Για τον αλησμόνητο παπα-Γιάννη...

Started by Ἰωάννης, 01 July, 2010, 07:07:33 PM

Previous topic - Next topic

Ἰωάννης

[font size=4]"Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης ο \"προφήτης της Ρωμηοσύνης\" προσωπογραφούμενος μέσα από άγνωστα ή λίγο γνωστά κείμενα".
                                                                                             Του Πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνού
[/fonts]

 

[font size=3]Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά του αειμνήστου π. Ιωάννου Ρωμανίδη και του έργου του παρουσιάζεται από το π. Γεώργιο Μεταλληνό, στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του με τίτλο: "Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης" και υπότιτλο: "ο \"προφήτης της Ρωμηοσύνης\" προσωπογραφούμενος μέσα από άγνωστα ή λίγο γνωστά κείμενα" από τις εκδόσεις Αρμός. Πρόκειται για μια συλλογή άρθρων, που προσφέρουν βιογραφικά του στοιχεία ή απαντούν σε συκοφαντικά χαλκεύματα, συνοδευόμενα από μια αποτίμηση της θεολογικής και εκκλησιαστικής του προσφοράς, και μια αλληλογραφία του αειμνήστου π. Ιωάννου με φιλική του οικογένεια.

Μέσα στα προσωπικά του αυτά γράμματα συναντούμε τον επιστολογράφο π. Ιωάννη και παρακολουθούμε το εκκλησιαστικό κλίμα της Αμερικής και της Ελλάδος την εποχή του.

Βλέπουμε τον ειδικό ερευνητή με την ανύστακτη αγωνία του για τα εκκλησιαστικά πράγματα και την ασταμάτητη εργασία. "Ο πάτερ μελετά τα γερμανικά τώρα για να ημπορεί να δώσει τις εξετάσεις στα Γερμανικά και Γαλλικά τον Νοέμβριο" σε ηλικία 31 ετών. Έμαθε τα αρχαία για να διαβάση τα πρότυπα κείμενα, σπούδασε τα αγγλικά σε Προτεστάντικο σχολείο και Πανεπιστήμιο, προσβλέποντας στην "χιονοστιβάδα" που θα κάνη γνωστή την άγνωστη μέθοδο της Εκκλησίας παγκοσμίως. Την μέθοδο αυτή της Εκκλησίας, ως πολύτιμο αγαθό ήθελε να την δη να διαφημίζεται παγκοσμίως και με τον πρέποντα τρόπο.

"Τρία είναι τα στάδια της τελειότητος: κάθαρσις, φωτισμός, θέωσις. Οι αιρετικοί και οι δικοί μας που έχουν επηρεασθεί απ' αυτούς, αντικατέστησαν την κάθαρσιν με την ηθική, τον φωτισμό με την αρχαία φιλοσοφία και την θέωσι την μετέθεσαν για την άλλη ζωή. Γι' αυτό μας φαίνεται τώρα ακατανόητος ο λόγος του Αγ. Συμεών και των λοιπών Πατέρων".

Η απλότητά του, η γνησιότητα στις επιδιώξεις του, η σαφήνειά του, η καθαρότητα του χαρακτήρα του φανερώνονται μέσα από τις γραμμές των επιστολών του.

Δεν ήταν όμως μόνον ερευνητής πρωτοπόρος. Αυτά που ερευνούσε και δίδασκε τα βίωνε στην καθημερινή του ζωή:

"Μία καλή και αυστηρά μοναχική ζωή είναι το μόνο πράγμα που ειμπορεί να δείξη τον δρόμον να εξέλθωμεν από αυτήν την ελεεινήν κατάστασιν της Ορθοδοξίας εν Αμερική... Θα έχωμεν το τυπικόν του Αγίου Όρους με τές αγρυπνίες κτλ...

Ξεύρετε ασφαλώς πόσο ζηλεύσαμεν διαβάζοντας τα περί ολονυχτίας στο σπίτι με τέτοια παρέα...

Μάθαμεν ότι η Ειρήνη είναι βαρειά άρρωστη και λυπηθήκαμεν πάρα πολύ. Την προσευχήν του Ιησού και το κομποσχοίνι να μη αφήση ούτε στιγμήν. Είναι μεγάλο όπλο η ευχή αυτή και η ενέργεια του Θεού πάντοτε επικρατεί μέσα στην καρδίαν του ανθρώπου, αρκεί ο άνθρωπος να την θέλη και να μη έχει το μιαλό σκόρπιο στα μάταια πράγματα του κόσμου τούτου. \"Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω\"...

Επειδή είμεθα κοσμικού πνεύματος άνθρωποι, ελυπήθημεν πολύ, όταν μάθαμε ότι το καλύτερό σας παιδί έφυγε από κοντά μας, αλλά από το άλλο μέρος εχάρημεν πνευματικώς, διότι ετελείωσαν τα βαρέα βάσανά της και ευρίσκεται με τον Χριστόν και την Παναγίαν και τους Αγίους, αφού έφυγε προετοιμασμένη και δια πυρός υπερδοκιμασμένη, ως αρμόζει μόνον εις εκλεκτόν παιδί του Θεού...".

Ένα αξιοσημείωτο θέμα είναι και η εικόνα της οικογενειακής του ζωής που προσκομίζει ο αναγνώστης μέσα από αυτά τα γράμματα. Ούτε ίχνος παραπόνου και πίκρας δεν διακρίνεται στα γράμματά του για την προσωπική οικογενειακή του ζωή. Αγωνία, ευγένεια, ηρεμία, τρυφερότητα, ευσπλαχνία και πατρική καλωσύνη.

Επίσης, σημαντική είναι και η παρατήρηση του π. Γεωργίου σε υποσημείωσή του, όπου σχολιάζει μια φράση του π. Ιωάννη για τον π. Γ. Φλωρόφσκυ: "Είναι εδώ σαφές ότι ο π. Ιωάννης έγινε μαθητής του π. Γ. Φλωρόφσκυ, όταν ήταν ήδη διδάκτωρ Θεολογίας (Αθηνών) και καθηγητής στη Σχολή του Τιμίου Σταυρού. Οι θεολογικές προϋποθέσεις του, λοιπόν, δεν οφείλονται στη σχέση του με τον π. Φλωρόφσκυ, όπως πιστεύεται και λέγεται συνήθως".

Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνεται και μια εργογραφία των έργων του συγγραφέα π. Ιωάννου Ρωμανίδη. Ο ίδιος ήθελε να τα δη όλα δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, ελεύθερα σε όλους –κάτι που εν μέρει έγινε και γίνεται. Τα έργα του εμφανίζονται σε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο. Μεταφρασμένα σε αρκετές γλώσσες.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Δεν μπορούσε να γίνη διαφορετικά, αφού εγγυώνται γι' αυτό και ο συγγραφέας, π. Γεώργιος Μεταλληνός, καί, βεβαίως, ο προσωπογραφούμενος, αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης.

Ο π. Γεώργιος αφιερώνει το βιβλίο με την εξής φράση:

"Στον αλησμόνητο παπα-Γιάννη, τον πατερικό Καππαδόκη και φωτιστή μας".[/fonts]

 

[font size=4]"...Η Μητέρα του Χριστού και οι Άγιοι προσεύχονται δια την σωτηρίαν μας και δι' ό,τι συντελεί εις αυτήν. Ο Θεός είναι καλός και πάντοτε το καλόν ποιεί εις ημάς δια την τελειοποίησιν της αγάπης μας. Η δοκιμασία θεωρείται ως κάτι το κακόν μόνον από συμφεροντολόγους, που έχουν αγαπήσει τον κόσμον και υπηρετούν τας επιθυμίας αυτού. Εις αυτούς αποκαλύπτεται οργή εξ ουρανού. Εκείνος, ο οποίος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, αντιμετωπίζει την δοκιμασίαν με την δύναμιν του Αγίου Πνεύματος και αντί να ελλατώνεται, αυξάνεται και όσον δοκιμάζεται, τόσον περισσότερα θερμαίνεται και γίνεται φωτιά μέσα στην καρδίαν του, και αφού πλέον ανάψει η καρδιά με το πυρ της θεότητος, ο διάβολος αποχωρεί μη έχων πλέον μέρος εν αυτή και ο άνθρωπος φως γίνεται και λάμπει πλέον ωσάν το φως και φεύγει από μέσα του το σκοτάδι. Δι' όσους αγαπούν τον Θεόν τα πάντα συνεργούν εις αγαθόν και προ πάντων αι θλίψεις μας. Αλλοίμονον εις ημάς, όταν δεν καταλαβαίνωμεν ότι ό,τι γίνεται, γίνεται δια το καλόν μας... Μέσα στην κάθε αναπνοή του ανθρώπου ευρίσκεται ο Θεός παντοδύναμος, αλλά και παντογνώστης γνωρίζων το καλόν μας. Ας λέγομεν πάντοτε το \"γενηθήτω το θέλημά σου\", αλλά ας παρακαλούμεν την μητέρα και τους φίλους του Χριστού και τον Χριστόν να βάλη το χέρι του.... Ο Θεός ως φίλους έχει τους βαστάζοντας τον σταυρόν, διότι η αγάπη των υπερβαίνει την κοσμικήν αγάπην, ήτις όλο ζητεί τα εαυτής..." (π. Ιωάννης Ρωμανίδης).[/fonts]