Μια άλλη έννοια της \"ψυχαγωγίας\"

[ρωμηός]

Ανακάλυψα, διαβάζοντας ένα λόγο του Γρηγορίου του Θεολόγου, μια άλλη ερμηνεία ή μάλλον χρήση του όρου ψυχαγωγία κατά την αρχαιότητα. Φαίνεται λοιπόν πως \"ψυχαγωγία\" ονομάζονταν στην αρχαιότητα ένα είδος πνευματισμού (σημερινά μέντιουμ που καλούνε πνεύματα) κατά τον οποίον καλούσαν ψυχές νεκρών.

Γράφει ο καθηγητής Στέργιος Σάκκος: \"Θεαγωγία και ψυχαγωγία... ελέγετο ο πνευματισμός κατά την αρχαιότητα ή άλλως και νεκρομαντεία. θεαγωγία όταν ο μάντις (μέντιουμ) καλή και άγη κάποιον θεόν, ψυχαγωγία όταν καλή ψυχάς νεκρών\" (Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ΄Θεολογικός Πρώτος, Προς Ευνομιανούς προδιάλεξις, Ε.Π.Ε. τόμος 4ος, σελ. 33, υποσημείωση 56)

Επίσης κοιτάζοντας και στο ηλεκτρονικό λεξικό του Τεγόπουλου - Φυτράκη (Μείζον Ελληνικό Λεξικό) βρήκα τα κάτωθι: ψυχαγωγία = [<αρχ. ψυχαγωγία (=ανάκληση των ψυχών από τον Άδη) < ψυχαγωγός < ψυχή + αγωγός < /άγω· η σημ. «αναψυχή» πιθανόν από το ουσ. ψυχαγώγιον (=οπή, άνοιγμα από την οποία εισέρχεται ψυχρός αέρας σε μεταλλείο) < ψύχος + αγωγός < /áγω] (η) ουσ.  δραστηριότητα ή απασχόληση που αποσκοπεί στην τέρψη, ευχαρίστηση της ψυχής· διάθεση του χρόνου για ευχαρίστηση

Ακόμα και σε συνηθισμένες λέξεις υπάρχει πάντα πολύς πλούτος...