Να καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών

[Μαρκήσιος de Karampa]

Να καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών

Tου Xρηστου Γιανναρα

Αν οι αξιωματούχοι του κλήρου στην Ελλάδα σήμερα διασώζουν εκκλησιαστική συνείδηση, θα είναι αυτονόητο να απαιτήσουν από την πολιτεία την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία.

Με το μάθημα των θρησκευτικών εκχώρησε η ελλαδική Εκκλησία ζωτικό της λειτούργημα, την κατήχηση των παιδών και των εφήβων, σε έμμισθους υπαλλήλους του κράτους εκπαιδευμένους σε κρατικές «θεολογικές» Σχολές. Αλλά όταν η κατήχηση αποσπάται από τον φυσικό βιωματικό της χώρο, τη λειτουργία ζωντανού σώματος ενορίας και επισκοπής, αλλοτριώνεται νομοτελειακά σε ιδεολογική χειραγώγηση, ανιαρή προπαγάνδα.

Ο φυσικός χώρος της κατήχησης δεν μπορεί να είναι άλλος από τον χώρο όπου πραγματώνεται και φανερώνεται η Εκκλησία ως άθλημα σχέσεων κοινωνίας της ζωής. Και φυσικός λειτουργός της κατήχησης είναι ο πατέρας της εκκλησιαστικής κοινότητας: αυτός που «γεννάει» τα μέλη του σώματος στον «καινό» της Εκκλησίας τρόπο της ύπαρξης.

Η πολιτεία αποδέχθηκε ασμένως να επιβάλει στα σχολεία μάθημα θρησκευτικών. Και αυτό γιατί από τη σύστασή του το ελλαδικό εθνικό κράτος λογάριαζε την Εκκλησία όπως και ο ιδεολογικός του γεννήτορας Αδαμάντιος Κοραής: Σαν θεσμό ηθικοδιδακτικής χρησιμότητας - θεσμό που «εξημερώνει τα ήθη» και επιβάλλει, αποτελεσματικότερα και από τον χωροφύλακα, κανονιστικές αρχές συλλογικής ευταξίας.

Το ελλαδικό εθνικό κράτος δεν κατάλαβε ποτέ την καισαρική διαφορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία. Γι\' αυτό μέχρι και σήμερα, διατηρείται στο Σύνταγμα η οξύμωρη διατύπωση ότι «επικρατούσα εν Ελλάδι θρησκεία (sic) είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας»! και τα λοιπά συμφραζόμενα παιδαριώδη. Η χώρα όπου γεννήθηκε κάποτε η λέξη «εκκλησία» για να σημάνει την πραγμάτωση και φανέρωση του κοινού «αθλήματος της αληθείας», που συνιστά την «πόλιν», εμφανίζεται στο Σύνταγμά της να αγνοεί την ασυμβίβαστη αντίθεση Εκκλησίας και θρησκείας, Εκκλησίας και ιδεολογίας.

Ο σφετερισμός από το κράτος του ζωτικού εκκλησιαστικού λειτουργήματος της κατήχησης των παιδιών έχει δύο συνέπειες καίριες και πασιφανείς: Πρώτη συνέπεια, ο ευτελισμός, συχνά και η διακωμώδηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία. Μοιάζουν ελάχιστες εξαιρέσεις οι Νεοέλληνες που διατηρούν αναμνήσεις από τα θρησκευτικά του σχολείου διαφορετικές από αυτές της ανίας ή «της πλάκας».

Δεύτερη συνέπεια, το γεγονός ότι η ελλαδική κοινωνία που τα εγγράμματα μέλη της έχουν διδαχτεί υποχρεωτικό μάθημα θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις του σχολείου και βομβαρδίζονται από καταιγισμό δημόσιων κηρυγμάτων προφορικών, έντυπων, ραδιοφωνικών, τηλεοπτικών, αυτή η κοινωνία εμφανίζεται εντελώς και απολύτως ακατήχητη. Δεν έχει ούτε τη στοιχειώδη, εγκυκλοπαιδική έστω πληροφόρηση για το τι είναι η Εκκλησία, ποιες οι επαγγελίες της, η ιστορία της, με ποιον πολιτισμό σφράγισε την ανθρώπινη σκέψη και Τέχνης. Τα διαγγέλματα ή οι δηλώσεις των πολιτικών και η αρθρογραφία των δημοσιογράφων τις μέρες των Χριστουγέννων, του Πάσχα, του Δεκαπενταύγουστου ή όταν συζητούνται θέματα σχέσεων κράτους και Εκκλησίας, μαρτυρούν άγνοια και παρανοήσεις ασυγχώρητες για ανθρώπους έστω υποτυπώδους παιδείας.

Και το τραγικότερο, η ίδια άγνοια, η σύγχυση της Εκκλησίας με τη θρησκεία, σφραγίζει τον λόγο και των περισσότερων αξιωματούχων του κλήρου. Είναι γνωστοί στην ελλαδική κοινωνία επίσκοποι που φιλοδοξούν να παίζουν ρόλο όχι εκκλησιαστικού ποιμένα αλλά θρησκευτικού ηγέτη, ρόλο Αγιατολάχ με απαιτήσεις θεοκρατικού ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Αυτοί μάχονται και για τη διατήρηση της υποχρεωτικής κατήχησης των μαθητών στα σχολεία.

Στη θέση του μαθήματος των θρησκευτικών το υπουργείο Παιδείας θα μπορούσε να θεσμοθετήσει μάθημα ικανό να πληροφορήσει τον μαθητή και να τον εξοικειώσει με τα κίνητρα των αναζητήσεων που συγκρότησαν την παράδοση πολιτισμού των Ελλήνων. Η λογική ενός τέτοιου μαθήματος υποχρεωτικού για όλους τους μαθητές (άσχετα με διαφορές θρησκευτικές, φυλετικές, ιδεολογικές) θα μπορούσε να συνοψιστεί στην ακόλουθη πρόταση:

Κάθε παιδί που τελειώνει την εγκύκλια εκπαίδευση σε ελληνικό σχολείο οφείλει να γνωρίζει ποια μεταφυσική γέννησε τον Παρθενώνα, το άγαλμα, την τραγωδία και ποια μεταφυσική γέννησε την Αγια-Σοφιά, τη βυζαντινή Εικόνα, τη βυζαντινή λειτουργία. Σπουδάζοντας στο σχολείο ποια «γιγαντομαχία περί της ουσίας» οδήγησε σε αυτές τις κορυφαίες εκφάνσεις πολιτισμού των Ελλήνων, δεν σημαίνει και ότι υποχρεώνεται το παιδί να ασπαστεί συγκεκριμένη μεταφυσική πρόταση.

Πρώτη, καίρια δυσκολία σε μια τέτοια θεσμική πρωτοβουλία είναι: ποιοι θα συντάξουν το «αναλυτικό πρόγραμμα» διδασκαλίας του καινούργιου μαθήματος - από την πρώτη τάξη του Δημοτικού ώς την τελευταία του Λυκείου. Το υπουργείο Παιδείας και τα παιδαγωγικά του επιτελεία δεν διαθέτουν την ποιότητα του ανθρώπινου υλικού για τέτοια ουσιώδη τολμήματα, τη διαπίστωση επαληθεύουν τα «αναλυτικά προγράμματα» διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και Ιστορίας: πραγματική συμφορά. Μην ξεχνάμε ότι η επί ΠΑΣΟΚ άλωση του υπουργείου από τις «προοδευτικές δυνάμεις» του «εκσυγχρονιστικού» μηδενισμού και των «πολυπολιτιστικών» δολιοτήτων της «Νέας Τάξης» συνεχίζεται εδραιούμενη και επί «Νέας Δημοκρατίας», με τα ονόματα Γιαννάκου, Στυλιανίδη, Λυκουρέντζου να σηματοδοτούν τον τέλειο απελπισμό για τυχόν αντίσταση.

Δεύτερη, ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία είναι: ποιοι θα διδάξουν ένα τόσο απαιτητικό καινούργιο μάθημα στα παιδιά. Οσοι πολίτες έχουν οποιασδήποτε μορφής επαφή με το σχολείο στην Ελλάδα σήμερα μπορούν να βεβαιώσουν πόσο ανατριχιαστικά (στην κυριολεξία) χαμηλό είναι το επίπεδο των πτυχιούχων που παράγονται στις εκπαιδευτικές σχολές των ελλαδικών πανεπιστημίων. Και πόσο αποτελεσματική η πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί ο δάσκαλος ή πόσο έντρομος είναι από την ιδεολογική τρομοκρατία που του ασκείται.

Με αυτά τα δεδομένα μπορεί να δικαιολογηθεί και η απύθμενης μωρίας συζήτηση για αντικατάσταση του μαθήματος των θρησκευτικών από μάθημα «θρησκειολογίας» και «συγκριτικής των θρησκειών»!!! Ωσάν να είναι ποτέ δυνατό να διδαχτεί ο πολιτισμός με όρους ιδεολογίας και να «συγκριθούν» οι μεταφυσικές αναζητήσεις που τον γέννησαν χωρίς να υπάρχει εμπειρική γεύση τέτοιας αναζήτησης.

[staboz]

Υπάρχουν αρκετές αλήθειες στο κείμενο αυτό. Υπάρχουν όμως πολύ περισσότερα ψεύδη. Κανένας δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος από τον τρόπο που μέχρι σήμερα διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών. Πολύ περισσότερο που τις τελευταίες δεκαετίες το διδάσκουν ακόμα και άθεοι θεολόγοι, εκτρωματικά βλαστοκύτταρα ενός παρανοϊκού συστήματος εξετάσεων, για το οποίο όμως ευθύνονται καίρια οι Θεολογικές Σχολές και η ίδια η Εκκλησιαστική Διοίκηση που αδράνησαν και υποτάχθηκαν στο ύπουλο σχέδιο καταλήψεως της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης.
Άλλο όμως αυτό και άλλο η πλήρης άρνηση και ισοπέδωση των πάντων.
Κρίμα που μισό αιώνα τώρα ο Γιανναράς δεν μπορεί ακόμα να αποδεσμευτεί από τις ψυχολογικές του αγκυλώσεις. Προτείνει πράγματα ανεφάρμοστα (όπως ο ίδιος το ομολογεί) για να εντυπωσιάσει και να περάσει τις αποδομητικές ιδέες του. Συσσωρευμένος εντυπωσιασμός. Μια σαπουνόφουσκα. Αυτό είναι όλο κι όλο το κείμενό του.

[petros]

Δεν κατάλαβα τι μάθημα ακριβώς προτείνει ως εναλλακτικό... Πάντως έχει αρκετό δίκιο για τι άσχημες επιπτώσεις που μπορούν να υπάρχουν με τα θρησκευτικά στα σχολεία. Πράγματι για τα περισσότερα παιδιά στις μέρες μας τα θρησκευτικά είναι η ώρα του χαβαλέ... Η κατήχηση θα πρέπει να γίνεται από ανθρώπους πιστούς και αυτό είναι κατ\' εξοχήν αρμοδιότητα της Εκκλησίας. Και ναι μεν Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς αλλά οι ποιμένες μας έχουν ένα λόγο παραπάνω να \"ξυπνήσουν\"!!! Πλέον πρέπει να το καταλάβουμε, δε ζουμε σε ένα χριστιανικό κράτος αλλά ζούμε σε εποχές πρωτοχριστιανικές. Κι εμείς και η ηγεσία της Εκκλησίας πρέπει να σταματήσουμε να εφησυχαζόμαστε στην ιδέα ότι η πολιτεία κάνει την κατήχηση για λόγου μας... Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά φαντάζομαι ήρθαν ως μία έσχατη βοήθεια για αφύπνιση και δραστηροποίηση!

[ειρήνη]

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΝ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΧΕΤΟΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥΣ....!ΕΝΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΙΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ,ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΙΩΜΑ!(ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ).ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ,ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΠΑΥΟΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ,ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ.....(ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΘΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ...ΩΣΤΟΣΟ ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ).ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ.ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ \"ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ\" ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΑΠΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ.ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ(ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ)ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ!ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΑΝ ΠΟΛΥΛΟΓΗΣΑ:sorry:

[staboz]

Μη σκοτίζεσαι, Πέτρο. Δεν προτείνει τίποτε. Όπως σημείωσα, μια σαπουνόφουσκα είναι η πρότασή του. Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους ότι δεν κάνουν το χρέος τους. Το ζητούμενο είναι να κάνουμε εμείς το δικό μας. Ούτε είναι σωστό να βγάζουμε γενικότερα συμπεράσματα από τις προσωπικές μας εμπειρίες. Υπάρχουν πάρα πολλά σχολεία στα οποία το μάθημα των Θρησκευτικών είναι το πιο συναρπαστικό και δημιουργικό από όλα! Έχω υπόψη μου συγκεκριμένες περιπτώσεις και σίγουρα αυτές που έτυχε να μάθω εγώ δεν είναι οι μόνες.
Όταν λέμε πάλι ότι η κατήχηση  θα πρέπει να γίνεται από ανθρώπους πιστούς, πρέπει να απαντήσουμε και στα άλλα καίρια και βασικά ερωτήματα:
1. Πού βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι; Γνωρίζουμε καμμιά μηχανή που να βγάζει τέτοιους;
2. Πόσο εύκολο είναι, όσοι τέτοιοι άνθρωποι βρεθούν, να συγκεντρώσουν κοντά τους τα παιδιά σε μια τελείως εξαρθρωμένη κοινωνία με διαλυμένη την οικογένεια, με μανιώδη υλοφροσύνη και με πλήρη απομάκρυνση από τον χώρο της Εκκλησίας;

[staboz]

Ειρήνη, γράφαμε μαζί και μόλις τώρα πρόσεξα το ωραίο κείμενό σου. Όσο για το να πηγαίνουν οι ιερείς στα Σχολεία, μη έχεις έγνοια. Φρόντισε η κ. Γιαννάκου να το απαγορεύσει. Υπάρχει σχέδιο κυριολεκτικά αποχριστιανοποίησης της Παιδείας. Και ο κάθε υπουργός φαίνεται θεωρεί χρέος του να συμβάλει και ο ίδιος στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου. Σωστή η σκέψη σου ότι και μόνο η μελέτη του βιβλίου είναι κάτι θετικό και σε μικρό έστω βαθμό μπορεί να αναπληρώσει την απουσία του σωστού καθηγητή.

[ειρήνη]

Η κατάσταση έτσι έχει.Εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε γι\' αυτό;Να καθόμαστε απλώς και να το συζητάμε;Βέβαια ως μελλοντικοί εκπαιδευτικοί κάποιοι μπορούμε κάτι να κάνουμε με τη φώτιση του Θεού.Μέχρι τότε όμως;Δε μπορούμε να αποτρέψουμε κανέναν πολιτικό από τις αποφάσεις του ούτε και να αλλάξουμε τους διδάσκοντες...Νομίζω ότι είναι θέμα προσευχής...

[giannis]

Όντως υπάρχουν σχολεία που το μάθημα των θρησκευτικών είναι απ' τα πλέον συναρπαστικά. Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο είχα έναν εξαίρετο θεολόγο που δίδασκε περισσότερο με το παράδειγμα παρά με τα λόγια. Μάλιστα πριν από τις μεγάλες γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα), σταματούσε την κανονική ροή του μαθήματος και για δύο εβδομάδες μας μιλούσε για τη σημασία των μεγάλων αυτών εορτών στην ζωή μας. Τον θεολόγο αυτόν τον κατατάσσω ανάμεσα στους 2-3 καλύτερους καθηγητές που είχα σε όλα τα χρόνια του σχολείου. Νομίζω ότι πρέπει να σεβαστούμε αυτήν την έστω μικρή μειοψηφία και να μην μιλάμε με γενικότητες όπως ο Γιανναράς. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι ο καθένας να δώσει τον καλύτερο εαυτό του έστω και αν δεν είναι καθηγητής θεολογίας, άλλωστε νομίζω ότι μπορεί κανείς να μιλήσει για τον Θεό μέσα από οποιοδήποτε μάθημα.

[staboz]

...Εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε γι\' αυτό; Να καθόμαστε απλώς και να το συζητάμε;... Δε μπορούμε να αποτρέψουμε κανέναν πολιτικό από τις αποφάσεις του ούτε και να αλλάξουμε τους διδάσκοντες... Νομίζω ότι είναι θέμα προσευχής...

Όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το να γράψουμε και να εκφράσουμε τη διαφωνία μας μετράει. Οι πολιτικοί το υπολογίζουν αυτό. Όταν δεν παρουσιάζεται σημαντική αντίδραση, συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Σωστή η σύστασή σου Ειρήνη, για προσευχή. Λυπάμαι που θα το πώ: Ούτε κάν το είχα σκεφτεί! Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα γι᾿ αυτό.

[Μαρκήσιος de Karampa]

Το θέμα είναι απλούστατο...
Όσο θα είναι υπουργοί -Εθνικής- Παιδείας άνθρωποι - εντολοδόχοι τύπου Γιωργάκη Παπανδρέου(με σύμβουλο Γρηγόρη Βαλλιανάτο παρακαλώ), Ευθυμίου, Γιαννάκου, Στυλιανίδη κτλ το παιχνίδι είναι χαμένο...

Υπάρχει σχέδιο κυριολεκτικά αποχριστιανοποίησης της Παιδείας.

Αφαιρώντας από τα στοιχεία της ταυτότητάς μας τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία ποικιλοτρόπως θα μειώνονται ραγδαία και οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι με αποτέλεσμα στο τέλος να μην υπάρχουν Petro και οι παραμικρές αντιστάσεις...
Το νερό έχει μπει στ΄αυλάκι..
Αυτά προστάζει γαρ η Νέα Τάξη...

[ioannis40]

NA EXETE XAΡΑ.
    ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΧΘΕΣ 23/10/08 ΑΚΟΥΣΑ ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚ. ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑΝ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΝΩΜΗ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ. ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ eirini ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
    ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΙ; ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΟΛΟΓΕΙ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΑΥΤΟ ΜΟΝΟΝ ΣΕ ΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ.  ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟΝ.  Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ. ΚΑΙ ΕΔΩ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΠΟΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ; ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ Ή Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
    ΑΛΛΟ ΘΕΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΟΣΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΙΔΕΩΝ.  
     ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ,  ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΤΕΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ -  ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.  
    ΕΔΩ ΚΥΡΙΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΩ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΓΩ ΔΕΝ ΖΩ;
ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΛΟΓΙΚΟΚΡΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΦΑΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΖΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
   ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ( ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥΣ) ΟΤΑΝ ΖΩ \"ΚΟΣΜΙΚΑ\" ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΝΑΡΚΩΣΕΙ Ο \"ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ\" ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ (ΜΙΜΟΥΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚ ΔΥΣΜΩΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΡΙΣΑΡΑ -  ΚΟΣΚΙΝΟ).
    ΑΝ ΗΜΟΥΝ \"ΘΕΟΛΟΓΟΣ\" ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΨΕΥΤΟΚΑΤΑΝΑΛΛΩΤΙΚΟ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΠΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ.  ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ.
    ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ. ΤΟ ΑΛΑΣ ΕΑΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ . ΑΝ ΕΧΕΙΣ  ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.

     Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ KATAΛΛΗΛΗ ΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΗ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥ ΞΙΘΥΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ.  
    ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ.  ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ. ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΜΒΡΥΟ. ΠΟΣΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ Ή ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΠΟΣΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΡΙΧΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΠΟΧΗ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΔΕΙΛΑ Ο ΝΕΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΗΣ ΣΠΟΡΟ ΓΙΑ ΣΠΟΡΑ ΤΙ; ΝΑ ΣΟΥ ΒΛΑΣΤΗΣΕΙ; ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΡΓΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΝ ΟΧΙ ΑΔΥΝΑΤΟ Ή ΑΝΕΠΙΤΕΥΚΤΟ. ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ. ΟΤΑΝ ΖΗΤΑΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ.  ΑΡΕΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΚΣΡΙΣΗ -  ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ioannis40

[quality]

Θα διαφωνήσω με την άποψη ότι πολλοί από αυτούς που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ακατάλληλοι για κάτι τέτοιο.Εγώ,από την πορεία μου στα θρανία,έχω να θυμάμαι πολύ καλούς θεολόγους(δεν πρόκειται να συζητήσω περαιτέρω την έννοια).Πιστεύω ακράδαντα πως το θέμα είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το σέβεσαι εσύ πρώτα κι έπειτα,σα φυσικό επακόλουθο,θα το σεβαστούν και οι άλλοι γύρω σου.Σε όλους τους κλάδους υπάρχουν άτομα που δε θα έπρεπε να υπάρχουν αλλά δυστυχώς έτσι γίνεται.Είναι άδικο να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι.Όσο για την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών ή την αντικατάστασή του με ένα παρόμοιο μάθημα,διαφωνώ.Απλώς,ιδιαίτερα στην Τρίτη Λυκείου οι μαθητές δεν έχουν το χρόνο ούτε την όρεξη να δώσουν βάρος σε άλλα μαθήματα εκτός της κατεύθυνσης.Ας μη γελιόμαστε.Οπότε μερικά μαθήματα παραγκωνίζονται ενώ είναι άξια προσοχής και με το παραπάνω.Οι ρίζες του προβλήματος ξεκινάνε από τη σήψη του εκπαιδευτικού συστήματος που έχει περάσει εδώ και χρόνια ένα πρότυπο μαθητή που αποστηθίζει πληροφορίες χωρίς να τις καταλαβαίνει,ένα πρότυπο μαθητή που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα περάσει στο Πανεπιστήμιο κι όχι για το πώς θα ΜΑΘΕΙ.

[staboz]

Πολύ σημαντική η τελευταία σκέψη σου, Ευθυμία...
Αξίζει να συζητηθεί περισσότερο

[Iaspis]

Είναι τό ίδιο η Θεολογία μέ τό μάθημα τών θρησκευτικών στήν μέση εκπαίδευση; Είναι τό ίδιο η κατήχηση στήν εκκλησία καί τό κατηχητικό, μέ τά θρησκευτικά στό σχολείο; Λέμε ποτέ ότι επέβαλε τό κράτος τά μαθηματικά ή τήν φυσική ή έστω τήν έκθεση καί τήν πολιτική αγωγή; Γιατί νά λέμε ότι επέβαλε τά θρησκευτικά ; Είναι επίσης ό μαθηματικός ή ό φυσικός ερευνητής έτοιμος γιά τήν Nasa ή τό Cern ; Πώς θέλουμε τό θεολόγο τού σχολείου αποταγμένο μοναχό ; H διακωμώδηση καί ό ευτελισμός τήν ώρα τού μαθήματος, σέ σχολεία όπου ατυχώς αυτό συμβαίνει, σχετίζεται μέ ένα μόνο μάθημα, ή μήπως μέ περισσότερα καί προπάντων μέ τήν προσωπικότητα τού καθηγητή; Είναι δυνατόν νά τοποθετήσουμε  τό άκρως εξειδικευμένο μάθημα στήν θέση τού βασικού καί θεμελιώδους, στήν γενική εκπαίδευση; Αυτά τά ερωτήματα μού γεννήθηκαν  μετά τήν ανάγνωση τού κειμένου τού Χ. Γιανναρά.
Η γενική παιδεία είναι ό θεσμός πού θέτει τίς βάσεις τής διδασκαλίας. Δέν μάς μαθαίνει τόσο τά ίδια τά αντικείμενα, όσο τόν τρόπο νά μαθαίνουμε. Δέν έχει νά κάνει τόσο μέ γνώση, αλλά πρωτίστως μέ μάθηση. Τά αντικείμενα χρησιμοποιούνται απλώς σάν μοντέλα πού υπηρετούν αυτόν τόν σκοπό, καί σίγουρα πρέπει νά σχετίζονται μέ  τήν επιστημονική πραγματικότητα, τήν ιστορική αλήθεια, τήν πολιτιστική παράδοση καί τήν κοινωνική πραγματικότητα . Αυτή είναι η λεγόμενη γενική παιδεία.
Τά θρησκευτικά στό σχολείο δέν σχετίζονται πρωτίστως μέ τήν Θεολογία (γιά αυτήν υπάρχουν τά πανεπιστήμια σέ κοσμικό επίπεδο, καθώς καί ο εκκλησιαστικός βίος μέ τήν ατελείωτη μελέτη τών πατερικών κειμένων), ούτε μέ τήν κατήχηση (γι αυτό υπάρχει η Εκκλησία καί τό κατηχητικό), αλλά μάλλον μέ τήν διδασκαλία Χριστιανικού Ορθόδοξου θρησκευτικού συναισθήματος, πράγμα πού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο μέ τήν ιστορία μας καί τίς παραδόσεις τού λαού καί τού τόπου μας. Όποιος θέλει νά εμβαθύνει τό κάνει παραλλήλως στό κατηχητικό, ή μετά τό σχολείο, καί όποιος δέν θέλει διατηρεί τουλάχιστον τήν δυνατότητα (μέσω αυτής τής πρωταρχικής επαφής σέ επίπεδο εκπαίδευσης) εάν κάποτε τό θελήσει νά τό πράξει.Τό ζητημά δέν συνδέεται τόσο μέ τήν ικανότητα τών Θεολόγων καθηγητών, όσο μέ τήν πολιτική βούληση τού ελληνικού κράτους. Ο καθηγητής καλείται νά διδάξει συγκεκριμένη ύλη καί υπάρχουν καλοί, άριστοι ή λιγότερο ικανοί καθηγητές σέ κάθε αντικείμενο διδασκαλίας. Όταν ένα αντικείμενο καταργείτε από τήν μέση εκπαίδευση, αυτό σημαίνει πώς η πολιτεία θεωρεί αυτό τό αντικείμενο εξειδικευμένο. Εξειδικευμένα όμως αντικείμενα στήν παιδεία  είναι αυτά πού αποτελούν επέκταση ένος βασικού όπως π.χ. η κβαντομηχανική σάν επέκταση τής φυσικής , ή η φιλοσοφία σάν επεκταση τού λόγου καί τής γλώσσας, ή η θεολογία σάν επέκταση τών θρησκευτικών.
Πότε άλλοτε καταργήθηκε μάθημα στήν μέση εκπαίδευση; Φαίνεται πώς ότι καταργείται (ή επιχειρείτε νά καταργηθεί), σχετίζεται μέ τήν γλώσσα μας (αρχαία, πολυτονικό), ή τό πνεύμα μας καί τήν κληρονομιά μας (θρησκευτικά).

Τό πρόβλημα είναι ότι η πολιτική βούληση στήν Ελλάδα, ιδιαιτέρως σέ ότι αφορά τήν πνευματική καί πολιτιστική μας κληρονομιά, δείχνει νά απολογείται στόν υπόλοιπο κόσμο γιά τήν εθνική μας ταυτότητα, καί προβαίνει σέ κινήσεις πού υποδηλώνουν ενοχή γιά αυτή τήν ταυτότητα...
Όσο γιά τό Χριστιανικό Ορθόδοξο πνεύμα, έχει μάθει νά εξαπλώνεται μέσα από διωγμούς καί διώξεις, καί οί πιό φωτισμένοι  Θεολόγοι του ήταν ψαράδες, όπως καί η καλύτερη μας δασκάλα θρησκευτικών είναι κάποια γιαγιά πού πρίν πάμε στό σχολείο μάς μαθαίνει τό Πάτερ ημών καί τό Πιστεύω, ή νά κάνουμε τόν Σταυρό μας πρίν τό φαγητό, ή  απλώς νά λέμε «συγνώμη Χριστέ μου» μετά από τό παιδικό μας ατόπημα.

[staboz]

Πολύ σημαντικές και εύστοχες οι σκέψεις σου, Iaspis.
Ιδιαιτέρως αυτές οι δύο:

Τό πρόβλημα είναι ότι η πολιτική βούληση στήν Ελλάδα, ιδιαιτέρως σέ ότι αφορά τήν πνευματική καί πολιτιστική μας κληρονομιά, δείχνει νά απολογείται στόν υπόλοιπο κόσμο γιά τήν εθνική μας ταυτότητα, καί προβαίνει σέ κινήσεις πού υποδηλώνουν ενοχή γιά αυτή τήν ταυτότητα...

Όσο γιά τό Χριστιανικό Ορθόδοξο πνεύμα, έχει μάθει νά εξαπλώνεται μέσα από διωγμούς καί διώξεις, καί οί πιό φωτισμένοι  Θεολόγοι του ήταν ψαράδες, όπως καί η καλύτερη μας δασκάλα θρησκευτικών είναι κάποια γιαγιά πού πρίν πάμε στό σχολείο μάς μαθαίνει τό Πάτερ ημών καί τό Πιστεύω, ή νά κάνουμε τόν Σταυρό μας πρίν τό φαγητό, ή  απλώς νά λέμε «συγνώμη Χριστέ μου» μετά από τό παιδικό μας ατόπημα.

[ioannis40]

staboz, αυτές οι δύο θέσεις του iaspis μου δημιουργούν δύο απορίες.

Η πρώτη της απολογίας. Η απολογία - απολογητές - για την Εκκλησία είναι ένας ιδιαίτερος κλάδος Χριστιανών που παρουσίασε την πίστη του, χωρίς ενοχές, στα επιφανέστερα πρόσωπα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με σκοπό να τα διαφωτίση γι΄αυτήν.
Εδώ νομίζω είναι ενοχική κατάσταση, έχουν αίσθημα ενοχής που γεννηθήκανε Έλληνες, δεν μπορώ να κατανοήσω το σύμπλεγμα. Μάλλον αγνοούν τί είναι Έλληνας - Ρωμιός και προσπαθούν να στηρίξουν την ύπαρξή τους σε ξενόφερτα  πρότυπα. Εδώ και 200 περίπου χρόνια αυτό το εγχείρημα μπάζει απο πολλές μεριές. Είμαστε πράγματι ελεύθεροι μετά το 1821 ή γίναμε χειρότεροι ραγιάδες απο πρίν; Κάποιοι προσπαθούν να μας σκλαβώσουν σε κάτι όντες και οι ίδιοι σκλάβοι;

Η δεύτερη θέση μου δημιουργεί την απορία, γιατί εμείς οι γονείς, δεν έχουμε το βίωμα των δικών μας γονιών. Μήπως και οι δικοί μας παπούδες - γιαγιάδες δεν μας μάθανε τα ίδια πράγματα; Πού σκοντάψαμε; Μήπως τα παραπάνω έχουν αρχίσει και αποδίδουνε; Χάνεται η πίστη, ο πολιτισμός, η παράδοση κ.α.π. Στα παιδιά μας θα συμβεί το ίδιο; Σε άλλου είδους σελίδες επικρατεί το Χάος, Εμείς ως παπούδες τί θα τα διδάξουμε; Βέβαια  η αναγέννηση προϋποθέτει πρώτα θάνατο. Ας ελπίσουμε και ας κάνουμε αυτοκριτική.

ioannis40......:wall:

[quality]

Ακριβώς αυτά τα δύο σημεία που τόνισε ο κος Σταύρος ήθελα κι εγώ να τονίσω.
Ιδιαίτερα το τελευταίο,είναι πολύ σημαντικό:αυτό το Χριστιανικό Ορθοδοξο Πνεύμα ό,τι και να λένε,ό,τι και να λέμε είναι μέρος του εαυτού μας,μέρος της ταυτότητάς μας,ολόκληρο κομμάτι της προέλευσής μας.Μπορεί μερικοί να νομίζουν ότι το απαρνιούνται αλλά κάτα ένα περίεργο τρόπο εκείνοι είναι που το έχουν πιο βαθιά ριζωμένο μέσα τους.