Δώσε αίμα και πάρε πνεύμα

[mistral]

Είπεν ο αββάς Λογγίνος τω αββά Ακακίω. Η γυνή τότε γινώσκει ότι συνέλαβεν, όταν σταλή το αίμα αυτής. Ούτως ούν και η ψυχή, τότε γινώσκει ότι συνέλαβε Πνεύμα άγιον, όταν σταλή τα ρέοντα απ\' αυτής κάτωθεν πάθη. Εν όσω δε ενέχεται εν αυτοίς, πως δύναται κενοδοξείν ως απαθής; Δός αίμα και λάβε πνεύμα.

Η γυναίκα καταλαβαίνει ότι συνέλαβε παιδί όταν σταματήσει να έχει αίμα.
Έτσι και η ψυχή τότε γνωρίζει ότι συνέλαβε Πνεύμα άγιον όταν σταματήσουν τα ρέοντα απ αυτής κάτωθεν πάθη. Όσο βρίσκεται μέσα σε αυτά δεν γίνεται να είναι απαθής. Δώσε αίμα και πάρε πνεύμα.

Ως ρέοντα κάτωθεν πάθη εννοεί προφανώς τις ερωτικές επιθυμίες.
Αν σφάλλω διορθώστε με.

Η πηγή του κειμένου...
http://www.ellopos.gr/mystics/desert-fathers/12.asp

[Iaspis]

Ευχαριστούμε Ανδρέα γιά τήν παράθεση, καί γιά τήν ερμηνεία.

[staboz]

Ως ρέοντα κάτωθεν πάθη εννοεί προφανώς τις ερωτικές επιθυμίες.
Αν σφάλλω διορθώστε με.

Λάθος η ερμηνεία αυτή.
Εννοεί όλα τα πάθη.
Όλα τα πάθη είναι κάτω ρέοντα.
Καί η υπερηφάνεια και η κενοδοξία και η ζήλεια και ο φθόνος και η μνησικακία... θυμός, φιλαυτία, τα πάντα.

[paroikos]

Ως ρέοντα κάτωθεν πάθη εννοεί προφανώς τις ερωτικές επιθυμίες.
Αν σφάλλω διορθώστε με.

Λάθος η ερμηνεία αυτή.
Εννοεί όλα τα πάθη.
Όλα τα πάθη είναι κάτω ρέοντα.
Καί η υπερηφάνεια και η κενοδοξία και η ζήλεια και ο φθόνος και η μνησικακία... θυμός, φιλαυτία, τα πάντα.

Δεν είναι λάθος η ερμηνεία.
Είναι ...ελλειπώς σωστή :)
Αφού εννοεί όλα τα πάθη τότε και τα ερωτικά πάθη μέσα είναι.

[Iaspis]

Έχει σημασία, κατά τήν γνώμη μου, ο τρόπος πού συσχετίζονται τό λάθος καί τό σωστό μέ τήν έλλειψη καί τήν πληρότητα.
Φυσικά οι λέξεις αποκτούν όλο τους τό νόημα στίς πηγές τους. Συνεπώς η αναζήτηση τών πηγών αποδίδει πλήρως τά νοήματα. Η δυσκολία βρίσκεται στό άν πράγματι μπορούμε νά πάμε στίς ....πηγές. Άς μήν μακρυγορήσω γιατί αντί γιά τίς πηγές θά βρεθώ, γιά άλλη μιά φορά, στήν θάλασσα...

Η μεγαλύτερη έλλειψη, μάλλον ο ορισμός τής ελλείψεως γιά τόν άνθρωπο, είναι η έλλειψη τού Θεού, η παρουσία Του οποίου είναι πληρότητα. Από αυτήν τήν έλλειψη ξεκινούν όλά τά λανθάνοντα γιά τόν άνθρωπο. Τό λάθος δέν  είναι παρά η έλλειψη τού σωστού, όπως τό κακό είναι η έλλειψη τού καλού.
Η πληρότητα βέβαια είναι απεριχώρητη, γι αυτό καί τό σωστό, όπως καί τό καλό, είναι ατελείωτο. Συνεπώς ο μόνος ορισμός πού βλέπω γιά τό λάθος είναι: «ελλειπώς σωστό». Καί βέβαια τό έκανα καί εγώ ο ίδιος, στήν  #2 παράθεση.

Έτσι τώρα ευχαριστώ τόν Ανδρέα γιά τήν παράθεση καί τήν ερμηνεία  καί τόν κ. Σταύρο γιά τήν διόρθωση.

[paroikos]

Συνεπώς ο μόνος ορισμός πού βλέπω γιά τό λάθος είναι: «ελλειπώς σωστό».

Συνεπώς όλα τα άλλα που έγραψες ήταν εισαγωγή φαντάζομαι. :)
Ή μάλλον καλύτερα επεξήγηση του «ελλειπώς σωστό».
Καλοδεχούμενη και η εισαγωγή και η επεξήγηση ή ότι άλλο.
Να ασκούμαστε και λίγο στην ...βαθεία σκέψη.