Τα γενέθλια μας πρέπει να τα γιορτάζουμε;

staboz · 03 July, 2009, 09:24:06 AM

[align=center]Τα γενέθλια μας πρέπει να τα γιορτάζουμε;[/align]

Όλοι μας γνωρίζουμε την ημέρα που γεννηθήκαμε. Γνωρίζουμε μάλιστα και τις λεπτομέρειες : ώρα γέννησης (πολλές φορές και λεπτά και δευτερόλεπτα!!), τοποθεσία (τώρα πια με γεωγραφικές συντεταγμένες - με την βοήθεια ενός GPS), γνωρίζουμε ωροσκόπια και ωροσκόπους, γνωρίζουμε το κινέζικο ωροσκόπιο και πολλά άλλα. Και αν εμείς οι ίδιοι δεν δίνουμε και πολύ μεγάλη σημασία σε αυτά, φροντίζουν άλλοι - από το οικογενειακό / φιλικό μας περιβάλλον κυρίως - να μας κατατοπίσουν σχετικά, να μας κάνουν «πάρτυ» και εκπλήξεις με τούρτες και κεράκια... Καμιά φορά μας ενοχλεί αν τύχει και μας ξεχάσουν, η μας πιάνει το παράπονο που.. μεγαλώνουμε, ενώ τις περισσότερες φορές ακούμε την φράση : «στα γενέθλια μου νοιώθω μελαγχολικά».

Όλα αυτά καθιστούν φανερό ότι τα γενέθλια μας έχουν καθαρά ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, δηλαδή τα πάντα κινούνται για την δική μας αυταρέσκεια και ικανοποίηση και απέχουν πολύ από τον σκοπό της έλευσης μας σε αυτή την ζωή.

Είναι μια συνήθεια που ήρθε από την δύση όπου εκεί δεν εορτάζουν τους Αγίους τους αλλά εορτάζουν με περισσή λαμπρότητα τα προσωπικά τους γενέθλια.

Βέβαια να ξεκαθαρίσουμε καταρχήν ότι δεν χρειάζεται να είμαστε ή να γίνουμε αντικοινωνικοί ή να δούμε το θέμα καθαρά φαρισαϊκά και να χάσουμε την ουσία : άλλο δεν γιορτάζουμε (δεν προκαλούμε την γιορτή αυτή, δεν την περιμένουμε πως και πως, δεν θεωρούμε τα γενέθλια μας ως γεγονός μοναδικό, κ.λπ) άλλο το να μη δεχόμαστε ευχές και να μην είμαστε φιλόξενοι ή να γινόμαστε απόμακροι.

Αλλά ας δούμε λίγο τι ονομάζει, τι εννοεί και τι εορτάζει η εκκλησία μας ως «γενέθλιος ημέρα». Η εκκλησία μας τιμά τους Αγίους της, με το να εορτάζει την ημέρα κατά την οποία μαρτύρησαν ή την ημέρα κατά την οποία κοιμήθηκαν - έφυγαν από αυτή τη ζωή. Η ήμερα αυτή ονομάζεται «μνήμη Αγίου» ή «γενέθλιος ήμερα» του Αγίου (εισήλθε - γεννήθηκε στην αιώνια ζωή).

Η Αγία μας Εκκλησία καθόρισε να τελούνται τρία μόνον γενέθλια (να εορτάζει δηλαδή και την γέννηση τους) : του Χριστού (25/12), της Παναγίας (8/9) καί του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24/06).

Επίσης επειδή Εκκλησία είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό, που για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής η μέρα αυτή (της Πεντηκοστής) θεωρείται γενέθλια μέρα της Εκκλησίας, αφού αυτή τη μέρα για πρώτη φορά η Εκκλησία εμφανίζεται στον κόσμο σαν θεανθρώπινη κοινωνία.

Καμία άλλη αναφορά γενεθλίων δεν υπάρχει.

Όλοι μας λοιπόν πρέπει να εορτάζουμε τη μνήμη δηλαδή την «γενέθλια ημέρα» του Αγίου μας και όχι τα γενέθλια μας. Εμείς οί Ορθόδοξοι τιμούμε τον Άγιο μας, τον έχουμε προστάτη, μεσίτη και βοηθό. Αγωνιζόμαστε να Τον μιμηθούμε, ζώντας με κέντρο πάντοτε τον Θεάνθρωπο Χριστό, δηλ. ζούμε θεανθρωποκεντρικά.

Συμπερασματικά, το να εορτάζουμε τα γενέθλια μας, αποτελεί πράξη εγωισμού, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ταπεινοφροσύνη που διδάσκει ο Χριστός μας. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, είναι πως με τη γέννησή μας δεν συνέβη κάτι το εξαιρετικό, κάτι που να είναι άξιο εορτασμού, απλά ένας ακόμη άνθρωπος προστέθηκε στους υπόλοιπους, ο οποίος καλείται και αυτός να παλέψει για τη Σωτηρία του.

Αν πρέπει να εορτάζουμε και κάτι άλλο (πέρα από την ονομαστική μας εορτή) τότε αυτό που πρέπει να εορτάζουμε είναι την μέρα της βάπτισης μας. Την ημέρα εκείνη κατά την οποία λάβαμε το Χρίσμα, τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Πράγματι, πόσο όμορφο είναι την ημέρα εκείνη, κάθε χρόνο να συναισθανόμαστε το μεγάλο εκείνο γεγονός και να τελούμε μια πνευματική εορτή, να κάνουμε μια λειτουργία, να συμμετέχουμε στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, να πούμε ένα ευχαριστώ στον πανάγαθο Θεό που ό,τι έχουμε μας το έδωσε Εκείνος ό,τι πετύχαμε το οφείλουμε σ\' Αυτόν. Να δείξουμε έτσι ότι δεν έχουμε ξεχάσει τον σκοπό της βαπτίσεως μας και ότι το συμφέρον της ψυχής μας είναι με τον Χριστό.

Πηγή: http://www.ixthis.gr/

Ξένια · 03 July, 2009, 10:43:03 AM

Διαχρονικό το θέμα των γενεθλίων, η θέση της εκκλησίας ξεκάθαρη,
και το κειμενάκι ενδιαφέρον. Απλώς συμπληρωματικά να πω πως το αν είναι κάτι αμαρτία
συνήθως κρίνεται από τα κίνητρα του καθενός.
Ευχαριστούμε!

ρωμηός · 03 July, 2009, 12:14:40 PM

Quote from: staboz[align=center]Τα γενέθλια μας πρέπει να τα γιορτάζουμε;[/align]
Συμπερασματικά, το να εορτάζουμε τα γενέθλια μας, αποτελεί πράξη εγωισμού, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ταπεινοφροσύνη που διδάσκει ο Χριστός μας. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, είναι πως με τη γέννησή μας δεν συνέβη κάτι το εξαιρετικό, κάτι που να είναι άξιο εορτασμού, απλά ένας ακόμη άνθρωπος προστέθηκε στους υπόλοιπους, ο οποίος καλείται και αυτός να παλέψει για τη Σωτηρία του.

Πηγή: http://www.ixthis.gr/

Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσω, εκτός από το συγκεκριμένο απόσπασμα. Δεν χρειάζεται να υποβαθμίζουμε τόσο πολύ το μυστήριο της γέννησης ενός ανθρώπου. Του Θεού δημιουργία είναι. Και μάλιστα δημιούργημα με στόχο τη Θέωση. Και το αν τα εορτάζουμε ή όχι, δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα έγκειται στο πως εορτάζουμε. Διότι και την όνομαστική μας εορτή, όταν την εορτάζουμε σαρκικώς και μόνον, δεν λέει κάτι. Η ουσία είναι πως εορτάζουμε.

Ξένια · 03 July, 2009, 12:59:59 PM

θα συμφωνήσω...!

Μαρκήσιος de Karampa · 03 July, 2009, 08:29:54 PM

Θα ήθελα να προσθέσω ένα ακόμη \"επιχείρημα\": το γεγονός ότι τα γενέθλια εορτάζονται κατεξοχήν σε χώρες του Προτεσταντισμού αν δεν κάνω λάθος και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό συναντάται στην Ελληνόρθοδοξη παράδοσή μας...
Μέσω αυτής της ξενομανίας τείνει σε πολλές περιπτώσεις η εορτή των γενεθλίων να επισκιάζει την ονομαστική εορτή και το βαθύτερο νόημα αυτής.

ρωμηός · 03 July, 2009, 09:06:40 PM

Μαρκήσιε της Τάκλα Μακάν, το τί κάνουν ή τι δεν κάνουν οι άλλοι δεν είναι κριτήριο ασφαλές. Ασφαλέστερο θα είναι να εξετάζουμε τα πράγματα στην ουσία τους.

Μαρκήσιος de Karampa · 03 July, 2009, 09:47:43 PM

Γι΄αυτό και μίλησα για \"επιχείρημα\" ...
Το τί κάνουν ή δεν κάνουν άλλοι μπορεί καμιά φορά να είναι ενδεικτικό ... και στην περίπτωσή μας πιστεύω είναι...

QuoteΜαρκήσιε της Τάκλα Μακάν

χαχαχα :lol:

Iaspis · 03 July, 2009, 10:22:37 PM

Ωραία η παράθεση τού κ. Σταύρου, αλλά καί ο προβληματισμός τού Ρωμηού, γιά τό «πώς εορτάζουμε» επίσης σημαντικός. Θά έλεγα όχι μόνον τό πώς εορτάζουμε τά γενέθλια μας π.χ., αλλά πώς, καί τί καί γιατί εορτάζουμε εν γένει...

Υπάρχει ανάγκη νά δούμε πρώτα απ\' όλα τί είναι η εορτή. Ποιά είναι η ουσία της. Καί από αυτό μπορεί νά φανεί πιό ξεκάθαρα τί πρέπει νά εορτάζει ο άνθρωπος, καί τί όχι.
Φυσικά εορτή γιά τό κοσμικό πνεύμα μπορεί νά αποτελεί τό οτιδήποτε...Όμως νομίζω, ότι αυτό δέν είναι η ουσία, τής εορτής, ακόμη καί εάν έχει κάποια χαρακτηριστικά τής ουσίας της, όπως π.χ. η ανάμνηση ενός γεγονότος πού δέν πρόσβαλλε ποτέ κανέναν...
Η ουσία τής εορτής, νομίζω πώς βρίσκεται μακρυά από τό κοσμικό πνεύμα, καί συσχετίζεται άμεσα μέ τό Πνεύμα τής αληθείας.
Καί είναι, νομίζω αυτή:

«καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.» (Λουκ. 22, 19-20)

Η θεία Ευχαριστία είναι η ουσία τής εορτής, καί ότι εορτάζει περνά μέσα από τήν λέξη «ανάμνηση», όχι όμως τού οτιδήποτε, αλλά τού Κυρίου!
Νομίζω, ότι η εορτή στήν ουσία της (ανάμνηση τού Κυρίου), είναι η σημασία τού Μυστικού Δείπνου, μέ τόν οποίο εξομοιώνονται ακόμη καί σχηματικά οι εορτές τών ανθρώπων!
Γι αυτό η Εκκλησία, νομίζω, πώς εορτάζει οτιδήποτε υπήρξε πρός ανάμνησιν τού Λόγου, πρίν ή μετά τήν ενανθρώπιση τού Κυρίου, αφού ο Θεός υπερβαίνει τόν χρόνο!

Έτσι εξηγείται γιατί εορτάζουμε τήν μνήμη τών Αγίων, πού είναι καί ανάμνηση τού Κυρίου, τά γεννέθλια τού Χριστού , πού είναι επίσης ανάμνηση τού Κυρίου, τόν ευαγγελισμό τής Θεοτόκου πού είναι επίσης ανάμνηση τού Κυρίου, κ.ο.κ.

Τά γεννέθλια τού ανθρώπου, δέν είναι ανάμνηση τού Κυρίου, αλλά ανάμνηση κοσμικού γεγονότος. Διότι ο άνθρωπος στόν κόσμο άρχισε νά γεννιέται! Φυσικά αυτή η ανάμνηση, δέν σημαίνει πώς είναι καί αμαρτία (Ξένια). Τουλάχιστον αμαρτία πού τήν κάναμε εμείς...

Ένα θέμα (πού δέν τό κατέχω) γι αυτό τό θέτω σάν ερώτημα, είναι εάν η γέννηση (γεννέθλια) τού ανθρώπου είναι πράγματι δημιουργία «μέ στόχο τήν Θέωση» (όπως ανέφερε ο Ρωμηός), ή είναι πτώση μέ στόχο τήν μετάνοια...όπως αισθάνομαι.

Η μετάνοια δημιουργεί βέβαια τίς μνήμες πρός ανάμνησιν τού Κυρίου, καί γι αυτό εορτάζεται!

Iaspis · 04 July, 2009, 12:59:41 PM

Quote from: IaspisΗ μετάνοια δημιουργεί βέβαια τίς μνήμες πρός ανάμνησιν τού Κυρίου, καί γι αυτό εορτάζεται!

Αιωνίως!

petros · 04 July, 2009, 05:17:31 PM

Πολύ ωραίο το κείμενο! Το είχα διαβάσει κι εγώ σε ένα blog και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ειδικά προβληματίστηκα στο

Quote\"Βέβαια να ξεκαθαρίσουμε καταρχήν ότι δεν χρειάζεται να είμαστε ή να γίνουμε αντικοινωνικοί ή να δούμε το θέμα καθαρά φαρισαϊκά και να χάσουμε την ουσία : άλλο δεν γιορτάζουμε (δεν προκαλούμε την γιορτή αυτή, δεν την περιμένουμε πως και πως, δεν θεωρούμε τα γενέθλια μας ως γεγονός μοναδικό, κ.λπ) άλλο το να μη δεχόμαστε ευχές και να μην είμαστε φιλόξενοι ή να γινόμαστε απόμακροι.\"

Πόσο λεπτά είναι τα όρια... Αρκετοί μπορεί να μη γιορτάζουν τα γενέθλια τους.. Αν ο λόγος για αυτό είναι το τι θα πει ο κόσμος κατευθείαν αυτό μεταφράζεται ως υποκρισία. Αν όμως γίνεται φυσικά και με ταπείνωση απλά επειδή δε το θεωρούν άξιο εορτασμού και προτιμούν τη βάπτιση για εορτή αυτό είναι άξιο θαυμασμού! (Ποτέ μπροστά τους όμως...;))

News:

Τα γενέθλια μας πρέπει να τα γιορτάζουμε;