ΣτΕ: Νέο «όχι» στο «πιστοποιητικό θρησκευτικών φρονημάτων

[ρωμηός]

ΣτΕ: Νέο «όχι» στο «πιστοποιητικό θρησκευτικών φρονημάτων

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Νέα άρνηση, την τρίτη κατά σειράν μέσα σε χρονικό διάστημα οκτώ μηνών, εισπράττει το υπουργείο Παιδείας από το Συμβούλιο της Επικρατείας με σημείο αιχμής το προεδρικό διάταγμα που απαιτεί για την πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού των Εκκλησιαστικών Γυμνασίων και Λυκείων, «πιστοποιητικό θρησκευτικών φρονημάτων».

Το επίμαχο διάταγμα, το οποίο έχει κριθεί άλλες δύο φορές και από την Ολομέλεια του ΣτΕ ως αντισυνταγματικό, καθορίζει, μεταξύ άλλων, ως τυπικό προσόν για τον διορισμό των εκπαιδευτικών, την ιδιότητα του χριστιανού ορθοδόξου, «λόγω του ειδικού σκοπού της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης».

Στο ίδιο διάταγμα ορίζεται ότι σε περίπτωση που ο υποψήφιος εκπαιδευτικός δηλώσει ψευδώς ότι είναι χριστιανός ορθόδοξος, δεν θα απειλείται μόνο με ποινικές κυρώσεις, αλλά θα αποκλείεται και από τη διαδικασία επιλογής. Και οι δύο διατάξεις κρίθηκαν αντιστυνταγματικές και παράνομες από το Ε\' τμήμα του ανωτάτου διακστηρίου, ως αντίθετες στη θρησκευτική ελευθερία.

Οι δικαστές τονίζουν ότι το Σύνταγμα προστατεύει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και καθιερώνει την ισότητα πρόσβασης των Ελλήνων πολιτών στις δημόσιες θέσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορεί να θεσπιστεί ως κώλυμα για την κατάληψη θέσης σε δημόσια υπηρεσία «η πίστη ή η αποχή από την πίστη σε θρησκευτική δοξασία, ούτε δικαιούται οποιαδήποτε υπηρεσία να ερευνήσει, αλλά ούτε υποχρεούται ο ενδιαφερόμενος να αποκλύψει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις».

Επίσης, δεν μπορεί να γίνεται επίκληση στον ειδικό σκοπό της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα εκκλησιαστικά Γυμνάσια και Λύκεια, ώστε να καθιερωθούν διαφορετικά προσόντα για τον διορισμό των εκπαιδευτικών της Μέσης Εκπαίδευσης.

Με το ίδιο σκεπτικό κρίθηκε παράνομη και η διάταξη που προβλέπει ότι για τη βαθμολογία των υποψηφίων λαμβάνονται υπόψη «συστατικές επιστολές, η συμμετοχή σε εκκλησιαστικές οργανώσεις, η βιωματική σχέση με την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση και η ικανότητα του υποψηφίου να δημιουργεί το κατάλληλο παιδαγωγικό περιβάλλον για τους ειδικούς σκοπούς της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης».

Τα κριτήρια αυτά, αποφάνθηκαν οι δικαστές, «δεν έχουν σχέση με την ικανότητα έκφρασης του υποψηφίου εκπαιδευτικού και της μετάδοσης γνώσεων στους μαθητές».



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2007

[ρωμηός]

Νομίζω αναμενόμενη και λογική απόφαση του Σ.τ.Ε. Για άλλη μια φορά η Εκκλησία σμικρύνεται και πολιτογραφείται ως θεσμός στα εκάστοτε κρατικά μορφώματα ξεχνώντας την ιδιαιτερότητα της αποστολής της και την ανωτερότητα της συγκρότησής της ως Σώμα Χριστού. Ο ρόλος της ως δεκανίκι του κράτους ή του έθνους ακόμα σχετικοποιεί την ύπαρξη της, η δε επιδίωξη της συνέχισης αυτής της κρατικοδίαιτης σχέσης με τους πολιτειακούς θεσμούς συνιστά εκκλησιολογική εκτροπή...

Τα ανωτέρω, ως ουσιαστικά συμπεράσματα και απολήξεις... Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης, είναι λογικό, εφόσον πρόκειται για κρατικό ίδρυμα και για δημόσιο φορέα να ισχύει η ισότητα και η αξιοκρατία, όπως συνταγματικά κατοχυρώνεται και υιοθετείται...Πέραν τούτου ουδεμία εξαίρεσις...Αν θέλει και επιθυμεί η εκκλησία την ορθή μόρφωση και καάρτιση των κληρικών της δεν έχει παρά να συστήσει ανάλογα ιδιώτικά όργανα εκπαίδευσης, τα οποία πρέπει φυσικά να συντηρήσει και όχι μόνο να διευθύνει και να δίνει εντολές (άρα ας ξεχάσουν τις ρολς ροις και τα Αρχιεπισκοπικά και Συνοδικά Μέγαρα)!!!


Κάτι ανάλογο είχε προσπαθήσει να συστήσει και ο Ιερώνυμος, πλην όμως ο διάδοχός του Σεραφείμ φρόντισε να το καταργήσει...

[Βασιλείου Μάριος]

:thankyou:

[ρωμηός]

ΑΡΘΡΟ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ


«Αντισυνταγματικές οι Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες»


Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΣΑΚΥΡΑΚΗ*


Την ίδια ώρα που χαλούσε ο κόσμος μην τυχόν αναθεωρηθεί το Σύνταγμά μας και επιτρέψει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η Βουλή ψήφιζε τον εκπληκτικό νόμο 3432/2006, ο οποίος βάπτισε τις Ανώτερες Εκκλησιαστικές Σχολές σε Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες και τις αναβάθμισε σε σχολές ανώτατης εκπαίδευσης.


Το εγχείρημα έρχεται σε σύγκρουση με θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές και η επεξεργασία από το Ε\' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας δύο σχεδίων προεδρικών διαταγμάτων που επιχειρούν να εφαρμόσουν τον νόμο το αναδεικνύει.

Πράγματι, στα πρακτικά επεξεργασίας με τα οποία το θέμα παραπέμπεται στην Ολομέλεια για τελική γνωμοδότηση έχουν εντοπιστεί τόσες πολλές και κραυγαλέες παραβιάσεις που θα μπορούσαμε να μιλάμε γι\' αυτές επί μέρες.

Αναφέρω επιγραμματικά την πρόσβαση στις σχολές αυτές μόνο Χριστιανών και αρρένων. Την απαίτηση συστατικής επιστολής του Επισκόπου του τόπου κατοικίας του υποψηφίου. Την εξέταση του υποψηφίου από επιτροπή που αξιολογεί τον χαρακτήρα του (σταθερότητα συμπεριφοράς, ευγένεια, θετικό πνεύμα) το ήθος του (ευσυνειδησία, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια, αφοσίωση στην Εκκλησία, πειθαρχία) και τις ικανότητές του (γενική μόρφωση, εργατικότητα, κατάρτιση σε εκκλησιαστικά ζητήματα και συμμετοχή στις δραστηριότητες της Εκκλησίας).

Την πρόβλεψη Ανωτάτου Επιστημονικού Συμβουλίου που διορίζεται από τον υπουργό Παιδείας και την Εκκλησία με αρμοδιότητα την αξιολόγηση και αναθεώρηση της παρεχομένης εκπαίδευσης με κριτήριο την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και τον καθορισμό κατευθύνσεων επιστημονικής έρευνας για γνωστικά αντικείμενα που ενδιαφέρουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Κάποιος ανυποψίαστος θα μπορούσε να αντιτάξει τα εξής: «Για εκκλησιαστικές σχολές της Ορθόδοξης Εκκλησίας μιλάμε, που αποσκοπούν να βγάλουν καταρτισμένα και μορφωμένα στελέχη της Εκκλησίας. Θέλετε να φοιτούν σε αυτές γυναίκες ή μουσουλμάνοι; Κακό είναι να έχει γνώμη ο επίσκοπος ή να κρίνεται η αφοσίωση του υποψηφίου; Η ίδια η Εκκλησία δεν πρέπει να ασκεί κάποιο έλεγχο ή να έχει λόγο για το τι θα διδάσκεται στις σχολές;»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία καθώς και όποια άλλη θρησκευτική κοινότητα στην Ελλάδα έχει δικαίωμα διδασκαλίας των δογμάτων της και επομένως μπορεί να ιδρύσει όποια σχολή θέλει και να καθορίσει όχι μόνον την ύλη που θα διδάσκεται, αλλά και τα προσόντα τόσο των διδασκόντων όσο και των σπουδαστών. Τέτοιες εκκλησιαστικές σχολές υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου και είναι γνωστό ότι η Σαουδική Αραβία π.χ. έχει χρηματοδοτήσει πολλές σχολές της μουσουλμανικής θρησκείας. Μόνο, όμως, σε θεοκρατικά καθεστώτα οι εκκλησιαστικές αυτές σχολές (όπως οι αντίστοιχες κομματικές σχολές στα αλήστου μνήμης ολοκληρωτικά καθεστώτα) λογίζονται πανεπιστημιακές και τα πτυχία έχουν αξία ανώτερη και από αυτήν των πυρηνικών φυσικών.

Σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία η ίδρυση κρατικών εκκλησιαστικών σχολών με σκοπό τη μόρφωση των στελεχών μιας θρησκείας είναι ασυμβίβαστη με τη θρησκευτική ελευθερία και με την αρχή της ισότητας. Πώς είναι δυνατόν π.χ. μια κρατική σχολή να αποκλείει την πρόσβαση στις γυναίκες ή στους αλλόθρησκους. Ιδιαίτερα στο δικό μας λεπτομερές συνταγματικό πλαίσιο για την ανώτατη παιδεία που προβλέπει συγκεκριμένη οργάνωση (νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου) και κατοχυρώνει την αυτοδιοίκηση και την ακαδημαϊκή ελευθερία, ο έλεγχος από κάποιο συμβούλιο, που διορίζει το υπουργείο και η Εκκλησία, αποτελεί κραυγαλέα παρανομία.

Η πιο ενδιαφέρουσα σκέψη του πρακτικού επεξεργασίας είναι αυτή που αναδεικνύει την εγγενή ασυμβατότητα μεταξύ πανεπιστημιακής παιδείας και της διδασκαλίας ενός θρησκευτικού δόγματος. Τη μεταφέρω αυτούσια διότι δεν είναι απλώς πειστική, αλλά καταλυτική του όλου εγχειρήματος των εκκλησιαστικών σχολών: «Η διδασκαλία συγκεκριμένου δόγματος όχι χάριν της επιστημονικής μελέτης αλλά με στόχο τη μεταλαμπάδευση αυτούσιων των αληθειών του και την κατάρτιση θρησκευτικών λειτουργών, δεν συνάδει με την αρχή της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Και τούτο διότι θεμελιώδης προϋπόθεση της επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας, που αποτελούν τον πυρήνα της ακαδημαϊκής ελευθερίας και βασίζονται στον ορθό λόγο, είναι η δυνατότητα κριτικής, αμφισβητήσεως, ακόμη και ανατροπής των κατεστημένων γνώσεων και θεωριών, η οποία οδηγεί στην ανανέωση και πρόοδο της επιστήμης, η δυνατότητα όμως αυτή δεν υφίσταται προκειμένου περί δόγματος που θεμελιώνεται στην εξ αποκαλύψεως αλήθεια και, ως εκ τούτου, δεν υπόκειται σε αμφισβήτηση και κριτική».

* Αν. καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/06/2007

[Βασιλείου Μάριος]

:thankyou: