Oι αιρέσεις: Πως ξεφυτρώνουν!

Started by Iaspis, 15 May, 2009, 12:11:59 AM

Previous topic - Next topic

Iaspis

[font size=4]Oι αιρέσεις: Πως ξεφυτρώνουν![/fonts] *

[font size=3]του Αγίου Ειρηναίου[/fonts] **


Μερικοί εύκολα αφήνουν την διδασκαλία της Εκκλησίας μας στην άκρη.

Γιατί; Γιατί τους είναι δύσκολο να καταλάβουν και να παραδεχθούν, ότι οι απόψεις ενός ανθρώπου, όσο κι' αν αυτός είναι σεμνός και ευλαβής, δεν διαφέρουν σε αξία από τα λόγια τού όποιου τάχα φιλοσόφου, που ξεστομίζει αθεόφοβα, ό,τι του έρχεται στο στόμα.

Άλλο, λόγος Χριστού-διδασκαλία της Εκκλησίας· και άλλο, λόγια ανθρώπων· όσο και αν φαίνονται σοφοί και μυαλωμένοι.

Μερικοί φαντάζονται ότι μπορούν να βρουν κάτι το πιο αληθινό από την αλήθεια! Και έτσι, κάθε τόσο, στα λόγια κάποιου τάχα «σοφού, βρίσκουν από ένα καινούργιο δρόμο! Αλλά γίνεται εκείνο που είπε ο Χριστός: Όταν τυφλός οδηγεί τυφλόν, πέφτουν και οι δυο στον λάκκο! Και δεν τους φταίει άλλος κανείς. Το φταίξιμο δικό τους.

Η Εκκλησία είναι παράδεισος· γεμάτος δέντρα. Από όλα (είπε ο Θεός) να τρώτε. Απ' όλη την Αγία Γραφή. Αλλά όχι με έπαρση, όχι με την γνώμη, ότι σεις τα καταλάβατε όλα πιο καλά, απ' ό,τι μας λέει η Εκκλησία του Χριστού.

Όποιος φαντάζεται, ότι κάτι το κατάλαβε πιο καλά από ό,τι η Εκκλησία μας, βάζει το μυαλουδάκι του επάνω από τη σοφία του Θεού.

Προσέχετε λοιπόν.

Τέτοιες ιδέες μην τις καταπίνετε!

Τέτοια λόγια μην τα χάφτετε!

 

(Κατά Αιρέσεων, Βιβλίο Ε, 20)

----------------

* Περιοδικό Λυχνία Νικοπόλεως, Οκτώβριος 2002

** Ο Άγιος Ειρηναίος († 24 Αυγούστου 200 μ.Χ.), επίσκοπος Λουγδούνου, Ιερομάρτυρας, είναι ένας από τους μεγαλύτερους διδασκάλους της Εκκλησίας
Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. (Πραξ. δ\', 32-33)

Iaspis

Όπως ο άρτος καί ο οίνος μεταβάλλονται σέ Σώμα καί Αίμα Χριστού κάθε φορά στό Μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας, καί γίνεται «αντίδοτον του μη αποθανείν αλλά ζην εν Χριστώ Ιησού δια παντός», έτσι καί η διδασκαλία τής εκκλησίας μας, παρομοίως κάθε φορά, εκφράζει τόν λόγο τού Θεού καί γίνεται τό μέσο τής σωτηρίας τών ψυχών ημών.

Όπως ο κάθε άνθρωπος πού προαιρείται εν Κυρίω, εξομολογείται καί μεταλαμβάνει συχνά, ανεξαρτήτως εάν γνωρίζει πώς ίσως αύριο ενδέχεται καί πάλι νά αμαρτήσει,  έτσι καί ο κάθε Χριστιανός θά πρέπει νά πείθεται καί νά τηρεί τήν διδασκαλία τής εκκλησίας μας, άκριτα, σάν γνήσιος δούλος τού Ποιμένα Σωτήρα μας, αφήνοντας στήν άκρη τήν κάθε ατομική σκέψη πού παρεκλίνει από τόν δόκιμο λόγο τής εκκλησίας μας, καί υποδεικνύει ιδιορυθμία, έπαρση καί υπερηφάνεια!

Θαυμάσιος ο λόγος τού Αγίου μας, πού απαραιτήτως πρέπει νά οδηγεί, όχι μόνο τήν έκφραση μας, μά καί τήν ίδια μας τήν σκέψη. Η αρχή βεβαίως γίνεται όπως πάντα από τήν προαίρεση μας!

Χριστός Ανέστη!
Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. (Πραξ. δ\', 32-33)