Στα πονηρά καταγώγια...

[mistral]

Μιά μέρα περνούσε μπροστά από τα πονηρά καταγώγια και έκανε πως παίζει. Τον είδα μιά από τις άσεμνες γυναίκες να συμπεριφέρεται έτσι και τον πέρασε για τρελλό. Τον έπιασε λοιπόν απ\' το μάλλινο ρούχο του και τον έσυρε στο καταγώγιό της. Εκείνος τότε ...  δεν αντέδρασε, αλλά την ακολούθησε. Καθώς μπήκε μέσα μαζεύτηκαν γύρω του και οι άλλες πόρνες:
 - Πώς το έπαθες αυτό; τον ρώτησαν κοροϊδευτικά.
   Εκείνος χαμογέλασε, αλλά δεν αποκρίθηκε τίποτε.
Μερικές τον χτυπούσαν στον τράχηλο και προσπαθούσαν να τον οδηγήσουν στην αισχρή πράξη της πορνείας. Άλλες πάλι δοκίμαζαν με πολλά χάδια και φιλήματα να παρασύρουν τον σώφρονα στην αμαρτία λέγοντας:
 - Σαλέ, πόρνεψε, ικανοποίησε το πάθος της ψυχής σου! (αλλοιώς τάλεγαν αλλά... .)
Ήταν να τον θαυμάζεις εκείνον τον γενναίο, γιατί μετά από τόσους μαλαγμούς δεν μπόρεσαν να τον οδηγήσουν στο βρωμερό πάθος. Άλλαξαν λοιπόν συμπεριφορά και έλεγαν:
 - Αυτός ή νεκρός είναι ή ξύλινος ή πέτρινος!.
 
----

Αναρωτιέμαι εγώ τώρα ο άσχετος ...
Άν έβλεπα έναν άνθρωπο σε ένα τέτοιο καταγώγιο να τον χαϊδεύουν οι πόρνες τι γνώμη θάβγαζα γι αυτόν; Νάναι πέντε - έξη πόρνες και να χαϊδεύουν έναν άνθρωπο. Αλήθεια τι γνώμη θάβγαζα γι αυτόν τον άνθρωπο; Και πολύ περισσότερο τι θα σκεφτόμουν αν τον έβλεπα την άλλη μέρα στην Εκκλησία να μεταλαμβάνει της Θείας Κοινωνίας;

Είναι ζήτημα αν και μετά βίας θα κατάφερνα να κρύψω την αποστροφή μου.
Σίγουρα θα κατέκρινα τον άνθρωπο, ειδικά αν μούδειχνε και μιά εικόνα λίγο .. περιθωριακού.
Και αναρωτιέμαι: θα ήμουν δίκαιος και σωστός στην κρίση μου; ή θα είχα σφάλλει;


Πριν χρόνια, είχε κατηγορηθεί ο πρώην Λαρίσης Θεόφιλος για σεξουαλικά σκάνδαλα.
Μετά από διάφορα είχε παραιτηθεί και την θέση του είχε αναλάβει άλλος μητροπολίτης

Είχα βρεθεί σε μιά εκκλησία της πρωτεύουσας εκείνον τον καιρό σε μια γιορτή.
Λίγο πριν την Θ. Λειτουργία έφτασε και ο - ήδη - πρώην Λαρίσης Θεόφιλος.
Και ακούστηκε ένα σούσουρο, ένα βουητό, μια αναστάτωση στην Εκκλησία.
Λές και είχε συμβεί δεν ξέρω και εγώ τί!
Στραβομουτσουνιασμένες φάτσες «πιστών», «σωστών» χριστιανών που ενοχλήθηκαν
Είχε μπεί επίσκοπος στην Εκκλησία και αυτοί όλοι οι «αναμάρτητοι» χαλάστηκαν
Γιατί ο επίσκοπος είχε κατηγορηθεί για σεξουαλικά σκάνδαλα!
Χωρίς να ξέρουν αν αυτά ήταν αλήθεια ή δεν ήταν
Χωρίς να έχουν δεί με τα μάτια τους κάποιον να αμαρτάνει
Χωρίς να σκέφτονται ότι ο επίσκοπος είναι εις τύπον και τόπον Χριστού.
Χωρίς να σκέφτονται ότι ..ίσως να έγινε κάπποιο λάθος βρε αδερφέ!

Βρήκαμε τον λαβωμένο αδερφό στον δρόμο και του πατάμε το λαρύγγι να πεθάνει γρήγορα
Έτσι ακριβώς μας δίδαξε ο Κύριος με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη;;; χμμμ... Μπά. Δεν..

Θυμάμαι δύο πράγματα από εκείνην την Θεία Λειτουργία:

Πρώτον ότι είχα μια δυνατή επιθυμία να φωνάξω μέσα στην Εκκλησία:
«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!»
Να το φωνάξω δυνατά! όχι να το πώ απλώς. Να το ακούσουν όλοι.
Μπάς και ακούγοντάς με «εξήρχοντο είς καθ\' είς, αρξάμενοι από των πρεσβυτέρων»
Όμως δεν τόλμησα. Η δειλία μου μούκλεινε το στόμα.

Δεύτερον θαύμασα τον πρώην Λαρίσης.
Έκανε την Θ. Λειτουργία, είπε και μια σύντομη ομιλία, ευλόγησε, μοίρασε αντίδωρα.
Σαν να μην έτρεχε απολύτως τίποτε.
Κυριολεκτικά τον θαύμασα.
Και δεν γνωρίζω αν ο άνθρωπος δικαίως η αδίκως κατηγορήθηκε.
Ούτε και με ενδιαφέρει να μάθω σχετικώς.
Ακόμα και αν αλήθεια κατηγορήθηκε τίποτε δεν αλλάζει απ τα παραπάνω.
Έπεσε ο αδελφός και εμείς θα τον πετροβολήσουμε;
Χριστιανικότατο! δεν λέω. Έτσι ακριβώς διδαχτήκαμε. Από ποιόν δεν γνωρίζω όμως.


Συγκρίνοντας λοιπόν την περίπτωση του Θεόφιλου με τα περιγραφόμενα στο κείμενο
καταλήγω στο θλιβερό συμπέρασμα πως εμείς οι πιστοί στερούμαστε της δικαίας κρίσεως.
Κρίνουμε την κατ\' όψιν κρίσιν, που σημαίνει κρίνουμε με βάση αυτά που βλέπουμε και ακούμε.
Και αυτή η κρίσις είναι εσφαλμένη ακόμα και όταν είναι σωστή.
Διότι παραβαίνει την εντολή «μη κρίνετε κατ\' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε»
Και έτσι, ακόμα και αν βγάλουμε σωστή κρίση μετερχόμενοι την κατ\' όψιν κρίσιν
γίναμε παραβάτες της εντολής! ...οπότε ποιό το όφελος; Ζημία και μόνον ζημία.


Και ας επανέλθω και στον Όσιο Ανδρέα τον διά Χριστόν σαλό  

Όποιος τον έβλεπε ανάμεσα στις πόρνες δεν θάβγαζε τα αυτονόητα συμπεράσματα;
Και αυτά τα συμπεράσματα δεν θα ήταν εσφαλμένα;
Γιατί ενώ ακριβώς ο Όσιος εξευτέλιζε τον δαίμονα της πορνείας
όποιος τον έβλεπε θα νόμιζε πως ήταν δούλος της πορνείας. Πλάνη μεγάλη!

Μη κρίνετε κατ\' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε.


Το κείμενο απ το βιβλίο...
Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός σελ. 37 - 38
Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου

[Iaspis]

Μη κρίνετε κατ\' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε.

«τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.» (Ιωανν. 5, 6-15)

«ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ!
24 μὴ κρίνετε κατ\' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε.» (Ιωανν. 23-24)

Η δικαία κρίση, δέν ανήκει στόν άνθρωπο. Ποτέ! Η δικαία κρίση ανήκει στόν Κύριο, καί αυτό μάς λέει η εντολή νομίζω: Νά κρίνετε δικαίως, δηλαδή νά αναγνωρίζετε, ότι η δίκαια κρίση ανήκει στόν Κύριο, πού μάς θεραπεύει (ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει), μάς νουθετεί καί μάς παιδεύει (ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται). Η κατ\' όψιν κρίση πού δέν είναι δίκαια (ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν·) ανήκει στόν άνθρωπο, πού δέν γνωρίζει ποιός είναι Εκείνος πού θεραπεύει τήν ψυχή του, από τά πάθη καί τήν αμαρτία (τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν·), καί κρίνοντας αποκόπτεται από τήν γνώση τού Θεού (ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ)!

«ΜΗ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·» (Ματθ. 7,1)

Αδελφέ μου Ανδρέα, νομίζω πώς καλά έκανες καί δέν φώναξες «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!». Δέν νομίζω ότι η «δειλία σού έκλεινε τό στόμα». Σκέψου το σέ παρακαλώ καί πές μου!

Χριστός Ανέστη!