Η παραβολή των δέκα παρθένων

[paroikos]

Μεταφέρω εδώ την ερώτηση της Ιωάννας

http://2.bp.blogspot.com/_fFzz5-beCGw/SDNV3fAXL_I/AAAAAAAABSQ/EV5OQgBcRQQ/s320/p349.jpg
Καλησπέρα σας! Θυμάται να πει κάποιος το συμβολισμό της παραβολής αυτής;

Στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών παρθένων όταν το λάδι των μωρών παρθένων έλειψε, αναφέρεται «Πορεύεσθε προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυτοίς». Όταν όμως τον αγόρασαν η πόρτα του νυμφώνος είχε ήδη κλείσει και δεν μπορούσαν να μπούν. Μερικοί λένε ότι η έλλειψη λαδιού απ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη καλών έργων κατά την διάρκεια της ζωής τους. Τέτοια ερμηνεία δεν είναι εντελώς σωστή. Πώς ήταν δυνατόν να μην είχαν καλά έργα αφού λέγονταν παρθένες, αν και μωρές; Η παρθενία είναι η υπέρτατη αρετή, μια αγγελική κατάσταση, και από μόνη της θα μπορούσε να λάβει την θέση των άλλων καλών έργων.
Νομίζω πως αυτό που τους έλειπε ήταν η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Οι παρθένες αυτές είχαν ασκήσει τις αρετές αλλά, έχοντας πνευματική άγνοια, υπόθεσαν ότι η χριστιανική ζωή βιώνεται μόνο με την εκτέλεση των καλών έργων. Κάνοντας καλά έργα σκέφτηκαν ότι πραγματοποίησαν το έργο του Θεού, αλλά πολύ λίγο ενδιαφέρθηκαν αν μ\' αυτό τον τρόπο απόκτησαν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Τέτοιοι τρόποι ζωής που βασίζονται μόνο στην εκτέλεση καλών έργων, χωρίς προσεκτικό έλεγχο αν αυτά επισύρουν τη χάρη του Πνεύματος του Θεού, αναφέρονται στα ιερά βιβλία: «εισίν οδοί δοκούσαι είναι ορθαί ανδρί, τα μέντοι τελευταία αυτών βλέπει εις πυθμένα» (Παροιμίες ιστ\' 25)
Ο μέγας Αντώνιος μιλάει στις επιστολές του προς μοναχούς για τέτοιες παρθένες: «Πολλοί μοναχοί και μοναχές δεν έχουν γνώση των διαφόρων ειδών θέλησης που ενεργούν στον άνθρωπο, και δεν γνωρίζουν ότι επηρεάζονται από τρείς θελήσεις: η πρώτη είναι η υπερτέλεια και σωτηριώδης θέληση του Θεού· η δεύτερη είναι η δική μας ανθρώπινη θέληση που αν δεν είναι καταστρεπτική δεν είναι ούτε σωστική· και η τρίτη θέληση είναι η θέληση του διαβόλου - ολότελα καταστρεπτική.»
Αυτή η τρίτη θέληση του εχθρού διδάσκει τον άνθρωπο είτε να μην κάνει καθόλου καλά έργα είτε να τα κάνει με μόνη τη δική μας θέληση. Μας διδάσκει να κάνουμε το κάθε τί για να κολακεύσουμε τα πάθη μας ή διαφορετικά, μας διδάσκει να κάνουμε το καλό για χάρη του καλού και να μην φροντίσουμε για την χάρη που παρέχεται μέσα απ τα καλά έργα. Αλλά η πρώτη, η σωστική θέληση του Θεού, αποδείχνεται με την εκτέλεση των καλών έργων μόνο και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σαν ένα αιώνιο, ανεξάντλητο θησαυρό, που στην πραγματικότητα είναι ανεκτίμητος. Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι, κατά κάποιο τρόπο, το λάδι που έλειπε απ τις μωρές παρθένες. Κλήθηκαν μωρές ακριβώς γιατί είχαν ξεχάσει τον απαραίτητο καρπό της αρετής, την χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να σωθεί. «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως» Αναβ. δ\' ήχου.

Αυτό είναι το λάδι των φρονίμων παρθένων που έκαιγε αδιάλειπτα και φώτιζε. Οι παρθένες αυτές με τις καιόμενες λαμπάδες τους μπορούσαν να συναντήσουν τον νυμφίο, ο οποίος ήρθε «εν τω μέσω της νυκτός» και να εισέλθουν στον νυμφώνα της χαράς μαζί Του. Αλλά οι μωρές παρθένες, αν και πήγαν στην αγορά για να αγοράσουν λίγο λάδι, όταν είδαν τις λαμπάδες τους να σβήνουν, δεν μπόρεσαν να γυρίσουν έγκαιρα και η πόρτα ήδη είχε κλείσει.
Η αγορά είναι η ζωή μας. Η πόρτα του νυφικού θαλάμου που έκλεισε και εμπόδισε τον δρόμο προς το Νυμφίο είναι ο θάνατος του ανθρώπου. Οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες είναι οι ψυχές των χριστιανών. Το λάδι δεν είναι τα καλά έργα αλλά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, που κερδίζεται με αυτά τα καλά έργα και μεταφέρει τις ψυχές  από μια κατάσταση σε μια άλλη - δηλ. από την φθορά στην αφθαρσία, από τον ψυχικό θάνατο στην πνευματική ζωή, από το σκότος στο φώς, από τον σταύλο της ύπαρξής μας (όπου τα πάθη είναι δεμένα σαν άλογα κτήνη και άγρια θηρία) στον ναό του Θεού, μέσα στο λαμπρό νυμφώνα της αιώνιας ευφροσύνης του Ιησου Χριστού, του Κυρίου μας, του Δημιουργού και Λυτρωτή και αιώνιου Νυμφίου των ψυχών μας.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

[mistral]

Aπ τις ωραιότερες παραβολές!

Κλήθηκαν μωρές ακριβώς γιατί είχαν ξεχάσει τον απαραίτητο καρπό της αρετής,
την χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να σωθεί.

Άρα ο καθένας γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.
Να εντοπίσει ποιά έργα προσελκύουν στον ίδιο την Χάρη του Αγίου Πνεύματος
Και μετά να πράττει εκείνα ακριβώς τα έργα που του δίνουν την περισσότερη χάρη.
Να ασκεί τις αρετές που είναι αντίθετες με τα μεγαλύτερα πάθη του
όπως αλλού γράφει ο Άγιος
Σαρκικές ηδονές ψάχνει; την εγκράτεια να ασκήσει
Γαστριμαργία τον κυριαρχεί; νηστεία θα κάνει
Λαιμαργία τον γυροφέρνει; νερόβραστα και ανάλατα θα τρώει (ρωμηέ η πίεση!)
Υπερηφάνεια έχει; εξευτελισμό στα μάτια των ανθρώπων να επιδιώκει
Μίσος κατά τινος τον τρώει; αγάπη έμπρακτη να επιδεικνύει

...και ούτω καθ\' εξής.

Υγ. σαχλαμάρας επεισόδιον 2ον > συνεχίζεται.