Μάθημα Θρησκευτικών στα σχολεία!

[ρωμηός]

Ένα από τα μεγάλα θέματα που έχει ανακύψει στις μέρες μας είναι και το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Λέγονται και γράφονται πολλά. Υπάρχει δε μια τάση να μετεξελιχθεί το μάθημα από ομολογιακό σε δια-θρησκειακό. Ήδη υπάρχει σε ισχύ εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που επιτρέπει (έπειτα από δήλωση του γονέα) να εξαιρείται κάποιος μαθητής από το μάθημα για λόγους συνειδήσεως, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να δηλώσει την θρησκευτική του πεποίθηση.

Επειδή πιστεύω θα χει μεγάλο ενδιαφέρον να ακουστούν διάφορες απόψεις εδώ, είπα να θέσω το ζήτημα και να ξεκινήσω με μερικές πολύ περιεκτικές απόψεις μου:

1ον) Και να γίνει το μάθημα δια-θρησκειακό, η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Και σήμερα ως έχουν τα πράγματα, τα θρησκευτικά που διδάσκονται στα σχολεία πόρρω απέχουν από το να διαμορφώνουν ορθόδοξο ήθος - σκέψη στους μαθητές, ένθεν μεν λόγω της ακαταλληλότητας αυτών που διδάσκουν (το πτυχίο της Θεολογίας δεν προφυλάσσει σε τίποτα, τέτοιο έχω και γω και βλέπετε τα χάλια μου) κι από την άλλη λόγω της τρόπου διδασκαλίας που αγγίζει \"την ώρα του παιδιού\", ώρα δηλαδή για χαλάρωση, πλάκα και δεν συμμαζεύεται.

2ον) Αν η Εκκλησία επιχειρήσει να αξιοποιήσει το πολιτικό της ατού (την σχέση της με τον κόσμο και τους ψηφοφόρους) για να επέμβει και να αποτρέψει έναν αποχριστιανισμό του μαθήματος, θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό θα την κάνει ευάλωτη σε άλλα θέματα που θα επιχειρήσει το κράτος να προωθήσει. Και αυτό είναι το λιγότερο. Μια ανάμειξη της Εκκλησίας, στις σημερινές συνθήκες διαμόρφωσης των κρατών, θα αλλοτριώσει την Εκκλησία, εμπλέκοντάς την όλο και περισσότερο σε ένα πολιτικό παιχνίδι, αναιρετικό της ίδιας της φύσεως της και της αποστολής της. Πρέπει μάλλον (ή επιτέλους) να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε στο Βυζάντιο αλλά σε ένα κράτος στην ουσία άθρησκο.

3ον) Το διαχρονικό ερώτημα (από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και μετά) επανέρχεται με δριμύτητα πάλι: Γιατί η Εκκλησία πρέπει να στηρίζεται στην κρατική παιδεία για την \"εκκλησιοποίηση\" των μελών της, για την κατήχηση και μύηση στο μυστήριο της Ορθοδοξίας και δεν αναλαμβάνει το Θεόσδοτο χάρισμά της (το προφητικόν), ώστε να μην έχει ανάγκη κανενός; Γιατί αυτή η τεράστια αδράνεια ως προς το προφητικό (=διδασκαλικό) σκέλος κι από την άλλη η τέραστια φροντίδα για όλα τα άλλα (μητροπολιτικά και Συνοδικά Μέγαρα και άλλα τινά)? Ύστερα μας πειράζουν οι αδελφότητες, που μόνες αυτές (ενόσω οι ποιμένες ενύσταζαν) ανέλαβαν την \"προφητεία\", τον \"ευ-αγγελλισμό\" των ανθρώπων.


Αυτά έτσι για αρχή.... Έχει πολύ δουλειά ακόμα το θέμα μας. Περιμένω τις θέσεις  και καταθέσεις σας!

[Αρτέμης]

Πάλι θα εκθέσω απόψεις που υιοθέτησα κατά την διάρκεια συζητήσεων με άτομα οικεία σε τέτοια θέματα και θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα.Είναι απαράδεκτο να διαμαρτύρεται η Εκκλησία στο κράτος γιατί δεν κάνει σωστά τη δουλειά της!Υπάρχει μια σύγχηση των σχέσεων εκκλησίας-κράτους για ιστορικούς κυρίως λόγους(τουρκοκρατία-επανάσταση 1821 και η συνδρομή της Εκκλησίας στον αγώνα π.χ, Βυζάντιο ακόμα παλιότερα) η οποία όμως κατάσταση δεν επικρατεί στις μέρες μας καθώς,όπως σωστά ανέφερε και ο Ρωμηός,πιο πολύ άθρησκοι είμαστε παρά χριστιανοί.Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ότι το 98% Χ.Ο είναι εντελώς πλασματικό και πως πρέπει να πορευτούμε μόνοι μας.Δηλαδή τι,στηρίζουμε τις ελπίδες μας στο υπουργείο Παιδείας για την ωφέλεια της ψυχής μας?

[Iaspis]

Εάν πρόκειται νά ξεκινήσουμε συζήτηση από τήν αρχή άς προσπαθήσουμε νά σκεφθούμε ποιό θά ήταν τό θέλημα τού Κυρίου επί τού θέματος. Καί όταν λέμε από τήν αρχή άς ξεκινήσουμε από τήν πρώτη δημοτικού...

Διαβάζοντας καί παρακολουθώντας τό θέμα, αποφάσισα νά ρωτήσω σχετικά μερικά παιδάκια πού πηγαίνουν στό δημοτικό σχολείο νά μού πούν τί μαθαίνουν τήν ώρα τών θρησκευτικών στό σχολείο. Όλα, μά όλα έδωσαν τήν απάντηση: « Ε, γιά τόν Χριστό, γιά τήν Παναγία, γιά τό Ευαγγέλιο, τούς μαθητές τήν σταύρωση. Νά τέτοια πράγματα». Η ερώτηση έγινε στόν ανέμελο χρόνο τών  σχολικών διακοπών, τότε πού τά παιδάκια επιτρέπεται νά τά ξεχάσουν όλα, καί νά αφοσιωθούν στό παιχνίδι τους. Πήγα νά εμβαθύνω, αλλά τά παιδάκια δέν τό επέτρεψαν, γιά ευνόητους λόγους. Έτσι αποφάσισα νά ρωτήσω (γιά σύγκριση), νά μού πούν τί μαθαίνουν τήν ώρα τών μαθηματικών στό σχολείο. Όλα μού είπαν: «Βλακείες, τίποτα, δέν ξέρω, παράταμε..». Βέβαια είμαστε ακόμα στήν αρχή, καί τό θέμα έχει πολύ δουλειά όπως λέει καί ο ρωμιός πιό πάνω, όμως η έν λόγω δήλωση τού γονέα, νομίζω πώς αφορά τά παιδιά τού δημοτικού σχολείου, δηλαδή τήν υποχρεωτική κατωτέρα εκπαίδευση, πού δέν σχετίζεται ούτε μέ θεολόγους ούτε μέ μαθηματικούς, παρά μόνο μέ τόν δάσκαλο, όχι τού Γένους, αλλά τής γενικής εκπαίδευσης. Τό ερώτημα είναι: Ποιά είναι η «ώρα τού παιδιού» σέ αυτό τό επίπεδο; Καί άν αυτή είναι η ώρα τών θρησκευτικών, μήπως στό δημοτικό σχολείο τά παιδιά μαθαίνουν κάτι ( πχ. νά λένε Χριστός, Παναγία, Ευαγγέλια, Απόστολοι, Προσευχή,  μέ σεβασμό ), κατά τήν «ώρα τού παιδιού», καί όχι κατά τήν ώρα τού «μή παιδιού»;

«...άφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αυτά ελθείν πρός με. τών γάρ τοιούτων εστίν  η βασιλεία τών ουρανών».

Έχω τήν αίσθηση πώς ο κάθε άνθρωπος ανακαλύπτει μέ διαφορετικό τρόπο στό μέλλον, αυτό πού έμαθε ή δέν έμαθε στό παρελθόν, καί αυτό γιατί ο Θεός έχει διαφορετικό σχέδιο γιά τόν καθένα μας.

[Ξένια]

Η σκέψεις σας είναι καινούργιες για μένα και μου φαίνονται και σωστές.
Κανονικά όντως η εκκλησία δεν πρέπει να στηρίζεται στις ενέργειες του κράτους για την διάδοση του Ευαγγελίου.
Από την άλλη δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να καταργηθούν τα θρησκευτικά. Και γιατί ειδικά τα θρησκευτικά και όχι κάτι άλλο που επίσης
χαρακτηρίζεται ως η ώρα του παιδιού, η γυμναστική λόγου χάρη. Στόχος του σχολείου δεν είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας
του παιδιού, εκτός από την παροχή γνώσεων? Δεν είναι η ομαλή ένταξή του στην κοινωνία που καλείται να ζήσει?? Αυτή η κοινωνία θα είναι μια κοινωνία χωρίς θρησκευτική συνείδηση? Υποτίθεται ότι στο σχολείο μαθαίνεις πράγματα που θα σου χρησιμεύσουν για μετά. Αν δεν βιώνεται ο Χριστιανισμός μέσα στο σχολείο, τότε το παιδί εισπράττει ότι πράγματι το κράτος και η εκκλησία δεν έχουν καμία σχέση. Είναι αντίθετα. Και αφού οι γονείς μας μας στέλνουν στο σχολείο και όχι στην εκκλησία, άρα το σχολείο είναι το σωστό και η εκκλησία το \"λάθος.\"
Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι σαφώς και η εκκλησία δεν έχει ανάγκη το κράτος σε ζητήματα κατηχήσεως, αλλά δεν μπορούμε να διχάζουμε την παιδική ηλικία
με το να λέμε, αν θέλεις θρησκευτικά να πας στο κατηχητικό. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να πουμε, αν θέλεις γυμναστική να πας στο γυμναστήριο, αν θέλεις μουσική να πας στο ωδείο, αν θέλεις ζωγραφική να πας...
Αυτό που εν τέλει ενοχλεί είναι ο πόλεμος που υφίσταται η εκκλησία από ορισμένους \"κρατικούς\". και σε αυτόν τον πόλεμο πιστεύω δεν πρέπει να παραμένει παθητική και να δέχεται όποια \"άκυρη\" απόφαση βγάζει ο κάθε \"άκυρος\"! Το ιδανικό θα ήταν κατά τη γνώμη μου να υπάρξει μια ουσιαστική ένωση,
μια σύμπνοια μεταξύ εκκλησίας-κράτους (κάτι που διαφαίνεται να επιδιώκει ο νυν Αρχιεπίσκοπος), και να υπάρχει ένας κοινός αγώνας προς όφελος των πολιτών-πιστών της χώρας μας. Να φύγει αυτή η διαμάχη, η αντιπαλότητα. Η διάσπαση βλέπουμε σε τί οδηγεί.  Η ενότητα πάντα βοηθάει. Αυτό ας ευχόμαστε...

[ρωμηός]

Αδελφέ Ίασπις, νομίζω ότι το όλο θέμα δεν αφορά την κατώτερη εκπαίδευση όσο τη μέση εκπαίδευση. Και το λέω αυτό, διότι κάποια στιγμή ακούστηκε και η πρόταση το μάθημα των θρησκευτικών να μην συγκαταλέγεται στα λεγόμενα υποχρεωτικά μαθήματα αλλά στα επιλογής, πρόταση την οποία τελικά δεν ενστερνίσθηκε ο Υπουργός Παιδείας.

Γενικότερα καταρχήν επιτρέψτε μου κάποιες σκέψεις:
1ον) Ως πολίτης αυτής της χώρας, σαφώς, επιθυμώ τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και μάλιστα με πολύ διαφορετικούς όρους. Και αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους, μερικούς τους ανέφερε και η Ξένια (αν και εκεί έχω κάποιες ενστάσεις). Εννοείται λοιπόν ότι ως πολίτης αυτό θα ζητήσω από τους εκπροσώπους μου.

2ον) Ως εκκλησία όμως δεν έχουμε κανένα δικαίωμα ούτε και όφελος πραγματικό να επιδιώκουμε με διάφορα μέσα την επιβολή του μαθήματος των θρησκευτικών, και μάλιστα σε επίπεδο ομολογιακό. Και αυτό γιατί:
α)Δεν παρέχεται καμμία δυνατότητα στην Εκκλησία να ελέγχει και να αξιολογεί το μάθημα (και από πλευράς ύλης και από πλευράς διδασκόντων). Άρα η Εκκλησία δεν μπορεί να επιμένει να γίνεται διδασκαλία στα σχολεία χωρίς να μπορεί να διακριβώσει το ήθος του μαθήματος. Γιατί λοιπόν να θέλει να επιβάλει ένα μάθημα, το οποίο όχι μόνο δεν κατηχεί αλλά και ουσιαστικά πολλές φορές απομακρύνει από το αληθές νόημα του χριστιανισμού. Ως μάθημα για να γίνουμε ίσως καλύτεροι άνθρωποι, ναι! Για να έχουμε μια θρησκευτική συνείδηση που λέει η Ξένια, ίσως. Αλλά αυτό δεν είναι το μήνυμα ούτε ο σκοπός της Εκκλησίας.
β) Η ΕΚκλησία δεν πρέπει επ ουδενί να μπλεχτεί στο πολιτικό παιχνίδι, διότι θα αλλοτριωθεί. Αν επιδιώξει την επιβολή του μαθήματος δια των γνωστών πολιτικών ψηφοθηρικών πιέσεων, καταρχήν προδίδει τον εαυτό της (διότι η επιβολή στο κράτος ενός μαθήματος καταργεί την \"συνθήκη\" του Θεού «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν») αλλά κυριότερα αλλοτριώνεται και εγκλωβίζεται σε μια αναιρετική τους \"είδους\" της σχέση με την Πολιτεία, καθιστώντας την όργανο του κόσμου τούτου.

3ον)

Αν δεν βιώνεται ο Χριστιανισμός μέσα στο σχολείο, τότε το παιδί εισπράττει ότι πράγματι το κράτος και η εκκλησία δεν έχουν καμία σχέση. .

α)Για να μην βιώνουμε αφελείς νεφελοκοκκυγίες, να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Χριστιανισμός δεν βιώνεται μέσα στο σχολείο, τουλάχιστον όχι μέσα από την διδακτική του μέθοδο. Η διδασκαλία είναι εξάπαντος «γνωσιολογική» και τις περισσότερες φορές αφήνει μια ηθικοπλαστικού χαρακτήρα εντύπωση παραμυθιού, ξεκάθαρα συμβολική.
β) ότι πράγματι το κράτος και η εκκλησία δεν έχουν καμμία σχέση, αυτό θα πρέπει να το βιώνουμε πρώτα εμείς ως χριστιανοί, διότι εξ ορισμού (από βαφτίσεώς μας) είμαστε πολίτες άλλης Βασιλείας και είμαστε εδώ παρεπιδημούντες, προς καιρόν. Αυτό που μας έχει μείνει και μας μπερδεύει είναι η αλλοτινή σχέση της Εκκλησίας στη Ρωμανία (χυδαϊστί λεγόμενο Βυζάντιο), σχέση που με κανέναν τρόπο δεν γίνεται να αφομοιωθεί στις μέρες μας. Σήμερα κράτος και εκκλησία δεν έχουν καμμία σχέση, διότι αν είχαν, με τις σημερινές συνθήκες, τότε η Εκκλησία θα ήταν απλά άλλο ένα γρανάζι της κρατικής μηχανής και θα υπηρετούσε ως θεσμός το κράτος και τις ανάγκες του.

4ον)

Αυτό που εν τέλει ενοχλεί είναι ο πόλεμος που υφίσταται η εκκλησία από ορισμένους \"κρατικούς\". και σε αυτόν τον πόλεμο πιστεύω δεν πρέπει να παραμένει παθητική και να δέχεται όποια \"άκυρη\" απόφαση βγάζει ο κάθε \"άκυρος\"!

Το αν θα δέχεται ή όχι δεν είναι στο χέρι της Εκκλησίας. Αν βγει μια απόφαση για διωγμό της Εκκλησίας, η Εκκλησία τι θα πρέπει να κάνει δηλαδή? Να πάρει τα όπλα? Πως θα γίνει δηλαδή αυτό που λες  

σε αυτόν τον πόλεμο πιστεύω δεν πρέπει να παραμένει παθητική και να δέχεται όποια \"άκυρη\" απόφαση βγάζει ο κάθε \"άκυρος\"!

?

[Ξένια]

Ναι φυσικά δεν αναφέρομαι στην διδασκαλία των θρησκευτικών με τις υπάρχουσες συνθήκες. Και ούτε κανείς μίλησε για επιβολή. Αλλά για αντίδραση
στις αποφάσεις των διαφόρων \"άκυρων\" (ναι τί δεν κατάλαβες σε αυτό, περί άκυρων πρόκειται!) που όντως ασκούν πόλεμο. Άρα λοιπόν επιμένω ότι η ουσιαστική ενότητα μεταξύ εκκλησίας κράτους θα είχε και ουσιαστικά αποτελέσματα. Διότι αν υπήρχε αυτή η ενότητα, κάλλιστα θα βελτιωνόταν και το επίπεδο των θρησκευτικών, με συνειδητούς θεολόγους που θα δίδακσαν το μάθημα και γιατί όχι και με ιερείς πιθανόν. Αλλά για να γίνουν αυτά πρέπει η εκκλησία να προσεγγίσει το κράτος με καλές προθέσεις και όχι να γίνεται αυτό που γίνεται σήμερα. Και φυσικά είμαστε πολίτες μιας άλλης Βασιλείας, αλλά αυτό δε μας εμποδίζει να ασχολούμαστε με τα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο. Εκτός αν πρέπει όλοι να πιάσουμε τα κομποσκίνια και να περιμένουμε την άλλη βασιλεία σαν τους Θεσσαλονικείς.

[ρωμηός]

Αλλά για αντίδραση στις αποφάσεις των διαφόρων \"άκυρων\" (ναι τί δεν κατάλαβες σε αυτό, περί άκυρων πρόκειται!) που όντως ασκούν πόλεμο.

Και πάλι δεν κατάλαβα. Είμαι και λίγο αργόστροφος φαίνεται! Τι εννοείς αντίδραση? Με ποιούς τρόπους να αντιδράσει?

Άρα λοιπόν επιμένω ότι η ουσιαστική ενότητα μεταξύ εκκλησίας κράτους θα είχε και ουσιαστικά αποτελέσματα.

Είναι δυνατόν στις μέρες αυτό να γίνει; Και για ποιό λόγο να γίνει; Διάλεξε από τα παρακάτω:

1) Επειδή το 96% είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην ταυτότητα?
2) Για να γίνει πιο ισχυρό το Κράτος?
3) Για να κερδίσει κάτι η Εκκλησία? Κι αν ναι, τι θα κερδίσει?

Η ουσία είναι ότι η Εκκλησία δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα από μια τέτοια ενότητα, διότι αν κέρδισε τότε αυτό θα σήμαινε ότι από μόνη της η Εκκλησία δεν μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα, ενώ σε συνδυασμό με το Κράτος \"πολιτογραφεί\" περισσότερους \"αγίους\". Η Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, δεν έχει να κερδίσει τίποτα από καμμιά εξουσία. Αντίθετα κέρδισε περισσότερα από τους διωγμούς, παρά από τη σύμπνοια. Αυτό είναι ιστορικά βεβαιωμένο. Σαν εκκλησία πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε ότι κράτος πρέπει να μας προστατεύει, ότι το Υπουργείο Παιδείας είναι Ορθόδοξο και πρέπει να μεριμνά για τους Ορθοδόξους. Σαν εκκλησία οφείλουμε να εγκαταλείψουμε αυτούς τους μονισμούς, για να μπορέσουμε με μεγαλύτερη αυθεντικότητα να μεταδίδουμε το σωτήριο μήνυμα. Άποψη μου βέβαια!

[ρωμηός]

Και φυσικά είμαστε πολίτες μιας άλλης Βασιλείας, αλλά αυτό δε μας εμποδίζει να ασχολούμαστε με τα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο. Εκτός αν πρέπει όλοι να πιάσουμε τα κομποσκίνια και να περιμένουμε την άλλη βασιλεία σαν τους Θεσσαλονικείς.

Το είπα και νωρίτερα αλλά δεν το διάβασες. Ως πολίτης επιθυμώ και γω αυτά που επιθυμείς και συ, για πολλούς πολιτικούς και εθνικούς λόγους. Ως χριστιανός όμως δεν θεωρώ πρόβλημα το ότι το κράτος δεν επιθυμεί να με διδάξει \"θρησκευτικά\", διότι γνωρίζω ότι αυτό θα το κάνει καλύτερα η μητέρα μου ΕΚκλησία. Ασχολούμε με τα προβλήματα του κράτους ως πολίτης, για την υπόθεση της σωτηρίας μου όμως δεν θα απευθυνθώ σε κανένα προιστάμενο δευτοροβάθμιας κρατικής εκπαίδευσης... Ελπίζω τούτη τη φορά να \'γινα περισσότερο κατανοητός.!

[Ξένια]

Ε τότε εσύ, και μερικές χιλιάδες ακόμη θεολόγοι κακώς επιθυμούν να ενταχθούν στην εκπαίδευση.
Γιατί πραγματικά θα ήταν λυπηρό να είσαι σε μια θέση τόσο καίρια και να θεωρείς ότι δεν έχεις τίποτα να προσφέρεις στις τρυφερές καρδιές των παιδιών,
μιας και αυτό είναι όπως λες μόνο έργο της εκκλησίας και όχι της εκπαίδευσης. Και να υποθέσω ότι πάει λέγοντας η δουλειά εφόσον αποκλείοντας την παιδεία, ως μέσο χριστιανικής διαπαιδαγώγησης, κάλλιστα μπορείς να αποκλείσεις και την οικογένεια, εφόσον κατά τη γνώμη σου, μόνο η εκκλησία αναλαμβάνει αυτό το ρόλο.
Το πρόβλημα δεν είναι να καταργηθούν τα θρησκευτικά. το θέμα είναι να υπάρχουν σωστοί θεολόγοι που να μπορούν να διδάξουν σωστά το μάθημα, να φέρουν τους νέους κοντά στην εκκλησία... στον θεό! και ναι αν αυτό μπορεί να γίνει μέσω της εκπαίδευσης γιατί να μην γίνει??? Και γω θεωρούσα την ώρα των θρησκευτικών ως \"ώρα του παιδιού\", παράλληλα όμως είχα καλή καθηγήτρια και μας περνούσε όμορφα μηνύματα! Απλως ήταν ένα μάθημα που με ξεκούραζε αλλά και πήρα πράγματα από αυτό, σε μιά περίοδο μάλιστα της ζωής μου που δεν είχα σχέση με τα πνευματικά! Οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα και οι λανθασμένες νοοτροπίες τους...

[Ξένια]

Προς το παρόν αφήνω το θέμα για να δω και αρκούμαι στο να διαβάζω τις καταθέσεις των υπολοίπων μήπως και δω κάποια άλλη προοπτική που δεν έχω σκεφτεί.

[staboz]

Χαίρομαι για τις πολὺ σωστές σκέψεις σου, Ξένια.
Δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε τα σχολεία στα χέρια των αθέων!
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έχει θαυμάσιες θέσεις πάνω σ᾿ αυτό. Αντιγράφω όλη την ενότητα για να φανεί ξεκάθαρα η συλλογιστική τού αγίου, που είναι η παράδοσή μας:

\"Σᾶς λέγω καὶ ἄλλο ἂν θέλετε νὰ μὲ σκλαβώσετε. Ἔχω ἕνα φυσικὸν ἰδίωμα ἐγώ: ἀπὸ μικρὸν παιδίον ὁποὺ ἤμουνα ἀγαποῦσα τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ὅταν βλέπω κανένα μικρὸν παιδίον  μὲ φαίνεται νὰ ἀνοίξω τὴν καρδίαν μου νὰν τὸ βάλω μέσα. Ἀνίσως καὶ θέλετε νὰ μὲ σκλαβώσετε, δὲν ἠμπορεῖτε μὲ ἄλλον τρόπον παρὰ ἂν θέλετε νὰ μοῦ χαρίσετε τὰ παιδιά σας. Ἐγὼ νὰν τὰ εὔχομαι, νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸν νὰ ζήσουν, νὰ προκόψουν καὶ ἡ εὐγενεία σας νὰν τὰ θρέφετε, νὰν τὰ ἔχωμε μαζί. Σᾶς βαστάει ἡ καρδιά σας νὰ μοῦ τὰ χαρίσετε; - Χάρισμά σου, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. – Μὲ ἐσκλαβώσετε, ἀδελφοί μου, τώρα ὁποὺ καὶ τὸ αἷμα μου νὰ χύσω διὰ τὴν ἀγάπην σας, δὲν μὲ φαίνεται τίποτες...

Καλά, παιδιά μου, μοῦ ἐχαρίσετε τὰ παιδιά σας, ἀμὴ νὰ ἰδοῦμεν, ἔχετε καὶ σχολεῖον ὁποὺ νὰ διαβάζουν, νὰ μανθάνουν γράμματα τὰ παιδιά μας; - Δὲν ἔχομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. – Τέτοια παιδιὰ ἀγράμματα μοῦ ἐχαρίσετε; Τι τὰ θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιὰ ὡσὰν τὰ γουρουνόπουλα νὰ ἔχω δὲν τὸ καταδέχομαι, διατί εἶμαι ὑπερήφανος. Χάρισμά σας. Ὡσὰν θέλετε χαρίσετέ μου καὶ ἕνα σχολεῖον ἐδῶ εἰς τὴν χώραν σας νὰ μανθάνουν τὰ παιδιά μας γράμματα, νὰ ἠξεύρουν ποῦ περιπατοῦνε καὶ τότε νὰν τὰ εὔχομαι νὰ ζήσουν, νὰ προκόψουν.

Ἀμὴ δὲν εἶναι καλὰ νὰ βάλετε ὅλοι σας καὶ νὰ κάμετε ἕνα ρεφενέ, νὰ βάλετε καὶ ἐπιτρόπους νὰν τὸ κυβερνοῦν τὸ σχολεῖον, νὰ βάνουν διδάσκαλον νὰ μανθάνουν ὅλα τὰ παιδιὰ καὶ πλούσια καὶ πτωχὰ χωρὶς νὰ πληρώνουν; Διατὶ ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τὸ κατὰ δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁμαρτία, ἀρετή. Ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τὸ ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τὰ πάντα ἀπὸ τὸ σχολεῖον τὰ μανθάνομεν, διατί χωρὶς τὸ σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τὸ σκότος. Καλύτερα νὰ ἔχης εἰς τὴν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικὸν παρὰ νὰ ἔχης βρύσες καὶ ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τὸ σῶμα, τὸ δὲ σχολεῖον ποτίζει τὴν ψυχήν, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὲς ἐκκλησίες, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει μοναστήρια\". (Ιωάννου Μενούνου, \"ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΔΙΔΑΧΕΣ\", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΝΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1979, Διδαχή Α1, σελ. 141-2)

[Ξένια]

Πολύ όμορφο κείμενο...!!!! Πως γίνεται για κάθε σας θέση να έχετε και μια αντίστοιχη άποψη των πατέρων ή των αγίων??? Αυτό είναι....απίστευτο!

[ρωμηός]

Ε τότε εσύ, και μερικές χιλιάδες ακόμη θεολόγοι κακώς επιθυμούν να ενταχθούν στην εκπαίδευση.
Γιατί πραγματικά θα ήταν λυπηρό να είσαι σε μια θέση τόσο καίρια και να θεωρείς ότι δεν έχεις τίποτα να προσφέρεις στις τρυφερές καρδιές των παιδιών,
μιας και αυτό είναι όπως λες μόνο έργο της εκκλησίας και όχι της εκπαίδευσης.

Θεωρώ ότι το χεις πιάσει λάθος εξ αρχής. Πρώτον: Εμείς οι χιλιάδες άνεργοι Θεολόγοι, ένα σκοπό έχουμε:την εξασφάλιση του \"δημοσίου\" χρήματος. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που έχουν τέτοιες διαθέσεις, σαν αυτές που περιγράφεις, (λίγοι δυστυχώς) αλλά ακόμη και γι\'αυτούς πρωτεύουσα θέση κατέχει το δημοσιοϋπαλληλίκη!

Δεύτερον. Πουθενά δεν είπα ότι και η εκπαίδευση η δημόσια (αν παρέχονταν με διαφορετικούς όρους) δεν θα ήταν χρήσιμη. Ίσα ίσα σου είπα (και στο λέω πάλι τρίτη φορά) ότι σαφέστατα θα επιθυμούσα η εκπαίδευση στη χώρα μας, και μάλιστα η θρησκευτική, να είχε αμιγώς ομολογιακό χαρακτήρα. Σε αυτό που διαφώνησα (και στο λέω πάλι, τρίτη φορά) είναι το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν έχει την ανάγκη κανενός, με την έννοια ότι: Αν το κράτος αποφασίσει να βγάλει το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία, η Εκκλησία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Με αυτό θέλω να πω ότι η σχολική εκπαίδευση σαφώς είναι υποβοηθητική του κατηχητικού ρόλου της Εκκλησίας (όταν αυτή γίνεται με σωστές προϋποθέσεις) αλλά αν παρ\'ελπίδα συμβεί να μην υπάρχει, αυτό δεν θα σημαίνει και καταστροφή της Εκκλησίας. Ίσως μάλιστα στη δεδομένη στιγμή, όπου αδρανεί η  ποιμαντική της λειτουργία, έχοντας αναπαυθεί σε ένα ημι-μάθημα θρησκευτικών που γίνεται στα σχολεία, ίσως, λέω, να αποτελούσε και αφυπνιστικό σάλπισμα για την Εκκλησία.  

Και να υποθέσω ότι πάει λέγοντας η δουλειά εφόσον αποκλείοντας την παιδεία, ως μέσο χριστιανικής διαπαιδαγώγησης, κάλλιστα μπορείς να αποκλείσεις και την οικογένεια, εφόσον κατά τη γνώμη σου, μόνο η εκκλησία αναλαμβάνει αυτό το ρόλο.

Μα γιατί συνεχώς υποθέτεις πράγματα από μόνη σου. Δεν απέκλεισα τίποτα. Πρέπει να επαναλμβάνομαι; Δεν απέκλεισα την παιδεία, μπορώ να αποκλείσω την οικογένεια? Αλλά την παιδεία, όπως και την οικογένεια κάποιος την διοικεί και κάποιος αποφασίζει γιαυτήν. Αν ο \"άκυρος\" Υπουργός Παιδείας αποφασίσει να μην διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών, μπορείς να τον αναγκάσεις να το κάνει; Μπορείς να αντιδράσεις, σαφώς. Αλλά να τον αναγκάσεις, δεν γίνεται. Και ο πατέρας μιας οικογένειας, αν αποφασίσει να ασπαστεί το μωαμεθανισμό αντί του χριστιανισμού, τι θα κάνεις;;; Θα τον αναγκάσεις να μην το κάνει?

Δεν απέκλεισα εγώ Ξένια μου την παιδεία από την χριστιανική διαπαιδαγώγηση, αλλά σε περίπτωση που το κάνει το κράτος, τότε ως Εκκλησία δεν έχω να φοβηθώ τίποτα.
Δεν απέκλεισα εγώ Ξένια την οικογένεια από την χριστιανική διαπαιδαγώγηση, αλλά σε περίπτωση που το κάνει ο πατέρας, μήπως μπορώ να τον αναγκάσω σε κάτι διαφορετικό;
 

Το πρόβλημα δεν είναι να καταργηθούν τα θρησκευτικά. το θέμα είναι να υπάρχουν σωστοί θεολόγοι που να μπορούν να διδάξουν σωστά το μάθημα, να φέρουν τους νέους κοντά στην εκκλησία... στον θεό!

Και πως θα το κάνεις αυτό; Πως θα γίνει να υπάρξουν σωστοί θεολόγοι; (αλλοίμονο όμως αν η Εκκλησία περίμενε από τους εκπαιδευτικούς, ώστε να έρθουν οι νέοι στην Εκκλησία. Τότε χαθήκαμε)

και ναι αν αυτό μπορεί να γίνει μέσω της εκπαίδευσης γιατί να μην γίνει???

4η φορά. Ούτε εγώ είπα να μην γίνει.

Και γω θεωρούσα την ώρα των θρησκευτικών ως \"ώρα του παιδιού\", παράλληλα όμως είχα καλή καθηγήτρια και μας περνούσε όμορφα μηνύματα!

Τα σημείωνες σε μπλοκάκι???

Πολύ όμορφο κείμενο...!!!! Πως γίνεται για κάθε σας θέση να έχετε και μια αντίστοιχη άποψη των πατέρων ή των αγίων??? Αυτό είναι....απίστευτο!

Έξυπνη παρατήρηση. Όντως απίστευτο. Πώς γίνεται αυτό αλήθεια?

=================
Τέλος, έκανα την ίδια ερώτηση 3 φορές και δεν πήρα απάντηση Ξένια. Τούτη τη φορά περιμένω και από το Στάμποζ μια απάντηση.

Λέει ο Στάμποζ επί παραδείγματι:

Δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε τα σχολεία στα χέρια των αθέων!

λέει και η Ξένια:

Αυτό που εν τέλει ενοχλεί είναι ο πόλεμος που υφίσταται η εκκλησία από ορισμένους \"κρατικούς\". και σε αυτόν τον πόλεμο πιστεύω δεν πρέπει να παραμένει παθητική και να δέχεται όποια \"άκυρη\" απόφαση βγάζει ο κάθε \"άκυρος\"!

Και γω ματαξαναρωτάω για να μάθω: Τι σημαίνει \"δεν πρέπει να παραμένει παθητητική και να δέχεται όποια άκυρη απόφαση\"?  Τι θα πρέπει να κάνει δηλαδή;

[ρωμηός]

Χαίρομαι για τις πολὺ σωστές σκέψεις σου, Ξένια.
Δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε τα σχολεία στα χέρια των αθέων!
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έχει θαυμάσιες θέσεις πάνω σ᾿ αυτό. Αντιγράφω όλη την ενότητα για να φανεί ξεκάθαρα η συλλογιστική τού αγίου, που είναι η παράδοσή μας:

\"Σᾶς λέγω καὶ ἄλλο ἂν θέλετε νὰ μὲ σκλαβώσετε. Ἔχω ἕνα φυσικὸν ἰδίωμα ἐγώ: ἀπὸ μικρὸν παιδίον ὁποὺ ἤμουνα ἀγαποῦσα τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ὅταν βλέπω κανένα μικρὸν παιδίον  μὲ φαίνεται νὰ ἀνοίξω τὴν καρδίαν μου νὰν τὸ βάλω μέσα. Ἀνίσως καὶ θέλετε νὰ μὲ σκλαβώσετε, δὲν ἠμπορεῖτε μὲ ἄλλον τρόπον παρὰ ἂν θέλετε νὰ μοῦ χαρίσετε τὰ παιδιά σας. Ἐγὼ νὰν τὰ εὔχομαι, νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸν νὰ ζήσουν, νὰ προκόψουν καὶ ἡ εὐγενεία σας νὰν τὰ θρέφετε, νὰν τὰ ἔχωμε μαζί. Σᾶς βαστάει ἡ καρδιά σας νὰ μοῦ τὰ χαρίσετε; - Χάρισμά σου, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. – Μὲ ἐσκλαβώσετε, ἀδελφοί μου, τώρα ὁποὺ καὶ τὸ αἷμα μου νὰ χύσω διὰ τὴν ἀγάπην σας, δὲν μὲ φαίνεται τίποτες...

Καλά, παιδιά μου, μοῦ ἐχαρίσετε τὰ παιδιά σας, ἀμὴ νὰ ἰδοῦμεν, ἔχετε καὶ σχολεῖον ὁποὺ νὰ διαβάζουν, νὰ μανθάνουν γράμματα τὰ παιδιά μας; - Δὲν ἔχομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. – Τέτοια παιδιὰ ἀγράμματα μοῦ ἐχαρίσετε; Τι τὰ θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιὰ ὡσὰν τὰ γουρουνόπουλα νὰ ἔχω δὲν τὸ καταδέχομαι, διατί εἶμαι ὑπερήφανος. Χάρισμά σας. Ὡσὰν θέλετε χαρίσετέ μου καὶ ἕνα σχολεῖον ἐδῶ εἰς τὴν χώραν σας νὰ μανθάνουν τὰ παιδιά μας γράμματα, νὰ ἠξεύρουν ποῦ περιπατοῦνε καὶ τότε νὰν τὰ εὔχομαι νὰ ζήσουν, νὰ προκόψουν.

Ἀμὴ δὲν εἶναι καλὰ νὰ βάλετε ὅλοι σας καὶ νὰ κάμετε ἕνα ρεφενέ, νὰ βάλετε καὶ ἐπιτρόπους νὰν τὸ κυβερνοῦν τὸ σχολεῖον, νὰ βάνουν διδάσκαλον νὰ μανθάνουν ὅλα τὰ παιδιὰ καὶ πλούσια καὶ πτωχὰ χωρὶς νὰ πληρώνουν; Διατὶ ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τὸ κατὰ δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁμαρτία, ἀρετή. Ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τὸ ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τὰ πάντα ἀπὸ τὸ σχολεῖον τὰ μανθάνομεν, διατί χωρὶς τὸ σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τὸ σκότος. Καλύτερα νὰ ἔχης εἰς τὴν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικὸν παρὰ νὰ ἔχης βρύσες καὶ ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τὸ σῶμα, τὸ δὲ σχολεῖον ποτίζει τὴν ψυχήν, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὲς ἐκκλησίες, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει μοναστήρια\". (Ιωάννου Μενούνου, \"ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΔΙΔΑΧΕΣ\", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΝΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1979, Διδαχή Α1, σελ. 141-2)

Όντως πολύ όμορφο κείμενο. Ευχαριστούμε. Αλλά νομίζω εκείνη την εποχή δεν είχαμε Υπουργό Παιδείας ούτε και Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Εκείνη την εποχή τα περισσότερα σχολεία λειτουργούσαν μέσα σε εκκλησίες και οι περισσότεροι δάσκαλοι ήταν παπάδες και τα περισσότερα βιβλία ήταν το ωρολόγι και το ψαλτήρι. Εκείνη την εποχή είχαμε υπόδουλο το Έθνος στους Τούρκους, σήμερα στην αθεΐα. Τα σχολειά τα ίδρυαν οι κοινότητες και όχι η Υψηλή Πύλη. Ο άγιος έλεγε στους χριστιανούς να φτιάξουν σχολείο, δεν απέστειλε εγκύκλιο στο Υπουργείο Παιδείας στην έδρα του Σουλτάνου!

Αλλά όχι, θα συμφωνήσω με τον Άγιο Κοσμά ακόμα και για την εποχή μας. Και θα συμφωνήσω 100%. Ναι, έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Εμπρός λοιπόν να φτιάξει (και δεν το θεωρώ καθόλου αστείο) η Εκκλησία δικά της εκπαιδευτήρια ανά την Ελλάδα. Να η αντίδραση. Να πως δεν θα παραδώσουμε την παιδεία στα χέρια των αθέων. Διότι για να πάρουμε τα σχολεία από τα χέρια των αθέων στα δικά μας θα πρέπει να γίνουν δύο τινά: α) Ή να είμαστε εμείς οι χριστιανοί που το θέλουμε αυτό η πλειοψηφία του ελληνικού κράτους, οπότε συνεργαζόμαστε και ρίχνουμε τις κυβερνήσεις ή β) δεν είμαστε πλειοψηφία και είμαστε μειοψηφία, δεν μας παίρνει το δημοκρατικό στυλ και παίρνουμε τα όπλα. Πάντως τρίτη λύση, όπως το να σηκωθούμε από τις πολυθρόνες ως Εκκλησία και να κατηχήσουμε, δεν μας περνάει από το μαυλό. Το μόνο που θέλουμε είναι τα σχολεία να μην χάσουμε.

[Iaspis]

Ρωμιός
Αδελφέ Ίασπις, νομίζω ότι το όλο θέμα δεν αφορά την κατώτερη εκπαίδευση όσο τη μέση εκπαίδευση.

Τό καταλαβαίνω πώς τό θέμα δέν σχετίζεται μόνο μέ τήν κατωτέρα εκπαίδευση, μά μέ όλες τίς βαθμίδες. Καί όπως πάμε σέ λίγο θά γίνουμε μάρτυρες όχι μόνον τής κατάργησης τών θρησκευτικών  από τά σχολεία, αλλά καί τής κατάργησης τής θεολογίας από τά ελληνικά πανεπιστήμια. Διότι τό θέμα από τήν θεολογική  όψη του, κατηφορίζει πρός τήν ιστορία, τήν πολιτική, τήν  κοινωνία, καί εσχάτως τήν οικονομία, καί σχετίζεται άμεσα μέ τόν νέο παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Δηλαδή μέ τόν «πόλεμο», πού έχει είδη αρχίσει, γιά νά επανέλθουμε καί πάλι στήν θεολογική άποψη, η οποία είναι καί η μόνη Υπαρκτή.
Μόνο πού εμείς (χωρίς φυσικά πάντα νά τό θέλουμε), γινόμαστε σέ αυτόν τόν κόσμο πού ζούμε καί ανύπαρκτοι, μέχρι νά μάς συλλάβει καί πάλι τό Πνεύμα τού Εραστή μας, γιά νά κατανοήσουμε πώς όλα υπάρχουν μέσω τής θεολογίας γιά τόν άνθρωπο. Δηλαδή μέσω τής πνευματικής του λειτουργίας πού είναι υπό κατάργησιν στά σχέδια τού απάνθρωπου.

Άρχισα συνηδειτά, αδελφέ ρωμιέ από τά παιδιά γιατί από  εκεί ξεκινούμε όλοι, καί σάν άνθρωποι, καί σάν έλληνες, καί κυρίως σάν μέλη τής Εκκλησίας μας. Αρκεί μία ανάγνωση τού κειμένου τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, πού παρέθεσε ο  κ. Σταύρος, γιά νά καταλάβουμε πώς η Εκκλησία μας δέν μπόρεσε καί ούτε μπορεί καί ούτε θά μπορέσει ποτέ, νά κάνει οτιδήποτε πού δέν θά είναι θέλημα Κυρίου. Καί νά πού η ιστορία μας τό επιβεβαιώνει. Αυτό τό σύγχρονο, μέ τίς πολλές ονομασίες, καί τούς αναρίθμητους χαρακτήρες, ελληνικό έθνος-κράτος, ιδρύθηκε στήν ουσία του, όχι στήν βάση κάποιας πολιτικής συνείδησης, αλλά στήν βάση τής ορθόδοξης εκκλησιαστικής μας συνείδησης πού ήταν καί τό μοναδικό πράγμα πού δέν εξαφανίστηκε (καί πώς θά μπορούσε άλωστε;) στά χρόνια τής αφάνειας. Οι τότε «φίλοι» μας έχοντας συμφέρον από τήν ίδρυση τής Γραικίας (όπως μάς ξέρουν), δέν εμπόδισαν τήν εκκλησιαστική μας συνείδηση, νά γίνει κράτος.
Έτσι αυτός πού έχει απαραίτητα τήν ανάγκη (επί τής ουσίας, συνείδηση), καί τήν στήριξη τού άλλου σέ αυτήν τήν σχέση πολιτείας καί εκκλησίας, είναι η πολιτεία. Διότι η Εκκλησία, σάν εικόνα τού Θεού στήν ζωή μας, μπορεί νά επιζήσει οπουδήποτε (ακόμη καί στήν αφάνεια), μέ ή χωρίς Βυζάντιο. Όμως τό ελληνικό κράτος χωρίς τήν Εκκλησία όχι μόνο δέν μπορεί νά επιζήσει, αλλά δέν θά μπορούσε ούτε νά γεννηθεί.
Γι αυτό καί η Εκκλησία μας, πολύ σωστά κατανοεί τήν  ανάγκη τού μή διαχωρισμού εκκλησίας-πολιτείας, στηρίζοντας μέ αυτόν τόν τρόπο μία  πολιτεία πού έχει αναλάβει, εκ τώ πραγμάτων, νά αναπαραγάγει πολιτικά καί κοινωνικά πρότυπα, πού είναι ξένα γιά εκείνη, πού αναπτύχθηκαν νόθα στήν χώρα μας (σχεδόν σάν κατακτητής), καί πού μάς είναι αδύνατον νά αναπαραγάγουμε.
Έτσι η Πάνσοφη από Πνεύμα Θεού, Εκκλησία μας από τήν αρχή έθεσε τά θεμέλια, τής ελληνορθοδόξου συνείδησης εκχωρόντας στήν πολιτεία τό κρυφό σχολειό της, καί υιοθετόντας τό αδιέξοδό τής πολιτείας (πού είναι  καί δικό μας αδιέξοδο), τής έδωσε λόγο ύπαρξης. Μέ άλλα λόγια η Εκκλησία μας ίδρυσε τά σχολεία μας, ζητιανεύοντας τούς πόρους γιά νά τά οικοδομήση, καί έγινε ο πρώτος (καί ο μόνος) διδάσκαλος μας, μαθαίνοντας μας νά μαθαίνομε καί νά πορευόμαστε εν Κυρίω.
Αυτό λοιπόν τό κρυφό σχολειό (πού φανερώθηκε), είναι τά θρησκευτικά τού σχολείου στήν Ελλάδα, δηλαδή αυτό πού περιγράφει ο Άγιος Κοσμάς στήν τελευταία παράγραφο.

Διατὶ ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τὸ κατὰ δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁμαρτία, ἀρετή. Ἀπὸ τὸ σχολεῖον μανθάνομεν τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τὸ ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τὰ πάντα ἀπὸ τὸ σχολεῖον τὰ μανθάνομεν, διατί χωρὶς τὸ σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τὸ σκότος. Καλύτερα νὰ ἔχης εἰς τὴν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικὸν παρὰ νὰ ἔχης βρύσες καὶ ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τὸ σῶμα, τὸ δὲ σχολεῖον ποτίζει τὴν ψυχήν, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὲς ἐκκλησίες, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει μοναστήρια\"

-Τά παιδιά πάνε υποχρεωτικά στό σχολείο.
-Στήν εκκλησία πάει κάποιος, είτε από μικρός υπό καθοδήγηση (χαρά στον πού τόν έχει), είτε μεγάλος μετανοημένος (αρκεί πού γνωρίζει τήν Ύπαρξη Του).
-Άλλο η σωτηρία τής ενήλικης ψυχής μας πού είναι προσωπική υπόθεση τού καθενός, άλλο η εκπαίδευση τής παιδικής ψυχής μας, πού είναι υπόθεση όλων μας.
-Οι Έλληνες δέν είναι 96-98% κράτος αθρήσκων, αλλά 100% κράτος Ορθοδόξων, ακόμη καί άν δέν πάνε στήν εκκλησία, ακόμη καί άν δέν διαβάζουν τήν Αγία Γραφή, ακόμη καί άν είναι ενταγμένοι πολιτικά καί πολιτειακά στά εταιρικά τής  δυτικής αθρησκείας καί τής αθεΐας. Αυτό δέ εύκολα τό καταλαβαίνει όποιος συναναστραφεί άθρησκους καί αθέους. Δημιουργούνται συναισθήματα συμπαθείας καί στοργής απέναντι στό τραγικό αδιέξοδο ανθρώπων (καλών, κακών, όλων...) πού δέν διδάχθηκαν από μικροί τόν Χριστό καί μένουν άναυδοι όταν Εκείνος τούς παρουσιάζεται από τήν Πρόνοια Του, γιά νά τούς σώσει καί εκείνους...
-Η Εκκλησία μας δέν χάνει ούτε καί έχει νά κερδίσει από κανέναν, γιατί αυτού τού είδους η μεταβολή (χάνω, χάνομαι-κερδίζω, σώζομαι), δέν τήν αφορά. Η Εκκλησία είναι ο Οίκος τής σωτηρίας μας. Αυτός πού χάνει ή κερδίζει από τήν σχέση του μέ τόν Οίκο, είναι ο άνθρωπος, μέ τίς κοινωνίες του, καί τά κράτη του καί τά έθνη του καί όλα του τά εφήμερα..
-Τά θρησκευτικά πρέπει νά μείνουν στά σχολεία (καί θά μείνουν) μέ  ομολογιακό χαρακτήρα, γιά τό καλό όχι τής εκκλησίας, αλλά τής πολιτείας, δηλαδή γιά τό καλό καί τήν εν δυνάμει ένωση τού κάθε Έλληνα πολίτη μέ τό σώμα τού Χριστού, άμεσα ή στό μέλλον.
-Αυτοί πού μεθοδεύουν τόν διαχωρισμό πολιτείας-εκκλησίας στήν Ελλάδα, ξέρουν πώς αυτό θά φέρει τήν ουσιαστική κατάρευση τής  συνείδησης τού Έλληνα πολίτη, τήν κατάργηση στήν ουσία τής πολιτείας του (αυτής πού γεννήθηκε μέσω τής εκκλησιαστικής του συνείδησης), πού θά τόν προετοιμάσει νά ενταχθεί χωρίς αναστολές στήν παγκόσμια οικονομική συνείδηση. Δηλαδή στήν μελλούμενη ασυνειδησία τού σατανά. Αυτοί είναι καί οί υπάληλοι τού μισάνθρωπου (τού χρήματος), οί οποίοι είναι αγορασμένοι από εκείνον γιά νά κατορθώσουν τά μάταια σχέδιά του. Αυτοί λοιπόν οι άθεοι σκοπεύουν νά κατασπαράξουν οτιδήποτε πνευματικό υπάρχει καί μπορεί νά αναπτυχθεί στήν συνείδησή μας, καθιστώντας τά παιδιά μας, μέσω τής αγορασμένης από τό χρήμα «παιδείας» πού χρόνια τώρα εφαρμόζουν, ασυνείδητες μονάδες πού θά ξέρουν μόνο νά αγοράζουν ή νά πωλούν, καί νά πωλούνται ή νά αγοράζονται. Έτσι στό τέλος νομίζει ο ανύπαρκτος πώς θά γκρεμίσει καί τόν Οίκο τού Θεού.
-Η Εκκλησία μας φυσικά δέν σκοπεύει (όπως ορθότατα επισημαίνουν τά συνειδητά της μέλη) νά παραδώσει τά σχολεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού μας (τήν ευχή του νά έχουμε), στούς αγορασμένους δούλους τής αθεΐας, καί δέν πρέπει νά κάνει τίποτα τό ιδιαίτερο εκτός από αυτό πού ήδη κάνει. Αφύπνιση τών συνειδήσεων τών μελών τής, ώστε νά ακυρώνονται στήν πράξη οί αποφάσεις τών «ακύρων» (πολύ σωστή η εκφρασή σου Xenia). Καί νομίζω πώς αυτό ακόμη στήν Ελλάδα περισώζεται, μιάς καί όπως μαθαίνω η εγκύκλιος τού υπουργού παιδείας πού επεκτείνει τήν ήδη υπάρχουσα, στούς λόγους συνειδήσεως (Ουαί Υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι Υποκριταί), δέν βρίσκει πολίτες διατεθειμένους (συνειδητούς ή μή) νά κάνουν χρήση της.
-Όσο γιά τό μάθημα τών θρησκευτικών στά σχολεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού μας, πρώτα απ\' όλα (καί εδώ είναι τό κοινό μυστικό μας, η Ορθόδοξη συνείδησή μας), διέπεται από τό Πνεύμα τού ίδρυτή του, ανεξάρτητα άν τό διδάσκει καλός ή λιγότερο καλός θεολόγος.

«Ἐγώ, ἀδελφοί μου, δὲν εἶμαι ἱκανός, ὄχι νὰ σᾶς μιλήσω, ἀλλὰ οὔτε νὰ προσκυνήσω τὰ ποδάρια σας, γιατί βλέπω ὅτι εἶστε βαπτισμένοι καὶ μυρωμένοι. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βρίσκεται τὸ γένος μας σ᾿ αὐτὴν τὴν ἀνάγκη, γι᾿ αὐτὸ εἶπα νὰ κατέβω κάτω καὶ νὰ πῶ μερικὰ λόγια· ὅ,τι ξέρω».

»Κοιτάξτε, δὲν ἔχω τίποτε δικό μου· ἕνα ράσο ἔχω κι αὐτὸ τὸ ἔχω γιὰ σᾶς· ὅλα ὅ,τι ἔχω εἶναι γιὰ σᾶς. Κι ἔχω ἕνα σκαμνί, στὸ ὁποῖο πατῶ ἐπάνω· καὶ τὸ σκαμνὶ αὐτό, ἄλλοι τὸ λένε θρόνο, ἄλλοι τὸ λένε σκαμνί. Νὰ σᾶς πῶ τί εἶναι; Δὲν εἶναι οὔτε σκαμνί, οὔτε θρόνος, ἀλλὰ εἶναι ὁ τάφος μου· καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν τάφο μιλάει ὁ νεκρὸς ἐαυτός μου. Κι ἂν ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ τίποτε, μὲ σῴζει αὐτός, ποὺ μπορεῖ νὰ διδάξῃ ὅλη τὴν οἰκουμένη, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς βασιλεῖς καὶ ὅλο τὸν κόσμο».

[ioannis40]

Φίλε Δημήτρη, μάλλον ή μάλιστα, δεν αντιλαμβανόμεθα τι διαβάζομαι, κάποιος είπε σε κάποιον άλλο, αν γνωρίζει αυτά που διαβάζει: \"Κοιτάξτε, δὲν ἔχω τίποτε δικό μου· ἕνα ράσο ἔχω κι αὐτὸ τὸ ἔχω γιὰ σᾶς·\". Αυτό είναι διδασκαλία θρησκευτικών, τα άλλα είναι............., όμως όποιος έχει καλή διάθεση μαθαίνει και απο τα................. .Αλλωστε ο Χριστός είπε για τους Φαρισαίους, στους Ιουδαίους, τα λόγια τους - διδασκαλίες τους - να κάνουν έργα τους και όχι τις πράξεις τους. Αν θυμάμαι καλά μαζεύονταν σε μία τρύπα και μετά τις θυσίες στον Θεό λάτρευαν τον Βάαλ.

    Διδασκαλία είναι να μην \"έχω τίποτε δικό μου\" καί ότι έχω \"τό έχω για σάς\" για να το δώσω στους άλλους. Να έχω Χριστό για να τον δώσω. Κάποιος είπε σε άλλον όταν ρωτήθηκε τί να κάνει για να σωθεί: \"Νά κάτσε εδώ και κάνε ότι κάνω\".

    Όσο για τον άγιο Κοσμά το πνεύμα του για την διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι Ρωμέϊκο. Είναι κολυβάς και πιστεύει στην συνέχιση της Ρωμέικης παράδοσης. Για το σήμερα θα ήταν διαφορετικός. Ο Διαφωτισμός έχει ποτίσει και την διδασκαλία των Θρησκευτικών. Έχει επικρατήσει ο θρησκευτικός συγκρητισμός.

 Πιστεύω ότι το Μάθημα των Θρησκευτικών αρχίζει απο το κύταρο της Ενορίας την οικογένεια. Σήμερα πόσες οικογένειες γνωρίζεις που να στηρίζονται στην  Πρός Εφεσίους ε΄ 20 - 33;


Σήμερα μας είναι καταλληλότερη η <<Ακολουθία εις Ψυχοραγούντα>>. (Μικρόν Ευχολόγιο  Απ. Διακον, Έκδοση ΙΒ΄ 1996 σελ., 219 - 230). ϊσως και η νεκρώσιμη: \"μιλάει ὁ νεκρὸς ἐαυτός μου.\". Αυτό θέλει όμως επίγνωση Αληθείας.
  ioannis40

[ioannis40]

Υ.Γ: \"τὸ σχολεῖον ἀνοίγει μοναστήρια\", αυτό και αν δέν είναι ένδειξη της κατάντιας του σχολείου.
Πόσοι ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο όταν το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μας είναι εγγράμματο;
Και αυτοί που ακολουθήσαμε τον άλλο και εκεί τα κάναμε μούσκεμα. Δεν είμαι απαισιόδοξος κάνω ταμείο (Παϊσιος) ψυχής.

[Iaspis]

Φίλε Ιωάννη, ίσως δέν είναι καί τόσο μούσκεμα όσο νομίζουμε. Εκτός καί άν ήταν πάντα μούσκεμα, πράγμα πού δέν τό πιστεύω. Η επιστολή πρός Εφεσίους φυσικά γράφει τό θέλημα τού Κυρίου γιά τήν οικογένεια, όμως αυτό δέν σημαίνει πώς τότε οί οικογένειες εκπλήρωναν αυτό πού επιτάσει ο θείος Λόγος, γιατί αυτό μόνον ανθρώποι θεωμένοι μπορούν επακριβώς νά τό πράξουν. Ίσως οί τότε ασθένειες τού «είνα μας» νά ήταν άλιώτικες από τίς σημερινές, όμως καί τότε υπήρχαν τέτοιες, καί γι αυτό υπήρχε ανάγκη νά σταλεί ο θείος Λόγος μέ επιστολή. Καί από εκεί αρχίζει ο προσωπικός μας αγώνας πού εσύ γνωρίζεις καλύτερα από εμένα, πώς στηρίζεται στήν προαίρεσή μας. Καί γιά νά τό πώ καί εγώ ίσως αδόκιμα, καθώς ακόμη δέν γνωρίζω τόσα, αυτή η προαίρεση γιά έναν αρχάριο ξεκινά απ\'  τό  έτσι πιστεύω καί πείθομαι καί έτσι θέλω νά είναι, όπως ο θείος Λόγος πού μού δώθηκε τό γράφει. Καί έτσι τό κάνω νά είναι χωρίς νά κοιτώ σέ ξένη γειτονιά, χωρίς νά βλέπω τά πάντα πού μπορεί νά «υπάρξουν», παρά μόνο αυτό πού μού δώθηκε καί είναι τό μόνο πού  υπάρχει, ξέχωρο απ\' όλα . Έτσι αυτό αρχίζει καί μού φανερώνεται, καθώς δέν βλέπω άλλο, παρά μόνο αυτό μέσα απ\' τό οποίο όλα τά άλλα φαντάζουν πλέον ξένα καί μακρινά, καί ψεύτικα καί ανίσχυρα. Καί τότε αρχίζει η συμφωνία μέ τά πάντα, γιατί όλα μά όλα αυτό τό ίδιο κρύβουν από πίσω τους, καί όπως κι άν έχουν ειπωθεί, δέν έχει πλέον σημασία γιατί ακούω πλέον πάντα αυτό τό ίδιο. Μέ άλλα λόγια αδελφέ μου ο Λόγος τού Κυρίου καί όλων τών Αγίων του, υπάρχει γιά νά ακούεται, καί όχι γιά νά λέγεται. Καί αυτή είναι η απλότητα πού δέν αναγνωρίζει ποικιλία, πλήθος καί περίπτωση, καί νομίζω πώς λέγεται πίστη σέ αυτό πού ακόμα καί άν δέν «φαίνεται», ΕΙΝΑΙ.

Ταμείο ψυχής αδελφέ μου Ιωάννη καλά κάνει ο καθένας πού τό κάνει. Όμως τό ταμείο πρέπει νά μένει ανοικτό, καί νά μήν κλείση γιά νά μπούν κι άλλοι «πελάτες» νά «αγοράσουν»  τά αγαθά μέ τά οποία ο Θεός έχει προικίσει τήν ψυχή μας. Ας καθαρίζουμε λοιπόν τόν οίκο Του, γιά νά μπορεί ο κάθ\' ένας νά απολαύσει, αυτά πού ο ένας καί μοναδικός μας Δάσκαλος ο  Άγιος Κοσμάς μάς έμαθε. Καί ναί έχεις δίκιο. Αυτό είναι διδασκαλία θρησκευτικών.
\"Κοιτάξτε, δὲν ἔχω τίποτε δικό μου· ἕνα ράσο ἔχω κι αὐτὸ τὸ ἔχω γιὰ σᾶς· ὅλα ὅ,τι ἔχω εἶναι γιὰ σᾶς.\"

Τήν ευχή του νά έχουμε!

[mistral]

Νομίζω πως το παρόν θέμα πρέπει να μεταφερθεί
στην θεματική ενότητα Πολιτική Α-κομματική...
Το Υπουργείο Παιδείας εφαρμόζει πολιτικές
και η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών
δεν είναι Εκκλησιαστικό αλλά πολιτικό ζήτημα.
Όπως και όλη η εκπαίδευση των Ελλήνων πολιτών
απ\' το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.

[ρωμηός]

Δεν έχεις και άδικο. Απλά τέθηκε εδώ κυρίως για να δούμε αν και πως θα πρέπει η Εκκλησία να αντιδράσει.

[Iaspis]

Ο ευρωπαίος καί ο αμερικάνος πολίτης υπάρχει στήν βάση τής διακήρυξης τών δικαιωμάτων τού ανθρώπου.
Ο Έλληνας πολίτης υπάρχει στήν βάση τών υποχρεώσεών του απέναντι στό Θεό.

Η πολιτική είναι «τέχνη» γιά ευρωπαίους, καί οι Έλληνες τήν εξασκούσαν όταν υπήρχε Πολιτεία.
Σήμερα δέν υπάρχει πολιτεία, αλλά γιά εμάς υπάρχει ο Χριστός, δηλαδή η Εκκλησία. Αυτή είναι η τέχνη μας, καί η μοίρα μας.

[mistral]

Ο Έλληνας πολίτης υπάρχει στήν βάση τών υποχρεώσεών του απέναντι στό Θεό.

Ας μην συμφωνώ σε όλα μαζί σου Δημήτριε..
Εγώ θα έλεγα: «ο Χριστιανός πολίτης υπάρχει στην βάση των υποχρεώσεών του απέναντι στον Θεό»
Γιατί σήμερα υπάρχουν και Έλληνες πολίτες - και όχι λίγοι - που δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι

Και νομίζω πως υπάρχει μία σύγχιση ανάμεσα στον πατριωτισμό και την πίστη.
Και ας με διορθώσει κάποιος θεολόγος αλλά νομίζω πως
ο εθνικισμός αποτελεί αίρεση για την Ορθοδοξία

Σήμερα δέν υπάρχει πολιτεία, αλλά γιά εμάς υπάρχει ο Χριστός, δηλαδή η Εκκλησία. Αυτή είναι η τέχνη μας, καί η μοίρα μας.

Συμφωνώ αλλά συμφωνώ πως ο Χριστός είναι για μάς που τον θέλουμε και τον αποδεχόμαστε
Δεν γίνεται να αναγκάσουμε όλους τους Έλληνες να ακολουθήσουν τον Χριστό
Eξ άλλου ο Ίδιος το είπε καθαρά : «εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν..». Εάν θέλει κάποιος! όχι με το ζόρι...
Εμάς πως μας έχει κάτσει σώνει και καλά να τους κάνουμε όλους Χριστιανούς με το ζόρι δεν το καταλαβαίνω ειλικρινά! Δεν θέλει κάποιος; Με γειά του με χαρά του!
Εδώ κάποιος απαρνείται τα πάντα, οικογένειες, παιδιά, φίλους, εργασίες, κοινωνική θέση, ανέσεις για να σώσει την ψυχή του και η σωτηρία του δεν είναι ποτέ βέβαιη μέχρι το τέλος. Και εμείς θα αναγκάσουμε κάποιον να ακολουθήσει τον Χριστό; Γιατί; Με ποιό δικαίωμα; Από που απορρέει το δικαίωμά μας να αναγκάσουμε κάποιον να πιστέψει; Και δεν εννοώ να του πούμε μια κουβέντα αν το φέρει ο λόγος..

[Iaspis]

mistral:
Ας μην συμφωνώ σε όλα μαζί σου Δημήτριε..

Πρός Θεού όχι, θά ήτο καταδίκη γιά μένα...

mistral:
Εγώ θα έλεγα: «ο Χριστιανός πολίτης υπάρχει στην βάση των υποχρεώσεών του απέναντι στον Θεό»

Εδώ εγώ πρέπει νά συμφωνήσω μαζί σου Ανδρέα, καθώς αυτό πού λές περιέχει τό δικό μου λεγόμενο, όπως περιέχει τό Σώμα τού Χριστού. όλους μας, τό Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο, καί τίς υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, μαζί καί αυτή τής Ελλάδος.

Καί ο εθνικισμός καί η πατριδολαγνεία και η εθνοκαπηλία, είναι ανίερες ασθένειες πού τίς θεραπεύει η πίστη (όπως καί κάθε άλλο ατομικό ή συλογικό καρκίνωμα). Καί είναι πολύ ευχάριστο γιά μένα πού καί ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος στήν πρώτη του συνέντευξη (τήν παρέθεσε ο ρωμηός στά  Εκκλησιαστικά δρώμενα) λέει ξεκάθαρα:

Αλλά μ\' έχει κουράσει, μ\' έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία.

Ιδιαιτέρως μού αρέσουν (καί μέ εκφράζουν) τά ρήματα πού χρησιμοποιεί.
Άς αφαιρέσουμε λοιπόν τά παράνομα από τήν συνομιλία μας. Δέν μιλώ εθνικιστικά. Αν δέν σέ κουράζω, νά σού πώ συγκεκριμένα γιά μένα, πώς τά περισσότερα από τά συνειδητοποιημένα ώριμα μου χρόνια τά έχω περάσει περισσότερο ώς  φιλέλλην παρά ώς Έλλην...

mistral:
Συμφωνώ αλλά συμφωνώ πως ο Χριστός είναι για μάς που τον θέλουμε και τον αποδεχόμαστε

Εδώ σέ συμερίζομαι, κι άν καί ξέρω πώς ίσως θά  μέ μαλώσεις, θέλω νά σού πώ πώς ευελπιστώ καί γιά μένα νά θελήσω κάποτε τόν Ιησού ώς αισθάνομαι πώς εσύ (καί άλλοι από εδώ) τόν θέλουν καί τόν αποδέχονται. Γι αυτό ακριβώς τόν λόγο γνωρίζω πώς ο Χριστός είναι πρωτίστως γιά αυτούς πού πάσχουν, γιά αυτούς πού απιστούν, γιά αυτούς πού δέν τόν θέλουν, γιά αυτούς πού κινδυνεύουν στά νύχια τού μισόκαλου. Γιά εμάς μέ λίγα λόγια αδελφέ μου, πού μάς δίνει τήν Αγάπη τού καί δέν τήν αναγνωρίζουμε, καί δέν τήν αποδεχόμαστε. Όχι γιά εσάς!
Ευτυχώς όμως πλούσια τά ελέη Του γιά όλου μας!

mistral:
Δεν γίνεται να αναγκάσουμε όλους τους Έλληνες να ακολουθήσουν τον Χριστό

Αυτό μόνον Εκείνος μπορεί νά τό κάνει.
Εγώ συμφωνώ μαζί σου γιατί πιστεύω (καί γνωρίζω) ακράδαντα πώς οί Έλληνες είτε, ακολουθούν τόν Χριστό γνωριζοντάς  το, καί ευαρεστούμενοι, είτε Τόν ακολουθούν χωρίς νά τό γνωρίζουν καί γι αυτό παιδεύονται, μέχρι πού τό μαθαίνουν καί ησυχάζουν.
Καί πώς αλιώς άλωστε θά γινόταν, άνθρωποι πού ομιλούν καί σκέφτονται στήν γλώσσα τού Ευαγγελίου, πού δέν αφανίσθηκαν παντελώς εξαιτίας τής πίστης, πού γνωρίζουν καί αισθάνονται τήν α-λήθεια, ώς μή λήθη, νά μήν μαγνητίζονται από αυτήν θέλουν δέν θέλουν, γνωρίζουν δέν γνωρίζουν.
Θά μέ περάσεις γιά τρελό, νά ερμηνεύω έτσι τήν καθημερινή ευρωπαïκή πραγματικότητα τής σύγχρονης ελληνικής €υρωκοινωνίας, όμως έγώ σέ τρελό (καί γιά τούς τρελούς) μιλάω, καί έτσι λύνεται η ασυμφωνία.

Εγώ επιμένω πώς η Εκκλησία κατάπιε τήν Πολιτεία μας καί εμάς μαζί της. Καί αυτή ήταν η φυσική ροή τών πραγμάτων, η Πρόνοια ίσως τού Θεού, πού μίλησε στήν πιό εύκαιρη γλώσσα πού υπήρχε. Όχι στήν ελληνική! Στήν γλώσσα τού Λόγου. Καί ο Λόγος βρίσκεται ακόμη σέ πορεία εξάπλωσης καί μέσα μας καί έξω μας.
Αυτή είναι η τέχνη μας, καί η μοίρα μας!


ΥΓ:
Όσο γιά τήν Ελλάδα δέν είναι παρά μία επαρχία όχι τής Ρώμης, μά τής Ευρώπης...

[mistral]

Εδώ σέ συμερίζομαι, κι άν καί ξέρω πώς ίσως θά  μέ μαλώσεις, θέλω νά σού πώ πώς ευελπιστώ καί γιά μένα νά θελήσω κάποτε τόν Ιησού ώς αισθάνομαι πώς εσύ (καί άλλοι από εδώ) τόν θέλουν καί τόν αποδέχονται. Γι αυτό ακριβώς τόν λόγο γνωρίζω πώς ο Χριστός είναι πρωτίστως γιά αυτούς πού πάσχουν, γιά αυτούς πού απιστούν, γιά αυτούς πού δέν τόν θέλουν, γιά αυτούς πού κινδυνεύουν στά νύχια τού μισόκαλου. Γιά εμάς μέ λίγα λόγια αδελφέ μου, πού μάς δίνει τήν Αγάπη τού καί δέν τήν αναγνωρίζουμε, καί δέν τήν αποδεχόμαστε. Όχι γιά εσάς!
Ευτυχώς όμως πλούσια τά ελέη Του γιά όλου μας!

Εγώ συνήθως μαλώνω μόνο τον εαυτό μου (όταν είμαι εντός εαυτού.. όταν είμαι εκτός.. άστο)
Τώρα αν θέλης όπως λές να αποδέχεσαι τον Ιησού όπως εγώ τι να σου πώ;  Σώθηκες!
Μήπως να βρείς κάποιο καλύτερο πρότυπο για μίμηση;
Εννοείται πως ο Χριστός ήρθε για τους αμαρτωλούς, τις πόρνες, τους τελώνες, τους πάσχοντες
Και επειδή εγώ μετά πορνών και τελωνών συναναστρέφομαι ευελπιστώ πως αφού γι αυτούς ήρθε θα μου ρίξει και μένα μια περιφρονητική ματιά - αλλά όπως και νάχει θα με δεί όμως - εκεί να μαζεύω σαν σκύλος τα ψιχία απ την τράπεζα των πορνών και τελωνών μετά των οποίων ο Χριστός θα συνεσθίει όπως Τον κατηγορούσαν.
 

Θά μέ περάσεις γιά τρελό, νά ερμηνεύω έτσι τήν καθημερινή ευρωπαïκή πραγματικότητα τής σύγχρονης ελληνικής €υρωκοινωνίας, όμως έγώ σέ τρελό (καί γιά τούς τρελούς) μιλάω, καί έτσι λύνεται η ασυμφωνία.

Οι αλήθειες να λέγονται!

[ioannis40]

<<Νομίζω πως το παρόν θέμα πρέπει να μεταφερθεί
στην θεματική ενότητα Πολιτική Α-κομματική...
Το Υπουργείο Παιδείας εφαρμόζει πολιτικές
και η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών
δεν είναι Εκκλησιαστικό αλλά πολιτικό ζήτημα.
Όπως και όλη η εκπαίδευση των Ελλήνων πολιτών
απ\' το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.>>
 Νάναι καλά οι Βαυαροί, και η φραγκοπροτεσταντική παιδεία της πατρίδας μας. Κάνουμε σαν άνοες και άβουλοι νεογραικήλοι. ο Χριστός, νομίζω είναι γραμμένο στο Κατά Λουκάν, αναρωτήθηκε αν θα υπάρχει η πίστη στην Δεύτερη Παρουσία Του. Η πίστη του Μακρυγιάννη πήγε περίπατο.
<<ΥΓ:Όσο γιά τήν Ελλάδα δέν είναι παρά μία επαρχία όχι τής Ρώμης, μά τής Ευρώπης...>>. Και η Ευρώπη ποιανού είναι τιμάριο; Ποιός σπάχης έχει τους γραικήλους του να <<γεωργούν το γεώργιον του Θεού;>>. Από γραικοί - γεωργοί γίναμε δουλοπάροικοι και ψάχνουμε για το μάθημα των Θρησκευτικών.

<<Δεν έχεις και άδικο. Απλά τέθηκε εδώ κυρίως για να δούμε αν και πως θα πρέπει η Εκκλησία να αντιδράσει.>>. Δεν μπορεί να αντιδράση γιατί έχει σπουδάσει σ΄αυτά τα Πανεπιστήμια και ασυνείδητα λειτουργεί όπως διδάχθηκε, (ως Εκκλησία μερίδα μελών της). Η πίστη φυλάσσεται στην αφάνεια και όπως έχει αναφέρει ο iaspis, στην απλότητα της γιαγιάς που παίρνει ευχή απο τον 25χρονο ιερέα γιατί γνωρίζει το σύμβολο.

Πρόσεξε τα λόγια του Αγίου: <<Εκείνος που νομίζει ότι οι θυσίες και οι γιορτές, τα σ\'αββατα και οι πρωτομηνιές έχουν διαταχθεί απο το Θεό ... για σωματική απόλαυση και ανάπαυση, θα βρεθεί οπωσδήποτε κάτω από την πλήρη κατοχή της ενέργειας των παθών κα την ντροπή της ακαθαρσίας των σχετικών με τα πάθη αισχρών λογισμών.>>.  (αγ. Μαξίμου Ομολ., Φιλοκαλία 2 Ζ΄εκατ/δα αγάπης αποφδεγμα: 24, σελ., 235).  


Και οι γιορτές μας δώθηκαν για άσκηση.

ioannis40