Μανή, Θεκέλ, Φάρες!

[staboz]

[font size=3][align=center]Μανή, Θεκέλ, Φάρες![/align]

Σὲ κάθε ἐποχὴ ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει ἀσέβεια καὶ διαφθορὰ στὸν κόσμο μας. Σὲ κάθε ἐποχὴ τὸ κακὸ ἐπιχειρεῖ νὰ καταπνίξει κάθε τι καλὸ στὶς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων. Ὑπάρχουν ὅμως κάποιες ἐποχὲς στὶς ὁποῖες τὸ κακὸ ξεπερνάει κάθε μέτρο καὶ γίνεται θρασύ, ἀντίθεο, προκλητικὸ καὶ ὑβριστικό, αὐτὸ ποὺ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὸ ἔλεγαν «ὕβρι». Σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις τὸ κακὸ δὲν μένει ἀτιμώρητο. Καὶ ὄχι μόνο δὲν μένει ἀτιμώρητο, ἀλλὰ ἡ τιμωρία του εἶναι παραδειγματική.
Μιὰ τέτοια περίπτωση περιγράφεται παραστατικώτατα στὸ βιβλίο τοῦ προφήτου Δανιὴλ καὶ ἀφορᾷ τὸν βασιλιὰ τῆς Βαβυλώνας Βαλτάσαρ.
Διαδραματίζεται στὴ Βαβυλῶνα, τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ πόλη πολιορκεῖται ἀπὸ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν Κῦρο.  Ὁ βασιλιὰς Βαλτάσαρ ἔχει τυφλὴ ἐμπιστοσύνη στὰ τείχη τῆς πόλεως, ποὺ μάλιστα περιβάλλονται σὰν μὲ ἕνα δεύτερο προστατευτικὸ τεῖχος ἀπὸ τὸν Εὐφράτη ποταμὸ καὶ θεωροῦνται ἀπόρθητα. Ἐπιπλέον ἔχει τρόφιμα μέσα στὴν πόλι γιὰ 20 χρόνια, γι' αὐτὸ καὶ ὄχι μόνο ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν πολιορκία, ἀλλὰ καὶ παραθέτει ὀργιαστικὸ συμπόσιο σὲ χίλιους μεγιστάνες τοῦ βασιλείου του.
Στὸ συμπόσιο αὐτὸ βεβηλώνει τὰ ἱερὰ σκεύη τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων χρησιμοποιώντας τα ὡς κοινὰ ποτήρια κρασιοῦ.
Ξαφνικὰ ἕνα κομμένο χέρι ἐμφανίζεται καὶ γράφει στὸν τοῖχο τρεῖς μυστηριώδεις λέξεις:
Μανή, Θεκέλ, Φάρες!
Ὅλοι παγώνουν. Ὁ βασιλιᾶς τρέμει, τὰ γόνατά του χτυποῦν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο. Τὴν μυστηριώδη γραφή, ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν οἱ διάφοροι μάγοι καὶ ἀστρολόγοι, τὴν ἑρμηνεύει ὁ προφήτης Δανιήλ: Μανή· μετρήθηκες. Θεκέλ· ζυγίστηκες καὶ βρέθηκες λειψός. Φάρες· διαμοιράζεται τὸ βασίλειό σου στοὺς Μήδους καὶ τοὺς Πέρσες.
Τὸ ἴδιο ἐκεῖνο βράδυ ὁ Κῦρος καὶ ὁ σύμμαχός του Δαρεῖος ὁ Μῆδος καταλαμβάνουν τὴν πόλη καὶ ὁ Βαλτάσαρ φονεύεται.
Ὁ Θεὸς τὸν μέτρησε, τὸν ζύγισε καὶ τὸν βρῆκε λειψό, καὶ παρέδωσε τὸν ἴδιο καὶ τὸ βασίλειό του στὰ χέρια τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν.

Ὁ Θεὸς ζυγίζει αὐτὸν τὸν καιρὸ καὶ τὸν κόσμο μας. Τὸν ζυγίζει καὶ τὸν βρίσκει λειψό, πολὺ λειψό. Ἂν εἴχαμε μάτια προφητικά, θὰ βλέπαμε τὸ κομμένο χέρι νὰ γράφει στὸ θόλο τοῦ οὐρανοῦ Μανή, Θεκέλ, Φάρες ξανά. Ὁ κόσμος ὅλος κινδυνεύει νὰ ὑποστεῖ πρωτοφανῆ καταστροφή, ἀποτέλεσμα τῆς μεγάλης του ἀποστασίας.
Κινδυνεύει ὅμως καὶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς. Ὁ Θεὸς ζυγίζει τώρα καὶ τὸν καθένα μας. Ἀλήθεια τί δείχνει ἡ ἀλάνθαστη θεϊκὴ ζυγαριά -ζυγαριὰ ἀκριβείας- γιὰ μᾶς;
Ἀσφαλῶς οἱ πιστοὶ δὲν ἐκδηλώνουμε ἀσέβεια σὰν αὐτὴ τοῦ Βαλτάσαρ καὶ τοῦ ἀποστατημένου κόσμου μας. Μήπως ὅμως ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὴ γενικὴ νοοτροπία καὶ κάνουμε συμβιβασμοὺς ἀνεπίτρεπτους στὴ ζωή μας; Μήπως ζοῦμε ξεχασμένοι στὶς φανταχτερὲς βιτρίνες αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ λησμονοῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ πόλεμο καὶ ὁ «διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8); Μήπως χαλαρώνουμε στὶς ἀρχές μας, στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ὑποχωροῦμε στὰ ἤθη, τὴν ἐμφάνιση καὶ τὴν ὅλη συμπεριφορά μας; Μήπως οἱ παγωμένοι ἄνεμοι τοῦ ἀποστατημένου κόσμου ἔχουν παγώσει καὶ τὴ δική μας καρδιὰ καὶ ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀδελφούς μας τρεμοσβήνει;
Νά τὰ ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα ὀφείλει ὁ καθένας μας νὰ ἐξετάσει τὸν ἑαυτό του. Νὰ τὸν ἐξετάσουμε καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρουμε στὸ σωστὸ δρόμο πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά. Διότι ἡ θεϊκὴ ζυγαριὰ μᾶς ζυγίζει καί, ἂν μᾶς βρεῖ πολὺ λειψούς, τὸ χέρι θὰ γράψει στοὺς τοίχους τῆς καρδιᾶς μας: Μανή, Θεκέλ, Φάρες!

Στὴ Βαβυλῶνα ἡ ἀσέβεια τοῦ Βαλτάσαρ ὑπῆρξε φοβερή. Ἀλλὰ καὶ ἡ τιμωρία του παραδειγματική. Στὴν ἐποχή μας ἡ ἀσέβεια δείχνει νὰ εἶναι ἀκόμη φοβερώτερη. Ἀλλὰ ἡ τιμωρία δὲν ἔχει ἐπέλθει ἀκόμη. Ὁ Θεὸς δίνει περιθώρια μετανοίας. Ὁ ἀγαθὸς Πατέρας περιμένει τὰ ἄσωτα παιδιά του νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἀγκαλιά του, στὸ πατρικό τους σπίτι, στὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Μᾶς περιμένει καὶ ἐμᾶς. Περιμένει τὸν καθένα μας. Νὰ ἐπιστρέψουμε λοιπόν. Πρὶν τὸ κομμένο χέρι ξαναγράψει: Μανή, Θεκέλ, Φάρες![/fonts]

[Ξένια]

Ενδιαφέρουσα ιστορία, δεν τη γνώριζα!
Χρειάζεται νομίζω, ακόμη και όταν κάποιος \"παραστρατεί\" ξεφεύγοντας από τον σωστό δρόμο,
να υπάρχουν άνθρωποι που θα τον βοηθήσουν να επανέλθει, αγκαλιάζοντάς τον στην κυριολεξία.
Τότε ενεργοποιείται και το φιλότιμό του και ξεφεύγει τελικά από τον κίνδυνο του να γίνει υβριστής..
Παραμένει τότε, τραυματισμένος αγωνιστής.. Έστω και παραστρατημένος.. Έστω και απομακρυσμένος..
Υπάρχει όμως η ελπίδα.