Ευεργετες της Ελλαδος, παραδειγματα προς μίμηση....

[Xaris]

Προκαλεί κατάπληξη σε όσους θα προσπαθήσουν να ερευνήσουν τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές του Γένους μας: Θα διαπιστώσει πως όλοι σχεδόν οι Μεγάλοι Ευεργέτες είναι Ηπειρώτες. Και αυτή η κατάπληξη είναι που οδήγησε τον δημοσιογράφο Νικόλαο Μέρτζο να τονίσει: «Ηπειρώτεςμίσ όλοι περίπου οι Μεγάλοι Εθνικοί ευεργέτες πλην του Συγγρού». Οι πιο σημαντικοί εύεργέτες της χώρας ήταν:

Αβέρωφ Γεώργιος (1818-1899). Γεννήθηκε στο Μέτσοβο και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Απόκτησε με το εμπόριο τεράστια περιουσία την οποία διέθεσε για εθνικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Με χρήματα του εκτός των άλλων που αναφέραμε στην προηγούμενη σελίδα, έγιναν οι ανδριάντες του Ρήγα Φεραίου και του πατριάρχη Αθηναγόρα του Ε΄ που κοσμούν τα προπύλαια του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Διαχειριστή της τεράστιας κληρονομιάς του όρισε την ανιψιά του Μαριγούλα Αβέρωφ, μητέρα του στρατηγού Παπάγου. Το άγαλμά του βρίσκεται μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Ζάππας Ευάγγελος (1800-1865). Γεννήθηκε στο Λάμποβο της Βορ. Ηπείρου. Πολέμησε στον αγώνα του 1821 στο Σούλι, στο Μεσολόγγι, στη Γραβιά και αλλού. Μετανάστευσε στη Ρουμανία όπου έγινε γαιοκτήμονας και πλούτισε. Άφησε μία τεράστια περιουσία στο Ελληνικό Δημόσιο, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να την παραλάβει γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπούν οι διπλωματικές σχέσεις των δύο κρατών.

Ζάππας Κων/νος (1813-1895). Εξάδελφος του Ευαγγ. Ζάππα, μετά το θάνατο του οποίου φροντίζει για την πιστή εκτέλεση της διαθήκης του. Υλοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο το κληροδότημά του, έχτισε το Ζάππειο Μέγαρο και τους κήπους του Ζαππείου. Ίδρυσε επίσης διάφορα σχολεία και ιδρύματα, όπως επίσης και τα περίφημα Ζάππεια εκπαιδευτήρια της Κωνσταντινούπολης. Στο έθνος κληροδότησαν τόσο απέραντα κτήματα στις Ηγεμονίες, ώστε η Ρουμανία προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο με το αιτιολογικό ότι χάνει μεγάλο μέρος της επικρατείας της.

Σίνας Γεώργιος (1783-1856). Μεγάλος εθνικός ευεργέτης από τη Μοσχόπολη της Βορ. Ηπείρου. Απέκτησε τεράστια περιουσία από το εμπόριο βαμβακιού, και επίσης ίδρυσε ατμοπλοϊκές εταιρείες, σιδηροδρομικές εταιρείες, κλπ. Διορίστηκε γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βιέννη. Ο Γεώργιος Σίνας δανείζει την Αυστριακή κυβέρνηση όταν η Αυστροουγγαρία κατά τους πολέμους του Ναπολέοντα είχε εξαντληθεί οικονομικά, και έτσι αποφεύγεται η οικονομική κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας. Επίσης δωρίζει μεγάλη ποσότητα χρυσού στη νεοϊδρυθείσα Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Δωρίζει ποσά στην νέα πρωτεύουσα της Ελλάδος την Αθήνα και χτίζεται στο Λόφο των Νυμφών το Αστεροσκοπείο, χρηματοδοτεί την Μητρόπολη Αθηνών, το Οφθαλμιατρείο, το Αμαλίειο ορφανοτροφείο κλπ. Στην Βιέννη έχτισε το ναό της Αγίας Τριάδος για τους εκεί Έλληνες. Ο ίδιος ενισχύει την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μοσχόπολη, ακόμη και την Κοινότητα των Αμπελακίων που τα οικονομικά της κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Βιέννης είχαν εκμηδενισθεί. Αγοράζει μεγάλες εκτάσεις στην Ουγγαρία. Σε εκτάσεις δικές του είναι χτισμένο σήμερα το ελληνικό χωριό Μπελογιάννης κοντά στα σύνορα με την Αυστρία. Ακόμη χρηματοδοτεί και εκμεταλλεύεται για μακρό χρονικό διάστημα την γέφυρα πάνω από τον Δούναβη που ενώνει τη Βούδα με την Πέστη και που σήμερα ακόμη δεσπόζει επιβλητικά στη σύγχρονη Βουδαπέστη. Για όλα αυτά του απονέμεται ο κληρονομικός τίτλος του «Βαρώνου της Αυστρίας και της Ουγγαρίας

Τοσίτσας Μιχαήλ (1787 – 1856). Ευεργέτης από το Μέτσοβο. Απέκτησε τεράστια περιουσία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου την οποία διέθεσε για εθνικούς σκοπούς. Ίδρυσε σχολείο, εκκλησία και νοσοκομείο στην Αλεξάνδρεια, και σχολείο και στο Μέτσοβο.
Στη διαθήκη του άφησε μεγάλα ποσά για το Πανεπιστήμιο, το Αρσάκειο, το Πολυτεχνείο και άλλα ιδρύματα.

Τοσίτσας Θεόδωρος. Νεώτερος αδελφός του Μιχ. Τοσίτσα. Απέκτησε και αυτός τεράστια περιουσία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά την απελευθέρωση γύρισε στην Ελλάδα όπου δώρισε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε ιδρύματα.

Τοσίτσας Μιχαήλ (1885 – 1950). Ευεργέτης από το Μέτσοβο εγγονός του εθνικού ευεργέτη Μιχ. Τοσίτσα. Έζησε στην Ελβετία και διέθεσε την τεράστια περιουσία του για κοινωφελή έργα στο Μέτσοβο και στην Ήπειρο. Για τον σκοπό αυτό όρισε τον Ευάγγελο Αβέρωφ να γίνει ο εκτελεστής της περιουσίας του και τον υιοθέτησε. Από τότε ο Αβέρωφ απέκτησε και το επώνυμο του ευεργέτη του και ονομάζεται Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας. Το ίδρυμα Τοσίτσα αποπεράτωσε πάνω από 107 σχολεία μόνο στην Ήπειρο.
Σταύρου Γεώργιος (1795-1869). Δημιουργός της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Προερχόταν από Γιαννιώτικη οικογένεια εμπόρων και εργάστηκε αρχικά στον εμπορικό οίκο του πατέρα του στη Βιέννη, ενώ παράλληλα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Ο Καποδίστριας εκτιμώντας τις οικονομικές γνώσεις του Σταύρου, του ανέθεσε τη συγκρότηση του Υπουργείου Οικονομικών και τη σύσταση μίας τράπεζας καθαρά ελληνικής. Η ιδέα της τράπεζας αυτής συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των Άγγλων κυρίως, που επιθυμούσαν με την "Ιονική" των Επτανήσων να ελέγχουν την ελληνική οικονομία. Ύστερα από τρομερές δυσκολίες, στις 18-3-1841, ψηφίστηκε ο νόμος για την ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Διευθυντής ανέλαβε ο Σταύρου, ο οποίος τη διεύθυνε επί 27 χρόνια. Ο Σταύρου με τη διαθήκη του διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για την ίδρυση και συντήρηση Ορφανοτροφείου στα Γιάννενα και νοσοκομείου στην Πάρνηθα.
κ.α.

Η ιδεολογία του ευεργετισμού

Η σύμπτυξη και η συμπύκνωση των λειτουργιών των Κοινοτήτων και αδελφοτήτων σε ένα πρόσωπο προσδιόρισαν τα χαρακτηριστικά του ευεργέτη και διαμόρφωσαν το πλαίσιο ανάπτυξης της ιδεολογίας του ευεργετισμού. Μέσω της ιδεολογίας αυτής εκφράστηκε η σχέση της υποκειμενικότητας και του πολιτισμικού περιβάλλοντος που πλαισιώνει την εκάστοτε υποκειμενικότητα. Η διαλεκτική αυτή σχέση συντάσσει τη συγκεκριμένη ιδεολογία στο σημείο συνάντησης και τομής μεταξύ ορισμένων διπόλων: Προσωπικές φαντασιώσεις και φιλοδοξίες αλληλοεπιδρούν με συλλογικά προτάγματα και κριτήρια αναγνώρισης, ενώ προκύπτει και επαναπροσδιορισμός των ταυτοτήτων με όρους μετάβασης από την παραδοσιακότητα στη νεοτερικότητα.
Η λειτουργία των ευεργετών υπήρξε ιστορικά προοδευτική και καθοριστική για τη συγκρότηση των κρατικών θεσμών και τη διάδοση της ανερχόμενης τότε αστικής κουλτούρας. Aλλωστε, η συμμετοχή πλείστων όσων στην Τεκτονική Στοά, προνομιακό τότε φορέα και τόπο επεξεργασίας και προώθησης του αστικού ιδεολογικού και θεσμικού μετασχηματισμού, δείχνει ότι αντικειμενικά λειτουργούσαν σαν «οργανικοί διανοούμενοι» (με την Γκραμσιανή έννοια), σαν ιστορικοί λειτουργοί με ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση και επίγνωση των σκοπών της τάξης τους. Μέσα στις νέες συνθήκες που επέβαλε ο κοινωνικός μετασχηματισμός, οι ευεργέτες λειτούργησαν ως «χρηματοφόρα υποκείμενα» ικανά να αναλάβουν εγχειρήματα συλλογικά με όρους ατομικού έργου.
Υπό αυτήν την έννοια, η ιδεολογία του ευεργετισμού αντιπροσωπεύει μια κορυφαία εκδήλωση της κοινωνικής, εθνικής και διαπολιτισμικής συνείδησης, η οποία, παρακάμπτοντας τις ιστορικά προσδιορισμένες στενότητες της κρατικής μέριμνας, ανέδειξε τη στρατηγική υπεροχή της υποκειμενικής, ανθρωποκεντρικής διάστασης του κοινωνικού βίου.

Σημαντικότερες δωρεές ευεργετών:

(Αβερώφειο) Γυμνάσιο Μετσόβου. Κτίστηκε με χρήματα του Γεωργίου Αβέρωφ στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

(Αβερώφειο) Παναθηναϊκό στάδιο Αθηνών. Αναμαρμαρώθηκε από τον Γεώργιο Αβέρωφ το 1895, ο οποίος προσέφερε συνολικά 2.000.000 χρυσά φράγκα και χάρη στον οποίο έγινε δυνατό να διοργανωθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896.

Αβερώφειος Γεωργική Σχολή Λάρισας. Δώρο προσφορά του Γεώργιου Αβέρωφ στην πόλη της Λάρισας το 1911.

Αβερώφειος Σχολή (Γυμνάσιο) Αλεξάνδρειας. Ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Αβέρωφ (περιελάμβανε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Παρθεναγωγείο).

Αβερώφειος Σχολή Ευελπίδων Αθηνών. Όλο το συγκρότημα των κτιρίων έγινε με δωρεά του Γεωργίου Αβέρωφ.

Φυλακές Αβέρωφ. Κτίστηκαν από τον Γ. Αβέρωφ (1896) και αρχικά προορίζονταν για τους ανήλικους.

Ωδείο Αθηνών. Άλλη μία προσφορά του Γεωργίου Αβέρωφ.

Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ». Θωρακισμένο καταδρομικό το οποίο ναυπηγήθηκε (1909-1911) στην Ιταλία με κληροδότημα 2.500.000 χρυσών φράγκων του Γεωργίου Αβέρωφ. Σήμερα αποτελεί εθνικό μνημείο – μουσείο.

Αρσάκειο - Ελληνικό Εκπαιδευτήριο θηλέων. Έγινε από τον Απόστολο Αρσάκη.

Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Σταύρου.

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών. Έργο των Μετσοβιτών Γεωργίου Αβέρωφ, Νικολάου Στουρνάρα και Μιχαήλ Τοσίτσα (1878).

Ζάππειο Μέγαρο Αθηνών. Κτίστηκε από τον Κων/νο Ζάππα ο οποίος ήταν εκτελεστής του κληροδοτήματος του Ευαγγέλου Ζάππα, σε σχέδια Ευαγγέλου Ζάππα (1874-1888). Ξεπέρασε τα 2 εκατομμύρια δραχμές εκείνης της εποχής.

Ακαδημία Αθηνών. Κτίστηκε με δαπάνες αποκλειστικά του Σίμωνα Σίνα. Θεωρήθηκε ως ¨ένα από τα λαμπρότερα δημόσια οικοδομήματα όλης της Ευρώπης¨.

Αστεροσκοπείο Αθηνών. Κτίστηκε και εξοπλίστηκε το 1842-1846 με έξοδα του Γεωργίου Σίνα. Ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα στην Ευρώπη εκείνη την εποχή.

Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών. Κτίστηκε με δαπάνες του μεγάλου ευεργέτη Γ. Σίνα.

Τοσίτσειο Παρθεναγωγείο Αθηνών. Ιδρύθηκε από το Μιχαήλ Τοσίτσα.

Φοιτητική Εστία Μιχαήλ Τοσίτσα. Κτίστηκε από το Μιχαήλ Τοσίτσα στην Κάτω Κηφισιά και παρέχει δωρεάν στέγη σε φοιτητές του νομού Ιωαννίνων.

[Xaris]

Βλέποντας τους αγώνες, τις δωρεές και τις προσδοκίες που ειχαν αυτοί οι άνθρωποι, την μεγαλή πνοή που δόσανε στην τότε απελευθερωμένη Ελλάδα (η Ήπειρος ήταν κάτω από την Τουρκική Κατοχή κατά την διάρκεια που έγιναν οι δωρεές, γι αυτό και δεν υπήρξε δέκτης αυτών) και συγκρίνοντας τες με τα καμόματα των σημερινών πολιτικών μας, την πορεία που εχουν διαγράψει και καταδικάσει την Ελλάδα σίγουρα μας δημιουργεί μια απέχθεια, μια απόγνωση στην οποία μας έχουν οδηγήσει και ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να αλλάξουμε...να αλλάξουμε , να ξαναγίνουμε Ελληνες, να μην κατακρίνουμε την Ιστορία μας και τη γλώσσα μας και να κοιταμε το καλό αυτης της Χώρας.

[βίκυ]

Σ\' ευχαριστούμε πολύ  H@rrys.....

[Μαρκήσιος de Karampa]

Το θέμα που έθιξε ο Χάρης είναι αρκετά σοβαρό...
Έχει πολλές προεκτάσεις...
Οι Ηπειρώτες Ευεργέτες και οι ευεργεσίες τους ήταν η βάση δημιουργίας και ανάπτυξης του νεο-ελληνικού κράτους...
Και η ανταπόδοση αυτού ποιά ήταν;Η Ήπειρος να είναι η φτωχότερη περιφέρεια της Ευρώπης των 15...
Να περιμένουμε εν έτει 2007 έναν δρόμο να μας συνδέει με τη Θεσ/νικη...
Να χαράζεται τώρα ο οδικός άξονας μεταξύ Πελοποννήσου-Αιτωλοακαρνανίας-Ηπείρου...
Να είναι σε ανυποληψία το μοναδικό λιμάνι στρατηγικής σημασίας της Ηπείρου...
Να...
Να...
Να...

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος...
Η άλλη δεν τιμά κανέναν από εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε Ηπειρώτες...
Δεν έχουμε μάθει να απαιτούμε αλλά σαν σύγχρονοι ραγιάδες να επαιτούμε...
Έχουμε φτάσει σε σημεία να πανηγυρίζουμε γιατί έχουμε στην κυβέρνηση τέσσερεις Ηπειρώτες υφυπουργούς...
Και σε τελική ανάλυση είμαστε άξιοι της μοίρας μας...