Οι ώρες των δοκιμασιών

[staboz]

[Iaspis]

Πολύ ωραίο τό κείμενο κύριε Σταύρο! Ευχαριστούμε! Παραθέτω κάτι από τόν Άγιο Νικόδημο, πού βρίσκω πώς ταιριάζει μέ τό κείμενό σας.

«Γιὰ νὰ παρακινήσῃς τὴ θέλησί σου μὲ περισσοτέρη εὐκολία, νὰ θέλῃς σὲ ὅλα τὴν εὐχαρίστησι καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, θυμήσου συχνά, ὅτι αὐτὸς προτύτερα μὲ διαφόρους τρόπους σὲ τίμησε καὶ σὲ ἀγάπησε· σὲ δημιούργησε ἀπὸ τὸ τίποτα, κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσι δική του καὶ ὅλα τὰ ἄλλα κτίσματα τὰ ἔκανε στὴν δική σου ὑπηρεσία· σὲ λύτρωσε ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τοῦ διαβόλου, στέλνοντας ὄχι ἕναν Ἄγγελο, ἀλλὰ τὸν Υἱόν του τὸν Μονογενῆ γιὰ νὰ σὲ ἐξαγοράση, ὄχι μὲ φθαρτὴ τιμὴ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, ἀλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα του καὶ θάνατο τὸν πιὸ πολὺ βασανιστικὸ καὶ ἄτιμο καὶ πάλι μετὰ ἀπὸ αὐτά, κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμή, σὲ φυλάει ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς· πολεμεῖ γιὰ σένα μὲ τὴ θεία του χάρι ἔχει ἕτοιμο γιὰ τροφή σου καὶ τιμή σου, τὸν ἀγαπητό του Υἱὸ στὰ ἄχραντα Μυστήρια.

Αὐτὸ εἶναι ἕνα σημάδι μιᾶς ὑπέροχης τιμῆς καὶ ἀγάπης, ποὺ ἔχει γιὰ σένα ὁ Θεός, τόσο μεγάλη, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ καταλάβη πόση τιμὴ κάνει ἕνας τόσο μεγάλος Βασιλιὰς στὴν μηδαμινότητα καὶ ταλαιπωρία μας καὶ ἀντίθετα, πόση τιμὴ καὶ σεβασμὸ χρωστᾶμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς, στὴν τόσο σημαντικὴ αὐτοῦ μεγαλειότητα, ὁ ὁποῖος ἔκανε γιὰ μᾶς τόσα καὶ τόσα θαυμάσια πράγματα.

Καὶ ἐὰν οἱ ἐπίγειοι βασιλεῖς, ὅταν τιμῶνται ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ τοὺς πιὸ ἀσήμαντους καὶ εὐτελεῖς, εἶναι ὀφειλέτες νὰ τοὺς κάνουν τὴν ἀνταπόδοσι, πόσο περισσότερο πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ τιποτένιοι στὸν ὑπέρτατον Βασιλιὰ τοῦ σύμπαντος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον εἴμαστε τόσο πολὺ τιμημένοι καὶ ἀγαπημένοι; Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἴπαμε, ἔχε πάντα στὴν θύμησί σου περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο, ὅτι, ὅπως εἴπαμε πρίν, ἡ θεία μεγαλειότητα ἀπὸ μόνη της εἶναι ἀπεριόριστα ἄξια νὰ τιμᾶται καὶ νὰ ὑπηρετῆται καθαρὰ ἀπὸ ὅλους κατὰ τὸν τρόπο ποὺ τῆς ἀρέσει.»

Πηγή: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/nikodhmos_agioreiths_invisible_war.htm

[ειρήνη]

Πολύ όμορφο το κείμενο που παραθέσατε κ.Σταύρο! Αν και το εχω ξαναδιαβάσει, κάθε φορά με συγκινεί ιδιαίτερα.Έχει βγει και τραγούδι στηριγμένο πάνω στο κείμενο αυτό και είναι πολύ ωραίο!

[Θεοδώρα]

[font size=2]Έχω την συνήθεια να διαβάζω αργά, πολύ αργά. Όταν λοιπόν πρωτοείχα διαβάσει το πιό πάνω -είχε και μία φώτο θυμάμαι από ένα ζευγάρι πατούσες πάνω στην άμμο- είχα \"σταθεί\" και προσπαθούσα με το δικό μου μυαλό να βρω την αιτία.......... αλλά δεν την έβρισκα, δεν πήγαινε κάπου η σκέψη μου.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση, συγκλονίστηκα από λυγμούς............ Δεν έχω ξανακλάψει τόσο πικρά ποτέ μου. Και μου έμεινε αυτό το γεγονός και η διήγηση χαραγμένη βαθυά μέσα μου.............. Πάνε χρόνια............
[/fonts]

[ntina]

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Κάποιος ναυαγός βρέθηκε σε ένα νησί και με πολύ κόπο μετά από μέρες μπόρεσε να στήσει μια καλύβα ίσα ισα για τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και να προστατευτεί από τα ζώα που υπήρχαν εκεί.

Σε λίγες μέρες απομακρύνθηκε από την καλύβα προς ανεύρεση τροφής και όταν επέστρεφε δεν πίστευε σ\' αυτό που έβλεπε.

Η καλύβα του είχε πάρει φωτιά και πυκνοί καπνοί απλώνονταν στον ουρανό.

Τότε κλαίγοντας φώναζε στον Κύριο για την αδικία που του έκανε που ενώ ήταν ναυαγός αντί να τον βοηθήσει του δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα (πόσες κα πόσες φορές δεν κάνουμε παράπονα στο Θεό...;).

Αφού ξέσπασε και σταμάτησε να κλαίει κοιτά προς την θάλασσα και τι βλέπει.

Ένα πλοίο ερχόταν προς το νησί. Η χαρά του απερίγραπτη επιτέλους θα σωθεί.

Αφού επιβιβάστηκε στο πλοίο είχε την απορία πως έγινε και τον ανακάλυψαν. Και τότε ο καπετάνιος του είπε:

\"Είδαμε τον καπνό.\"