Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών ασθενής και κλινήρης...

[ρωμηός]

Μια μαυρίλα σε πιάνει όταν διαβάζεις εκκλησιαστικό ρεπορτάζ εφημερίδων... Πόσο ξένα ηχούν ορισμένες φορές σχόλια και αναφορές για τα της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και τα τοιαύτα... Άντε τώρα μέσα από όλα αυτά (για τα οποία βεβαίως δεν ευθύνονται οι δημοσιογράφοι, καθώς όσα γράφουν τις περισσότερες φορές αντιστοιχούν στην πραγματικότητα) να θεωρήσεις ότι αφήνουν το... Άγιο Πνεύμα να διευθετήσει τα πράγματα...

[Μαρκήσιος de Karampa]

Ευστοχότατη παρατήρηση από τον romio....
Πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο και οι δημοσιογράφοι (η πλειονότητα) δεν χάνουν την ευκαιρία να κάνουν αυτό που ...ξέρουν καλύτερα από τον καθέναν....
Αλλά θα μου πεις και οι άλλοι δίνουν τις αφορμές....

[Βασιλείου Μάριος]

Δεν ξεκινά θεραπεία ο Αρχιεπίσκοπος


Δεν θα αρχίσει τελικά, τη Δευτέρα, τη θεραπεία του ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, καθώς οι θεράποντες γιατροί, που τον επισκέφθηκαν στο σπίτι του στο Ψυχικό, διαπίστωσαν ότι δεν έχει αποκατασταθεί το μετεγχειρητικό τραύμα.

Την Κυριακή, πάντως, ο Αρχιεπίσκοπος ξεκουράστηκε στο σπίτι του, ενώ για πρώτη φορά από το 1998 τελέστηκε η εορταστική δοξολογία στην Μητρόπολη και εκείνος απουσίαζε.

Εν τω μεταξύ, αιχμές και διφορούμενα σχόλια από τους Ιεράρχες συνεχίζουν να προκαλούν οι επικρίσεις, που εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου, για στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, ενώ η μη κυβερνητική Οργάνωση της Εκκλησίας \"Αλληλεγγύη\", θέτει στην διάθεση οποιουδήποτε -και του Μητροπολίτη Ζακύνθου- τα διαχειριστικά της στοιχεία, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε.

[ρωμηός]

Μάριε, μπορείς να βρείς την επίμαχη αυτή επιστολή του Μητροπολίτη Ζακύνθου;

[thanos]

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«Την 28ην Απριλίου του 1998 μετά την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου εδήλωσα :\"Εγώ προσωπικά δεν τον ψήφισα, έχει όμως ικανότητες, που τον βοηθούν να προσφέρει θετικές υπηρεσίες στην Εκκλησία αρκεί να τον αφήσουν\'\'».Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, θεωρώ ότι αρκετά δεν έχω πει από τις διαπιστώσεις. Δεν προσφέρεται, όμως, η ώρα για γκρίνιες. Έχω την βεβαιότητα, ότι επιβάλλεται η ξεκάθαρη -όπως πάντοτε έπραξα-παρέμβαση για να απεγκλωβίσουμε τον Μακαριώτατο από εκείνους τους αυτόκλητους (;) σωτήρες της Εκκλησίας. Είναι αυτοί ΟΛΟΙ, οι οποίοι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της πρόσφατης περιπέτειας, της εκκλησιαστικής κρίσεως, που προσέλαβε μορφή ΤΣΟΥΝΑΜΙΟΥ.
Όσο και αν κάποια καλοταϊσμένα παπαγαλάκια προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την δικαιολογημένη συγκινησιακή συγκυρία λόγω της περιπετείας του Μακαριωτάτου, οι κραυγές των αθλίων ακούστηκαν από το \"Αρεταίειον\" πρώτα και από το Μαϊάμι στην συνέχεια, και ασφαλέστατα στους ψύχραιμους προκάλεσαν θλίψη, η οποία μετατρέπεται κάθε ημέρα σε αγανάκτηση.
Σε αγανάκτηση για όσους προσπαθούν να σωθούν, να τακτοποιηθούν, να βολευτούν, να συνεχίσουν την ρεμούλα. Κάποιοι από οφειλόμενη ευγνωμοσύνη προς τον Αρχιεπίσκοπον σιωπούν. Άλλοι ψιθυρίζουν, μερικοί αδιαφορούν και φυσικά η σπείρα σκυλεύει.
Σ\' αυτά, ηθελημένα ή αθέλητα, η κυβέρνηση σύρεται σε Νόμο για χαριστικές ρυθμίσεις, χωρίς να λογαριάζει το κακό που κάνει στην Εκκλησία, μέσα από την προθυμία Της να φανεί ευεργετική στον Αρχιεπίσκοπο. Φανερά παραδείγματα αποτελούν οι φημολογούμενες, υπό την πίεση της παρέας του Μαϊάμι, τροπολογίες.
Τώρα προσπαθούν να κακοποιήσουν την διάταξη, γι\' αυτό και γίνεται ερήμην της Ιεραρχίας. Για να μπορέσει να επισκοποποιηθεί ο Κληρικός που συνεργάστηκε με κακοποιό προκειμένου να με βλάψει. Γνωστά τα γεγονότα μερικώς. Σύντομα θα Σας γράψω για την παρωδία των διεξαχθέντων ΕΔΕ και την αλληλογραφία μου επ\' αυτού με τον Μακαριώτατο. Δεν κλήθηκα να καταθέσω.
Έγραψα στον Μακαριώτατο και μου απήντησε ότι θα ενημερωθώ. Του ξαναγράφω μετά ένα μήνα και μου απαντά ότι δεν δικαιούμαι να λάβω γνώση του αποτελέσματος της ΕΔΕ, διότι δεν με αφορά η υπόθεση και ότι δεν ζήτησα να καταθέσω όμως αντίθετα με το πρώτο γράμμα του και φυσικά με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Αυτός τώρα θέλει να εκμεταλλευθεί την συμπάθεια μας προς τον δοκιμαζόμενον Αρχιεπίσκοπο.
Στις υπό αναδόμηση διατάξεις λέγεται ότι είναι και τα χρήματα του Δ\' ΚΠΣ. Θέλουν να δώσουν την διαχείριση στην Μ.Κ.Ο. \"Αλληλεγγύη\".
Μα δεν άκουσαν τίποτα; Δεν ξέρουν τίποτα; Δεν ρωτούν; Διαχείριση, η οποία δεν δέχεται από την Σύνοδο έλεγχο που ανήκει; Εμείς πότε θα μάθουμε πώς αγοράστηκαν κάποια κτίρια στην Αθήνα;
Πού διατέθηκαν οι μεγάλες χρηματοδοτήσεις του Κράτους; Πώς και γιατί αγοράστηκε το οικόπεδο στον Θεολόγο; Ποιος και πώς φτιάχτηκαν πέντε σπίτια στην Μονή Πεντέλης; Μελέτες, άδειες, δημοπρασίες, κρατήσεις, προϋπολογισμοί από ποιον φτιάχτηκαν; Νέες οικίες εξ αρχής, ωραία και καλά, αλλά;;; Δεν θέλει να μάθει κανείς, τι έγινε με τα σάπια κοτόπουλα; Η μπόχα κοντεύει να πνίξει την περιοχή και Σεις δεν μάθατε τίποτα, κύριε υπουργέ. Δεν θα μάθουμε αν εισπράχτηκαν και πόσα από την Ασφάλεια των κατεστραμμένων κοτόπουλων;;; Ο αδιαφανής αυτός τρόπος, αφού δεν δέχεται έλεγχο από την Σύνοδο (μας το δήλωσε ανερυθριάστως ο υπεύθυνος ενώπιον της ΔΙΣ) δεν Σας προβληματίζει Σεβασμιώτατοι, κ.κ. Υπουργοί, κ.κ. των ΜΜΕ;
Σας είναι αρκετό ότι κάποιοι ολίγιστοι εξ υμών έχετε «κονέ» με τον γιατρό; (σ.σ.: εννοεί τον διευθυντή της Μ.Κ.Ο «Αλληλεγγύη» Δημ. Φουρλεμάδη πτυχιούχο Ιατρικής Πανεπιστημίου της Ρουμανίας).
Σεις δεν οδηγήσατε στα Κακουργιοδικεία Αρχιερείς και λαϊκούς για τα οικονομικά της Εκκλησίας; Θυμάμαι τον μακαρίτη Επίσκοπο Κερνίτσης Λεόντιο, ο οποίος πέθανε κατηγορούμενος. Και όλα αυτά χωρίς να παραιτηθεί κανείς, χωρίς να ζητήσει μια συγνώμη. Και εμείς; Όλοι εμείς; Πάλι Πιλάτοι; Μη και χαλάσουμε την ζαχαρένια του ομίλου της Αγίας Φιλοθέης ; Πού θα πάμε έτσι; Η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Αν νομίζει κανείς ότι έτσι εξασφαλίζει ησυχία, του λέγω καθαρά ότι απ\' αυτούς κινδυνεύει, διότι αυτό διδάσκει η πρόσφατη κρίση. Άδειασαν το έρμα από το καράβι για να μη βουλιάξει.
Μη φοβάσαι τον μαχητή, λέει ο λαός. Όλη η προσπάθεια αποβλέπει, όχι να προσθέσει άλγη στον δοκιμαζόμενον Αρχιεπίσκοπον, αλλά να θέσει φρένο στις άνομες ορέξεις όσων (και είναι πολλοί) προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την συμπαράσταση της Ιεραρχίας και των πιστών προς τον πονεμένον Αρχιεπίσκοπον.
Χρειάζεται συστράτευση δίπλα στον Μακαριώτατο και ευθέως απέναντι στους αξιοθρήνητους «τεθλιμμένους». Αυτή την στιγμή θέλει την προστασία μας. Θέλει την προσοχή μας, θέλει το ειλικρινές ΟΧΙ μας, προς το συμφέρον του και της Εκκλησίας. Ένα ΟΧΙ, στο οποίο εκείνος αισθάνεται εγκλωβισμένος και είναι αδύναμος, να το βροντοφωνάξει.
Τον νιώθω να θέλει να πει δυνατά: \"Αφήστε με επιτέλους, αρκετά με έχετε εκθέσει, φτάνει πια\"...

[ρωμηός]

Και κάτι σχετικό με την ασθένεια του Αρχιεπισκόπου μέσα από την γραφίδα του Χρήστου Γιανναρά...

Ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός
Tου Xρηστου Γιανναρα

«Ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός / μια μέρα μελαγχολική του Σεπτεμβρίου / αισθάνθηκε τον θάνατο κοντά. Οι αστρολόγοι / (οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν / που άλλα πολλά χρόνια θα ζήσει ακόμη. / Ενώ όμως έλεγαν αυτοί, εκείνος / παληές συνήθειες ευλαβείς θυμάται / κι απ' τα κελλιά των μοναχών προστάζει / ενδύματα εκκλησιαστικά να φέρουν / και τα φορεί, κ' ευφραίνεται που δείχνει / όψι σεμνήν ιερέως ή καλογήρου. / Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν, / και σαν τον βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν / ντυμένοι μες την πίστι των σεμνότατα».

Το καβαφικό «σεμνότατα» διασαφηνίζει το νόημα της «πίστης»: Δεν πρόκειται για «πεποιθήσεις», αυτές θωρακίζουν το εγώ, συντηρούν την έπαρση. Ούτε για αυθυποβολή πρόκειται, μαγική εκδοχή του θαύματος. Πρόκειται για εμπιστοσύνη: αυτή γεννάει τη σεμνότητα της αυτοπαραίτησης.

Πιστεύω, στη γλώσσα της Εκκλησίας, αλλά και στα αρχαία ελληνικά, σημαίνει εμπιστεύομαι. Αφήνομαι, όπως το βρέφος στην αγκαλιά της μάνας του, παραδίνομαι, όπως ο ερωτευμένος στην ερώμενη αγκαλιά.

Να εμπιστευθώ ποιον, να εμπιστευθώ τι; Ασφαλώς όχι ιδεολογήματα, όχι ψυχολογικές προβολές ορμέμφυτων επιθυμιών μου. Σε τέτοιες παρηγόριες επενδύει η βιολογική, ενστικτώδης θρησκευτικότητα, όχι η εκκλησιαστική πίστη που την ενδύονται σεμνότατα οι μακαριζόμενοι από τον Καβάφη.

Για τα μετά τον θάνατο δεν ξέρουμε τίποτα. Αν κάτι υπάρχει, είναι αδύνατο να σημανθεί με το νόημα που εμείς δίνουμε στο υπάρχειν. Η νοητική και φανταστική μας ικανότητα αδυνατεί να συλλάβει την ύπαρξη ως ελευθερία από τον χρόνο, τον χώρο, τον αριθμό, ενδεχόμενα που «οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη». Αν κάτι υπάρχει, μετά τον θάνατο, δεν μπορεί να λέγεται, μπορεί ίσως να δείχνεται: Με την ευφροσύνη, για παράδειγμα, στη σεμνή (και πάλι) όψη του καβαφικού κυρ Μανουήλ όταν φορεί ενδύματα εκκλησιαστικά για να συναντήσει τον θάνατο.

«Το ιδανικό μου είναι, έλεγε ο σεμνότατος Βίτκενσταϊν, να μεταδίδεται το άρρητο με το να ΜΗΝ επιχειρείται η διατύπωσή του... Αν η φιλοσοφική κατανόηση μεταδίδεται, αυτό δεν επιτυγχάνεται με τον τρόπο που μεταδίδεται η επιστημονική γνώση, δηλαδή με το να δηλώνεται ευθέως και με γλώσσα που κυριολεκτεί. Πρέπει να γίνεται με τον τρόπο της ποίησης».

Ο κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός, αυτοκράτωρ Ρωμαίων, ξεντύνεται τα βασιλικά του ενδύματα και ενδύεται το ένδυμα ιερέως ή καλογήρου περιμένοντας ευφροσύνως τον θάνατο. «Ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν», παραγγέλλει στην ίδια ποιητική γλώσσα και η Εκκλησία. Το ένδυμα μπορεί να είναι προσωπείο, όπως εξ ορισμού η αυτοκρατορική περιβολή και κάθε στολή, μπορεί να είναι και αισθητό ήθος παραίτησης από κάθε ατομική ιδιαιτερότητα, όπως το ένδυμα του μοναχού. Ο καβαφικός κυρ Μανουήλ δεν γαντζώνεται στο αξίωμα (στην ψευδαισθητική υπερμεγέθυνση που χαρίζει στο εγώ η δημοσιότητα) για να κερδίσει ψευδαπάτες παράτασης του βίου.

Δεν εκλιπαρεί: «προσευχηθείτε όλοι σας για μένα, τον βασιλέα σας, να νικήσω τον θάνατο», δεν επικαλείται την «πίστη» σαν υπέρτερη ιαματική δυνατότητα όταν εξαντλούνται οι ικανότητες της ιατρικής. Περιμένει με ευφρόσυνη όψη τον θάνατο που εγγίζει, επειδή γι' αυτόν, τον βασιλέα κυρ Μανουήλ ο θάνατος είναι γεγονός ενταγμένο σε μια κατακτημένη, βιούμενη κιόλας σχέση, είναι η κορυφαία δοκιμασία του ρεαλιστικού (του μη φαντασιώδους) χαρακτήρα αυτής της σχέσης.

Μια σχέση δεν λέγεται ποτέ, μόνο δείχνεται. Λέγονται οι συσχετισμοί, οι συναναστροφές, οι δοσοληψίες, οι εξαρτήσεις, λέγεται η επιβολή, η κυριαρχία, η ιδιοκτησία. Η γλώσσα ορίζει το άλλο ή τον άλλον ως αντι-κείμενο που το κατέχουμε. Η σχέση δεν κατέχεται ποτέ, την κερδίζει κανείς συνεχώς, δεν είναι ποτέ τετελεσμένη. Γιατί στη σχέση παραδινόμαστε, και η αυτοπαράδοση, η αυθυπέρβαση, είναι το κορυφαίο και δυσκατόρθωτο άθλημα ελευθερίας. Οσο συνεπέστερα παραδινόμαστε στη σχέση τόσο πληρέστερα τη ζούμε. Και ο θάνατος μπορεί ενδεχομένως να είναι η ολοκληρωμένη αυτοπαράδοση, η είσοδος στην πληρότητα της σχέσης. Αλλά αυτό το λέμε εδώ με νοήματα στην κόψη του επισφαλούς – διαφορετική η ενάργεια της καβαφικής ποιητικής κατάδειξης.

Στο ποίημα του Καβάφη δεν υπάρχει η λέξη «Θεός». Ομως, η αναφορά σε αυτόν «δείχνεται» σε κάθε πτυχή της ποιητικής εικονολογίας. Είναι σαφέστατα ο Αλλος της σχέσης που πραγματώνεται ως πίστη – εμπιστοσύνη, αυτός που κάνει ευφρόσυνη την ετοιμασία για τον θάνατο, που δικαιολογεί τον μακαρισμό όσων «τελειώνουν ντυμένοι μες την πίστη των σεμνότατα». Αποσιωπάται, γιατί είναι ο υπαρκτός της σχέσης, όχι το εννόημα που γίνεται αντι-κείμενο στη γλώσσα.

Μόνο η σχέση αποκαλύπτει προοδευτικά, δυναμικά, την προσωπική ετερότητα ως πραγματική παρουσία. Οι πολιτικοί ηγέτες, οι τηλεπαρουσιαστές, οι ποικίλες στον σύγχρονο βίο διασημότητες, είναι δεδομένα αντι-κείμενα της καθημερινότητάς μας, όπως η κρεμάστρα που κρεμάμε το ρούχο μας ή η καρέκλα στο γραφείο μας – ριζικά άσχετοι με τη ζωή μας. Ενώ ο Καβάφης ή ο Βίτκενσταϊν ή όποιος άλλος έχει λόγο κλητικό σε αμεσότητα σχέσης, είναι πραγματικά υπαρκτός, αποκαλύπτεται εμπειρικά ως παρουσία επειδή (και όταν) ανταποκρινόμαστε στην κλήση του, σπουδάζουμε την προσωπική του ετερότητα στον λόγο του, τον αγαπάμε.

Για πολλούς ο Καβάφης ή ο Βίτκενσταϊν είναι ανύπαρκτοι, ο λόγος τους δεδομένος, αλλά αδιάφορος ή μόνο χρηστικός, σαν κρεμάστρα ή καρέκλα γραφείου. Το ίδιο ανύπαρκτος είναι και «ο Θεός των φιλοσόφων και των λογίων» (Dieu des philosophes et des savants) όπως έλεγε ο Πασκάλ: Αφηρημένο αντικείμενο της νόησης, απρόσιτος στη σχέση, απροσπέλαστος στην εμπειρία – δεν μπορείς να πιστέψεις σ' αυτόν, να τον εμπιστευθείς. Ανύπαρκτος και ο εμβληματικός «Θεός» των πληρωμένων της κάθε αυλής, που κρώζουν πανικόβλητη αισιοδοξία, ενώ ταυτόχρονα διαδοχολογούν ανήκεστα εξαρτημένοι από την παραισθησιογόνο εξουσία, προσβλέποντας στον θάνατο του άλλου για το νιτερέσο, σαν νεκροθάφτες.

Ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός «φορεί ενδύματα εκκλησιαστικά κ' ευφραίνεται» σαν σε ερωτική αναμονή, σαν με λαχτάρα γυρισμού στην πατρίδα. Τραγούδησε άπειρες φορές στην πορεία του βίου ότι «ο θάνατος πατείται θανάτω». Και τώρα είναι έτοιμος να εισέλθει εις την χαράν του Νυμφίου και Κυρίου του.

Ναι, ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν, και σαν τον βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν ντυμένοι μες την πίστι των σεμνότατα.


Πηγή: Καθημερινή

[ρωμηός]

Ευχαριστούμε Θάνο για την επιστολή του Ζακύνθου που καταχώρησες. Ανεξάρτητως πάντως της ουσίας και του περιεχομένου, η γλώσσα του Ζακύνθου είναι προκλητική και δεικτική. Δεν μου αρέσει να διαβάζω τέτοια κείμενα, όση αλήθεια κι αν περιέχουν. Έτσι αδικείται κατ\' εμέ και το περιεχόμενο και η \"αλήθεια\" του.

[thanos]

Θα συμφωνήσω μαζί σου Παύλο για την γλώσσα του Ζακύνθου, όπως θα διαφωνήσω και για την χρονική στιγμή που επέλεξε να κάνει κάτι τέτοιο. Βέβαια δεν ξέρω πόση δόση αλήθειας περιέχει αυτή η επιστολή...

[Ξένια]

Μήπως μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει τί θέλει να πει ο Ζακύνθου με τη συγκεκριμένη ομιλία?Γιατί εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω....Μου φαίνεται λίγο δύσκολος ο λόγος του. Ευχαριστώ

[thanos]

Αγαπητή Ξένια,
Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου είναι γνωστός τόσο για τον ευγενή χαρακτήρα του...όσο και για την αγάπη του για τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας κ. Χριστόδουλο και για τους συνεργάτες του.
Ο κ. Ζακύνθου αναφέρει πως στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος είναι (κατά τον Ζακύνθου) έρμαιο των συνεργατών του. Προσπαθούν (λέει) οι συνεργάτες του να εκμεταλλευτούν τον Αρχιεπίσκοπο προς ώφελος τους και επιζητούν την απόκατάσταση τους (να γίνουν επίσκοποι)...όσο γίνεται συντομότερα...πριν ναυαγήσει το καράβι. Βέβαια, κάτι τέτοιο μόνο ο Μητροπολίτης Ζακύνθου βλέπει...και για να μην τον αδικώ ίσως σε κάποια μυαλά να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Αυτό όμως που δεν μπορώ να δεχτώ είναι πως παρόλο την κατάσταση της υγείας του ο Αρχιεπίσκοπος είναι ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνει κάτι τέτοιο και τόσο αδύναμος ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει.
Ας αφήσουμε το χρόνο να δείξει την αλήθεια, η οποία εγώ πιστεύω πως θα κάνει φανερό πως η επιστολή περιέχει ανακρίβειες.
Όσο για τα οικονομικά της Αλληλεγγύης πιστεύω πως απάντησε και θα δώσει και άλλες διευκρινήσεις αν χρειαστούν.
Εμείς τώρα αντί να κρίνουμε, ας προσευχηθούμε για τον Μακαριώτατο κι ας αφήσουμε τον δίκαιο Θεό εν ημέρα Κρίσεως να κρίνει.

[staboz]

Θάνο και Παύλε, δεν έχετε δίκαιο. Δυστυχώς τα πράγματα είναι έτσι (ή και χειρότερα) απ\' ό, τι έγραψε ο Μητροπολίτης. Και γι\' αυτό έγραψε άλλωστε σε τέτοια δύσκολη περίοδο. Κάποτε επίσκοπος, που πολύ εκτιμάτε όλοι σας και όλοι μας αναμφιβόλως εκτιμούμε, είχε πεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι παγκόσμιος πρωταθλητής της αθωώτητος και αφελείας. Κι αυτό καταλαβαίνετε, τί σημαίνει στην πράξη...

Τον νιώθω να θέλει να πει δυνατά: \"Αφήστε με επιτέλους, αρκετά με έχετε εκθέσει, φτάνει πια\"...

Αλλά εγώ δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω.

[staboz]

Ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός

Η έμπνευση του συνδυασμού εκπληκτική. Θα ήταν εκπληκτικότερη άν όλη κι όλη η επιφυλλίδα αρκούνταν στην παράθεση του συγκλονιστικού ποιήματος του Καβάφη. Μετά, όσα πιο πολλά λόγια γράψεις, τόσο πιο πολύ το αδυνατίζεις, ερχόμενος σε αντίθεση με τις ίδιες τις παραθέσεις σου:

«Το ιδανικό μου είναι, έλεγε ο σεμνότατος Βίτκενσταϊν, να μεταδίδεται το άρρητο με το να ΜΗΝ επιχειρείται η διατύπωσή του... Αν η φιλοσοφική κατανόηση μεταδίδεται, αυτό δεν επιτυγχάνεται με τον τρόπο που μεταδίδεται η επιστημονική γνώση, δηλαδή με το να δηλώνεται ευθέως και με γλώσσα που κυριολεκτεί. Πρέπει να γίνεται με τον τρόπο της ποίησης».

Πρέπει να γίνεται με τον τρόπο της ποίησης

                                Στ.

[Ξένια]

Αγαπητέ Θάνο σε ευχαριστώ πολύ για την επεξήγηση....:)

[thanos]

Τα όσα έγραψα Ξένια είναι προσωπικές απόψεις.
Αγαπητέ staboz, ο καθένας έχει τις απόψεις του. Αλλά πιστεύω πως δεν μπορώ να κρίνω ένα περιβάλλον πρώτον γιατί δεν έχω την αρμοδιότητα και δεύτερον δεν γνωρίζω τα άτομα αυτά για να έχω άποψη. Φαντάζομαι και ο Μητροπολίτης Ζακύνθου δεν τους γνωρίζει...  
Αναρωτιέμαι βέβαια, τι ήταν αυτό που ώθησε τον Ζακύνθου να στείλει αυτή την επιστολή αυτή τη χρονική περίοδο και γιατί της έδωσε τέτοια δημοσιότητα. Πάντως χωρίς να θέλω να είμαι κακός δεν πιστεύω πως το κίνητρο είναι η αγάπη...Εύχομαι να κάνω λάθος...

[ρωμηός]

Μα δεν διαφώνησα ως προς το περιεχόμενο κ. Σταμπόζ. Απλά έθιξα το ζήτημα της γραφής. Η επιστολή του Ζακύνθου πάσχει από εκκλησιολογικά χαρακτηριστικά και δεν απέχει και πολύ από ανάλογες θέσεις - παρεμβάσεις - δηλώσεις πολιτικών και κομματικών παραγόντων. Ο τρόπος λειτουργίας της Συνόδου, των Συνοδικών Επιτροπών, η διαδικασία εκλογής νέων Μητροπολιτών, η αναγνώριση της Επισκοπικής ιδιότητος μόνον κατόπιν Προεδρικού Διατάγματος, η επιχειρούμενη τροπολογία για την ανάδειξη Τιτουλαρίων Επισκόπων και πολλά πολλά άλλα ακόμα πράγματα πάσχουν από εκκλησιολογικής απόψεως και δίνουν την εικόνα ανθρωποκεντρικής και κρατικής οργάνωσης. Μέσα στα πλαίσια αυτά βέβαια το ύφος και η επιχειρηματολογία του Ζακύνθου ταιριάζει εξίσου απόλυτα, παρότι στιγματίζει ορθώς δυσάρεστες καταστάσεις.

Τώρα, επί του θέματος, η προσπάθεια να εκδοθεί τροπολογία για να βολευτούν ορισμένοι φίλα προσκείμενοι στον Αρχιεπίσκοπο δεν είναι φαντασία αλλά αποτελεί γεγονός ήδη μεθοδευομένο εδώ και κάτι μήνες. Πριν λίγες μέρες αναλυτικό ρεπορτάζ είχε και ο Ορθόδοξος Τύπος:

http://img87.imageshack.us/img87/4954/ot26102007zf6.jpg

Εδώ τώρα, πέρα από τη δίκαιη κατακραυγή για το βόλεμα \"ημετέρων\" του Αρχιεπισκόπου, εγώ έχω ερωτήματα εκκλησιολογικής φύσεως. Π.χ. Τι αντιπροσωπεύει ο όρος Τιτουλάριος Επίσκοπος και πόσο μπορεί να ευσταθεί εκκλησιολογικά;;; (το αυτό ερωτημα ισχύει και για τους βοηθούς επισκόπους.) Χωρίς να έχω ψάξει το θέμα, όλα αυτά μου \"βρωμάνε\" πολύ άσχημα.

[ρωμηός]

Επίσης θα αναγκαστώ να σχολιάσω κάτι επιπλέον με αφορμή το άρθρο του Γιανναρά με τον κυρ Μανουήλ τον Κομνηνό!
Παραθέτω απόκομμα από τον Ορθόδοξο τύπο απαντητικής επιστολής του Αρχιεπισκόπου προς τον Μητροπολίτη Ζακύνθου:

εδώ

\"Ζητήσατε το Θαύμα...η τρανότερη επιβεβαίωση της δυνάμεως και της δόξης του Θεού\"!!! Αλήθεια αυτή είναι η ορθή ερμηνεία του θαύματος στην εκκλησιαστική ζωή; Το θαύμα επιτελείται από το Θεό για να αποδείξει Εκείνος τη δόξα και τη δύναμή Του; Έχει ανάγκη ο Θεός ή και η Εκκλησία από τέτοια θαύματα; Προφανώς ο Θεός καμμία τέτοια ανάγκη δεν έχει. Αλλά μήπως έχει ο άνθρωπος, ο πιστός; Πότε ο Θεός προσείλκυσε τον άνθρωπο με το θαύμα; Αλλοίμονο αν η πίστη μας στηρίζεται ή θεμελιούται στα σημεία και στα θαύματα.

Και ποιό πρέπει να είναι το επι-ζητούμενο θαύμα από τον πιστό; Ποιό άλλο από την παράκληση να του ληστή στο Σταυρό να μας θυμηθεί στη Βασιλεία του; Θεωρούμε μεγαλύτερο \"θαύμα\" να παρατείνουμε τη ζωή μας εδώ ή να μπορούμε να ατενίζουμε με ανοιχτά τα μάτια και τις αισθήσεις των καρδιών μας την αγάπη του Θεού στη Βασιλεία του;;;;

[thanos]

Αγαπητέ Παύλο, όντως η επιστολή του Μητροπολίτου Ζακύνθου περιέχει αυτό που κατηγορεί ο ίδιος τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, την εκκοσμίκευση. Θα συμφωνήσω για αυτά που γράφεις...όμως προς Θεού δεν ήρθε ο Χριστόδουλος και έγιναν όλα χάλια. Μήπως επί Σεραφείμ δεν υπήρχαν αυτά;(προς Θεού δεν θέλω να θίξω την ηγετική και εκκλησιαστική φυσιογνωμία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ, που αν ζούσε σήμερα με τον εκκλησιαστικό χαρακτήρα του θα είχε προλάβει πολλά). Μήπως αν ο Ζακύνθου ήταν στον πολυπόθητο από πολλούς θρόνο  θα τα έκανε όλα τέλεια;
Περί βοηθών επισκόπων και περί Τιτουλαρίων συμφωνώ...αλλά έχω την εντύπωση πως είναι το τελευταίο που απασχολεί τους ιθύνοντες και ίσως πρέπει να είναι και το τελευταίο. Να φέρω ένα παράδειγμα. Ο Μακαριώτατος κατά την ενθρόνιση του στην Μητρόπολη Αθηνών φορούσε μανδύα ο οποίος αντί να έχει τους 4 ευαγγελιστάς είχε 4 χρυσά πουλιά. Αυτό δεν ταιριάζει, δεν μπορεί ο επίσκοπος να φοράει ότι θέλει. Εγώ είδα σε περιοδικά και τηλεοράσεις πολλούς από τους επικριτές του αναφερομένου μανδύα μετά από καιρό να φέρουν ίδιο μανδύα. Τι θέλω να πώ με αυτό. Ότι πάσχουμε εκκλησιαστικά, ο καθένας νιώθει τσιφλίκι του την Αγία Εκκλησία. Δεν κάνουμε κάτι για την εκκλησία αλλά για την αρέσκεια μας και αν κάποιος μπορεί να χορτάσει την αρέσκεια του ενώ οι άλλοι όχι τότε αυτοί γίνονται θηρία εναντίον του - όχι για το καλό της Εκκλησίας, αλλά για να χορτάσουν την κακία τους.
Εγώ θα κωφεύσω σε όσα λέει ο Ζακύνθου διότι δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Αρχιεπίσκοπος σε αυτή τη φάση, κοιτάει να αποκαταστήσει τα πνευματικά του τέκνα.
Δε θα πάρω θέση σε όσα έγραψε ο Αρχιεπίσκοπος διότι μέσα στην αγωνία, λογικό είναι να έγραψε και πράγματα τα οποία ένοιωθε εκείνη τη στιγμή.
Εμείς προσευχόμενοι ζητούμε από το Θεό να κάνει ότι συμφέρει το Μακαριώτατο και για εμάς μπορεί να είναι το θαύμα για το Θεό το ίδιο ή κάτι άλλο. Ας μην προσπαθούμε να εκβιάσουμε το Θεό...ξέρει Αυτός...

[ρωμηός]

Μήπως αν ο Ζακύνθου ήταν στον πολυπόθητο από πολλούς θρόνο  θα τα έκανε όλα τέλεια;

Ένα πρώτο σημείο που θα διαφωνήσω είναι αυτό. Δηλαδή έχουμε ανάγει τον κάθε αρχιεπίσκοπο σε σωτήρα της εκκλησίας και του έχουμε δώσει \"λευκή επιταγή\" (για να θυμηθώ και τα πασοκικά \"τραγωδήματα\") και αρμοδιότητες που δεν υφίστανται. Όπως είπε και κάποιος πολύ γνωστός Θεολόγος \"το πρόβλημα με τον Αρχιεπίσκοπο δεν είναι ότι μιλάει αλλά ότι δεν μπορεί να σταματήσει να μιλάει\"! Κανείς αρχιεπίσκοπος δεν κάνει κάτι ή όλα. Δεν είναι ο κόουτς μιας ομάδας ούτε πρωθυπουργός. Είναι επίσκοπος, Μητροπολίτης της Μητρόπολης Αθηνών, που τυχαίνει να είναι η πρωτεύουσα του κράτους και γι\' αυτό προεδρεύει της Ιεράς Συνόδου. Δεν είναι προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και δεν είναι και \"πάσης Ελλάδος\". Από αυτο το σημείο ξεκινά όλη η \"παθογένεια\" της σύγχρονης εκτροπής.

Υγ. Θεωρουμε για παράδειγμα όλοι δεδομένο ότι ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να εκλεγεί κάποιος εκ των ήδη εν ενεργεία Μητροπολιτών. Το ακούμε αλλά δεν φρίττουμε...

[thanos]

Λευκή επιταγή δεν δίνουμε σε κανέναν, ούτε στον αρχιεπίσκοπο.
Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι μπορεί να μιλάει και να μην σταματάει πολλές φορές, αλλά αυτό (δεν ξέρω κατα πόσο είναι καλό ή κακό) έφερε την εκκλησία στην επικαιρότητα.
Όσο για το αν είναι προκαθήμενος ο Αθηνών ή \"και πάσης Ελλάδος\", εγώ θα δεχτώ αυτούς τους τίτλους γιατί αφ` ενός μέν τους χρησιμοποιεί επισήμως η Εκκλησία και αφετέρου είναι το  τελευταίο που θα έπρεπε να απασχολεί αφού τόσα προβλήματα υπάρχουν.

Εδώ εκλέγεται αντικανονικώς επίσκοπος Θεσσαλονίκης, στην Αθήνα θα κολήσουμε;

[ρωμηός]

Λευκή επιταγή δεν δίνουμε σε κανέναν, ούτε στον αρχιεπίσκοπο.

Άρα το θέμα δεν είναι τι κάνει ή τι πρέπει να κάνει ο ένας. Αλλά τι κάνει το σώμα της Εκκλησίας, πρώτον το σώμα της Ιεραρχίας και κατόπιν όλοι μαζί όσοι αποτελούμε το σώμα της Εκκλησίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος ουσιαστικά απλά προεδρεύει της Συνόδου και δεν την καθοδηγεί.

Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι μπορεί να μιλάει και να μην σταματάει πολλές φορές, αλλά αυτό (δεν ξέρω κατα πόσο είναι καλό ή κακό) έφερε την εκκλησία στην επικαιρότητα.

Κι αυτό σηματοδοτεί εκκοσμίκευση. Το θέμα δεν είναι να έρθει η Εκκλησία στην επικαιρότητα. Δεν είναι δημόσιο θέαμα ούτε θέατρο. Δεν την χρειάζεται τη διαφήμιση η εκκλησία. Και μάλιστα τέτοιου είδους διαφήμιση.  

Όσο για το αν είναι προκαθήμενος ο Αθηνών ή \"και πάσης Ελλάδος\", εγώ θα δεχτώ αυτούς τους τίτλους γιατί αφ` ενός μέν τους χρησιμοποιεί επισήμως η Εκκλησία και

Το \"επισήμως\" δεν το κατάλαβα. Προφανώς εννοείς τα Ελλαδικά κακέκτυπα, τα δια νόμου περιγραφόμενα και προσδιοριζόμενα, που σε καμμία περίπτωση δεν αντανακλούν την κανονική τάξη και δεν έχουν εκκλησιολογικό περιεχόμενο. Αλλά και πάλι αποφεύγεις έτσι να δεις τη ρίζα του προβλήματος, τη ρίζα της φιλαρχίας και της φιλοδοξίας, τη ρίζα της κακής \"προβολής\" και επικαιρότητας. Απο κει ξεκινούν πολλά πράγματα, το είπα και προηγουμένως. Αν το προσπεράσουμε απλά και το δούμε ουσιαστικά τι σημαίνει και τι αντίκτυπο έχει δεν θα μπορούσε ποτέ να διαγνώσουμε τις βαθύτερες αιτίες της \"μπαχαλοποίησής\" μας.

Εδώ εκλέγεται αντικανονικώς επίσκοπος Θεσσαλονίκης, στην Αθήνα θα κολήσουμε;

Αυτό δεν το κατάλαβα. Μπορείς να το εξηγήσεις;;;

[thanos]

Μα δεν διαφωνώ μάζί σου. Ο Αρχιεπίσκοπος προεδρεύει της Συνόδου. Δεν είναι ανώτερος αλλά στη Σύνοδο προκάθηται μεταξύ ίσων επισκόπων. Ε έτσι μπορούμε να δεχτούμε και το προκαθήμενος, όχι με άλλη έννοια.

Όντως αποτελεί εκκοσμίκευση και παραδέχομαι ότι τα τελευταία χρόνια αυτό έγινε. Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη διαφημίσεων. Το ανέφερα όμως με το σκεπτικό ότι πολλοί πλησιάσαν στην αρχή της αρχιεπισκοπείας Χριστόδουλου την εκκλησία άλλο που μετα δεν έφερε καρπούς.

Όντως το \"προκαθήμενος\" και το \"και πάσης Ελλάδος\" είναι αντικανονικά. Κάτι που ποτέ δεν ενέκρινε η Μητέρα Εκκλησία της Πόλεως, αλλά αναγκάστικε για το καλό της Εκκλησίας (και λόγω των τότε δυσκολιών της) να μην αντιδράσει. Απο τη στιγμή που η Μεγάλη Εκκλησία της Κων/πολης χρησιμοποιεί αυτές τις φράσεις δεν θεωρώ ότι είναι κακό να τις χρησιμοποιούμε σε σπάνιες περιπτώσεις τιμητικά. Βέβαια θα μου πείς πως και ο Ρωσίας τιμητικά είναι πατριάρχης και όχι στη πράξη  με την αναγνώριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να απαιτεί τέτοιες τιμές. Θεωρώ πως σε επισκέψεις προκαθημένων άλλων εκκλησιών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και αυτοί οι τίτλοι. Αλλά εκτός απο αυτά εγώ να θυμίσω την λεγόμενη \"Αρχιεπισκοπική\" Θεία Λειτουργία η οποία αν και απαράδεκτη, ουδείς ΄κατεδίκασε τον τίτλο.

Όσο περί αντικανονικού επισκόπου στη Θεσσαλονίκη το ανέφερα ως απάντηση σ` αυτό που ανέφερες :\" Υγ. Θεωρουμε για παράδειγμα όλοι δεδομένο ότι ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να εκλεγεί κάποιος εκ των ήδη εν ενεργεία Μητροπολιτών. Το ακούμε αλλά δεν φρίττουμε...\"
Εδώ με μεταθετό πήγε ο νύν Θεσσαλονίκης στην επαρχία του. Άλλη εξήγηση δε θα δώσω για να μη γίνω κακός...

[ρωμηός]

Από το πρωτοσέλιδο του Ορθοδόξου Τύπου, μεταφέρω το παρακάτω κείμενο που αφορά τον Αρχιεπίσκοπο με την υπογραφή: Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος...

ΑΓΑΠΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ή ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;

Άλλη μια φορά η φρασεολογία του Αρχιεπισκόπου, δυστυχώς, μας προκαλεί μεγαλύτερη απογοήτευση από ότι η κακοήθης νόσος, από την οποία πάσχει. «Νιώθω ότι είμαι δυνατός»... «ελπίζω γρήγορα να επαναλάβω την άσκηση των καθηκόντων μου και να συνεχίσω το έργο μου». Εξακολουθεί άραγε να βλέπει την Εκκλησία με κέντρο τον εαυτό του; Να εκφράζεται με την παντοδυναμία ενός μονάρχη;! Αυτή την εντύπωση δίνουν τα λόγια και οι συνεντεύξεις του.

Την ίδια στιγμή οι γιατροί λένε ότι η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί και ακόμη κι αν γινόταν η μεταμόσχευση, το προσδόκιμο επιβίωσης είναι μικρό, είναι πολύ μικρό... Η ποιότητα της ζωής δεν θα μπορεί να συγκριθεί με τα μέχρι τώρα... Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άλλη μια φορά φαίνεται ότι πετάει στα σύννεφα! Να συγχέει την πραγματικότητα με την επιθυμία του; Μπορεί να είναι ο γνωστός συναισθηματισμός του, που μπορεί να ενθουσιάζει κάποιους αλλά δεν μπορεί πλέον να αλλάξει τα γεγονότα!

Μα θα μου πείτε υπάρχει και το θαύμα! Όταν πρόκειται για τον εαυτό μας όλοι ελπίζουμε σε ένα θαύμα! Κι όμως, ο γέρων Πορφύριος τονίζει ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να ζητάει το θαύμα, δεν πρέπει να περιμένει ότι είναι άξιος να ζητήσει από το Θεό ένα θαύμα. Εκείνο, που πρέπει να ζητάει είναι ο Παράδεισος, η Αιώνια Ζωή. Αυτά αξίζει και πρέπει να τα ζητάει. Έπειτα το θαύμα, για να γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, περιμένει τη μετάνοια για τα σοβαρά ημαρτημένα. Και μάλιστα, για όσα έγιναν ερήμην της Εκκλησίας και του πιστού λαού. Και μετάνοια δεν φαίνεται στον ορίζοντα... ο Θεός να δώσει και σε μένα... Αφού ακούστηκε να λέει ο Μακ. ότι «ο Θεός με δοκιμάζει». Δεν φαίνεται, όμως, να ευσταθεί κάτι τέτοιο! Διότι υπάρχουν δοκιμασίες που είναι από το Θεό και υπάρχουν δοκιμασίες, που τις προκαλούμε μόνοι μας και στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου, πήγε γυρεύοντας, όταν θεώρησε την Εκκλησία ιδιοκτησία του και παρά τη γνώμη της πλειοψηφίας έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα πριν ένα χρόνο, πήγε ο ίδιος να τον συναντήσει, για να περηφανευτεί και να φωτογραφηθεί σαν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος, που συνάντησε τον Πάπα στο Βατικανό!
Οποία τιμή, άτιμος! Και η «ευλογία» (=αλογία) του Πάπα δεν άργησε να έρθει!

Θα προτιμούσαμε την κρίσιμη αυτή στιγμή, ο Αρχιεπίσκοπος να δώσει στο λαό του οράματα αιώνιας ζωής και όχι της πεζής διαβεβαίωσης για «επιστροφή στα καθήκοντα του». Του έδωσε άραγε ο χειρουργός κ.Τζάκης τέτοια διαβεβαίωση; Άλλωστε ο λαός μπορεί να ζήσει και χωρίς τον Αρχιεπίσκοπο, χωρίς το Χριστό, όμως, όχι! Ουδείς αναντικατάστατος Μακαριώτατε! Πιστέψατε ότι η Ιερά Σύνοδος δεν μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει και χωρίς την παρουσία σας και χωρίς τις συμβουλές σας από το Μαϊάμι; Δεν την κατευθύνει άραγε ο Χριστός; Έπειτα οι ιεράρχες είναι ώριμοι άνθρωποι, που ο καθένας ποιμαίνει κανονικά το ποίμνιο του και μπορούν να συσκεφτούν εν Αγίω Πνεύματι και να προωθήσουν όλα τα ζητήματα της Εκκλησίας. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν αρκετοί άξιοι υποψήφιοι για την Προεδρία της Ιεράς Συνόδου.

Σεβόμαστε την κρίσιμη στιγμή, που περνάτε, Μακαριώτατε, σας αγαπούμε και σας πονούμε, αλλά περισσότερο αγαπούμε και πονούμε την Εκκλησία του Χριστού. Σεβαστείτε, λοιπόν, κι εσείς τον πιστό λαό, σεβαστείτε την προσωπικότητα και την επάρκεια όλων των υπολοίπων ιεραρχών και της Ιεραρχίας. Φερθείτε με γενναιότητα, όπως μέχρι τώρα ξέρουμε ότι κινείστε. Μη ταλαιπωρείτε άλλο τον εαυτό σας και την Εκκλησία. Υποβάλλετε την παραίτηση σας για σοβαρότατο λόγο υγείας και μη ασχοληθείτε με τη διαδοχή σας, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τώρα για σας. Διαφορετικά κινδυνεύετε να χαλάσετε και την εικόνα, που έχει μέσα του ο μέσος Έλληνας για τον Αρχιεπίσκοπο. Τον Χριστόδουλο, που ξέρει να μάχεται αλλά ξέρει και να υποχωρεί με το κεφάλι ψηλά, όταν το θέλει η περίσταση. Εμείς έτσι κι αλλιώς προσευχόμαστε για σας, μαζί και ολόκληρη η Εκκλησία μας, για υγεία πρώτα της ψυχής και έπειτα του σώματος και «χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών... και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Κυρίου», όποτε έρθει εκείνη η στιγμή για τον καθένα μας.

Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος

Πηγή: \"Ορθόδοξος Τύπος\", 2 Νοε 2007, αρ. φυλ.1709

[ρωμηός]

Θάνο, ως προς τις τελευταίες παρατηρήσεις σου, ειδικά για το θέμα του προκαθημένου, θα πρότεινα να μην μένουμε στους τίτλους. Το θέμα δεν είναι απλά για τίτλους αρχής και εξουσίας. Έχει βαθύτατες κατ\' εμέ εκκλησιολογικές προεκτάσεις. Εν πρώτοις, η επικράτηση της νοοτροπίας ότι ένα συγκεκριμένο έθνος-κράτος πρέπει να έχει συμπαγή και ανεξάρτητη εκκλησιαστική διοίκηση υπό την \"εξουσία\" ενός πρώτου είναι βαθύτατα ανατρεπτική της ορθόδοξης εκκλησιολογίας. Καθιστά την Εκκλησία θεσμό του κράτος, υποχείριο του κράτους και μετατρέπει τη σχέση ποιμένων και ποιμνίου σε σχέση οπαδών και κομματικών αρχηγών. Για ποιο λόγο βγαίνουν στα κανάλια. Για πιο λόγο υπάρχει εκπρόσωπος Τύπου; Για πιο λόγο γίνεται όλο αυτό το τηλε-παράθυρο;

Τι θα πρότεινα εγώ; Επαναφορά του συστήματος διοίκησης στην αρχαία εκκλησία. Επαναφορά δηλαδή του Μητροπολιτικού συτήματος (κι εδώ μόνο ο Μητροπολίτης και ο Επίσκοπος βρίσκουν τη ουσιαστική εκ της παραδόσεως σημασία τους ως τίτλοι). Για παράδειγμα η Επαρχία της Ηπείρου, με Μητροπολίτη τον Ιωαννίνων και με υποκείμενες επισκοπές την Κόνιτσα, τη Θεσπρωτία, τη Πρέβεζα, την Άρτα, οι επίσκοπο των οποίων συγκροτούν σύνοδο υπό την προεδρία του Μητροπολίτου της Επαρχίας, ο οποίος θα εξαρτάται κανονικώς εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σε μια τέτοια προοπτική θα υπήρχε περίπτωση να γίνεται όλος αυτός ο τηλεσαβουρικός σάλος για την Εκκλησία, για το Χριστόδουλο, για τα πηγαδάκια και τις εξουσίες;;;

Είναι μεγάλο θέμα, θα ήθελα να πω κι άλλα, ίσως εν ευθέτω καιρώ...

Ως προς το μεταθετό, εννοείται είναι απαράδεκτο, όπου κι αν συμβαίνει, εκτός αν συντρέχουν εκκλησιαστικοί λόγοι. Ειδικά σε περιπτώσεις Μητροπολιτών που διακαώς επιθυμούν τη μετάθεσή τους σε πλουσιότερη μητρόπολη, είναι εντελώς απαράδεκτο.