Hasta la victoria siempre...

[Μαρκήσιος de Karampa]

Hasta la victoria siempre
Οι Κουβανοί τιμούν και φέτος τη μνήμη του κομαντάντε Ερνέστο Γκεβάρα, έστω και αν ο Φιντέλ Κάστρο δεν θα μπορέσει να δηλώσει «παρών»


Δευτέρα, 08.10.07

Οι δρόμοι της Σάντα Κλάρα έσφυζαν από ζωή και νιάτα. Εκατοντάδες μαθητές με τις λευκές και μπεζ στολές τους σχημάτιζαν πηγαδάκια στις γωνιές των δρόμων ή έτρεχαν κάτω από υπόστεγα κάθε φορά που ξεσπούσε μια από τις χαρακτηριστικές πεντάλεπτες τροπικές νεροποντές.

Η τελευταία πρόβα για την παρέλαση της επομένης είχε ήδη ξεκινήσει, αφίσες καλούσαν τον κόσμο να δώσει το «παρών», ενώ ήταν φανερό ότι η πόλη ζούσε στο ρυθμό της γιορτής. Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο επρόκειτο να παρευρεθεί και να μιλήσει.

Αυτά συνέβαιναν πριν από μερικούς Οκτώβρηδες, στην επέτειο του θανάτου του Ερνέστο Γκεβάρα.

Σήμερα και αύριο, η εικόνα στη Σάντα Κλάρα θα είναι ακριβώς η ίδια.

Χιλιάδες κόσμου θα γεμίσουν τη μεγάλη πλατεία για να παρακολουθήσουν την παρέλαση, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν θ' ακούσουν τον Φιντέλ να μιλά για τα ιδανικά του Τσε, την επανάσταση, τους «γιάνκηδες» και το εμπάργκο τους.

Δεκάδες Κουβανοί θα φορέσουν και πάλι το μπλουζάκι με τη μορφή του επαναστάτη. Οχι, όμως, όπως τη φορούν τα οργισμένα νιάτα της Δύσης για να συμβαδίζουν με το επαναστατικό lifestyle ή για να δείξουν ότι «ήταν κι αυτοί εκεί». Για τους Κουβανούς θα είναι απλώς το καλό τους μπλουζάκι, που μάλιστα το ακριβοπλήρωσαν με τον πενιχρό μισθό τους.

Στον προθάλαμο του δημαρχείου, οκτώ οστεοφυλάκια με ό,τι έχει απομείνει από τον Ερνέστο Γκεβάρα και τους συντρόφους του θα εκτεθούν σε δημόσιο προσκύνημα. Μικρή σημασία έχει η κίνηση. Για τους Κουβανούς και εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, σε αυτό το κουτί βρίσκεται κάτι περισσότερο από ένας σωρός κόκαλα. Βρίσκεται μια ελπίδα και μια ιδέα. Αιώνια και άφθαρτη.

Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται αύριο από την ημέρα που ο πρώην λοχίας του Βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν πάτησε τη σκανδάλη βάζοντας τέλος στη ζωή του Ερνέστο Γκεβάρα.

Ο Τσε, πιστός στην ιδέα της «διαρκούς επανάστασης» που έκανε τους απανταχού σταλινίσκους να βγάζουν σπυριά, προσπάθησε να επαναλάβει το κατόρθωμα της Κούβας στη Βολιβία. Νωρίτερα είχε επιχειρήσει χωρίς επιτυχία να κάνει το ίδιο και στο Κονγκό. «Πώς να απελευθερώσεις ένα λαό που δεν θέλει να απελευθερωθεί», θα έγραφε αργότερα στις σημειώσεις του. Το φιάσκο επαναλήφθηκε στη Βολιβία. Και εκεί ο στρατός και η CIA ήταν καλά προετοιμασμένοι. Μετά από μήνες συνεχούς φθοράς ο Τσε αιχμαλωτίζεται μαχόμενος και δολοφονείται την επομένη, προτού διαρρεύσει το νέο.

Η κληρονομιά του Τσε παραμένει άσβεστη στη Λατινική Αμερική. Τα πολιτικά κείμενά του μπορεί να έχουν πια μόνο αρχειακή αξία ή να έχουν εφαρμογή σε μια άλλη κοσμοθεωρία, που μπορεί και να μην έρθει ποτέ, αλλά η προσωπική στάση του και κυρίως η θυσία του εξακολουθούν να εμπνέουν και να δίνουν ελπίδα στους καταπιεσμένους.

«Τα όνειρά μου δεν θα γνωρίζουν σύνορα, τουλάχιστον μέχρι οι σφαίρες να αποφασίσουν κάτι άλλο...», έγραφε στο φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο, λίγο προτού φύγει για τη Βολιβία.

Το αντάρτικο, όμως, πέθανε. Αλλωστε, ποιον να πολεμήσεις πια, αφού οι δικτατορίες κατέρρευσαν. Δεν πολεμάς με λιανοτούφεκο τις πολυεθνικές και τις αόρατες συμβάσεις, ειδικά όταν αυτές κρύβονται πίσω από φαινομενικά φιλολαϊκές, κατ' άλλους λαϊκίστικες, κυβερνήσεις. Στη σημερινή Λατινική Αμερική ο Τσε δεν θα είχε θέση. Ο διαλεκτικός υλισμός αντικαταστάθηκε από τον «πατριωτισμό του πετρελαίου και του φυσικού αερίου».

Ο ένοπλος αγώνας αντικαταστάθηκε από την κάλπη. Η ηθική ακεραιότητα του αντάρτικου μολύνθηκε από το εμπόριο ναρκωτικών και νεο-μαοϊκά κινήματα που οι πρακτικές τους παραπέμπουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις.

Η μορφή του Τσε έγινε κονκάρδες, τασάκια, μπλουζάκια. Μέχρι και ο πρόεδρος της Βολιβίας και μεγάλος θαυμαστής του, Εβο Μοράλες, θέλει να βγάλει λεφτά στο όνομα του Τσε δημιουργώντας τουριστικές υποδομές για «Τσε Γκεβάρα τουρ» στο θέατρο της τελευταίας μάχης, στην καρδιά της ζούγκλας. Ο μύθος του, όμως, παραμένει αναλλοίωτος και βρίσκεται πέραν της προσωπολατρίας και του φθηνού εμπορίου. Την καλύτερη κίνηση για την αυριανή επέτειο την έκανε η Κούβα. Πριν από μερικές εβδομάδες Κουβανοί γιατροί που εργάζονταν σε νοσοκομείο της Βολιβίας έκαναν εγχείρηση καταρράκτη σε κάποιον ηλικιωμένο. Το όνομά του ήταν Μάριο Τεράν και πριν από 40 χρόνια είχε εκτελέσει τον κομαντάντε Τσε Γκεβάρα.


ΠΛΙΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Ελεύθερος Τύπος

[Μαρκήσιος de Karampa]

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ζωή του Ερνέστο Γκεβάρα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα....
Πρόσφατα είχα παρακολουθήσει ένα αρκετά αντικειμενικό ντοκιμαντέρ για τον βίο και την πολιτεία του \"Τσε\", όπως ήταν το παρατσούκλι του γιατρού Γκεβάρα από την Αργεντινή...
Έβαλα το αρθράκι γιατί δεν περιέχει μόνο ύμνους και απολυτίκια αλλά και αλήθειες...
Γενικά από ότι έχω καταλάβει ο Τσε έκανε τη βρώμικη δουλειά και ο Φιντέλ πήρε την εξουσία...
Ενδεικτικό της διαφοράς των δύο προσωπικοτήτων είναι ότι ο μεν Ερνέστο δεν εφησυχάσθηκε με τα κεκτημένα ξεκινώντας κινήματα και αλλού και ο Φιντέλ έκατσε να απολαύσει τους καρπούς της εξουσίας...
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος \"εκδίωξης\" του από την Κούβα...
Μπορεί να διαφωνώ σε αρκετά με την ιδεολογία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα αλλά ένα το σίγουρο:
Έδωσε τη ζωή του γι\' αυτό που πίστευε και δεν ήταν αυτό που λέμε \"παρτάκιας\"...
Είμαι σίγουρος ότι θα αηδίαζε με την καπήλευση του ονόματός και της φυσιογνωμίας του από τον κάθε τυχαίο....
Ο κάθένας που θέλει να το παίξει δήθεν, φοράει μια μπλούζα με τη φάτσα του και δηλώνει επαναστάτης....
 

Η μορφή του Τσε έγινε κονκάρδες, τασάκια, μπλουζάκια. Μέχρι και ο πρόεδρος της Βολιβίας και μεγάλος θαυμαστής του, Εβο Μοράλες, θέλει να βγάλει λεφτά στο όνομα του Τσε δημιουργώντας τουριστικές υποδομές για «Τσε Γκεβάρα τουρ» στο θέατρο της τελευταίας μάχης, στην καρδιά της ζούγκλας.