Μονή Στομίου Κόνιτσας

[staboz]

Εδώ πραγματικά είναι πολύ κατάλληλος ο τόπος για να περιγράψω την επίσκεψή μου στη Μονή Στομίου στην Κόνιτσα.

Η διαδρομή προς τη Μονή από την περίφημη παλαιά γέφυρα του Αώου στην Κόνιτσα είναι κάτι παραπάνω από μαγευτική. Σχεδόν στο σύνολό της γίνεται δίπλα από το ποτάμι και το όλο περιβάλλον με την αγριότητα των βράχων, το βουητό του ποταμιού και την πανέμορφη βλάστηση συναρπάζει την ψυχή. Και αν κάθε εποχή η διαδρομή αυτή συναρπάζει, τώρα το Φθινόπωρο κυριολεκτικά μεθάει τον οδοιπόρο. Είναι τέτοια τα φθινοπωρινά χρώματα, που σε αφήνουν άφωνο. Η βλάστηση δίπλα από τους βράχους οργιώδης, αληθινή ζούγκλα. Το τοπίο στο μεγαλύτερο μέρος του απρόσιτο, λόγω των απόκρημνων χαραδρών και βράχων και γι\' αυτό μυστηριώδες και γοητευτικό. Μόνο με τα μάτια από απόσταση το απολαμβάνει κανείς και προσπαθεί με τη φαντασία του να διεισδύσει στα προκλητικά και ταυτόχρονα απόκρυφα μυστικά του. Προκλητικά, διότι προβάλλουν μπροστά στα μάτια με ένταση και δύναμη που κόβουν την αναπνοή. Απόκρυφα, διότι είναι αδύνατον να προσεγγιστούν και εξερευνηθούν. Είναι τόσο κοντά που θαρρείς θα απλώσεις τα χέρια και θα τα πιάσεις. Και ταυτόχρονα είναι τόσο απρόσιτα σαν να είναι σε άλλον πλανήτη. Απειλητικά εξ αιτίας του απόκρημνου περιβάλλοντος και φιλικά, αφού μοιάζουν να σε προσμένουν από παλιά, και σε χαιρετούν με ενθουσιασμό και αγάπη σε κάθε σου βήμα, σαν να σου λένε: Καλώς ήρθες! Σε περιμέναμε από καιρό. Γιατί άργησες; Εμείς για σένα είμαστε εδώ. Εσένα περιμέναμε! Εσένα μόνο! Σου μιλάνε τα βράχια, οι απότομες κορφές που χορεύουν γύρω σου στον ουρανό, οι χαράδρες, τα μεθυσμένα δένδρα, το ποτάμι, οι πηγές, τα τολμηρά αγριοκάτσικα στις απρόσιτες πλαγιές.
Απίστευτα πράγματα!

Εδώ βλέπουμε τη γέφυρα και μερικά παιδιά που μαθαίνουν καγιάκ.


Προχωρώντας λίγο πιο πέρα, αρχίζουμε να διακρίνουμε στο βάθος το Μοναστήρι.


Έχουμε πλησιάσει περισσότερο και η όλη εικόνα γίνεται καθαρότερη και συναρπαστικότερη.

[ρωμηός]

Υπάρχει σε ένα σημείο του δρόμου προς το Στόμιο ένας πελώριος βράχος, που φαίνεται μετέωρος, σα να συγκρατείται από τον ουρανό, έτοιμος να καταπλακώσει κάθε διαβάτη. Αυτό το θυμάμαι από μικρό παιδί και πάντα στο συγκεκριμένο κομμάτι του δρόμου, έβαζα μια τρεχάλα για να διαβώ το σημείο όσο πιο γρήγορα γινόταν. Παρόλα αυτά όμως αν σταθείς από κάτω νιώθεις ένα δέος. Το φωτογραφήσατε αυτό;;; Θα θελα πολύ να το ξαναδώ...

[staboz]

Είναι αρκετά τα σημεία όπου οι βράχοι κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των οδοιπόρων. Δεν ξέρω ποιό εννοείς. Ειδική τέτοια φωτογράφηση δεν έχω κάνει. Μπορεί όμως, φωτογραφίζοντας το σύνολο τώρα ή παλαιότερα, να έχω συμπεριλάβει και τέτοιο θέμα.
θα το κοιτάξω.
         Στ.

[ρωμηός]

Κι όμως είναι ένα ιδιαίτερο σημείο, κανά 20 λεπτο μετά τη γέφυρα, όταν ο δρόμος εξακολουθεί να πηγαίνει πλάι με το ποτάμι.

[staboz]

Δεν ξέρω άν έχω καταλάβει. Βάζω 3 φωτογραφίες του περυσινού καλοκαιριού.

Εδώ περίπου 10-15 λεπτά μετά τη γέφυρα.


Το ίδιο.



Εδώ στη μέση της διαδρομής, το πιο απότομο και δύσκολο σημείο του δρόμου, η Μεγάλη Σκάλα.

[staboz]

Συνεχίζω την περιγραφή της τελευταίας επίσκεψης στο Μοναστήρι



Έπειτα από τον κόπο της 2ωρης οδοιπορίας χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση και ζεστασιά




Απόλαυση και γαλήνη



Ημέρες πανσελήνου, γι\' αυτό και παρά τη συννεφιά μπορούμε να φωτογραφίσουμε



Νυχτερινή Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου Δημητρίου



Από την ίδια Λειτουργία



Κατάνυκτικές ώρες μοναδικές και αλησμόνητες



Η ανατολή είναι όνειρο

[Βασιλείου Μάριος]

Πολύ ωραίες, ευχαριστούμε!

[staboz]

Το δάσος αυτόν τον καιρό (του φθινοπώρου εννοώ) είναι πολύ διαφορετικότερο από το δάσος του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι είναι πλημμυρισμένο από τους πιο απίθανους ήχους. Τζιτζίκια, πουλιά, μέλισσες, άλλα έντομα, σκίουροι, σαύρες, το χτύπημα του δρυοκολάπτη, το κελάρυσμα των πηγών, το βουητό του ποταμού... μια παναρμόνια μουσική.

Αυτή την εποχή όμως όλα είναι διαφορετικά. Μια ησυχία μυστηριώδης επικρατεί παντού. Μόνο αραιά και που ακούγεται κάποιο ελαφρό καλάδημα από κοτσύφι ή σπουργιτάκι που σπάζει τη σιωπή και την κάνει πιο μυστηριώδη. Κι ακόμη πιο μυσηριώδη την κάνουν τα μελαγχολικά φθινοπωρινά χρώματα... ρίγος διατρέχει τον επισκέπτη. Αυτού του ρίγους αποτέλεσμα είναι και οι εικόνες που ακολουθούν




Ας απολαύσουμε τώρα μερικές από τις πιο μαγευτικές της περιοχής του Μοναστηριού.

[Βασιλείου Μάριος]

Καταπληκτικές!

:thankyou:

[ρωμηός]

Καλά απίθανες οι φωτογραφίες. κ. Σταύρο στο επόμενο ταξίδι-ανάβαση στοπ Στόμιο, να συμπεριλάβετε και όσους συνευωχητές το επιθυμούν. Ειδικά ο Μάριος, πιστεύω, θα ξετρελαθεί με το τοπίο, θα έχει δε και την ευκαιρία να βολτάρει με το αγαπημένο του ποδήλατο...

Υγ.Μάριε: Άντε τυχερέ 2 βράδια στο μοναστήρι με τον Σταμπόζ, σε βλέπω μετά να χρειάζεσαι τρίμηνη άδεια από κάθε διαδικτυακή τεχνική παρέμβαση στο φόρουμ!!!! Έχεις να φας πολλές :sfiri: :sfiri: :sfiri:

[Βασιλείου Μάριος]

Ειδικά ο Μάριος, πιστεύω, θα ξετρελαθεί με το τοπίο, θα έχει δε και την ευκαιρία να βολτάρει με το αγαπημένο του ποδήλατο...
Υγ.Μάριε: Άντε τυχερέ 2 βράδια στο μοναστήρι με τον Σταμπόζ, σε βλέπω μετά να χρειάζεσαι τρίμηνη άδεια από κάθε διαδικτυακή τεχνική παρέμβαση στο φόρουμ!!!! Έχεις να φας πολλές :sfiri: :sfiri: :sfiri:

:yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes: :yikes:


Αλλά πολύ ευχαρίστως θα ερχόμουν!

[staboz]

Θα χαιρόμουν πολύ να πάω με συντροφιά και πολύ περισσότερο με τον αγαπητό μας Μάριο. Πέρυσι είχαμε πάει με τους Δημήτρη Λούκα, Βασίλη Λεονταρή και Αρτέμη Παπαγεωργίου. Ειδικά ο Αρτέμης ξετρελλάθηκε. Όσο για ποδήλατο δεν βλέπω να είναι τόσο εύκολο να φτάσει εκεί. Ούτε ο τόπος είναι κατάλληλος για τέτοιο όχημα. Οι πιο καλές φωτογραφίες βγήκαν σε μέρη που χρειάζεται σκαρφάλωμα και μάλιστα όχι εντελώς ακίνδυνο.

[Βασιλείου Μάριος]

Δεν είναι απαραίτητο να πάρω ποδήλατο! Τα σκαρφαλώματα και κάτι τέτοιες επικύνδυνες διαδρομές, δεν τις φοβάμαι! Μου αρέσουν πάρα πολύ!

[staboz]

Ακόμα και ένα μόνο κιτρινισμένο φύλλο μπορεί να διηγηθεί ολόκληρη ιστορία σ\' αυτόν που θα το πλησιάσει με αγάπη. Κιτρινισμένα φύλλα υπάρχουν και στα άλση των πόλεων. Όμως εδώ το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό. Είναι η απόλυτη ησυχία και η επίσης απόλυτη μοναξιά που κάνει τη φωνή έστω και ενός κιτρινισμένου φύλλου να ακούγεται καθαρά. Και δεν είναι μόνο τα φύλλα που ομιλούν...






Είναι τα πανέμορφα λουλούδια



Είναι και σπάνια καλλιτεχνήματα μοναδικής ομορφιάς








Εδώ το μονοπάτι που οδηγεί σε μια θαυμάσια πηγή πολύ κοντά στο Μοναστήρι




Η πανέμορφη πηγή με το μοναδικό χωνευτικό νερό




Το καθολικό της Μονής μέσα στο υπέροχο και υποβλητικό περιβάλλον. Η κορυφή ψηλά είναι η υψηλότερη της Τύμφης. Ονομάζεται Γκαμήλα και έχει ύψος 2497 μέτρα. Είναι το 6ο σε ύψος βουνό της Ελλάδος. Ακριβώς απέναντι από αυτήν, στην άλλη πλευρά της χαράδρας του Αώου, αριστερά μας, όπως κοιτάζουμε, βρίσκεται ο Σμόλικας, το δεύτερο σε ύψος βουνό της Ελλάδος (2637 μέτρα). Και ακόμη πιο αριστερά είναι ο Γράμμος, 4ο σε ύψος βουνό της πατρίδας μας (2510 μέτρα). Προς το δεξί μας χέρι τώρα, στην πίσω πλευρά της Τύμφης βρίσκεται η χαράδρα του Βίκου με το περίφημο ποτάμι, τον Βοϊδομάτη, που έχει τα καθαρότερα νερά όλων των ποταμιών, διότι δεν σχηματίζεται από μικρές πηγές και ρυάκια, αλλά ξεπροβάλλει ξαφνικά όλος μαζί από τα ριζά του βουνού (της Τύμφης). Για τον ίδιο λόγο τα νερά του, ακόμη και το καλοκαίρι είναι κρύα. Ο Βοϊδομάτης κινείται σχεδόν παράλληλα με τον Αώο, στον κάμπο της Κόνιτσας όμως τα δύο ποτάμια συναντιούνται. Αριστερά και δεξιά από τη χαράδρα του Βίκου βρίσκονται χτισμένα τα περίφημα Ζαγοροχώρια. Το όλο οικοσύστημα σχηματίζει τον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, απίστευτης πραγματικά ομορφιάς και συνεχών εκπλήξεων.

[staboz]

Θα συνεχίσω άλλη φορά

[staboz]

ΤΑΛΑΝΤΟ, ΣΗΜΑΝΤΡΟ, ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ



ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ ΚΕΛΛΙΑ



ΣΠΗΛΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ



Η ΧΑΡΑΔΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΗ









ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΜΑΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΣΠΗΛΙΑ



ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΣΤΟ ΧΑΟΣ



ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΛΛΑΚΙ ΤΟΥ π. ΠΑΪΣΙΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΣΤΑΥΡΟ ΔΙΠΛΑ



Η ΠΑΛΙΑ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ



Ο, ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΔΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΡΝΟ ΤΟΥ π. ΠΑΪΣΙΟΥ


ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΗ ΝΥΧΤΑ

[staboz]

Κυριακή 28 Οκτωβρίου. Η Θεία Λειτουργία κατανυκτική και συγκινητική. Αλησμόνητα βιώματα. Έπειτα προς το μεσημέρι ετοιμασία για αναχώρηση. Τελευταίες φωτογραφίες από τη Μονή και το περιβάλλον.


ΕΔΩ Ο ΝΑΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ






ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ



ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ






ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ



Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ!

[staboz]

Αυτή ήταν, αγαπητοί Φορουμαδελφοί και φίλοι η προσκυνηματική μου επίσκεψη στο πολυαγαπημένο μου Μοναστήρι. Ελπίζω να σας έδωσα μια μικρή γεύση των βιωμάτων μου. Λησμόνησα μόνο να σας πώ ότι συνδυάστηκε και υλικότερα με το τερπνό το ωφέλιμο αυτής της επίσκεψης. Επειδή είχε 5-6 μαστόρους ο π. Κοσμάς αυτό το διάστημα στο Μοναστήρι, κράτησε κάποιες μέρες πρίν μια προβατίνα και ένα αρνάκι από κάποιον βοσκό που κατέβασε εκείνες τις μέρες τα πρόβατά του από το βουνό στον κάμπο. Έτσι η προβατίνα πήρε πρώτη το δρόμο της σφαγής. Εγώ δεν πρόλαβα το ψήσιμό της. Πρόλαβα όμως τον πατσά! Και τί να σας περιγράψω! Ήταν από τα ωραιότερα φαγητά της ζωής μου. Οψοποιών μαγγανείαι (μάγια των μαγείρων) ήγουν καλογηρική μαγειρική.

Πάνω βέβαια από όλα, τη φυσική ομορφιά, την υλική παρηγοριά και τα όμοια, είναι η χάρη που δίδεται πλούσια στον αγιασμένο αυτό τόπο, τον οποίο ο π. Παΐσιος τον ονόμαζε το μικρό περιβολάκι, σε αντιστοιχία με το μεγάλο περιβόλι της Παναγίας, το Άγιο Όρος.

Τελειώνοντας να σημειώσω ότι άν κάποιος θέλει κάποια από τις φωτογραφίες σε μεγαλύτερη ανάλυση, ας μη διστάσει να το ζητήσει από εδώ. Μου είναι πολύ εύκολο να το κάνω.

[giannis]

Κ. Σταύρο πρόσφατα επισκεφθήκαμε με έναν φίλο το μοναστήρι του Στομίου. Ήταν η δεύτερη επίσκεψή μου η πρώτη ήταν την άνοιξη του 2004 αν δεν κάνω λάθος όταν είχαμε πάει μαζί σας με φοιτητές από τον Απ. Παύλο σας είμαι ευγνώμων γιατί τότε μου δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσω το περιβολάκι της Παναγίας! Όντως από την στιγμή που αρχίζει κανείς να βαδίζει στο μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι καταλαβαίνει ότι περπατάει σε ένα δρομάκι που το έχουν ποτίσει με τον ιδρώτα του άγιοι όπως ο γέροντας Παΐσιος. Μάλιστα θυμάμαι ένα περιστατικό που είχα διαβάσει στον βίο του: κάποιος έκανε δωρεά στο μοναστήρι τα μάρμαρα για την πλακόστρωση του ναού τα μάρμαρα ήρθαν μέχρι την αρχή του μονοπατιού και από εκεί έπρεπε να βρεθεί τρόπος να ανεβούν στο μαναστήρι. Ο γέροντας μίλησε στους Κονιτσιώτες ώστε να φέρουν τα ζώα τους για να ανεβάσουν τα μάρμαρα εκείνοι όμως φοβήθηκαν για τα ζώα να μην γλιστρήσουν φορτωμένα στον γκρεμό και έτσι ο π. Παΐσιος ξεκίνησε να ανεβάζει τις μαρμάρινες πλάκες μία μία στην πλάτη. Έτσι βλέποντάς τον οι Κονιτσιώτες συγκινήθηκαν και έβαλαν τα μουλάρια τους να ανεβάσουν τα υπόλοιπα μάρμαρα.

Στο μοναστήρι συναντήσαμε τον π. Κοσμά με τον υποτακτικό του Παύλο και μας έκαναν το τραπέζι. Ήταν φακιές με τουρσί αλλά ήταν εξίσου νόστιμα με την προβατίνα κ. Σταύρο.

Οι φωτογραφίες σας εξαιρετικές και νομίζω ότι η καλύτερη είναι αυτή με την ανατολή!

[staboz]

Χαίρομαι για την επίσκεψη και ζηλεύω!
          Στ.