Σημεία των καιρών

[staboz]

΄
                                      1. Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ

Ὑπάρχει ἕνα καίριο προφητικὸ σημεῖο ποὺ φανερώνει ὅτι βρισκόμαστε σὲ σημαντικὴ καμπὴ τῆς ἱστορίας καὶ τὸ ὁποῖο μᾶς τοποθετεῖ ἀκόμη καὶ χρονικὰ σὲ κρίσιμους καιροὺς. Τὸ καίριο αὐτὸ σημεῖο εἶναι ἡ πραγματοποίηση μιᾶς πανάρχαιας προφητείας στὶς μέρες μας. Ἡ προφητεία αὐτὴ ἐκπληρώθηκε σὲ δύο φάσεις. Ἡ πρώτη φάση της ἔγινε πρὶν ἀπὸ χίλια ἐννιακόσια τόσα χρόνια καὶ ἡ δεύτερη φάσης της ἐκπληρώθηκε τώρα, στὴν ἐποχή μας, πρὶν λίγες μόνο δεκαετίες.

Πρώτη φάση: ὁ διασκορπισμός

Μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σχεδὸν μέχρι τὸ τέλος της, μετὰ τὴν προφητεία περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ μας ἡ πιὸ πολυπροφητευμένη προφητεία εἶναι αὐτή. Αὐτὴ ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ προφητεύεται στὸ βιβλίο τοῦ Δευτερονομίου, σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποὺ τὸ ἔγραψε ὁ προφήτης Μωυςῆς.
Τί λέγει ἐκεῖ;  Μιλάει γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἑβραίους, καὶ λέγει ὁ Μωυςῆς, ὁ ἀρχηγός, ὁ ἐλευθερωτὴς τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, προφητεύοντας τὰ μελλοντικὰ γεγονότα ποὺ ἐπρόκειτο νά συμβοῦν σ᾿ αὐτὸν τὸν λαό, τὰ ἑξῆς:
«Καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφράνθη Κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν εὖ ποιῆσαι ὑμᾶς καὶ πληθῦναι ὑμᾶς, οὕτως εὐφρανθήσεται Κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς, καὶ ἐξαρθήσεσθε ἐν τάχει ἀπὸ τῆς γῆς, εἰς ἣν εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. καὶ διασπερεῖ σε Κύριος ὁ Θεός σου εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς, καὶ δουλεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις καὶ λίθοις, οὕς οὐκ ἠπίστω σὺ καὶ οἱ πατέρες σου. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐκείνοις οὐκ ἀναπαύσει σε, οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται στάσις τῷ ἴχνει τοῦ ποδός σου, καὶ δώσει σοι Κύριος ἐκεῖ καρδίαν ἀθυμοῦσαν καὶ ἐκλείποντας ὀφθαλμοὺς καὶ τηκομένην ψυχήν. καὶ ἔσται ἡ ζωή σου κρεμαμένη ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου, καὶ φοβηθήσῃ ἡμέρας καὶ νυκτὸς καὶ οὐ πιστεύσεις τῇ ζωῇ σου· τὸ πρωΐ ἐρεῖς· πῶς ἂν γένοιτο ἑσπέρα; καὶ τὸ ἑσπέρας ἐρεῖς· πῶς ἂν γένοιτο πρωΐ; ἀπὸ τοῦ φόβου τῆς καρδίας σου, ἃ φοβηθήση, καὶ ἀπὸ τῶν ὁραμάτων τῶν ὀφθαλμῶν σου, ὧν ὄψῃ (Δευτ. κη' 63-67).
Ἐπειδὴ εἶσαι λαός σκληροτράχηλος, σκληρὸς λαός, γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο θὰ ἔρθει κάποια ἐποχὴ ποὺ θὰ σὲ διασκορπίσει ὁ Θεὸς «εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς».  Θὰ σᾶς σκορπίσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο τῆς γῆς ἕως τὸ ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς σὲ ὅλα τὰ ἔθνη!
  Πραγματοποιήθηκε αὐτὴ ἡ φοβερὴ προφητεία;  Πραγματοποιήθηκε τὸ ἔτος 70 μ.Χ., τότε ποὺ ὁ στρατηγὸς τῶν Ρωμαίων καὶ μετέπειτα αὐτοκράτορας, ὁ Τῖτος, μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐπαναστατικὴ ἐξέγερση τῶν Ἑβραίων, πολιόρκησε τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν κατέλαβε καὶ ἔβαλε κυριολεκτικὰ νὰ τὴν σκάψουν, νὰ τὴν ὀργώσουν.  Δὲν ἔμεινε πέτρα πάνω στὴν πέτρα, ἀκριβῶς ὅπως εἶχε προφητεύσει ὁ Χριστός μας, λέγοντας ὅτι «οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ» (Μάρκ. ιγ' 2).  Ἦταν τόση ἡ λύσσα τῶν Ρωμαίων ἐναντίον τῶν ἐπαναστατῶν, ποὺ δὲν ἄφησαν σχεδὸν τίποτε ὄρθιο, κατέστρεψαν τὰ πάντα.  Ἕνα ἑκατομμύριο Ἑβραῖοι τότε ἐξοντώθηκαν.  Τριαντατρεῖς χιλιάδες τοὺς σταύρωσε ὁ Τῖτος.  Σταμάτησε νὰ σταυρώνει, γιατί; Διότι, λένε, τοῦ τέλειωσαν τὰ ξύλα!  Δὲν εἶχε ἄλλα ξύλα.  Καὶ τοὺς ὑπόλοιπους –ὅσους μείνανε– τοὺς πῆρε καὶ τοὺς σκόρπισε σὲ ὅλο τὸν κόσμο! Πέντε-πέντε, δέκα-δέκα, ἀπὸ λίγους σὲ κάθε περιοχή, γιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ σχηματίσουν πλέον ἐπαναστατικοὺς πυρῆνες καὶ ἀναστατώνουν τὴν αὐτοκρατορία.


Δεύτερη φάση: ἡ ἐπισυναγωγή

Ὁ διασκορπισμὸς ἔγινε τὸ 70 μ.Χ.  Ἀπὸ τότε οἱ Ἑβραῖοι εἶναι σκορπισμένοι σὲ ὅλο τὸν κόσμο.  Στὴν Παλαιστίνη, ἐκεῖ στὸ Ἱσραήλ, στὴν πατρίδα τους, δὲν ὑπῆρχε κανένας σχεδὸν Ἑβραῖος.
Γιὰ πρώτη φορὰ ἄρχισαν νὰ μαζεύονται Ἑβραῖοι στὴν Παλαιστίνη περίπου τὸ ἔτος 1700.  Αὐτό τώρα εἶναι ἡ πραγματοποίηση της δεύτερης φάσης τῆς προφητείας, ἡ ὁποία συνεχίζει καί λέει ὅτι:
«Καὶ ἔσται ὡς ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ σὲ πάντα τὰ ρήματα ταῦτα, ἡ εὐλογία καὶ ἡ κατάρα, ἣν ἔδωκα πρὸ προσώπου σου, καὶ δέξῃ εἰς τὴν καρδίαν σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, οὗ ἐὰν διασκορπίσῃ σε Κύριος ἐκεῖ, καὶ ἐπιστραφήσῃ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ κατὰ πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἰάσεται Κύριος τὰς ἁμαρτίας σου καὶ ἐλεήσει σε καὶ πάλιν συνάξει σε ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς διεσκόρπισέ σε Κύριος ἐκεῖ. ἐὰν ᾖ ἡ δια-σπορά σου ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε Κύριος ὁ Θεός σου, καὶ ἐκεῖθεν λήψεταί σε Κύριος ὁ Θεός σου· καὶ εἰσάξει σε ὁ Θεός σου ἐκεῖθεν εἰς τὴν γῆν, ἣν ἐκληρονόμησαν οἱ πατέρες σου, καὶ κληρονομήσεις αὐτήν· καὶ εὖ σε ποιήσει καὶ πλεοναστόν σε ποιήσει ὑπὲρ τοὺς πατέρας σου» (Δευτ. λ' 1-5).
Ἀφοῦ θὰ σᾶς ἔχει σκορπίσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο τῆς γῆς μέχρι τὸ ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς, θὰ ἔρθει κάποια ἐποχὴ ποὺ θὰ σᾶς ἐλεήσει καὶ θὰ σᾶς συνάξει καὶ πάλι ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἔθνη στὰ ὁποῖα σᾶς διεσκόρπισε ἐκεῖ. «Ἐὰν ᾖ ἡ διασπορά σου ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε Κύριος ὁ Θεός σου, καὶ ἐκεῖθεν λήψεταί σε Κύριος ὁ Θεός σου· καὶ εἰσάξει σε ὁ Θεός σου ἐκεῖθεν εἰς τὴν γῆν, ἣν ἐκληρονόμησαν οἱ πατέρες σου, καὶ κληρονομήσεις αὐτήν»· ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ θὰ εἶστε σκορπισμένοι, ἀκόμη κι ἂν εἶστε σκορπισμένοι ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο τοῦ οὐρανοῦ μέχρι τὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ οὐρανοῦ, ἀπὸ ἐκεῖ θά σᾶς μαζέψει ὁ Κύριος καὶ Θεός σας καὶ θὰ σᾶς φέρει στὴ γῆ τῶν πατέρων σας, καὶ θὰ σᾶς τὴν δώσει πάλι νὰ εἶναι δική σας καὶ θὰ τὴν κληρονομήσετε.
Ἀπίστευτο φαινόταν νὰ πραγματοποιηθεῖ κατὰ γράμμα αὐτή ἡ προφητεία. Καὶ ὅμως πραγματοποιήθηκε στὴν ἐποχή μας, πρὶν ἀπὸ 60 χρόνια, ὅταν στὶς 14 Μαϊου τοῦ 1948 ὁ Δαβὶδ Μπὲν Γκουριὸν κήρυξε τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ.
Αὐτὴ ἡ προφητεία, εἶναι καὶ μιὰ προφητεία κλειδί. Προφητεία ἡ ὁποία μᾶς ἀνοίγει ἕνα παράθυρο πρὸς τὸ μέλλον καὶ βάζει καὶ τὶς ἄλλες προφητεῖες σὲ μία σειρά, βάζει τὰ γεγονότα τῆς ἱστορίας σὲ κάποια τάξη. Μέχρι τὸ 1948 βρισκόμαστε σὲ σκοτάδι. Ἀπὸ τότε ἄνοιξε λίγο τὸ μέλλον καὶ μποροῦμε νὰ προβλέψουμε ὁρισμένα ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν, καὶ ποὺ εἶναι βέβαια ἀνησυχητικά, ἀφοῦ ἀφοροῦν κυρίως τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου.
Μὲ τὴ δημιουργία τοῦ Ἑβραϊκοῦ κράτους ἔφυγε καὶ τὸ τελευταῖο ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐμπόδιο γιὰ τὸ ὁποῖο ἔκανε λόγο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Β' πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του, λέγοντας ὅτι γιὰ νὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος πρέπει πρῶτα νὰ φύγει ἀπὸ τὴ μέση \"ὁ κατέχων\", ὁ κάτοχος, ὁ κατακτητὴς δηλαδὴ τῆς ἁγίας γῆς. Πέρασαν 10 κατακτητὲς στὴν Ἰουδαία ἀπὸ τότε ποὺ καταστράφηκε ἡ Ἱερουσαλήμ. Τελευταῖοι ἦσαν οἱ Ἄγγλοι. Καὶ ἐπιτέλους ἡ ἁγία γῆ περιῆλθε καὶ πάλι στὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, κατὰ τὴν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴ δημιουργία τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ ἔπαυσε ἡ ἁγία γῆ νὰ βρίσκεται ὑπὸ ξένη κατοχή, ἀπελευθερώθηκε, δὲν ὑπάρχει ἄλλος ''κατέχων'', ἄλλος κά-τοχος τῆς ἁγίας γῆς τοῦ Ἰσραήλ.  Τὸ ἐμπόδιο ἑπομένως, τὸ μεγάλο ποὺ ἔκλεινε τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου, «ὁ κατέχων», βγῆκε ἀπὸ τὴ μέση, ἔφυγε. Ἔφυγε μετὰ ἀπὸ 19 αἰῶνες κι αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἄνοιξε πλέον ὁ δρόμος.  Ἀσφαλῶς δὲν γνωρίζουμε πότε θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, ἀλλὰ τώρα γνωρίζουμε ὅτι μέχρι τὸ ἔτος 1948 δὲν μποροῦσε νὰ ἔρθει∙ ἀπό ἐκεῖ καὶ πέρα μπορεῖ, διότι ὁ δρόμος ἄνοιξε. Μπορεῖ νὰ ἔρθει – τὸ πότε ὅμως τὸ γνωρίζει μόνον ὁ Θεός.


Ο ΝΑΟΣ

Ἀπομένει τώρα νὰ κτισθεῖ καὶ ὁ μεγάλος Ναός, τὸ κέντρο τῆς λατρείας τῶν Ἑβραίων, διότι ἐκεῖ, σ᾿ αὐτὸν τὸν ναὸ θὰ ἐγκατασταθεῖ ὁ Ἀντίχριστος καὶ θὰ αὐτοανακηρυχθεῖ Θεός. Γιατί δὲν τὸν κτίζουν τὸν ναὸ οἱ Ἑβραῖοι;  Δὲν τὸν κτίζουν, διότι θέλουν νὰ τὸν κατασκευάσουν στὴ θέση τοῦ παλαιοῦ ναοῦ· ἀλλὰ στὴ θέση ποὺ ἦταν ὁ παλαιὸς ναὸς βρίσκεται κτισμένο ἀπὸ αἰῶνες τὸ δεύτερο μεγαλύτερο μουσουλμανικό προσκύνημα στὸν κόσμο, τὸ τέμενος τοῦ Ὀμάρ.
Τὸ σημαντικὸ ὅμως εἶναι ὅτι οἱ Ἑβραῖοι τὰ ἔχουν ὅλα ἕτοιμα προκειμένου νὰ προχωρήσουν στὴν ἀνοικοδόμηση.  Πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἕνα δη-μοσίευμα τοῦ ἀμερικανικοῦ περιοδικοῦ ΤΙΜΕ μὲ τόν τίτλο \"Time For a New Temple?\" (δηλαδή «ὥρα γιά ἕναν καινούργιο ναό;»), μᾶς πληροφοροῦσε ὅτι οἱ Ἑβραῖοι στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν ἐτοιμάσει τὰ πάντα γιὰ τὸν ναό. Εἶχε μάλιστα καὶ φωτογραφία μὲ τὴν ἀρχιτεκτονικὴ μακέτα τὸ TIMΕ. Τὰ ἔχουν ἕτοιμα ὅλα, λέει τὸ δημοσίευμα. Ἀκόμη καὶ τὶς πέτρες καὶ τὰ πάντα, τὰ πιὸ πολύτιμα ὑλικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ σπάνια μέρη τοῦ κόσμου, τὰ ἔχουν συγκεντρωμένα ὅλα στὴν Ἀμερική. Πανάκριβα ὑλικά, πολύτιμους λίθους, ὅλα ἔτοιμα. Ἔχουν ἑτοιμάσει καὶ ἀρχιερατικὲς στολὲς γιὰ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ἱερὰ σκεύη γιὰ τὸν ναὸ καὶ μουσικὰ ὄργανα, τὰ παλαιὰ παραδοσιακὰ ὄργανα, γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ μάλιστα, πληροφορεῖ τὸ δημοσίευμα, ἔχουν ψάξει τὰ γενεολογικά τους δένδρα γιὰ νὰ βροῦν ποιοὶ κατάγονται ἀπὸ ἱερατικὴ ρίζα, προκειμένου νὰ γίνουν ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς στὸν νέο ναό.  Εἶναι ὅλα ἕτοιμα. Περιμένουν μόνο τὴν εὐκαιρία νὰ γκρεμιστεῖ τὸ τέμενος τοῦ Ὀμὰρ γιὰ νὰ προχωρήσουν.




                                                                2. ΑΨΙΝΘΟΣ-ΤΣΕΡΝΟΜΠΥΛ

Ἂς ἔρθουμε τώρα σὲ ἕνα πιὸ συγκεκριμένο σημεῖο, ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει λειτουργήσει καὶ αὐτὸ σὰν συναγερμός, σὰν σῆμα κινδύνου, θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει ξυπνήσει ὅλον τὸν κόσμο.
Μέσα δηλαδὴ στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἔχει προφητευθεῖ ἔνα συγκλονιστικὸ σημεῖο, τὸ ὁποῖο, ὅσο κι ἂν αὐτὸ ἀκούγεται ἀπίστευτο, πραγματοποιήθηκε στὶς μέρες μας.
Ἐκεῖ λοιπόν, στὸ ὄγδοο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, λέγει ὅτι εἶδε ὁ Εὐαγγελιστὴς ἕνα ἀστέρι  μεγάλο –ἔτσι τὸ περιγράφει, μὲ αὐτὴ τὴν εἰκόνα– νὰ καίγεται σὰν λαμπάδα καὶ νὰ πέφτει πάνω στὸ ἕνα τρίτο τῶν ὑδάτων τῆς γῆς καὶ νὰ μολύνει τὰ νερά:
«Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ  Ἄψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν» (Ἀποκ. η' 10-11).
Ἔπεσε, λέγει, αὐτὸ τὸ ἀστέρι –μᾶς δίνει τὸ ὄνομα αὐτοῦ ποὺ ὀνομάζει ἀστέρι καὶ λέγει ὅτι τὸ ὄνομά του εἶναι Ἄψινθος– καὶ ὅπου ἔπεσε, ἔκανε ἄψινθο καὶ τὰ νερά, τὰ μετέτρεψε σὲ ἄψινθο.  Ἄψινθος εἶναι ἡ ἀψιθιά, ἕνα φυτὸ ποὺ χρησιμοποιεῖται κυρίως γιὰ φαρμακευτικοὺς σκοπούς· ὑπάρχει πλούσιο καὶ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι πικρή, ἀλλὰ εἶναι θεραπευτικὴ γιὰ πολλὲς ἀσθένειες.
Εἶναι ἐντυπωσιακὸ αὐτὸ τὸ ἕνα τρίτο ποὺ σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστής. Καὶ ἀκόμη πιὸ χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ δίνει στὸ παράξενο αὐτὸ ἀστέρι: Ἄψινθος. Αὐτὰ τὰ δύο στοιχεῖα εἶναι σημαντικά, διότι μὲ αὐτὰ θὰ μποροῦμε νὰ ἐπιβεβαιώσουμε ὅτι πράγματι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο μιλάει τὸ ἱερὸ κείμενο –μὲ τὸν τρόπο ποὺ μποροῦσε νὰ περιγραφεῖ τότε, στὴν ἐποχὴ ἐκείνη– εἶναι αὐτὸ ποὺ συνέβη στὶς μέρες μας.
Ποιὸ εἶναι τὸ σημερινὸ γεγονὸς καὶ πῶς ἐκπληρώνει τὰ δύο αὐτὰ χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα;
Τὸ γεγονὸς εἶναι αὐτὸ ποὺ συνέβη στίς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1986 στὴν μικρὴ πόλη Τσερνομπὺλ κοντὰ στὸ Κίεβο τῆς Οὐκρανίας τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Τότε ἐξεράγη ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἀντιδραστῆρες τοῦ ἐκεῖ πυρηνικοῦ ἐργοστασίου καὶ μόλυνε μὲ ραδιενέργεια τὸ ἕνα τρίτο τῆς γῆς.  Ἔγραψε πράγματι τὸ περιοδικὸ TΙMΕ τότε ὅτι ἡ μόλυνση τῆς ραδιενέργειας κάλυψε τὸ ἕνα τρίτο τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς· κάλυψε τὴν Εὐρώπη, ὅλη τὴ Σιβηρία καὶ ἁπλώθηκε πρὸς τὸν Βόρειο Πόλο.  Τὸ ἕνα τρίτο τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς! Δηλητηριάστηκε ἀπίστευτα μεγάλη ἔκταση. Πολλοὶ κάτοικοι τῶν κοντινῶν περιοχῶν βρῆκαν ἄμεσα τὸν θάνατο, ἄλλοι, πολὺ περισσότεροι, σὲ ὅλη τὴν μολυσμένη ἔκταση, ἀρρώστησαν καὶ ἀνέπτυξαν βαριᾶς μορφῆς καρκινικοὺς ὄγκους, ἰδίως τὰ κυοφορούμενα βρέφη καὶ τὰ μικρὰ παιδιά.
Τὸ πρῶτο στοιχεῖο λοιπὸν ποὺ ἀναφέρεται στὴν μόλυνση τοῦ ἑνὸς τρίτου πραγματοποιήθηκε μὲ τὸν τρόπο ποὺ περιγράψαμε.
Τὸ δεύτερο ἔχει σχέση μὲ τὸ ὄνομα. Καὶ ἐδῶ ἔχουμε πλήρη ἐπιβεβαίωση. Ὅπως ἔγραψε πρώτη ἡ ἐφημερίδα «Le Monde» (\"Ο Κόσμος\") τῶν Παρισίων, μετὰ ἀπὸ ἔρευνα, διεπίστωσε ὅτι ἡ λέξη Τσερνομπὺλ στὴν Οὐκρανικὴ γλώσσα σημαίνει ἄψινθος! Δηλαδὴ τὸ φυτὸ ἄψινθος στὰ Οὐκρανικὰ λέγεται τσερνομπύλ!  Ἐπειδὴ ὑπάρχουν πολλὲς ἀψιθιὲς στὴν περιοχὴ ἐκείνη, γι᾿ αὐτὸ τὴν ὀνόμασαν ἀψιθιά. Ἄψινθος στὰ Ἑλληνικά, Τσερνομπὺλ στὰ Οὐκρανικά.  Ὁ Εὐαγγελιστὴς λοιπὸν μᾶς ἔδωσε αὐτὸ τὸ ὄνομα γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ταυτίσουμε τὴν προφητεία μὲ τὸ γεγονός, νά βεβαιωθοῦμε ὅτι τὸ προφητευόμενο σημεῖο εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε τώρα.  
Τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ μᾶς ἔχει ἀνησυχήσει ὅλους: προφητεία τόσο συγκεκριμένη καὶ τόσο φοβερή, προφητευμένη πρὶν ἀπὸ χίλια ἐννιακόσια τόσα χρόνια, νὰ πραγματοποιείται στίς δικές μας μέρες! Ἀπίστευτο!
                                                      Στ.

[arhaggelos]

Τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ μᾶς ἔχει ἀνησυχήσει ὅλους: προφητεία τόσο συγκεκριμένη καὶ τόσο φοβερή, προφητευμένη πρὶν ἀπὸ χίλια ἐννιακόσια τόσα χρόνια, νὰ πραγματοποιείται στίς δικές μας μέρες! Ἀπίστευτο!
                                                      Στ.

Καλά...απίστευτο!!!!!
Πόσο πιο Ξεκάθαρα να το πει ο Κύριος;;;; εδώ κολλάει το \"Ο έχων ώτα ακουέτω\"

[Μαρκήσιος de Karampa]

Δεν ξέρω αν είναι το καταλληλότερο σημείο, αλλά θα την κάνω την ερώτηση:
Αφού κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθουν τα έσχατα χρόνια, η Δευτέρα Παρουσία κτλ, γιατί ο Θεός αφήνει αυτά τα \"παραθυράκια\";

Ίσως να φαίνεται απλοϊκό το ερώτημα...

[arhaggelos]

Δεν ξέρω αν είναι το καταλληλότερο σημείο, αλλά θα την κάνω την ερώτηση:
Αφού κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθουν τα έσχατα χρόνια, η Δευτέρα Παρουσία κτλ, γιατί ο Θεός αφήνει αυτά τα \"παραθυράκια\";

Για να κατανοήσουμε πότε περίπου θα έρθει η Δευτέρα και Ένδοξη Παρουσία Του. Αν μας έλεγε ακριβώς πότε θα Έρθει θα λέγαμε σαν τον άφρονα πλούσιο...έχω καιρό άπλετο μπροστά μου. Μας δίνει τα σημάδια Του για να προφυλλάξουμε τους εαυτούς μας απο την αιώνια κόλαση. Σαν παντογνώστης και φιλάνθρωπος θέλει να προφυλλάξει το ποίμνιό Του, αλλά τις περισσότερες φορές μιλάει με παρομοιώσεις και αληγορικά σχήματα
1ον γιατί δεν θέλει να τρομοκρατήσει τους ανθρώπους και να πιστέψουν σ\' Αυτόν απο φόβο (Θα είναι σαν να τους καταργεί το αυτεξούσιο) αλλά απο αγάπη προς Αυτόν.
2ον Και για να μας διαβεβαιώση πως τίποτα δεν τελειώνει με το Θάνατο, μας περιμένει η αιώνια ζωή μαζί Του ή χώρια του. Αν βγαίνουν αληθινά τα σημάδια του πόσο μάλλον θα είναι αληθινή και η διαβεβαίωσή Του. Όποιος έχει νου (σαν έλλογα όντα που μας έπλασε) ας ψάξει να βρεί την αλήθεια, δεν πρέπει να τα θέλουμε όλα έτοιμα. Η ουσία είναι να αναζητούμε και να ψάχνουμε το Θεό παντού και πάντα σε όλες τις πτυχές τη ζωής μας....ακόμα και στο πιο ελαφρύ αεράκι....ίσως ο Κύριος μας χαϊδεύει τα μαλιά σαν στοργικός πατέρας...

[panagiota k giannis]

Ο ΝΑΟΣ

Ἀπομένει τώρα νὰ κτισθεῖ καὶ ὁ μεγάλος Ναός, τὸ κέντρο τῆς λατρείας τῶν Ἑβραίων, διότι ἐκεῖ, σ᾿ αὐτὸν τὸν ναὸ θὰ ἐγκατασταθεῖ ὁ Ἀντίχριστος καὶ θὰ αὐτοανακηρυχθεῖ Θεός. Γιατί δὲν τὸν κτίζουν τὸν ναὸ οἱ Ἑβραῖοι;  Δὲν τὸν κτίζουν, διότι θέλουν νὰ τὸν κατασκευάσουν στὴ θέση τοῦ παλαιοῦ ναοῦ· ἀλλὰ στὴ θέση ποὺ ἦταν ὁ παλαιὸς ναὸς βρίσκεται κτισμένο ἀπὸ αἰῶνες τὸ δεύτερο μεγαλύτερο μουσουλμανικό προσκύνημα στὸν κόσμο, τὸ τέμενος τοῦ Ὀμάρ.
Τὸ σημαντικὸ ὅμως εἶναι ὅτι οἱ Ἑβραῖοι τὰ ἔχουν ὅλα ἕτοιμα προκειμένου νὰ προχωρήσουν στὴν ἀνοικοδόμηση.  Πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἕνα δη-μοσίευμα τοῦ ἀμερικανικοῦ περιοδικοῦ ΤΙΜΕ μὲ τόν τίτλο \"Time For a New Temple?\" (δηλαδή «ὥρα γιά ἕναν καινούργιο ναό;»), μᾶς πληροφοροῦσε ὅτι οἱ Ἑβραῖοι στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν ἐτοιμάσει τὰ πάντα γιὰ τὸν ναό. Εἶχε μάλιστα καὶ φωτογραφία μὲ τὴν ἀρχιτεκτονικὴ μακέτα τὸ TIMΕ. Τὰ ἔχουν ἕτοιμα ὅλα, λέει τὸ δημοσίευμα. Ἀκόμη καὶ τὶς πέτρες καὶ τὰ πάντα, τὰ πιὸ πολύτιμα ὑλικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ σπάνια μέρη τοῦ κόσμου, τὰ ἔχουν συγκεντρωμένα ὅλα στὴν Ἀμερική. Πανάκριβα ὑλικά, πολύτιμους λίθους, ὅλα ἔτοιμα. Ἔχουν ἑτοιμάσει καὶ ἀρχιερατικὲς στολὲς γιὰ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ἱερὰ σκεύη γιὰ τὸν ναὸ καὶ μουσικὰ ὄργανα, τὰ παλαιὰ παραδοσιακὰ ὄργανα, γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ μάλιστα, πληροφορεῖ τὸ δημοσίευμα, ἔχουν ψάξει τὰ γενεολογικά τους δένδρα γιὰ νὰ βροῦν ποιοὶ κατάγονται ἀπὸ ἱερατικὴ ρίζα, προκειμένου νὰ γίνουν ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς στὸν νέο ναό.  Εἶναι ὅλα ἕτοιμα. Περιμένουν μόνο τὴν εὐκαιρία νὰ γκρεμιστεῖ τὸ τέμενος τοῦ Ὀμὰρ γιὰ να προχωρήσουν

ιδου και το ανάλογο βίντεο

ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΝΤΑ

[Σωτήριος]

Γράφεται ο χειρότερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου, θα έλεγα ότι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι το να δίνει απαντήσεις ή και λύσεις ακόμη σε ζητήματα που δεν είναι δικά του , θα έλεγα ούτε πρόβλημα ή και μέριμνα του. Αλήθεια εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει εμάς τους ανθρώπους είναι το αν θα βρεθούμε στην ποθεινή πατρίδα, αν στην ανάβαση της σκάλας θα έχουμε γιομάτο το σακούλι από έργα καλά, ώστε να ανταλλάξουμε τα κακά μας έργα, που σίγουρα στο διάβα της ζωής μας έχουμε.Φυσικά αυτό δεν ακυρώνει την ανάγκη του να ξέρουμε, όμως μακριά από μας ο αυτοσκοπός, δηλαδή η προσπόρισει  για την προσπόρισει και ιδιαίτερα από μας το πότε και το που, το περίεργο που σε γενικές γραμμές φαίνεται εύλογο, είναι μέσα στην διαδικασία της γνώσεις, που όμως χρειάζεται σύνεση και φρόνηση για να το πλησιάσουμε, είναι βλέπετε μέρος της αμφιβολίας που αυτή όμως είναι αδελφή της έπαρσης. Όσον αφορά τα σημεία των καιρών, χωρίς και να είναι απαραίτητα να τα ξέρουμε, δεν είναι και αχρείαστα, βοηθούν τον ολιγόπιστο να έχει τον νου του, μας δυναμώνουν, είναι σαν τον αθλητή που παίρνει δύναμη ξέροντας ότι το τέρμα είναι κοντά, όμως είναι και επικίνδυνο, γιατί υπάρχει και αυτός ο βιαστικός, που κινδυνεύει με απογοήτευση.