Νήψις

[mistral]

Τον νοερό αυτόν αγώνα περιγράφει ο μακαριστός Γέρων Παΐσιος ως εξής: «Ο άνθρωπος όταν αρχίσει να κάνει εσωτερική εργασία, παρακολουθεί τον εαυτό του, προσπαθεί να διώχνει τους κακούς λογισμούς και να καλλιεργεί καλούς. Συνεχίζοντας αυτήν την προσπάθεια, φθάνει μετά από ένα χρονικό διάστημα να έχει μόνον καλούς λογισμούς. Από το διάστημα που είχε τους κακούς λογισμούς στον κόσμο, θα εξαρτηθεί και το διάστημα που θα χρειασθεί για να φύγουν. Στη συνέχεια, σιγά – σιγά σταματούν και οι καλού λογισμοί και φτάνει σε ένα άδειασμα. Τότε περνά μια περίοδο που δεν έχει ούτε καλούς ούτε κακούς λογισμούς. Αυτή η φάση φέρνει και κάποια ανησυχία στην ψυχή και ο άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται: «Τι συμβαίνει; Τι γίνεται τώρα; Είχα κακούς λογισμούς, έφυγαν, ήρθαν καλοί. Τώρα δεν έχω ούτε κακούς ούτε καλούς». Μετά από αυτό το άδειασμα γεμίζει ο νους με την θεία Χάρη και έρχεται ο θείος φωτισμός» (Γ. Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τομ. Γ').

Τέσσερα λοιπόν τα στάδιο της νήψεως: (και ουχί της προσευχής)

Πρώτον:
Ο άνθρωπος προσπαθεί να διώχνει τους κακούς λογισμούς και να καλλιεργεί τους καλούς.

Δεύτερον:
Αποτέλεσμα αυτής της εργασίας είναι να φτάσει ο άνθρωπος να έχει μόνον καλούς λογισμούς

Τρίτον:
Σταματούν και οι καλοί λογισμοί και φτάνει ο άνθρωπος σε ένα άδειασμα.
Δεν έχει ούτε κακούς ούτε καλούς λογισμούς.
Και αυτή η κατάσταση φέρνει μια ανησυχία.

Αναρωτιέμαι αν δεν έχω ούτε καλούς ούτε κακούς λογισμούς τι θα έχω;
Καταλαβαίνω πως στον νού του ανθρώπου έχει γίνει ένα καλό «format».
Και η ανησυχία είναι μάλλον - αυθαίρετη σκέψη - αποτέλεσμα του ότι ο νούς του ανθρώπου
βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη και εντελώς άγνωστη κατάσταση, μάλλον απερίγραπτη.
Γιατί πως μπορεί να περιγραφεί μια κατάσταση που δεν είναι αποτέλεσμα λογισμών;
Ούτε καλών ούτε κακών λογισμών. Πώς να περιγραφεί κάποια τέτοια κατάσταση;

Τέταρτον:
Ως αποτέλεσμα του αδειάσματος του τρίτου σταδίου γεμίζει ο νούς με την Θεία Χάρη.
Στάδιον λογικά απερίγραπτον για όποιον δεν το έχει ζήσει.
Νομίζω πως είναι απερίγραπτον και για όσους το έχουν βιώσει (αυθαίρετη σκέψη)

Απ την περιγραφή πάντως του γέροντα καταλαβαίνω πως η Θεία Χάρις χρειάζεται
έναν καλά «φορμαρισμένο» νού για να καταδεχτεί να γεμίσει αυτόν τον νού.
Επάνω σε «παλαιά δεδομένα» μάλλον αρνείται να κατέλθει απ\' όσα διαβάζω εδώ.

Λέτε αυτό νάχει σχέση με εκείνο που γράφει στην Καινή Διαθήκη:

Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ (Μάρκον 1,3)

ετοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ·
πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται,
καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείαν καὶ αἱ τραχεῖαι εἰς ὁδοὺς λείας. (Λουκάν 3,4-5)

Εντελώς αυθαίρετες σκέψεις ενός αυθαίρετου ανθρώπου.
Απλά διαβάζοντας τα παραπάνω μου ήρθαν στον νού αυτά τα χωρία.

Χριστός Ανέστη!

Η πηγή: http://erosorthodoxias.googlepages.com/ησημασίατηςνήψεωςστοναγώναγιατηνθέωση
Συνιστώ να διαβάσετε όλο το άρθρο.

Υγ. Μάριε, αυτό το κείμενο έψαχνα να βρώ.
     Κάπου υπάρχει και εδώ μέσα αλλά το βρήκα στο παραπάνω link