Η ΑΟΡΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Μάξιμος]

....
https://photos.google.com/photo/AF1QipOpXZS7sjoTWZXTKDL8umUiu5jd0utHRy0U6hCX

Ἐγὼ τὴ σελίδα δὲν τὴ βλέπω... Βγάζει: 404 error

[GALIS]

[GALIS]

[Μάξιμος]

Ὡραῖα... Εὐχαριστῶ πολύ...
Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα ἔχω θέσει:
Ἔχει μιλήσει ὁ ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) γιὰ τὸ τέλος τοῦ Ἀντιχρίστου;

[GALIS]

Ὡραῖα... Εὐχαριστῶ πολύ...
Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα ἔχω θέσει:
Ἔχει μιλήσει ὁ ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) γιὰ τὸ τέλος τοῦ Ἀντιχρίστου;

Δεν  το  γνωριζω  αυτο.Γνωριζω  ομως  το  ακολουθο   που  δειχνει  τη   βαρυτητα των  λογων  του  αγιου.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος, της Σερβικής Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1880 στην Σερβία. Έλαβε ευρεία μόρφωση ανά την υφήλιο και επέδειξε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Οι υψηλές θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες του τον έκαναν σύντομα γνωστό λαμβάνοντας πέντε διδακτορικούς τίτλους σε διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου. Επίσκοπος εκλέχθηκε μόλις στα 39 του χρόνια. Ποίμανε με ιδιαίτερη αγάπη και σοφία την επισκοπή του, όμως, η ποιμαντική του διακονία αγκάλιασε στην κυριολεξία όλον τον κόσμο με τα διάφορα ταξίδια του (λόγω εξορίας ή όχι), τη διδασκαλική του δραστηριότητα σε πανεπιστημιακές σχολές αλλά και μέσω του πλήθους των επιστολών και των βιβλίων του.

Τα γραπτά του εμφορούνται από βαθύτατο Πατερικό πνεύμα και αποπνέουν πάντοτε μια απλοϊκή γλυκύτητα συνδυασμένη με βαθιά σοφία και υψηλή θεολογία. Ο σύγχρονος και φίλος του Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς είπε για τον Άγιο Νικόλαο: "Ο Νικόλαος Αχρίδος ήταν ο μέγας άγιος Χρυσόστομος των ημερών μας. Έγινε διδάσκαλος μέγας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κήρυξ της ορθοδόξου πίστεως, ποιμήν σοφός, πνευματικός οδηγός των Σέρβων, στύλος της πατρίδος του, Απόστολος της Ορθοδοξίας σε κράτη μακρινά...".

Εκοιμήθη προσευχόμενος στις 17 Μαρτίου 1956 στην Ι.Μ. Αγ. Τύχωνος στις ΗΠΑ. Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία το 1991.

http://www.impantokratoros.gr/nikolaos-velimirovits.el.aspx

[Μάξιμος]

Καὶ ὅμως ἔχει μιλήσει:
Ώς σήμα του τέλους κατονομάζει ό Παύλος και την εμφάνιση του αντίχριστου: θα είναι ό άνθρωπος της άμαρτίας, ό υιός της άπωλείας, ό αντικείμενος και ύπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός (Β' Θεσ. 2, 3-4). Αυτόν, ό Κύριος Ιησούς Χριστός αναλώσει τω πνεύματι του στόματος Αυτού (Β' Θεσ. 2, 8 ). Θα είναι όμως ένα σήμα των καιρών. Μακάριοι όσοι δεν παρασυρθούν από τις απάτες και τα ψεύτικα θαύματά του.
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος, τόσο και θα πληθαίνουν τα σήματα των εσχάτων. Ό ήλιος, ή σελήνη και οι αστέρες θα επιδείξουν επίσης σήματα και τούτο αμέσως μετά τις θλίψεις των ήμερών εκείνων: ήλιος και σελήνη θα σκοτισθούν ενώ οι αστέρες θα πλησιάζουν μεταξύ τους και θα πέφτουν από τον ουρανό. Θα συμβεί σκότος φοβερό και γενικευμένο μέσα στο όποιο θα ακούγεται μονάχα ό θόρυβος των πιπτόντων αστέρων και ό θόρυβος αυτός θα σκεπάζει τις απεγνωσμένες κραυγές των ανθρώπων.
Ή εμφάνιση του μεγάλου και λαμπερού σταυρού θα είναι ένα νέο σήμα. Ό Τίμιος Σταυρός, το σημείο του Υιού του Θεού πού σταυρώθηκε για τούς ανθρώπους, θα λάμπει τότε απ' άκρη σ' άκρη του σύμπαντος και θα το φωτίσει όπως ό ήλιος. Τότε οι λαοί θα θρηνήσουν, οι φυλές και τα έθνη θα οδύρονται, όλα όσα θα βρίσκονται στη ζωή, άπιστοι και πιστοί, επειδή το σημείο αυτό θα φανερώνει τη τελική νίκη του Σταυρωθέντος Χριστού. Οι πιστοί θα κλαίνε από χαρά και οι άπιστοι από τις τύψεις της συνειδήσεως. Αμφότεροι όμως θα τρέμουν από το φόβο γι' αυτό πού θα άκολουθήσει.
Όλα αυτά θα διαδέχονται γοργά το ένα το άλλο επειδή ή Έλευση του Υιού του Ανθρώπου θα γίνει όπως ή αστραπή πού βγαίνει από την ανατολή και φαίνεται μέχρι τη δύση. Τόσο σφοδρή και φωτεινή θα είναι ή δεύτερη έλευση του Βασιλέως και Κυρίου μας. Θα εμφανιστεί επί των νεφελών του ουρανού με δόξα και δύναμη μεγάλη, ανέκφραστη και απερίγραπτη.
Το έσχατο νικηφόρο σημείο - σήμα, όχι για το ότι θα έρθει μα για το ότι ήδη έχει έρθει, θα είναι το σάλπισμα των Αγγέλων. Με το σημείο αυτό οι άγιοι άγγελοι θα συνάξουν ένώπιον του Κυρίου τους όλους τούς εκλεκτούς Του από τα τέσσερα σημεία, από το ένα άκρο του ουρανού μέχρι το άλλο. Και θα είσέλθουν οι δίκαιοι στην χαρά του Κυρίου τους και ούτω πάντοτε συν Κυρίω έσόμεθα (Α' Θεσ. 4, 17), κατά τον λόγο του εκλεκτού Αποστόλου Παύλου.

ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Κάνει σαφέστατο λόγο γιὰ συνέχιση τῶν σημείων μετὰ τὸ τέλος τοῦ Ἀντιχρίστου!

[GALIS]

Νομιζω  οτι  δεν  ειναι  αρκετα  σαφη   οσα   παραθετει  ο  αγιος  ωστε  να  βγαλουμε  ασφαλη  συμπερασματα  για  το  τι  πιστευε  .

Στην  ακολουθη  ομιλια   εχουμε   πολλα  σημαντικα  σημεια  και  ειδικα  στο  τελος


https://www.youtube.com/watch?v=XPL3uGqxDHI

1:51:59 αλλωστε οπως βεβαιωνει και ο ιδιος ο γεροντας μετα την μπορα τη δαιμονικη ερχεται η λιακαδα η Θεϊκη .αυτη η φραση του αγιου δεν ειναι απλα παρηγορητικη μονο .Ειναι προφητικη εχει πνευματικη βαρυτητα. Η χαρη κρυβει θεϊκη δυναμη και παρηγορια.Η μπορα που αναφερει εδω ο αγιος νομιζω πως ειναι η συγκεκριμενη μπορα η μπορα δηλ της αποστασιας , του αντιχριστου και η θεϊκη λιακαδα θα ερθει μετα απο αυτη την μπορα.Η λιακαδα ειναι ο θριαμβος του αρνιου του Χριστου μας. Ειναι η επικρατηση και ο θριαμβος της ορθοδοξιας μας. Συνεπως με την μπορα δεν ερχεται αμεσως η συντελεια .Δεν ερχεται το τελος του κοσμου η Δευτερα Παρουσια αλλα ερχεται η Δοξα ο Θριαμβος του Χριστου ο Θριαμβος της Εκκλησιας μας.

[GALIS]

.Την Κυριακη των βαιων ο Ισραηλιτικος λαος υποδεχτηκε το Κυριο συμφωνα με την ακολουθη διηγηση.

Παράθεση:

Ματθ. 21,9 οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυΐδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.
Ματθ. 21,9 Τα πλήθη δε του λαού, τόσον εκείνα που προηγούντο όσον και εκείνα που ακολουθούσαν, εφώναζαν δυνατά και έλεγαν· "δόξα και ύμνος στον ένδοξον απόγονον του Δαυΐδ· ευλογημένος ας είναι αυτός που έρχεται εν ονόματι του Κυρίου, δια να σώση τον λαόν· δοξολογίας και ύμνους στον Μεσσίαν ας ψάλλουν αι στρατιαί των αγγέλων, που είναι στους ουρανούς".

Ειναι προφανες οτι οι Εβραιοι οι οποιοι τελουσαν υπο τους Ρωμαιους εβλεπαν το Χριστο με τη προοπτικη της απελευθερωσης και της σωτηριας απο το Ρωμαικο ζυγο. Τα λογια που φωναζε ο οχλος δεν φαινονται καθολου τυχαια. Ειναι παρμενα απο προφητικο ψαλμο της παλαιας διαθηκης ο οποιος αναφερεται σε σωτηρια του Ισραηλ απο προσωπο για το οποιο λεγεται η φραση <<ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου >>. Προφανως λοιπον οι Εβραιοι της εποχης εκεινης εβλεπαν στο προσωπο του Χριστου τον ελευθερωτη και οχι το πνευματικο σωτηρα της ολης της ανθρωποτητας.Εβλεπαν   το  προσωπο  που  θα  εκπληρωνε  το  ψαλμο  αυτο.

Το ζητουμενο ειναι πλεον αν οι λογοι αυτοι του οχλου εκπληρωσαν την προφητεια η εμελλε να εκπληρωθει στο μελλον. Ομως η απαντηση ειναι κατι παραπανω απο σαφης καθως μερικες ωρες μετα τη Κυριακη των βαιων ο ιδιος ο Κυριος πιστοποιει κατ ουσιαν οτι αυτος ο ψαλμος δεν εκλπηρωθηκε τοτε αλλα μελλει να εκπληρωθει στο μελλον.

Παράθεση:

Ματθ. 23,38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.
Ματθ. 23,38 Ιδού, προς τιμωρίαν της κακίας σας και καταστροφήν σας αφίνεται έρημος και απροσταύτετος από τον Θεόν η πόλις σας και ο ναός.
Ματθ. 23,39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ματθ. 23,39 Διότι σας λέγω ότι δεν θα με δήτε πλέον, έως ότου μετανοημένοι πήτε· Ευλογημένος είναι αυτός, που έρχεται εν ονόματι του Κυρίου".

Βλεπουμε καθαρα λοιπον οτι στο μελλον επροκειτο να εκπληρωθει ο ψαλμος αυτος. Δηλαδη πρωτα θα αφηνονταν ο οικος των Εβραιων ερημος και μελλοντικα οι Εβραιοι προφανως μετανοημενοι με δοξαστικο τροπο θα απευθυνονταν στο προσωπο αυτο , το οποιο ασφαλως ο ιδιος ο Κυριος το ταυτιζει με τον ευατο Του.

Συνεπως αυτο που μενει ειναι να δουμε μεσα απο το συγκεκριμενο ψαλμο τα γεγονοτα. Δηλαδη αν κατα την εποχη εκεινη που θα ειπωθει στο μελλον το << εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.>> ειναι η δευτερα παρουσια η αλλη παρουσια πριν της δευτερας παρουσιας.

Παραθετω λοιπον ολο το ψαλμο ωστε να γινουν κατανοητα τα γεγονοτα

Παράθεση:

Ψαλ. 117,1 Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Ψαλ. 117,1 Δοξολογείτε συνεχώς και ευχαριστείτε τον Κυριον, διότι είναι πανάγαθος, διότι αιώνιον και πλουσιόδωρον είναι το έλεός του.
Ψαλ. 117,2 εἰπάτω δὴ οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
Ψαλ. 117,2 Ας διακηρύξη όλος ο ισραηλιτικός λαός, ότι είναι πανάγαθος, διότι είναι αιώνιον και πλουσιόδωρον το έλεός του.
Ψαλ. 117,3 εἰπάτω δὴ οἶκος Ἀαρὼν ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
Ψαλ. 117,3 Ας διαλαλήση το ιερατικόν γένος του Ααρών, ότι είναι πανάγαθος, ότι αιώνιον και πλουσιόδωρον είναι το έλεός του.
Ψαλ. 117,4 εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Ψαλ. 117,4 Ας διαλαλήσουν, λοιπόν, όλοι όσοι ευλαβούνται τον Κυριον, οι προσήλυτοι εκ των εθνών, ότι ο Κυριος είναι πανάγαθος, ότι αιώνιον και πλουσιόδωρον είναι το έλεός του.
Ψαλ. 117,5 ἐκ θλίψεως ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου εἰς πλατυσμόν.
Ψαλ. 117,5 Οταν ευρισκόμην εις μεγάλην θλίψιν, παρεκάλεσα τον Κυριον και ο Κυριος έκαμε δεκτήν την προσευχήν μου και μου έστειλεν άνεσιν.
Ψαλ. 117,6 Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος.
Ψαλ. 117,6 Οταν ο Κυριος είναι βοηθός και συμπαραστάτης μου, δεν θα φοβηθώ ποτέ από τας απειλάς και τας κακότητας του οιουδήποτε ανθρώπου.
Ψαλ. 117,7 Κύριος ἐμοὶ βοηθός, κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου.
Ψαλ. 117,7 Ο Κυριος είναι ο παντοδύναμος βοηθός μου, δια τούτο και θα ίδω ταπεινωμένους προ των ποδών μου τους εχθρούς μου.
Ψαλ. 117,8 ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ᾿ ἄνθρωπον·
Ψαλ. 117,8 Είναι ασυγκρίτως προτιμότερον και επωφελέστερον να έχη κανείς στηριγμένην την πεποίθησίν του στον Κυριον η να εμπιστεύεται τον εαυτόν του στους ανθρώπους.
Ψαλ. 117,9 ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ᾿ ἄρχουσι.
Ψαλ. 117,9 Προτιμότερον και επωφελέστερον είναι να ελπίζη κανείς στον Κυριον, παρά να ελπίζη εις την βοήθειαν των αρχόντων.
Ψαλ. 117,10 πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς·
Ψαλ. 117,10 Ολα τα γύρω έθνη έχθρικώς με περιεκύκλωσαν, εγώ όμως με το όνομα του Κυρίου, το οποίον και επεκαλέσθην, τους απέκρουσα και υπερήσπισα τον εαυτόν μου.
Ψαλ. 117,11 κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Ψαλ. 117,11 Με πολλήν ορμήν και μανίαν με περιεκύκλωσαν, και εγώ εν ονόματι Κυρίου τους απέκρουσα.
Ψαλ. 117,12 ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡς πῦρ ἐν ἀκάνθαις, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Ψαλ. 117,12 Με περιεκύκλωσαν, όπως περικυκλώνουν αι μέλισσαι την κηρήθραν, ήναψε πυρκαϊά μανίας μέσα των εναντίον μου, ωσάν η φωτιά εις τα αγκάθια. Και εγώ εν ονόματι Κυρίου τους απέκρουσα.
Ψαλ. 117,13 ὠσθεὶς ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν, καὶ ὁ Κύριος ἀντελάβετό μου.
Ψαλ. 117,13 Με έσπρωξαν εχθρικαί χείρες, έχασα την ισορροπίαν μου και εκινδύνευσα να πέσω κάτω, αλλά ο Κυριος με έπιασε με το χέρι του και με εστήριξε.
Ψαλ. 117,14 ἰσχύς μου καὶ ὕμνησίς μου ὁ Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.
Ψαλ. 117,14 Ο Κυριος είναι η δύναμίς μου, είναι η δοξολογία μου, αυτός πάντοτε υπήρξε δι' εμέ σωτήρ.
Ψαλ. 117,15 φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας ἐν σκηναῖς δικαίων· δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν,
Ψαλ. 117,15 Φωναί χαράς και αγαλλιάσεως, λόγω της σωτηρίας μας, ακούονται εις τας κατοικίας των δικαίων Ισραηλιτών. Η παντοδύναμος δεξιά του Κυρίου επραγματοποίησεν έργα δυνατά και αξιοθαύμαστα.
Ψαλ. 117,16 δεξιὰ Κυρίου ὕψωσέ με, δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν.
Ψαλ. 117,16 Η παντοδύναμος δεξιά του Κυρίου με ύψωσε και με εδόξασε, η δεξιά του Κυρίου επραγματοποίησεν έργα δυνατά και θαυμαστά.
Ψαλ. 117,17 οὐκ ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ ζήσομαι καὶ διηγήσομαι τὰ ἔργα Κυρίου.
Ψαλ. 117,17 Πιστεύω απολύτως εις την παντοδύναμον βοήθειάν του και διαλαλώ, ότι δεν θα αποθάνω εγώ και ο λαός μου, αλλά θα ζήσωμεν και θα διηγούμεθα τα θαυμαστά και καταπληκτικά αυτά έργα του Κυρίου.
Ψαλ. 117,18 παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέ με.
Ψαλ. 117,18 Δια μέσου πολλών δοκιμασιών και παιδαγωγικών θλίψεων με επαιδαγώγησε και με ετιμώρησεν ο Κυριος, αλλά δεν με παρέδωκεν στον θάνατον και τον αφανισμόν.
Ψαλ. 117,19 ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης· εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ.
Ψαλ. 117,19 Και τώρα σεις, ιερείς, ανοίξατέ μου τας πύλας του ναού του Θεού. Θα εισέλθω εις τας αυλάς του ναού και θα δοξολογήσω τον Κυριον.
Ψαλ. 117,20 αὕτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.
Ψαλ. 117,20 Αύτη είναι η πύλη του ναού του Κυρίου και μόνον δίκαιοι και ενάρετοι έχουν το δικαίωμα να διέλθουν δι' αυτής προς τον ναόν.
Ψαλ. 117,21 ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.
Ψαλ. 117,21 Εγώ, Κυριε, θα σε δοξολογήσω δια τα μεγαλεία σου, θα εκφράσω την ευγνωμοσύνην μου δια τας ευεργεσίας σου, διότι ήκουσες ευμενώς και εδέχθης την προσευχήν μου και ανεδείχθης σωτήρ μου.
Ψαλ. 117,22 λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας·
Ψαλ. 117,22 Εγώ, που εις την περίστασιν αυτήν προεικονίζω και προαναγγέλλω τον σωτήρα, ομοιάζω με λίθον, τον οποίον κατεφρόνησαν οκνηροί και ανίκανοι οικοδόμοι. Αυτός όμως ο λίθος έγινεν εις τας χείρας του εμπείρου οικοδόμου θεμέλιος και ακρογωνιαίος λίθος του θείου οικοδομήματος.
Ψαλ. 117,23 παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Ψαλ. 117,23 Αυτή η πνευματική οικοδομή, η Εκκλησία της λυτρώσεως και σωτηρίας, εθεμελιώθη και οικοδομήθη εκ μέρους του Κυρίου και είναι αξιοθαύμαστος στους οφθαλμούς μας.
Ψαλ. 117,24 αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
Ψαλ. 117,24 Αυτή είναι η πανηγυρική και χαρμόσυνος ημέρα, την οποίαν ο Κυριος έκαμε. Ας αγαλιασθώμεν και ας ευφρανθώμεν κατ' αυτήν.
Ψαλ. 117,25 ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή.
Ψαλ. 117,25 Ω Κυριε, σώσον λοιπόν τον λαόν σου. Κατευόδωσον αυτόν, στο να επιτύχη τον προορισμόν του.
Ψαλ. 117,26 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου.
Ψαλ. 117,26 Ευλογημένος ας είσαι συ, ο ευσεβής ισραηλιτικός λαός, ο οποίος έρχεσαι στον ναόν του Κυρίου. Εις σας τους ευλαβείς δίδομεν τας ευλογίας, αι οποίαι αναβλύζουν από τον ναόν του Κυρίου.
Ψαλ. 117,27 Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
Ψαλ. 117,27 Ο Θεός και Κυριος μας μας εφώτισε με το φως της θείας του παρουσίας· Οργανώσατε και ευτρεπίσατε εορταστικήν πομπήν, κρατούντες πυκνοφύλλους κλάδους και προχωρούντες μέχρι των κεράτων του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων.
Ψαλ. 117,28 Θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι· Θεός μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.
Ψαλ. 117,28 Και ο λαός απαντά· Συ, Κυριε, είσαι ο Θεός μου, και σε εγώ θα δοξολογώ πάντοτε. Συ είσαι ο Θεός μου και εγώ θα ανυμνώ το μεγαλείον και την δόξαν σου. Θα σε δοξολογώ δια το μεγαλείον σου, θα σε ευγνωμονώ δια τας ευεργεσίας σου, διότι, Κυριε, έκαμες δεκτήν την προσευχήν μου και έγινες ο σωτήρ μου.
Ψαλ. 117,29 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Ψαλ. 117,29 Δοξολογείτε, λοιπόν τον Κυριον, διότι είναι πανάγαθος, διότι είναι αιώνιον και πλουσιόδωρον το έλεός του.

Στη συνεχεια θα σχολιασουμε τους στοιχους οι οποιοι απο μονοι χωρις καποια υποβοηθηση αποδιδουν το νοημα.

[GALIS]

Παράθεση:

Ματθ. 23,38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.
Ματθ. 23,38 Ιδού, προς τιμωρίαν της κακίας σας και καταστροφήν σας αφίνεται έρημος και απροσταύτετος από τον Θεόν η πόλις σας και ο ναός.
Ματθ. 23,39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ματθ. 23,39 Διότι σας λέγω ότι δεν θα με δήτε πλέον, έως ότου μετανοημένοι πήτε· Ευλογημένος είναι αυτός, που έρχεται εν ονόματι του Κυρίου".

Εχουμε ηδη παραθεσει  τα ανωτερω λογια του Κυριου και προσπαθουμε να βρουμε το  χρονο που προκειται να εκπληρωθουν. Προσπαθουμε να βρουμε ποιος ειναι ο χρονος οπου θα επιστεψει ο Ισραηλ σωζομενος υπο του του Κυριου. Ειναι ο χρονος της συντελειας του υλικου κοσμου η μια Θεια επεμβαση πολυ πριν τη συντελεια του κοσμου ;


Προς το σκοπο αυτο παραθεσαμε το ψαλμο 117 στην προηγουμενη αναρτηση ο οποιος αναφερεται στη χρονικη αυτη στιγμη.

Απο το στοιχο 1-4 γινεται προσκληση απο το ψαλμωδο προς τον Ισραηλ για να δοξολογησει το Κυριο.

Στο στοιχο 5 βλεπουμε την αιτια για την οποια γινεται αυτη η προσκληση για δοξολογια προς το Θεο. Η αιτια λοιπον της προτροπης ειναι οτι εις περιοδο θλιψεως ο Ισραηλ επικαλεστηκε το Κυριο και Αυτος εδωσε ανεση η σωτηρια στον Ισραηλ ( οπως θα φανει κατοπιν )

Απο το στοιχο 6-9 γινεται φανερη η βεβαιοτητα σωτηριας απο το Κυριο.

Απο το στοιχο 10-13 φαινεται οτι ο Ισραηλ ειναι περικυκλωμενος υπο πανισχυρου εχθρου και αμυνεται εχοντας πεποιθηση στο Κυριο.

Απο το στοιχο 14-18 γινεται με το πιο κατηγορηματικο τροπο η διαβεβαιωση οτι ο Κυριος σωζει τον Ισραηλ. Αξιο μνειας ειναι οι στοιχοι 17-18  οπου  ο (αληθινος ) Ισραηλ δεν βρισκει θανατο απο τη θλιψη και περικυκλωση απο τους εχθρους του.
Επισης στο στοιχο 16 βλεπουμε την ομοιοτητα με το ακολουθα χωριο του Ησαια που εχουμε προαναφερει.

Παράθεση:

Ησ. 4,2 Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει ὁ Θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ·
Ησ. 4,2 Μετά τας συμφοράς όμως αυτάς και κατά την εποχήν εκείνην του Μεσσίου θα λάμψη από τον ουρανόν επάνω εις την γην ο θεός με σοφίαν και δόξαν, δια να υψώση και δοξάση τους απομείναντας πιστούς εις αυτόν Ισραηλιτας.
Ησ. 4,3 καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιών, καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν Ἱερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται, πάντες οἱ γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ·
Ησ. 4,3 Και τότε οι απομείναντες στο όρος Σιών και οι απολειφθέντες εις την Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι θα ονομασθούν άγιοι, όλοι όσοι έχουν γραφή στο βιβλίον της ζωής εν Ιερουσαλήμ.

Στο στοιχο 22 γινεται φανερο οτι το προσωπο που σωζει τον Ισραηλ ειναι ο Χριστος καθως το χωριο αυτο εχει αναφερθει στη καινη διαθηκη για το Κυριο.

Στο στοιχο 23 επιβεβαιωνεται για αλλη μια φορα οτι η σωτηρια προηλθε απο το Κυριο ( το Χριστο του προηγουμενου στοιχου ). Ομως το εντυπωσιακο στο στοιχο αυτο ειναι οτι αυτη η σωτηρια γινεται φανερη στον Ισραηλ οτι προερχεται απο το Χριστο και ειναι μια σωτηρια θαυμαστη μπροστα στα ματια του Ισραηλ. Δηλαδη ο Ισραηλ θα δει με τα ματια του και θα ειναι βεβαιος οτι ο Χριστος , ο Θεος , ειναι αυτος που τους εσωσε.

Το στοιχο 24 τον χρησιμοποιει η εκκλησια μας ως στοιχο στο γ αντιφωνο του αναστασιμου απολυτικιου στη Θεια λειτουργια λογω της ομοιοτητας της σωτηριας του νεου Ισραηλ ( των χριστιανων ), με το φυσικο Ισραηλ, απο το Κυριο.Ομως εδω, στο μελλον γινεται φανερο οτι αυτη η ημερα της σωτηριας του Ισραηλ δεν ειναι μια κοινη μερα. Ειναι η μερα που δημιουργησε ο Θεος . Ειναι μια ενδοξη μερα αγαλλιασης και ευφροσυνης.


Ειμαστε στο στοιχο 24 οπου οπως ειδαμε προκειται για μια ενδοξη μερα για το Ισραηλ. Μια μερα την οποια επροετοιμασε και δημιουργησε το πανσοφο σχεδιο του Θεου.Μια μερα σωτηριας για τον Ισραηλ κατα την οπια θα ψαλλει το <<ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου >> για το προσωπο του Χριστου μας. Η ημερα αυτη θα ειναι ενας τεραστιος σταθμος στην ιστορια του Ισραηλ αλλα και ολου του κοσμου.Ειναι φανερο οτι οταν φθασει ο Ισραηλ να δεχθει το Χριστο , τον οποιο τωρα μισει, τι θα ακολουθησει και για τα υπολοιπα εθνη.

Η εκκλησια μας λογω της ομοιοτητας της ημερας αυτης με την ανασταση και τη σωτηρια του ανθρωπινου γενους, τον χρησιμοποιει και ως στοιχο στους αναστασιμους αινους του Πασχα.

Παράθεση:

Στιχ.δ΄Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή.

Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε, Πάσχα εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα, ω Πάσχα λύτρον λύπης και γαρ εκ τάφου σήμερον, ώσπερ εκ παστού, εκλάμψας Χριστός, τα γύναια χαράς έπλησε λέγων, Κηρύξατε Αποστόλοις.

Για εμας τα εθνη αυτη η ημερα συμβολιζει και ειναι το δικο περασμα. Το δικο μας Πασχα. Στο μελλον λοιπον αντιστοιχα θα ζησει το δικο του νεο περασμα o λαος του Ισραηλ. Το δικο του πασχα. Και οπως γνωρισαμε το Χριστο ως σωτηρα ετσι και ο Ισραηλ επισης θα τον γνωρισει ως σωτηρα.

Στο στοιχο 25 ο ψαλμωδος προσευχεται στο ονομα του Ισραηλ και ζητα απο το Θεο να σωσει το λαο Του και να ευοδωσει το δρομο του.

Στο στοιχο 26 ο ψαλμωδος μεταφερει τα λογια προσευχης που θα αναπεμψει την εποχη εκεινη ο λαος του Ισραηλ προς τον σωτηρα Του, τον οποιο τωρα τον αναγνωριζει μετανοημενος στο προσωπο του Χριστου. Ειναι η μελλοντικη στιγμη που επικαλεστηκε ο Κυριος

Παράθεση:
Ματθ. 23,38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.
Ματθ. 23,38 Ιδού, προς τιμωρίαν της κακίας σας και καταστροφήν σας αφίνεται έρημος και απροσταύτετος από τον Θεόν η πόλις σας και ο ναός.
Ματθ. 23,39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ματθ. 23,39 Διότι σας λέγω ότι δεν θα με δήτε πλέον, έως ότου μετανοημένοι πήτε· Ευλογημένος είναι αυτός, που έρχεται εν ονόματι του Κυρίου".

Ομως το επισης εντυπωσιακο σε αυτο το στοιχο ειναι οτι ο Ισραηλ ευχεται και δινει ευλογιες , οχι εκτος του οικου που ηταν ερημος, αλλα μεσα απο τον οικο. Ειναι η ωρα που ο Ισραηλ μπαινει στην εκκλησια

Παράθεση:
Ψαλ. 117,26 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου.



Στο στοιχο 27 γινεται η διαβεβαιωση οτι ο Θεος, ο Κυριος ( Χριστος ) φανερωθηκε σε εμας . Ειναι τοσο μεγαλο και ενδοξοτο γεγονος οπου ο Ψαλμωδος καλει τον Ισραηλ να θεσπισει εορτη για τη μεγαλη αυτη μερα.

Και η τελευταιοι στιχοι κλεινουν με δοξολογια προς το Θεο διοτι εγινε αιτια σωτηριας του Ισραηλ


Απο ολα οσα αναφερθηκαν γινεται φανερο οτι την ημερα οπου ο Ισραηλ θα πει το <<ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου >>δεν θα ειναι η συντελεια του κοσμου. Θα ειναι η ημερα οπου ο Χριστος θα σωσει πνευματικα τον Ισραηλ και θα τον επιστρεψει στην εκκλησια για να αποδωσει πλεον τους πνευματικους του καρπους . Ο Ισραηλ απο τοτε θα συνεχισει να πορευεται με πλουσιες ευλογιες κατι το οποιο θα ειναι πηγη ακομα μεγαλυτερων ευλογιων για τα εθνη .


Παράθεση:

Ρωμ. 11,12 εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν, πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν;
Ρωμ. 11,12 Εάν δε η πτώσις αυτών έφερε κατά ένα έμεσον τρόπον πλούτον δωρεών και ευλογιών εις τα έθνη και η ήττα των εις την πνευματικήν ζωήν έγινε πρόξενος πλουσίων ευεργεσιών, πόσω μάλλον η προσέλευσις όλων των στον Χριστόν, θα γίνη αιτία ακόμη πλουσιωτέρων ευλογιών δια τα έθνη;

[GALIS]

Το  ακολουθο  χωριο   ειναι  σαφες  και   καταδεικνυει  την  παρουσια  του  Χριστου   στους  εσχατους    χρονους. Λαμβανει   χωρα  ασφαλως  πολυ  πριν  τη  δευτερα  παρουσια  . Μιλα  με  κατηγορηματικο  τροπο   για  την  συγχωρεση  των αμαρτιων  του  Εβραικου  λαου ,  τη  σωτηρια  του  εναπομειναντος  υπολοιπου του  λαου  αυτου   και  την πνευματικη  υψωση  στην   οποια  θα  φθασουν.Επισης  γινεται   φανερος  και  ο  τροπος  με  τον  οποιο  ο  Θεος  θα  επισκεφθει  το λαο  του.

Ησ. 4,2              Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει ὁ Θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ·
Ησ. 4,2                      Μετά τας συμφοράς όμως αυτάς και κατά την εποχήν εκείνην του Μεσσίου θα λάμψη από τον ουρανόν επάνω εις την γην ο θεός με σοφίαν και δόξαν, δια να υψώση και δοξάση τους απομείναντας πιστούς εις αυτόν Ισραηλιτας.
Ησ. 4,3              καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιών, καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν Ἱερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται, πάντες οἱ γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ·
Ησ. 4,3                      Και τότε οι απομείναντες στο όρος Σιών και οι απολειφθέντες εις την Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι θα ονομασθούν άγιοι, όλοι όσοι έχουν γραφή στο βιβλίον της ζωής εν Ιερουσαλήμ.
Ησ. 4,4              ὅτι ἐκπλυνεῖ Κύριος τὸν ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Σιὼν καὶ τὸ αἷμα ἐκκαθαριεῖ ἐκ μέσου αὐτῶν ἐν πνεύματι κρίσεως καὶ πνεύματι καύσεως.
Ησ. 4,4                      Διότι τότε θα ξεπλύνη εντελώς ο Κυριος τον ηθικόν ρύπον από τους υιούς και τας θυγατέρας της Ιερουσαλήμ και θα καθαρίση το αθώον αίμα, που εχύθη μεταξύ αυτών με καταδικαστικήν κρίσιν, με φλόγα πυρκαϊάς.
Ησ. 4,5              καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶς τόπος τοὺς ὄρους Σιὼν καὶ πάντα τὰ περικύκλῳ αὐτῆς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας καὶ ὡς καπνοῦ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός, καὶ πάσῃ τῇ δόξῃ σκεπασθήσεται·
Ησ. 4,5                      Θα έλθη ο Κυριος, και τότε ολόκληρος ο τόπος του όρους της Σιών και όλα τα γύρω από την πόλιν Ιερουσαλήμ, θα σκιάζωνται από δροσεράν νεφέλην κατά το διάστημα της ημέρας, κατά δε την νύκτα θα φωτίζωνται ωσάν από φως πυρκαϊάς, που θα αντιφεγγίζεται από τον αναβαίνοντα καπνόν. Ολος αυτός ο τόπος θα σκεπασθή από την μεγαλειώδη δόξαν του Κυρίου.
Ησ. 4,6              καὶ ἔσται εἰς σκιὰν ἀπὸ καύματος καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ ἀπὸ σκληρότητος καὶ ὑετοῦ.
Ησ. 4,6                      Ολοι και όλα, όσα υπάρχουν υπό την δροσεράν σκιαν της νεφέλης, θα προστατεύονται από το καύμα του ηλίου, θα σκεπάζωνται από τας ραγδαίας καταστρεπτικάς βροχάς, θα ευρίσκωνται εις ασφάλειαν και θα ζουν με άνεσιν.

Η  ακολουθη  ερμηνεια  του  Χρυσοστομου  δινει  τη  βεβαιοτητα  οτι  προκειται  περι  της  ακτιστης  ενεργειας  του  Θεου.





Ομως    ας  δουμε  ενα  αλλο  πολυ  σημαντικο  χωριο  απο   το  Β  Μακαβαιων   το  οποιο   θα  φωτισει  το  θεμα  μας.

Β Μακ. 2,4 ἦν δὲν ἐν τῇ γραφῇ ὡς τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν ἐκέλευσεν ὁ προφήτης χρηματισμοῦ γενηθέντος αὐτῷ συνακολουθεῖν· ὡς δὲ ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος, οὗ ὁ Μωυσῆς ἀναβὰς ἐθεάσατο τὴν τοῦ Θεοῦ κληρονομίαν.
Β Μακ. 2,4 Υπάρχει ακόμη και τούτο γραμμένον εις τα αρχεία· ότι ο ίδιος ο προφήτης Ιερεμίας, κατόπιν διαταγής που εδόθη εις αυτόν από τον Θεόν, διέταξε να μεταφερθή μαζή του η Κιβωτός της Διαθήκης. Με τα ιερά αυτά κειμήλια έφθασεν στο όρος Ναβαύ, όπου είχεν ανεβή ο Μωϋσής και είχεν ίδει την γην της Επαγγελίας, την οποίαν ο Θεός εκληροδότησεν στους Ισραηλίτας.
Β Μακ. 2,5 καὶ ἐλθὼν ὁ Ἱερεμίας εὗρεν οἶκον ἀντρώδη καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος εἰσήνεγκεν ἐκεῖ καὶ τὴν θύραν ἐνέφραξε.
Β Μακ. 2,5 Αφού έφθασεν εκεί ο Ιερεμίας, ευρήκεν οικίαν, η οποία είχε την μορφήν άντρου. Εις αυτήν εισήγαγε και απέθεσε την Κιβωτόν και το θυσιαστήριον του θυμιάματος. Κατόπιν δε έφραξε την θύραν.
Β Μακ. 2,6 καὶ προσελθόντες τινὲς τῶν συνακολουθούντων ὥστε ἐπισημήνασθαι τὴν ὁδὸν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν εὑρεῖν.
Β Μακ. 2,6 Μετά ταύτα μερικοί από τους συντρόφους του ήλθαν, δια να επισημάνουν με σημεία την οδόν, που ηκολούθησεν ο Ιερεμίας δια να κρύψη τα αντικείμενα αυτά, αλλά δεν την ευρήκαν.
Β Μακ. 2,7 ὡς δὲ ὁ Ἱερεμίας ἔγνω, μεμψάμενος αὐτοῖς εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστος ὁ τόπος ἔσται, ἕως ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸς ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεως γένηται·
Β Μακ. 2,7 Οταν ο Ιερεμίας επληροφορήθη τούτο, τους ήλεγξε και είπεν· "ο τόπος αυτός θα μείνη άγνωστος, έως ότου ο Θεός γίνη ίλεως και επαναφέρη από την αιχμαλωσίαν ελεύθερον τον λαόν του.
Β Μακ. 2,8 καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡς καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡς καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόπος καθαγιασθῇ μεγάλως.
Β Μακ. 2,8 Τοτε ο Κυριος θα αποκαλύψη τα ιερά αυτά αντικείμενα και θα φανή η δόξα του Κυρίου και η νεφέλη, όπως εφαίνετο επί της εποχής του Μωϋσέως και όπως εφάνη, όταν ο Σολομών έκαμε προσευχήν και παρεκάλεσε τον Θεόν, να καθαγιασθή ο ναός με μεγάλην δόξαν".

Ειναι  επισης  προφανες  απο   τους  στοιχους  7   και  8   τα  θαυμαστα  γεγονοτα  που  θα  λαβουν  χωρα  και  μαρτυρουνται  οπως  ειδαμε  και  απο  το  προφητη  Ησαια. Το   γεγονος  της  συγχωρεσης  των  αμαρτιων  των  Εβραιων αλλα  και  η  επισυναγωγη  τους  στην  Ιερουσαλημ    μαρτυρειται  σε  πολλες  δεκαδες  χωριων  της  παλαιας  διαθηκης   . Εδω  ομως  βλεπουμε   οτι  τα  δυο  αυτα  γεγονοτα  χρονικα  ταυτιζονται   με  την  ημερα  της ΝΕΦΕΛΗΣ  η  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ  ΤΟΥ  ΚΥΡΙΟΥ.
Ομως  αν  θελησουμε  να  διερευνησουμε   ακομα  περισσοτερο  την  ημερα  του  Κυριου   μπορουμε  να  την  δουμε  μεσα   απο   τα  αναλογα  χωρια  της  παλαιας  διαθηκης   κατα  την  υποδειξη  του συγγραφεα   του  βιβλιου  των Μακαβαιων.

Β Παραλ. 5,6 καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ πᾶσα συναγωγὴ Ἰσραὴλ καὶ οἱ φοβούμενοι καὶ οἱ ἐπισυνηγμένοι αὐτῶν ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες μόσχους καὶ πρόβατα, οἳ οὐκ ἀριθμηθήσονται καὶ οἳ οὐ λογισθήσονται ἀπὸ τοῦ πλήθους.
Β Παραλ. 5,6 Ο βασιλεύς Σολομών και όλη η συγκέντρωσις των Ισραηλιτών και οι φοβούμενοι τον Κυριον, και όλοι οι συναχθέντες εμπρός εις την Κιβωτόν εθυσίαζον μόσχους και πρόβατα, τα οποία δια το πολύ αυτών πλήθος δεν ήτο δυνατόν να αριθμηθούν.
Β Παραλ. 5,7 καὶ εἰσήνεγκαν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, εἰς τὸ δαβὶρ τοῦ οἴκου εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὑποκάτω τῶν πτερύγων τῶν Χερουβίμ.
Β Παραλ. 5,7 Οι ιερείς έφεραν την Κιβωτόν της Διαθήκης του Κυρίου στον προωρισμένον δι' αυτήν τόπον, στο δαβίρ του ναού, δηλαδή εις τα Αγια των Αγίων και την ετοποθέτησαν κάτω από τας πτέρυγας των Χερουβίμ.
Β Παραλ. 5,8 καὶ ἦν τὰ Χερουβὶμ διαπεπετακότα τὰς πτέρυγας αὐτῶν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ, καὶ συνεκάλυπτε τὰ Χερουβὶμ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ τοὺς ἀναφορεῖς αὐτῆς ἐπάνωθεν·
Β Παραλ. 5,8 Τα Χερουβίμ είχαν ανοικτάς τας πτέρυγάς των επάνω από την θέσιν της Κιβωτού και αυτά εκάλυπτον την Κιβωτόν και τους αναφορείς αυτής.
Β Παραλ. 5,9 καὶ ὑπερεῖχον οἱ ἀναφορεῖς, καὶ ἐβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἀναφορέων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβίρ, οὐκ ἐβλέποντο ἔξω· καὶ ἦσαν ἐκεῖ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
Β Παραλ. 5,9 Αυτοί οι αναφορείς ήσαν αρκετά μακροί, ώστε εφαίνοντο τα άκρα των από τα Αγια έμπροσθεν του δαβίρ, αλλ' όχι όμως και από το εξωτερικόν. Η Κιβωτός και όλα αυτά ευρίσκοντο εκεί έως αυτήν την ημέραν.
Β Παραλ. 5,10 οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες, ἃς ἔθηκε Μωυσῆς ἐν Χωρήβ, ἃ διέθετο Κύριος μετὰ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐξελθεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
Β Παραλ. 5,10 Μέσα εις την Κιβωτόν δεν υπήρχον παρά αι δύο πλάκες, τας οποίας είχε τοποθετήσει ο Μωϋσής, όταν ευρίσκετο στο όρος Χωρήβ, τότε που ο Κυριος συνήψε την διαθήκην του με τον ισραηλιτικόν λαόν, μετά την έξοδον αυτών από την Αίγυπτον.
Β Παραλ. 5,11 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐξελθεῖν τοὺς ἱερεῖς ἐκ τῶν ἁγίων -ὅτι πάντες οἱ ἱερεῖς οἱ εὑρεθέντες ἡγιάσθησαν, οὐκ ἦσαν διατεταγμένοι κατ᾿ ἐφημερίαν,
Β Παραλ. 5,11 Οι ιερείς εξήλθον από τον κυρίως ναόν από τα Αγια, όπου είχον εισέλθει και αγιασθή όλοι οι παρευρεθέντες ιερείς ανεξαρτήτως της ιερατικής τάξεως, εις την οποίαν ανήκον.
Β Παραλ. 5,12 καὶ οἱ Λευῖται οἱ ψαλτῳδοὶ πάντες τοῖς υἱοῖς Ἀσάφ, τῷ Αἰμάν, τῷ Ἰδιθοὺν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν καὶ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτῶν, τῶν ἐνδεδυμένων στολὰς βυσσίνας, ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν νάβλαις καὶ ἐν κινύραις, ἑστηκότες κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου καὶ μετ᾿ αὐτῶν ἱερεῖς ἑκατὸν εἴκοσι σαλπίζοντες ταῖς σάλπιγξι·
Β Παραλ. 5,12 Ολοι οι Λευίται, οι οποίοι ήσαν ψάλται απόγονοι του Ασάφ, του Αιμάν, του Ιδιθούν, οι υιοί αυτών και οι αδελφοί των, ενδεδυμένοι βυσσίνους στολάς, κρατούντες εις τα χέρια των κύμβαλα, νάβλας, κινύρας, ευρίσκοντο όρθιοι ενώπιον του θυσιαστηρίου και μαζή με αυτούς ήσαν εκατόν ιερείς, οι οποίοι εσάλπιζαν με τας ιεράς σάλπχγγας.
Β Παραλ. 5,13 καὶ ἐγένετο μία φωνὴ ἐν τῷ σαλπίζειν καὶ ἐν τῷ ψαλτῳδεῖν καὶ ἐν τῷ ἀναφωνεῖν φωνῇ μιᾷ τοῦ ἐξομολογεῖσθαι καὶ αἰνεῖν τῷ Κυρίῳ- καὶ ὕψωσαν φωνὴν ἐν σάλπιγξι καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν ὀργάνοις τῶν ᾠδῶν καὶ ἔλεγον· ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. καὶ ὁ οἶκος ἐνεπλήσθη νεφέλης δόξης Κυρίου,
Β Παραλ. 5,13 Καθώς δε αι σάλπιγγες αντήχησαν, και εκείνοι οι οποίοι έψαλλον, με μίαν φωνήν εδοξολογούσαν και υμνούσαν τον Κυριον. Υψωσαν τας φωνάς των με τους ήχους των σαλπίγγων και με τα κύμδαλα και με τα όργανα των οδών και έλεγαν· "δοξολογήσατε τον Κυριον, διότι είναι αγαθός και το έλεός του μένει στον αιώνα". Κατά την στιγμήν εκείνην ο ναός εγέμισεν από ολόλαμπρον νεφέλην της δόξης του Κυρίου.
Β Παραλ. 5,14 καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς τοῦ στῆναι λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἐνέπλησε δόξα Κυρίου τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ.
Β Παραλ. 5,14 Οι δε ιερείς ήτο αδύνατον να σταθούν εκεί, δια να εκτελέσουν την υπηρεσίαν των από το φως της νεφέλης, διότι η δόξα του Κυρίου εγέμισε τον ναόν του Θεού.

Γ Βασ. 8,3 καὶ ᾖραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν
Γ Βασ. 8,3 Οι ιερείς εσήκωσαν και μετέφεραν την Κιβωτόν της Διαθήκης
Γ Βασ. 8,4 καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ μαρτυρίου,
Γ Βασ. 8,4 και την Σκηνήν του Μαρτυρίου και τα άγια σκεύη, τα οποία υπήρχον εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου.
Γ Βασ. 8,5 καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες πρόβατα καὶ βόας ἀναρίθμητα.
Γ Βασ. 8,5 Κατά την επίσημον εκείνην πομπήν επροπορεύετο της Κιβωτού ο βασιλεύς και όλος ο Ισραηλιτικός λαός. Καθ' οδόν δε εθυσίαζον αναρίθμητα πρόβατα και βόδια.
Γ Βασ. 8,6 καὶ εἰσφέρουσιν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς τὸ δαβὶρ τοῦ οἴκου, εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῶν Χερουβίμ·
Γ Βασ. 8,6 Οταν η πομπή έφθασεν στον ναόν, οι ιερείς έφεραν και ετοποθέτησαν την Κιβωτόν εις την θέσιν της, στο άδυτον του ναού, εις τα Αγια των Αγίων, κάτω από τας πτέρυγας των Χερουβίμ.
Γ Βασ. 8,7 ὅτι τὰ Χερουβὶμ διαπεπετασμένα ταῖς πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ, καὶ περιεκάλυπτον τὰ Χερουβὶμ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ τὰ ἅγια αὐτῆς ἐπάνωθεν,
Γ Βασ. 8,7 Διότι τα Χερουβίμ είχαν τας πτέρυγάς των ανοιγμένας επάνω από τον τόπον, όπου ευρίσκετρ η Κιβωτός, και εσκέπαζαν με τας πτέρυγάς των την Κιβωτόν και τα άγια, τα οποία υπήρχαν εις αυτήν.
Γ Βασ. 8,8 καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἡγιασμένα, καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἡγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβὶρ καὶ οὐκ ὠπτάνοντο ἔξω.
Γ Βασ. 8,8 Τα άκρα δε των ιερών ράβδων της Κιβωτού εξείχαν και εφαίνοντο αι κεφαλαί των και από τον άλλον χώρον του ναού. Από τον χώρον όμως τον εκτός του ναού δεν εφαίνοντο αι ράβδοι.
Γ Βασ. 8,9 οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τῆς διαθήκης, ἃς ἔθηκεν ἐκεῖ Μωυσῆς ἐν Χωρήβ, ἃς διέθετο Κύριος μετὰ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
Γ Βασ. 8,9 Μέσα εις την Κιβωτόν δεν υπήρχε τίποτε άλλο, παρά μόνον αι δύο λίθιναι πλάκες της Διαθήκης, τας οποίας ο Μωυσής είχε τοποθετήσει μέσα εις αυτήν στο όρος Χωρήβ. Αυταί δε αι πλάκες περιείχον την Διαθήκην, που έκαμεν ο Θεός με τους Ισραηλίτας, όταν αυτοί είχαν εξέλθει από την χώραν της Αιγύπτου και είχαν φθάσει στο όρος Σινά.
Γ Βασ. 8,10 καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου, καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησε τὸν οἶκον·
Γ Βασ. 8,10 Οταν οι ιερείς, μετά την επίσημον αυτήν τελετήν, εξήλθον από τον ναόν, η νεφέλη εγέμισε τον ναόν.
Γ Βασ. 8,11 καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς στήκειν λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησε δόξα Κυρίου τὸν οἶκον.
Γ Βασ. 8,11 Οι ιερείς δεν ημπορούσαν να παραμείνουν εκεί και να προσφέρουν τας υπηρεσίας των εξ αιτίας της νεφέλης, διότι το φως και η θεία λάμψις της εγέμισε τον ναόν τούτον του Κυρίου.

[GALIS]

Εξ. 40,19 καί εἰσήνεγκε τὴν κιβωτὸν εἰς τὴν σκηνήν, καὶ ἐπέθηκε τὸ κατακάλυμμα τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐσκέπασε τὴν κιβωτὸν τοῦ μαρτυρίου, ὃν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ.
Εξ. 40,19 και εισήγαγε την Κιβωτόν εις την Σκηνήν (στον χώρον Αγια Αγίων). Ετοποθέτησε το καταπέτασιμα εμπρός και έτσι εσκέπασε την Κιβωτόν του Μαρτυρίου από τα μάτια των ανθρώπων, όπως είχε διατάξει ο Θεός τον Μωϋσήν.
Εξ. 40,20 καὶ ἐπέθηκε τὴν τράπεζαν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου ἐπὶ τὸ κλίτος τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου τὸ πρὸς βοῤῥᾶν, ἔξωθεν τοῦ καταπετάσματος τῆς σκηνῆς,
Εξ. 40,20 Εθεσε την Τράπεζαν της προθέσεως εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου (στον χώρον τον λεγόμενον Αγια) προς την βορείαν πλευράν της Σκηνής έξω από το καταπέτασμα, το οποίον χωρίζει τα Αγια των Αγίων από τα Αγια.
Εξ. 40,21 καὶ προέθηκεν ἐπ᾿ αὐτῆς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔναντι Κυρίου, ὃν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ.
Εξ. 40,21 Επάνω εις την τράπεζαν αυτήν έθεσε τους άρτους της προθέσεως ενώπιον του Κυρίου, όπως είχε διατάξει ο Κυριος.
Εξ. 40,22 καὶ ἔθηκε τὴν λυχνίαν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου εἰς τὸ κλίτος τῆς σκηνῆς τὸ πρὸς νότον
Εξ. 40,22 Εθεσε την επτάφωτον χρυσήν λυχνίαν εντός της Σκηνής (εις τα Αγια) προς την νοτίαν πλευράν αυτής.
Εξ. 40,23 καὶ ἐπέθηκε τοὺς λύχνους αὐτῆς ἔναντι Κυρίου, ὃν τρόπον συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ.
Εξ. 40,23 Ετοποθέτησεν επί της λυχνίας αυτής τους λύχνους ενώπιον του Κυρίου, όπως είχε διατάξει ο Θεός τον Μωϋσήν.
Εξ. 40,24 καὶ ἔθηκε τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου ἀπέναντι τοῦ καταπετάσματος
Εξ. 40,24 Ετοποθέτησε το χρυσούν θυσιαστήριον εις τα Αγια εμπρός στο παραπέτασμα, που χωρίζει τα Αγια των Αγίων.
Εξ. 40,25 καὶ ἐθυμίασεν ἐπ᾿ αὐτοῦ θυμίαμα τῆς συνθέσεως, καθάπερ συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ.
Εξ. 40,25 Επάνω εις αυτό έρριψε το παρεσκευασμένον θυμίαμα και εθυμίασεν, όπως τον είχε διατάξει ο Κυριος.
Εξ. 40,26 καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν καρπωμάτων ἔθηκε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς
Εξ. 40,26 Εις την αυλήν απέναντι της θύρας της Σκηνής έθεσε το θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων.
Εξ. 40,27 καὶ ἔστησε τὴν αὐλὴν κύκλῳ τῆς σκηνῆς καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. καὶ συνετέλεσε Μωυσῆς πάντα τὰ ἔργα.
Εξ. 40,27 Κυκλω από την Σκηνήν και από το θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων έστησε τα παραπετάσματα της Σκηνής. Ετσι ο Μωϋσής ετελείωσεν όλα αυτά τα έργα.
Εξ. 40,28 Καὶ ἐκάλυψεν ἡ νεφέλη τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ δόξης Κυρίου ἐπλήσθη ἡ σκηνή·
Εξ. 40,28 Και τότε η νεφέλη εσκέπασε την Σκηνήν του Μαρτυρίου, η οποία και εγέμισεν από θείον λάμψιν.
Εξ. 40,29 καὶ οὐκ ἠδυνάσθη Μωυσῆς εἰσελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ὅτι ἐπεσκίαζεν ἐπ᾿ αὐτὴν ἡ νεφέλη καὶ δόξης Κυρίου ἐνεπλήσθη ἡ σκηνή.
Εξ. 40,29 Ο Μωϋσής δεν ημπόρεσε να εισέλθη εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου κατά την ώραν εκείνην, διότι η νεφέλη εκάλυπτεν αυτήν και θεία λάμψις την εγέμιζεν.
Εξ. 40,30 ἡνίκα δ᾿ ἂν ἀνέβη ἡ νεφέλη ἀπὸ τῆς σκηνῆς, ἀνεζεύγνυσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ σὺν τῇ ἀπαρτίᾳ αὐτῶν·
Εξ. 40,30 Οταν δε η νεφέλη υψώνετο από την Σκηνήν, τότε οι Ισραηλίται ανεχώρουν με όλα τα υπάρχοντά των.
Εξ. 40,31 εἰ δὲ μὴ ἀνέβη ἡ νεφέλη, οὐκ ἀνεζεύγνυσαν ἕως ἡμέρας, ἧς ἀνέβη ἡ νεφέλη·
Εξ. 40,31 Και στο εξής εάν δεν ανυψώνετο η νεφέλη, δεν ανεχώρουν οι Ισραηλίται μέχρι της ημέρας που θα ανυψώνετο η νεφέλη.
Εξ. 40,32 νεφέλη γὰρ ἦν ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἡμέρας καὶ πῦρ ἦν ἐπ᾿ αὐτῆς νυκτὸς ἐναντίον παντὸς Ἰσραήλ, ἐν πάσαις ταῖς ἀναζυγαῖς αὐτῶν.
Εξ. 40,32 Διότι η νεφέλη ήτο υπεράνω της Σκηνής κατά την ημέραν, ενώ κατά την νύκτα ήτο υπεράνω αυτής πυρ ενώπιον όλων των Ισραηλιτών εις όλας τας στρατοπεδεύσεις και αναχωρήσεις αυτών.

Επισης  αν  προσεξουμε  σε  πολλα  χωρια  της  παλαιας  διαθηκης  θα  δουμε  οτι  η  παρουσια  του  Θεου  δηλωνωταν  με τη  μορφη  νεφελης  η  στυλου  πυρος.Ας  δουμε  μερικα  απο  αυτα

Εξ. 13,19 καὶ ἔλαβε Μωυσῆς τὰ ὀστᾶ Ἰωσὴφ μεθ᾿ ἑαυτοῦ· ὅρκῳ γὰρ ὥρκισε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ λέγων· ἐπισκοπῇ ἐπισκέψεται ὑμᾶς Κύριος καὶ συνανοίσετέ μου τὰ ὀστᾶ ἐντεῦθεν μεθ᾿ ὑμῶν.
Εξ. 13,19 Ο δε Μωϋσής επήρε μαζή του και τα οστά του Ιωσήφ, διότι ο Ιωσήφ είχεν ορκίσει τους Ισραηλίτας λέγων· "θα σας επισκεφθή ασφαλώς και βεβαίως ο παντοδύναμος Κυριος, δια να σας επαναφέρη εις την Χαναάν. Να πάρετε τότε μαζή σας από εδώ τα οστά μου".
Εξ. 13,20 ἐξάραντες δὲ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐκ Σοκχὼθ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Ὀθὼμ παρὰ τὴν ἔρημον.
Εξ. 13,20 Εξεκίνησαν οι Ισραηλίται από την Σοκχώθ και στρατοπέδευσαν εις Οθώμ, πλησίον της ερήμου.
Εξ. 13,21 ὁ δὲ Θεὸς ἡγεῖτο αὐτῶν, ἡμέρας μὲν ἐν στύλῳ νεφέλης, δεῖξαι αὐτοῖς τὴν ὁδόν, τὴν δὲ νύκτα ἐν στύλῳ πυρός·
Εξ. 13,21 Ο δε Θεός ωδηγούσεν αυτούς και τους εδείκνυε την οδόν κατά μεν την ημέραν με νεφέλην υπό μορφήν στύλου, την δε νύκτα με πύρινον στύλον, ώστε και να τους φωτίζη.
Εξ. 13,22 οὐκ ἐξέλιπε δὲ ὁ στῦλος τῆς νεφέλης ἡμέρας καὶ ὁ στῦλος τοῦ πυρὸς νυκτὸς ἐναντίον τοῦ λαοῦ παντός.
Εξ. 13,22 Ποτέ δε ο στύλος της νεφέλης κατά την ημέραν και ο στύλος του πυρός κατά την νύκτα δεν έλειψαν ενώπιον του ισραηλιτικού λαού.

Δευτ. 31,13 καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν, οἳ οὐκ οἴδασιν, ἀκούσονται καὶ μαθήσονται φοβεῖσθαι Κύριον τὸν Θεόν σου πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.
Δευτ. 31,13 Και τα παιδιά των, τα οποία δεν γνωρίζουν τον νόμον, θα τον ακούσουν και θα μάθουν να φοβούνται Κυριον τον Θεόν σας όλας τας ημέρας, κατά τας οποίας θα ζουν εις την χώραν, προς την οποίαν σεις διαβαίνοντες τον Ιορδάνην πηγαίνετε, δια να την κληρονομήσετε".
Δευτ. 31,14 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἰδοὺ ἐγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ θανάτου σου· κάλεσον Ἰησοῦν καὶ στῆτε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι αὐτῷ. καὶ ἐπορεύθη Μωυσῆς καὶ Ἰησοῦς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστησαν παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
Δευτ. 31,14 Ο δε Κυριος είπε προς τον Μωϋσήν· "ιδού επλησίασαν αι ημέραι του θανάτου σου· κάλεσε τον Ιησούν του Ναυή, σταθήτε πλησίον εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου και εγώ θα δώσω εις αυτόν εντολάς". Ο Μωϋσής μαζή με τον Ιησούν του Ναυή επορεύθη εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου και εστάθησαν πλησίον εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου.
Δευτ. 31,15 καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἔστη παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστη ὁ στύλος τῆς νεφέλης παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
Δευτ. 31,15 Κατέβη ο Κυριος μέσα εις την νεφέλην και εστάθη εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου. Εκεί, παρά την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου, εστάθη και ο στύλος της νεφέλης.

Αρ. 12,4 καὶ εἶπε Κύριος παραχρῆμα πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ Μαριάμ· ἐξέλθετε ὑμεῖς οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου·
Αρ. 12,4 Ο Κυριος όμως είπεν αμέσως προς τον Μωϋσήν, τον Ααρών και την Μαριάμ· "πηγαίνετε και οι τρεις σας εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου".
Αρ. 12,5 καὶ ἐξῆλθον οἱ τρεῖς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου. καὶ κατέβη Κύριος ἐν στύλῳ νεφέλης καὶ ἔστη ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐκλήθησαν Ἀαρὼν καὶ Μαριὰμ καὶ ἐξήλθοσαν ἀμφότεροι.
Αρ. 12,5 Εκείνοι μετέβησαν εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου. Κατέβη ο Κυριος εις νεφέλην, που είχε την μορφήν στύλου, εστάθη εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου και εκάλεσε τον Ααρών και την Μαριάμ, οι οποίοι και προσήλθον.
Αρ. 12,6 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀκούσατε τῶν λόγων μου· ἐὰν γένηται προφήτης ὑμῶν Κυρίῳ, ἐν ὁράματι αὐτῷ γνωσθήσομαι καὶ ἐν ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ.
Αρ. 12,6 Είπεν ο Κυριος προς αυτούς· "ακούσατε προσεκτικά τους λόγους μου· εάν κανείς από σας γίνη προφήτης Κυρίου, έγω ο Κυριος θα γίνω γνωστός και θα ομιλήσω προς αυτόν η εν οράματι η κατά τον ύπνον του.

Αρ. 11,24 καὶ ἐξῆλθε Μωυσῆς καὶ ἐλάλησε πρὸς τὸν λαὸν τὰ ῥήματα Κυρίου καὶ συνήγαγεν ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἔστησεν αὐτοὺς κύκλῳ τῆς σκηνῆς.
Αρ. 11,24 Ο Μωϋσής εβγήκε και ανεκοίνωσε προς τον λαόν τα λόγια αυτά του Κυρίου, συνήθροισε τους εβδομήκοντα πρεσβυτέρους από τους γεροντοτέρους του λαού και έθεσεν αυτούς ορθίους κύκλω από την Σκηνήν.
Αρ. 11,25 καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτόν· καὶ παρείλατο ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τοὺς ἑβδομήκοντα ἄνδρας τοὺς πρεσβυτέρους· ὡς δὲ ἐπανεπαύσατο πνεῦμα ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐπροφήτευσαν καὶ οὐκ ἔτι προσέθεντο.
Αρ. 11,25 Κατέβηκεν ο Κυριος εις την νεφέλην και ωμίλησε προς αυτόν. Επήρε από το πνεύμα, που είχε δώσει στον Μωϋσήν, και έδωσεν αυτό στους εβδομήκοντα πρεσβυτέρους. Οταν δε το Πνεύμα επανεπαύθη εις αυτούς και τους εφώτισεν, εκείνοι φωτισμένοι πλέον ωμίλησαν τότε λόγια Θεού. Αλλην όμως φοράν δεν επανελήφθη αυτό.

Αρ. 14,9 ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ Κυρίου μὴ ἀποστάται γίνεσθε· ὑμεῖς δὲ μὴ φοβηθῆτε τὸν λαὸν τῆς γῆς, ὅτι κατάβρωμα ἡμῖν ἐστιν· ἀφέστηκε γὰρ ὁ καιρὸς ἀπ᾿ αὐτῶν, ὁ δὲ Κύριος ἐν ἡμῖν· μὴ φοβηθῆτε αὐτούς.
Αρ. 14,9 Λοιπόν μη επαναστατήτε εναντίον του Κυρίου και μη φοφηθήτε τον λαόν της χώρας αυτής, διότι θα τον κατακτήσωμεν και θα τον καταφάγωμεν ωσάν ένα κομμάτι ψωμιού. Εχει πλέον λήξει ο καιρός της προστασίας των ανθρώπων αυτών υπό του Θεού. Ο Κυριος είναι μαζή μας. Μη φοβηθήτε αυτούς" !
Αρ. 14,10 καὶ εἶπε πᾶσα ἡ συναγωγὴ καταλιθοβολῆσαι αὐτοὺς ἐν λίθοις. καὶ ἡ δόξα Κυρίου ὤφθη ἐν τῇ νεφέλῃ ἐπὶ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου πᾶσι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ.
Αρ. 14,10 Ολον όμως το πλήθος των Ισραηλιτών, εξαγριωμένον και έξαλλον, ώρμησε να λιθοβολήση τον Ιησούν του Ναυή και τον Χαλεβ. Αλλά θεία λάμψις εφάνη εις την νεφέλην επάνω από την Σκηνήν του Μαρτυρίου, ενώπιον όλων των Ισραηλιτών και τους ανεχαίτισεν από το έγκλημα.
Αρ. 14,11 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἕως τίνος παροξύνει με ὁ λαὸς οὗτος καὶ ἕως τίνος οὐ πιστεύουσί μοι ἐπὶ πᾶσι τοῖς σημείοις, οἷς ἐποίησα ἐν αὐτοῖς;
Αρ. 14,11 Είπε τότε ο Κυριος προς τον Μωϋσήν· "έως πότε θα με εξοργίζη αυτός ο λαός; Εως πότε δεν θα πιστεύουν εις όλα τα θαύματά μου, τα οποία έκαμα εις αυτούς;

Εξ. 34,4 καὶ ἐλάξευσε δύο πλάκας λιθίνας, καθάπερ καὶ αἱ πρῶται· καὶ ὀρθρίσας Μωυσῆς ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος τὸ Σινά, καθότι συνέταξεν αὐτῷ Κύριος· καὶ ἔλαβε Μωυσῆς τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας.
Εξ. 34,4 Ο Μωϋσής επελέκησε δύο λιθίνας πλάκας κατά τον τύπον των προηγουμένων και εγερθείς λίαν πρωϊ ανέβη στο όρος Σινά, όπως τον είχε διατάξει ο Κυριος. Επήρε δε μαζή του και τας δύο λιθίνας πλάκας
Εξ. 34,5 καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ παρέστη αὐτῷ ἐκεῖ· καὶ ἐκάλεσε τῷ ὀνόματι Κυρίου.
Εξ. 34,5 ο Κυριος κατέβη τότε δια νεφέλης στο όρος. Ο Μωϋσής εστάθη όρθιος πλησίον του και επεκαλέσθη το όνομα του Κυρίου.
Εξ. 34,6 καὶ παρῆλθε Κύριος πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἐκάλεσε· Κύριος ὁ Θεὸς οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ ἀληθινός,
Εξ. 34,6 Ο Κυριος επέρασεν εμπρός από τον Μωϋσέα και ηκούσθησαν τα λόγια· "Κυριος ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός.

Λευ. 16,1 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν μετὰ τὸ τελευτῆσαι τοὺς δύο υἱοὺς Ἀαρὼν ἐν τῷ προσάγειν αὐτοὺς πῦρ ἀλλότριον ἔναντι Κυρίου καὶ ἐτελεύτησαν.
Λευ. 16,1 Μετά τον θάνατον των δύο υιών του Ααρών, οι οποίοι απέθανον, διότι προσέφεραν ξένον πυρ ενώπιον του Κυρίου, ωμίλησεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν
Λευ. 16,2 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· λάλησον πρὸς Ἀαρὼν τὸν ἀδελφόν σου, καὶ μὴ εἰσπορευέσθω πᾶσαν ὥραν εἰς τὸ ἅγιον ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος εἰς πρόσωπον τοῦ ἱλαστηρίου, ὅ ἐστιν ἐπὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ μαρτυρίου, καὶ οὐκ ἀποθανεῖται· ἐν γὰρ νεφέλῃ ὀφθήσομαι ἐπὶ τοῦ ἱλαστηρίου.
Λευ. 16,2 και είπεν· "ειπέ στον αδελφόν σου τον Ααρών να μη εισέρχεται κατά οιανδήποτε ώραν και ημέραν εις τα Αγια των Αγίων, στο εσωτερικόν του καταπετάσματος, ενώπιον του ιλαστηρίου, το οποίον ευρίσκεται επάνω εις την Κιβωτόν του Μαρτυρίου, δια να μη τιμωρηθή με θάνατον. Διότι εγώ θα παρουσιάζωμαι επί του ιλαστηρίου δια νεφέλης.

Ψαλ. 98,7 ἐν στύλῳ νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς· ὅτι ἐφύλασσον τὰ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ τὰ προστάγματα αὐτοῦ, ἃ ἔδωκεν αὐτοῖς.
Ψαλ. 98,7 Με στύλον νεφέλης ωμιλούσε προς αυτούς, διότι αυτοί εφύλαττον τότε τας εντολάς του και τα προστάγματα, που είχε δώσει εις αυτούς.

Σοφ. Σειρ. 24,4 ἐγὼ ἐν ὑψηλοῖς κατεσκήνωσα, καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλῳ νεφέλης·
Σοφ. Σειρ. 24,4 Εγώ έχω κατασκηνώσει εις τα ύψη του ουρανού και ο θρόνος μου είναι επάνω εις στύλον νεφέλης.

[GALIS]

Ιεζ. 30,3 ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡμέρα νεφέλης, πέρας ἐθνῶν ἔσται.
Ιεζ. 30,3 διότι ευρίσκεται πλησίον η ημέρα του Κυρίου, ημέρα νεφελώδης και σκοτεινή, τέλος της υπάρξεως των εθνών.

Αξιο  προσοχης ειναι  οτι  στο  κατα  Λουκα   δεν  εχουμε αναφορα  σε  νεφελες  αλλα  σε  νεφελη.

Λουκ. 21,27 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.
Λουκ. 21,27 Και τότε θα ιδούν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται επάνω εις ολόφωτον νεφέλην με δύναμιν και δόξαν πολλήν.

Ησ. 54,4 μὴ φοβοῦ, ὅτι κατῃσχύνθης, μηδὲ ἐντραπῇς, ὅτι ὠνειδίσθης· ὅτι αἰσχύνην αἰώνιον ἐπιλήσῃ καὶ ὄνειδος τῆς χηρείας σου οὐ μὴ μνησθήσῃ ἔτι.
Ησ. 54,4 Μη φοβηθής, επειδή εις παλαιοτέραν εποχήν είχες καταισχυνθή, ούτε και να εντραπής, διότι τότε είχες υποστή ονειδισμούς. Διότι την μακροχρόνιον προηγουμένην εντροπήν σου θα λησμονήσης, και το όνειδος της χηρείας και ατεκνίας σου δεν θα το ενθυμηθής πλέον.
Ησ. 54,5 ὅτι Κύριος ὁ ποιῶν σε, Κύριος σαβαὼθ ὄνομα αὐτῷ· καὶ ὁ ῥυσάμενός σε αὐτὸς Θεὸς Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται.
Ησ. 54,5 Διότι ο Κυριος, είναι αυτός που σέ, την Εκκλησίαν, συνεκρότησε και ανέδειξε. Κυριος των δυνάμεων είναι το όνομά του. Ο λυτρωτής σου είναι αυτός ούτος ο Θεός του Ισραήλ, ο οποίος όχι πλέον εις μόνην την ισραηλιτικήν χώραν, αλλά εις όλην την οικουμένην θα ονομάζεται και θα δοξάζεται ως Θεός.
Ησ. 54,6 οὐχ ὡς γυναῖκα καταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέ σε Κύριος, οὐδ᾿ ὡς γυναίκα ἐκ νεότητος μεμισημένην, εἶπεν ὁ Θεός σου·
Ησ. 54,6 Οχι ως γυναίκα, η οποία έχει εγκαταλειφθή από τον σύζυγον της, γυναίκα εριστικήν προς τον άνδρα της και ολιγόψυχον σε έχει καλέσει ο Κυριος. Ούτε ως γυναίκα,η οποία από μακρού, από τα χρόνια της νεότητας της, έχει μισηθή, είπεν ο Θεός σου.
Ησ. 54,7 χρόνον μικρὸν κατέλιπόν σε καὶ μετ᾿ ἐλέους μεγάλου ἐλεήσω σε,
Ησ. 54,7 Επί μικρόν χρονικόν διάστημα σε εγκατέλειψα. Με αιώνιον όμως μέγα έλεος θα σε ελεήσω.
Ησ. 54,8 ἐν θυμῷ μικρῷ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ καὶ ἐν ἐλέει αἰωνίῳ ἐλεήσω σε, εἶπεν ὁ ῥυσάμενός σε Κύριος.
Ησ. 54,8 Με μικρόν και μικράς διαρκείας θυμόν απέστρεψα από σε το πρόσωπον μου· με αιώνιον όμως και ατελεύτητον έλεος θα σε ελεήσω, είπεν ο Κυριος ο λυτρωτής σου.
Ησ. 54,9 ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπὶ Νῶε τοῦτό μοί ἐστι· καθότι ὤμοσα αὐτῷ ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ τῇ γῇ μὴ θυμωθήσεσθαι ἐπὶ σοὶ ἔτι, μηδὲ ἐν ἀπειλῇ σου
Ησ. 54,9 Ο,τι έπραξα τότε, επί της εποχής του κατακλυσμού του Νώε, αυτό θα κάμω και τώρα. Οπως δηλαδή ωρκίσθην κατά την έποχην εκείνην, ότι δια σε τον Νώε δεν θα οργισθώ πλέον εναντίον της γης, ούτε δι' απειλήν τινά εναντίον σου
Ησ. 54,10 τὰ ὄρη μεταστήσεσθαι, οὐδ᾿ οἱ βουνοί σου μετακινηθήσονται, οὕτως οὐδὲ τὸ παρ᾿ ἐμοῦ σοὶ ἔλεος ἐκλείψει, οὐδὲ ἡ διαθήκη τῆς εἰρήνης σου οὐ μὴ μεταστῇ· εἶπε γὰρ Κύριος· ἵλεώς σοι.
Ησ. 54,10 ότι τα όρη θα μετατεθούν και τα βουνά θα μετακινηθούν, έτσι και τώρα ορκίζομαι, ότι δεν θα λείψη ποτέ το έλεός μου προς σέ. Ούτε θα ατονήση και θα ακυρωθή ποτέ η διαθήκη, που συνήψα προς σε δια την ειρήνην σου. Διότι είπεν ο Κυριος· Από έδω και πέρα θα είμαι πάντοτε ελεήμων, συγχωρών τας αμαρτίας σου.

[GALIS]

Β Μακ. 2,4 ἦν δὲν ἐν τῇ γραφῇ ὡς τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν ἐκέλευσεν ὁ προφήτης χρηματισμοῦ γενηθέντος αὐτῷ συνακολουθεῖν· ὡς δὲ ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος, οὗ ὁ Μωυσῆς ἀναβὰς ἐθεάσατο τὴν τοῦ Θεοῦ κληρονομίαν.
Β Μακ. 2,4 Υπάρχει ακόμη και τούτο γραμμένον εις τα αρχεία· ότι ο ίδιος ο προφήτης Ιερεμίας, κατόπιν διαταγής που εδόθη εις αυτόν από τον Θεόν, διέταξε να μεταφερθή μαζή του η Κιβωτός της Διαθήκης. Με τα ιερά αυτά κειμήλια έφθασεν στο όρος Ναβαύ, όπου είχεν ανεβή ο Μωϋσής και είχεν ίδει την γην της Επαγγελίας, την οποίαν ο Θεός εκληροδότησεν στους Ισραηλίτας.
Β Μακ. 2,5 καὶ ἐλθὼν ὁ Ἱερεμίας εὗρεν οἶκον ἀντρώδη καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος εἰσήνεγκεν ἐκεῖ καὶ τὴν θύραν ἐνέφραξε.
Β Μακ. 2,5 Αφού έφθασεν εκεί ο Ιερεμίας, ευρήκεν οικίαν, η οποία είχε την μορφήν άντρου. Εις αυτήν εισήγαγε και απέθεσε την Κιβωτόν και το θυσιαστήριον του θυμιάματος. Κατόπιν δε έφραξε την θύραν.
Β Μακ. 2,6 καὶ προσελθόντες τινὲς τῶν συνακολουθούντων ὥστε ἐπισημήνασθαι τὴν ὁδὸν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν εὑρεῖν.
Β Μακ. 2,6 Μετά ταύτα μερικοί από τους συντρόφους του ήλθαν, δια να επισημάνουν με σημεία την οδόν, που ηκολούθησεν ο Ιερεμίας δια να κρύψη τα αντικείμενα αυτά, αλλά δεν την ευρήκαν.
Β Μακ. 2,7 ὡς δὲ ὁ Ἱερεμίας ἔγνω, μεμψάμενος αὐτοῖς εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστος ὁ τόπος ἔσται, ἕως ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸς ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεως γένηται·
Β Μακ. 2,7 Οταν ο Ιερεμίας επληροφορήθη τούτο, τους ήλεγξε και είπεν· "ο τόπος αυτός θα μείνη άγνωστος, έως ότου ο Θεός γίνη ίλεως και επαναφέρη από την αιχμαλωσίαν ελεύθερον τον λαόν του.
Β Μακ. 2,8 καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡς καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡς καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόπος καθαγιασθῇ μεγάλως.
Β Μακ. 2,8 Τοτε ο Κυριος θα αποκαλύψη τα ιερά αυτά αντικείμενα και θα φανή η δόξα του Κυρίου και η νεφέλη, όπως εφαίνετο επί της εποχής του Μωϋσέως και όπως εφάνη, όταν ο Σολομών έκαμε προσευχήν και παρεκάλεσε τον Θεόν, να καθαγιασθή ο ναός με μεγάλην δόξαν".

Επανερχομαστε   στο  αρχικο  χωριο  που  εξετασαμε. Ισως  καποιοι  να  πουν  οτι   αυτο  αποτελει  ενα  μυθο,  μια  απλη  παραδοση   χωρις  περιεχομενο. Επειδη   μπορει  να  υπαρξουν  αδελφοι  που  να ισχυριστουν  αυτο  η  κατι  αναλογο   να  αναφερουμε  τα  ακολουθα :

1) Η   αγια  γραφη  ειναι  θεοπνευστη   και   δεν   αναφερει  σαφεις  διηγησεις  που  ειναι  μυθοι.  Ως   θεοπνευστη   που  ειναι   αναγγελει   το  θελημα  του  Θεου   και  οχι  μυθους  η  ευσεβης  ποθους.

2)Τα  δυο  γεγονοτα   που  αναφερονται   στο  στοιχο  7   δηλαδη  ο  συνολικος  επαναπατρισμος  των  εβραιων   και   η   σπλαχνικοτητα  του  Θεου προς  αυτους  μαρτυρειται   σε πανω   απο  40 χωρια  της  παλαιας  διαθηκης. Μαλιστα   θεοπνευστα   το  γεγονος  το  ερμηνευει  ο  αποστολος  Παυλος   στη  προς  Ρωμαιους  επιστολη  οπου  επικαλειται    χωρια  του προφητου  Ησαια.

Ρωμ. 11,25         Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ᾿ ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ,
Ρωμ. 11,25                Σας τα λέγω αυτά, αδελφοί, διότι δεν θέλω να αγνοήτε αυτήν την κρυμμένην μέχρι σήμερον αλήθειαν, δια να μη θεωρήτε σστον ευατόν σας συνετόν και άγιον και περιφρονήτε τους Ισραηλίτας. Η αλήθεια δε αυτή είναι ότι εις ένα μεγάλο μέρος του Ισραηλιτικού λαού έχει γίνει σκλήρυνσις, μέχρις ότου το πλήθος των εθνικών, που έχει προγνωρίσει ο Θεός, εισέλθουν εις την βασιλείαν του Χριστού.
Ρωμ. 11,26         καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται, καθὼς γέγραπται· ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ·
Ρωμ. 11,26                Και έτσι, όταν αυτό πραγματοποιηθή, όλος ο Ισραηλιτικός λαός θα σωθή, όπως άλλωστε είναι γραμμένον στον προφήτην Ησαΐαν· "θα έλθη από την Σιών ο υπερασπιστής και ελευθερωτής, ο οποίος θα αποβάλη και θα εξαλείψη τας ασεβείας και τας αμαρτίας από τους απογόνους του Ιακώβ.
Ρωμ. 11,27         καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
Ρωμ. 11,27                Και αυτή είναι η συμφωνία και η διαθήκη μου με αυτούς, όταν θα αφαιρέσω και θα εξαλείψω τας αμαρτίας των".

Η   ανωτερω    ερμηνεια  του  απαοστολου  Παυλου   ερμηνευει  θεοπνευστα  τα  ακολουθα  χωρια  του  Ησαια

Ησ. 27,9            διὰ τοῦτο ἀφαιρεθήσεται ἡ ἀνομία Ἰακώβ, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ εὐλογία αὐτοῦ, ὅταν ἀφέλωμαι τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῦ, ὅταν θῶσι πάντας τοὺς λίθους τῶν βωμῶν κατακεκομμένους ὡς κονίαν λεπτήν· καὶ οὐ μὴ μείνῃ τὰ δένδρα αὐτῶν, καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν ἐκκεκομμένα ὥσπερ δρυμὸς μακράν.
Ησ. 27,9                    Με την τιμωρίαν όμως αυτήν θα αφαιρεθή η αμαρτία του ισραηλιτικού λαού· ευλογία δι' αυτόν θα είναι τούτο· Οταν δηλαδή εγώ εξαλείψω την αμαρτίαν του, όταν αυτοί κρημνίσουν και κατακάψουν τους λίθους των βωμών και τους μεταβάλουν εις λεπτήν κόνιν, τότε δεν θα μείνει κανένα από τα ιερά δένδρα των ειδωλολατρικών τόπων και τα είδωλα αυτών θα κατακομματιαστούν, όπως κόβεται πυκνόν δάσος εις μακρυνήν περιοχήν.

Ησ. 59,19          καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμῶν τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ οἱ ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ ὄνομα τὸ ἔνδοξον· ἥξει γὰρ ὡς ποταμὸς βίαιος ἡ ὀργὴ παρὰ Κυρίου, ἥξει μετὰ θυμοῦ.
Ησ. 59,19                  Ετσι δε θα φοβηθούν το όνομα του Κυρίου οι εχθροί του, που ευρίσκονται προς δυσμάς, όπως επίσης και εκείνοι που ευρίσκονται προς ανατολάς, θα φοβηθούν τυ ένδοξον Ονομα του. Διύτι η οργή του Κυρίου θα επέλθη εναντίον των ως ορμητικός μεγάλος ποταμός· θα έλθη ο Κυριος με θυμόν εναντίον των.
Ησ. 59,20          καὶ ἥξει ἕνεκεν Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ.
Ησ. 59,20                 Αλλα θα έλθη ως λυτρωτής ο Θεός, χάριν της Σιών, και θα εξαλείψη τας αμαρτίας των απογόνων του Ιακώβ.
Ησ. 59,21          καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη, εἶπε Κύριος· τὸ πνεῦμα τὸ ἐμόν, ὅ ἐστιν ἐπὶ σοί, καὶ τὰ ῥήματα, ἃ ἔδωκα εἰς τὸ στόμα σου, οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τοῦ στόματός σου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ σπέρματός σου· εἶπε γὰρ Κύριος, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
Ησ. 59,21                  Και αυτή θα είναι η νέα παρ' εμού διαθήκη προς αυτούς, είπεν ο Κυριος. Το ιδικόν μου πνεύμα, το οποίον θα είναι επάνω εις σέ, τον λυτρωμένον ισραηλιτικόν λαόν, και οι λόγοι, τους οποίους εγώ θα δώσω στο στόμα σου, δεν θα λείψουν ποτέ από τα χείλη σου και από το στόμα των απογόνων σου, από τώρα και στον αιώνα, διότι αυτό είπεν ο Κυριος.

Συνεπως  το   αποσπασμα  απο  το  β  Μακαβαιων  ειναι  σε  απολυτη  συμφωνια   με  τις  θεοπνευστες  ερμηνειες  του  αποαστολου   Παυλου.


3) Επισης  το  αποσπασμα  ειναι  και  σε  απολυτη  συμφωνια με  το  Ησαιας  4,5

Ησ. 4,5              καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶς τόπος τοὺς ὄρους Σιὼν καὶ πάντα τὰ περικύκλῳ αὐτῆς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας καὶ ὡς καπνοῦ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός, καὶ πάσῃ τῇ δόξῃ σκεπασθήσεται·
Ησ. 4,5                      Θα έλθη ο Κυριος, και τότε ολόκληρος ο τόπος του όρους της Σιών και όλα τα γύρω από την πόλιν Ιερουσαλήμ, θα σκιάζωνται από δροσεράν νεφέλην κατά το διάστημα της ημέρας, κατά δε την νύκτα θα φωτίζωνται ωσάν από φως πυρκαϊάς, που θα αντιφεγγίζεται από τον αναβαίνοντα καπνόν. Ολος αυτός ο τόπος θα σκεπασθή από την μεγαλειώδη δόξαν του Κυρίου.
Ησ. 4,6              καὶ ἔσται εἰς σκιὰν ἀπὸ καύματος καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ ἀπὸ σκληρότητος καὶ ὑετοῦ.
Ησ. 4,6                      Ολοι και όλα, όσα υπάρχουν υπό την δροσεράν σκιαν της νεφέλης, θα προστατεύονται από το καύμα του ηλίου, θα σκεπάζωνται από τας ραγδαίας καταστρεπτικάς βροχάς, θα ευρίσκωνται εις ασφάλειαν και θα ζουν με άνεσιν.

Το  β  Μακαβαιων   κανει  σαφη  αναφορα για  την   εμφανιση   της  δοξας  του  Κυριου   υπο  τη  μορφη  νεφελης  οπως  γινοταν  και  την  εποχη  του Μωυσεως  και του  Σολομοντα. Αυτο  ακριβως  το  ειδος  της  παρουσιας  μαρτυρειται    και   στο  ανωτερω   χωριο  του  Ησαια.

Με  απλα  λογια  οπως  ακριβως  εμφανιζοταν  ο   Θεος  στους  χρονους  της  παλαιας διαθηκης  στους  Εβραιους , με  τον  ιδιο  ακριβως  τροπο  θα  εμφανιστει  και  παλι   σε  αυτους.  Θα    τους  παρουσιαστει   με  το   τροπο   που  γνωριζουν   μεσα  απο   τη  παλαια  διαθηκη. Διαυλος  λοιπον  επικοινωνιας  τους  θα  ειναι   η  ιδια  η  παραδοση  τους. Αλλωστε   ο  Θεος  δεν  ειναι  δυνατο  να  παρουσιαστει   στους  ανθρωπους  δια  της  ουσιας  Του   αλλα   δια  των  ακτιστων  ενεργειων  του. Για  αλλη  μια  φορα   λοιπον  θα  περουσιαστει  στο  λαο  Του   επειτα   απο   χιλιετηριδες   με    τη  μορφη  νεφελης  και  στηλης  πυρος.  Ολα  αυτα  ομως  μετα  τη  μεγαλη  δοκιμασια   του  Ισραηλ  που  περιγραφεται   στην εσχατολογικη  ομιλια  του  Κυριου.

[GALIS]

4)Η   λεξη  ιλεως  ενω  χρησιμοποιηται  σπανια  στη  παλαια  διαθηκη  απανταται   στο  β  Χρονικων  πεντε  φορες  περιγραφοντας  οχι  μονο  τον  απαναπατρισμο  και  τη  μετανοια του  Ισραηλ   αλλα  γινεται  και  σαφη  αναφορα  στη  κιβωτο  της  Διαθηκης  .Επισης  απανταται   και  τεσσερις   φορες       στο   Γ  Βασιλειων  με  το  ιδιο  ακριβως  νοημα.   Προκειται   λοιπον  για  τα  τρια   γεγονοτα  που  ειδαμε  στο  β  Μακαβαιων.Προκειται   για  τη  προσευχη  του  βασιληα  Σολομοντα

Β Παραλ. 6,1      Τότε εἶπε Σαλωμών· Κύριος εἶπε τοῦ κατασκηνῶσαι ἐν γνόφῳ·
Β Παραλ. 6,1            Τοτε είπεν ο Σολομών· "ο Κυριος απεφάσισε να κατοικήση μέσα εις την σκοτεινήν νεφέλην.
Β Παραλ. 6,2      καὶ ἐγὼ ᾠκοδόμηκα οἶκον τῷ ὀνόματί σου ἅγιόν σοι καὶ ἕτοιμον τοῦ κατασκηνῶσαι εἰς τοὺς αἰῶνας.
Β Παραλ. 6,2           Εγώ όμως, Κυριε, οικοδόμησα τον ναόν αυτόν στο Ονομά σου, αφιερωμένον εις σέ, έτοιμον δια να κατοικήσης εις αυτόν στους αιώνας των αιώνων".
Β Παραλ. 6,3      καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὴν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ἰσραήλ, καὶ πᾶσα ἡ ἐκκλησία Ἰσραὴλ παρειστήκει.
Β Παραλ. 6,3           Ο βασιλεύς Σολομών εγύρισε το πρόσωπόν του προς τον λαόν και ευλόγησεν όλην την συνάθροισιν των Ισραηλιτών. Ολοι δε οι Ισραηλίται ίσταντο όρθιοι με ευλάβειαν.
Β Παραλ. 6,4      καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ὡς ἐλάλησεν ἐν στόματι αὐτοῦ πρὸς Δαυὶδ τὸν πατέρα μου καὶ ἐν χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσε λέγων·
Β Παραλ. 6,4           Ο Σολομών εδοξολόγησε τότε τον Θεόν και είπε· "δοξασμένος ας είναι Κυριος ο Θεός του ισραηλιτικού λαού, διότι αυτός ο ίδιος υπεσχέθη προς τον πατέρα μου τον Δαυίδ και με τα παντοδύναμα χέρια του εξετέλεσεν ο,τι τότε είχεν υποσχεθή.
Β Παραλ. 6,5      ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀνήγαγον τὸν λαόν μου ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἀπὸ πασῶν φυλῶν Ἰσραὴλ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι τό ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεξάμην ἀνδρὶ τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ·
Β Παραλ. 6,5           Αυτός είχεν είπει· Από την ημέραν, κατά την οποίαν έβγαλα ελεύθερον τον λαόν μου από την χώραν της Αιγύπτου, καμμίαν άλλην πόλιν από όλας τας φυλάς του ισραηλιτικού λαού δεν εξέλεξα, δια να οικοδομήσω εκεί ναόν προς τιμήν του Ονόματός μου, ει μη μόνον την Ιερουσαλήμ. Και κανένα άλλον άνδρα δεν εξέλεξα ως βασιλέα επί του Ισραηλιτικού λαού. Πλην του Δαυίδ.
Β Παραλ. 6,6      καὶ ἐξελεξάμην τὴν Ἱερουσαλὴμ γενέσθαι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ ἐξελεξάμην ἐν Δαυὶδ τοῦ εἶναι ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ.
Β Παραλ. 6,6           Εγώ εξέλεξα την Ιερουσαλήμ, δια να δοξάζεται εκεί το Ονομά μου, και εγώ εξέλεξα τον Δαυίδ, δια να είναι βασιλεύς στον λαόν μου τον ισραηλιτικόν.
Β Παραλ. 6,7      καὶ ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν Δαυὶδ τοῦ πατρός μου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ,
Β Παραλ. 6,7           Εις την καρδίαν δε του Δαυίδ του πατρός μου εγενήθη η επιθυμία και ο πόθος να ανοικοδομήση ναόν εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού του Ισραήλ.
Β Παραλ. 6,8      καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Δαυὶδ πατέρα μου· διότι ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καλῶς ἐποίησας, ὅτι ἐγένετο ἐπὶ τὴν καρδίαν σου·
Β Παραλ. 6,8           Αλλά ο Κυριος είπε προς τον Δαυίδ, τον πατέρα μου· Η επιθυμία, που εγενήθη εις την καρδίαν σου να οικοδομήσης ναόν εις δόξαν του ονόματός μου, καλή επιθυμία είναι και καλώς αυτή εγέμισε την καρδίαν σου.
Β Παραλ. 6,9      πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον, ὅτι ὁ υἱός σου, ὃς ἐξελεύσεται ἐκ τῆς ὀσφύος σου, οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου.
Β Παραλ. 6,9           Πλην όμως συ δεν θα ανοικοδομήσης τον ναόν αυτόν, άλλα ο υιός σου, ο οποίος θα εξέλθη από τα σπλάγχνα σου, αυτός θα ανοικοδομήση τον ναόν τον αφιερωμένον στο Ονομά μου.
Β Παραλ. 6,10    καὶ ἀνέστησε Κύριος τὸν λόγον τοῦτον, ὃν ἐλάλησε, καὶ ἐγενήθην ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ τὸν θρόνον Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησε Κύριος, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραὴλ
Β Παραλ. 6,10         Ο Κυριος εξεπλήρωσε την υπόσχεσίν του αυτήν, την οποίαν ρητώς είχεν είπει, και ιδού ότι εγώ διεδέχθην τον πατέρα μου, τον Δαυίδ, και εκάθισα στον βασιλικόν θρόνον του ισραηλιτικού λαού, όπως είχεν υποσχεθή ο Κυριος. Και ανοικοδόμησα τον ναόν προς δόξαν του ονόματος Κυρίου του Θεού του ισραηλιτικού λαού.
Β Παραλ. 6,11    καὶ ἔθηκα ἐκεῖ τὴν κιβωτόν, ἐν ᾗ ἐκεῖ διαθήκη Κυρίου, ἣν διέθετο τῷ Ἰσραήλ.
Β Παραλ. 6,11          Εκεί έθεσα την Κιβωτόν του Μαρτυρίου, μέσα εις την οποίαν υπάρχει η Διαθήκη του Κυρίου, την οποίαν αυτός συνήψε με τον ισραηλιτικόν λαόν".
Β Παραλ. 6,12    Καὶ ἔστη κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ἰσραὴλ καὶ διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ·
Β Παραλ. 6,12         Εστάθη ο Σολομών όρθιος ενώπιον του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων και ενώπιον όλης της συγκεντρώσεως του ισραηλιτικού λαού και ύψωσε τας χείρας αυτού στον ουρανόν, δια να προσευχηθή προς τον Κυριον.
Β Παραλ. 6,13    ὅτι ἐποίησε Σαλωμὼν βάσιν χαλκῆν καὶ ἔθηκεν αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ, πέντε πήχεων τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ πέντε πήχεων τὸ εὖρος αὐτῆς καὶ τριῶν πήχεων τὸ ὕψος αὐτῆς, καὶ ἔστη ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ γόνατα ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ἰσραὴλ καὶ διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν
Β Παραλ. 6,13         Είχεν ήδη κατασκευάσει ο Σολομών χάλκινον βάθρον, το οποίον έθεσεν στο μέσον της αυλής του ναού, το μήκος του βάθρου αυτού ήτο πέντε πήχεις, το πλάτος του επίσης πέντε πήχεις, το δε ύψος του ήτο τρεις πήχεις. Ανέβη και εστάθη ο Σολομών επάνω στο βάθρον αυτό, έπειτα έπεσεν εις τα γόνατα ενώπιον της συγκεντρώσεως ολοκλήρου του ισραηλιτικού λαού, ύψωσε τας χείρας του προς τον ουρανόν και είπε·
Β Παραλ. 6,14    καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι Θεὸς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, φυλάσσων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος τοῖς παισί σου τοῖς πορευομένοις ἐναντίον σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ.
Β Παραλ. 6,14         "Κυριε, Θεέ του ισραηλιτικού λαού, δεν υπάρχει στον ουρανόν και εις την γην άλλος Θεός όμοιος προς σέ, ο οποίος εκπληρώνεις τας υποσχέσεις σου και παρέχστο έλεός σου στους δούλους σου, οι οποίοι πορεύονται ενώπιόν σου με όλην την ειλικρίνειαν της καρδίας των.
Β Παραλ. 6,15    ἃ ἐφύλαξας τῷ παιδί σου Δαυὶδ τῷ πατρί μου, ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων, καὶ ἐλάλησας ἐν στόματί σου καὶ ἐν χερσί σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
Β Παραλ. 6,15         Συ επραγματοποίησες στον δούλον σου, τον πατέρα μου Δαυίδ, εκείνα, τα οποία είχες είπει εις αυτόν περί του ναού όσα με το ίδιο σου το στόμα του υπεσχέθης επραγματοποίησες δια της παντοδυνάμου χειρός σου, όπως μαρτυρεί η σημερινή ημέρα.
Β Παραλ. 6,16    καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, φύλαξον τῷ παιδί σου τῷ Δαυὶδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων· οὐκ ἐκλείψει σοι ἀνὴρ ἀπὸ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῷ νόμῳ μου, ὡς ἐπορεύθης ἐναντίον μου.
Β Παραλ. 6,16         Και τώρα, Κυριε, Θεέ του Ισραήλ, εκπλήρωσε και όσά άλλα υπεσχέθης στον δούλον σου, τον πατέρα μου Δαυίδ, όταν εις αυτόν έλεγες· Δεν θα παύση να υπάρχη ενώπιόν μου βασιλεύς επί του ισραηλιτικού θρόνου απόγονός σου, υπό την προϋπόθεσιν ότι οι απόγονοί σου θα προσέξουν και θα φυλάξουν τον δρόμον των, ώστε να πορεύωνται σύμφωνα με τον νόμον μου, όπως επορεύθης συ ενώπιόν μου.
Β Παραλ. 6,17    καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, πιστωθήτω δὴ τὸ ῥῆμά σου, ὃ ἐλάλησας τῷ παιδί σου τῷ Δαυίδ,
Β Παραλ. 6,17         Και τώρα Κυριε, Θεέ του Ισραηλιτικού λαού, ας αποδειχθή πιστός και αληθινός ο λόγος σου και ας πραγματοποιηθή αυτό, το οποίον υπεσχέθης στον δούλον σου τον Δαυίδ.
Β Παραλ. 6,18    ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει Θεὸς μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι, καὶ τίς ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα;
Β Παραλ. 6,18         Αλλά πως είναι δυνατόν να κατοικήση ο Θεός μαζή με τους ανθρώπους επί της γης; Εάν το στερέωμα και ο ουρανός του ουρανού δεν είναι αρκετοί να βαστάσουν το μεγαλείον σου, τι είναι ο οίκος αυτός, τον οποίον εγώ έχώ ανοικοδομήσει;
Β Παραλ. 6,19    καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν παιδός σου καὶ ἐπὶ τὴν δέησίν μου, Κύριε ὁ Θεός, τοῦ ἐπακοῦσαι τῆς δεήσεως καὶ τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ παῖς σου προσεύχεται ἐναντίον σου σήμερον,
Β Παραλ. 6,19         Αλλά, συ Κυριε και Θεέ μου, θα συγκαταβής να επιβλέψης εις την προσευχήν του δούλου σου, να ακούσης την δέησίν μου και την προσευχήν μου, την οποίαν ο δούλος σου απευθύνει ενώπιόν σου σήμερον.
Β Παραλ. 6,20    τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἀνεῳγμένους ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ὃν εἶπας ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐκεῖ, τοῦ ἀκοῦσαι τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ παῖς σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον.
Β Παραλ. 6,20        Σε ικετεύω να είναι ανοικτοί οι οφθαλμοί σου ημέραν και νύκτα στον ναόν και τον τόπον τούτον, όπου συ ώρισες να επικαλούνται το Ονομά σου οι άνθρωποι. Ας είναι ανοικτοί οι οφθαλμοί σου και τα ώτα σου, δια να ακούης την προσευχήν, την οποίαν σου απευθύνω εγώ ο δούλος σου στον τόπον αυτόν.
Β Παραλ. 6,21    καὶ ἀκούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ παιδός σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀκούσῃ καὶ ἵλεως ἔσῃ.
Β Παραλ. 6,21         Θα ακούσης, Κυριε, τας δεήσεις εμού του δούλου σου και του ισραηλιτικού λαού, τας οποίας θα απευθύνουν προς σε στον τόπον τούτον. Ναι, Κυριε, θα ακούσης από τον τόπον της ουρανίου κατοικίας σου τας προσευχάς, θα τας δεχθής και θα γίνης σπλαγχνικός στους προσευχομένους προς σέ.
Β Παραλ. 6,22    ἐὰν ἁμάρτῃ ἀνὴρ τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἀράσηται κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ,
Β Παραλ. 6,22        Εάν κανείς αδικήση τον πλησίον του και πάρη επάνω του όρκον και έλθη αυτός και ορκισθή ενώπιον του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων στον ναόν τούτον,
Β Παραλ. 6,23    καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς τοὺς δούλους σου τοῦ ἀποδοῦναι τῷ ἀνόμῳ καὶ ἀποδοῦναι ὁδοὺς αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον, τοῦ ἀποδοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.
Β Παραλ. 6,23         συ θα ακούσης από τον ουρανόν και θα κάμης την κρίσιν σου μεταξύ των δούλων σου, ώστε εάν ο αδικήσας ορκισθή ψευδώς, να τιμωρήσης τον άνομον και να ρίψης επάνω στο κεφάλι του την αδικίαν, που διέπραξεν, έτσι δε θα αποδείξης αθώον τον δίκαιον και θα αποδώσης εις αυτόν ανάλογα με την δικαιοσύνην του.
Β Παραλ. 6,24    καὶ ἐὰν θραυσθῇ ὁ λαός σου Ἰσραὴλ κατέναντι τοῦ ἐχθροῦ, ἐὰν ἁμάρτωσί σοι, καὶ ἐπιστρέψωσι καὶ ἐξομολογήσωνται τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξωνται καὶ δεηθῶσιν ἐναντίον σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ,
Β Παραλ. 6,24        Εάν συντριβούν και αιχμαλωτισθούν από τον εχθρόν των οι Ισραηλίται, διότι ημάρτησαν ενώπιόν σου, έπειτα όμως επιστρέψουν εν μετάνοια προς σε και δοξάσουν το Ονομά σου και προσευχηθούν και δεηθούν ενώπιόν σου στρεφόμενοι προς τον ναόν τούτον,
Β Παραλ. 6,25    καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις λαοῦ σου Ἰσραὴλ καὶ ἀποστρέψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας αὐτοῖς καὶ τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
Β Παραλ. 6,25         συ θα ακούσης από τον ουρανόν την προσευχήν των, θα γίνης ίλεως εις τας αμαρτίας του ισραηλιτικού λαού, θα ελευθερώσης και θα επιστρέψης αυτούς από την αιχμαλωσίαν εις την χώραν αυτήν, την οποίαν συ έχεις δώσει εις αυτούς και στους προγόνους των.
Β Παραλ. 6,26    ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ αἰνέσουσι τὸ ὄνομά σου καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν, ὅτι ταπεινώσεις αὐτούς,
Β Παραλ. 6,26        Οταν δε κλείση ο ουρανός και δεν πέση βροχή εις την γην, διότι θα έχουν αμαρτήσει απέναντί σου οι δούλοι σου, προσευχηθούν όμως στον τόπον τούτον και δοξάσουν το Ονομά σου και μετανοήσουν από τας αμαρτίας των εξ αιτίας της θλίψεως, που τους απέστειλες,
Β Παραλ. 6,27    καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τῶν παίδων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθήν, ἐν ᾗ πορεύσονται ἐν αὐτῇ, καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν σου, ἣν ἔδωκας τῷ λαῷ σου εἰς κληρονομίαν.
Β Παραλ. 6,27         συ πάλιν θα ακούσης από τον ουρανόν την προσευχήν των, θα είσαι ίλεως δια τας αμαρτίας των δούλων σου και όλου του ισραηλιτικού λαού, θα δείξης εις αυτούς την ευθείαν οδόν, που πρέπει να βαδίσουν, και θα στείλης βροχήν εις την γην σου, την οποίαν συ έδωκες εις τον λαόν σου ως κληρονομίαν.
Β Παραλ. 6,28    λιμὸς ἐὰν γένηται ἐπὶ τῆς γῆς, θάνατος ἐὰν γένηται, ἀνεμοφθορία καὶ ἴκτερος, ἀκρὶς καὶ βροῦχος ἐὰν γένηται, καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ὁ ἐχθρὸς κατέναντι τῶν πόλεων αὐτῶν, κατὰ πᾶσαν πληγὴν καὶ πάντα πόνον,
Β Παραλ. 6,28        Εάν πέση πείνα εις την χώραν αυτήν, εάν συμβή θανατηφόρος επιδημία, ελονοσία και ίκτερος, εάν επιπέση ακρίδα και βρούχος, εάν εχθρός καταθλίψη τον λαόν σου πολιορκών τας πόλστου, εάν οιαδήποτε πληγή και θλίψις εκσπάση εναντίον του,
Β Παραλ. 6,29    καὶ πᾶσα προσευχὴ καὶ πᾶσα δέησις, ἣ ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λαῷ σου Ἰσραήλ, ἐὰν γνῷ ἄνθρωπος τὴν ἀφὴν αὐτοῦ καὶ τὴν μαλακίαν αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον,
Β Παραλ. 6,29        Τοτε δε αναπεμφθή προς σε κάθε προσευχή και κάθε δέησις από ενός εκάστου ανθρώπου και από όλον μαζή τον ισραηλιτικόν σου λαόν, όταν οι άνθρωποι αυτοί συναισθανθούν την θλίψιν των και την ασθένειάν των, και υψώσουν τας χείρας των προς σε στον ναόν τούτον,
Β Παραλ. 6,30    καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἱλάσῃ καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, ὡς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι μόνος γινώσκεις τὴν καρδίαν υἱῶν ἀνθρώπων,
Β Παραλ. 6,30         συ από τον ουρανόν, από το τέλειον αυτό κατοικητήριόν σου, θα ακούσης την προσευχήν των και θα γίνης ίλεως προς αυτούς. Θα δώσης στον καθένα από αυτούς κατά τας επιθυμίας των, όταν κατανοήσης την καρδίαν των συ, ο οποίος μόνος γνωρίζεις τας καρδίας των υιών των ανθρώπων.
Β Παραλ. 6,31    ὅπως φοβῶνται πάσας ὁδούς σου πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ πρόσωπον τῆς γῆς, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
Β Παραλ. 6,31         Αυτό δέ, δια να σέβωνται οι άνθρωποι όλας τας οδούς σου, καθ' όλας τας ημέρας, κατά τας οποίας αυτοί θα ζουν επάνω εις την γην, την οποίαν συ έδωσες στους πατέρας ημών.
Β Παραλ. 6,32    καὶ πᾶς ἀλλότριος, ὃς οὐκ ἐκ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ ἐστιν αὐτὸς καὶ ἔλθῃ ἐκ γῆς μακρόθεν διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ μέγα καὶ τὴν χεῖρά σου τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονά σου τὸν ὑψηλὸν καὶ ἔλθωσι καὶ προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
Β Παραλ. 6,32         Και κάθε ξένος, ο οποίος δεν προέρχεται από τον ισραηλιτικόν λαόν, ήλθεν όμως από μακρυνήν χώραν εδώ, διότι έχει πληροφορηθή θαυμαστά γεγονότα δια το μέγα Ονομά σου, δια το παντοδύναμον και ένδοξον χέρι σου, εάν και αυτός έλθη και προσευχηθήήστον τόπον τούτον,
Β Παραλ. 6,33    καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος, ὅπως γνῶσι πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦ φοβεῖσθαί σε ὡς ὁ λαός σου Ἰσραὴλ καὶ τοῦ γνῶναι ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν ᾠκοδόμησα.
Β Παραλ. 6,33         συ από τον ουρανόν, από το τέλειον κατοικητήριόν σου, θα ακούσης την προσευχήν του και θα εκπληρώσης όλα όσα ζητήση από σε ο ξένος αυτός. Και τούτο, δια να μάθουν όλοι οι λαοί της γης το Ονομά σου και να σε σέβωνται, όπως σε σέβεται ο ισραηλιτικός λαός, δια να μάθουν ότι το Ονομά σου δοξάζεται και αυτό επικαλούνται στον οίκον τούτον, τον οποίον εγώ οικοδόμησα.
Β Παραλ. 6,34    ἐὰν δὲ ἐξέλθῃ ὁ λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ, ᾗ ἀποστελεῖς αὐτούς, καὶ προσεύξωνται πρός σε κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πόλεως ταύτης, ἣν ἐξελέξω ἐν αὐτῇ, καὶ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί σου,
Β Παραλ. 6,34         Εάν ο λαός σου εξέλθη εις πόλεμον εναντίον των εχθρών του κατά διαταγήν σου και στον δρόμον, στον οποίον θα στείλης αυτούς, προσευχηθούν προς σε εστραμμένοι προς την πόλιν αυτήν, εντός της οποίας εξέλεξες συ να μένης, και προς τον ναόν αυτόν, τον οποίον οικοδόμησα και αφιέρωσα στο Ονομά σου,
Β Παραλ. 6,35    καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτῶν.
Β Παραλ. 6,35         συ θα ακούσης από τον ουρανόν την προσευχήν και την δέησιν αυτών και θα αποδώσης εις αυτούς το δίκαιον.
Β Παραλ. 6,36    ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι (ὅτι οὐκ ἔσται ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται) καὶ πατάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρῶν καὶ αἰχμαλωτεύσουσιν αὐτοὺς οἱ αἰχμαλωτεύοντες αὐτοὺς εἰς γῆν ἐχθρῶν εἰς γῆν μακρὰν ἢ ἐγγὺς
Β Παραλ. 6,36         Εάν αμαρτήσουν απέναντί σου, (διότι δεν θα υπάρξη άνθρωπος, που δεν θα αμαρτήση) και τιμωρήσης αυτούς και τους παραδώσης εις τα χέρια των εχθρών των, οι δε εχθροί των τους αιχμαλωτίσουν και τους μεταφέρουν εις εχθρικήν χώραν πλησίον η μακράν,
Β Παραλ. 6,37    καὶ ἐπιστρέψωσι καρδίαν αὐτῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ, καί γε ἐπιστρέψωσι καὶ δεηθῶσί σου ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ αὐτῶν λέγοντες· ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν,
Β Παραλ. 6,37         εάν αυτοί επιστρέψουν με ειλικρινή καρδίαν προς σε εκεί εις την εχθρικήν χώραν, όπου θα έχουν μεταφερθή, εάν επιστρέψουν εν μετανοία και εις την περίοδον της αιχμαλωσίας των αυτής προσευχηθούν προς σε λέγοντες· ημαρτήσαμεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν·
Β Παραλ. 6,38    καὶ ἐπιστρέψωσι πρός σε ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτῶν ἐν γῇ αἰχμαλωτευσάντων αὐτοὺς καὶ προσεύξωνται ὁδὸν γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν, καὶ τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου,
Β Παραλ. 6,38         εάν αυτοί επιστρέψουν προς σε με όλην των την καρδίαν και με όλην των την ψυχήν εις την χώραν των εχθρών, που τους έχουν αιχμαλωτίσει, και προσευχηθούν εστραμμένοι προς την κατεύθυνσιν της χώρας των, την οποίαν συ έδωκες στους πατέρας των, προς την κατεύθυνσιν της πόλεως, την οποίαν συ εδιάλεξες, και του οίκου, τον οποίον εγώ οικοδόμησα εις δόξαν του Ονόματός σου,
Β Παραλ. 6,39  καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ ποιήσεις κρίματα καὶ ἵλεως ἔσῃ τῷ λαῷ τῷ ἁμαρτῶντί σοι.
Β Παραλ. 6,39         συ θα ακούσης από τον ουρανόν, από το τέλειον κατοικητήριόν σου, την προσευχήν και την δέησιν αυτών, θα αποδώσης το δίκαιόν των και θα δειχθής σπλαγχνικός στον λαόν αυτόν, ο οποίος ημάρτησεν απέναντί σου.
Β Παραλ. 6,40    καὶ νῦν, Κύριε, ἔστωσαν δὴ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνεῳγμένοι καὶ τὰ ὦτά σου ἐπήκοα ἐπὶ τὴν δέησιν τοῦ τόπου τούτου.
Β Παραλ. 6,40        Και τώρα, Κυριε, ας είναι ανοικτοί οι οφθαλμοί σου και τα ώτά σου πρόθυμα να ακούσουν κάθε δέησιν, η οποία θα αναπέμπεται προς σε από τον τόπον τούτον.
Β Παραλ. 6,41    καὶ νῦν ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός, εἰς τὴν κατάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς ἰσχύος σου. οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε ὁ Θεός, ἐνδύσαιντο σωτηρίαν, καὶ οἱ υἱοί σου εὐφρανθήτωσαν ἐν ἀγαθοῖς.
Β Παραλ. 6,41         Και τώρα, Κυριε και Θεέ, σήκω και όλα στον τύπον αυτόν της αναπαύσεώς σου, συ και η Κιβωτός της δυνάμεώς σου. Οι ιερείς σου, Κυριε και Θεέ, ας ενδυθούν σωτηρίαν και τα τέκνα σου, οι ευλαβείς άνθρωποι, ας ευφρανθούν με τα αγαθά, τα οποία συ δίδεις.
Β Παραλ. 6,42    Κύριε ὁ Θεός, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου, μνήσθητι τὰ ἐλέη Δαυὶδ τοῦ δούλου σου.
Β Παραλ. 6,42        Κυριε ο Θεός μου, μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από εμέ, τον οποίον συ έχρισες βασιλέα και ενθυμήσου τα ελέη, τα όποία προς τον δούλον σου τον Δαυίδ έδωσες".

[GALIS]

Γ Βασ. 8,1          Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ μετὰ εἴκοσιν ἔτη, τότε ἐξεκκλησίασεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν πάντας τοὺς πρεσβυτέρους Ἰσραὴλ ἐν Σιὼν τοῦ ἀνενεγκεῖν τὴν κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου ἐκ πόλεως Δαυὶδ (αὕτη ἐστὶ Σιὼν)
Γ Βασ. 8,1                 Οταν δε ο Σολομών ετελείωσε την ανοικοδόμησιν του ναού του Κυρίου και του ιδικού του ανακτόρου εις χρονικόν διάστημα είκοσι ετών, εκάλεσεν όλους τους πρεσβυτέρους του Ισραηλιτικού λαού εις την Σιών, δια να μεταφέρουν την Κιβωτόν της Διαθήκης του Κυρίου από την πόλιν Δαυίδ (αυτή είναι η Σιών).
Γ Βασ. 8,2          ἐν μηνὶ Ἀθανίν.
Γ Βασ. 8,2                 Αυτό έγινε κατά τον μήνα Αθανίν.
Γ Βασ. 8,3          καὶ ᾖραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν
Γ Βασ. 8,3                 Οι ιερείς εσήκωσαν και μετέφεραν την Κιβωτόν της Διαθήκης
Γ Βασ. 8,4          καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ μαρτυρίου, 
Γ Βασ. 8,4                 και την Σκηνήν του Μαρτυρίου και τα άγια σκεύη, τα οποία υπήρχον εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου.
Γ Βασ. 8,5          καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς Ἰσραὴλ ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες πρόβατα καὶ βόας ἀναρίθμητα.
Γ Βασ. 8,5                 Κατά την επίσημον εκείνην πομπήν επροπορεύετο της Κιβωτού ο βασιλεύς και όλος ο Ισραηλιτικός λαός. Καθ' οδόν δε εθυσίαζον αναρίθμητα πρόβατα και βόδια.
Γ Βασ. 8,6          καὶ εἰσφέρουσιν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς τὸ δαβὶρ τοῦ οἴκου, εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῶν Χερουβίμ·
Γ Βασ. 8,6                 Οταν η πομπή έφθασεν στον ναόν, οι ιερείς έφεραν και ετοποθέτησαν την Κιβωτόν εις την θέσιν της, στο άδυτον του ναού, εις τα Αγια των Αγίων, κάτω από τας πτέρυγας των Χερουβίμ.
Γ Βασ. 8,7          ὅτι τὰ Χερουβὶμ διαπεπετασμένα ταῖς πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ, καὶ περιεκάλυπτον τὰ Χερουβὶμ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ τὰ ἅγια αὐτῆς ἐπάνωθεν,
Γ Βασ. 8,7                 Διότι τα Χερουβίμ είχαν τας πτέρυγάς των ανοιγμένας επάνω από τον τόπον, όπου ευρίσκετρ η Κιβωτός, και εσκέπαζαν με τας πτέρυγάς των την Κιβωτόν και τα άγια, τα οποία υπήρχαν εις αυτήν.
Γ Βασ. 8,8          καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἡγιασμένα, καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἡγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβὶρ καὶ οὐκ ὠπτάνοντο ἔξω.
Γ Βασ. 8,8                 Τα άκρα δε των ιερών ράβδων της Κιβωτού εξείχαν και εφαίνοντο αι κεφαλαί των και από τον άλλον χώρον του ναού. Από τον χώρον όμως τον εκτός του ναού δεν εφαίνοντο αι ράβδοι.
Γ Βασ. 8,9          οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τῆς διαθήκης, ἃς ἔθηκεν ἐκεῖ Μωυσῆς ἐν Χωρήβ, ἃς διέθετο Κύριος μετὰ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
Γ Βασ. 8,9                 Μέσα εις την Κιβωτόν δεν υπήρχε τίποτε άλλο, παρά μόνον αι δύο λίθιναι πλάκες της Διαθήκης, τας οποίας ο Μωυσής είχε τοποθετήσει μέσα εις αυτήν στο όρος Χωρήβ. Αυταί δε αι πλάκες περιείχον την Διαθήκην, που έκαμεν ο Θεός με τους Ισραηλίτας, όταν αυτοί είχαν εξέλθει από την χώραν της Αιγύπτου και είχαν φθάσει στο όρος Σινά.
Γ Βασ. 8,10        καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου, καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησε τὸν οἶκον·
Γ Βασ. 8,10               Οταν οι ιερείς, μετά την επίσημον αυτήν τελετήν, εξήλθον από τον ναόν, η νεφέλη εγέμισε τον ναόν.
Γ Βασ. 8,11        καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς στήκειν λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησε δόξα Κυρίου τὸν οἶκον.
Γ Βασ. 8,11                Οι ιερείς δεν ημπορούσαν να παραμείνουν εκεί και να προσφέρουν τας υπηρεσίας των εξ αιτίας της νεφέλης, διότι το φως και η θεία λάμψις της εγέμισε τον ναόν τούτον του Κυρίου.
Γ Βασ. 8,14        Καὶ ἀπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ εὐλόγησεν ὁ βασιλεὺς πάντα Ἰσραήλ, καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ἰσραὴλ εἱστήκει·
Γ Βασ. 8,14               Επειτα ο βασιλεύς εγύρισε το πρόσωπόν του προς τον ισραηλιτικόν λαόν και ευλόγησεν όλον αυτόν τον λαόν. Ολοι δε οι Ισραηλίται εστέκοντο όρθιοι.
Γ Βασ. 8,15        καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ σήμερον, ὃς ἐλάλησεν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ περὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσε λέγων·
Γ Βασ. 8,15               Ο βασιλεύς ανέπεμψεν αυτήν την προσευχήν· "Ευλογημένος ας είναι σήμερον ο Θεός του Ισραηλιτικού λαού, ο οποίος εξεπλήρωσε την υπόσχεσιν, που με το ίδιο του το στόμα είχε δώσει προς τον πατέρα μου τον Δαυίδ, την ανοικοδόμησιν δηλαδή του ναού, λέγων·
Γ Βασ. 8,16        ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐξήγαγον τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἐν ἑνὶ σκήπτρῳ Ἰσραὴλ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ. καὶ ἐξελεξάμην ἐν Ἱερουσαλὴμ εἶναι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ· καὶ ἐξελεξάμην τὸν Δαυὶδ τοῦ εἶναι ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.
Γ Βασ. 8,16               Από την ημέραν, που έβγαλα ελεύθερον τον λαόν μου τον Ισραηλιτικόν εκ της Αιγύπτου, δεν εξέλεξα άλλην πόλιν από την περιοχήν του Ισραηλιτικού λαού, δια να οικοδομήσω τον ναόν μου, δια να είναι και να δοξάζεται εκεί το όνομά μου. Εδιάλεξα την Ιερουσαλήμ ως τόπον, όπου θα αναφέρωνται αι δοξολογίαι και και προσευχαί στο όνομά μου. Ως βασιλέα δε εδιάλεξα τον Δαυίδ, δια να κυβερνήση αυτός τον ισραηλιτικόν λαόν μου.
Γ Βασ. 8,17        καὶ ἐγένετο ἐπὶ τῆς καρδίας τοῦ πατρός μου οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ.
Γ Βασ. 8,17               Ο πατήρ μου επεθύμησε με όλην του την καρδίαν να ανοικοδομήση τον ναόν προς δόξαν και τιμήν του ονόματος Κυρίου του Θεού του Ισραήλ.
Γ Βασ. 8,18        καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Δαυὶδ τὸν πατέρα μου· ἀνθ᾿ ὧν ἦλθεν ἐπὶ τὴν καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καλῶς ἐποίησας ὅτι ἐγενήθη ἐπὶ τὴν καρδίαν σου·
Γ Βασ. 8,18               Ο Κυριος όμως απήντησε προς τον πατέρα μου τον Δαυίδ· Καλή είναι η επιθυμία της καρδίας σου να οικοδομήσης ναόν προς δόξαν του ονόματός μου. Καλώς έπραξες, που εγενήθη αυτή η επιθυμία μέσα εις την καρδίαν σου.
Γ Βασ. 8,19        πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον, ἀλλ᾿ ἢ ὁ υἱός σου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν πλευρῶν σου, οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου.
Γ Βασ. 8,19               Αλλά δεν θα οικοδομήσης συ τούτον τον ναόν, ει μη μόνον ο υιός σου, ο οποίος εβγήκεν από τα σπλάγχνα σου. Αυτός θα οικοδομήση τον ναόν προς δόξαν και τιμήν του ονόματός μου.
Γ Βασ. 8,20        καὶ ἀνέστησε Κύριος τὸ ῥῆμα αὐτοῦ, ὃ ἐλάλησε, καὶ ἀνέστην ἀντὶ Δαυὶδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ τοῦ θρόνου Ἰσραήλ, καθὼς ἐλάλησε Κύριος, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Ἰσραήλ.
Γ Βασ. 8,20              Ο Θεός εξεπλήρωσεν αυτήν την υπόσχεσιν, την οποίαν είπε προς τον πατέρα μου, διότι εγώ ήλθον εις την θέσιν του πατρός μου, εκάθησα στον θρόνον του Ισραηλιτικού λαού, όπως ακριβώς είχε προαναγγείλει ο Κυριος, και οικοδόμησα τον ναόν αυτόν προς δόξαν του ονόματος Κυρίου του Θεού του Ισραηλιτικού λαού.
Γ Βασ. 8,21        καὶ ἐθέμην ἐκεῖ τόπον τῇ κιβωτῷ, ἐν ᾗ ἐστιν ἐκεῖ διαθήκη Κυρίου, ἣν διέθετο Κύριος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν αὐτὸν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
Γ Βασ. 8,21               Εκεί καθώρισα τον τόπον δια την Κιβωτόν, εντός της οποίας υπάρχουν αι πλάκες της Διαθήκης, την οποίαν συνήψεν ο Κυριος με τους προπάτοράς μας, αφού τους έβγαλεν ελευθέρους από την χώραν της Αιγύπτου".
Γ Βασ. 8,22        Καὶ ἀνέστη Σαλωμὼν κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ἐνώπιον πάσης ἐκκλησίας Ἰσραὴλ καὶ διεπέτασε τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν,
Γ Βασ. 8,22              Εστάθη ο Σολομών όρθιος εμπρός από το θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων του Κυρίου ενώπιον όλης της συγκεντρώσεως του Ισραηλιτικού λαού, ήπλωσε τας χείρας του προς τον ουρανόν
Γ Βασ. 8,23        καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, οὐκ ἔστιν ὡς σὺ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεος τῷ δούλῳ σου τῷ πορευομένῳ ἐνώπιόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ,
Γ Βασ. 8,23              και είπε· "Κυριε, Θεέ του Ισραηλιτικού λαού, δεν υπάρχει άλλος Θεός, όπως συ, ούτε άνω στον ουρανόν ούτε κάτω εις την γην. Διότι συ εκπληρώνεις την υπόσχεσίν σου και παρέχστο έλεός σου εις εμέ τον δούλον σου, ο οποίος με όλην του την καρδίαν πορεύεται κατά το θέλημά σου ενώπιόν σου,
Γ Βασ. 8,24        ἃ ἐφύλαξας τῷ δούλῳ σου Δαυὶδ τῷ πατρί μου· καὶ γὰρ ἐλάλησας ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν χερσί σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη.
Γ Βασ. 8,24              όπως εξεπλήρωσες αυτά στον δούλον σου, τον πατέρα μου τον Δαυίδ· διότι όσα με το ίδιο σου το στόμα του υπεσχέθης, τα εξεπλήρωσες σήμερον, κατά την ημέραν αυτήν δια της δυνάμεώς σου.
Γ Βασ. 8,25        καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, φύλαξον τῷ δούλῳ σου Δαυὶδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων· οὐκ ἐξαρθήσεταί σου ἀνὴρ ἐκ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ἰσραήλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωνται τὰ τέκνα σου τὰς ὁδοὺς αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐνώπιόν μου, καθὼς ἐπορεύθης ἐνώπιον ἐμοῦ.
Γ Βασ. 8,25              Και τώρα, Κυριε ο Θεός του Ισραήλ, εκπλήρωσε στον δούλον σου τον Δαυίδ, τον πατέρα μου, όσα υπεσχέθης εις αυτόν λέγων· Δεν θα λείψη άνθρωπος ενώπιόν μου από τους απογόνους σου, ο οποίος θα κάθεται στον βασιλικόν θρόνον του ισραηλιτικού λαού, υπό τον όρον όμως ότι οι απόγονοί σου θα τηρούν τας εντολάς μου και θα πορεύωνται ενώπιόν μου, όπως επορεύθης και συμπεριεφέρθης συ ενώπιόν μου.
Γ Βασ. 8,26        καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, πιστωθήτω δὴ τὸ ῥῆμά σου τῷ Δαυὶδ τῷ πατρί μου.
Γ Βασ. 8,26              Και τώρα παρακαλώ, Κυριε, Θεέ του ισραηλιτικού λαού, ας αποδειχθή αληθινή και ας πραγματοποιηθή η υπόσχεσις, την οποίαν είπες προς τον πατέρα μου Δαυίδ·
Γ Βασ. 8,27        ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ Θεὸς μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσί σοι, πλὴν καὶ ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου;
Γ Βασ. 8,27              ότι δηλαδή, συ ο Θεός θα κατοικήσης μαζή με τους ανθρώπους εις την γην. Εάν ο ουρανός και ο ουρανός του ουρανού δεν είναι ικανοί να σε χωρέσουν, πως θα γίνη κατοικητήριόν σου ο ναός αυτός, τον οποίον εγώ οικοδόμησα προς δόξαν του Ονόματός σου;
Γ Βασ. 8,28        καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν δέησίν μου, Κύριε ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ἀκούειν τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ δοῦλός σου προσεύχεται ἐνώπιόν σου πρός σε σήμερον,
Γ Βασ. 8,28              Σε παρακαλώ όμως, Κυριε, ρίψε ευμενές βλέμα εις την δέησίν μου. Κυριε και Θεέ του ισραηλιτικού λαού, άκουσε την προσευχήν μου, την οποίαν ο δούλός σου απευθύνει προς σε σήμερον.
Γ Βασ. 8,29        τοῦ εἶναι τοὺς ὀφθαλμούς σου ἠνεῳγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπας· ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός.
Γ Βασ. 8,29              Ας είναι σε παρακαλώ οι οφθαλμοί σου ανοικτοί ημέραν και νύκτα προς τον ναόν τούτον, στον τόπον αυτόν, δια τον οποίον είπες· Θα είμαι εγώ εκεί, δια να ακούω την προσευχήν, την οποίαν θα απευθύνη ο δούλος μου στον τόπον τούτον, ημέραν και νύκτα.
Γ Βασ. 8,30        καὶ εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐν οὐρανῷ καὶ ποιήσεις καὶ ἵλεως ἔσῃ.
Γ Βασ. 8,30              Ναι θα ακούης την προσευχήν εμού του δούλου σου και τας προσευχάς του ισραηλιτικού λαού, τας οποίας θα απευθύνουν προς σε από τον ιερόν τούτον τόπον. Θα ακούης τας προσευχάς μας από την ουράνιον κατοικίαν σου και θα κάμης ο,τι σε παρακαλέσουν, δεικνύων έλεος και ευσπλαγχνίαν προς όλους μας.
Γ Βασ. 8,31        ὅσα ἂν ἁμάρτῃ ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἐὰν λάβῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀράσασθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἐξαγορεύσῃ κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ,
Γ Βασ. 8,31               Εάν κανείς αδικήση τον πλησίον του και εκείνος αναγκάση τον αδικήσαντα να πάρη όρκον, θα έλθη ο αδικήσας στο θυσιαστήριον τούτο των ολοκαυτωμάτων του ναού και θα δώση μετά κατάρας ένορκον διαβεβαίωσιν.
Γ Βασ. 8,32        καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ ἀνομηθῆναι ἄνομον, δοῦναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον, δοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.
Γ Βασ. 8,32              Συ δε θα ακούσης από τον ουρανόν την ένορκον αυτήν διαβεβαίωσιν και θα δικάσης αυτόν, όπως και κάθε άλλον Ισραηλίτην, εκφέρων την δικαίαν απόφασίν σου, ώστε να πέση η δικαία τιμωρία σου επί την κεφαλήν του παρανομήσαντος και να δικαιωθή ο δίκαιος, σύμφωνα με το δίκαιόν του.
Γ Βασ. 8,33        ἐν τῷ πταῖσαι τὸν λαόν σου Ἰσραὴλ ἐνώπιον ἐχθρῶν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ ἐπιστρέψουσι καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξονται καὶ δεηθήσονται ἐν τῷ οἴκῳ τούτω,
Γ Βασ. 8,33               Οταν ο ισραηλιτικός λαός νικηθή από τους εχθρούς του, διότι ημάρτησεν εις σέ, και κατόπιν μετανοήσουν και επιστρέψουν και δοξάσουν το Ονομά σου και σου απευθύνουν προσευχάς και δεήσεις εστραμμένοι προς τον ναόν τούτον,
Γ Βασ. 8,34        καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ σου Ἰσραὴλ καὶ ἐπιστρέψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
Γ Βασ. 8,34              συ θα ακούσης τας δεήσεις των από τον ουρανόν, θα φανής ευσπλαγχνικός εις τας αμαρτίας του ισραηλιτικού λαού, θα απελευθερώσης αυτούς από την αιχμαλωσίαν και ελευθέρους θα τους επαναφέρης εις την χώραν αυτήν, την οποίαν συ έδωκες ως κληρονομίαν στους προπάτοράς των.
Γ Βασ. 8,35        ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἀποστρέψουσιν, ὅταν ταπεινώσῃς αὐτούς,
Γ Βασ. 8,35               Οταν δε κλείση ο ουρανός και δεν θα πέση βροχή εις την γην, διότι ημάρτησαν απέναντί σου οι Ισροηλίται, προσευχηθούν δε στον τόπον αυτόν, δοξολογήσουν το Ονομά σου και ξεκόψουν από τας αμαρτίας των, όταν δια της ανομβρίας τιμωρής αυτούς,
Γ Βασ. 8,36        καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ· ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθὴν πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας τῷ λαῷ σου ἐν κληρονομίᾳ.
Γ Βασ. 8,36              θα εισακούσης την προσευχήν των από τον ουρανόν, θα γίνης ίλεως εις τας αμαρτίας των δούλων σου των Ισραηλιτών. Θα διδάξης αυτούς και πάλιν την αγαθήν οδόν να βαδίζουν αυτήν, και τότε θα δώσης την βροχήν εις την γην, την οποίαν συ έδωκες ως κληρονομίαν στον λαόν σου τον ισραηλιτικόν.
Γ Βασ. 8,37        λιμὸς ἐὰν γένηται, θάνατος ἐὰν γένηται, ὅτι ἔσται ἐμπυρισμός, βροῦχος, ἐρυσίβη ἐὰν γένηται, καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐν μιᾷ τῷν πόλεων αὐτοῦ, πᾶν συνάντημα, πάντα πόνον,
Γ Βασ. 8,37               Εάν δε πέση λιμός εις την χώραν, εάν απλωθή επιδημία θανατικής νόσου, εάν πνεύση καυστικός άνεμος, εάν πέσουν σμήνη ακρίδων, εάν προσβάλη τα φυτά η ερυσίβη, εάν ο εχθρός πολιορκήση μίαν από τας πόλεις και την φέρη εις δύσκολον θέσιν, γενικώς εάν συμβή κάποιο κακό γεγονός η οδυνηρά νόσος,
Γ Βασ. 8,38        πᾶσαν προσευχήν, πᾶσαν δέησιν, ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ ὡς ἂν γνῶσιν ἕκαστος ἁφὴν καρδίας αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον,
Γ Βασ. 8,38              και κάθε Ισραηλίτης, στον οποίον θα πέση η θλίψις αυτή, σου απευθύνη ολόθερμον προσευχήν και δέησιν, υψώση δε τας χείρας του προς τον ναόν τούτον και προσευχηθή,
Γ Βασ. 8,39       καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἵλεως ἔσῃ καὶ ποιήσεις καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, καθὼς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι σὺ μονώτατος οἶδας τὴν καρδίαν πάντων υἱῶν ἀνθρώπων,
Γ Βασ. 8,39              συ θα εισακούσης την δέησίν του από τον ουρανόν, από το άριστον και πανυπερτέλειον κατοικητήριόν σου, και θα γίνης ίλεως προς αυτόν και θα δώσης στον άνθρωπον αυτόν ανάλογα με την διαγωγήν του, ανάλογα με τας διαθέσεις της καρδίας του, διότι συ μόνος, και κανείς άλλος, γνωρίζεις τας καρδίας των ανθρώπων.

[GALIS]

Γ Βασ. 8,40        ὅπως φοβῶνταί σε πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
Γ Βασ. 8,40              Αι πράξεις δε αυταί του ελέους και της τιμωρίας σου προς τους ανθρώπους θα έχουν αποτέλεσμα να σε φοβούνται και σε σέβωνται όλας τας ημέρας της ζωής των, όσας θα ζουν εις την γην, την οποίαν συ έδωκες κληρονομίαν στους προπάτοράς μας.
Γ Βασ. 8,41        καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ, ὃς οὐκ ἔστιν ἀπὸ λαοῦ σου οὗτος,
Γ Βασ. 8,41               Ακόμη δε και την προσευχήν εκείνου του ξένου, ο οποίος δεν είναι Ισραηλίτης,
Γ Βασ. 8,42        καὶ ἥξουσι καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον,
Γ Βασ. 8,42              θα έλθη όμως εις τον τόπον αυτόν να προσευχηθή,
Γ Βασ. 8,43        καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος, ὅπως γνῶσι πάντες οἱ λαοὶ τὸ ὄνομά σου, καὶ φοβῶνταί σε, καθὼς ὁ λαός σου Ἰσραήλ, καὶ γνῶσιν ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν ᾠκοδόμησα.
Γ Βασ. 8,43              συ, Κυριε, θα την εισακούσης από τον ουρανόν, από το τέλειον κατοικητήριόν σου, και θα δώσης εις αυτόν όλα όσα σε παρακαλεί ο ξένος ούτος. Ετσι δε όλοι οι λαοί θα γνωρίσουν το Ονομά σου, θα σε σέβωνται και θα σε φοβούνται, όπως ο ισραηλιτικός λαός, και θα μάθουν ότι είναι αφιερωμένος στο ένδοξον Ονομά σου ο ναός αυτός, τον οποίον εγώ οικοδόμησα.
Γ Βασ. 8,44        ὅτι ἐξελεύσεται ὁ λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ, ᾗ ἐπιστρέψεις αὐτούς, καὶ προσεύξονται ἐν ὀνόματι Κυρίου ὁδὸν τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω ἐν αὐτῇ, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου,
Γ Βασ. 8,44              Οταν δε ο λαός σου εξέλθη εις πόλεμον εναντίον των εχθρών του στον δρόμον, τον οποίον συ υπέδειξες εις αυτούς, και προσευχηθή εν τω ονόματί σου του Κυρίου στρεφόμενος προς την πόλιν, την οποίον συ εξέλεξες και προς τον ναόν, τον οποίον εγώ οικοδόμησα εις δόξαν του Ονόματός σου,
Γ Βασ. 8,45        καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτοῖς.
Γ Βασ. 8,45              συ από τον ουρανόν θα ακούσης την δέησιν αυτών και θα αποδώσης εις αυτούς το δίκαιόν των.
Γ Βασ. 8,46        ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται καὶ ἐπάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις αὐτοὺς ἐνώπιον ἐχθρῶν καὶ αἰχμαλωτιοῦσιν οἱ αἰχμαλωτίζοντες εἰς γῆν μακρὰν καὶ ἐγγύς,
Γ Βασ. 8,46              Εάν δε αμαρτήσουν απέναντί σου, διότι δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος να μη αμαρτήση, και τιμωρήσης αυτούς και παραδώσης αυτούς στους εχθρούς των, οι οποίοι θα τους αιχμαλωτίσουν και θα τους μεταφέρουν εις χώραν ευρισκομένην μακράν η πλησίον,
Γ Βασ. 8,47        καὶ ἐπιστρέψουσι καρδίας αὐτῶν ἐν τῇ γῇ, οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ, καὶ ἐπιστρέψουσιν ἐν γῇ μετοικίας αὐτῶν καὶ δεηθῶσί σου λέγοντες· ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠνομήσαμεν,
Γ Βασ. 8,47              τότε, εάν μετανοήσουν με όλην των την καρδίαν εις την χώραν όπου ωδηγήθησαν αιχμάλωτοι, εάν εις την χώραν της αιχμαλωσίας επιστρέψουν προς σε και προσευχηθούν και είπουν· Ημαρτήσαμεν, ηδικήσαμεν, ηνομήσαμεν·
Γ Βασ. 8,48        καὶ ἐπιστρέψωσι πρός σε ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτῶν ἐν τῇ γῇ ἐχθρῶν αὐτῶν, οὗ μετήγαγες αὐτούς, καὶ προσεύξονται πρός σε, ὁδὸν γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν, καὶ τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί σου,
Γ Βασ. 8,48              εάν μετανοήσουν και επιστρέψουν προς σε με όλην των την καρδίαν και με όλην των την ψυχήν εις την χώραν των εχθρών των, όπου ωδήγησες αυτούς και εκεί προσευχηθούν προς σε με το πρόσωπον και την καρδίαν των προς την γην, την οποίαν συ εξέλεξες δι' αυτούς, και προς τον ναόν, τον οποίον εγώ οικοδόμησα προς δόξαν του Ονόματός σου,
Γ Βασ. 8,49        καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου
Γ Βασ. 8,49              συ θα εισακούσης την προσευχήν των από τον ουρανόν από το πανυπερτέλειον κατοικητήριόν σου
Γ Βασ. 8,50        καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν, αἷς ἥμαρτόν σοι, καὶ κατὰ πάντα τὰ ἀθετήματα αὐτῶν, ἃ ἠθέτησάν σοι, καὶ δώσεις αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐνώπιον αἰχμαλωτευόντων αὐτούς, καὶ οἰκτειρήσουσιν αὐτούς·
Γ Βασ. 8,50              και θα γίνης ίλεως δια τας αδικίας, τας οποίας διέπραξαν ενώπιόν σου και γενικώς δι' όλας τας παραβάσεις και τας ανομίας, τας οποίας διέπραξαν ενώπιόν σου. Θα εμβάλης εις τας καρδίας αυτών, που τους αιχμαλώτισαν, συναισθήματα καλωσύνης και ελέους δι' αυτούς και θα τους ευσπλαγχνισθούν.
Γ Βασ. 8,51        ὅτι λαός σου καὶ κληρονομία σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐκ μέσου χωνευτηρίου σιδήρου.
Γ Βασ. 8,51               Τούτο δέ, διότι αυτός ο λαός σου είναι ιδικός σου, είναι κληρονομία σου, αυτοί τους οποίους συ ελευθέρους έβγαλες από την Αίγυπτον, από την σιδηράν κάμινον, εις την οποίαν έλυωναν.
Γ Βασ. 8,52        καὶ ἔστρωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὰ ὦτά σου ᾐνεῳγμένα εἰς τὴν δέησιν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν δέησιν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραὴλ εἰσακούειν αὐτῶν ἐν πᾶσιν, οἷς ἂν ἐπικαλέσωνταί σε,
Γ Βασ. 8,52              Ας είναι λοιπόν οι οφθαλμοί σου, Κυριε, και τα ώτα σου ανοικτά εις την δέησιν του κάθε Ισραηλίτου και εις την δέησιν όλου του Ισραηλιτικού λαού, δια να εισακούης αυτούς εις όλα, όσα θα σε παρακαλέσουν.
Γ Βασ. 8,53        ὅτι σὺ διέστειλας αὐτοὺς σεαυτῷ εἰς κληρονομίαν ἐκ πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς, καθὼς ἐλάλησας ἐν χειρὶ δούλου σου Μωυσῆ ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, Κύριε Κύριε.
Γ Βασ. 8,53               Διότι συ εξεχώρισες αυτούς από όλους τους άλλους λαούς της γης, δια να γίνουν ιδική σου κληρονομία, όπως εδήλωσες δια του δούλου σου του Μωϋσέως, όταν, Κυριε, Κυριε, έβγαλες τους προγόνους ημών ελευθέρους από την χώραν της Αιγύπτου".
Γ Βασ. 8,53α      Τότε ἐλάλησε Σαλωμὼν ὑπὲρ τοῦ οἴκου, ὡς συνετέλεσε τοῦ οἰκοδομῆσαι αὐτόν, Ἥλιον ἐγνώρισεν ἐν οὐρανῷ Κύριος, εἶπε τοῦ κατοικεῖν ἐν γνόφῳ· οἰκοδόμησον οἶκόν μου, οἶκον εὐπρεπῆ σεαυτῷ, τοῦ κατοικεῖν ἐπὶ καινότητος. οὐκ ἰδοὺ αὕτη γέγραπται ἐν βιβλίῳ τῆς ᾠδῆς;
Γ Βασ. 8,53α             Εις την περίστασιν αυτήν, όταν δηλαδή ο Σολομών απεπεράτωσε την ανοικοδόμησιν του ναού, ωμίλησε δια τον ναόν και είπεν· "Ο Κυριος εν τη σοφία του έθεσε τον ήλιον στον ουρανόν, δια να φωτίζη τους ανθρώπους, ενώ αυτός ο ίδιος κατοικεί στον γνόφον και μένει αόρατος. Αυτός με διέταξε και μου είπε· Οικοδόμησε τον ναόν μου, σεμνόν και ωραίον στους οφθαλμούς μου, δια να κατοικώ στον καινούργιον αυτόν οίκον". Αυτά δεν είναι γραμμένα στο βιβλίον εκείνο που ονομάζεται ωδή;
Γ Βασ. 8,54        Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν προσευχόμενος πρὸς Κύριον ὅλην τὴν προσευχὴν καὶ τὴν δέησιν ταύτην, καὶ ἀνέστη ἀπὸ προσώπου τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου ὀκλακὼς ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ διαπεπετασμέναι εἰς τὸν οὐρανόν.
Γ Βασ. 8,54              Οταν ο Σολομών γονατιστός εμπρός στο θυσιαστήριον του Κυρίου και με τας χείρας υψωμένας προς τον ουρανόν ετελείωσεν όλην την προσευχήν του, την δέησιν αυτήν, ηγέρθη από έμπροσθεν του θυσιαστηρίου,
Γ Βασ. 8,55        καὶ ἔστη καὶ εὐλόγησε πᾶσαν ἐκκλησίαν Ἰσραὴλ φωνῇ μεγάλῃ λέγων·
Γ Βασ. 8,55               εστάθη και ευλόγησεν όλην την συγκέντρωσιν των Ισραηλιτών με μεγάλην φωνήν και είπεν·
Γ Βασ. 8,56        εὐλογητὸς Κύριος σήμερον, ὃς ἔδωκε κατάπαυσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ Ἰσραὴλ κατὰ πάντα, ὅσα ἐλάλησεν· οὐ διεφώνησε λόγος εἷς ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ δούλου αὐτοῦ Μωυσῆ.
Γ Βασ. 8,56              "ας είναι δοξασμένος ο Κυριος σήμερον, ο οποίος ανέπαυσε τον ισραηλιτικόν του λαόν και επραγματοποίησεν όλα, όσα υπεσχέθη ότι θα κάμη. Καμμία από τας αγαθάς υποσχέσεις, τας οποίας έδωσε δια του Μωϋσέως στον ισραηλιτικόν λαόν, δεν έμεινεν ανεκπλήρωτος.
Γ Βασ. 8,57        γένοιτο Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν μεθ᾿ ἡμῶν, καθὼς ἦν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν· μὴ ἐγκαταλίποιτο ἡμᾶς μηδὲ ἀποστρέψοιτο ἡμᾶς,
Γ Βασ. 8,57               Είθε Κυριος ο Θεός ημών να είναι μαζή μας, όπως ήτο μαζή με τους προπάτοράς μας. Είθε να μη αποστρέψη ποτέ το πρόσωπόν του από ημάς και να μη μας εγκαταλείψη.
Γ Βασ. 8,58        ἐπικλῖναι καρδίας ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτὸν τοῦ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσειν πάσας ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ προστάγματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν.
Γ Βασ. 8,58              Ας ελκύση τας καρδίας μας προς αυτόν, δια να πορευώμεθα συμφώνως προς τας οδούς αυτού, να τηρούμεν όλας τας εντολάς του και τα προστάγματα του, τα οποία διέταξεν στους προπάτοράς μας.
Γ Βασ. 8,59        καὶ ἔστρωσαν οἱ λόγοι οὗτοι, ὡς δεδέημαι ἐνώπιον Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν, ἐγγίζοντες πρὸς Κύριον Θεὸν ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός, τοῦ ποιεῖν τὸ δικαίωμα τοῦ δούλου σου καὶ τὸ δικαίωμα λαοῦ Ἰσραὴλ ῥῆμα ἡμέρας ἐν ἡμέρᾳ ἐνιαυτοῦ,
Γ Βασ. 8,59              Οι ικευτικοί αυτοί λόγοι, τους οποίους ως δέησιν απηύθυνα προς τον Κυριον και Θεόν μας, ας είναι ενώπιον Κυρίου του Θεού μας ημέραν και νύκτα ως δίκαιον αίτημα εμού του δούλου σου, αλλά και όλου του Ισραηλιτικού λαού καθ' όλας τας ημέρας του έτους,
Γ Βασ. 8,60        ὅπως γνῶσιν πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς Θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι.
Γ Βασ. 8,60              δια να μάθουν όλοι οι λαοί της γης ότι Κυριος ο Θεός ημών αυτός είναι ο αληθινός Θεός, και δεν υπάρχει άλλος πλην αυτού.

[GALIS]

Ομως  το  σημαντικοτερο  ειναι  οτι το  β  Μακαβαιων  στο  οποιο φαινεται  σαφως  να  μιλα  ο  Προφητης  Ιερεμιας   ειναι   σε  απολυτη  συμφωνια  με  δυο  αποσπασματα   απο   το  βιβλιο   του. Οχι  απλα  παρουσιαζει   τη  μελλουσα  μετανοια  του Ισραηλ  αλλα   χρησιμοποιει   τη   ιδια  ακριβως  λεξη   που  ειχε  χρησιμοποιησει  ο  προφητης . Τη   πολυ  σημαντικη  λεξη   για  το  μελλον  του  Ισραηλ. ΙΛΕΩΣ Προκειται  για  τα  χωρια  Ιερεμιας  27 17-19  και  Ιερεμιας  38 34.Ως προς  το  τελευταιο  χωριο  ειναι  αξια  ιδιαιτερας  προσοχης  τα  συμφραζομενα  του

Β Μακ. 2,7         ὡς δὲ ὁ Ἱερεμίας ἔγνω, μεμψάμενος αὐτοῖς εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστος ὁ τόπος ἔσται, ἕως ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸς ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεως γένηται·
Β Μακ. 2,7               Οταν ο Ιερεμίας επληροφορήθη τούτο, τους ήλεγξε και είπεν· "ο τόπος αυτός θα μείνη άγνωστος έως ότου ,ο Θεός γίνη ίλεως και επαναφέρη από την αιχμαλωσίαν ελεύθερον τον λαόν του.
Β Μακ. 2,8         καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡς καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡς καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόπος καθαγιασθῇ μεγάλως.
Β Μακ. 2,8               Τοτε ο Κυριος θα αποκαλύψη τα ιερά αυτά αντικείμενα και θα φανή η δόξα του Κυρίου και η νεφέλη, όπως εφαίνετο επί της εποχής του Μωϋσέως και όπως εφάνη, όταν ο Σολομών έκαμε προσευχήν και παρεκάλεσε τον Θεόν, να καθαγιασθή ο ναός με μεγάλην δόξαν".

Ιερ. 27,17 Πρόβατον πλανώμενον Ἰσραήλ, λέοντες ἔξωσαν αὐτόν· ὁ πρῶτος ἔφαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Ἀσσοὺρ καὶ οὗτος ὕστερον τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ βασιλεὺς Βαβυλῶνος.
Ιερ. 27,17 Ωσάν πλανώμενον πρόβατον κατήντησεν ο λαός του Ισραήλ. Οι εχθροί του ωσάν λέοντες τον εξεδίωξαν από την χώραν του. Πρώτος ο βασιλεύς των Ασσυρίων κατέφαγεν αυτόν και έπειτα από αυτόν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος κατέφαγε και αυτά ακόμη τα κόκκαλά του.
Ιερ. 27,18 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐπὶ τὴν γῆν αὐτοῦ, καθὼς ἐξεδίκησα ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀσσούρ.
Ιερ. 27,18 Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος· Ιδού, εγώ θα τιμωρήσω τον βασιλέα της Βαβυλώνος και όλην αυτού την χώραν, όπως ετιμώρησα τον βασιλέα των Ασσυρίων.
Ιερ. 27,19 καὶ ἀποκαταστήσω τὸν Ἰσραὴλ εἰς τὴν νομὴν αὐτοῦ, καὶ νεμήσεται ἐν τῷ Καρμήλῳ καὶ ἐν ὄρει Ἐφραὶμ καὶ ἐν τῷ Γαλαὰδ καὶ πλησθήσεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ.
Ιερ. 27,19 Επειτα θα επαναφέρω ελεύθερον και θα εγκαταστήσω εις την χώραν του τον Ισραήλ, εις την περιοχήν της βοσκής του. Αυτός θα απολαύση τους καρπούς του Καρμήλου και του όρους Εφραίμ και της περιοχής Γαλαάδ. Θα χορτάση από αγαθά, με το παραπάνω η ψυχή του.
Ιερ. 27,20 ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ζητήσουσι τὴν ἀδικίαν Ἰσραήλ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ τὰς ἁμαρτίας Ἰούδα, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῶσιν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι τοῖς ὑπολελειμμένοις ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει Κύριος. -
Ιερ. 27,20 Κατά τας ημέρας εκείνας, κατά τον ευτυχή εκείνον καιρόν, θα αναζητούν οι άνθρωποι αμαρτίας του Ισραηλιτικού λαού και δεν θα υπάρχουν. Θα ζητούν παρανομίας του λαού του Ιούδα και δεν θα ευρίσκωνται. Διότι εγώ, λέγει Κυριος ο Θεός, θα είμαι ίλεως και σπλαγχνικός στους απομείναντας ανθρώπους του λαού μου επί της χώρας Ισραήλ.






Ιερ. 38,31 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα διαθήκην καινήν,
Ιερ. 38,31 Ιδού, έρχονται ευτυχείς ημέραι, λέγει ο Κυριος, και θα συνάψω με τους Ισραηλίτας και τους Ιουδαίους νέαν Διαθήκην.
Ιερ. 38,32 οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἣν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶ Κύριος.
Ιερ. 38,32 Αυτή δεν θα είναι όμοία με την Διαθήκην, την οποίαν συνήψα με τους προγόνους των κατά την εποχήν εκείνην, που εν τη στοργή μου και τη παντοδυναμία μου τους επήρα από τα χέρια και τους εβγαλα ελευθέρους από την Αίγυπτον, διότι εκείνοι δεν έμειναν πιστοί και δεν ετήρησαν την Διαθήκην μου, και εγώ τους παρημέλησα εξ αιτίας των παρανομιών των, λέγει ο Κυριος.
Ιερ. 38,33 ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη μου, ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, φησὶ Κύριος· διδοὺς δώσω νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν γράψω αὐτούς· καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.
Ιερ. 38,33 Αυτή είναι η Διαθήκη μου, την οποίαν εγώ θα συνάψω με τον ισραηλιτικόν λαόν έπειτα από τας ημέρας εκείνας, λέγει ο Κυριος. Θα δώσω ασφαλώς και βεβαίως Νομους κατανοητούς και δεκτούς εις την διάνοιάν των· θα γράψω αυτούς εις την καρδίαν των. Θα είμαι δι' αυτούς ο Θεός των και αυτοί θα είναι δι' εμέ ο λαός μου.
Ιερ. 38,34 καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων· γνῶθι τὸν Κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσί με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι. -
Ιερ. 38,34 Δεν θα διδάξουν πλέον ο καθένας τον συμποπολίτην του και ο αδελφός τον αδελφόν του λέγων· "μάθε από εμέ και γνώρισε τον Κυριον", διότι πάντες θα με γνωρίσουν από τον μικρόν έως τον μεγάλον, επειδή εγώ θα είμαι γεμάτος έλεος και συγγνώμην δια τας αμαρτίας των. Και δεν θα ενθυμηθώ πλέον τας αμαρτίας των.
Ιερ. 38,35 Ἐὰν ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον, φησὶ Κύριος, καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ τὸ ἔδαφος τῆς γῆς κάτω, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμῶ τὸ γένος Ἰσραήλ, φησὶ Κύριος, περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν.
Ιερ. 38,35 Και εάν, έστω, υψωθή ο ουρανός στο χάος του διαστήματος, λέγει ο Κυριος, και εάν η επιφάνεια της γης βυθισθή κάτω, εγώ δεν θα αποδοκιμάσω πλέον το ισραηλιτικόν γένος, λέγει ο Κυριος, δι' όλας εκείνας τας παρανομίας, τας οποίας διέπραξαν.

[GALIS]

Μια  πολυ  ενδιαφερουσα  τοποθετηση    στο  ακολουθο video

https://www.youtube.com/watch?v=I0cpWnx6xq4

[GALIS]

Επανερχομαστε  στο  πολυ  σημαντικο ακολουθο εδαφιο   ωστε  να  εξετασουμε  την  αξιοπιστια  των  πληροφοριων  που  μας παρεχει. Ειναι επιβεβλημενο  καθως  μπορει καποιοι   να  ισχυριστουν   οτι   η ακολουθη  αναφορα  ειναι  απλα  ενας  θρυλος,  μια παραδοση ,  χωρις  να  ανταποκρινεται  στην αληθεια.

Β Μακ. 2,4         ἦν δὲν ἐν τῇ γραφῇ ὡς τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν ἐκέλευσεν ὁ προφήτης χρηματισμοῦ γενηθέντος αὐτῷ συνακολουθεῖν· ὡς δὲ ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος, οὗ ὁ Μωυσῆς ἀναβὰς ἐθεάσατο τὴν τοῦ Θεοῦ κληρονομίαν.
Β Μακ. 2,4               Υπάρχει ακόμη και τούτο γραμμένον εις τα αρχεία· ότι ο ίδιος ο προφήτης Ιερεμίας, κατόπιν διαταγής που εδόθη εις αυτόν από τον Θεόν, διέταξε να μεταφερθή μαζή του η Κιβωτός της Διαθήκης. Με τα ιερά αυτά κειμήλια έφθασεν στο όρος Ναβαύ, όπου είχεν ανεβή ο Μωϋσής και είχεν ίδει την γην της Επαγγελίας, την οποίαν ο Θεός εκληροδότησεν στους Ισραηλίτας.
Β Μακ. 2,5         καὶ ἐλθὼν ὁ Ἱερεμίας εὗρεν οἶκον ἀντρώδη καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος εἰσήνεγκεν ἐκεῖ καὶ τὴν θύραν ἐνέφραξε.
Β Μακ. 2,5               Αφού έφθασεν εκεί ο Ιερεμίας, ευρήκεν οικίαν, η οποία είχε την μορφήν άντρου. Εις αυτήν εισήγαγε και απέθεσε την Κιβωτόν και το θυσιαστήριον του θυμιάματος. Κατόπιν δε έφραξε την θύραν.
Β Μακ. 2,6         καὶ προσελθόντες τινὲς τῶν συνακολουθούντων ὥστε ἐπισημήνασθαι τὴν ὁδὸν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν εὑρεῖν.
Β Μακ. 2,6               Μετά ταύτα μερικοί από τους συντρόφους του ήλθαν, δια να επισημάνουν με σημεία την οδόν, που ηκολούθησεν ο Ιερεμίας δια να κρύψη τα αντικείμενα αυτά, αλλά δεν την ευρήκαν.
Β Μακ. 2,7         ὡς δὲ ὁ Ἱερεμίας ἔγνω, μεμψάμενος αὐτοῖς εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστος ὁ τόπος ἔσται, ἕως ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸς ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεως γένηται·
Β Μακ. 2,7               Οταν ο Ιερεμίας επληροφορήθη τούτο, τους ήλεγξε και είπεν· "ο τόπος αυτός θα μείνη άγνωστος, έως ότου ο Θεός γίνη ίλεως και επαναφέρη από την αιχμαλωσίαν ελεύθερον τον λαόν του.
Β Μακ. 2,8         καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡς καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡς καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόπος καθαγιασθῇ μεγάλως.
Β Μακ. 2,8               Τοτε ο Κυριος θα αποκαλύψη τα ιερά αυτά αντικείμενα και θα φανή η δόξα του Κυρίου και η νεφέλη, όπως εφαίνετο επί της εποχής του Μωϋσέως και όπως εφάνη, όταν ο Σολομών έκαμε προσευχήν και παρεκάλεσε τον Θεόν, να καθαγιασθή ο ναός με μεγάλην δόξαν".

Οι  ανωτερω  πληροφοριες  του  χωριου   ειναι  αληθεις  και  αξιοπιστες  για  τους ακολουθους  λογους.

1) Η  αγια   γραφη  δεν  περιεχει  μυθους. Περιεχει  αληθη  γεγονοτα. Δεν   ειναι εστια  παραπλανησης  αλλα  πηγη  αληθειας. Το  Αγιο  Πνευμα  που  ειναι  ο  εμπνευστης  της  Γραφης  δεν   μεταφερει  σε  αυτη  μυθους.

2) Η  ιστορικη  επιστημη   ομοφωνα  δεχεται   οτι  τα  ιχνη  της  κιβωτου  χαθηκαν  το 586π.χ.  κατα  τη  Βαβυλωνιακη  αιχμαλωσια. Το   γεγονος  αυτο  ειναι  σε  απολυτη  αρμονια   με   το   ανωτερω  χωριο Β  Μακαβαιων.  Ο   Ιερεμιας  ηταν   Λευιτης  με   καθηκοντα  στο  ναο . Κηρυξε  μετανοια  στο  λαο   και  προειδοποιησε   για  την  αιχμαλωσια  απο  τους  Βαβυλωνιους. Ειναι   μαλιστα  προφανες  οτι  τα  γεγονοτα  στο  ανωτερω  αποσπασμα λαμβανουν  χωρα  λιγο  πριν  την  επιθεση  των  Βαβυλωνιων  το  586 π.χ.,  τοτε  δηλαδη  οπου  ιστορικη  επιστημη  χανει  τα  ιχνη  της  κιβωτου.


3) Ο  μοναδικος  προφητης   της  Π.Δ.  που  κανει  αναφορα  για  τη  κιβωτο  ειναι  ο  Ιερεμιας. Προκειται  για  το  Ιερ.  γ  16  .  Μαλιστα  χρησιμοποιει  δυοφορες  την λεξη  ιλεως   

4)Τα  δυο  γεγονοτα   που  αναφερονται   στο  στοιχο  7   δηλαδη  ο  συνολικος  επαναπατρισμος  των  εβραιων   και   η   σπλαχνικοτητα  του  Θεου προς  αυτους  μαρτυρειται   σε πανω   απο  40 χωρια  της  παλαιας  διαθηκης. Μαλιστα   θεοπνευστα   το  γεγονος  το  ερμηνευει  ο  αποστολος  Παυλος   στη  προς  Ρωμαιους  επιστολη  οπου  επικαλειται    χωρια  του προφητου  Ησαια.

Παράθεση

Ρωμ. 11,25         Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ᾿ ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ,
Ρωμ. 11,25                Σας τα λέγω αυτά, αδελφοί, διότι δεν θέλω να αγνοήτε αυτήν την κρυμμένην μέχρι σήμερον αλήθειαν, δια να μη θεωρήτε σστον ευατόν σας συνετόν και άγιον και περιφρονήτε τους Ισραηλίτας. Η αλήθεια δε αυτή είναι ότι εις ένα μεγάλο μέρος του Ισραηλιτικού λαού έχει γίνει σκλήρυνσις, μέχρις ότου το πλήθος των εθνικών, που έχει προγνωρίσει ο Θεός, εισέλθουν εις την βασιλείαν του Χριστού.
Ρωμ. 11,26         καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται, καθὼς γέγραπται· ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ·
Ρωμ. 11,26                Και έτσι, όταν αυτό πραγματοποιηθή, όλος ο Ισραηλιτικός λαός θα σωθή, όπως άλλωστε είναι γραμμένον στον προφήτην Ησαΐαν· "θα έλθη από την Σιών ο υπερασπιστής και ελευθερωτής, ο οποίος θα αποβάλη και θα εξαλείψη τας ασεβείας και τας αμαρτίας από τους απογόνους του Ιακώβ.
Ρωμ. 11,27         καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
Ρωμ. 11,27                Και αυτή είναι η συμφωνία και η διαθήκη μου με αυτούς, όταν θα αφαιρέσω και θα εξαλείψω τας αμαρτίας των".

Η   ανωτερω    ερμηνεια  του  απαοστολου  Παυλου   ερμηνευει  θεοπνευστα  τα  ακολουθα  χωρια  του  Ησαια

Παράθεση
Ησ. 27,9            διὰ τοῦτο ἀφαιρεθήσεται ἡ ἀνομία Ἰακώβ, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ εὐλογία αὐτοῦ, ὅταν ἀφέλωμαι τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῦ, ὅταν θῶσι πάντας τοὺς λίθους τῶν βωμῶν κατακεκομμένους ὡς κονίαν λεπτήν· καὶ οὐ μὴ μείνῃ τὰ δένδρα αὐτῶν, καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν ἐκκεκομμένα ὥσπερ δρυμὸς μακράν.
Ησ. 27,9                    Με την τιμωρίαν όμως αυτήν θα αφαιρεθή η αμαρτία του ισραηλιτικού λαού· ευλογία δι' αυτόν θα είναι τούτο· Οταν δηλαδή εγώ εξαλείψω την αμαρτίαν του, όταν αυτοί κρημνίσουν και κατακάψουν τους λίθους των βωμών και τους μεταβάλουν εις λεπτήν κόνιν, τότε δεν θα μείνει κανένα από τα ιερά δένδρα των ειδωλολατρικών τόπων και τα είδωλα αυτών θα κατακομματιαστούν, όπως κόβεται πυκνόν δάσος εις μακρυνήν περιοχήν.

Παράθεση
Ησ. 59,19          καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμῶν τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ οἱ ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ ὄνομα τὸ ἔνδοξον· ἥξει γὰρ ὡς ποταμὸς βίαιος ἡ ὀργὴ παρὰ Κυρίου, ἥξει μετὰ θυμοῦ.
Ησ. 59,19                  Ετσι δε θα φοβηθούν το όνομα του Κυρίου οι εχθροί του, που ευρίσκονται προς δυσμάς, όπως επίσης και εκείνοι που ευρίσκονται προς ανατολάς, θα φοβηθούν τυ ένδοξον Ονομα του. Διύτι η οργή του Κυρίου θα επέλθη εναντίον των ως ορμητικός μεγάλος ποταμός· θα έλθη ο Κυριος με θυμόν εναντίον των.
Ησ. 59,20          καὶ ἥξει ἕνεκεν Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ.
Ησ. 59,20                 Αλλα θα έλθη ως λυτρωτής ο Θεός, χάριν της Σιών, και θα εξαλείψη τας αμαρτίας των απογόνων του Ιακώβ.
Ησ. 59,21          καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη, εἶπε Κύριος· τὸ πνεῦμα τὸ ἐμόν, ὅ ἐστιν ἐπὶ σοί, καὶ τὰ ῥήματα, ἃ ἔδωκα εἰς τὸ στόμα σου, οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τοῦ στόματός σου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ σπέρματός σου· εἶπε γὰρ Κύριος, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
Ησ. 59,21                  Και αυτή θα είναι η νέα παρ' εμού διαθήκη προς αυτούς, είπεν ο Κυριος. Το ιδικόν μου πνεύμα, το οποίον θα είναι επάνω εις σέ, τον λυτρωμένον ισραηλιτικόν λαόν, και οι λόγοι, τους οποίους εγώ θα δώσω στο στόμα σου, δεν θα λείψουν ποτέ από τα χείλη σου και από το στόμα των απογόνων σου, από τώρα και στον αιώνα, διότι αυτό είπεν ο Κυριος.

Συνεπως  το   αποσπασμα  απο  το  β  Μακαβαιων  ειναι  σε  απολυτη  συμφωνια   με  τις  θεοπνευστες  ερμηνειες  του  αποαστολου   Παυλου.


3) Επισης  το  αποσπασμα  ειναι  και  σε  απολυτη  συμφωνια με  το  Ησαιας  4,5

Παράθεση
Ησ. 4,5              καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶς τόπος τοὺς ὄρους Σιὼν καὶ πάντα τὰ περικύκλῳ αὐτῆς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας καὶ ὡς καπνοῦ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός, καὶ πάσῃ τῇ δόξῃ σκεπασθήσεται·
Ησ. 4,5                      Θα έλθη ο Κυριος, και τότε ολόκληρος ο τόπος του όρους της Σιών και όλα τα γύρω από την πόλιν Ιερουσαλήμ, θα σκιάζωνται από δροσεράν νεφέλην κατά το διάστημα της ημέρας, κατά δε την νύκτα θα φωτίζωνται ωσάν από φως πυρκαϊάς, που θα αντιφεγγίζεται από τον αναβαίνοντα καπνόν. Ολος αυτός ο τόπος θα σκεπασθή από την μεγαλειώδη δόξαν του Κυρίου.
Ησ. 4,6              καὶ ἔσται εἰς σκιὰν ἀπὸ καύματος καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ ἀπὸ σκληρότητος καὶ ὑετοῦ.
Ησ. 4,6                      Ολοι και όλα, όσα υπάρχουν υπό την δροσεράν σκιαν της νεφέλης, θα προστατεύονται από το καύμα του ηλίου, θα σκεπάζωνται από τας ραγδαίας καταστρεπτικάς βροχάς, θα ευρίσκωνται εις ασφάλειαν και θα ζουν με άνεσιν.

Το  β  Μακαβαιων   κανει  σαφη  αναφορα για  την   εμφανιση   της  δοξας  του  Κυριου   υπο  τη  μορφη  νεφελης  οπως  γινοταν  και  την  εποχη  του Μωυσεως  και του  Σολομοντα. Αυτο  ακριβως  το  ειδος  της  παρουσιας  μαρτυρειται    και   στο  ανωτερω   χωριο  του  Ησαια.

Με  απλα  λογια  οπως  ακριβως  εμφανιζοταν  ο   Θεος  στους  χρονους  της  παλαιας διαθηκης  στους  Εβραιους , με  τον  ιδιο  ακριβως  τροπο  θα  εμφανιστει  και  παλι   σε  αυτους.  Θα    τους  παρουσιαστει   με  το   τροπο   που  γνωριζουν   μεσα  απο   τη  παλαια  διαθηκη. Διαυλος  λοιπον  επικοινωνιας  τους  θα  ειναι   η  ιδια  η  παραδοση  τους. Αλλωστε   ο  Θεος  δεν  ειναι  δυνατο  να  παρουσιαστει   στους  ανθρωπους  δια  της  ουσιας  Του   αλλα   δια  των  ακτιστων  ενεργειων  του. Για  αλλη  μια  φορα   λοιπον  θα  περουσιαστει  στο  λαο  Του   επειτα   απο   χιλιετηριδες   με    τη  μορφη  νεφελης  και  στηλης  πυρος.  Ολα  αυτα  ομως  μετα  τη  μεγαλη  δοκιμασια   του  Ισραηλ  που  περιγραφεται   στην εσχατολογικη  ομιλια  του  Κυριου.