Αλφαβητικός πίνακας Αγίων (και με λίγες πληροφορίες)

Started by Βασιλείου Μάριος, 23 August, 2007, 02:49:19 AM

Previous topic - Next topic

Βασιλείου Μάριος

Άγιοι από T

Ο Άγιος Ταράσιος διετέλεσε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, αξίωμα με το οποίο τιμήθηκε λόγω του υποδειγματιικού και ταπεινού του βίου. Ο πατριάρχης Ταράσιος (784-8Ο6 μΧ.) ήταν μπολιασμένος με βαθιά πίστη και πνευματική διαύγεια τέτοια που κατόρθωσε να φέρει την ενότητα μεταξύ της Αγίας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και των άλλων Πατριαρχείων. Συγκεκριμένα, διακήρυξε την προσκύνηση των σεπτών εικόνων, πράξη την οποία υποδείκνυε η ορθόδοξη παράδοση. Απαρνήθηκε τα πλούτη και έκανε πράξη τη χριστιανική εξαγγελία-επιταγή για φιλανθρωπία και αγάπη. Διετέλεσε Πατριάρχης είκοσι δύο έτη και εκοιμήθη εν ειρήνη.

     Οι Άγιοι Τάραχος, Πρόβος και Ανδρόνικος έζησαν και μαρτύρησαν κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός. Ο Πρόβος καταγόταν από τη Σίδη της Παμφυλίας, ο Ανδρόνικος ήταν από την Έφεσο της Ιωνίας και ο Τάραχος, ο οποίος ήταν στρατιωτικός και βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία όταν ξέσπασε ο διωγμός, καταγόταν από την Ιλλυρία. Ήταν άνθρωποι θεοσεβείς και γνώριζαν σε βάθος τις ιερές γραφές. Γι\' αυτό ο ηγεμόνας της Ταρσού Μαξέντιος ζήτησε να συλληφθούν και να οδηγηθούν μπροστά του οι τρεις άνδρες με την κατηγορία ότι ήταν χριστιανοί. Οι Άγιοι παρουσιάσθηκαν στον Μαξέντιο και ομολόγησαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό. Μετά την ομολογία τους οι ειδωλολάτρες τους υπέβαλαν σε πολλά βασανιστήρια. Συγκεκριμένα, οι δήμιοι του Μαξεντίου, αφού τους συνέτριψαν το σώμα, τους έκοψαν τα αυτιά και τη γλώσσα και τους καταξέσχισαν τις σάρκες, θανάτωσαν και τους τρεις ομολογητές της πίστης με μαχαίρι. Με αυτό το μαρτυρικό θάνατο ετελειώθησαν οι Άγιοι Τάραχος, Πρόβος και Ανδρόνικος, οι οποίοι ανήλθαν στεφανηφόροι στη βασιλεία των ουρανών.

     Τατιανή Αγία - Γεννήθηκε επί αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου Σεβήρου, που βασίλευσε από το 222 έως το 238 μ.Χ. από επιφανή οικογένεια. Κατείχε το αξίωμα της διακόνισσας. \'Όταν την ανάγκασε ο αυτοκράτορας να τον ακολουθήσει σε ειδωλολατρικό ναό, εκεί η Τατιανή με την δύναμη της πίστης της γκρέμισε τα είδωλα. Τότε ήταν που την υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια, τα οποία όμως η Αγία υπέμεινε με σθένος. Χαρακτηριστικά της χτύπησαν το πρόσωπο, έσκισαν με σιδερένια νύχια τα βλέφαρά της, ξύρισαν το κεφάλι της, την κρέμασαν ανάποδα, την έριξαν στην φωτιά, στα άγρια θηρία και στο τέλος της έκοψαν το κεφάλι.

     Οι Άγιοι Τερέντιος και Νεονίλα μαρτύρησαν μαζί με τα -παιδιά τους Λυτή, Σάρβιλο, Ιέρακα, Θεόδουλο,, Φωκά, Βήλη και Ευνίκη για τη δόξα του Χριστού. Ο Τερέντιος και η Νεονίλα έδωσαν στα παιδιά τους χριστιανική αγωγή, με γνώμονα τις επιταγές του Ευαγγελίου. Έτσι, όταν ξεκίνησε ο διωγμός εναντίον των χριστιανών και η οικογένεια έπρεπε να επιλέξει αν θα έφευγε για να σωθεί ή θα έμενε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, κανένα από τα μέλη της δεν επέλεξε το δρόμο της φυγής, αλλά όλοι μαζί αποφάσισαν να περιμένουν με καρτερία ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Γρήγορα η οικογένεια, γνωστή καθώς ήταν για τη χριστιανική της δράση, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και οδηγήθηκε στο κριτήριο. Εκεί οι Άγιοι με παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, χωρίς να φοβηθούν τις συνέπειες. Έπειτα από την ομολογία τους υπέστησαν πλήθος βασανιστηρίων, τα οποία απέμειναν με υποδειγματική ευψυχία. Όταν οι ειδωλολάτρες συνειδητοποίησαν πως το φρόνημα των Αγίων δεν επρόκειτο να καμφθεί, όποιο μέσο κι αν χρησιμοποιούσαν, τους εκτέλεσαν με αποκεφαλισμό.

     Οι Άγιοι Ολυμπάς, Ροδίων, Σωσίπατρος, Τέρτιος, Έραστος και Κουάρτος ανήκουν στους εβδομήντα Αποστόλους του Ιησού Χριστού. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Ο Σωσίπατρος χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του εν ειρήνη, έχοντας προηγουμένως επιτελέσει αξιοθαύμαστο έργο. Ο \'Έραστος ήταν επίσκοπος Πανεάδος. Αφού υπήρξε άριστος ποιμένας των χριστιανών τους οποίους του εμπιστεύθηκε ο θεός, εξεδήμησε ειρηνικά προς τον Κύριον. Ο Κουάρτος υπήρξε επίσκοπος Βηρυτού. Ετελειώθη ειρηνικά, έχοντας οδηγήσει στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς ειδωλολάτρες. Οι Άγιοι Ολυμπάς και Ροδίων έλαβαν τον δι\' αποκεφαλισμού θάνατον στο μεγάλο διωγμό του Νέρωνα.

     Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατάγονταν από διαφορετικά μέρη, ήταν όμως όλοι αφοσιωμένοι στρατιώτες του Κυρίου. Η ακλόνητη πίστη τους και η παρρησία με την οποία τη διακήρυτταν, προκάλεσε το μένος των χριστιανομάχων, οι οποίοι τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν σε ανάκριση. Παρά τις πιέσεις που δέχθηκαν προκειμένου να θυσιάσουν στα είδωλα, εξακολούθησαν με γενναιότητα να ομολογούν την αλήθεια. Γι\' αυτό και, αφού λιθοβολήθηκαν, ρίχθηκαν γυμνοί σε παγωμένη λίμνη. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου τους οι Άγιοι ένιωθαν τις δυνάμεις τους να τους εγκαταλείπουν, περίμεναν όμως υπομονετικά τον λυτρωτικό θάνατο. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν τόση η φλόγα και η δύναμη που εξέπεμπαν, ώστε φώτισαν το δεσμοφύλακα τους, ο οποίος ρίχθηκε στη λίμνη, στη θέση ττου μοναδικού μάρτυρα που λυπήθηκε τη ζωή του και βγήκε από το παγωμένο νερό. Εκτός από το δεσμοφύλακα, ηρωική συμπεριφορά επέδειξε και η μητέρα ενός εκ των μαρτύρων. Ο μάρτυρας αυτός επειδή δεν ετελειώθη μαζί με τους υπολοίπους -λόγω του νεαρού της ηλικίας του- παροτρύνθηκε από τη μητέρα του να κάνει υπομονή και να μη φοβάται τα βασανιστήρια και το θάνατο, για να λάβει τους αμάραντους στεφάνους του μαρτυρίου. Πράγμα που έγινε για να συναριθμηθεί και η δική του ψυχή με των υπολοίπων, που τιμήθηκαν με την ουράνια μακαριότητα.

     Τιμόθεος \'Αγιος Απόστολος - Γεννήθηκε στα Λυστρά της Λυκαονίας της Μικράς Ασίας. Μαθήτευσε πλάι στον Απόστολο Παύλο. Διετέλεσε επίσκοπος Εφέσου, όπου σε μιά γιορτή των ειδωλολατρών, ενώ προσπαθούσε να αποτρέψει τα ατοπήματά τους, ξυλοκοπήθηκε  μέχρι θανάτου. Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη στον ναό των Αγίων Αποστόλων τον 4ο αιώνα μ.Χ.

     Επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού έζησαν και μαρτύρησαν ο κληρικός Τιμόθεος και η σύζυγος του Μαύρα. Ο Τιμόθεος ήταν κληρικός και κήρυκας του Ευαγγελίου στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου, όπου έπαρχος ήταν ο σκληρός ειδωλολάτρης Αρριανός. Ο έπαρχος, ενοχλημένος από το θεάρεστο και θεόπνευστο έργο του κληρικού, κάλεσε τον Τιμόθεο να παραδώσει το ιερά βιβλία του στην πυρά. Ο Τιμόθεος αρνήθηκε με παρρησία να καταστρέψει τα βιβλία του, λέγοντας στον ηγεμόνα ότι τα θεωρεί -πνευματικά του παιδιά και ως πατέρας πρέπει να τα προστατέψει. Οργισμένος ο Αρριανός υπέβαλε τον Τιμόθεο σε φριχτά μαρτυρία, τα οποία ο Άγιος απέμενε με άκρα καρτερία. Για να κάμψει το σθένος του Τιμόθεου ο έπαρχος στράφηκε στη σύζυγο του Μαύρα, την οποία κολάκευε προκειμένου να λατρέψει τα είδωλα. Με παραίνεση του συζύγου της η Μαύρα ομολόγησε την πίστη της στον έναν και μοναδικό θεό. Τότε ο Αρριανός διέταξε το βασανισμό της Αγίας, η οποία με θάρρος διαφύλαξε την πίστη της. Στη συνέχεια ο ειδωλολάτρης έπαρχος διέταξε τη σταύρωση του αγίου ζεύγους. Στο σταυρό του μαρτυρίου, μάλιστα, ο παγκάκιστος πλησίασε τη Μαύρα θέλοντας να την αποσπάσει από την πίστη της. Φωτισμένη από τη θεία χάρη η Αγία τον απέπεμψε. Έτσι, το άγιο ζεύγος έλαβε με το θάνατο του το στέφανο του μαρτυρίου.

     Ο όσιος Τιμόθεος ξεχώρισε για τον ταπεινό και ασκητικό του βίο, γι\' αυτό και έλαβε από τον θεό το χάρισμα να τελεί θαύματα. Βαδίζοντας το μοναχικό δρόμο, έμεινε παρθένος στην ψυχή και στο σώμα, για να εξυψωθεί και να μεγαλουργήσει. Έζησε απομακρυσμένος από τα κοσμικά, σε έρημους και όρη, τρέφοντας τη ψυχή του με τη θεία πίστη και το πνεύύμα του με το θείο λόγο. Για τις αρετές του αυτές δέχθηκε από τον θεό τη χάρη να επιτελεί θαύματα. Μάλιστα θεράπευσε δαιμονισμένους και πολλούς άλλους ασθενείς. Ο όσιος Τιμόθεος ετελειώθη εν ειρήνη

     Οι Άγιοι Αγάπιος, Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, οι δύο Αλέξανδροι και οι δύο Διονύσιοι έζησαν κατά την περίοδο που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός. Ο Αγάπιος καταγόταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τον Εύξεινο Πόντο, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης και ο Ρωμύλος από τη Διόσπολη, όπου ήταν υποδιάκονος. Ήταν όλοι χριστιανοί και διακρίνονταν για την ευσέβεια τους και για τη δύναμη της πίστης τους. Όταν ξεκίνησε ο διωγμός του Διοκλητιανού εναντίον των χριστιανών, οι οκτώ Άγιοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον Ουρβανό, ηγεμόνα της Καισαρείας της Παλαιστίνης. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης τους από τον Ουρβανό οι Άγιοι δε λιγοψύχησαν μπροστά στις απειλές του ειδωλολάτρη ηγεμόνα ούτε δελεάστηκαν από τις κολακείες του, αλλά με παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Όταν ο Ουρβανός διαπίστωσε πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πείσει τους οκτώ Αγίους να αρνηθούν την πίστη τους, διέταξε και τους αποκεφάλισαν.

     Οι Άγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμενάς ανήκαν στους εβδομήντα μαθητές του Κυρίου και ήσαν μεταξύ των επτά εκλεγμένων διακόνων της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Κήρυτταν το λόγο του Χριστού, ενώ παράλληλα μεριμνούσαν για τα άπορα μέλη της Εκκλησίας. Για το κήρυγμα τους βασανίσθηκαν και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο και οι τέσσερις. Ο Πρόχορος παρέδωσε το πνεύμα του στη Μικρά Ασία, όπου λειτουργούσε ως επίσκοπος Νικομήδειας. Ο Νικάνωρ και ο Παρμένος ετελεύτησαν στην Ιερουσαλήμ, ενώ ο Ημών μαρτύρησε στη Βόστρα της Αραβίας. Έτσι και οι τέσσερις αναδείχθηκαν πιστοί διάκονοι στο έργο του Κυρίου.

     Ο Άγιος Σεβαστιανός και οι συν αυτώ Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιρβούτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος έζησαν την εποχή που ήταν αυτοκράτορες ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός. Ο Σεβαστιανός ήταν ευσεβής και ενάρετος και καθ\' όλη τη ζωή του διακήρυττε την αλήθεια οδηγώντας πολλούς στη χριστιανοσύνη. Ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, γιοι του ειδωλολάτρη Τρογκυλίνου, διδάχθηκαν και εν συνεχεία ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη και για το λόγο αυτό υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Όταν οι ειδωλολάτρες θέλησαν να τους αποκεφαλίσουν, οι γονείς τους προσπάθησαν να τους πείσουν να αρνηθούν τον Χριστό για να σώσουν τις ζωές τους. Τότε όμως παρενέβη ο Σεβαστιανός, ο οποίος εμψύχωσε τους νέους και μάλιστα προσέλκυσε στη χριστιανική πίστη τον πατέρα τους. Στη συνέχεια ο ίδιος, ο πρώην ειδωλολάτρης Τραγκυλίνος, οδήγησε στο δρόμο της αλήθειας το στυγνό έπαρχο. Λίγα χρόνια αργότερα ο Σεβαστιανός, ο Τραγκυλίνος, οι γιοι του καθώς και οι χριστιανοί Ζωή, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιβούρτιος συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Οι Άγιοι, έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο και ανήλθαν στεφανηφόροι στην αιώνια βασιλεία.

     Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός ανθρώπου ο βίος του οποίου υπήρξε υποδειγματικός όσον αφορά την αφοσίωση του στον Κύριό του, την ταπείνωση και το ζήλο με τον οποίο διήγε την ασκητική ζωή του. Ο όσιος Τίτος αγάπησε με θέρμη τον Χριστό και από νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Χάρη στις πολλές του αρετές και στη φιλευσπλαχνία την οποία επεδείκνυε απέναντι στους αδελφούς του έγινε πνευματικός ηγέτης πλήθους λαϊκών και μοναχών. Ο όσιος Τίτος εξεδήμησε προς Κύριον, αφήνοντας πίσω του πολλούς μιμητές.

     Ο Άγιος Σεβαστιανός και οι συν αυτώ Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιρβούτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος και Μάρκος έζησαν την εποχή που ήταν αυτοκράτορες ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός. Ο Σεβαστιανός ήταν ευσεβής και ενάρετος και καθ\' όλη τη ζωή του διακήρυττε την αλήθεια οδηγώντας πολλούς στη χριστιανοσύνη. Ο Μαρκελλίνος και ο Μάρκος, γιοι του ειδωλολάτρη Τρογκυλίνου, διδάχθηκαν και εν συνεχεία ομολόγησαν τη χριστιανική πίστη και για το λόγο αυτό υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Όταν οι ειδωλολάτρες θέλησαν να τους αποκεφαλίσουν, οι γονείς τους προσπάθησαν να τους πείσουν να αρνηθούν τον Χριστό για να σώσουν τις ζωές τους. Τότε όμως παρενέβη ο Σεβαστιανός, ο οποίος εμψύχωσε τους νέους και μάλιστα προσέλκυσε στη χριστιανική πίστη τον πατέρα τους. Στη συνέχεια ο ίδιος, ο πρώην ειδωλολάτρης Τραγκυλίνος, οδήγησε στο δρόμο της αλήθειας το στυγνό έπαρχο. Λίγα χρόνια αργότερα ο Σεβαστιανός, ο Τραγκυλίνος, οι γιοι του καθώς και οι χριστιανοί Ζωή, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ και Τιβούρτιος συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Οι Άγιοι, έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο και ανήλθαν στεφανηφόροι στην αιώνια βασιλεία.

     Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων έζησαν και μαρτύρησαν κατά τους χρόνους που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Πρόβος. Ο Τρόφιμος και ο Σαββάτιος βρέθηκαν κάποια στιγμή στην Αντιόχεια, όταν γίνονταν εκδηλώσεις προς τιμήν του θεού των ειδωλολατρών Απόλλωνα. Οι δύο άνδρες αντικρίζοντας τα όργια που εκτυλίσσονταν μπροστά τους αντέδρασαν έντονα και γι\' αυτό συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της περιοχής, τον Βικάριο. Όταν οι Άγιοι κλήθηκαν να απολογηθούν, με απαράμιλλο θάρρος δήλωσαν ότι είναι χριστιανοί και δεν υποχώρησαν μπροστά στις πιέσεις που δέχονταν από τους ειδωλολάτρες να αρνηθούν την πίστη τους. Για τη στάση τους αυτή βασανίσθηκαν τόσο που ο Σαββάτιος παρέδωσε το πνεύμα του ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Ο Τρόφιμος υπέστη πλήθος μαρτυρίων από έναν άλλον ηγεμόνα, τον Περίννιο. Μάλιστα, ενώ ο Άγιος μάρτυρας βρισκόταν φυλακή τον επισκέφθηκε ένας χριστιανός βουλευτής, ο Δορυμέδων, τον οποίο και συνέλαβε ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας. Τους δυο άνδρες, τον Τρόφιμο και τον Δορυμέδοντα, οι ειδωλολάτρες τους έριξαν στα θηρία, τα οποία όμως δεν τους πείραξαν καθόλου. Έπειτα από αυτό οι δήμιοι τους εθανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

     Οι Άγιοι Αρίσταρχος, Πούδης και Τρόφιμος ανήκαν στον κύκλο των εβδομήντα Αποστόλων του Κυρίου. Ήταν αφοσιωμένοι ακόλουθοι του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος τους κατήχησε στη χριστιανική πίστη. Κήρυξαν τον ευαγγελικό λόγο μαζί με τον Απόστολο των Εθνών σε πάρα πολλές περιοχές, υπομένοντας κακουχίες και διωγμούς. Έχοντας επιτελέσει ανεκτίμητο ιεραποστολικό έργο οι τρεις συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και αποκεφαλίσθηκαν όταν ξέσπασε ο διωγμός του αυτοκράτορα Νέρωνα (54-68 μΧ). Το βίο και τη δράση των τριών Αγίων κατέγραψε και μας παρέδωσε ο επίσκοπος Τύρου Δωρόθεος

     Τελούμε την ανάμνηση των Αγίων Αποστόλων Σωσθένους, Ατπτολώ, Κηφά, Τυχικού, Επαφροδίτου, Καίσαρος και Ονησιφόρου. Ο Σωσθένης, που μνημονεύεται και από τον Απόστολο Παύλο, έγινε επίσκοπος Κολοφώνος της Μ. Ασίας. Και όλοι οι υπόλοιποι διετέλεσαν επίσκοποι σε διάφορες περιοχές και εποίμαναν με αγάπη και ταπεινοφροσύνη του λαό του θεού, ξεπερνώντας κάθε πειρασμό που παρουσιαζόταν στο δρόμο τους. Αγωνίσθηκαν μάλιστα κατά της ειδωλολατρίας, προσφέροντας σημαντικά έργα στην Εκκλησία μας. Όταν ολοκλήρωσαν την ιερή αποστολή τους εξεδήμησαν προς Κύριον.

     Ο Άγιος Τυχών ο θαυματουργός έδρασε την εποχή των βασιλέων Αρκαδίου και Ονωρίου. Ανετράφη σε ευσεβή οικογένεια και γνώρισε από νωρίς τη χριστιανική πίστη και τις θείες βουλές. Λόγω του σεμνού και εγκρατούς βίου του χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια επίσκοπος Αμαθούντος. Από τη θέση αυτή κατάφερε να αλιεύσει πολλές ψυχές αλλά και να σταθεί με αφοσίωση κοντά στους αδυνάτους και τους φτωχούς. Η παρρησία μάλιστα με την οποία δίδασκε, συγκλόνισε και πολλούς ειδωλολάτρες, οι οποίοι φωτίστηκαν και προσχώρησαν στο Χριστιανισμό. Ο Άγιος Τυχών κατέστρεψε αρκετούς ειδωλολατρικούς ναούς και στη θέση τους ύψωσε χριστιανικούς, που αποτέλεσαν σημαντική κληρονομιά για το ποίμνιο του. Μάλιστα είχε τιμηθεί από το θεό με το χάρισμα της θαυματουργίας και έκανε έτσι πολλά θαύματα και ευεργεσίες. Αναζωογόνησε ακόμα και ξερή γη με τις προσευχές του, για να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη. Άφοβα και ταπεινά έζησε όλα του τα χρόνια και αγωνίσθηκε μέχρι την τελευταία του πνοή για την αλήθεια. Τελικά εκοιμήθη εν ειρήνη και παρέδωσε την αγνή ψυχή του στον Κύριο.
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

Άγιοι από Y

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Αγίων Λεοντίου, Υπατίου και Θεοδούλου, οι οποίοι μαρτύρησαν επί αυτοκρατορίας Βεσπασιανού. Ο Λεόντιος, που καταγόταν από την Ελλάδα, είχε φρόνημα θαρραλέο και γι\' αυτό κατατάχθηκε στο στρατό. Ενάρετος και οξυδερκής καθώς ήταν, γρήγορα έλαβε το αξίωμα του στρατηγού. Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη, στην οποία η τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Όμως το γεγονός αυτό πληροφορήθηκε ο ηγεμόνας της Φοινίκης Αδριανός, ο οποίος έστειλε τον Υπάτιο και τον Θεόδουλο να τον συλλάβουν. Οι δυο στρατιώτες διδάχθηκαν από τον Λεόντιο την πίστη στον Χριστό, με αποτέλεσμα ο Αδριανός να διατάξει τη θανάτωση και των τριών.

      Ο όσιος Υπάτιος είχε πατρίδα τη Φρυγία και γεννήθηκε από θεοσεβείς γονείς. Έμαθε αρκετά γράμματα, στα δεκαοχτώ του έγινε μοναχός και κατόπιν ιερέας. θαύματα επιτελούνται δια του οσίου αναρίθμητα. Μόλις συμπλήρωσε τα ογδόντα του χρόνια αναπαύτηκε εν ειρήνη.

      Ο Άγιος ιερομάρτυρας Υπάτιος, που καταγόταν από την Κιλικία της Μικρός Ασίας, διετέλεσε επίσκοπος Γαγγρών και συμμετείχε στην Α\' Οικουμενική Σύνοδο, όπου και διέλαμψε λόγω της πνευματικής του διαύγειας και της ψυχικής του αγνότητας. Είχε αξιωθεί του χαρίσματος της θαυματοποιίας και έτσι βοήθησε και θεράπευσε πολλούς πιστούς. Βοήθησε μάλιστα και το βασιλιά Κωνστάντιο -γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου- όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα άγριο θηρίο. Ο Άγιος με μοναδική ρωμαλεότητα πλησίασε το φοβερό θεριό,, το οποίο και ημέρεψε με τη δύναμη της προσευχής του. Το πλήθος εξεπλάγη από το γεγονός αυτό, γι\' αυτό και άρχισε να δοξολογεί τον θεό που φανέρωσε έναν τέτοιο θαυματουργό άνθρωπο. Ο βασιλιάς επίσης του απένειμε τιμές και διέταξε να ζωγραφίσουν την εικόνα του Αγίου, την οποία τοποθέτησε σε περίοπτη θέση. Το λαμπρό έργο του όμως εξόργισε τους αιρετικούς και γι\' αυτό αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Του έστησαν ενέδρα και τον χτύπησαν με πρωτοφανή αγριότητα. Ο Υπάτιος ετελειώθη και έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου. Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού του συνέβησαν πολλά θαύματα και προσελκύσθηκε πλήθος ανθρώπων στο χριστιανισμό.

     Ύψωση Τιμίου Σταυρού. Όταν ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος ο Μέγας, πολεμούσε τον Μαξέντιο εμφανίσθηκε στον ουρανό το σχήμα του σταυρού, γύρω από τον οποίο σχηματίσθηκε με αστέρια η φράση «Εν τούτω νίκα». Ο Κωνσταντίνος διέταξε τότε να κατασκευαστεί ένας χρυσός σταυρός, ο οποίος προπορευόταν του στρατεύματος του. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου χάρη στη δύναμη του σταυρού επικράτησε του εχθρού του και αναγνώρισε τη δύναμη του χριστιανισμού. \'Έπειτα από λίγο καιρό ζήτησε από τη μητέρα του Ελένη να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα και να αναζητήσει τον Τίμιο Σταυρό, πάνω στον οποίο σταυρώθηκε ο Κύριος. Πράγματι, η Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα και όταν έφτασε στο Γολγοθά ζήτησε να γκρεμισθεί ο ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης που υπήρχε εκεί και να αρχίσουν ανασκαφές στο γύρω χώρο. Από τις ανασκαφές βρέθηκαν τρεις σταυροί. Ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος για να αποκαλυφθεί ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός στον οποίο μαρτύρησε ο Κύριος, τοποθέτησε διαδοχικά πάνω τους μια νεκρή γυναίκα, η οποία αναστήθηκε όταν την άγγιξε ο τρίτος σταυρός. Έτσι αποκαλύφθηκε ότι αυτός ήταν ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου. Για να μπορούν μάλιστα να προσκυνήσουν τα πλήθη που συνέρεαν, ο Σταυρός του Κυρίου υψώθηκε σε μέρος υψηλό και αυτό αποκαλούμε «Ύψωση του Τιμίου Σταυρού».
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

Άγιοι από Φ

Ο Άγιος Φανούριος έγινε γνωστός από τυχαία εύρεση της εικόνας του τον Ί4ο αιώνα στη Ρόδο. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με  κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα νεαρού στρατιώτη κρατώντας στο δεξί του χέρι σταυρό και λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του. Τον παλιό ναό ανοικοδόμησε ο μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β\" (1355-1369) και συνέταξε και την Ακολουθία του Αγίου.

     Ο όσιος Φαντίνος, γιος του Γεωργίου και της Βρυαίνης, καταγόταν από την Καλαβρία της Ιταλίας. Από πολύ μικρός εκδήλωσε την αγάπη του για τον Χριστό και εντάχθηκε στη μοναστική ζωή. Όταν έφθασε στην ηλικία των εξήντα του χρόνων διάλεξε δυο από τους μαθητές του, τον Βιτάλιο και τον Νικηφόρο, και μετέβη στην Πελοπόννησο, όπου εγκαταστάθηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στην Κόρινθο. Εκεί κήρυξε το Ευαγγέλιο και οδήγησε πολλές ψυχές στη σωτηρία. Ακολούθως πήγε στην Αθήνα, όπου προσκύνησε τον Ιερό Ναό της Θεοτόκου, και κατόπιν μετέβη στη Λάρισα. Κατέληξε στη Θεσσαλονίκη, όπου, συνέχισε το έργο του και επιτέλεσε πλήθος θαυμάτων, για να παραδώσει στο τέλος το πνεύμα του εν ειρήνη στο Χριστό.

     Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των οσίων Δαλμάτου, Φαύστου και Ισαακίου. Ο Δαλματίας ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως τη θεοσεβή ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κοριό και Δημιουργό του. Ξεκίνησε, λοιπόν, μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει το μοναχό Ισαάκιο, η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες. Ο Δαλματίας διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για την αρετή του τόσο ώστε εξελέγη ηγούμενος μετά το θάνατο του ευσεβούς Ισαακίου. Μάλιστα, για τον ενάρετο βίο του ο Δαλμάτιος τιμήθηκε και από τη Γ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στο 431 μΧ. στην Έφεσο, στην οποία οι Πατέρες ανέδειξαν τον όσιο αρχιμανδρίτη. Το δρόμο του Δαλμάτου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του. Όσον αφορά τον όσιο Ισαάκιο, έμεινε ξακουστός για τη στάση την οποία επέδειξε απέναντι στον αιρετικό αυτοκράτορα Ουάλη, όταν αυτός κατά την εκστρατεία του ενάντια στους Σκύθες συνάντησε τον όσιο. Ο Ισαάκιος πέθανε σε βαθιά γεράματα.

     Κατά την εποχή που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός βασάνιζε και σκότωνε τους χριστιανούς έζησαν και μαρτύρησαν οι Άγιοι Ιανουάριος -επίσκοπος Νεαπόλεως- Σώσσος, Φαύστος, Ευτύχιος και Ακουτίων. Οι Άγιοι ζούσαν στην πόλη της Ιταλίας Νεάπολη και εργάζονταν ασταμάτητα για να κατακτήσουν κάθε χριστιανική αρετή και να οδηγήσουν στο δρόμο της αλήθειας τους πεπλανημένους ειδωλολάτρες. Όταν ξέσπασε ο διωγμός συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα της Κομπανίας Τιμόθεο. Βασανίσθηκαν όλοι με το σκληρότερο τρόπο. Κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων τους οι ειδωλολάτρες προσπαθούσαν να τους πείσουν πως δεν αξίζει να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον Χριστό,, όμως οι Άγιοι έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους. Για τη στάση τους αυτή αποκεφαλίσθηκαν όλοι, εκτός από τον Άγιο Ιανουάριο, τον οποίο έριξαν σε πυρακτωμένη κάμινο. Με θεία παρέμβαση ο Ιανουάριος σώθηκε και ανασύρθηκε αβλαβής από το κολαστήριό του. Τότε οι δήμιοι του, αφού του έκοψαν τα νεύρα, τον αποκεφάλισαν. Με το μαρτυρικό τους θάνατο οι Άγιοι Ιανουάριος, Σώσσος, Φαύστος, Ευτύχιος και Ακουτίων ανήλθαν στεφανηφόροι στην ουράνια βασιλεία.

     Ενώ ήταν ακόμη δεκαεπτά χρόνων, η Αγία Φεβρωνία επέλεξε το δρόμο της άσκησης και αποσύρθηκε σε μοναστήρι, όπου ηγουμένη ήταν η θεία της Βρυένη. Η Φεβρωνία διακρίθηκε ανάμεσα στις υπόλοιπες αδελφές της για τη σύνεση της και το ζήλο τον οποίο επεδείκνυε στις μοναστικές ασκήσεις. Κάποια μέρα ένα στρατιωτικό σώμα ειδωλολατρών που καταδίωκε χριστιανούς με επικεφαλής τον Σελήνο έφτασε στο μοναστήρι όπου ησύχαζε η Φεβρωνία. Οι μοναχές πρόλαβαν να εγκαταλείψουν τη μονή, αλλά η Αγία ήταν άρρωστη και δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Έτσι, η Φεβρωνία συνελήφθη μαζί με τις συνασκήτριές της Βρυένη και Θωμαΐδα. Η Αγία, αφού απέρριψε πρόταση του Σελήνου να νυμφευθεί τον ανιψιό του, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.

     Ο όσιος Φιλάρετος ο Ελεήμων έζησε την εποχή της βασιλείας του Κωνσταντίνου ΣΤ\'. Οι γονείς του τον νύμφευσαν με μια ταπεινή γυναίκα, με την οποία απέκτησε και τρία τέκνα. Όλη του τη ζωή την αφιέρωσε σττις αγαθοεργίες. Καταγινόταν με τη γεωργία και όλα του τα εισοδήματα τα μοίραζε στους φτωχούς και στους αρρώστους, με αποτέλεσμα ο ίδιος να στερείται ακόμη και τα αναγκαία. Με τη βοήθεια όμως του θεού, τιμήθηκε κάποτε με το αξίωμα του υπάτου και μπόρεσε από τη θέση αυτή να συνεχίσει τις φιλανθρωπίες του. Ο άγιος ανεπαύθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα.

     Οι μάρτυρες της Κυζίκου, δηλαδή ο Θέογνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδοτος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμων, κατάγονταν από διάφορους τόπους, αλλά συνελήφθησαν όλοι μαζί στην Κύζικο, την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν για να απολογηθούν στον τοπικό άρχοντα, υπερασπίσθηκαν την πίστη τους με ξεχωριστή παρρησία και σθένος και γι\' αυτό ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί με τις προσευχές τους έπαιρναν δύναμη και συνέχισαν να αγωνίζονται για το Χριστό. Τελικά διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός τους και έτσι έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου.

     Οι Άγιοι Φιλήμων, Απφία, Άρχιππος και Ονήσιμος έζησαν και μαρτύρησαν όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Νέρων (54-68 μΧ). Ο Φιλήμων και η Απφία ήταν σύζυγοι, ο Άρχιππος συγγενής τους και ο Ονήσιμος υπηρέτης του ζεύγους. Ήταν όλοι αρχικά ειδωλολάτρες, αλλά προσήλθαν στη χριστιανική πίστη από τον Απόστολο Παύλο. Έκτοτε οι Άγιοι αφοσιώθηκαν στη διάδοση του Ευαγγελίου και στη φιλανθρωπική δράση, μοιράζοντας τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς. Κάποτε οι Άγιοι, ενώ ήταν συγκεντρωμένοι στην εκκλησία τους και προσεύχονταν στον θεό, πληροφορήθηκαν ότι οι ειδωλολάτρες ετοιμάζονταν να κάνουν έφοδο και να τους συλλάβουν. Αρκετοί χριστιανοί έφυγαν φοβισμένοι, όμως ο Φιλήμων, η Απφία, ο Ονήσιμος και ο Άρχιππος παρέμειναν στην εκκλησία, προετοιμασμένοι για ό,τι θα ακολουθούσε. Πράγματι, οι Άγιοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα Ανδροκλέα, ενώπιον του οποίου ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Μετά από αυτό ο Ανδροκλέας διέταξε να βασανισθούν σκληρά. Καθ\' όλη τη διάρκεια των μαρτυρίων τους οι δήμιοι προσπαθούσαν να τους πείσουν να θυσιάσουν στα είδωλα, όμως οι Άγιοι αρνούνταν δοξολογώντας τον Κύριο. Αφού υπέμειναν πολλά βασανιστήρια, οι Άγιοι ετελειώθησαν δια λιθοβολισμού.

     Ο Άγιος Φίλιππος καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης. Ήταν ένας από τους επτά διακόνους της πρώτης Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, τους οποίους χειροτόνησαν οι δώδεκα Απόστολοι. Ο Φίλιππος ήταν νυμφευμένος και είχε τέσσερις θυγατέρες, οι οποίες είχαν το προφητικό χάρισμα. Περιόδευσε σε πολλές πόλεις κηρύττοντας τον ευαγγελικό λόγο. Αρχικά πήγε στη Σαμάρεια, όπου βάπτισε χριστιανό τον Σίμωνα το μάγο. Στο δρόμο από την Ιερουσαλήμ προς τη Γάζα συνάντησε τον Αιθίοπα ευνούχο της βασίλισσας Κανδάκης, τον οποίο και βάπτισε. \'Έπειτα ο Φίλιππος μετέβη στην πόλη Άζωτο, όπου κήρυξε το λόγο του θεού, οδηγώντας πολλές ψυχές στη σωτηρία. Κατόπιν πήγε στις Τράλλεις, πόλη που βρισκόταν στη Λυδία της Μικράς Ασίας. Στην πόλη αυτή ο Φίλιππος έμεινε αρκετό καιρό κηρύττοντας το λόγο του Ευαγγελίου και διδάσκοντας τη χριστιανική πίστη. Χάρη στο κήρυγμα του πολλοί από τους κατοίκους πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν. Για τη θεάρεστη δράση του ο Φίλιππος τιμήθηκε με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Αφού, λοιπόν, ευαρέστησε το θεό, κτίζοντας μάλιστα και ιερό ναό, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

     Ο Άγιος Απόστολος Φίλιππος γεννήθηκε στην πόλη απ΄ την οποία κατάγονταν και οι Απόστολοι Ανδρέας και Πέτρος, τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος. Όταν ο Κοριός συνάντησε τον Φίλιππο τον κάλεσε κοντά Του. Ο Φίλιππος όχι μόνο δέχθηκε με χαρά, αλλά μόλις συνάντησε το φίλο του Ναθαναήλ, τον προέτρεψε να Τον ακολουθήσει κι εκείνος. Έπειτα από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο Φίλιππος κληρώθηκε να κηρύξει το λόγο του Ευαγγελίου στις χώρες της Ασίας. Έχοντας συντρόφους του στο ευαγγελικό του έργο τον Απόστολο Βαρθολομαίο και την αδελφή του Μαριάμνη κήρυξε σε •πολλές πόλεις, αντιμετωπίζοντας καθημερινά πολλούς κίνδυνους και κακουχίες. Ο Άγιος Απόστολος Φίλιππος βρήκε μαρτυρικό θάνατο στην Ιεράπολη της Φρυγίας. Στον τόπο εκείνο ο Φίλιππος και οι σύντροφοί του είχαν οδηγήσει στη χριστιανική πίστη πλήθος κόσμου, γεγονός που εξόργισε τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι και κρέμασαν στην πλατεία της πόλης τον Φίλιππο, τον Βαρθολομαίο και τη Μαριάμνη. Από το μαρτύριο αυτό οι ακόλουθοί του κατάφεραν να σωθούν, όμως ο Φίλιππος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

     Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το 1522 μΧ. στην Αθήνα από ευσεβή και πλούσια οικογένεια. Πατέρας της ήταν ο Άγγελος Μπενιζέλος και μητέρα της η Συρίγα. Η Συρίγα ήταν γυναίκα στείρα, αλλά είχε ακλόνητη πίστη στον θεό και γι\' αυτό δεν έχασε ποτέ την ελπίδα της. Μετά τις επίμονες προσευχές της στην Παρθένο Μαρία ο Κύριος χάρισε στη γυναίκα μια κόρη, την οποία ονόμασε Ρεβοόλα. Όταν η Αγία έγινε δώδεκα χρόνων, οι γονείς της την πίεσαν να παντρευτεί έναν Αθηναίο, ο οποίος την κακομεταχειριζόταν. Μετά το θάνατο του συζύγου της οι γονείς της επέμεναν να συνάψει η Φιλοθέη και δεύτερο γάμο, αλλά η ίδια είχε αποφασίσει να ταχθεί στην υπηρεσία του θεού. Τη μεγάλη περιουσία της τη χρησιμοποίησε, για να χτίσει μοναστήρια και νοσοκομεία, αλλά και για να ενισχύσει τους φτωχούς. Η στήριξη της στον αγώνα των υπόδουλων χριστιανών εξόργισε τους Τούρκους, οι οποίοι εισέβαλαν στο μοναστήρι όπου βρισκόταν η Αγία, τη μαστίγωσαν και την άφησαν σχεδόν μισοπεθαμένη. Η Φιλοθέη παρέδωσε το πνεύμα της στις 19 Φεβρουαρίου του 1589 μΧ.

     Οι Άγιοι Ηρωδίων, Άγαβος, Ρούφος, Φλέγων, Ασύγκριτος ανήκαν στον κύκλο των εβδομήντα Αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Άγιος Ηρωδίων, ο οποίος υπήρξε διάκονος των Αγίων Αποστόλων, χειροτονήθηκε επίσκοπος Νέων Πατρών (Υπάτης) της Φθιώτιδας, όπου και δίδαξε τον ευαγγελικό λόγο. Ο Άγιος Άγαβος είναι αυτός ο οποίος αφού δέθηκε με τη ζώνη του Αποστόλου Παύλου, προφήτευσε ότι με αυτόν τον τρόπο θα δέσουν στα Ιεροσόλυμα οι Ιουδαίοι τον Παύλο, προφητεία που επαληθεύθηκε. Ο Άγιος Άγαβος βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ο Ρούφος, ο οποίος αναφέρεται από τον Απόστολο Παύλο στην προς Ρωμαίους επιστολή του, έγινε επίσκοπος στην πόλη της Θήβας στην Ελλάδα. Οι Άγιοι Φλέγων και Ασύγκριτος βρήκαν μαρτυρικό θάνατο από τους εξαγριωμένους Ιουδαίους και ειδωλολάτρες.

     Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος ήταν δίδυμα αδέλφια και κατάγονταν από το Βυζάντιο. Οι Άγιοι Πρόκλος και Μάξιμος μύησαν τα δύο αδέλφια στο χριστιανισμό και τους δίδαξαν την τέχνη του λιθοξόου. Όταν οι διδάσκαλοι τους βρήκαν μαρτυρικό θάνατο για την πίστη τους, οι Φλώρος και Λούρος μετέβησαν στα Ουλπιανά της Δαρδανίας, όπου ασκούσαν την τέχνη τους κοντά στον ηγεμόνα Λουκίωνα και διέδιδαν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Λουκίωνας έστειλε τους δυο άνδρες στο γιο της βασίλισσας Ελπιδίας Λικίνιο, ο οποίος τους έδωσε χρήματα για να χτίσουν ένα ειδωλολατρικό ναό. Οι Άγιοι, αφού μοίρασαν τα χρήματα στους φτωχούς, άρχισαν με τη βοήθεια αγγέλου την ανέγερση του ναού. Όταν ο ναός ολοκληρώθηκε τα αδέλφια συγκέντρωσαν τους φτωχούς στους οποίους είχαν μοιράσει το ποσό που τους είχε δώσει ο Λικίνιος και, αφού γκρέμισαν τα ξόανα, μετέτρεψαν το ναό σε χριστιανικό. Ο Λικίνιος οργίστηκε τόσο όταν πληροφορήθηκε το γεγονός που διέταξε να ρίξουν τον Φλώρο και τον Λαύρο σ\' ένα ξεροπήγαδο, όπου οι Άγιοι παρέδωσαν το πνεύμα τους.

     Οι Άγιοι Τερέντιος και Νεονίλα μαρτύρησαν μαζί με τα -παιδιά τους Λυτή, Σάρβιλο, Ιέρακα, Θεόδουλο, Φωκά, Βήλη και Ευνίκη για τη δόξα του Χριστού. Ο Τερέντιος και η Νεονίλα έδωσαν στα παιδιά τους χριστιανική αγωγή, με γνώμονα τις επιταγές του Ευαγγελίου. Έτσι, όταν ξεκίνησε ο διωγμός εναντίον των χριστιανών και η οικογένεια έπρεπε να επιλέξει αν θα έφευγε για να σωθεί ή θα έμενε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, κανένα από τα μέλη της δεν επέλεξε το δρόμο της φυγής, αλλά όλοι μαζί αποφάσισαν να περιμένουν με καρτερία ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Γρήγορα η οικογένεια, γνωστή καθώς ήταν για τη χριστιανική της δράση, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και οδηγήθηκε στο κριτήριο. Εκεί οι Άγιοι με παρρησία ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, χωρίς να φοβηθούν τις συνέπειες. Έπειτα από την ομολογία τους υπέστησαν πλήθος βασανιστηρίων, τα οποία απέμειναν με υποδειγματική ευψυχία. Όταν οι ειδωλολάτρες συνειδητοποίησαν πως το φρόνημα των Αγίων δεν επρόκειτο να καμφθεί, όποιο μέσο κι αν χρησιμοποιούσαν, τους εκτέλεσαν με αποκεφαλισμό.

     Ο Άγιος Φωκάς καταγόταν από τη Σινώπη του Εύξεινου Πόντου. Ο πατέρας του Πάμφιλος και η μητέρα του Μαρία φρόντισαν να λάβει ο Φωκάς από μικρή ηλικία χριστιανική αγωγή. Ο Άγιος διακρίθηκε τόσο για τις αρετές του όσο και για την κατάρτιση του σε θέματα που αφορούσαν την Ορθοδοξία. Γνώριζε σε βάθος τις γραφές και με θέρμη υπηρετούσε τον θεό και τους συνανθρώπους του. Τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας αναγνώρισαν τις σπάνιες αρετές και την αφοσίωση του στο ευαγγελικό έργο του και τον ανακήρυξαν επίσκοπο Σινώπης. Η δράση του δεν αναγνωρίσθηκε μόνο από τους χριστιανούς, αλλά και από τον θεό, ο οποίος τον τίμησε με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Μάλιστα τα πολλά θαύματα του Αγίου Φωκά είχαν ως αποτέλεσμα να πιστέψουν στον Χριστό και να σωθούν πολλοί ειδωλολάτρες. Ο Άγιος Φωκάς μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Τραϊανού. Προτού θανατωθεί από τους ειδωλολάτρες πληροφορήθηκε το τέλος του με τρόπο θαυμαστό: Μια περιστερά κάθισε στο κεφάλι του και αφού του τοποθέτησε ένα στεφάνι τον προειδοποίησε για το μαρτυρικό θάνατο του.

     Ο Άγιος ιερομάρτυρας Φωκάς έδρασε την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού. Από πόλο νέος είχε προσέλθει στη χριστιανική πίστη και είχε αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό. Όταν οι ειδωλολάτρες έμαθαν για το έργο του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον έπαρχο Αφρικανό. Ο Άγιος τότε ομολόγησε με θαυμαστή παρρησία την πίστη του στον αληθινό θεό, γι\' αυτό και ο έπαρχος θέλησε να τον κακοποιήσει. Ξαφνικός σεισμός όμως έσωσε τον Φωκά, ο οποίος στη συνέχεια οδηγήθηκε στον αυτοκράτορα Τραϊανό, στον οποίο διακήρυξε την πίστη του στο Χριστό. Ύστερα από τη διακήρυξη αυτή ο Άγιος Φωκάς υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και παρέδωσε το πνεύμα του στο θεό και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

     Οι Άγιοι Ιουλιανός, Μαρκιανός, Ιωάννης, Ιάκωβος, Αλέξιος, Δημήτριος, Φώτιος, Πέτρος, Λεόντιος και Μαρία η Πατρικία μαρτύρησαν στην εποχή του αυτοκράτορα Λέοντος Γ, του εικονομάχου. Ο πατριάρχης Αναστάσιος άρχισε να εφαρμόζει το διάταγμα του 728, το οποίο είχε εκδώσει ο Λέων. Όταν λοιπόν ένας αξιωματικός κατέβασε την εικόνα του Χριστού, οι χριστιανοί που έγιναν μάρτυρες του εγκλήματος εξοργίσθηκαν και έριξαν τον αξιωματικό από τη σκάλα στην οποία ήταν ανεβασμένος, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε τη θανάτωση πολλών εξ αυτών των χριστιανών, μεταξύ των οποίων και οι μάρτυρες των οποίων τη μνήμη γιορτάζουμε σήμερα.

     Ο Άγιος Ανίκητος και ο ανιψιός του Άγιος Φώτιος κατάγονταν από τη Νικομήδεια και έζησαν επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Όταν ο αυτοκράτορας κίνησε διωγμό κατά της χριστιανοσύνης, εκφώνησε στη Σύγκλητο λόγο με τον οποίο απειλούσε ότι θα βασάνιζε σκληρά όποιον επικαλούνταν το όνομα του Χριστού και ότι θα εξόντωνε όποιον του αντιστεκόταν. Δε δίστασε μάλιστα να βλασφημήσει τον Υιό του θεού. Ο Άγιος Ανίκητος, που ήταν παρών στη Συνεδρίαση της Συγκλήτου, όταν άκουσε όλους αυτούς τους λόγους, χωρίς καθόλου να φοβηθεί από τις απειλές του αυτοκράτορα, ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός. Μετά από αυτό ο Διοκλητιανός διέταξε να ρίξουν τον Ανίκητο στα λιοντάρια. Όταν όμως τον οδήγησαν μπροστά σε ένα άγριο θηρίο, αυτό πλησίασε ήμερο τον Άγιο, χωρίς να του προξενήσει καμία βλάβη. Τότε έγινε σεισμός, ο οποίος γκρέμισε τα είδωλα της πόλης. Ακολούθως, οι ειδωλολάτρες έβαλαν τον Άγιο σε τροχό, ο οποίος σταμάτησε με τρόπο θαυμαστό, και ο Ανίκητος σώθηκε. Ο ανιψιός του Φώτιος, που παρακολουθούσε τα βασανιστήρια του Ανίκητου, όταν είδε το θαύμα έτρεξε χαρούμενος να αγκαλιάσει το θείο του. Τότε οι ειδωλολάτρες έριξαν και τους δυο σε κάμινο, όπου οι Άγιοι παρέδωσαν το πνεύμα τους.

     Ο Άγιος Φώτιος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 820 μ.Χ. από οικογένεια θεεοφιλή και ορθόδοξη, που αγωνίσθηκε για την τιμή και την αποκατάσταση των αγίων εικόνων. Υπηρέτησε και διέπρεψε σε ανώτατα πολιτικά αξιώματα, αλλά διακρίθηκε κυρίως ως ποιμένας της Εκκλησίας. Όταν ο πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Ιγνάτιος απομακρύνθηκε με τρόπο βίαιο, τον πατριαρχικό θρόνο ανέλαβε ο Φώτιος, αφού μέσα σε έξι μέρες ανήλθε όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης. Το αξίωμα του ο Φώτιος το έθεσε στην υπηρεσία της ορθόδοξης πίστης, πολεμώντας επιτυχώς τους αιρετικούς. Η ευφυΐα του και η πολυμάθεια του υπήρξαν τα όπλα με τα οποία νίκησε τον αιρετικό πάπα της Ρώμης Νικόλαο, τον οποίο και καθαίρεσε με νόμιμα μέσα, προφυλάσσοντας την καθαρότητα της Εκκλησίας μας. Όμως οι υπέρμαχοι της παπικής αίρεσης δε σταμάτησαν να διώκουν και να επιβουλεύονται τον Άγιο, ο οποίος δεν έπαψε να αγωνίζεται για την προστασία της Ορθοδοξίας. Όμως ο αυτοκράτορας Λέων τον έδιωξε από το θρόνο και ο Φώτιος πέθανε εξόριστος στη Μονή Αρμενιανών το 891 μ.Χ.
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

Άγιοι από X

Ο Άγιος Χαράλαμπος έζησε στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Σεβήρου. Ήταν ιερέας στη Μαγνησία, όπου έπαρχος ήταν ο Λουκιανός. Όταν το 198 μΧ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμό εναντίον των χριστιανών, ο Χαράλαμπος συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στον Λουκιανό, ο οποίος του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Ο Χαράλαμπος όχι μόνο δεν απαρνήθηκε τον Κοριό του, αλλά προκάλεσε τον έπαρχο, λέγοντας του ότι οι δήμιοι του δεν είναι ικανοί να τον κάνουν να επικαλεσθεί την επιείκεια του ηγεμόνα, αφού αυτός έχει τη χάρη του θεού. Ο Λουκιανός οργίστηκε τόσο που πήρε ο ίδιος σιδερένια νύχια και προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως τα χέρια του έπαρχου κόπηκαν και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του μάρτυρα, ο οποίος ζήτησε από τον θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του Λουκιανού. Βλέποντας το θαύμα αυτό οι δήμιοι και τρεις γυναίκες που παρευρίσκονταν εκεί πίστεψαν στον Χριστό. Ο ειδωλολάτρης έπαρχος δε δίστασε να διατάξει τον αποκεφαλισμό τόσο των δημίων και των γυναικών που αναζήτησαν το δρόμο της αλήθειας όσο και του Χαραλάμπους, ο οποίος παρέδωσε το πνεύμα του προτού τον ακουμπήσει το ξίφος.

     Η Αγία Χαριτίνη έζησε όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός (284-305 μΧ.). Ήταν χριστιανή και δούλη ενός πλούσιου Ρωμαίου, του Κλαυδίου. Κάποια στιγμή ο κόμης Δομέτιος έμαθε για την πίστη της Χαριτίνης και διέταξε τον Κλαύδιο να στείλει σε αυτόν την Αγία για να την εξετάσει ο ίδιος. Η Χαριτίνη δε φοβήθηκε, αλλά ένιωσε χαρά με τη σκέψη ότι θα θυσιαζόταν για τη δόξα του Κυρίου. Όταν παρουσιάσθηκε στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα η Χαριτίνη δε δίστασε να ομολογήσει ότι ο αληθινός θεός είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Δομέτιος εξοργίσθηκε από τα λόγια της Αγίας και διέταξε να την υποβάλουν σε πλήθος φριχτών βασανιστηρίων. Στο τέλος μάλιστα διέταξε να δέσουν πέτρα γύρω από το λαιμό της και να τη ρίξουν στη θάλασσα. Με τη βοήθεια του Χριστού η Χαριτίνη σώθηκε και εμφανίσθηκε στον ειδωλολάτρη, θέλοντας να του δείξει την παντοδυναμία του Κυρίου. Όμως ο Δομέτιος όχι μόνο δε συνετίστηκε από το θαύμα, αλλά διέταξε να βασανισθεί ξανά η Αγία. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της η Αγία Χαριτίνη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

     Ο όσιος Χαρίτων έζησε κατά την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Αυρηλιανός (270-275 μΧ.), ο οποίος κήρυξε διωγμό εναντίον των χριστιανών. Φημισμένος για τη χριστιανική του δράση καθώς ήταν, ο Χαρίτων συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στον έπαρχο του Ικονίου. Όταν ρωτήθηκε από τον ειδωλολάτρη άρχοντα για την πίστη του, ο Χαρίτων δε δίστασε να ομολογήσει ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός. Από τη στιγμή εκείνη ο Χαρίτων υπέστη πολλά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε με το θάρρος που του έδινε η δύναμη της πίστης του. Ενώ ο Χαρίτων βρισκόταν στη φυλακή, ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε και ο διωγμός σταμάτησε. Ο όσιος τότε αφέθηκε ελεύθερος, αλλά διερχόμενος από ένα ερημικό μέρος αιχμαλωτίσθηκε από ληστές, οι οποίοι τον οδήγησαν στο σπήλαιο τους, όπου τον κρατούσαν αλυσοδεμένο. Μια μέρα όμως που οι ληστές απουσίαζαν μια οχιά μπήκε στο σπήλαιο και έχυσε το δηλητήριο της σε μια στάμνα με κρασί. Μόλις αυτοί επέστρεψαν, ήπιαν από το κρασί και δηλητηριάστηκαν όλοι, ενώ με τρόπο θαυματουργό ο Χαρίτων ελευθερώθηκε από τις αλυσίδες του. Ο όσιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθύ γήρας.

     Οι Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη. Μαρτύρησαν το 304 μ.Χ., κατά την εποχή δηλαδή του μεγάλου διωγμού του Διοκλητιανού. Όταν ξεκίνησε ο διωγμός οι τρεις παρθένες κατέφυγαν σε ένα βουνό, αλλά σύντομα τις ανακάλυψαν και τις συνέλαβαν. Αφού παρουσιάσθηκαν μπροστά στον άρχοντα της περιοχής, αυτός τους ζήτησε να δηλώσουν ότι αρνούνται τον Κύριο τους. Οι τρεις αδελφές όμως, οι οποίες ήταν έτοιμες να δεχθούν κάθε μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού, δε φοβήθηκαν και ομολόγησαν την πίστη τους. Μετά από αυτό οι τρεις Αγίες βασανίσθηκαν και ετελειώθθησαν με τρόπο μαρτυρικό.

     Η Αγία Χριστίνα η Μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού. Παρ\' ότι οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες, η Χριστίνα προσήλθε στο χριστιανισμό με τη βοήθεια μιας ευσεβούς γυναίκας. Όταν ο Ουρβανός έμαθε ότι η κόρη του έγινε χριστιανή, την έκλεισε σε κάποιο πύργο και με απειλές την πρόσταζε να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Εκείνη ακλόνητη και με θαυμαστή παρρησία συνέχισε να ομολογεί την πίστη της και να αρνείται τα είδωλα. Τότε ο πατέρας της, εξοργισμένος που δεν κατάφερε να δαμάσει την πίστη της, τη φυλάκισε και έδωσε εντολή να την αφήσουν νηστική. Εκείνη όμως με μόνη την πνευματική τροφή και την προσευχή της, σώθηκε και συνέχισε να ομολογεί τον Κοριό της. Τότε, μετά το θάνατο του πατέρα της, την ανέλαβε κάποιος ονομαζόμενος Δίων, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Στη συνέχεια την παρέδωσαν στον Ιουλιανό, ο οποίος έριξε την Αγία σε πυρακτωμένη κάμινο, αφού της καταξέσκισε το σώμα. Η Αγία με τη δύναμη του θεού βγήκε από όλα αυτά τα ανήκουστα βασανιστήρια αβλαβής, γεγονός ττου οδήγησε χιλιάδες θεατές των βασάνων της στη χριστιανική πίστη. Τελικά η Μεγαλομάρτυς έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, όταν χτυπήθηκε με λόγχες στην καρδιά.

     Η Εκκλησία μας (18 –5) τιμά τη μνήμη των Αγίων 8 μαρτύρων: Πείρου, Διονυσίου, Χριστίνης παρθένου, Ανδρέου, Παύλου, Βενεδίμου, Παυλίνου και Ηρακλείου. Αυτοί οι Άγιοι μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου, τον 3ο μΧ. αιώνα. Ο πρώτος, ο Άγιος μάρτυρας Πέτρος, καταγόταν από τη Λάμψακο της Μικρός Ασίας. Συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στον άρχοντα για να θυσιάσει στην Αφροδίτη. Εκείνος όμως άκαμπτος ομολόγησε την πίστη του στον Κοριό και τιμωρήθηκε με φριχτά βασανιστήρια προτού παραδοθεί τελικά στον δήμιο. Ο Παύλος και ο Ανδρέας ήταν από τη Μεσοποταμία και συνυπηρετούσαν στο στρατό του Δεκίου. Όταν έφτασαν στην Αθήνα αφιερώθηκαν στη χριστιανική πίσττη και έτσι συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν μαζί με τον Διονύσιο και τη Χριστίνα. Ο Παύλος, ο Ανδρέας, ο Διονύσιος και η Χριστίνα βασανίσθηκαν σκληρά, χωρίς να πτοηθούν από τα μαρτύρια. Στο τέλος λιθοβολήθηκαν όλοι μαζί, ενώ η Χριστίνα αποκεφαλίσθηκε. Το μένος των ειδωλολατρών δέχθηκαν και οι Άγιοι μάρτυρες Βενέδιμος, Παυλίνος και Ηράκλειος, οι οποίοι δρούσαν στην Αθήνα. Συνελήφθησαν και στη συνέχεια αποκεφαλίσθηκαν λαμβάνοντας το στέφανο του μαρτυρίου.

     Ο όσιος Χριστόδουλος γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 1020 από γονείς ευσεβέστατους. Η σχολική του επίδοση υπήρξε αξιοσημείωτη, και από νεαρός ανατράφηκε στη μοναχική ζωή. Με συνδρομή του βασιλιά Αλεξίου Κομνηνού έκτισε τη Μονή του Ευαγγ. Ιωάννη στην Πάτμο όπου και μόνασε. Οι επιδρομές των Αράβων τον ανάγκασαν να καταφύγει για 7-8 χρόνια στην Εύβοια όπου και πέθανε το 1707. Το ιερό του λείψανο μετακομίσθηκε αργότερα στην Μονή της Πάφου.

     Ο Άγιος Χριστόφορος έζησε επί  αυτοκρατορίας Δεκίου. Όταν οι Ρωμαίοι τον συνέλαβαν το όνομα του ήταν Ρέπροβος. Χριστόφορος ονομάσθηκε αφού δέχθηκε τη χριστιανική διδασκαλία και βαπτίσθηκε. Ο Άγιος δε δίσταζε να ελέγχει τους ειδωλολάτρες διώκτες των χριστιανών, προκαλώντας έτσι την οργή τους. Για το λόγο αυτό οι χριστιανοί τον συμβούλεψαν να φύγει για να είναι ασφαλής. Όμως ο Δέκιος έστειλε απόσπασμα για να τον βρει και να τον συλλάβει. Όταν οι στρατιώτες βρήκαν τον Άγιο ήταν αποκαμωμένοι και είχαν ελάχιστη τροφή. Τότε ο Χριστόφορος πολλαπλασίασε το λιγοστό άρτο τους και οι έκπληκτοι στρατιώτες πίστεψαν στον Χριστό. Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Δέκιος αποκεφάλισε εκτός από τον Χριστόφορο και τους ευλαβείς στρατιώτες, που διακήρυξαν με θάρρος την αποστροφή τους προς τα είδωλα.

     Οι Άγιοι μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρείος έζησαν την εποχή του αυτοκράτορα Νουμεριανού. Ο Χρύσανθος καταγόταν από γονείς ειδωλολάτρες, οι οποίοι όταν έμαθαν για το χριστιανικό του φρόνημα προσπάθησαν να τον κλονίσουν. Τον πάντρεψαν μάλιστα με την όμορφη Δαρείο, ελπίζοντας ότι η νέα αυτή θα τον επανέφερε στη λατρεία των ειδώλων. Με τη θεία πρόνοια όμως φώτισε ο Χρύσανθος τη Δαρείο και αφοσιώθηκαν μαζί στη διάδοση του Χριστιανισμού. Για το λόγο αυτό συνελήφθησαν και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Στο τέλος τους έριξαν σε βρωμερό λάκκο, όπου και ετελειώθησαν, ενώ οι ψυχές τους επέταξαν λαμπροφόρες στον στεφανοδότη Κύριο.
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

Άγιοι από Ω

    Ο προφήτης Ωσηέ έζησε επί βασιλείας των Οζία, Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκία και προφήτευσε από το 750 μέχρι το 722 πΧ. Το όνομα του στα ελληνικά σημαίνει σωτήρας. Καταγόταν από τη φυλή του Ισάχαρ και ήταν γιος του Βεηρεί. Στηλίτευσε το λαό του Ισραήλ για τον αμαρτωλό τρόπο της ζωής του και προφήτευσε τον ερχομό του Μεσσία. Παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο εν ειρήνη στην ηλικία των εβδομήντα πέντε χρόνων.
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]

Βασιλείου Μάριος

Ελπίζω το θέμα αυτό να σας φάνηκε ενδιαφέρον! Ελπίζω να μην σας κούρασα και ειδικά στην αναμονή οσότου φορτώσει η σελίδα!
Αξίζει όμως τον κόπο!

Πηγή: www.pigizois.net
[b][font=arial]Χωρίς στρουμφάκι, δεν γίνεται δουλειά εδώ μέσα![/font][/b]