News:

Η Συνευωχία ξανά στο Διαδίκτυο

Main Menu

Η λήθη

Started by Iaspis, 13 January, 2009, 01:48:01 AM

Previous topic - Next topic

Iaspis

Τού Αγίου Ησαΐου

«Τρία είναι τά πάθη πού κυριεύουν τήν ψυχήν, μέχρις ότου φθάση αύτη είς μέγα μέτρον τελειότητος. Καί αυτά τά τρία πάθη, πού δέν επιτρέπουν είς τόν νούν νά συγκρατηθή προσηλωμένος είς τόν παντοτεινόν αγώνα διά τήν απόκτησιν τών αρετών, είναι η αιχμαλωσία τού νού από τούς φιλήδονους καί εμπαθείς λογισμούς, η οκνηρία καί η λήθη. Από τά πάθη αυτά τό φοβερώτερον είναι η λήθη, διότι η λήθη πολεμεί τόν άνθρωπον όσον αναπνέει, καί τόν φέρει είς μεγάλην αγωνίαν.
Η λήθη είναι πάθος ισχυρότερον από όλους τούς λογισμούς, πού πολεμούν τόν άνθρωπον, αυτή γεννά όλας τάς πονηρίας καί κρημνίζει καθ\' εκάστην ώραν όσα μετά κόπου κατορθώνει νά οικοδομήσει ο άνθρωπος»


Τό βρήκα στόν τέταρτο τόμο τού Ευεργετινού καί μού κάνει εξαιρετική εντύπωση. Μήπως θά θέλατε νά τό συζητήσουμε;
Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. (Πραξ. δ\', 32-33)

ρωμηός

Δύσκολο θεματάκι... Μήπως η λήθη είναι το αποτέλεσμα άλλων παθών?
Κι ένα ακόμη... Ο Χριστός είναι η α-λήθεια, το αντίθετος της λήθης ίσως;;;;

Iaspis

Quote from: ρωμηόςΔύσκολο θεματάκι... Μήπως η λήθη είναι το αποτέλεσμα άλλων παθών?
Κι ένα ακόμη... Ο Χριστός είναι η α-λήθεια, το αντίθετος της λήθης ίσως;;;;
Βρίσκω πώς τό είπες αδελφέ Ρωμηέ πολύ ωραία, καί μέ μιά λέξη μόνο. Αυτό θά πρέπει νά εννοεί ο Άγιος Ησαΐας. Η λήθη τού Χριστού γίνεται αιτία όλων τών παθών. Αρχικά τρέπει τόν νού πρός τούς εμπαθείς  λογισμούς, κι άν εξακολουθήσει κυριεύει τόν νού οδηγώντας τον στήν οκνηρία, πού είναι η Κερκόπορτα απ\' όπου εισέρχονται οι κατακτητές λογισμοί πού σπέρνει ο εχθρός τού ανθρώπου. Έτσι εξηγείται καί η αξία πού έχει τό αντίδοτο τής χρόνιας λήθης. Η μνήμη τού θανάτου φυσικά.
«Αυτός πού εγνώρισε τί σημαίνει μνήμη θανάτου, δέν θά μπορέση ποτέ πλέον νά αμαρτήσει» (Κλίμακα, Αγίου Ιωάννου)
Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. (Πραξ. δ\', 32-33)