Χρυσόστομος 1600 χρόνια

[staboz]

.                                                                               ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

1600 χρόνια ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε ποὺ στὰ βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στὰ Κόμανα τοῦ Πόντου, ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ βασιλεὺς τῶν ἱεροκηρύκων  ὅλων τῶν αἰώνων, ὁ ἅγιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννης ὀ Χρυσόστομος. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὅπως ἔχουμε ἀναφέρει καὶ ἄλλοτε, ἡ Ἐκκλησία μας ἀνεκήρυξε τοῦτο τὸ ἔτος, ἔτος Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Καθὼς μόλις πρὸ λίγων ἡμερῶν ἑορτάσαμε τὴ μνήμη του, τὴν 13η Νοεμβρίου, εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπίκαιρο νὰ θυμηθοῦμε πάλι τὴ μεγάλη αὐτὴ μορφή, ποὺ ἐπὶ 1600 χρόνια τώρα καθοδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὰ ὑπέροχα συγγράμματά του, καὶ ἐμπνέει τοὺς πιστοὺς μὲ τὴν ἁγία καὶ μαρτυρικὴ ζωή του.
Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ συγκλονιστικὰ περιστατικὰ τῆς πολυτάραχης ζωῆς τοῦ  ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὑπῆρξε αὐτὸ μὲ τὸν τότε Ὕπατο (πρωθυπουργό) τῆς αὐτοκρατορίας, τὸν Εὐτρόπιο. Στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ἦταν τότε ὁ Ἀρκάδιος, γιὸς τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, καὶ ἡ σύζυγός του Εὐδοξία.
Ἡ σχέσι τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου μὲ τὸν Εὐτρόπιο εἶχε ἀρχίσει μὲ πολὺ θετικὸ τρόπο, δεδομένου ὅτι ὁ Εὐτρόπιος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ πρότεινε στὸν αὐτοκράτορα νὰ ἐκλεγῇ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ὁ Χρυσόστομος. Αὐτὸ εἶχε γίνει τὸ ἔτος 397, ὅταν ἀπέθανε ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Νεκτάριος. Ὁ Χρυσόστομος ἦταν τότε ἱερεὺς στὴν Ἀντιόχεια, καὶ στὰ 12 χρόνια τῆς ἐργασίας του εἶχε συγκλονίσει τὴ μεγαλούπολι, ἡ δὲ φήμη του ὡς ἱεροκήρυκος εἶχε ἐξαπλωθῆ σὲ ὅλη σχεδὸν τὴν αὐτκρατορία. Ὁ Ἀρκάδιος δέχθηκε τὴν πρότασι τοῦ Εὐτροπίου καὶ ἡ Σύνοδος τῶν ἐπισκόπων συμφώνησε νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ αὐτοκρατορικὴ ἐπιθυμία. Ἔτσι ξαφνικὰ βρέθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι Ἱερὸς Χρυσόστομος.
Ἀλλὰ ὁ Εὐτρόπιος δὲν εἶχε καταλάβει μὲ ποιὸν εἶχε νὰ κάνῃ. Νόμιζε ὅτι ὁ νέος Πατριάρχης, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν ἀποφασιστικὴ συμβολή του στὴν ἐκλογή του, θὰ ἦταν ὑποστηρικτής του σὲ ὅλες τὶς δραστηριότητές του.
Ὁ Χρυσόστομος βέβαια δὲν εἶχε κανένα λόγο νὰ μὴν ὑποστηρίζῃ τὸν Εὐτρόπιο σὲ ὁποιοδήποτε καλὸ ἔργο ἐκεῖνος ὡς πρωθυπουργὸς ἐπιχειροῦσε. Ἀλλὰ καὶ δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ κρατήσῃ τὸ στόμα του κλειστὸ στὶς παράνομες ἐνέργειες τοῦ πρωθυπουργοῦ. Καὶ δὲν ἦσαν λίγες οὔτε ἀσήμαντες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες. Ἄπληστος, σκληρός, φιλοχρήματος καὶ ἄδικος ὁ Εὐτρόπιος, προσπαθοῦσε νὰ αὐξάνῃ τὴν περιουσία του, ἁρπάζοντας κτήματα καὶ ἀπὸ ἀνήμπορους, κυρίως χῆρες γυναῖκες ποὺ ἔμεναν μόνες καὶ ἀπροστάτευτες.
Ὁ Χρυσόστομος δὲν ἐδίσταζε. Ὅταν αὐτὸ τὸ ἀντιλαμβανόταν, ἀναλάμβανε αὐτὲς τὶς ὑπάρξεις κάτω ἀπὸ τὴ δική του προστασία καὶ τοὺς παρεῖχε ἄσυλο. Τότε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἄσυλο ἦταν ἡ μόνη καταφυγὴ τῶν ἀδίκως ἢ δικαίως κυνηγημένων ἀνθρώπων. Καθέναν ποὺ προλάβαινε νὰ ἀγκαλιάσῃ τὴν ἁγία Τράπεζα ἑνὸς ναοῦ, δὲν εἶχε δικαίωμα νὰ τὸν πειράξῃ κανείς. Ὁ Εὐτρόπιος αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ἀνεχθῇ. Κάθε φορὰ ποὺ κάποιο ἀπὸ τὰ δυστυχισμένα θύματά του εὕρισκε προστασία στὴν Ἐκκλησία, γινόταν ἔξαλλος. Ἕνα τελευταῖο περιστατικὸ μὲ μιὰ φτωχὴ χήρα, τῆς ὁποίας ἤθελε νὰ ἁρπάξῃ τὸ μοναδικὸ κτῆμα, καὶ ἡ ὁποία βρῆκε ἄσυλο στὴν Ἐκκλησία, ἔκανε τὸ ποτήρι νὰ ξεχειλίσῃ. Γι' αὐτὸ καὶ μὲ νόμο κατήργησε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἄσυλο. Ὁ Χρυσόστομος βέβαια ἀντιτάχθηκε σ' αὐτὸν τὸν παράνομο νόμο ἀπόλυτα. Δὲν τὸν ἀναγνωρίζω βροντοφώναξε. Καθένας ποὺ θὰ καταφεύγει στὴν Ἐκκλησία, θὰ ἔχῃ τὴν προστασία μου. Ὅσο δὲ παραμένω ζωντανός, καμμιὰ δύναμι δὲν θὰ πετύχῃ νὰ τὸν ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὰ χέρια μου.
Ἀλλὰ τί τραγικὴ εἰρωνία! Ποῦ νὰ φανταστῇ ὁ ἅγιος ποιὸς θὰ ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ θὰ ζητοῦσε τὴν προστασία του! Εὐμετάβολα τὰ ἀνθρώπινα! Σὲ κάποια περίστασι ὁ Εὐτρόπιος συγκρούστηκε μὲ τὴν αὐτοκράτειρα καὶ πάνω στὸ θυμό του ἀπείλησε πὼς θὰ τὴν κατεβάσῃ ἀπὸ τὸν θρόνο. Τί ἦταν νὰ τὸ πῇ; Ἡ Εὐδοξία δὲν ἦταν λιγώτερο ἀδίστακτη ἀπὸ ἐκεῖνον. Ἀπήτησε ἀμέσως τὴν ἐξόντωσί του. Ὁ αὐτοκράτορας τὸ θεώρησε «ἔγκλημα καθοσιώσεως» καὶ διέταξε τὴν θανάτωσι τοῦ Εὐτροπίου. Τρέχοντας τότε ἐκεῖνος, κυνηγημένος ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες καὶ τὸν ἐξαγριωμένο λαό, κατέφυγε στὴν ἁγία Σοφία καὶ ἀγκάλιασε τὴν ἁγία Τράπεζα. Στὴν πύλη τοῦ ἱεροῦ φρουρὸς καὶ προστάτης του ποιός; Ὁ Χρυσόστομος! Οἱ στρατιῶτες ἀπαιτοῦσαν νὰ μποῦν. Καταργήθηκε τὸ ἄσυλο τοῦ ἔλεγαν. Μόνο πάνω ἀπὸ τὸ πτῶμα μου θὰ περάσετε, ἀπαντοῦσε ὁ ἅγιος. Πάνω στὴν ἀποφασιστικότητά του ὅλοι ἐδίστασαν. Καὶ τότε ἔγινε κάτι θαυμαστό. Ὁ Χρυσόστομος ἀνέβηκε πάνω στὸν ἄμβωνα καὶ ἐξεφώνησε ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπεροχώτερους λόγους του. Τὸ θέαμα μοναδικό! Ὁ Εὐτρόπιος νὰ σφίγγῃ μὲ τὰ χέρια του τὴν ἁγία Τράπεζα καὶ τὰ σαγόνια του νὰ χτυποῦν συνεχῶς ἀπὸ τὸν τρόμο. Στὸν ναὸ ἀπειλητικοὶ οἱ στρατιῶτες καὶ τὰ πλήθη τοῦ  λαοῦ. Καὶ ἐπάνω στὸν ἄμβωνα τὸ ἀηδόνι τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χρυσόστομος:
«Ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης»! βροντοφώναξε. Ποῦ εἶναι τώρα οἱ δόξες καὶ οἱ τιμὲς τοῦ πρωθυπουργικοῦ ἀξιώματος; Χάθηκαν σὰν σκιὰ καὶ ἀτμός!
Τὸ ἀποτέλεσμα συγκλονιστικό! Συγκίνησι πλημμύρισε τὶς καρδιὲς ὅλων. Καὶ στὴν τελικὴ προτροπὴ τοῦ ἱεροῦ πατρὸς νὰ ἀποχωρήσουν ἥσυχα, ὑπάκουσαν ὅλοι.
Ἔμεινε μόνο πλέον ὡς αἰώνιο παράδειγμα ἡ ἀνεξικακία τοῦ μεγάλου πατρός, τὸ θάρρος του, ἡ τόλμη του, τὸ ἀκατάβλητο φρόνημά του. Διδακτικώτατα ὅλα γιὰ μιὰ ἐποχὴ ἐλεεινῶν συμβιβασμῶν ὅπως ἡ δική μας.

                                    Στ.

[ρωμηός]

Το ξαναβάλατε νομίζω εδώ

[staboz]

Έχεις δίκαιο. Κατά λάθος μπήκε αυτό. Έβαλα ήδη στη θέση του το σωστό.
Ευχαριστώ για τη βοήθεια.
                             Στ.