Ο Λόγος του Κυρίου, ανάσταση!

[Iaspis]

«Λάζαρε, δεῦρο ἔξω». (Ιωάννην Κεφ. ια\' 43).
«Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξεις 9/θ, 4), (Πράξεις 22/κβ, 7)

Γρηγορίου τού Διαλόγου

Πέτρος:
Πράγματι είναι αλήθεια αυτό, πού λέγεις.* Από όλα δέ τά θαύματα εγώ θεωρώ σπουδαιότερον τήν ανάστασιν ενός ανθρώπου, πού απέθανε, καί τήν επάνοδον αυτού είς τήν παρούσαν ζωήν.

Γρηγόριος:
Πέτρε, εάν επιστήσωμεν τήν προσοχήν μας μόνο είς όσα βλέπομεν, ασφαλώς θά πιστεύσωμεν, ότι η ανάστασις ενός νεκρού είναι τό μεγαλύτερον από όλα τά θαύματα. εάν όμως υπέρ τά ορώμενα μετεωρισθώμεν καί λάβωμεν κατά νούν τά αόρατα, τότε θά ίδωμεν πόσον θαυμασίως αποδεικνύεται, ότι μεγαλύτερον θαύμα καί από τήν σωματικήν ανάστασιν τού νεκρού είναι τό θαύμα τού κηρύγματος τού Θείου Λόγου είς περιβάλλον εχθρικόν καί η προσευχή διά νά σωθή ο αμαρτάνων. Διότι είς τήν περίπτωσιν τής σωματικής αναστάσεως επανέρχεται είς τήν ζωήν η σάρξ, η οποία καί πάλιν θά αποθάνη. ενώ αντιθέτως είς τήν δευτέραν περίπτωσιν, τού θαύματος τού κηρύγματος τού Θείου Λόγου καί τής ευχής διά τήν επιστροφήν τού αμαρτάνοντος, ανίσταται η ψυχή από τόν θάνατον τής αμαρτίας, διά νά ζήση είς τόν αιώνα.
Θά σού αναφέρω δύο πρόσωπα, διά νά αντιληφθής από αυτά πόσον μεγαλύτερον κατά τήν δύναμιν είναι τό θαύμα τού κηρύγματος. τά δύο αυτά πρόσωπα είναι αφ\' ενός μέν ο Λάζαρος, τόν οποίον ανέστησεν εκ νεκρών σωματικώς ο Κύριος, καί ο Παύλος, τόν οποίον ανήγειρε νοερώς από τήν πλάνην. εν τούτοις όμως δέν εγένετο λόγος περί δυνάμεων, τάς οποίας ενήργησεν ο Λάζαρος μετά τήν εκ νεκρών αυτού ανάστασιν.
Αντιθέτως  δέν δύναται νά χωρέση ο νούς μας πόσα κατώρθωσεν ο Παύλος μέ τήν δύναμιν τού ηγιασμένου λόγου μετά τήν εκ τής αμαρτίας ανέγερσιν τής ψυχής του!

Αυτός ο νούς μας πού δέν δύναται νά χωρέση τό μέγεθος τού Θείου Λόγου, καθώς είναι σέ αυτήν τήν ζωήν «δεμένος μέ τά πολλά σχοινιά τών θελημάτων μας»¹, ασθενεί καί πεθαίνει σάν Λάζαρος. Όμως ο κόπος  καί τό πένθος (Μάρθα καί Μαρία), μέ τά οποία αδελφικά πορεύθηκε εν Κυρίω, τόν έκαναν φίλο τής Αγάπης.
«Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. 4 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ\' ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι\' αὐτῆς». (Ιωάννην Κεφ. ια\' 3-4).
Καί ανεστήθει!
«λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν» (Ιωάννην Κεφ. ια\' 44).
Καί ελεύθερος από επιθυμίες καί πάθη, «κάθεται πλέον αμέριμνος είς τήν αυτήν τράπεζαν μέ τόν Ιησούν»¹. Στό δείπνο τής βασιλείας τού Κυρίου. Απαθής!

*Γρηγόριος:
Πέτρε, μέ ερωτάς, εάν είς τήν εποχήν μας ημπορούν νά ευρεθούν άνδρες τοιαύτης αρετής καί παρρησίας, ώς οι θαυματουργοί ημών Πατέρες;
Εγώ λοιπόν δέν αμφιβάλλω, ότι καί τώρα πολλοί τοιούτοι υπάρχουν είς τόν κόσμον, εφάμιλλοι τών μεγάλων εκείνων Πατέρων. διότι τό νά μή θαυματουργούν, δέν σημαίνει, ότι δέν πρέπει νά τούς υποληπτώμεθα, όπως εκείνους. επειδή η εξακρίβωσις τής ένθεου πολιτείας ενυπάρχει είς τήν δύναμιν τών καλών έργων καί δέν αποδεικνύεται μόνον από τά θαύματα. Όπως καλώς γνωρίζεις, ο Απόστολος Παύλος, κατά τήν αποστολικήν αξία είναι εφάμιλλος αδελφός τού Πέτρου τού Κορυφαίου, άν καί ο μέν Πέτρος περιεπάτησε διά τών ποδών του επί θαλάσσης, ενώ ο Παύλος εκινδύνευσεν από ναυάγιον.
Καί τών δύο λοιπόν η δύναμις δέν υπήρξεν η ιδία είς τό θαύμα. είς τούς ουρανούς όμως καί οί δύο έχουν τήν αυτήν αξίαν.

Ο Λόγος τοῦ Κυρίου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου!
Πάντα καί εδώ, καί αλλού!



Αποσπάσματα από : Ευεργετινός, τόμος Γ\', Υπόθεσις  ΛΕ\' (σελ.446)
¹ Ευεργετινός, τόμος Β\', Υπόθεσις ΛΒ\' (σελ.403, υποσημείωση)

[Αρτέμης]

Πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση αυτή Iaspis,μακάρι όλοι να το κατανοήσουμε και (κυρίως) να το πιστέψουμε-ενστερνιστούμε.Η αδύναμη και ανυπόμονη ανθρώπινη φύση πολλές φορές προτιμά τα εφήμερα παρά τα αιώνια χωρίς να βγάζω απ\'έξω τον ευατό μου.Ιδίως σε δυσκολίες που αφορούν την υγεία το μόνο που ζητάμε είναι ίαση σωματική.Φυσικά δεν υποτιμώ την αξία της υγείας του σώματος(εξάλλου, το σώμα μετά την Ανάσταση θα έχει υλική υπόσταση)αλλά θέλω να τονίσω ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τις ενέργειες του Θεού υπό το πρίσμα μόνο της σωματικής θεραπείας..