Δεν βλέπω να συγκινείται κανείς από αυτό το θέμα. Σίγουρα δεν είναι φλέγον, όπως θά ήθελε η Ειρήνη. Παρόλα αυτά εγώ εξακολουθώ να το θεωρώ σημαντικό, γι\'αυτό και θα καταθέσω τις σκέψεις μου.
Α. ΠΕΚΙΝΟ 2008Η σκηνοθεσία του Πεκίνου πραγματικά με εντυπωσίασε πολύ. Ήταν το αποκορύφωμα της τελειότητας, της αρμονίας, του συγχρονισμού. Όλα φανέρωναν πως έχουμε να κάνουμε με έναν γίγαντα τεχνολογίας και ανθρώπινου δυναμικού. Από την αρχή αυτό φρόντισε ο σκηνοθέτης να μας δείξει. Το μέγα Σινικό Τείχος και στη συνέχεια επί αρκετή ώρα τους ουρανοξύστες-μεγαθήρια του Πεκίνου. Το καθαυτό πρόγραμμα ήταν το άκρον άωτον του εντυπωσιασμού. Έμενε έκθαμβος κανείς από την ακρίβεια όλων των σκηνών. Εμπνευσμένη η σύλληψη να εκτυλιχθεί όλη η παράσταση πάνω σε έναν πάπυρο. Κυρίαρχα στοιχεία η δύναμη, η θέληση, η τελειότητα. Απόλυτος συγχρονισμός σε όλα. Οι δε εκρήξεις των βεγγαλικών δημιουργούσαν ένα υπερθέαμα. Πολύ εκπληκτικός και ο τρόπος με τον οποίο άναψε η φλόγα στο βωμό. Ο αθλητής αιωρήθηκε στον αέρα εντυπωσιακά και έφτασε στην κορυφή σχεδόν του βωμού.
Έχουμε και πρόσθετους λόγους να συγκινούμαστε ως Έλληνες. Δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπεις την Ελληνική αποστολή να μπαίνει πρώτη στο χώρο του σταδίου ή να ακούς να τραγουδούν τα κινεζάκια τον Ολυμπιακό ύμνο στην Ελληνική γλώσσα.
Τί δεν με ικανοποίησε:1. Η υπερβολική τελειότητα. Δημιουργούσε μια παγωμένη ατμόσφαιρα. Όπως μάλιστα έγινε εκ των υστέρων γνωστό, το πανέμορφο κοριτσάκι που τραγούδησε, τραγουδούσε με ξένη φωνή. Η φωνή που ακουγόταν από τα μεγάφωνα ανήκε σε άλλο κορίτσι, που δεν προκρίθηκε να εμφανιστεί, διότι δεν ήταν τόσο όμορφο όσο το πρώτο. Το ίδιο έγινε και με τα βεγγαλικά. Είχαν βιντεοσκοπηθεί από τις δοκιμές και παρουσιάζονταν μέσα από το βίντεο για να υπάρχει απόλυτος συγχρονισμός.
2. Οι στρατιώτες που παρέλαβαν τις δύο σημαίες, την Κινέζικη και των Ολυμπιακῶν αγώνων. Έπαιρναν τη σημαία και προχωρούσαν με έναν βηματισμό που σε έπιανε ανατριχίλα στρατοκρατίας.
3. Η απουσία συγκινητικού στοιχείου. Όλα στόχευαν στο μάτι και στο νου των θεατών, δεν άγγιζαν την καρδιά παρά ελάχιστα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Έμοιαζαν όλα τέλεια, τόσο πολύ, που σου έδιναν την αίσθηση του θεατρινισμού, της βιτρίνας, ενός κόσμου ψεύτικου, φτιαχτού.
Β. ΑΘΗΝΑ 2004Η σκηνοθεσία της έναρξης των αγώνων της Αθήνας ήταν ένα ποίημα. Η σύλληψη του Δημήτρη Παπαϊωάννου ήταν κάτι απίστευτο. Χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Ενοποίησε την ιστορία, ζωντάνεψε παράδοση χιλιετιών, φανέρωσε πολιτισμό υψηλού επιπέδου.
Από την αρχή νιώθεις να σε συνεπαίρνει ένας άλλος κόσμος. Οι δύο τυμπανιστές στον διάλογο του χθες με το σήμερα, σύλληψη μεγαλειώδης και απερίγραπτα συγκινητική. Ο κομήτης που άναψε τους κύκλους στη λίμνη μοναδικός. Το ζεϊμπέκικο του Ξαρχάκου που αποτελούσε τη μουσική επένδυση, εκπληκτικό. Το αποκορύφωμα: Το μικρό παιδί στην παιδική βαρκούλα όλων μας! Μόνο αυτό έφτανε για να κάνει την έναρξη των Ολυμπιακών της Αθήνας αξεπέραστη για πάντα. Και πόσο συγκινητική ήταν η στιγμή που το παιδί πήγε με τη σημαιούλα του και χαιρέτησε τον Ζακ Ρογκ, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου! Και έπειτα στάθηκε μαζί τους για την έπαρση της σημαίας.
Μοναδική επίσης στην έμπνευσή της η σύνδεση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Η παρέλαση όλης της ιστορίας από τον Πρίγκηπα των Κρίνων της Κνωσσού μέχρι τον Μέγα Κωνσταντίνο και την επανάσταση του 1821 και κατόπιν τους πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη, εκπληκτική
Τέλος το άναμα της φλόγας: Γκάλης, Δομάζος... και τελευταίος ο υπέροχος Κακλαμανάκης που άναψε τη φλόγα. Σημαντικότατο το γεγονός ότι δεν ανέβηκε ο αθλητής στην κορυφή του βωμού αλλά ο βωμός έσκυψε και έφτασε κοντά του! Αυτό υπήρξε εκπληκτική σύλληψη. Ο άψυχος κόσμος αναγνωρίζει το μεγαλείο και την ανωτερότητα του ανθρώπου και υποτάσσεται σ᾿ αυτόν. Στο Πεκίνο ανέβηκε ο αθλητής μέχρι την κορυφή του βωμού και φαινόταν εκεί ψηλά ως κάτι ασήμαντο μπροστά στην εντυπωσιακή αίσθηση που δημιουργούσε ο πύργος του βωμού, αίσθηση ότι κυριαρχεί η δύναμη και η ύλη πάνω στον άνθρωπο.
Τί δεν μου άρεσε:1. Η πολλή ενασχόληση του σκηνοθέτη με το αρχαϊκό άγαλμα που διαρκώς άνοιγε προχωρώντας μέσα στην ιστορία. Ωραίο ως έμπνευση, αλλά το μετέβαλε σε κυρίαρχο στοιχείο επί πολλή ώρα.
2. Η ερωτική σκηνή μέσα στη λίμνη. Την κρίνω ασυγχώρητα υπερβολική. Μου φάνηκε σαν υποταγή στην αμερικάνικη κινηματογραφική σκηνοθεσία, όπου οπωσδήποτε σε κάποιο σημείο του έργου θα τοποθετηθεί ερωτική σκηνή. Μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη σκηνή πιο συγκρατημένα και να τονίσει ταυτόχρονα το οικογενειακό στοιχείο, τόσο βασικό σε όλη την ιστορία του Ελληνισμού.
3. Θα προτιμούσα τον Ολυμπιακό ύμνο να τον ψάλει παιδική χορωδία, όπως έγινε στο Πεκίνο.
4. Η Μπγιόργκ ήταν ξένη στην όλη σύλληψη. Άλλο ένα σημάδι υποταγής στη δυτική κουλτούρα. Θα προτιμούσα, όπως έγινε στην τελετή Λήξης, να εμφανιζόταν ο Χρόνης Αηδονίδης και να τραγουδήσει ένα καλωσόρισμα των φιλοξενούμενων. Ή έστω ένα κοριτσάκι να τραγουδήσει κάτι από την παράδοσή μας, το τζιβαέρι π.χ.
5. Επίσης θα ήθελα κάπου να εμφανιστεί και ένας αθλητής ή αθλήτρια από τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αντί για τον Μελισσανίδη π.χ. θα μπορούσε να παραλάβει τη φλόγα κάποιος αθλητής με αναπηρικό καροτσάκι. Θα ήταν μια κίνηση με πολύ συμβολισμό και βαθύ νόημα. Να μην έχουμε αυτούς τους αθλητές μόνο στους Παραολυμπιακούς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η σκηνοθεσία της έναρξης των αγώνων της Αθήνας είναι άλλης, μοναδικής, ποιότητας. Ξέφυγε πολλά επίπεδα πάνω. Θεωρώ ότι είναι αδύνατον να ξεπεραστεί στους μελλοντικούς αγώνες. Ήταν ένα ποίημα! Έβαλε στο κέντρο τον άνθρωπο! \"Μέτρον πάντων χρημάτων (πραγμάτων δηλαδή) άνθρωπος\"! Όλη η Ελληνική δημιουργία έχει ως μέτρο των άνθρωπο. Και αυτό το πέτυχε τέλεια ο Παπαϊωάννου. Απευθύνθηκε και στο νου αλλά και κυρίως στην καρδιά των θεατών. Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις αυτές τις σκηνές χωρίς να συγκινηθείς και να κλάψεις.
Αυτό είναι πραγματικά αληθινή δημιουργία!
Η ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΟΥ ΞΑΡΧΑΚΟΥ:Η ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΟΥΛΑ:
