Πολιτική και πυρκαγιές

[staboz]

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Μου φάνηκε ενδιαφέρον και το μεταφέρω εδώ


Σπουδάζοντας τη λογική των εμπρησμών
Tου Xρηστου Γιανναρα

Τη σημερινή επιφυλλίδα θα τη διαβάσει ο αναγνώστης όταν θα έχει ήδη ψηφίσει ή θα έχει πια αποφασίσει τι θα ψηφίσει. Θα διαθέτει επομένως τη νηφαλιότητα να διακρίνει εδώ μια απόπειρα λογικής πρωτίστως ανάλυσης.

Σε περίπτωση φόνου ο ανακριτής αναζητεί πρόσωπα με δηλωμένη αντιπάθεια, μίσος, εχθρότητα για το θύμα. Πρόσωπα που θα επέχαιραν για τον θάνατό του. Αν υπάρχουν, είναι οι πρώτοι ύποπτοι ως αυτουργοί του φόνου. Αυτό υπαγορεύει η ανακριτική λογική.

Στην περίπτωση του εμπρησμού μεγάλων τμημάτων της χώρας στο φετινό καλοκαίρι, το ενδεχόμενο αντιπάθειας, μίσους ή εχθρότητας για τα δάση δεν οδηγεί στους αυτουργούς του κακουργήματος. Λογικά μοιάζει γονιμότερο το ερώτημα: ποιος επιχαίρει για την πυρπόληση ή ποιος θα είχε συμφέρον από έναν εμπρησμό τέτοιας έκτασης.

Σε επιμέρους περιπτώσεις τόσο η λογική όσο και κάποιες απτές αποδείξεις παραπέμπουν σε συμφέροντα ατόμων ή «συνεταιρισμών» (δηλαδή συμμοριών) που αποβλέπουν στην οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων (και κατά κανόνα την πετυχαίνουν με τη βοήθεια ανήθικων πολιτικών). Αλλά η σκοπιμότητα οικοπεδοποίησης αποκλείεται όταν πυρπολούνται δάση σε δύσβατες, εντελώς απρόσιτες περιοχές και με συγχρονισμένη ανάφλεξη σε πολλά σημεία ή με φωτοβολίδες ορατές από απόσταση. Εκεί τα ενδεχόμενα κίνητρα είναι δυσδιάκριτα και αμφίβολα, ευνοούνται ποικίλες μυθοπλασίες. Τότε και το ανακριτικό έργο θα βασιστεί αναπόφευκτα σε συμπεράσματα της λογικής ανάλυσης κυρίως – λιγότερο ή καθόλου στη φιλύποπτη φαντασία.

Ρεαλιστικό για την ανακριτική λογική μοιάζει το ερώτημα που τίθεται και στην περίπτωση του φόνου: ποιοι επιχαίρουν για το κακούργημα. Και όταν τεθεί το ερώτημα, δύσκολα μπορεί κανείς να αρνηθεί το πασίδηλο: Οτι αυτοί που απροκάλυπτα και προκλητικά επέχαιραν με τους εμπρησμούς ήταν –ναι, απροσχημάτιστα– οι παρουσιαστές των «ειδήσεων» στα κομματικά τηλεοπτικά κανάλια. Κάθε καινούργια φωτιά συδαύλιζε τον ενθουσιασμό τους, σαφώς ηδονίζονταν με κάθε χωριό που καιγόταν και με τον αριθμό των νεκρών που μεγάλωνε. Προσποιούνταν και κάποια κατήφεια, κάποιες συναισθηματικές κορώνες τάχα θλίψης και οργής, όμως, η χαρά τους δεν κρυβόταν, ξεχείλιζε, ράγιζε τη μάσκα.

Βεβαίως και έχουν άλλοθι, δεν είναι οι φυσικοί αυτουργοί των εμπρησμών. Επέχαιραν, επειδή κάθε καινούργια φωτιά, κάθε επιπλέον νεκρός επιβεβαίωνε την ανικανότητα των κομματικών τους αντιπάλων, αυτών που τους είχαν αποκλείσει (σχετικά πάντοτε) από το γλεντοκόπι της εξουσίας. Αλλά τόσο η χαρά, ο ενθουσιασμός, ο ηδονισμός τους για την καταστροφή όσο και το κίνητρο (να τεκμηριώσουν την ανικανότητα των αντιπάλων τους) μεταβίβαζε μανιασμένο πάθος στον ψυχισμό κρετίνων οπαδών απανταχού της χώρας. Και όπως οι ψυχοπαθολογικού κρετινισμού «ποδοσφαιρόφιλοι» για να επιδείξουν τη δύναμη της «ομαδάρας» τους, θα βγουν στους δρόμους και θα κάψουν αυτοκίνητα, θα σπάσουν βιτρίνες, έτσι υπάρχουν και ανεγκέφαλοι «κομματόφιλοι» (κατά το «νεκρόφιλοι») έτοιμοι να συντονιστούν με τον ηδονιστικό ενθουσιασμό των ομοφρόνων τους στο κομματικό «γυαλί». Τυφλοί από το κομματικό πάθος δυνάμει εμπρηστές.

Η ανακριτική λογική δεν μπορεί να αγνοήσει ένα ακόμα ρεαλιστικό δεδομένο: Ποιοι αντέδρασαν, με ποιον μεθοδικό συντονισμό και πόσο μένος στη νύξη του πρωθυπουργού ότι οι εμπρησμοί ακολουθούσαν οργανωμένο σχέδιο. Η λογική της νύξης ήταν προφανέστατη: δεν μπορεί να είναι προϊόν τυχαιότητας ή των οποιονδήποτε έκτακτων καιρικών συνθηκών η ταυτόχρονη εκδήλωση τόσων δεκάδων πυρκαγιών στα σημαντικότερα δάση της χώρας, με πολλές και περίπου ταυτόχρονες εστίες ανάφλεξης η καθεμιά.

Απλή αναφορά του πρωθυπουργού στο αυτονόητο, αλλά η ένταση και η προέλευση της αντίδρασης ήταν έκπληξη: Συντονίστηκε αμέσως και μεθοδικότατα σε όλο της το εύρος η γνωστή «συντεχνία», η μονολιθικά ομόφρονη σε όλα τα θέματα τα λεγόμενα (για δυσφημισμό) «εθνικά». Οι ίδιοι «διανοούμενοι», δημοσιογράφοι και πολιτικοί που, ανεξάρτητα από κόμμα ή παράταξη, προπαγάνδισαν με φανατισμό την πλεκτάνη Ανάν, χλευάζουν σαν κατάπτυστο «εθνικισμό» τη λαϊκή αντίδραση στον σφετερισμό του ονόματος «Μακεδονία» από τα Σκόπια, δικαιολογούν την άνευ όρων είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε., μάχονται για να επιβληθεί στα σχολεία η διατεταγμένη διαστροφή της ελληνικής Ιστορίας. Αυτοί οι ίδιοι και πάλι ξεσηκώθηκαν να περιγελάσουν τη «συνωμοσιολογία», να αρνηθούν μετά βδελυγμίας κάθε ενδεχόμενο ύπαρξης οργανωμένου σχεδίου των εμπρησμών, να υπερασπίσουν με πείσμα που εκπλήσσει την «τυχαιότητα» των εμπρησμών.

Αυτό το συντονισμένο και πάλι πείσμα πονηρεύει (βάζει σε υποψίες) την ανακριτική λογική. Αραγε μπορεί πραγματικά να συνδέεται ο φρικιαστικός εμπρησμός τόσο μεγάλου τμήματος της χώρας με κάποιο από τα λεγόμενα (για χλευασμό) «εθνικά» θέματα; Ποιο από αυτά τα θέματα πρόκειται να τεθεί σύντομα επί τάπητος και χρειάζεται για χάρη του να υπονομευθεί καίρια η λειτουργία του κράτους, να αποσταθεροποιηθεί το πολιτικό σύστημα, να μεταβληθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες;

Η νηφάλια και απροκατάληπτη λογική ανάλυση δεν μπορεί να παραβλέψει ότι τον «ξένο παράγοντα» τον απασχολεί κατά προτεραιότητα η υπόσχεσή του να παραχωρήσει την Κύπρο στην Τουρκία μέσω κάποιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν. Διέθεσε τεράστια ποσά ο «ξένος παράγων» για να εξαγοράσει την υπερψήφιση από τους Ελληνες της Κύπρου του σχεδίου Ανάν και δεν την πέτυχε. Χωρίς μισόλογα έχει δηλώσει ο «ξένος παράγων» ότι ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος είναι το εμπόδιο για να «λυθεί» οριστικά το Κυπριακό.

Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο εγγίζουν. Για τη λογική ανάλυση είναι προφανές ότι, προκειμένου να ανατραπεί στις εκλογές αυτές ο πρόεδρος Παπαδόπουλος και να προωθηθεί ταχύτατα κάποια παραλλαγή του συνταγματικού τερατουργήματος Ανάν, προαπαιτείται κυβερνητική μεταβολή και στην Ελλάδα. Με Καραμανλή ή και με Ευάγγελο Βενιζέλο ο «ξένος παράγων» δεν μπορεί να έχει σιγουριά. Σιγουρεύεται ή με «Γιωργάκη» ή με Ντόρα, εκτεθειμένους προπαγανδιστές της πλεκτάνης Ανάν. Γι' αυτό και έπρεπε ο Καραμανλής να τρομοκρατηθεί (όπως ο Σημίτης στα Ιμια) και να διασυρθεί για τη φανερή του ανικανότητα. Υποχρεωτικά θα τον διαδεχθούν στην κυβέρνηση και στο κόμμα οι αποδεδειγμένα «βολικοί».

Η λογική ανάλυση βασίζεται σε ενδείξεις, αν υπήρχαν αποδείξεις θα ήταν περιττή, οι αυτουργοί των εγκλημάτων θα είχαν οδηγηθεί στο εδώλιο. Για τα πολιτικά εγκλήματα (συν τους εξήντα επτά φρικώδεις φόνους) υπάρχουν μόνο ενδείξεις και μεγάλο περιθώριο συνωμοσιολογίας. Η λειτουργία της δημοκρατίας προϋποθέτει ψηφοφόρους ικανούς να ξεχωρίζουν τη συνωμοσιολογία από τη λογική ανάλυση.

[ρωμηός]

Διαβάστε κι αυτό....

Παράφρονες και Μανιακοί, διψασμένοι για εκδίκηση οι εμπρηστές της Ελλάδας
Του Θωμά Στεφ. Σάρα

   Αποκλειστικά "Πατρίδες"

                                   

 

Για τους Έλληνες του εθνικού κέντρου το θέρος του 2007 θα παραμείνει στη μνήμη τους σαν μια αποφράδα περίοδος, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η καταστροφή μεγάλων εκτάσεων γης και ο θάνατος πολλών και αθώων πολιτών.

Είναι μια καταστροφή όμοια της οποίας γνώρισε ο τόπος μόνο κατά την διάρκεια του αγώνα της εθνεγερσίας, από τις καταστροφές που έσπειραν στη γη της Πελοποννήσου τα  εξαγριωμένα ασκέρια του Δράμαλη που υπηρετούσαν το Τούρκο κατακτητή.

Υπάρχει μια διαφορά ωστόσο από εκείνη την περίοδο με τη σημερινή πραγματικότητα, και έγκειται στο ότι η ολική καταστροφή του πανέμορφου κάμπου της Πελοποννήσου, πραγματοποιήθηκε σε περίοδο ειρήνης και από υποτιθέμενους "φίλους", τους οποίους στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει ο Ελληνικός λαός. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα αποτελεί επίκεντρο σταθερότητας, πολιτικής γαλήνης και δημοκρατικής ευνομίας στη νοτιοανατολική Ευρώπη και κυρίως τα Βαλκάνια.

Ως πρωτοφανή και συγκλονιστική αναφέρει την πραγματικότητα η γραμματεύς του ΣΑΕ, ιατρός ΄Ολγα Σαραντόπουλου η οποία πρόσφατα επισκέφθηκε την περιοχή, αναφέρει δε ότι της είναι αδύνατον να περιγράψει άνθρωπος την τραγικότητα της πραγματικότητας της σχετικής με τη καμένη γη.

Ένας δεύτερος επισκέπτης, μέλος της ακαδημαϊκής οικογένειας της Ελλάδας αναφέρει: "Θρήνος για μια ζωή που θάφτηκε στις στάχτες... Η πύρινη κόλαση φαίνεται ότι επιτέλους καταλάγιασε. Για την ώρα τουλάχιστον, για φέτος...

Σπέρνοντας όλεθρο και καταστροφή, θάνατο και αποκαΐδια. Οδύνη κι απόγνωση..."

Οφείλω να ομολογήσω ότι πραγματικά δεν μου μένει  καμία αμφιβολία ότι η πανέμορφη γη της Πελοποννήσου, η κοιτίδα της ελληνικής σκέψης και η γή που γέννησε, γαλούχησε  και άνδρωσε για ολόκληρους αιώνες έναν πολιτισμό μοναδικό στο είδος του, ξαφνικά δέχθηκε το "θανατηφόρο" κτύπημα από εκείνους που ευεργέτησε με την μαγεία του ανθρωπιστικού της πνεύματος και της φιλελεύθερης σκέψης. Στην πραγματικότητα, όμως, θα πρέπει να πούμε ότι η ιερή γή της Πελοποννήσου αφέθηκε άμοιρη και αβοήθητη στην καταστρεπτική μανία των πυρπολητών της, από την αμέλεια και την ανικανότητα οραματισμού εκείνων που έταξε προστάτες της και τους εμπιστεύτηκε την ακεραιότητα της.

   

               Μια χαμένη ευκαιρία πρόληψης
 

Και όμως οι υπεύθυνοι εκπρόσωποι του Ελληνικού κράτους είχαν προειδοποιηθεί εδώ και τριάντα περίπου μήνες, για το κακό που στοιχεία αντικοινωνικά,  και χωρίς κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και τη φύση, προετοίμαζαν να πυρπολήσουν  την Πελοπόννησο και κυρίως την Ολυμπία. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά , οι υπεύθυνοι εκπρόσωποι του Ελληνικού κράτους ήλθαν να επιβεβαιώσουν την γνώμη που έχουν δημιουργήσει στον Έλληνα πολίτη, ως ανεύθυνοι και  αδύναμοι να ανταποκριθούν στις ανάγκες και υποχρεώσεις του  λειτουργήματος που τους εμπιστεύτηκε ο Ελληνικός λαός, την ασφάλεια του, την ακεραιότητα  της επικράτειας και την πρόληψη κάθε απειλής ενάντια στην ανεξαρτησία του.

Τον Μάρτη του 2005, βρέθηκα στην πρωτεύουσα του Καναδά την Οτάβα, για υποθέσεις του Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά, μιας οργάνωσης της οποίας έχω την τιμή να προεδρεύω τα τελευταία δώδεκα χρόνια.

Σε κάποια στιγμή της επίσκεψης μου συνάντησα δύο ανώτατα στελέχη της ελληνικής διπλωματικής αποστολής στην Καναδική πρωτεύουσα, με τα οποία αντάλλαξα ορισμένες σκέψεις γύρω από τις εξελίξεις με την υπόθεση της τελικής ονομασίας της FYROM και τα Τουρκικά.

Ήταν κατά την διάρκεια εκείνης της συνάντησης που δήλωσα στους συνομιλητές μου ότι "σύμφωνα με απόλυτα επιβεβαιωμένες πληροφορίες μου, μέλη των οργανώσεων Παιδιά του Αιγαίου (Belgatsi), με την πιθανή συνεργασία των Ενωμένων Μακεδόνων, των τμημάτων Αυστραλίας και την συμπαράσταση εκείνων στον Καναδά, μελετούσαν σχέδιο πυρπόλησης της Πελοποννήσου και κυρίως της αρχαίας Ολυμπίας, σε μια προσπάθεια εκδίκησης για τα "καμένα χωριά του Μακεδονικού κάμπου κατά την διάρκεια του εμφύλιου, και διαμαρτίας για το ότι οι Ελληνικές αρχές απαγορεύουν σε πολλούς από αυτούς να επισκεφθούνε τα πατρικά τους σπίτια, και τέλος για τα εμπόδια που προβάλλει η Ελληνική διοίκηση στην ονομασία της ΦΥΡΟΜ ως Μακεδονίας."

Βασικοί στόχοι τους είναι η Αθήνα και η αρχαία Ολυμπία τόνισα. Επειδή πιστεύουν ότι με το κάψιμο της Ολυμπίας θα τραβήξουν τη προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης της διεθνούς κοινότητας και ότι έτσι θα περάσουν το μήνυμα της διαμαρτυρία τους στην διεθνή κοινή γνώμη.

Κλείνοντας εκείνη τη συζήτηση τους παρακάλεσα να ειδοποιήσουν αμέσως τις υπεύθυνες υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας τους, πριν είναι αργά. Έλαβα την διαβεβαίωση ότι επρόκειτο να ενεργήσουν αμέσως και τους άφησα με ήσυχη την συνείδησή μου ότι όλα επρόκειτο να πάνε καλά.

Το αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν ότι κανένας απολύτως από τους συνομιλητές μου δεν ενδιαφέρθηκε να μεταφέρει εκείνη τη προειδοποίηση στην Αθήνα.

Στο σημείο αυτό ας μου επιτραπεί να δηλώσω ότι μέχρι και την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, δεν κατόρθωσα να καταλάβω το πνεύμα και την νοοτροπία των μελών των Ελληνικών διπλωματικών αποστολών στο Καναδά. Καθώς από προσωπικές μου εμπειρίες των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, αποδεικνύεται ότι ορισμένα  μέλη των διπλωματικών αποστολών, μάλλον κάνουν κακό στο τόπο και τον λαό, παρά ενδιαφέρονται και φροντίζουν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του.

 

   Το σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας
 

Για χρόνια τώρα λαβαίνω τηλεφωνήματα από  συμπολίτες στο Τορόντο οι οποίοι διαμαρτύρονται για το ότι οι Ελληνικές αρχές ασφάλειας δεν τους επιτρέπουν να επισκεφθούν τα χωριά τους. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που πήρα ο ίδιος την πρωτοβουλία να αναφερθώ στις Ελληνικές αρχές ζητώντας εξηγήσεις και αιτούμενος την αλλαγή αυτών των σκληρών μέτρων, προκειμένου να ξεχαστούν τα πάθη του παρελθόντος. Ομολογώ ότι όχι και λίγες φορές, πληροφορήθηκα ότι ο ένας αδελφός μιας οικογένειας είχε δικαίωμα επίσκεψης, όχι όμως ο άλλος, παρά το γεγονός ότι και οι δύο ισχυριζόταν ότι δεν είχαν καμία ανάμειξη με οργανώσεις και κινήματα ανθελληνικά.

Έτσι λοιπόν δεν μου φάνηκε περίεργο όταν περί τα τέλη του 2004, πληροφορήθηκα, ότι τα μέλη της μαχητικής οργάνωσης των σλαβόφωνων Μακεδόνων, "Παιδιά του Αιγαίου" τμήμα  Αυστραλίας είχαν συντάξει μελέτη για το πως θα μπορούσαν να πυρπολήσουν τον Ελληνικό κάμπο και τις κωμοπόλεις,προκειμένου να εκδικηθούν την Ελληνική διοίκηση για την σκληρή πολιτική της εναντίον τους.  "Μα είναι δυνατόν να μπορεί κάποιος να κάνει κάτι παρόμοιο δήλωσα, τι κάνουν οι αρχές ασφάλειας της χώρας και δεύτερον πως θα περάσετε τα σύνορα, εφ' όσον δεν σας επιτρέπουν την είσοδο." Ομολογώ ότι η απάντηση με κατέπληξε. Φωτιές, τόνισε ο ομιλητής μου, βάζουμε τα τελευταία χρόνια, χωρίς ωστόσο κανένας στην Αθήνα να μπορεί και να το φαντασθεί. Αυτοί συνεχίζουν να ψάχνουν για "οικοπεδοφάγους" και συνέχισε, έχουν την πλάκα τους οι Έλληνες καθώς ζουν στους κόσμους της δικής του φαντασίας.

Σύμφωνα με τον συνομιλητή μου, ειδική διοργανωτική επιτροπή διαπραγματευόταν με ομάδες αλβανικών κακοποιών στοιχείων και ταραξιών που μισούσαν την Ελλάδα, και οι οποίες έναντι γερής αποζημίωσης θα είχαν αναλάβει να φέρουν σε πέρας το έργο.

"Παράλληλα έχουμε και τους ανθρώπους μας μέσα στην Ελλάδα και εκείνους που έχουν το προνόμιο να μπουν στη χώρα, όλοι αυτοί πρόκειται να συντονισθούν για να επιτύχει ο στόχος μας. Η καταστροφή της Αθήνας και τέλος της Ολυμπίας". Μα γιατί της Ολυμπίας; τόλμησα να ρωτήσω. "Επειδή η περιοχή είναι παγκόσμιο σύμβολο και έτσι θα τραβήξει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης όλου του κόσμου, έτσι το μήνυμά της διαμαρτυρίας μας θα περάσει σε κάθε κοινότητα και η ενημέρωση της κοινής γνώμης θα είναι απόλυτη", ήταν η απάντηση που έλαβα.

Σύμφωνα, εξ άλλου, με πληροφορίες που συγκέντρωσα από διάφορες πηγές, οι εμπρηστές έστειλαν στην Ελλάδα ειδικούς στον τομέα των πυρκαγιών για να μελετήσουν το έδαφος και την φυσική δομή της περιοχής, προκειμένου να επιφέρουν την μεγαλύτερη δυνατή ζημία με την  προσχεδιασμένη προσπάθεια.

Πράκτορες τους στάλθηκαν να εργαστούν σε διάφορες γεωργικές επιχειρήσεις της περιοχής, κυρίως καλλιεργειών ελιάς, οι οποίοι θα βοηθούσαν για την επιτυχία του σκοπού. Το Δεκέμβρη του 2005, ξαφνικά εμφανίστηκε σε φιλική ηλεκτρονική σελίδα των Ενωμένων Μακεδόνων των ΗΠΑ, μια περίεργη δήλωση η οποία έλεγε ότι " σύμφωνα με τους ισχυρισμούς ανθρώπου τους από το Τορόντο... "περιμένετε και θα ακούσετε σοβαρά γεγονότα που θα συμβούν στους Έλληνες της Ελλάδας..." Οφείλω να τονίσω ότι την είδηση αυτή η  Πρόεδρος της Παν-μακεδονικής Ένωσης Αμερικής και Καναδά καθηγ. Νίνα Γκατζούλη, την έστειλε προς όλες τις κατευθύνσεις, προσωπικά την προώθησα στο γραφείο τύπου της Πρεσβείας της Ελλάδας στον Καναδά, χωρίς ωστόσο, να ακούσω ότι έγινα καμία σχετική ενέργεια. Το μήνυμα αυτό ξαφνικά αφαιρέθηκε από αυτήν την ηλεκτρονική σελίδα την ημέρα που εμφανίσθηκαν οι πυρκαγιές στην Αθήνα και έκτοτε δεν ξαναμπήκε σε αυτήν την ηλεκτρονική σελίδα.  

 

 Η εκτέλεση του σχεδίου
 

Σύμφωνα πάντα, με τις πηγές  μου, τα τελευταία χρόνια διοργανώθηκαν μια σειρά από εκδηλώσεις και πραγματοποιήθηκαν έρανοι για την συλλογή χρημάτων, την διακίνηση των πρακτόρων του κινήματος, την αγορά εκρηκτικών υλών και άλλων απαραίτητων για μια επιχείρηση του είδους. Για τον λόγο αυτό, εξ άλλου, συντάχθηκε ειδική μελέτη και τα πάντα κινήθηκαν μέσα στα πλαίσια αυτής της μελέτης.

Όταν το καλοκαίρι του 2007, άρχισαν να καίγονται οι δασικοί πνεύμονες της Αθήνας, οι τρομοκράτες παρακολουθούσαν από κοντά την όλη επιχείρηση. Όταν δε τελικά διαπίστωσαν ότι καμία υπηρεσία δεν κατόρθωσε να υποψιαστεί το παραμικρό και παρακινούμενοι από την ξηρασία και τη ξέστη που "κτύπησε" την περιοχή, κρίθηκε ότι αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία. Βασικά προτίμησαν τον Αύγουστο, επειδή την περίοδο αυτή τα ελαιόδενδρα είναι γεμάτα καρπούς έτοιμους για συλλογή. Οι ελιές αυτές είναι γεμάτες λάδι και μόλις πιάσουν φωτιά σκάνε σαν να είναι χειροβομβίδες, μεταδίδοντας την φωτιά στα διπλανά δένδρα, όπως και έγινε.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω, για άλλη μια φορά, ότι οι πρώτες ειδήσεις για την εκτέλεση του σχεδίου έφθασαν στα μέλη των συνωμοτών μέσω της ίδιας ηλεκτρονικής σελίδας, όπως εμφανίζεται από τις σελίδες της ακόμα και σήμερα.

Εάν δε θελήσει κάποιος να μελετήσει τα μηνύματα που φεύγουν από τα κείμενα που φιλοξενεί, εύκολα θα αντιληφθεί το μίσος και την εμπάθεια, την χαρά και την κακία εκείνων που γράφουν, για τη μεγάλη δοκιμασία του Έλληνα γεωργού της Πελοποννήσου. Υπάρχει μάλιστα άτομο το οποίο τους ενημέρωνε συστηματικά από την Αθήνα με το ψευδώνυμο  "SouthernNeighbour", ο οποίος ύστερα από κάθε μήνυμα του αναφέρεται στη γνωστή φράση του Βολταίρου: "μολονότι δεν συμφωνώ μαζί σου, σε διαβεβαιώ ότι θα δώσω και τη ζωή μου εάν χρειαστεί για να έχεις το δικαίωμα να εκφράζεσαι ελεύθερα".  

Η όλη εικόνα της σελίδας αποτελεί μια θεατρινίστικη παρουσίαση έκφρασης των σκέψεων εκείνων που έκαψαν την  Αττική και Πελοπόννησο. Ένα δεύτερο περίεργο μήνυμα αναφέρει: "Στο όνομα του αίματος και του ήλιου, του ξίφους και του όπλου, ο Χριστός προστατεύει αυτόν τον στρατιώτη, ο οποίος είναι καθαρόαιμος Μακεδόνας". (www.maκnews.com/forum).

Και όλα αυτά κάτω από τη μύτη των υπεύθυνων κυβερνητικών υπηρεσιών και εκείνων ασφάλειας της Ελλάδας.

Οι ίδιες πηγές με διαβεβαιώνουν επίσης ότι, γνώστες των σχεδίων ήταν αξιωματούχοι της "Μακεδονικής εκκλησίας", καθώς και υπεύθυνοι της διεύθυνσης Απόδημων Μακεδόνων, του Υπουργείου Εξωτερικών της ΦΥΡΟΜ. Υποψιάζομαι δε, μολονότι δεν είμαι βέβαιος, ότι και ο διπλωματικός επιτετραμμένος των Σκοπίων στο Τορόντο  ήταν γνώστης αυτών των σχεδίων, (λόγω της αγαστής συνεργασίας που γνωρίζω ότι έχουν όλοι μαζί του), χωρίς ωστόσο κανένας τους να θελήσει να προειδοποιήσει, ενημερώνοντας την φίλη και προστάτιδά τους Ελλάδα, για το κακό που επρόκειτο να γνωρίσει ο τόπος και ο Ελληνικός λαός.

Πάνω σε αυτό όμως θα επανέλθω στην επόμενη έκδοση.

 

Ο Θωμάς Στεφ. Σάρας, είναι αρχισυντάκτης της ΒορειοΑμερικανικής Επιθεώρησης Πατρίδες, τα τελευταία 37 χρόνια και είναι γνώστης του κινήματος των σλαβόφωνων Μακεδόνων. Είναι επίσης πρόεδρος του Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά.