Στήν περίπτωση πού θά έχουμε πνευματική ωφέλεια καί εμείς καί οι γύρω μας, καλό είναι νά αιτούμαστε ασταμάτητα!
Δέν πρόκειται περί βιασμού τού άλλου...Η συνεχής καί συνεπής εμπιστοσύνη στό πρόσωπο τών ανθρώπων πού μας βοήθησαν ώστε νά αποκομίσουμε πνευματικά ωφέλη, δείχνει «χαρακτήρα» (ταπεινό φρόνημα μέ άλλα λόγια).
Αλλιώς.......αυτοδικαίωση μέσα σέ βαθύ πνευματικό ύπνο!
Κάτι σάν ... «έτσι είναι επειδή τό νομίζουμε»!
Επειδή υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι στήν παρέα, καί επειδή καί ο κάθε άνθρωπος επανέρχεται στήν φυσική του θέση, πού είναι η ευαισθησία, όσο κι άν λησμόνησε...προτείνω νά κάνει ο καθένας τό κάτι τι πού περνά από τό χέρι του ώστε νά αποκτήσει η συνευωχία κάτι από τά παλιά...
Καί κάτι ακόμα. Στήν γεννιά τήν δική μου τόν σεβασμό τόν είχαμε γιά πάντα, όχι ευκαιριακά, ούτε γιά κάποιο διάστημα, ούτε καί κατ\' ανάγκη....Γιά πάντα καί συνεχώς!
