Το πολυτιμότερο δώρο του Θεού

[mistral]

Το πιο πολύτιμο δώρημα του Θεού, που έχουμε ανάγκη και το εξασφαλίζουμε
συχνά με την προσευχή είναι η ειρήνη της καρδιάς. Ο ίδιος ο Κύριος
μας είπε: «Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ
αναπαύσω ημάς» Ματθ. ια\':28. Έχοντας λοιπόν δεχθή μέσα σου την ειρήνη
του Θεού, να χαίρης και να θεωρής τον εαυτό σου ζάμπλουτο.

                                         Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

[adriana]

Μιστράλ, όλα όσα έγραψες σε αυτή την ενότητα χθες, ήταν πολύ ωραία αλλά προσωπικά η πρόταση  Το πιο πολύτιμο δώρημα του Θεού, που έχουμε ανάγκη και το εξασφαλίζουμε συχνά με την προσευχή είναι η ειρήνη της καρδιάς, μου άρεσε περισσότερο. Την έχω γράψει και την κόλλησα στο δωμάτιο που δουλεύω ώστε να την βλέπω συχνά. Μάλλον η ειρήνη στην καρδιά είναι η ψυχική ηρεμία που το έχω κάνει ψωμοτύρι και το εύχομαι σε όλους, μαζί με υγεία.Αλήθεια ποιο έρχεται πρώτο! Μου έδωσες την απάντηση με το κείμενο σου. Ευχαριστώ. Πράγμα δύσκολο για μένα όμως.

[ρωμηός]

Όντως δυσκολοκατόρθωτο. Ειδικά αυτό, τι μεγαλείο,ε?

να χαίρης και να θεωρής τον εαυτό σου ζάμπλουτο.

Το να έχεις ψυχική ηρεμία και γαλήνη μέσα σου έρχεται φυσικά κατόπιν έντονης προσευχής. Προσευχής όμως που θα στηρίζεται στην ειλικρινή ταπείνωση. Άρα για να έχεις γαλήνη πρέπει να ταπεινωθείς. Να πεις δικό μου δεν έχω τίποτα, αλλά τα έχω όλα όσο έχω το Θεό αδελφό, φίλο πατέρα μου! Φταίει ακόμα (υποθέσεις κάνω) που δεν έχουμε ιεραρχίσει τα πράγματα στη ζωή μας. Συνήθως εκεί τα μπεδεύουμε. Αν τα ξεκαθαρίσουμε, η γαλήνη θα έρθει κι αυτή μαζί με την προσευχή.  Ιεραρχώ, σημαίνει, βάζω στη ζωή μου προτεραιότητες. Ποιείς είναι οι δικές μας προτεραιότητες; Μια καλή δουλειά? Μια καλή σύζυγος? Ένα υπέροχο σπίτι? Πολλά παιδιά? Όλα αυτά είναι όνειρα και σκιές. Μην εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη σκιά αλλά στη μόνη αλήθεια, που προκύπτει από τη θνητή μας φύση: \"Ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία του Θεού\".

[adriana]

Παυλάκη, διαβάζοντας τα παραπάνω λόγια σου, σκέψεις, θυμήθηκα μια συζήτηση που είχαμε κάνει πριν 3 με 4 χρόνια. Καθόλου πρόσφατα αλλά τις θυμάμαι όλες, τις φιλοσοφικές συζητήσεις, όπως τις έλεγε κάποιος. Αν κατάλαβα καλά, λες οτι ίσως επηρεάζουν οι προτεραιότητες που βάζουμε στην ζωή μας αλλά παρακάτω τις καταργείς. Μήπως κάποια στιγμή είχες πει οτι την Βασιλεία του Θεού την πλησιάζουμε μέσα απο την καθημερινή μας ζωή; (οικογένεια, φίλους, δουλειά)

[mistral]

Όταν στην καρδιά του ανθρώπου υπάρχει η ειρήνη του Χριστού, "την ειρήνην την εμήν δίδωμι ημίν" και για να το πώ ακόμα πιο έντονα όταν στην καρδιά του ανθρώπου καταδεχτεί – γιατί περί αυτού πρόκειται μιάς και ποτέ ο άνθρωπος δεν είναι άξιος για να δεχτεί αυτό το δώρο – να ενοικήσει "η ειρήνη η πάντα νούν υπερέχουσα" τότε ο άνθρωπος δεν θέλει τίποτε άλλο.  Ούτε υγεία θέλει, ούτε χρήματα θέλει, ούτε έρωτες ανθρώπινους επιζητεί, ούτε δόξα, ούτε τίποτε απ όσα έχει να του προσφέρει αυτός ο κόσμος. Οϋτε και το αν  θα ζήσει ή θα φύγει απ την ζωή την επόμενη στιγμή τον ενδιαφέρει κάν. Τίποτε απολύτως δεν χρειάζεται. Επειδή όπως λέει ο Άγιος είναι ζάμπλουτος. Έτσι τουλάχιστον λένε οι Άγιοι της Εκκλησίας μας που έχουν ζήσει αυτήν την ειρήνη του Χριστού

Και αν και απευθύνεσαι στον ρωμηό αυθαιρετώντας θα πω πως κατά την γνώμη μου τα εξωτερικά σχήματα της ζωής του ανθρώπου ούτε βελτιώνουν ούτε εμποδίζουν την πορεία του ανθρώπου προς την Βασιλεία του Θεού. Αρκεί αυτή η επιδίωξη για την Βασιλεία του Θεού να έχει την πρώτη προτεραιότητα στην καρδιά του ανθρώπου. Και νομίζω πως ο ρωμηός έγραψε για προτεραιότητες και για την μή εναπόθεση των ελπίδων μας σε ότιδήποτε άλλο εκτός του Θεού. Και εγώ συμφωνώ με τον ρωμηό.

Συγγνώμη για την παρέμβαση.

[ρωμηός]

ο ρωμηός έγραψε για προτεραιότητες και για την μή εναπόθεση των ελπίδων μας σε ότιδήποτε άλλο εκτός του Θεού.

Ναι, κυρίως αυτό. Όταν στοχεύουμε εκεί, κι όλα τα άλλα θα συντελέσουν ή μέσα από τα άλλα θα συντελεστεί κι αυτό.