.::Ανέκδοτα::. - Mega Topic -

[Iaspis]

Επικρατεί παγωμάρα στον κόσμο ούτε να γελάσουμε δε μας παίρνει!

Δὲν ξέρω ἄν κατανοῶ σωστὰ (κυρίως διότι δὲν μιλᾶμε διὰ ζώσης), ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ παράθεσες μοιάζει μὲ ἕναν εὐαίσθητο προβληματισμὸ ἑνὸς νεαροῦ ἀτόμου, ποὺ ἐξαιτίας τῶν «καιρῶν», σφίγγει ὁ κλοιὸς τῆς ἀπάνθρωπης καὶ ἀναίσθητης ἀντιμετώπισης  τῆς κοινωνίας (κυρίως πρὸς τοὺς νέους), ἀφαιρώντας του τὸ αὐθόρμητο παιδικό χαμόγελο ἀπὸ τὰ χείλη. Πολλοὶ τὸ πάθαμε κάποτε αὐτὸ, καὶ σήμερα ἴσως νὰ εἶναι καὶ σκληρότερα τὰ πράγματα...
Βέβαια κάποτε στὴν πορεῖα κάποιοι δάκρυσαν γιὰ τὸ χαμένο τους χαμόγελο, καί βρῆκαν παρηγόρια ἀπὸ τὸν Κύριο!

Τὸ τραγουδάκι εἶναι....λίγο (κυρίως ὁ δεύτερος «περήφανος» στίχος του)! Καὶ αἰσθάνομαι ὅτι δὲν ταιριάζει μὲ τὴν εὐαισθησία ποὺ ἐξέφρασες παραπάνω!
Μπορεῖ βέβαια νὰ μὴν  ἔχω καταλάβει καὶ σωστὰ!

[Ξένια]

Αμα το είχε ανεβάσει άλλος το τραγουδάκι θα σου άρεσε μην ανησυχείς.

[Iaspis]

Αμα το είχε ανεβάσει άλος το τραγουδάκι θα σου άρεσε μην ανησυχείς.

Δέν εἶναι ἔτσι! Ὅποιος καὶ ὅπως κι ἄν τὸ ἀνέβαζε δὲν θὰ ἄλλαζε τίποτα...Θὰ παρέμενε τὸ ἴδιο!
Γιατὶ ὅμως λὲς κάτι τέτοιο, τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχω αρκετὲς φορὲς ἐκφραστεῖ θετικὰ γιὰ τὰ μουσικὰ σου γοῦστα;

Σοῦ ἀρέσει στά ἀλήθεια αὐτὸ τὸ τραγουδάκι;

[Ξένια]

Το λέω γιατί ισχύει.
Εσύ κοίτα καλύτερα τις παραθέσεις σου να δεις σε τίνων τα μουσικά γούστα επαινείς.
Αλλά στην τελική όπως είδες ανέβασα στίχο και όχι μουσική για να δείξω τί ακριβώς μου άρεσε από το τραγούδι!
Είναι δύσκολο το ξέρω να πιάσεις την ουσία, αλλά προσπάθησε κάποτε...

[Iaspis]

Ἐγὼ δὲν ἐπαινῶ μουσικὰ γοῦστα συγκεκριμένων ἀνθρώπων. Ἂν κάτι μοῦ ἀρέσει τὸ λέω, κι ἂν δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ κρατῶ καὶ δὲν τὸ λέω.
Μόνο γι αὐτὸ ποὺ προσβάλλει τοποθετοῦμαι ἀρνητικὰ. Καὶ πάλι ὅμως διακριτικὰ χωρὶς νὰ τὰ βάζω μὲ τὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ μόνον μὲ τὴν προσβολλὴ του.
Βέβαια προσβαλλώμεθα ὅσο βρισκόμαστε προσκολλημένοι στὴν προσβολλὴ... Καὶ εἶναι δύσκολο σὰν ἂνθρωποι νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ ἐκεῖ. Μὲ  τὴν προαίρεση τῆς ἀγάπης καὶ τὴν Χάρη τοῦ Κυρίου, ὃμως γίνεται! Αὐτὸ πρέπει νὰ προσπαθοῦμε ὃλοι. Αὐτὸ εἶναι ἡ δικὴ μας ἡ οὐσία!

[Ξένια]

Aν εσύ θεωρείς ότι το τραγούδι που ανεβάζω εγώ είναι προσβολή και ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις εσύ λέγεται διακριτικότητα, λυπάμαι για μια ακόμη φορά που τόσο καιρό δεν έχουμε καταφέρει ποτέ να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά. και αν θες μια αλήθεια, ούτε πρόκειται ποτέ να επικοινωνήσουμε... αλλά ούτε και θα το επιδιώξουμε πλέον... Εγώ τουλάχιστον. Αυτά!

[Iaspis]

Αυτά πού λές εδώ μέ εκπλήσουν!

Σού ζητώ συγγνώμη! Δέν νομίζω ότι θά επανέλθω στήν ενότητα. Πάλι δέν ξέρω...

[Ξένια]

Αυτά που λεω δεν είναι παρά επανάληψη αυτών που έγραψες... και εγώ εξεπλάγην πρώτη!

[Iaspis]

Παίρνεις τά πράγματα επί τού προσωπικού, καί θίγεσαι...Καί μετά «θίγεις» λέγοντας πράγματα τής στιγμής....πού δέν φαίνεται νά τά πιστεύεις, άν κρίνει κανείς διαχρονικά τίς σχέσεις σου μέ τούς άλλους!

Γιά μένα η φιλία μέ τόν συνάνθρωπο είναι δεδομένη, καί αίρεται δοκιμαζόμενη από πειρασμούς πού επιτρέπει ο Θεός, γιά νά τήν κάνει ακόμη ισχυρότερη! Έτσι σκέφτομαι καί έτσι μού προέκυπτε πάντα.

Όταν λέω ότι τό τραγούδι είναι «λίγο» (αυτό είπα), ή ότι δέν μού αρέσει, δέν εννοώ  ότι καί η Ξένια πού τό ανέβασε, επίσης δέν μού αρέσει... Διότι αφ΄ενός δέν ισχύει κάτι τέτοιο καί αφ΄ ετέρου η κρίση μου γιά τό τραγουδάκι (πού τό είπα «λίγο»), αποσκοπεί στό νά συζητήσουμε, νά ανταλλάξουμε τήν αποψή μας επί τής ουσίας τών συγκεκριμένων στίχων. Καί τέλος πάντων άν θέλουμε νά συζητήσουμε... όχι από υποχρέωση! Φόρουμ δέν είμαστε;
Τί  δουλειά έχει τώρα νά μού λές ότι άν τό ανέβαζε άλλος θά μού άρεσε; Είναι δυνατόν νά πιστεύεις κάτι τέτοιο;  Άσε τά υπόλοιπα σχόλια μεταξύ τής «δυσκολίας μου νά πιάσω τήν ουσία»... καί «πού δέν έχουμε καταφέρει νά επικοινωνήσουμε ουσιαστικά» (;), καί τέλος τήν βαρύγδουπη «αλήθεια» τού «ούτε πρόκειται ποτέ νά επικοινωνήσουμε, καί ούτε θά τό επιδιώξουμε πλέον ...Εσύ τουλάχιστον!»
Είναι δυνατόν νά τά εννοείς; Καί...εγώ νά τά πιστέψω έτσι;  Ε, δέν νομίζω!

Η ουσία (πού όντως δυσκολεύομαι νά πιάσω), είναι ότι ο στίχος από τό τραγουδάκι είναι αντιφατικός κυρίως μέ αυτό πού είπες αυθόρμητα πιό πάνω:

Επικρατεί παγωμάρα στον κόσμο ούτε να γελάσουμε δε μας παίρνει!

Καί η αντίφαση κατά τήν γνώμη μου, βρίσκεται στό σημείο πού έδωσες έμφαση. Δηλαδή στό:

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Διότι κατά τήν γνώμη μου- καί επιφυλασσόμενος σύμφωνα πάντα πρός τήν δυσκολία μου νά πιάσω τήν ουσία- Τό παιδικό αυθόρμητο χαμόγελο τής αγνότητας καί τής αγαθότητας, συνάδει περισσότερο μέ τό ενήλικο δάκρυ τής ταπείνωσης καί τής μετανοίας, παρά μέ οποιονδήποτε «περήφανο χορό»...
Γι αυτό παγώνει τό χαμόγελο στό στόμα τών παιδιών, γιά νάρθει τό δάκρυ τής μετάνοιας πού απαξιώνει τόν θάνατο, καί μάς οδηγεί στή αιώνια παιδική αγαθότητα!

Γι αυτό τό στιχάκι είναι «λίγο», όπως λίγη είναι καί η ζωή!

Χριστός Ανέστη καί κάνε αγάπη! Σού ταιριάζει περισσότερο! Σέ όλους μας ταιριάζει περισσότερο...

[Ξένια]

Δοkίμασέ με kαι θα δεις αν αυτά που λέω είναι της στιγμής λόγια.
Δεν πρόkειται να συνεχίσω να σου εξηγώ.

[Ιωάννα]

Μιὰ παρέα ἀντρῶν στὸ καφενεῖο συζητᾶνε. Στὴν παρέα εἶναι καὶ ὁ Ψαραντώνης. Θέμα συζήτησης: πῶς κρατᾶς τὴ σύζυγό σου νὰ μὴ γκρινιάζει.
 
Λέει ὁ πρῶτος:  
-Ἐγὼ τὴν πῆγα πέρσι ἕνα ταξίδι στὴ Γαλλία καὶ φέτος σκέφτομαι νὰ τὴν πάω στὴν Αὐστρία!

Λέει ὁ ἐπόμενος:  
-Ἐγὼ τὴν πῆγα στὴ Νέα \'Υόρκη καὶ φέτος θὰ τὴν πάω στὸ Λὸς Ἄντζελες!
-Ἐσὺ μωρὲ Ἀντώνη;

Ψαραντώνης:  
-Ὀπέρυσι τὴν ἐπήα στὸ μιτάτο ἀπάνω στὴ Νίδα. (ὁροπέδιο στὴν κορυφὴ τοῦ Ψηλορείτη)
-Κι ἐφέτος, Ἀντώνη;


-Ὀφέτος θὰ πάω νὰ τηνε πάρω!

[Ξένια]

Ένα μικρό κορίτσι μιλούσε με το δάσκαλο της για τις φάλαινες.
Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο, γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός.
Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά.
Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί έναν άνθρωπο.
Τότε το μικρό κορίτσι είπε, \" Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά.\"
Και ο δάσκαλος τη ρώτησε \" Και αν ο Ιωνάς έχει πάει σην κόλαση;\"
Και η μικρή απάντησε \" Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!\"  

Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά.
Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία \"Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά;\"
Και η μητέρα της απάντησε \"Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή.\"
Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε \"Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα;\"
 

 Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.
\"Σκεφτήτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη φωτογραφία και να λέτε \"Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος\" ή \"Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός\".
Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης \"Και να η δασκάλα, είναι μακαρίτισα!.\"

Μια δασκάλα εξηγούσε στα παιδιά την κυκλοφορία του αίματος. Προσπαθώντας να το κάνει πιο κατανοητό είπε \"Τώρα παιδιά, αν σταθώ με το κεφάλι προς τα κάτω, όπως ξέρετε, το αίμα θα κυλίσει όλο εκεί και το πρόσωπο μου θα γίνει κόκκινο.
\"Ναι\", είπαν όλα.
\"Τότε γιατί όταν στέκομαι κανονικά όρθια, δεν τρέχει το αίμα στα πόδια μου;\"
Και ένας μικρός φώναξε, \"Γιατί τα πόδια σου ρε δεν είναι άδεια!\"

Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το μεσημεριανό. Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε δίπλα στα μήλα.
\"Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει.\"
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, \"Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα.\"

[Ξένια]

[Βασιλείου Μάριος]

Χαχαχαχα! Ξένια πλάκα πλάκα, θα αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα στην εποχή που ζούμε... :lol:

[Ιωάννα]

Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε γυναίκα, θα είχε ακούσει τα παρακάτω :

Και γιατί πρέπει να πας εσύ;

Τι; Δεν μπορούν να στείλουν κάποιον άλλον; Τι είσαι εσύ; Ο μοναδικός; Χωρίς εσένα δεν γίνεται; Δεν βλέπεις ότι σε εκμεταλλεύονται;

Εσύ δεν γνωρίζεις καλά ούτε την οικογένειά μου και πας να ανακαλύψεις το Νέο Κόσμο; Τι κρύβεις;

Ποια στρογγυλή Γη, μωρέ;

Τι; Θα πάνε μόνο άντρες; Σώπα!

Γιατί δεν μπορώ να έρθω κι εγώ; Αφού εσύ είσαι το αφεντικό. Εμένα ποτέ δεν με πας ταξίδια.

Αν βγεις από την πόρτα εγώ την ίδια στιγμή επιστρέφω στη μαμά μου.

Τι λες; Και η βασίλισσα θα πουλήσει τα κοσμήματά της για να ταξιδέψεις εσύ; Τι νομίζεις ότι είμαι, βλαμμένη; Τι τρέχει με σένα και αυτήν τη γριά;

Δεν μπορείς να πας! Τελεία και παύλα!

Μην ντύνεσαι, διότι εσύ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!

[Ιωάννα]

Γιατί ὁ Θεὸς ἔδωσε τὶς Δέκα Ἐντολὲς στοὺ Ἐβραίους καὶ ὄχι σὲ κάποιον ἄλλον λαό;

                        Πῆγε στοὺς Γερμανοὺς:
-Ἔχω Ἐντολὲς γιὰ σᾶς ποὺ θὰ κάνουν τή ζωή σας καλύτερη!
                        Οἱ Γερμανοί ρώτησαν:
-Μπορεῖς νὰ μᾶς δώσεις ἕνα παράδειγμα;
-Νὰ μὴν σκοτώνετε!
-Νὰ μὴν σκοτώνουμε;  Μπα, δὲν ἐνδιαφερόμαστε!

                       Ἔτσι πηγαίνει στοὺ Ἰταλούς!
-Ἔχω Ἐντολές!
-Ἕνα παράδειγμα;
-Μὴν κλέβετε!
-Νὰ μὴν κλέβουμε; Ὄχι εὐχαριστοῦμε, δὲν ἐνδιαφερόμαστε!

                      Συνεχίζει μὲ τοὺς Γάλλους:
-Ἔχω Ἐντολές!
-κι ἕνα παράδειγμα;
-Νὰ μὴν ἐπιθυμεῖτε τὴ γυναίκα τοῦ γείτονα!
-Σκεφτόμαστε, μήπως κάποιος ἄλλος λαὸς ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς τὶς ἐντολές!

                     Φτάνει καὶ ἡ σειρὰ τῶν Ἐβραίων καὶ λέει πάλι:
 -Ἐχω Ἐντολές!
-.... καὶ πόσο κάνουν;
-Δωρεὰν εἴναι!
-Δῶσε δέκα!

[Ἰωάννης]

Φτάνει καὶ ἡ σειρὰ τῶν Ἐβραίων καὶ λέει πάλι:
 -Ἐχω Ἐντολές!
-.... καὶ πόσο κάνουν;
-Δωρεὰν εἴναι!
-Δῶσε δέκα!

[font size=3]Χα,χα!!! Πολὺ καλὸ!!![/fonts]

[Ξένια]

Mάνα παιδιού στην Αφρική:
Παιδι μου, διάβασε τα μαθηματα σου...
Υπάρχουν τόσα παιδάκια στην Ελλάδα που δεν έχουν βιβλία !

[Ιωάννα]

Συνέβη στὴν πλατεῖα Συντάγματος:
Ἄνδρας τῶν ΜΑΤ σὲ γιαγιά:
-Κυρία μου δὲν μπορεῖτε νὰ περάσετε ἀπὸ ἐδῶ!
Καὶ ἡ γιαγιά:
-Γιατί, ἔχεις σφουγγαρίσει;

[staboz]

[font size=3]Ἀπὸ τὰ ὡραιότερα![/fonts]

[Ιωάννα]

Περί του κόμματος...

1ο
Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής
εκπαίδευσης ανέβαινε, μ\' ένα μουλάρι, σ\' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό,
για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.

Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
\"Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;\"
Βενιζελικός, απαντά ο αγωγιάτης. Α, το γαϊδούρι! σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης, όμως, ήταν βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
\"Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι\".

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
Τα \"σημεία της στίξεως\", απαντά ο δάσκαλος.
Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά, λέει ο επιθεωρητής.

Ο δάσκαλος σηκώνει τον Σήφη, στον πίνακα και του υπαγορεύει: \"Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).\"
-Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι; ρωτάει ο δάσκαλος.
-Ο δάσκαλος.  ψέλλισε ο μαθητής.
-Και ποιος το είπε;
-Ο επιθεωρητής, κύριε.
-Ωραία! σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ\' το αλλιώς: \"Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι\".
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
-Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;
-Ο επιθεωρητής,  απαντά δειλά ο μαθητής.
-Και ποιος το είπε;
-Ο δάσκαλος\", απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
\"Είδατε, παιδιά, τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο\".



2ο

\"Ένα λάθος κόμμα μπορεί να σου χαλάσει όλη τη σύνταξη, μας έλεγε η δασκάλα στο σχολείο.
Τώρα κατάλαβα ότι δεν εννοούσε τα γραπτά.\"

[Ξένια]

Κορυφαιότατο!!!!!!!!!
Υ.Γ Στο κλέβω!

[Ιωάννα]

Κορυφαιότατο!!!!!!!!!
Υ.Γ Στο κλέβω!

ὁ κλέψας τοῦ κλέψαντος :lol:

[Ιωάννα]

[Iaspis]

Πολὺ ἀστεῖο! Καὶ τραγικὸ ταυτόχρονα, ἄν σκεφτεῖ κανείς ὅτι ἀπὸ κάτι τέτοιους «πολιτικοὺς» ἐξαρτᾶται ἡ τύχη τῆς πατρίδας. Μοιάζει σχεδὸν ἀπίστευτο νὰ ἔχουν ἐκλεγεῖ κάτι τέτοιοι. Ἀνέκδοτο πράγματι Ἰωάννα!