Μου είπεν ο Γέρων...

[mistral]

Μου είπεν τις προάλλες ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής:

Υιέ μου ηγαπημένε, τέκνον εμόν, ο υιός του Ιωσήφ.
Έλαβον την επιστολήν σου, υιέ μου, και ενθυμήθην ημέρας του παρελθόντος.
Και κύψας τοίς γόνασι πικρώς έκλαυσα.
Είπα· πως μάταιος ούτος ο κόσμος και άστατος!
Πώς δεν στέκει αυτή η περίοδος της ζωής εν μιά στάσει,
αλλά διαρκώς μεταβάλλεται και αλλάσσει τα πράγματα!

Φεύ τής τού ανθρώπου ματαιοπονίας!

Σήμερον είμεθα μαζί, αύριον χωριζόμεθα.
Σήμερον χαίρομεν, αγαλλόμεθα, αύριον μαλώνομεν, πικραινόμεθα.
Σήμερον ζούμεν και γλυκύφωνα κελαϊδούμεν,
αύριον αποθνήσκομεν και σκώληκες μας εσθίουσιν.

Άχ μάταιε κόσμε! Άχ ψεύτικε άνθρωπε!

Εχθές πολλούς υιούς είχον και εκόμπαζον εν τοις υιοίς μου.
Σήμερον μεθ\' ενός μόνον ευρισκόμενος εντός ταπεινού σπηλαίου
πονώ και στενάζω επάνω του στήθους μου.
Και αύριον ίσως τα μνημόσυνα τελειώσουν επ\' εμοί.

Πόσον μάταιος όντως ο βίος ούτος, υιέ μου!
Πόσον απατηλός και σύντομος!

Ιδού νέον έτος και πάλιν! πάλιν ευχές και ελπίδες.
Όμως κάπου και δι\' ημάς κρυμμένος ο θάνατος περιμένει.
Κάποια ημέρα ή νύκτα θα είναι η τελευταία της ιδικής μας ζωής.
Διά τούτο μακάριος, όστις νυχθημερόν ενθυμείται τον θάνατον
και ετοιμάζεται να τον συναντήση. Διότι έχει συνήθειαν αυτός,
εις όσους τον περιμένουν να έρχεται ιλαρός, αλλ\' εις
όσους δεν τον προσμένουν καταφθάνει πικρός και σκληρός.

Όθεν αναλόγισαι, υιέ μου, και σύ το ψεύδος, την απάτην του πλάνου
τούτου κόσμου και της θείας χάριτος βοηθούσης, πρόσεχε μή αμαρτήσης ποτέ.

Διότι ο πλάνος αυτός κόσμος βιάζει τους πάντας να τους έχει πλησίον του.
Ίσως ποτέ δυνηθή να τους πιάση στα δίχτυα του, να τους έχει διά παντός εδικούς του!
Διότι οι άνθρωποι πλανούν και πλανώνται· ως θνητοί τα θνητά τους εργάζονται.
Όμως εσύ ημέραν και νύκταν άκουε εντός σου την θείαν φωνήν:

«Μή αγαπάτε τον κόσμον, όλην την απάτην του κόσμου.
 Διότι συντόμως περνά και όλες αι χαρές του διαβαίνουν.
 Μόνον ο ποιών το θέλημα του Θεού, αυτός μένει εις τον αιώνα.»

Μνημόνευε καθ\' εκάστην υιέ μου, ότι εσύ εκλήθης να διέλθης τον βίον τούτον
ως μοναχός, όχι ως κοσμικός. Φθάνουν τόσοι κοσμικοί εις τον κόσμον.

Χαίρω, εάν χαίρης. Λυπούμαι, εάν λυπήσαι αγαθέ μου υιέ.
Μη λυπήσαι υπερμέτρως διά τίποτε. Άφηνέ τα όλα εις τον Θεόν.
Και εκείνος από ημάς γνωρίζει καλύτερα της ψυχής το συμφέρον.
Με την μέριμναν καί τάς σκέψεις, περισσότερον καταστρέφεσαι,
παρά όπου διορθώνεις τον εαυτόν σου.
Τα κακώς γενόμενα εις το παρελθόν, μόνον μετάνοια καλή, και αλλαγή ζωής τα διορθώνει.

Χαίρε λοιπόν εν Κυρίω και φρόντισε το υπόλοιπον της ζωής σου να διέλθης εν μετανοία.


Αυτά...

Και ένα άλλο πρωϊνο, μετά από κάμποσα μερόνυχτα σφυροκοπήματος του νού
από έναν λογισμό κατάκρισης που δεν έλεγε να χαθεί με τίποτε μου είπεν:

«Βάλε αυστηρό κανόνα να μην κατακρίνεις ποτέ
κανέναν άνθρωπο και για κανέναν λόγο και θα σωθείς.»

...και μετά ο λογισμός χάθηκε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Και επήλθε ειρήνη στην καρδιά και στον νού.

Βέβαια αυτά τα είπε σε μένα.. τα γράφει και στο βιβλίο
Μήπως τζάμπα κουραστήκατε να τα διαβάσετε.. Ξέρω και γώ;

Συγχωρέστε με που σας έβαλα σε τέτοιον κόπο....

[Iaspis]

mistral:
Βέβαια αυτά τα είπε σε μένα.. τα γράφει και στο βιβλίο
Μήπως τζάμπα κουραστήκατε να τα διαβάσετε.. Ξέρω και γώ;

Συγχωρέστε με που σας έβαλα σε τέτοιον κόπο....

Όχι, όλα τ`άλλα σήμερα γιά μένα ήταν τζάμπα. Αυτό δείχνει τόν δρόμο. Θέλω νά προσπαθήσω, μέ τήν βοήθεια καί τό έλεος τού Κυρίου, γιά νά γίνω καί εγώ υιός του! Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει βοήθεια, υπάρχει έλεος, υπάρχει ο Χριστός.

Ευχαριστώ αδελφέ μου!

[mistral]

Και άλλοτε συνωμίλησα μετά του ευφυούς εκείνου και σοφωτάτου γέροντος,
όστις εγεύθη του φυτού της ζωής διά του ψυχικού αυτού ιδρώτος εξ αρχής
της νεότητος έως εις το τέλος του γήρατος αυτού· και αφού με εδίδαξε
πολλά περί αρετής, επί τέλους μοί είπεν ούτω·

 «Πάσα προσευχή εις την οποίαν δεν κοπιάζει το σώμα,
και δεν στεναχωρείται η καρδία, λογίζεται ως έκτρωμα».

... και πάλιν μοί είπε·

«Μετά φιλονείκου ανθρώπου, όστις θέλει να στηρίξη τον εαυτού λόγον,
και είναι πονηρός εις την διάνοιαν, και αναιδής κατά τας αισθήσεις,
μήτε να δώσης, μήτε να λάβης παντελώς, ίνα μή απομακρυνθή από σού
η καθαρότης, την οποίαν απέκτησας μετά πολλού κόπου, και πληρωθή
η καρδία σου από σκότος και ταραχήν.»

                                                                     Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

[mistral]

Ήτον ένας σε μία σπηλιά, όπου έπρεπε την ημέρα να κλαύση επτά φορές.
Αυτό ήταν η εργασία του. Την δε νύκταν όλην να την διέλθη με δάκρυα.
Και το προσκεφάλι του, ήταν όλο πάντα βρεγμένο. Και τον ηρώτα ο
διακονητής, όπου πήγαινε δύο - τρείς φορές την ημέρα διότι δεν ήθελε
να τον έχη κοντά του, να μην του διακόπτη το πένθος·

-Γέροντα, διατί τόσον κλαίεις;

«-Όταν, παιδί μου, ο άνθρωπος θεωρή τον Θεόν, από την  
 αγάπην του τρέχουν τα δάκρυα και δεν ημπορεί να τα κρατήση».

                                                           Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

[mistral]

Την δε σήμερον δεν ακούεται λόγος περί τα τοιαύτα. Διότι τόσον
πολλή μέριμνα και φροντίς υλική κατέλαβε τους ανθρώπους και τελεία
σχεδόν καταφρόνησις εις την νηπτικήν, όπου πολλοί όχι μόνον
δεν θέλουν να ερευνήσουν, να μάθουν, να πράξουν αυτά, αλλά και
αν ακούσουν να ειπή τοιαύτα κανείς, ευθύς εξεγείρονται δυσμενώς
εναντίον του. Και τον έχουν διά παράλογον και μωρόν, διότι είναι
ανόμοιος ο βίος του, και ελογίσθη εις χλεύην αυτοίς.

Και γίνεται ένα παρόμοιον της ειδωλολατρικής εποχής. Ετότε, όταν
ύβριζες τα είδωλα, σε ελιθοβόλουν και κακήν κακώς σε εθανάτωναν.
Και τώρα το κάθε πάθος επέχει θέσιν ειδώλου. Και, άν ελέγξης και
κατακρίνης το πάθος που βλέπεις ο καθείς να νικάται, όλοι φωνάζουν.
Λιθοβολήστε τον· διότι ύβρισεν τους θεούς μας!

Τέλος· εγώ επειδή κανένα δεν δέχομαι, μηδενός εξαιρουμένου· μήτε
θέλω να ακούω πως ζούν ή τι κάμουν ο κόσμος - οι μοναχοί, είμαι
διαπαντός ο στόχος της κατακρίσεως. Και δεν παύω ημέρα και νύκτα
να εύχωμαι τους πατέρας και να λέγω, ότι όλον το δίκαιον έχουν αυτοί.
Μόνον εγώ είμαι άδικος οπόταν σκανδαλισθώ εις αυτούς. Διότι βλέπουν
με τα μάτια που τους έδωκεν ο Θεός. Δεν είμαι άδικος και κατάδικος,
αν θα ειπώ· διατί δεν βλέπουν όπως εγώ;

Είθε ο Θεός των όλων όλους να ελεήση δι\' ευχών των Οσίων Θεοφόρων Πατέρων.

                                                                Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.